iWassenaarse
ibliotheek mogelijk
ors uitgebreid
Universiteitsraad kiest leden
voor college van bestuur
Gala-bal droeg luister bi aan
vernieuwde Stadsgehoorzaal
Dank van politechnische
StAnna"in Warschau
iEGIO LEIDSE COURANT DINSDAG 1 DECEMBER 1981 PAGINA 5
YLEIDSE MIDDENSTANDERS EN BOUWERS
1 MAAKTEN GLANZEND FEEST
II»
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
i geweldige Buona Sera,
senórita, kiss me goodnight.
Open doekjes en lege glazen.
Maar die laatste categorie,
daar viel wel iets aan te
doen.
Men liet zich, betaald,
verzorgen. Het Gala zweepte
op. Daar was de ongekende
aanblik van twee Leidse
wethouders die met elkaar
dansten: Jos Fase en Piet
Hein Schcute, een tandem
dat de beleidszaken had
laten varen. Uitzonderlijk
plaatje in deze rubriek:
allemaal VVD wat de klok
sloeg, met het echtpaar Vis
en de twee liberale
schepenen. Theo Wessels, de
Indische jaren in het gezicht
gegroefd, bleef niet
werkeloos. Hij, en niet
alleen de oud-prefect, had
alle pog voor de dames met
en zonder; dat wil zeggen:
met of zonder stola, al dan
niet voorzien van brocaat, de
split opzij, maar steeds in
toiletjes die er wezen
mochten, vanaf mqzelmanse
haremdresses en robe tot het
fantasierijke broekgeval.
Theo Wessels een man,
die we eens node zullen
missen als een gallisch
kemphaantje. Hij was graag
in gala-uniform gekomen:
„maar dan wel met z'n
drieën". Daar waren nog de
brandweercommandant en
de politiechef, maar één van
hen zag dat niet zo zitten.
Dus kwamen deze
functionarissen in
onopgesmukte smoking. s
Zo ging het door. De prefect
nog even: „Weet je wie de
hoogste Nederlander is? Nee,
niet de koningin. Het is
meneer Dolman, de
voorzitter der Tweede
Kamer. Die is gekozen.
Gekozen tot het hoogste
ambt, en niet benoemd". Na
tweeën ging de tap toe; er
werd zelfs geen brut meer
ontkluisterd. In afgepaalde
secties verdwenen de hoge
en lagere middenstanders,
de bouwers, de hoofden van
dienst, de bakkers en
schenkers. Ze verdwenen uit
het zicht. Om ergens anders
weer neer te fladderen. De
dag was nog jong. Maar Jan
Harland en André de Jong
(die als een onbezoldigde
Sinterklaas, uit louter
goeïgheid, moest
functioneren) zaten alweer
te spinsen op nieuwe
mogelijkheden Voor de
Stadsgehoorzaal. In gala, of
desnoods in spijkerbroek.
Zal hun een zorg zijn. Er
valt zo veel „in te leveren";
wat erop neerkomt, dat er
geen onvertogen cent meer
overblijft van wat het
gemeentelijk programma in
petto heeft. Maar dat Gala
heeft een onuitwisbare
indruk gemaakt...
WASSENAAR Het ziet
uit dat de Openba
Bibliotheek Wassenaar
innen afzienbare tijd
j ver meer ruimte zal kun-
iuen beschikken. Het plein'
oor het bibliotheekge
bouw aan de Luifelbaan 1
Éfi Wassenaar zal vrijwel
i eker worden volge-
I ouwd. Dat betekent
leer ruimte voor de boe-
r en en ook voor de disco-
leek (platenuitleen), die
naar de eerste verdieping
zal verhuizen. Daarnaast
zou de Wassenaarse ge
meenteraad ook kunnen
kiezen voor een de bouw
van een extra gedeelte,
waarin een artotheek
(kunstuitleen) en een
multifunctionele ruimte
gestalte zouden kunnen
krijgen. De totale kosten
zouden dan oplopen tot
1,25 miljoen gulden.
