Hina uit is de
kampioen
van de
psychologie
Henk Louwmans waagt zich niet op glad ijs
SPORT
LEIDSE COUKAN'I
-R1
ZATERDAG 28 NOVEMBER 1981 PAGING—
NANTES Ber-
nard Hinault is plot
seling naar de mon
daine badplaats
Biarritz afgereisd,
die aan de woelige
Golf van Biskaje
ligt. Hinault bezit in
Biarritz een chalet,
gewonnen als eerste
prijs in de Tour de
France. Hij kan het
huis verkopen, er
heeft zich een koper
gemeld en dus
wordt in Biarritz
vier maanden na de
finish in Parijs de
Tour definitief ver
zilverd. Hierdoor
ontstaat in Brctagnc
de gelegenheid de
clan rond Hinault
aan een nader onder
zoek te onderwer
pen. Daar is als een
der belangrijkste
mannen op de ach
tergrond professor
Jean Ginet (50),
hoogleraar aan de
universiteit van
Nantes. De medicus
achter Hinault, over
wie al heel wat fan
tastische verhalen
de ronde hebben ge
daan. In het metier
raakt de waarheid
soms op drift, waar
toe in het verleden
de renners zelf ook
menigmaal aanlei
ding gaven. Profes
sor Jean Ginet in dit
tweede verhaal uit
een serie van vier.
Drievoudig Tourwinnaar Bernard Hinault geeft tijdens
elke controle blijk over een enorme longinhoud te be
schikken.
PROFESSOR GINET, DE MEDICUS
ACHTER DE EIGENGEREIDE BRETON
Hinault hoeft niet alles te winnen, maar hij ontlaadt perfect.
In de hoofdstad van het depar
tement Loire-Atlantique op 50
kilometer van de oceaan, ver
houden nieuw en oud zich als
een vloek. De 350.000 mensen
aan de boorden van de Loire,
hebben er waarschijnlijk geen
oog meer voor. maar de toe
vallige passant die de'architec-
lonische schoonheid van de
Petruskathedraal 'en de pre
fectuur heeft bewonderd, is
verbijsterd over het werk van
de cultuurbarbaren die bij
voorbeeld het universiteitsge
bouw „Hotcl-Dieu", het huis
van God, hebben neergezet.
Muren van wit betond allengs
grijs geworden, kleine raamp
jes die een permanente barriè
re vormen tegen licht en
lucht. Een gebouw dat elk jaar
lelijker zal worden. Parijs
heeft voor de wetenschap in
Brclagne niet te veel afgescho
ven. Binnen wordt gereno
veerd, hout, zand, zaagsel en
hardboard in de gangen, waar
een onbestendige geur hangt.
Pathologie, cancerologie, sto
matologic, anesthesiologie, de
afdelingen zijn somber, zoals
het gebouw zelf. Lange, hoge
gangen, zoals in oude kloos
ters. Op de vierde verdieping
ruikt het nóg indringender
naar chemicaliën. Jean Ginet
is professor in de fysiologie, de
wetenschap die de normale
functies van levende wezens
bestudeert, de bloedsomloop,
de spijsvertering, de' ademha
ling, de aanpassing aan de om-
1 geving, de mechanismen van
de levensprocessen.Hij geeft
colleges voor studenten en hij
is chirurg, werkt in het zie
kenhuis. Maar bovenal is hij
voor de buitenwereld de we
tenschapsman achter Hinault.
Koude oorlog
De secretaresse in de biblió-
theek, die vaal en grijs is, past
precies in de sfeer. Iemand die
vragen komt stellen over een
-wielrenner, dat gaat haar
voorstellingsvermogen, ge
vormd door hetgeen hier aan
empirische wetenschap wordt
bedreven, te boven. Ze luistert
naar de radiQ waarvan het ge
luid op milieuvriendelijke de
cibels is afgestemd. Eindelijk is
daar Jean Ginet. Grijzende
slapen, intelligente ogen ach
ter de brilleglazen, witte jas,
glimmend gepoetste lakschoe
nen. Of Bernard Hinault van
dit gesprek kennis draagt?,
vraagt hij. En Cyrille Gui-
mard, de ploegleider? Hij is be
hoedzaam. Medische weten
schap verhoudt zich tot de pu
bliciteit dikwijls in een sfeer
van koude oorlog.
