h*:'M
Bernard
was altijd
nerveus
alsof
de dag
tekort was
Moskou wordt revanche voor Moskou
HINAULT VAN
DE WIEG TOT DÈ TOUR
RUSSEN FAVORIET TIJDENS WK TURNEN
Verjonginflj
kuur
SPORT
LE1DSE COURANT
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1981 PA<
YFFINIAC Op
14 november, 27
jaar geleden, werd
bij het krieken van
de dag Bernard Hi-
nault geboren. Hij
kwam ter wereld
in een oud, verval
len boerderijtje
van zijn grootou
ders in het gehucht
La Cloture (De
Schutting). Het ge
hucht ligt bij Yffi-
niac, pal aan zee.
Twintig huizen,
slordig weggezet in
het Bretonse land
schap, waar met
weinig respect
voor de ongerepte
natuur de snelweg
naar Saint Brieuc
doorheen snijdt. De
Bretonnen zijn af
stammelingen van
zeevaarders en vis
sers met Keltische
inslag, ook land
bouwers. Niet zo
toegankelijk voor
vreemdelingen. Al
leen voor wie hun
vertrouwen wint,
worden ze vriende
lijk. Bernard Hi-
nault, is zo'n eigen
gereide Breton,
naar de aard van
zijn land. Over
hem gaat dit ver
haal, het eerste uit
een serie van vier.
De ouders van Bernard Hinault zijn een paar keer met
een autobus naar het mondaine Parijs gereden om
hun zoon daar te zien huldigen door hoge heren (op
de foto burgemeester Chirac van Parijs), minsters en
presidenten.
„Hij was geen bijzonder kind, maar er straalde van
Bernard altijd iets uit, kracht, wilskracht
Bernard Hinault zoals iedereen hem kent, als winnaar. In dit geval is dat bij het
wereldkampioenschap in Sallaoches.
Het gezicht van Joseph Hi
nault is verweerd. Zijn handen
dragen de sporen van harde
arbeid. Hij loopt enigszins
krom, hetgeen niet zo Verwon
derlijk is omdat hij vele jaren
lang in weer en wind spoor
bielzen heeft gelegd. Het is een
bijzondere dag voor hem, de
dag van zijn „retraite", zoals
hij het noemt. Hij is die dag
met pensioen gegaan, heeft ge-
bruikt gemaakt van een soort
Franse VUT. Het is dè derde
november en de lucht boven
Bretagne is van een eeuwig
grijs.
Een sombere dag. Uit zee
waait een harde wind, Joseph
Hinault monstert de lucht en
voorspelt zwaar weer. Hij
trekt een misprijzend gezicht
„Mauvais temps", zegt hij- Het
zijn de eerste woorden die hij
spreekt. Zwijgend loopt hij
door het gehucht, z'n voeten ih
pantoffels gestoken. Lucie Hi
nault, de moeder, is in de keu
ken achter gebleven, onver
stoorbaar eten kokend. Ze is
alleen even komen kijken toen
de Duitse herder in de ren
naast het huisje aansloeg. Bre
tagne is het land van de Duitse
herders, althans dit deel, de
Cote de Nord, één van de vijf
Bretonse departementen. Zo
dat een- vreemdeling over een
zekere moed dient te beschik
ken om een erf op te lopen.
Joseph Hinault sloft verder.
- Als hij vindt dat zijn zwijgen
onbeleefd begint te worden,
zegt hij: „Wij Bretonnen heb
ben geleerd weinig te spreken
en hard te werken. Soms ver
baas ik mij erover hoe goed
Bernard voor de televisie uit
z'n woorden komt".
Armoe
We staan stil voor het boerde
rijtje, dat vermoeid leunt tegen
een ander huis, misschien wel
een eeuw oud. Joseph Hinault
tikt aan z'n pet. „Hier werd hij
geboren, Bernard. Hij kwam 's
morgens heel vroeg en dat was
maar goed, want ik kon met
een thuis blijven". De ouders
van Joseph Hinault woonden
er toen. Hij zelf was nog niet
zolang getrouwd met Lucie,
had geen geld om zich zelf
standig te maken"' en werkte
als boer op het land. Maar dat
bleek tenslotte niet genoeg op
te leveren om een menswaar
dig bestaan te leiden, zodat hij
,in dienst trad van de SNCF,
de Franse spoorwegen. En dat
was een geluk, want na de
oorlog werd armoe geleden in
Bretagne. De bevolking was er
tijdens de oorlog verdeeld ge
weest. Een groep had geheuld
met de nazi's omdat Hitier een
onafhankelijk Bretagne had
beloofd, de vervulling van een
eeuwenoude wensdroom. Maar
de meeste Bretonnen hadden
toch spoedig de zijde van Ge
neraal Charles De'' Gaulle ge
kozen, ^hetgeen de generaal in
de jaren vijftig beloonde door
in Parijs erdoor te drukken
dat Bretagne zijn eerste auto
wegen kreeg. Dwars door het
mooie land, tot bijna aan de
grillige, ruwe kustlijn, die zo
aan Schotland doet denken,
met z'n zeearmen, haventjes
en zonnecultus. Een land met
een rijk verleden, èn met nog
altijd een zekere hang naar het
mystieke. Het land van de le
genden, van koning Arthur en
zijn Graalridders.