Mogelijk wordt uit bezuini
gingsoverwegingen alleen ge
kozen voor de uitbreiding van
de bibliotheek, hetgeen onge
veer 870.000 gulden zal gaan
kosten. Het zestien jaar oude
gebouw aan de Luifelbaan is
in elk geval dringend aan uit
breiding toe. Met name de dis
cotheek, die in een voormalige
garage is ondergebracht, zit
veel te krap. Het is de bedoe
ling, dat na verbouwing en
uitbreiding de afdelingen voor
volwassenen en de jeugd op de
begane grond komen én dat de
discotheek naar de eerste ver
dieping verhuist. Verder kun
nen er meer leeshoeken wor
den ingericht en komt er meer
ruimte voor een studiezaal
voor de volwassenen.
Het aantal leden van de Was
senaarse Openbare Bibliotheek
is de laatste tijd sterk toegeno
men. Ooorzaken daarvan zijn
mogelijk dat de vrije tijd is
toegenomen en dat de boeken
in de winkel steeds duurder
worden. De bibliotheek speelt
in op de toegenomen belang
stelling en probeert de service
aan het publiek te verbeteren.
Momenteel zijn 8800 mensen
lid (33 procent van de totale
bevolking) en men verwacht
binnen afzienbare tijd de 9000
te zullen halen. Het aantal uit
leningen, in 1980 nog 356.000
zal dit jaar vermoedelijk rond
de 380.000 liggen. Het boeken
bestand is redelijk op peil.
Hoewel de werkzaamheden
van het personeel na een ver
bouwing en uitbreiding zullen
toenemen, zit het er door de
bezuinigingen niet in, dat
meer personeel kan worden
aangenomen. De 10,2 forma
tieplaatsen van dit ogenblik
blijven voorlopig gehand
haafd.
LEIDEN Dr. Fr.van
der Meer en dr. E.B.Ver-
meer zijn gekozen tot lid
van het college van be
stuur van de Leidse uni
versiteit. De universiteits
raad koos hen gisteravond
.tijdens de op dit punt ge
deeltelijk besloten verga
dering. Er waren drie
kandidaten. Mevrouw
dr.H.M. Terborgh-Dupuis
kreeg in geen van de drie
stemrondes de vereiste
meerderheid van stem
men.
Zo is er vrij onverwacht toch
een betrekkelijk snelle opvul
ling van de bestuurs-vacatures
tot stand gekomen. Betrekke
lijk snel, omdat twee weken
geleden de commissie die de
verkiezing van de twee leden
moest voorbereiden niet in
staat was kandidaten naar vo
ren te schuiven. De commissie
kwam niet tot een eensluiden
de algemene conclusies en
diende een blanco voordracht
in. De moeilijkheden werden
mede veroorzaakt doordat de
drie kandidaten vertegen
woordigers zijn van drie grote
fracties in de raad. De voorbe
reidende commissie bestond
uit vertegenwoordigers van
alle fracties en daardoor speel
den „politieke" motieven ook
mee in de keuze. Daarnaast
waren ook persoonlijke facto
ren in het geding. Om daaro
ver te kunnen praten werd de
vergaderzaal gisteravond een
half uur verboden terrein voor'
het publiek op de tribune. Na
dit besloten gedeelte, waarvan
de tekst door „het lage niveau
van de discussie" trouwens
binnenkort toch wordt vrijge
geven, Werden de stembriefjes
ingevuld. Een tweede ronde
was nodig om Fr. van der
Meer de meerderheid te bezor
gen. In de derde stemronde
kwam de heer Vermèer, die
gisteravond overigens niet
aanwezig was, als overwinnaar
uit de bus.