Het duurt een half uur eer de
professor ontdooit. Hij is be
ducht voor journalisten. Ber
nard Hinault wordt immers
achtervolgd door fotografen
die hem fotograferen als hij
een apotheek binnenstapt om
een simpel produkl te kopen.
De bedoeling is duidelijk: ze
willen de link leggen naar de
chemische kampioen. Ze foto
graferen hem als hij ergens
een plas staat te doen. Hetgeen
tijdens de lange fietsdagen
toch een menselijk verschijn
sel is. Als professor Ginet de
deur opendoet naar zijn ka
mer, verandert de wereld. Een
grote ruimte -met „karakter".
Veel hout, ineens ook planten,
een vloerkleed.
Elilc
..Bernard Hinault", zegt hij na
zeer gerurme tijd, „behoort on
der de atleten tot de elite. Dat
heeft niets te maken met de
omvang van zijn spieren. Zijn
He.rcules kan in duursporten
buitengewoon matig presteren.
Het gaat om de geschiktheid
van de spieren zuurstof op te
nemen. Elk mens neemt op
heel verschillende wijze zuur-,
stof op. Hinault en andere uit
blinkers hebben een perfect
opnamevermogen. Dat is het
kenmerk van grote kampioe
nen. Dan is er ook het herstel
lingsvermogen, de recuperatie.
Het ene lichaam is geschikter
om snel een nieuwe inspan
ning te doen dan het andere.
Goede recuperatie is ook ka
rakteristiek voor grote kam
pioenen. Er is al zo veel ge
heimzinnigheid geweven rond
Hinault. Daar is geen enkele
reden voor. Moeder Natuur
heeft Bernard rijk bedeeld. Er
worden gewoon mensen gebo
ren, zoals hij, die geschikt zijn
voor topsport en er worden
anderen geboren die zich nau
welijks staande kunnen hou
den in het normale leven.
Vóór de inspanning zijn heel
veel mensen gelijk, maar tij
dens de inspanning zijn ze al
lemaal verschillend".
„Er worden mensen geboren
die slechts 1 meter 55 worden,
en anderen die heel groot wor
den, soms meer dan 2 meter
lang. Er zijn mensen met een
geweldig herinneringsvermo
gen en anderen die niets kun
nen onthouden, die bijna alles
vergeten. Voila. Hinault,
Merckx, Borg, Mohammed Ali,
dat zijn mensen wier spierver-
mogen uiterst synchroon
werkt. De natuur, mijnheer.
De meest perfecte training zal
bij duursporten ndar mijn oor
deel en inzicht nooit meer dan
20 procent capaciteitsverbete
ring kunnen opleveren. Een
wielrenner die het natuurlijke
vermogen heeft om 30 kilome
ter per uur op een fiets te rij
den, zal nooit harder dan 36
kilometer per uur kunnen
gaan. al traint hij nog zo veel".
Geheim
Wat is het geheim van Ber
nard Hinault? Professor Ginet
lacht voor de eerste keer.
„Bernard Hinault is geen feno
meen. Hij is, medisch ver
klaarbaar, gewoon beter dan
andere wielrenners. Als de
concurrenten neuro-musculai-
re problemen hebben, heeft
Hinault nog altijd een perfecte
synchronisatie van zijn spie
ren, een geweldige timing in
de samentrekking van de spie
ren. Dat moment suprème.
Daarbij komt dat hij ook nog
eens bezeten is door een ge
weldige onrust om te'winnen.
Hij zegt altijd: professor, ik wil
winnen. Hij wordt gedreven
door een sterke ambitie om
zich te ontplooien. En hij is de
kampioen van de psycholo
gie".
„Bij Bernard Hinault speelt de
psychologie een zeer grote rol.
