eiden Lions: bloeiende ijshockeyclub
jnder
?niorenteam
r
10RZITTER JACK HAM: „MET EIGEN JEUGD WERKEN AAN DE TOEKOMST"
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 19 DECEMBER 1981 PAGINA 13
N Leiden Lions
niet alleen binnen
federlandse ijshoc-
eldje een vrij
geval. Ook als het
te nationale sport-
»n in ogenschouw
genomen, blijkt
eigenlijk best wel
erte club. Zoveel
jingen zijn er im-
(et die naar eer en
[i kunnen stellen
lover een eerste
maar wel „over
iieiende jeugdafde-
^an vijfenzeventig
1 kunnen beschik -
ins-voorzitter Jack
in dat dus wel, is
|ad eerste man van
lb zonder „vlagge-
pn zegt daarbij ook
^is op dit moment
r^o'n behoefte" aan
rgelijk vlaggeschip
)en ook. Een op-
die een nadere
bereist,
tuurlijk wil ook Ham
fzienbare tijd een eer-
;-team op de schaats
[dat zich landelijk een
representant van de
jub zal kunnen tonen.
;bben Ham en de zij-
inwoordig zo hun ei-
len over de wijze
lit zal dienen te ge-
|Gedachten over hoe
eruit zal moeten gaan
it zal echt Leids moe
ien. Een ploeg waarin
uitsluitend plaats is
igens die hier ijshoc-
6<iebben geleerd. Nu. aan
Bt'gelijk team zijn we op
lainent nog niet toe. Vol-
I (Ér zullen we- een A-ju-.
ofeam kunnen formeren
zullen we in
"inders '84 met een se
in de derde klasse
kunnen gaan. En dan
[e zien hoe Leiden er
nu eigenlijk echt
it. Of we nu de goede
;n gemaakt."
duidelijk zijn dat
Jack Ham er zelf nu al van
overtuigd is dat Leiden Lions
op het goede spoor zit. Op een
aanzienlijk beter spoor in ie
der geval dan dat waarover de
Leidse ijshockeyclub in de eer
ste vier jaar van haar bestaan
voortboemelde en uiteindelijk
ook ontspoorde. Het koude
avontuur begon in 1977. Onder
de naam Ton Menken Team
maakte de, overigens pas in
1979 officieel opgerichte, club
haar entree in de ijshockeywe-
reld. Het werd een redelijk
succesvolle opening, die in het
daaropvolgende seizoen zelfs
werd voortgezet met een op
treden van het Menken-team
op het hoogste Nederlandse ni
veau. Bereikt op een Leidse
ijsbaan en met een dito spon
sor. maar daar hield de Leidse
inbreng dan ook direct mee
op. „In feite dus een start met
vreemde spelers en vreemd
geld", kijkt Ham nu terug. „En
dat betekende een uiterst on
zekere situatie. Omdat Leiden
in die periode eigenlijk nau
welijks aan de jeugd en de toe
komst werkte, was het ook al
spoedig duidelijk dat er een te
rugval moest komen."
Stap terug
Die stap terug volgde een jaar
later. Menken hield het als
grote sponsor (officieel) voor
gezien - „Leiden loopt nergens
\yarm voor, ook niet voor ijs
hockey op niveau" - en hoe
wel Menken op de achter
grond altijd aanwezig bleef,
was het echte ijshockey verle
den tijd voor Leiden. Toen ook
werd de vereniging Leiden
Lions officieel opgericht en
werden plannen gesmeed die
een zekerder toekomst moes
ten veilig stellen. Desondanks
besloot Lions vorig seizoen op
nieuw tot het inslaan van een
doodlopende weg. Het Amster
damse De Bisschop had spelers
over en ijstijd te kort en met
een aantal oud-spelers van het
Menken-team werd een eerste
formatie gerealiseerd: het vol
ledig onder Amsterdamse su
pervisie spelende Bisschop
Leiden. „We hadden een mon
delinge overeenkomst voor
een aantal jaren", verklaart
Ham die in feite tegenstrijdige
beslissing, „en hoopten met dat
team de periode te overbrug
gen naar het moment dat er
een echt Leids team kon wor
den samengesteld."
