armelda wil handen uit de mouwen steken
!ln Leiderdorp krijgt het Kerstpubliekom de
I hoek uitgebalanceerde menu's voorgeschoteld
4
Raadsleden: gemeente
verliest haar invloed
bij overdracht SPD
LVoorschotenaar vraagt Russische
loestemming om te demonstreren
a .TAP/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 8 DECEMBER 1981 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
VOORSCHOTEN De
tejiti-kernwapen-demon-
llsratie in Amsterdam.
ceerwijl meer dan vierhon-
srdduizend mensen over
3g? straatstenen voort-
>n(huifelen, laat het Oud
dilrijders Legioen vlieg-
1 Aigjes rondvliegen met
a^t spandoek 'Wie de
monstreert er in Rusland'.
.d%t gebaar van de OSL
telprdt door velen ervaren
jeJs een luchtige demon-
leiratie tegen de Neder-
zindse vredesbewegingen
jjtych één van die bijna
n half miljoen betogers
sluit aan de 'suggestie'
in het OSL gehoor te ge-
Voorschotenaar Piet den Har-
tog begeeft zich vrijdagoch
tend naar het Russische consu
laat om daar een vergunning
aan te vragen om op het Rode
Plein in Moskou met zo'n dui
zend geestverwanten tegen de
kernwapens in Europa te mo
gen demonstreren. Tevoren
heeft hij bij de Nederlandse
Spoorwegen geïnformeerd of
zij het vervoer van die dui
zend demonstranten kunnen
regelen. Dat laatste levert in
ieder geval weinig problemen
op. Na enig overleg meldt een
woordvoerder van de NS voor
een bedrag van 340 gulden per
persoon de betogers heen en
weer naar Moskou te kunnen
laten treinen.
Een vergunning om te demon
streren gaat minder eenvou
dig. Piet den Hartog: „Op het
consulaat meenden ze aanvan
kelijk dat het om een grap
ging. Toen het eenmaal tot
hem doorgedrongen was sloeg
de consul bijna stijl achtero
ver". Van zijn verbazing bijge
komen stelde de Russische
consul het een overbodig idee
te vinden want „ook wij zijn
tegen kernwapens. Ik kan zo
drie-honderd-duizend mensen
op de been brengen om te de
monstreren". De Voorschote
naar werd uiteindelijk verwe
zen naar het visumbureau
waar hem te kennen werd ge
geven dat wanneer hij een lijst
met de 1000 deelnemers in zou
dienen, bekeken zou worden
of deze mensen visa zouden
kunnen krijgen. Den Hartog:
„Dat heeft natuurlijk weinig
zin want daarmee mogen we
nog niet demonstreren. Ze lie
ten uiteindelijk weten dat ze
in Den Haag hier niet over
kunnen beslissen. Ik moest
maar een brief naar Rusland
schrijven maar ik ben bang
dat het wel een jaar kan duren
voordat ik eens antwoord
krijg". De vermetele demon
strant laat het er niet bij zit
ten. Wat begon als een grap
begint voor hem steeds serieu
zere vormen aan te nemen. Hij
hoopt zo snel mogelijk bij de
Russische ambassadeur op de
stoep te staan om uit diens
mond te vernemen of hij mag
demonstreren in Moskou ja of
nee. Geeft hij zich zelf een
kans? Piet den Hartog: „Eigen
lijk heb ik er nooit serieus re
kening mee gehouden dat de
demonstratie door zou kunnen
gaan. Juist daarom wil ik er
wel eens achter komen wat de
Russen zullen zeggen wanneer
ik ze officieel toestemming
vraag".
In Wassenaar veel
verkeersongevallen
WASSENAAR In de ge-
meente Wassenaar vinden
relatief erg veel verkeerson
gevallen plaats. Volgens het
Wassenaarse college komt
dat vooral door het drukke
verkeer op de Rijksstraat
weg, antwoorden burgemees
ter en wethouders op vragen
van de CDA-fractie. Daarbij
is Wassenaar vergeleken met
gemeenten zoals Heemstede,
Valkenswaard en Geldrop.
Deze gemeenten hebben onge
veer hetzelfde inwoneraantal,
circa 27.000. Wassenaar heeft
van 1 juli 1980 tot 30 juni 1981
804 verkeersongevallen geno
teerd staan, de andere ge
meenten 752 tot 539. De balda
digheid in Wassenaar is met
343 gevallen hoger dan Heem
stede. Van de andere gemeen
ten zijn geen cijfers over bal
dadigheid bekend. De crimina
liteit ligt in Wassenaar iets bo
ven het gemiddelde. Volgens
het college is dat niet zo op
merkelijk in een gemeente
met een druk seizoen-toeris-
LEIDEN De raadsleden
J. Maat (PvdA), J. Hoeke-
ma (D'66) en F. van Oos
ten (PPR) hebben hun
twijfels bij de toekomstige
overdracht van de Sociaal
Psychiatrische Dienst
(SPD) aan een Regionale
instelling voor de Ge
zondheidszorg. Zij hebben
het college om ophelde
ring over deze aangele
genheid gevraagd.