De beide heren komen in de
plaats van collegeleden Sic
king en Koornstra die hun
ambtstermijn er in februari op
hebben zitten. Fr.van der
Meer (39) is de huidige voor
zitter van de universiteitsraad
en lid van de Progressieve
Partij in de raad. Hij is werk
zaam in de vakgroep Sociale
en Organisatiepsychologie
waar hij dit jaar ook promo
veerde. Vanaf 1974 is hij lid
geweest van de universiteits
raad en daarvan werd hij twee
jaar geleden voorzitter. Voorts
is hij enkele jaren voorzitter
geweest van de stichting r.-k.
club- en buurthuizen in Lei
den en was hij tot vorig jaar
voorzitter van de stichting r.-k
scholen Hazerswoude-Koude-
kerk. Als motivatie voor zijn
kandidaatsstelling voor het
college van bestuur geeft hij
op „meer gelegenheid om de
handen uit de mouwen te kun
nen steken op beleidsmatig gé-
bied".
E.B.Vermeer (37) werkt sinds
twaalf jaar op het Sinologisch
Instituut. Hij deed doctoraal
examen in de geschiedenis in
1969 en deed datzelfde drie
jaar later in Chinese Talen en
Culturen. In 1977 promoveer
de hij. Sinds 1975 vervult hij
bestuursfuncties in verschil
lende universiteitsinstanties.
Hij zit in de universiteitsraad
voor de Unie van Faculteiten
en Diensten en is vice-voorzit-
ter van die raad.
opvullen. Maar dan in een
andere vorm. We denken
(„dat mag je zo wel zeggen,
ja", stemde André de Jong,
de landvoogd van
Groenoordhallen,
Gehoorzalen en de stenen
Waag, in) aan iets in de
Weense avondstijl, half
maart volgend jaar.
Helemaal terug naar de
nostalgie. Bevalt me best,
zoals hert zaterdag was.
Allemaal „geklede" mensen.
Dat was erg fijn". Het grote
Leidse alternatief voor disco
en bar. De markt daarvoor
bestaat.
Harland is in z'n dooie
eentje een half jaar bezig
geweest om het Bal op poten
te zetten, alsof het een
hobby was. Vooral de
indeling der tafels met
aanzittenden heeft hem
hoofdbrekens en minstens
één slapeloze nacht gekost.
De heer B. en partner een
halve zaal verwijderd van
mevrouw B., die zelf partner
van meneer Van G. was. Dat
gebeurt nu eenmaal. Maar
Jan Harland heeft het
gemaakt, helemaal. Hij mag
gnuiven. En hij gnoof. Wie
ook best tevreden mocht zijn
was meneer Sloos (hij deed
dat beheerst blijken), de
enige conform de eisen
der wellevendheid nog
overgebleven Leidse
verhuurder van
gelegenheidskleding.
Meneer Sloos,
zaterdagmiddag, tegen mij:
„U bent te laat; ik heb geen
smoking meer in huis. Het
spijt me, maar u zult een
andere oplossing moeten
zien te vinden. Een goeden
dag. U had trouwens beter
kqnnen weten: reservering
minstens twee, drie weken
van tevoren meneer. De
vraag naar smokings neemt
toe, ook in Leiden. De
vervlakking is nog niet
overal ingetreden. Tot
ziens!"
Leiden zal niet vanaf nu een
Bal-stad worden, maar het
potentieel is aanwezig. En
zaterdagavond effectief
aanwezig ook. Nog net geen
goudgallon, maar met al die
eigendommelijke of
gehuurde feestelijke
uitrusting om je heen moest
je onwillekeurig denken in
termen die bij een Gala
thuishoren. Het scheelde
niet veel, of de namen
werden bijna officieel
afgeroepen, bij het betreden
van de zaal. Het levende,
doorluchte materiaal was
voorhanden: de secretaris
generaal van het ministerie
van Binnenlandse Zaken
met echtgenote, althans de
heer en mevrouw Adriaan
Vis, oud-burgemeester en -
burgermoeder van Leiden;
de hoogedelgestrenge heer
Theodorus Wessels, kolonel
buiten dienst en oud-
garnizoenscommandant van
Leiden, vergezeld van zijn
nog steeds vitale eega (voor
mij is Theo Wessels nog
altijd de prefect der Leidse
legioenen, in voor-, en
tegenspoed).