Bodem
De hoop de situatie te continu
eren en langzaam Leidse spe
lers in te passen werd al spoe
dig de bodem ingeslagen. De
Amsterdamse sponsor stopte,
de spelers werden terugge
haald als vervangers van de
vertrokken Nederlandse Ca
nadezen en „Leidens" vlagge
schip was met het restant, nu
voor een deel als recreatie-ijs
hockeyers aan Lions verbon
den, en een aantal A-junioren
niet meer verantwoord te be
mannen. Een ontwikkeling die
overigens nauwelijks verras
send of uniek kan worden ge
noemd. SIJC (Utrecht) en
GIJS (Groningen); het zijn
voorbeelden van hoe nadelig
een sponsor eigenlijk wel is
voor een club. Maastricht
vormt overigens het meest re
cente voorbeeld. Twee maan
den sponsoring leverde tweeé-
neenhalve ton schuld op, een
vertrokken sponsor en een
failliete club. „En daar leert
een mens van", weet Ham, die
vervolgens stelt dat de club
Leiden Lions nooit meer met
een grote geldschieter in zee
zal gaan. „Als er dan een goe
de sponsor bereid is volgens de
NSF-normen een sterk eerste
team te maken, dan zal dat in
Leiden in ieder geval in een
Stichtingsvorm gebeuren.
Waarmee elk risico voor de
club wordt uitgesloten."
Verdwijnen
Die laatste opmerking bete
kent overigens beslist niet dat
Ham een dergelijke ontwikke
ling in de voor toeschouwers
te koude Menken-hal ver
wacht. Sterker nogr wat Ham
betreft mogen de grote spon
sors eigenlijk best wel-een tijd
je uit het ijshockeywereldje
verdwijnen. „En het ziet er
naar uit dat dat binnenkort
wel eens zou kunnen gebeu
ren. Er zijn steeds minder gro-
Jack Ham, met twee uiterst jeugdige Lions-pupillen: ,,Op dit moment hebben we niet zo'n behoefte aan een
vlaggeschip".
te geldschieters te vinden en
de sponsors die er nog zijn,
zien door de richtlijnen van de
Minister van CRM steeds min
der voor hun geld terug. Daar
bij is het voor de weinige
overgebleven sponsors nu ook
niet direct interessant dat de
gesteunde club elke wedstrijd
ruim wint. Heerenveen is daar
een voorbeeld van. En ook die
sponsor stopt aan het eind van
dit seizoen."
Ham zou niet treuren als het
voorbeeld van Feenstra door
alle anderen zou worden ge
volgd. „Je hebt zes jaar gele
den in Zwitserland gezien hoe
heilzaam het kan zijn naar de
basis terug te keren. Nadat het
nationale team uit de A-Groep
achter elkaar naar de C-Poule
was gedegradeerd, namen de
Zwitsers het besluit dat per
team nog maar een buitenlan
der onder contract mocht
staan. Het resultaat was na
tuurlijk een competitie op een
lager niveau, maar wel een
competitie vol spanning en vol
Zwitserse spelers. Vervolgens
kwam het publiek weer terug,
steeg het spelpeil en nu staat
een gezond Zwitsers team
weer op de drempel van de A-
Poule. Een dergelijke ontwik
keling zou ook in Nederland
mogelijk zijn."
Een pleidooi voor een schone
re, sponsorloze competitie der
halve. Maar een uitzondering
wil Ham nog wel maken.
„Voor de jeugd. De ijshockeys-
port is een uiterst dure sport.
En een zekere financiële
armslag om de jeugd op een
redelijk verantwoorde wijze op
de baan te krijgen is eigenlijk
een absolute noodzaak." Lions
begint in feite ook elk jaar
weer met een tekort op de be
groting. „Onvermijdelijk",
stelt Ham en legt uit. „Aan ijs-
huur alleen al is de club jaar
lijks 27.000 gulden kwijt en dat
terwijl de ijsbaandirectie
(SPORECO) nog een korting
van zo'n 12.000 gulden geeft.
De contributie die we binnen
krijgen brengt ongeveer 24.000
gulden op. Als het nu bij een
gat van 3000 gulden zou blij
ven, is er niet zoveel aan de
hand. Maar door de gebruike
lijke bondskosten, reisvergoe-
dingen van de trainer en uit
rusting stijgt dat tekort per
jaar naar een kleine 20.000
gulden. En dat is dan nog
enigszins binnen de perken
gehouden door shirtsponsoring
van de jeugdteams. Door de
rommelmarkt, loterijen, bingo
avonden, donaties en wat re-
cettegeld kunnen we dat gat
met veel moeite altijd net
weer dichten. Maar dat het
hard werken is voor met name
de tien, twaalf kaderleden bin
nen onze club, zal een ieder
begrijpen."