Als hij geestelijk zover is dat
hij een grote inspanning kan
doen, dan explodeert hij met
grote kracht, zoals dit jaar in
de Dauphiné Libéré, waarin
hij een klasse apart was. Maar
voordat hij zover is„ moet er
eerst een periode van opladen
aan vooraf gaan. Dan trekt hij
zich terug, is nauwelijks nog
geïnteresseerd in de wedstrij-
dep waaraan hij deelneemt, is
dan ook nauwelijks te benade
ren. Op de dag van de wed
strijd zelf, kent hij niemand
meer. Na de inspanning wordt
hij weer die aardige jongen,
zoals ik hem heb leren ken
nen. Ik heb dit jaar Parijs-
-Roubaix meegemaakt, over de
keien in de Hel van het Noor
den. Want een wetenschaps
man kan niet alles waarnemen
in zijn laboratorium. Hij dient
ook field-work te verrichten.
Ik heb dus Parijs-Roubaix ge
volgd, waarin Hinault explo
deerde. En ik heb hem geadvi
seerd nooit meer aan deze
wedstrijd deel te nemen. De
risico's zijn te groot, in derge
lijke koersen slijt het lichaam
dubbel".
Over risico's gesproken. Op
die 12e april, de dag van Pa
rijs-Roubaix, 's middags om
tien minuten over vier, stak
een klein, zwart hondje, een
zwervertje, in het gehucht
Chereng de weg over. Op zoek
naar zijn baas, zo hij er al een
had, of gewoon opgeschrikt
door de karavaan die met veel
lawaai een weg zocht over de
keien. De ironie wilde dat het
geen de beste wielrenners van
West-Europa niet lukte. Hi-'
nault vloeren, aan dat schar
minkel tje was voorbehouden.
Hinault sloeg zwaar tegen de
keien, knie en heup bescha
digd. Maar in een reflex zat hij
weer op zijn fiets. Twaalf mi
nuten later won hij Parijs-
-Roubaix. Inderdaad, de man
was op die dag niet te stuiten.
„Dat bedoel ik nou", zegt pro
fessor Ginet, „op zijn topda
gen, zoals in Sallanches, waar
hij wereldkampioen werd, is
Bernard Hinault lichamelijk
en geestelijk top-beladen. Ik
vind dat hij een heel goede
strategie heeft. Hij spaart zijn
reserves om grote doelen te
verwezenlijken. Hij moet niet
alles willen winnen, dat is niet
goed voor zijn organisme. Hij
ontlaadt perfect, maar hij is
desondanks elke dag met zijn
fiets bezig. Het vak bestaat
niet alleen uit het winnen van
een wedstrijd, er is zoveel
meer. Wat ik nooit in een arti
kel lees is zijn uitstekende om
gang met de ploegmaten. Hi
nault is natuurlijk wel eens
humeurig, maar nooit tegeno
ver een ploegmaat. Tegenover
de renners die hem möeten
helpen is hij altijd gelijkmoe
dig. En dat is een heel goedt
karaktereigenschap voor een
leider; de mensen om hem
heen hebben geestelijk een
steunpunt nodig".
Lengte: 1 meter 78. Pols: 40 in
rust. Gewicht: 69 kilo. Bloed-
druk: 65-120. Kan een atleet
als Hinault in de Tour de
France zonder versterkende
middelen succesvol rijden?
Mocht deze vraag professor
Ginet al irriteren, hij laat het
niet merken „Ja", antwoordt
hij zeer beslist. „Een goed ge
traind wielrenner die over re
serves beschikt, kan zonder
verboden middelen heel goed
een dergelijke inspanning aan.
Natuurlijk kan er in die drie
weken een moment komen dat
toevoeging van bepaalde vita
minen, zouten en mineralen
gewenst is, bijvoorbeeld
B-complexen om de reserves
te reconstrueren. Het is bij
overmatig zweten heel noï-
maal als in dit opzicht tekor
ten ontstaan. Ik schrijf echter
nooit een middel voor. Sport
lieden nemen middelen omdat
ze geloven dat ze prestatiever-
hogend werken. Ik zal niet
zeggen dat gewichtheffers en
kogelstoters bijvoorbeeld geen
voordeel zouden kunnen heb
ben van het gebruik van hor
monale preparaten, maar
duursporters niet".