De geschiedenis herhaalt zich.
De gedachten gaan terug naar
het piepkleine huisje aan die
Kasseiweg in Grobbendonk in
de Belgische Kempen, waar
Rik van Looy werd geboren
en naar Castellania in Italiëe,
het gehucht waar de onverge
telijke Fausto Coppi opgroeide.
Dezelfde omstandigheden, ar
moe, beroeste landbouwwerk
tuigen onder de afdaken, mest,
scharrelende kippen. Vervang
de Franse bordjes door Ita
liaanse en La Clóoture is Cas
tellania. Zijn dit de ideale nes
ten waaruit de grootste wiel
renners opstaan? V/orden zij
die zich eerst in het stof ge
wenteld hebben, later niet de
grootsten?
Spraakzamer
Op de terugweg is Joseph Hi
nault spraakzamer. Hij wil al
leen nog maar in het tuintje
achter z'n huis voor z'n plezier
werken, zegt hij, met de hond
wandelen en af en toe naar
een wielerkoers kijken, naar
Bernard. Moeder Lucie veegt
in de keuken haar handen af
aan haar schort.
Bernard lijkt sprekend op
haar, hij heeft alleen de neus
van z'n vader. Ze hebben het
nu met z'n tweeën wat rusti
ger, de kinderen" zijn de deur
uit, alle 'vier getrouwd. De
oudste, Gilbert, is stucadoor en
woont in Yffiniac, de jongste,
Pierre, woont ook in Yffiniac
en is chauffeur op een vracht
wagen. Josiane is getrouwd
met een metselaar en woont
twintig kilometer verder. En
dan Bernard, hij heeft zich
verbolgen op het platteland,
afgesloten van de rumoerige
wereld waarin hij van tijd tot
tijd zeer dwingend aanwezig
is, in een gehucht zo schamel,
dat La Clóoture er nog gunstig
tegen afsteekt. Weg van de
mensen/ver weg van de be
woonde werejd, zoekend naar
de schaarse rust die hem in
zijn jachtige leven als 's
wereldsbeste wielrenner ge
gund wordt.
Lucie Hinault vouwt de han
den. Haar gezicht plooit als zij
over haar zoon spre'ekt, die in
middels in Frankrijk net zo
bekend is als Brigitte Bardot
en Alain Delon. „Hij was geen
bijzonder kind, dat kan ik niet
zeggen. Maar er straalde van
Bernard altijd iets uit, kracht,
wilskracht". „Hij was ner
veus", relativeert Joseph Hi
nault, „hij was altijd nerveus".
„Nee, nee", zegt Lucie, „niet
nerveus, ambitieus". Joseph
haalt z'n schouders op. „Ik
vond hem nerveus, hij had al
tijd haast, alsof de dag te kort
was voor hem".
Het interieur is eenvoudig,
maar netjes. De roem van de
zoon, zijn plotselinge welstand,
de miljoenen die hij verdient
zijn aan de woning van de ou
ders voorbij gegaan. Ze komen
niets te kort, maar ze hebben
niet zoveel nodig. Hun leven is
niet veranderd, of het zou
moeten zijn dat ze een paar
keer met een autobus naar Pa
rijs zijn gereden om daar met
de andere supporters op de
Champs Elyssées hun zoon te
zien huldigen door hoge he
ren, presidenten en ministers,
in dat lawaaierige, mondaine
Parijs, dat zo'n scherp contrast
vormt met dit gehucht bij de
zee. „Geloof mij", zegt Lucie
Hinault, „Bernard was ook als
atleet tot de Olympische Spe
len doorgedrongen".
Hij fietste in die tijd elke dag
naar Saint Brieuc, elke dag
tien kilometer bergop naar de
technische school, waar hij
voor bankwerker werd opge
leid. Eerst ging hij met de bus.