De SPD is nu nog onderge
bracht bij de GG en GD. Op
verzoek van het ministerie
van Volksgezondheid en Mi
lieuhygiëne is het college
van plan de SPD voor 1 april
1982 over te dragen aan een
Regionaal Instituut voor
Ambulante Geestelijke Ge
zondheidszorg (RIAGG). De
raadsleden menen dat een
dergelijke overdracht de ge
meente de kans ontneemt
om invloed op het beleid van
de SPD uit te oefenen. Het
RIAGG krijgt een privaat
rechtelijke rechtspersoonlijk
heid. De drie raadsleden vra
gen zich af hoe het college
zijn beleid rijmt met het eer
der vastgestelde uitgangs
punt dat het RIAGG een pu
bliekrechtelijke beheersvorm
moet krijgen. Dan zou de
overdracht geen bezwaar zijn
daar de invloed van de ge
meente op het beleid ge
handhaafd kan blijven. De
vragenstellers zijn voorts van
mening dat de betrokken
raadscommissie eerder bij de
zaak had moeten worden be
trokken.
NIEUWE ACTIVITEITEN NA STILTE
ARMOND Een tiental leden van het Historisch Genoot-
t :hap Warmelda is van plan weer nieuwe activiteiten te ont
wikkelen. Het is enkele jaren erg stil geweest rond het vijf-
jenjarig genootschap zo stil zelfs dat de penningmeester
Sen contributie meer durfde te innen maar komend
•orjaar worden de handen weer uit de mouwen gestoken.
2 actieve leden zijn van mening dat het genootschap zeker
fog bestaansrecht heeft. Vijftien jaar geleden begon een klei-
werkgroep met het onderzoeken van verschillende ar-
ftieven, wat resulteerde in de uitgaven van het boek Heeren
i Bueren van Warmond. Daarna werd de groep uitgebreid
en werden verschillende bodemonderzoeken gedaan onder
meer nabij de Oude Toren, waar een deel van een klooster
gang werd opgegraven. Verder werd onderzoek gedaan naar
het Huys te Warmond, werden de funderingen van Oud
Teylingen achter Marienhaven werden blootgelegd en gefo
tografeerd en werd er gegraven naar de resten van het oude
slot Alkemade nabij de Wasbeeklaan.
Het genootschap.bleef verder aktief met het uitgeven van
Warmondse jaarboekjes en andere drukwerken, maai* het
meeste werk werd verricht door de voorzitter, de heer Van
der Steur. Door zijn drykke werkzaamheden kon hij de laat
ste jaren minder tijd vrijmaken voor Warmelda en daarmee
viel het genootschap vrijwel stil. Veel leden betreuren dit en
willen nu nieuwe activiteiten ontplooien. De heer van der
Steur blijft het genootschap met raad en daad terzijde staan.
Warmelda heeft al geruime tijd plannen voor een nieuw
boek over de geschiedenis van Warmond. Het wordt een
heel bijzonder boek met een oude kaart uit 1667 in kleur.
Zo'n uitgave kost, mede door de beperkte oplage, vrij veel
geld. Warmelda vroeg subsidie aan bij de gemeente, maar dat
verzoek is niet gehonoreerd. Toch willen men het boek uit
brengen, vooral omdat er al erg veel voorbereidend werk is
verricht. Het belooft een schitterend werk te worden omdat
de bijbehorende kaart uit 1667, vervaardigd door de Vrije
Heerlijkheid Warmond een van de eerste complete kaarten
van Warmond is en aangeeft wie de eigenaren waren van de
verschillende stukken grond. Ook wil een tiental leden begin
1982bij elkaar komen om nieuwe plannen te maken omtrent
het vorsen naar de geschiedenis van Warmond, hetzij in ar
chieven, hetzij in de grond.
NA DE SINT KOMEN DE VERDERE DONKERE EN GEMOTIVEERDE DECEMBERSE FEESTDAGEN
Niet dat ik er iets
onvriendelijks, iets
Tl onheus mee bedoel,
,ju maar het fijne van Sint
>ni Nicolaas vind ik altijd
A weer, dat een dag na zijn
feest alles er weer zo
normaal uit ziet. De
mensen doen niet meer
zo gejaagd, de stromen
gelds, de rivieren van
a< Mammon zijn ingedamd,
en binnen de concerns
je wordt de winst
I uitgeteld. Men is er, zo
m op het oog, rustiger
geworden in ons landje.
a Men veroorzaakt
hooguit nog enige
wrevel, hier en daar,
met het ruilen van
g gekregen goederen;
v'j smaken komen met
de elkaar in het reine, de
maten van pantoffels,
U overhemden en
'e{ handschoenen worden
'ijl aan de werkelijkheid
aangepast.