„Goede voeding, een goede le
venswijze en gepaste training
brengen de conditie en niet de
chemische middelen. Het
klinkt ouderwets, maar dit is
ook in 1981 nog altijd de waar
heid. Wat wij hier met Hinault
doen is zijn organisme bewa
ken. Wij bekijken zijn hormo
nale balans, we luisteren naar
de fluistering van zijn hart, we
testen zijn ademhaling en hóe
hij ademhaalt, we controleren
zijn maximale zuurstofopna
me. we maken een echocardio
gram via ultrasonisch geluid,
kortom, we keren hem bin
nenstebuiten. Als we het totale
beeld hebben gevormd over
hem, gaan we bespreken wat
te doen. Tot nog toe hebben
we Bernard met de hand op
het hart kunnen verzekeren
dat al de inspanningen die hij
heeft geleverd, zijn organis
men op geen enkele wijze
schade hebben berokkend".
Hinault verliet in Pau door de
achterdeur van zijn hotel de
Tour de France, hetgeen een
fluistercampagne ten gevolge
had....) „Ach, die knie. Dat was
een bedrijfsongeval. Een inci
dent. Ik heb erop gestudeerd.
Bernard zat verkeerd op zijn
fiets, en er waren slechte kli
matologische omstandigheden
De renners reden over slechte
wegen, het was nat en koud,
maar het ergste was die slech
te houding op de fiets. Bernard
nam die houding automatisch
aan om de schokken op het
ongelijke wegdek beter op te
kunnen vangen. Fout, heb ik
gezegd, altijd op dezelfde ma
nier blijven rijden, nooit de
houding veranderen. Dat doet
hij dan ook niet meer".
Het is laat geworden. Profes
sor Ginet moet nog een ronde
maken langs zijn patiënten.
Hij vindt dat hij alles heeft ge
zegd wat hij kwijt wil. Hij
loopt mee naar beneden in de
hal. Buiten jaagt de wind de
eerste bladeren van de bomen.
In Bretagne valt de herfst la
ter in, de geraniums staan nog
in bloei. Zo tijgen de avond
pakken zich weer die loodzwa
re wolken uit zee samen. Pro
fessor Ginet trekt zich kouwe
lijk terug in de verwarmde
ruimten. Wat had hij ook al
weer ten afschei.d gezegd: „Ge
looft u toch al die fantastische
verhalen en die geheimzinnig
heid rond Hinault niet. Na al
die jaren van studie ben ik tot
een conclusie gekomen: Als je
iemand op de Olympische Spe
len wilt laten winnen, moet je
zijn ouders goed verzorgen. De
natuur, begrijpt u? Dat is bij
Bernard Hinault gebeurd".
JEAN NELISSEN
Volgende weck: Burgemees
ter van Yffiniac: De gemeen
teraad joeg Hinault uit het
dorp.
NIEUWE SCHAATSCOACH DAMESPLOEG MIKT OP WINTERSPELEN 1984
UTRECHT Sinds het wat dc klok sloeg Dat is in het hij door de KNSB aangezocht JL- V9R9HSI8 voor staan lijkt een compromis termijn. „Ik wc
tndperk Atie Keulen- veflcden wel eens anders ge- voor de meisjesploeg In die IL - tussen de in De Haag als sport- naar de Olympisi
UTRECHT Sinds het
tijdperk Atje Keulen-
Deelstra heeft het Neder
landse damesschaatsên ge
teerd op incidentele suc
cessen. Het brons van
Haitske Valentijn-Pijlman
bij het wereldkampioen
schap sprint in Alkmaar
(1977), de gouden en zilve
ren medailles van Annie
Borckink én Ria Visser
tijdens de Olympische
Winterspelen v van Lake
Placid (1978) en een hand
jevol plakken op diverse
afstanden tijdens titeltoer-
nooien vormen een schra
le oogst. De resultaten van
de Nederlandse ploeg op
het wereldkampioenschap
van vorig jaar in Quebec
illustreren onze positie in
de wereld duidelijk: der
tiende (Alie Boorsma),
veertiende (Annie Borc
kink) en vijftiende (Ina
Steen bruggen). Het da-
messchaatsen in Neder
land zit in een diep dal.