Maar die had vaak aanzienlij
ke vertraging, was zelden op
tijd. Dan stonden de kinderen
in Yffiniac in die kille zee
wind te wachten. Bernard
kreeg in twee maanden tijd
drie keer ontstoken bron-
chiëen. „Dan maar op de
fiets", oordeelde Joseph Hi
nault, „het lichaam moet in
beweging blijven". Hij kocht
van z'n spaarcentjes een fiets
en zo ontwikkelde Bernard op
de inmiddels befaamde Cote
d'Yffiniac al op 13-jarige leef
tijd z'n been- en rugspieren.
Tien kilometer bergop, vals
plat. „Wie had gedacht", zegt
Joseph, „wat daaruit nog eens
zou groeien".
Atleet
lie aan sport gedaan. Ik ben.
drie generaties Hinault nage
gaan", zegt Joseph, „maar wij
waren altijd boeren, die zeven
dagen in de week van 's mor
gens tot 's avonds werkten,
voor sport was geen tijd, daar
dacht eigenlijk niemand aan".
En toch werd Bernard Hinault
op de technische school spoe
dig atleet. Een van de leraren,
Louis Carfontain, spoorde hem
aan crossen te gaan lopen. „Ik
zag meteen iets in die jongen"
zegt Carfontain, veertien jaar
later. Hij woont nog steeds in
Saint Brieuc en geeft nog
steeds les aan dezelfde techni
sche school, „l'Ecole du Sacrée
Coeur", waar jongens opgeleid
worden als bankwerker, mon
teur en electriciën. „Hij had
een atletisch lichaam en hij
wilde z'n energie kwijt. Ja, dat
was het, hij moest z'n énorme
temperament uitleven".
Bernard Hinault, dan dertien,
met eigentijdse lange haren in
de zeewind wapperend over
zijn shirt, wordt bij de Breton
se kampioenschappen in de
havenstad Brest vierde. Louis
Carfontain:,, Hij had niet de
soepele tred van de geboren
atleet, maar zijn lichaam bleek
heel geschikt om zware in
spanningen te doorstaan en hij
had een enorme wilskracht, zo
jong al". Die wilskracht komt
telkens weer naar voren in ge
sprekken van alle mensen
rond Hinault. „Oh, ja", zegt
Lucie Hinault, "als hij zich iets
had voorgenomen, dan ge
beurde het ook". De crosser
Hinault maakte vorderingen.
Hij werd van maand tot
maand sterker. In Compiegne,
ten noorden van Parijs, wer
den een jaar later de nationale
Franse crosskampioenschap
pen gelopen. Bernard Hinault,
het jongetje uit Bretagne, ein
digde als tiende.
Spijtig
„Ik ben ervan overtuigd dat
hij op een dag tot de interna
tionale top zou zijn doorge
drongen" zegt Louis Carfon
tain, „maar het is spijtig, hij
ging fietsen." Toch is in de
reeks gebeurtenissen,. di,e ten
slotte van Bernard Hinault de
nieuwe wielerkeizer hebben
gemaakt, het crossen van grote
invloed geweest. Louis Car
fontain:,, Hij leerde al «vroeg
z'n lichaam kennen, hij leerde
lijden, onder zuurstofarmoe
werken. Het kan niet anders,
of Bernard heeft in die drie
jaar als atleet de basis gelegd^
voor zijn latere Tourzeges".
De tweede mei 1971 wordt in
het dorpje Planguenoual op
tien kilometer van Yffiniac
een wielerkoers gehouden. In
Planguenoual is feest. Een re
ligieuze viering, een „pardon".
Daar staat Bernard Hinault,
dan 16 jaar oud, voor het eerst
aan de start. Hij heeft de fiets
van zijn oudere broer Gilbert
geleend. Joseph Hinault: „Ik
ben niet gaan kijken, ik had te
veel werk in de tuin, rk zag er
trouwens niet zoveel in". Ber
nard Hinault, volslagen onbe
kend met het métier, gaat op
kdp rijden en doet dat zo hard
dat er in de laatste ronde nog
slechts één concurrent bij hem
is. Op 700 meter voor de eind
streep begint Hinault .te sprin
ten, hij wint. Daarmee begint
een carrière die tien jaar l§ter
een wereldtitel, drie eindzege's
in de Tour, de Ronde van
Spanje, de Ronde van Italiëe
en zes klassiekers heft opgele
verd, om slechts een greep te
doen.
Adviseur
Intussen had Bernard Hinault
z'n diploma als bankwerker
gehaald. Hij kreeg werk bij
een service-station in Saint
Brieuc. Maar het fietsen nam
een steeds belangrijker rol in.