Topijshockey in Leiden. Als het aan Ham en de zijnen ligt kan Lions in de toekomst
weer met de groten mee gaan doen. „Maar dan wel met een echt Leids team."
Toekomst
Dat harde werken gebeurt
overigens wel met volle over
gave. Ham c.s. zien toekomst
in de huidige, door Henny Jas
pers getrainde, jeugdvereni
ging. Zien resultaten ook. „Tot
dit seizoen was het nog nooit
gebeurd dat de Leiden-jeugd
van Den Haag won. Dit jaar is
dat al wel een keer voorgeko
men. Vorig jaar eindigde ons
C-team puntloos onderaan, nu
wordt een vijfde plaats bezet.
Onze E-junioren staan op dit
moment tweede, maken een
goede kans de play-offs te be
reiken. Onze B- en D-junioren
doen ook al goed mee in hun
competities. Na Elzard Hoog
kamer vorig jaar, maakt nu
Ferry Bodijn een goede kans
om in een vertegenwoordig
end team te worden opgeno
men. Allemaal redenen voor
ons, om op de ingeslagen weg
voort te gaan. Een weg die in
de nabije of wat verdere toe
komst naar een jeugdig, goed
echt Leids eerste team moet
gaan voeren."
Het nu nog ontbrekende vlag
geschip dus.
GERT-JAN ONVLEE
Onder redactie van Gert Jan Onvlee
fee Sportstichting mag
tijd dan zijn opgehe-
jaarlijkse rede van
an I man Piet Biegstraaten
daar: de feestelijke
vaj Waarop de Sportvrouw,
ian of Sportploeg van
bekend zal worden ge-
- en de beste wensen
het nieuwe sportjaar
worden overgedragen
bestaan. Een goede
was ook geen reden
gezellige avond plus
zing maar te vergeten,
van rekening bestaat
nsorende Leidato-co-
altijd, is er eveneens
mer een jury van drie
en last but zeker
ast zijn daar ook nog
ivesteijn en zijn mak-
de feestelijke wensen
SÜpangst te nemen en het
l wen te organiseren. En
jiag de avond nu mis-
in een andere ruimte
gehouden (er schijnt
it jaar te worden ge-
aan het Lugdunum-
is), echt veranderd is
nlijk niets.
'ezing (2)
liet veranderd is de
voorbereiding op het sport
ieve keuze-gebeuren. Dus
verzamelden vijftien man
zich zo'n twee weken gele
den in Allemansgeest om
daar een drankje te drinken
en een hapje te nuttigen.
Nou ja, drankje, hapje... De
heren - dames worden in het
selecte groepje niet toegela
ten zullen in het uitsteken
de restaurant ongetwijfeld
ruim hebben gedronken, ex
quise hebben gehapt De
man minimaal honderd gul
den, schatten wij van Hut-
spo(r)t En op kosten van
de Leidato. Op zich niets op
tegen natuurlijk. Ons hoor
je niet
Hoewel: aan een kant stijl
vol dineren en aan de ande
re zijde toch maar driftig
zoeken naar sponsors die
het prijzenbedrag voor de
verkiezing omhoog kunnen
schroeven; daar klopt toch
iets niet
Daarom dit voorstel van
Hutspo(r)t Vergeet dat
jaarlijkse etentje, of doe het
gewoon op eigen kosten.
Toch jaarlijks vijftienhon
derd gulden extra als prij
zengeld. Niet slecht..
precies wat hij nu aan dit
alles had. Diende hij zich
nu als feestvarken te pre
senteren of juist niet? Toch
geëmotioneerde Biegstraat
en miste de wellicht toepas
selijke middenweg. Keek
veelal wat weemoedig,
strak voor zich uit. Maar
wij van Hutspo(r)t nemen
dat de scheidende eerste
man van de Sportstichting
niet kwalijk.
Begrip overheerst ook nu.
Oorlog
Een negeneneenhalf.