Maar er is hoop. In Alie
Boorsma, Ria Visser en
Yvonne van Gennip heeft
Nederland rijdsters voor
de toekomst. De weg naar
herstel lijkt ingeslagen.
„Kijk maar naar de uitslag
van de wedstrijden o#h de IJs-
selcup", zegt Henk Louwmans,
de nieuwe trainer van de da
meskernploeg. „Op Ria Visser
na was hel toch de kernploeg.
wat de klok sloeg. Dat is in het
verleden wel eens anders ge
weest. En het had nog beter
gekund. Sommige meisjes
kwamen niet optimaal aan de
start". Louwmans beseft ech
ter heel goed, dat de wedstrij
den van vorige week in De
venter geen graadmeter zijn
voor het komend seizoen. De
32-jarige docent lichamelijke
opvoeding uit Maarsseveen is
er de man niet naar zich op
glad ijs te begeven. „Het is
voor de buitenwereld mis
schien wel vervelend, maar ik
waag mij niet aan onbezonnen
voorspellingen. Ik heb een he
kel aan mensen die zichzelf op
de borst kloppen en zeggen het
wel even te zullen gaan ma
ken. Voor mezelf weet ik ech
ter heel goed wat ik wil".
Geen opzienbarende uitspra
ken derhalve uit de mond van
Louwmans. Begrijpelijk, want
hij heeft nog nauwelijks kre
diet kunnen opbouwen. En
aan mensen die niet in het ga
reel lopen heeft de schaatsen-
rijdersbond nu eenmaal een
hekel. Het meest recente voor
beeld is Jorrit Jorritsma, vorig
jaar nog trainer van de sprin
ters en bekend om zijn open
hartige uitspraken en kritiek.
Jorritsma is inmiddels van het
toneel gevoerd en wijdt zich
nu aan een avondstudie rech-
Tot dusverre heeft Louwmans
zij carrière afgejakkerd op
sprintsnelheid. Nadat hij zijn
MO-studie had voltooid begon
hij zich te interesseren voor de
schaatssport. Hij ging wedstrij
den rijden (deed ooit mee aan
het nationaal B-kampioen
schap) en trainde een club.
Nauwelijks een jaar later werd
hij door de KNSB aangezocht
voor de meisjesploeg. In die
hoedanigheid kwam hij tijdens
de NK in Assen het afgelopen
seizoen plotseling in beeld.
Toen Henk de Boer met een
blauw oog (over de oorzaak lo
pen de meningen nog steeds
uiteen) moest afhaken, nam
Louwmans de taak van zijn
voorganger waar. Boer stapte
van de zomer over naar de he
ren en Louwmans vulde de
opengebleven plaats in.
Ria Visser
Nog vóór zijn benoeming wist
de nieuwe damestrainer zich
geconfronteerd met een be
kend probleem in de schaats
sport. In navolging van Sippie
Tichelaar, Annie Borckink,
Jos Valentijn, Hans van Hel
den en Harm Kuipers (die in
zijn eentje ooit wereldkam
pioen werd), besloot Ria Visser
zich dit seizoen buiten de
kernploeg om voor te berei
den. Louwmans heeft daar
niet veel moeite mee. „Voor
sommigen kan het best goed
zijn", zegt hij. „Al is het na
tuurlijk een handicap, dat je je
via het B-kampioenschap moet
plaatsen voor de nationale ti
telstrijd. Maar ook aan het
functioneren binnen een kern
ploeg kleven nadelen. Je moet
je tijd bijvoorbeeld steeds zo
verdelen, dat je de centrale
trainingen kunt volgen. En
voor iemand met een drukke
baan of veel huiswerk is dat
niet altijd eenvoudig".