1 Sint heeft daarvan geen
enkele weet meer, die is
allang weer op de
terugtocht: een heidense
to, rompslomp en ook veel
gt plezier achter zich latend.
rd Maar als je dan dacht, dat je
ss( geheel ontspannen op het
p nieuwe jaar af zou kunnen
vil stevenen, kom je falikant
dz uit. December is niet alleen
dt een donkere periode, deze
i tiende (Romeinse) maand
m doet, behalve „de
joj Sinterklaas", nog meer
lij aanvallen op het
bevattingsvermogen: Kerst
en Oud en Nieuw staan
weer voor de deur.
Buiten alle gewenste,
gepropageerde, ja zelfs
begeerde devotie rond de
jaarlijkse geboorte van het
Kind, is er opnieuw plaats
voor de schier onbetamelijke
verlokkingen van Lucullus,
de verfijnde patroonheilige
der lekkerbekken. Geen
eetstation, geen
gastronomische tent blijft in
deze dagen achter met in het
vooruitzicht stellen van
feestmalen die de sfeer rond
kribbe en boom moeten
completeren. Elk restaurant
dat zichzelf en de clientele
serieus neemt adverteert
zich de ziekte om eters te
trekken. Een enkele
excentrieke horecaman sluit
z'n bedrijf op beide
kerstdagen. Die wil ook
weieens mens zijn, en zich
thuis of elders laten
vertroetelen. Maar de
meeste van zijn collega's
kunnen zich een dergelijke
luxe niet veroorloven en
timmeren met hun know
how en uitgebalanceerde
menu's aan de weg.
De goedheiligman is
inmiddels weer thuis; in
Spanje ik bedenk me nu.
dat ik onlangs gelezen heb
over het denkbeeld, de
Spanjaarden ons
Sinterklaasfeest op te
dringen door in Castiliê en
Arragon, in Catalonië, of in
de Sierra Nevada suikergoed
en marsepein, zwarte pieten,
zakken en roeden, speculaas
en taaitaai te introduceren.
Waanzin. We halen Nicolaas
dan wel telkens weer uit z'n
Madrileense bastion, dat wil
nog niet zeggen, dat de
Spanjaard omgeturnd kan
worden tot een stout
Hollands kind dat zo
ontzettend veel geld kost op
5 december*. Nou, die
heiligman dan, goed of niet,
zit weer op z'n residencia.
Uit te hijgen op de Iberische
hoogvlakte. Als hij in de
twaalf provinciën was
blijven rondhangen, als een
Spanjaard op de Zeedijk,
was hij hoorndol geworden.
Immers, wij vieren nog een
week of wat de
decembermaand door.
Vooral met romantisch
tafelen, dat in een reeks tot
R.T. is verheven. Maar het is
ook het duistere tijdperk
(hoe donkerder hoe
romantischer) van het wild
en de jachtschotel, van de
nasleep der speculaas- en
koekplanken, van Berend
Boudewijn, die een eigen
visie heeft op weer een
andere vorm van eten en
drinken. Hoe ze er op
komen; maar het is wel een
vondst: „spelenderwijn"
houdt de hoofden niet koel.
Het is uitkijken, met de
bijkomstigheden der wilde
kervel. En dan zijn er
verder de dure sigaren voor
verfijnd rookgenot. Lekker
donker is het ook voor een
verse uitdrukking: een
„gasterie". Dineren en
logeren; afruimen doet een
ander wel. Enfin, het is
wintertijd, cadeautjestijd.
Het hoeft niet origineel te
zijn, maar het kost wel geld.
Daarom doet het me een
genoegen, u, als min of meer
trouwe lezer van deze
rubriek, te kunnen wijzen
op een genot, dat de maag,
de geest en de portemonnee
dient. Kerstmenu's S 150
bittere Hollandse ballen,
althans guldens, zijn geen
uitzondering maar regel. Nu
heb ik kennis mogen maken
(ach, commercieel blijft het
altijd, maar het kan iets
vriendelijks hebben) met
een kerstelijke overdaad in
een kader van „uit en toch
een beetje thuis".
Avondkleding niet
onmiddellijk gewenst, maar
een spijkerbroek zou gewoon
uit de toon vallen. Geen
gerenommeerde braderie,
geen etablissement dat tot
enige omzichtigheid noopt.