Receptie
Over Piet Biegstraaten, de
Sportstichting, feestelijke ont
vangsten en recepties gespro
ken; vorige week vrijdag was.
er dus een in de Engelbertha-
hoeve. Een historische recep
tie zelfs; met eerste man Bieg
straaten werd aldaar de Leid
se Sportstichting na jaren toch
best wel trouwe dienst uitge
luid. Reden voor sportwet
houder Dick Tesselaar om,
met de „oude" directeur van
de Sportstichting, Gé Philip-
sen, een cabaratesk stukje op
De opvoering was van uitste
kende kwaliteit. Op fijnzinni
ge wijze bleek Tesselaar in
staat tot het uitdelen van bij
zonder aardige plaagstootjes
en ook de begeleiding van
Philipsen mocht er zeer zeker
zijn. Een acht, zomaar.
Nog beter verzorgd was de
aankleding van het stuk. Van
de stukken, beter gezegd. Phi
lipsen in korte lange broek
bijvoorbeeld - het tekent de
klasse van de man dat zo'n
simpele ingreep tot een derge
lijk resultaat leidt. Maar, hoe
sterk ook: Tesselaar - die er
toch al een gewoonte van
heeft gemaakt rechtstreekse
confrontaties met de Sport
stichting winnend af te slui
ten - scoorde ook dit keer ho
ger. Gooide aanzienlijk meer
bloot en liet zich daarbij op
passende wijze assisteren bij
het vastmaken van de bandjes
van haar nachtpon.
Nog geen tien (dat cijfer
wordt per definitie niet door
de redactie van Hutspo(r)t
toegekend) maar wel een rui
me negeneneenhalf.
Receptie (2)
Biegstraaten zelf wist niet
Natuurlijk, we weten het. Het
gebeurt in elke handbalwed
strijd. Op elk niveau. Of het
nu dames of heren betreft;
aan de diverse cirkels kan
handbal de vergelijking met
oorlog met succes doorstaan.
Iets dat Michels indertijd ove
rigens ook al stelde: „Handbal
is oorlog.
We weten het dus. Maar toch
doet het soms pijn. En op die
momenten moet het er bij ons
weer even uit. Vandaar deze
nu geplaatste foto. Van de
doorbrekende, door een Ani-
mo-tegenstandster wild)ent-
housiast besprongen, bijna
onthoofde, Olympia-speelster
Diane van der Holst.
Studenten
Het volleybalteam van Ka-
linko stapte vorige week
vrijdagavond de Universi
taire Sporthal binnen met
de vraag hoe laat de partij
tegen LUSV zou beginnen.
„Morgenmiddag om half
vier", was het antwoord.
Dubbel vervelend voor de
Hagenaars, omdat de for
matie op die echte speeldag
niet op volle sterkte zou
kunnen verschijnen, gun
nen we voor volgende week
niet een datum prikken?",
was dan ook het verzoek.
De studenten trapten daar
niet in en wonnen het ge
woon op zaterdag gespeelde
duel uiterst eenvoudig.
Slimme jongens, die studen
ten.
Rampjaar
De kans dat het jaar 1981 in
de LSG-boeken als „Ramp
jaar" in de boeken zal worden
bijgeschreven, moet helaas
bijzonder groot worden
geacht.
•Oorlog.
Het gaat namelijk niet goed
met LSG. De Leidse schaak
club die vorig seizoen nog in
de hoogste afdeling uitkwam,
bungelt nu, een klasse lager,
opnieuw onderaan. Daarbij
doet het (bij schaken ook echt
belangrijke) reservetiental het
eveneens al aanzienlijk min
der dan mocht worden ver
wacht.
De onnozele lezer de niet-
schaker, derhalve - zal in
deze twee zwaarwichtige re
denen inderdaad oorzaken
kunnen zien om tot de betite
ling „Rampjaar" te komen.
Toch vormt deze prestatieve
crisis niet de ware oorzaak.
Neen, de ware reden wordt
gevormd door het kort gele
den ingestelde bierschenkvcr-
bod in de speelruimte van
LSG. de kantine van 3M.
Vanaf nu kan er tijdens en na
de diverse schaakwedstrijden
geen bier meer worden genut
tigd.
En dat, beste lezer, lieve leze
res, weegt bij een rechtgeaar
de LSG-schaker aanzienlijk
zwaarder dan die twee moge
lijke degradaties...