De problemen beginnen echter
pas als Ria Visser zich op het
Nederlands kampioenschap
kwalificeert voor de Europese
titelstrijd. Zoals de zaken er nu
voor staan lijkt een compromis
tussen de in De Haag als sport
journaliste werkzame rijdster
en Louwmans vrij snel gevon
den. De moeilijkheden liggen
veel meer in de slechte ver
standhouding tussen Ria Vis
ser en de oudgedienden in de
kernploeg. Tijdens de prijsuit
reiking van de IJsselcup keur
de nationaal kampioene Alie
Boorsma winnares Ria Visser
(met een schitterende tijd op
de 1500 meter: 2.12.77) geen
blik waardig. Aan Henk
Louwmans de taak in januari
beide partijen met elkaar te
verzoenen. Louwmans:
„Vriendinnen hoeven het voor
mij nooit te worden. Maar er
moet wel een normale ver
standhouding zijn. Er zijn aan
beide kanten dingen gebeurd,
die nu niet bepaald leuk zijn.
Emoties kun je niet terug
draaien, maar ik zou het on
volwassen vinden als er geen
oplossing uit de bus kan ko
men. Ik vermoed dat het van
daag de dag ook niet zo ver
was gekomen. Als Ria zich op
de NK bij de eerste vier rijdt,
zorg ik ervoor dat de zaak uit
de wereld wordt geholpen.
Zoals vorig jaar ook met Annie
Borckink is gebeurd. En je
mag best iemand een hand ge
ven als die een goede tijd
draait".
Achterstand
Voor het Nederlandse schaat
sen is te hopen, dat de proble
men van de baan worden ge
veegd. Want talenten zijn dun
gezaaid. En de achterstand op
mét name het Oostblok is erg
Henk Loumans: „De KNSB springt nogal nonchalant met zijn groot geworden. Louwmans
trainers om. Dat zou structureel moeten veranderen". kiest daarom voor de langere
termijn. „Ik werk sowieso
naar de Olympische Winter
spelen van 1984 toe", zegt hij.
„Daar moet voor een rijdster
als Alie Boorsma de top-liggen.
Ondertussen moet'je er aan
werken het gat met de wereld
top te dichten. Dit seizoen
moeten we iemand bij de eer
ste zes op het Europees kam
pioenschap hebben. Om wat
duidelijker te zijn: dat zal ge
beuren ook. Maar om nu te
gaan zeggen dat we in een
paar jaar weer bij de wereld
top behoren gaat me te ver.
Daarvoor hangt het van te
veel factoren af. Yvonne van
Gennip doet dit jaar bijvoor
beeld eindexamen gymnasium.
Zij staat straks voor een keus.
En wie vertelt mij hoe het
over een paar jaar met de con
currentie staat? Bovendien,
het verschil tussen een medail
le en een vierde plaats is vaak
slechts een paar fracties van
een seconde".
Ook het leven van een trainer
valt of staat echter met presta
ties. Veel zekerheid over zijn
toekomst op het ijs heeft Henk
Louwmans daarom nog niet.
„De KNSB springt nogal non
chalant met zijn trainers om.
Dat zou structureel moeten
veranderen", vindt hij. Zoals
ook de doorstroming van ta
lenten in een schaatsminnend
land als Nederland veel vlot
ter zou moeten gaan. Louw
mans ziet voor de toekomst al
weer een nieuw probleem op
duiken. „Er is helemaal geen
aansluiting met het huidige
aankomend talent. We zullen
er alles aan moeten doen dat
te stimuleren". Successen zou
den een goed begin zijn.
KOEN NIJMEIER
Bernard Ban-
toch naar hel\
voetbalstadii
TI
Hij had nog nooit
lichtgroene dagboekje
exact aan een vocth
strijd bezocht. Bernard
want over hem gaat liti
heus wel van genoemdt
maar hij zag die liever,
televisie. Hij had tot r>
gemeend dat hem in ziji
fauteuil in elk geval i™
chamclijk letsel kon
toegebracht. TcnminskW
zo lang hij af cn toe zij
genote liet kijken /iaa>H-
films toestond. Het 6ij
nende wedstrijden fcvcj
ncn handbereik licbbt
zoutjes (meestal
want dat gaf Bernard
zo'n heerlijk draaierig
was geen noodzakelijk
maar pleitte wel dcgelil
een sportbeleving bij tl;
haard. Toch wachtte BÊf
Bang al jaren lang op W
atie waarin hem zo vj
lighcid in de stadior"
worden gegarandeerd
zelfs hij onder zijn bei
stoute schoenen zou w|
ontdekken, die hem p
de weg naar een ,.Ievent
zouden laten inslaan.