Grote afwezige (afgezien
van de uitgenodigde maar
niet aanwezige wethouders,
met uitzondering van de
bewindslieden van
economische zaken en
cultuur) was burgemeester
Cornelis Goekoop, wiens
vrouw, die in Amsterdam
een gehalveerd huishouden
bestiert, een delicate
gezondheid in acht te nemen
heeft en daarom ook
somtijds de aanwezigheid
van haar man op prijs stelt.-
Daarom leek het, dat
mevrouw Truus Vis-
Jiommes nooit Was
weggeweest en nog steeds de
uitstraling heeft als eerste
burgeres van Leiden,
ofschoon haar
„ambtsperiode" al bijna twee
jaar verstreken is. Maar ze is
nog steeds gelukkig met
Leiden. Dat kan iedereen
bemerken.
Vrij onopgemerkt tussen het
volk van niet
onbemiddelden bewogen
zich een paar verspieders,
die, aangepast aan de
omstandigheden, stof
moesten verzamelen
teneinde de publieke opinie
te kunnen bevoorraden. Zo
zou je die paar slecht
gecamoufleerde journalisten
kunnen karakteriseren. Ze
gingen volledig op in het
collectief van meer dan
honderd schijnbare obers die
terwille van het Gala
vlinderdasjes droegen boven
het stralend wit van allerlei
slag overhemden, omrand
door mat glanzende revers.
De dragers van al dat zwart
kregen iets anoniems.
Alleen, als je de koppen zag
wist je wie je vóór je had. In
dat gezelschap was in élk
geval één man opgestaan, als
je „aanneme..." had
geroepen. Dat was de bijna
weggedoken sponsor die
garant stónd voor een
exploitatietekort. Zoals
landvoogd André de Jong,
die bij ontstentenis van de
benoemde burgemeester het
woord van welkom en
verantwoording voerde, het
zei: „Voor de vróuwen
wellicht Henkie".
Zeker: Henkie, de ruwe
bolster met de blanke pit,
heeft hechte banden met de
Stadsgehoorzaal. Al
meermalen heeft hij items
binnen deze muren
geruggesteund.
Zaterdagavond zat Gala-
Henkie als een soort oosterse
potentaat tussen paladijnen
van een bouwwereld, die
nog lang niet in alle voegen
kraakt, en andere
pleitbezorgers en
opluisterend, oogstrelend
vrouwelijk schoon, minzaam
de toejuichingen van hat
gala-volk in ontvangst te
nemen. Als een knipogende
Het oud-burgemeester-
spaar Vis en de wet
houders Fase en
Schoute op de dans
vloer.
kalief, een opbouwend vorst
der slopers, die een mogelijk
gala-deficiet van enkele
„rooien" luchtig ter
verdiscontering stelt.
En het Gala danste. Op de
muziek van het dansorkest
der Marinierskapel, en het
strijkje der Koninklijke
Marine (aan het einde der
gelegenheid zwaaide prefect
Wessels alle lof toe aan zijn
„collegae mariniers", hoewel
de kolonel eerder iets met de
intendance van doen heeft
gehad, en met
ongeëvenaarde nassitafels).
Tegen het scheiden der
markt verscheen Donna
Lynton, een Amerikaanse
donkere zangeres, die in de
States een carrière liet
liggen om haar man, Charles
Steman, te kunnen volgen
en nu in de binnenlanden
van het Utrechtse woont. Ze
had „viel Erfolg", terecht,
waarbij Donna in haar show
enige specimina der Leidse
bouwers en anderen betrok.
Op een tijdstip, dat men zich
al niet eens meer afvroeg of
„m'n dasje" recht zat.