Z'n eerste seizoen sloot Hi
nault af met twaalf overwin
ningen. Taktisch was hij ui
terst zwak, maar hij reed zo
hard op kop dat hij vooral op
de zwaardere parcoiirsen
steeds alleen aan kwam. In die
dagen had Bernard Hinault
voor de tweede keer geluk in
z'n leven. Hij „viel" na Louis
Carfontain op een tweede ad
viseur, die een grote rol in de
opbouw van zijn loopbaan
heeft gespeeld, Robert Le
Roux, leraar lichamelijke op
voeding. Een van de leiders
van de wielerclub „Olympique
Briochin", bij wie Hinault zich
had aangesloten.
Le Roux bleek een specialist.
Later zou hij nog een boek
schrijven vol raadgevingen
aan jonge sportmensen: „Hoe
word ik wielrenner?". Le
Roux, oud-turnkampioen van
Frankrijk, leerde de jonge Hi
nault z'n temperament te ka
naliseren. „En dat was een van
de moeilijkste opgaven" zegt
Le Roux, „Bernard maakte ja
ren later 'nog grote fouten. In
de Tour de l'Avenir reed hij
eens tachtig kilometer alleen
op kop om met welgeteld één
seconde voorsprong de etappe
té winnen. Een enorme in
spanning moet adequaat» ren
dement opleveren, anders
moet je er niet aan beginnen".
Bernard Hinault was echter
niet meer te stuiten. „Op een
dag kwam hij thuis van z'n
werk" zegt Joseph Hinault, hij
zei: „Papa, ik stop met wer
ken. Ik kan op de fiets veel
verder komen". Ik stond per
plex, want ik vond het een
enorm risico. Maar ja, wat die
jongen in z'n hoofd had, dat
praatte je er met tien pastoors
niet uit".
JEAN NELISSEN
Volgende week: professor
Ginet: Hinault is de kam
pioen van de psychologie.
MOSKOU Zoals dat bij de
meeste takken van sport het
geval was, heeft de boycot van
de Olympische Spelen in Mos
kou door een groot aantal lan
den ook zijn stempel gedrukt
op de turnwedstrijden. Omdat
Mexico begin dit jaar de orga
nisatie van de 21e wereldkam
pioenschappen terug gaf aan
de internationale gymnastiek
federatie (FIG) werd Moskou
op het laatste moment aange
wezen. De FIG redeneerde dat
in de Russische hoofdstad,
waar 23 jaar geleden ook al de
wereldkampioenschappen
werden gehouden, alle facili
teiten voor handen zijn. De,
wereldkampioenschappen zul
len dan ook een duplicaat
worden van de Olympische
turnwedstrijden.
Er zijn echter twee verschil
len. Het aantal deelnemers zal
uiteraard groter zijn en de
wedstrijden worden niet ge
houden in het sportpaleis van
het Loesjniki-complex, waar
ruim een jaar geleden de
Olympische turnwedstrijden
plaatsvonden. De organisatie
heeft gekozen voor het nieuwe
sportpaleis Olympiski aan de
Prospekt Mira, waar tijdens de
Olympische Spelen gelijktijdig
het boks- en basketbal-toer
nooi werden verwerkt. Het
Olympiski-complex, het groot
ste overdekte sportstadion van
Europa, biedt ruimte aan
35.000 toeschouwers. Omdat de
organisatoren niet zo veel pu
bliek verwachten zal de arena
in tweeën worden gedeeld.
Wanneer de belangstelling
toch de 17.500 toeschouwers
per dag te boven gaat, zal de
volledige arena, waarin zelfs
voetbalwedstrijden worden ge
speeld, volledig worden ge
bruikt.
Voor de 21e editie van de
wereldkampioenschappen, die
sedert 1979 om de twee in
plaats van vier jaar worden
gehouden, hebben 3? landen
ingeschreven. In Moskou ko
men 25 landen met een com
plete herenploeg (zes turners)
en 23-met een damesploeg (zes
turnsters) uit. Daarnaast stuurt
een aantal landen nog indivi
duele deelnemers. In vergelij
king met twee jaar geleden,
toen de wereldkampioen
schappen in Fort Worth
(Texas) werden gehouden, is
het aantal herenteams met één
gestegen en dat bij de dames
met drie verminderd. Het aan
tal turnsters en turners zal on
geveer gelijk zijn aan Fort
Worth, dat 328 (171 dames en
157 heren) bedroeg.