Een reeks ernstige inc!\
had Bernard Bang i'nier
eerder ontmoedigd dame
gegeven. „Hi, lia hondc^ali
hij nog vrolijk mccgcifa
Echter, toen hij op hen
sicschcrm een mes de
weg van de tribune nJ^lf
voetbalveld had zien afrei
was hij lievig gcschrokle
latere duels volgden fcej
vuurwerk, kleine bont^
cn jeukpoeder. Pas to,
ruchtcn de ronde dcdl
boze supporters slee hifi 1
het gebruik van /iiid dl
standsraketten liaddcmis,
zien omdat van de L'"'KN
sis geen hond het rugnl
van de te treffen spelt
lezen, waren de regen}11
voetbalbond en de biIOC
van gemeenten en tjnd
clubs eindelijk overgeghet
een werkelijk perfecte fn0
ging van de stadions. Et
om ging hij, Bernard
vandaag cclit naar eet, °I
strijd toe. Natuurlijk n£ni
de auto of de trein, wip 1
mochten op zondagen i
meer rijden. Nee, lopeije tc
de radio wak die ochttpe 1'
kend gemaakt dat p C
agenten nergens in lie K<
fietsen zonder ketting jon:
aangetroffen, de kust h is
veilig. Samenscholing/Sta,
een straal van twee kits.
van een voctbalstadiorfooi
dezelfde kleren dragt sp
geacht van welke
club men supporter i
clubdassen af. Op het s
met bijvoorbeeld e
Rotterdams accent sfoj
hoge boete. En zo voegt
nard Bang zich bij hcltr
ren bewegende voctbr
dat uniform gekleed er*
babbelend iets voor haf
bij de tot bunkers vertl va
controleposten arrivccrline
Bang werd ogen bli til
apart genomen, hem ha
immers nog nooit ronde
den gezien. Toch was I
weck geleden nog gejj
door de BVD, nadat
een sigarcnhandclaaii
geïnformeerd lioc hij ai
pasje voor liet plaati
stadion kon komen. D.i
pasje, met korte bcsch\
van zijn levensloop plde
politicvcrklaring,
Bernard Bang vandaag
tcloos tevoorschijn, /ii4
wachtwoord „Ik ben
bang" kwam er tc tide 1
uit. Hij had het gevoefte
zijn eigen bestaan on\j
Nadat een controleur /iknÊ
telefoontjes had gever'
dat Bang inderdaad cc
nig schadcbcrokkcndc f
was, kon deze, gckctctèer
een waakhond, zijn p/.JrUj
één van de tribunes
Bernard Bang was i/ifl pt
in vak FC 23-JG+, net d V*
andere linkshandige m
van 30 jaar met ftriviflUe
grote ogen en geen noe C
waardige scliooloph n
Eindelijk zat hij, helen
leen, in zijn loden hokjt
zelfs het geluid van
trouillcrende hclicoptcl.
kon binnendringen.
Bang wist niet prccics\
duel al moest bcginna
wachtposten hadden
loge afgenomen om da
geigertellers was vastl
dat aan de lichtgevent
zers radio-actieve stofóm
kleefden - maar hij
zich de uit het lage d
neerdalende periscoop
stellen. En warempel,
verscheen in de lens hc\
van een grasgroene maï|
voetballers waren idcn&j
kleed om de wcrplustif
der de toeschouwers nit
kaart te spelen. Een 2L
soon droeg een op\'
zwart pak. waar ter
van de borstzak een zi a
fluitinstallatie was I
bracht. ak
De scheidsrechter zl.
naar de 30.000 loden
hokjes alvorens de afl,
laten verrichten. JHaofi^I
drong de waarheid plat o\
door tot het door tv-b Sj
gehersenspoelde /ropp/|er
na:i
31
ij
al die tijd door vidcoa
voor de gek gehouden.
hier zag was vcrschriktsti
Zelfs schopbcwcgingcHTd
de bal waren nu ten sfij b
verboden. De voetballen j
den de bal met hun vocC*
jes voort over het vt
voetbalsport was dood
snik, honde...!
Tin us L