K G. Kunst en Genoegen.
Leidens eigen showband en
muzikaal visitekaartje op de
balkons. In de nieuwe gala
uniformen. Een grootse
performance, op hoog
niveau. Klaroenstóten en
marsen, geblazen
stemmingsmuziek; wat-K
G liet horen en zien liet al
die gala-gangere bepaald
niet onberoerd: Leidens
eigen stadsmuziek: bravoure
en charme, gedisciplineerde
verstrooiing van een
uitnemende kwaliteit. Wat
Hoewel ze zich inmiddels
van harte solidair hebben
verklaard met de
inspanningen van de
stichting „Regio Leiden
helpt Polen", gericht op de
stad Torün, beleven de drie
particuliere rijders voor een
goede zaak nog steeds veel
voldoening van hun zowat
non-stop bevoorradingsrit
Leiden-Warschau v.v.,
zowat een maand geleden.
Piet Pot, Cees Strijk en
Anton van den Hengel
brachten toen met een vol
hart en een even volle
aanhangwagen een
bliksembezoek aan de
„onderhorigen" van de
universiteitsparochiekerk
van St. Anna.
Er is nu oen schriftelijke
dankbetuiging
binnengekomen en een
.aparte vermelding van hun
actie in het wekelijkse
bulletin van de organisatie
van de Onafhankelijke
Vakbond Solidariteit aan de
Politechnische Hogeschool
van Warschau: Geschenken
uit Holland het drietal
verzamelde ongeveer 850 kg
aan voedingsartikelen, zeep,
tandpasta, waspoeder en
kleding. Dit alles
geschonken door
verschillende mensen uit
Leiden en omgeving. De
geschenken werden via de
goede diensten van de St.
Annakerk en haar rector
Uszynski ter beschikking
gesteld van de meest
hulpbehoevende leden van
deze academische
gemeenschap.
De herstelde blanke,
inwendige pracht van de
Stadsgehoorzaal is op een
geëigende manier alle eer
aangedaan. De grote zaal is
helemaal gerestaureerd en
lag er zaterdagavond en
zondagmorgen vroeg bij als
een feestelinge wier
ingewanden gesaneerd zijn.
Dat moest gevierd worden.
Met een Bal. Een Gala-Bal.
Geen weggeef-bal, want een
deelnemer met partner had
in eerste opzet ruim vijftig
gulden over te maken en als
hij na de eerste paar flüte's
met champagne een nieuwe
fles Pommery brut wilde
laten ontkurken, moest er
weer een bedragje tegenaan
waarvoor je anders best een
dagje in Brussel uit zou
kunnen gaan.. Nee, het werd
een geslaagd feest, het Bal
der Draagkrachtigen,
gaandeweg het Bal der
Onvensaagden, en tegen half
drie een deel-Bal der
Onverzadigbaren. Tegen die
tijd liepen punkers bij de
toegangspoort te bedelen om
nachtkwartier. Die kwamen
van een popfestijn bij de
buren, het Leids
Vrijetijdscentrum. Ze
mochten van de Suppoosten
blijven, als ze maar mee
wilden helpen opruimen.
Maar daar waren de
uitgepopten niet voor
gekomen. „Bah, het is
allemaal tuig van de
richel..." Zo was het ene tuig
het andere niet waard.
„Dat moeten jullie meer
doen!", zeiden balgangers
tegen Jan Harland,
bedrijfsleider der
Stadsgehoorzaal. „Ja ja, alsof
het niks is", snoof Harland,
die zaterdag bij zo veel gala
leek op de gouverneur van
het complex. „Maar ga je het
meer doen, gouverneur?",
vroeg ik hem gisteren, bij
een terugblik ter plekke.
„Ja! Zonder meer! Moet ook
wel. We moeten de gaten
K G in nieuwe gala-uniformen op de balkons van de Stadsgehoorzaal.