Geen wildplaats waar
kruiden de afzetting vormen
voor een peperdure
Unterhaltung of voor wat
voor culinair hoogstandje
ook. Ik heb m'n ogen
uitgekeken, en voortijdig de
ambiance geproefd, even
buiten Leiderdorp. Je zou
kunnen zeggen: ah ha, da's
een formule die niets
uitvreet....
Geloof het maar. De formule
van meneer Heijn, die langs
de weg op verschillende
plaatsen eetcomputers laat
zorgen voor een
aantrekkelijke uitkomst, kan
zich meten met de
meestbiedende
nonconformistische
opzwepers van kerstdiners.
Laat ik meteen maar zeggen:
voor de helft van de prijs die
„verlichte" spijzigers te
adverteren hebben. En
identiek aan wat de
feestelijk hongerigen
begeren op eerste en tweede
kerstdag '81. Ze zeggen zelf,
meneer Koenders en meneer
van der Pluim, dat ze
vriendenprijzen hanteren.
Maar daarbij komt de
inspanning van chef-kok
Jan Hollands, leermeester
van talentvolle leerlingen.
Twee menu's voor de
Kerstdagen. Voor nog geen
zes tientjes word je in de
culinaire watten gelegd.
Laat ik beginnen met het
einde, omdat dit zo
belangrijk is: Hollands en z'n
maats hebben zó veel liefde
voor hun vak (in
verschillende wedstrijden
hebben AC-koks prijzen
veroverd), dat ze hun trots
niet vóór zich kunnen
houden. Elke verrassende
schotel laten ze aan de
opgetogen eters zien. Alleen
daarvan al zou je een foto
willen laten maken. We
schrijven dus nu voor de
kerstdagen. Ik genoot van
menu II: beginnend met een
cocktail de Munnik, een
overvloedig gevulde
substantie met zaken als
ossetong, kip, mandarijn, en
bijkans verdronken in een
romige kerrysaus. Eigenlijk
toen al dacht ik aan
minderen...
Ik moest toch elke hoop
laten varen, want daar was
opeens (na een tijd; iedereen
had het zijne en hare had
kunnen zeggen over die
andere) de heldere bouillon
Bretagne. Tuinkruiden bij
de vleet, en een scheutje
Madeira my dear. En maar
voorzichtig slurpen,
onhoorbaar, maar wel
merkbaar, omdat de
gastheer graag wilde weten
of het „smaakte".
Vervolgens was er weer
enige tijd voor bezinning en
kout. Onderwijl zat je je
smaak te vervolmaken en te
vormen, tot daar waren de
tongfilets met witte druiven,
in het gezelschap van een
bladerdeegbakje (dat al dat
heerlijke in zich borg),
vergezeld van een witte
wijnsaus... Krijgt u al een
beetje de hoogte Voelt u al
een beetje de aandrang Of
andersom.
De langzaamaan dringende
biefstuk van de haas (nou, zo
mals heb ik 'm nog zelden
achter m'n kiezen gehad)
heette „Moskou", met
geheime wapens aan
champignons en ga daar
maar eens aanstaan en
een truffel, geserveerd met
een boeket van verse
groenten,
aardappelkroketjes en
gebakken (parijse)
aardappeltjes in een
frietachtig vogelnestje. Zelfs
de puree was voorgebakken
in de vorm van een taartje.
Dat was al omstreeks de tijd
dat ik geen spinazie in spek
gewikkeld meer kon zien.
Niet omdat het me de keel
uit kwam, maar voor zo veel
heerlijks zag ik werkelijk
geen mogelijkheden meer.
Ah ha, een kerstdag uit, de
tong strelend; tot en met de
kerst polonaise, die zich
voordeed als een
schuimbakje gevuld met
pistache ijs, slagroom en
amandelen. En als finishing
touch le Moca in kleine
kopjes, geserveerd vanuit
een koperen keteltje dat op
een vuurtje heet gehouden
wordt. Het mooiste en
dankbaarste van alles is de
werkelijke liefde waarmee
chef Hollands en de zijnen
hun produkten aan de
openbaarheid prijsgeven; ze
komen er rond voor uit en
laten de schotels de revue
passeren. Dit zijn kokende
lieden die domweg de
grootste aardigheid in hun
vak hebben. Een man als
Jan Hollands staat zich daar
in de keuken uit te leven.
Datzelfde doet hij (wanneer
hij die tijd moet inhalen mag
Joost weten) op de twee
kerstdagen onder de
kerstboom, van 5 tot 7 uur.
Eerste Kerstdag, en van 8 tot
half 10 Tweede kerstdag.
Kindermenu's uit de kunst,
met lettertjessoep, een
spiesje met appelmoes en
een kerstijsje met verrassing.
En na afloop een kerstkater,
maar daar staat ah ha op de
hoek niet voor in.
Een kijkje in het eethuis.