Vorig jaar bij de Olympische
spelen kwamen slechts acht
dames- en negen herenteams
uit. De wereldkampioenschap
pen van Moskou hebben nog
geen invloed op de plaatsing
voor de Olympische Spelen
van 1984 in Los Angeles, waar
volgens het Olympische regle
ment slechts twaalf landen bij
de dames en heren mogen uit
komen alsmede een gelimi
teerd aantal individuele deel
nemers. Toch heeft Moskou
wel al enige invloed op die
spelen. Na de wereldkam
pioenschappen zullen de lan
den voor de wereldtitelstrijd
van 1983 in Boedapest worden
ingedeeld in een A en B groep
(eerste zestien van Moskou
gaan naar de A-groep, waaruit
uiteindelijk de twaalf voor Los
Angeles moeten komen). Bo
vendien komt in de Russische
hoofdstad voor de eerste maal
in een groot toernooi de nieu
we verplichte oefenstof aan de
orde, die tot de Olympische
turnwedstrijden van Los An
geles blijft gelden.
Moeilijk
De nieuwe verplichte oefen
stof wordt als zeer moeilijk er
varen vooral bij de dames.
Omdat de voorgeschreven oe
fenstof de basis is voor het uit
eindelijke resultaat, hebben
Leona Horvath, de trainster
van de Nederlandse dames-
ploeg, en trainingscoördinator
Hans van Zetten vooral de na
druk gelegd op de verplichte
stof. In de drie interlandswed
strijden, die de Nederlandse
dames als voorbereiding op
Moskou afwerkten tegen res
pectievelijk Hongarije/Zwit
serland, Tsjecho-Slowakije en
Noorwegen toonde het Neder
landse zestal steeds vooruit
gang. Leona Horvath en Van
Zetten kampen echter met een
zeer smalle basis. Blessures
kunnen een ramp voor de Ne
derlandse afvaardiging bete
kenen. Het Nederlandse trai
nersduo betreurt dat Thérèse
Wilmink niet kan worden in
gevet. Deze talentvolle turn
ster uit Kampen is één van de
„slachtoffers" van de vorig*
jaar tijdens het FIG-congres in
Moskou genomen beslissing
dat turnsters, die aan interna
tionale toernooien deelnemen,
minimaal vijftien jaar oud
moeten zijn. Thérèse Wilmink
is in augustus pas veertien jaar
oud geworden. Twee jaar gele
den bij de wereldkampioen
schappen in Fort Worth was
Leona Horvath zwaar teleur
gesteld over de zeventiende
plaats van Nederland. Na Fört
Worth werd ook een speciale
commissie benoemd, die de
waarde van het semi-internaat
op Papendal moest onderzoe
ken. Het rapport, dat in maart
1981 werd gepresenteerd, zal
waarschijnlijk binnenkort op
nieuw in het bestuur van het
KNGV aan de orde komen.
Leona Horvath hoopt dat Ne
derland in Moskou hoger zal
eindigen dan twee jaar gele
den. De Hongaarse acht de
kans daartoe beslist aanwezig
mede omdat Frankrijk, dat in
Fort Worth als vijftiende ein
digde geen ploeg naar de
wereldkampioenschappen
stuurt en Zwitserland in sep
tember in de drielandenwed-
strijd tegen Hongarije en Ne
derland op ruinie achterstand
eindigde.
Kansen
De strijd aan de top bij de da
mes wordt ongetwijfeld weer
een aangelegenheid tussen de
Sowjet-Unie, dat in Fort
Worth de wereldtitel kwij
traakte aan Roemenië, Oost-
Duitsland en Roemenië. De
kansen van Roemenië, bij de
Spelen van Moskou tweede
achter de Russinnen, worden
nu aanmerkelijk lager aange
slagen. Begin dit jaar bleef het
echtpaar Bela en Marta Ka-
roly, dat Roemenië op interna
tionaal vlak omhoog heeft gq-
stuwd, in de Verenigde Staten
achter en moest Anastasia
Albu de leiding overnemen.
Zij zal waarschijnlijk niet kun
nen beschikken over Nadia
Comarieci. De turnster, die bij
de Olympische Spelen van
1976 in Montreal grote triom
fen vierde en vorig jaar achter
de verrafeseride Olympische
Kampioene Elena Davidova
de tweede plaats moest delen
met de Oostduitse Maxi
Gnquck, is wel in Moskou,
maar zal waarschijnlijk niet
starten. De wereldtitel wordt
in elk geval niet verdedigd
door Nelli Kim. De Russin is
gestopt met turnen op het
hoogste niveau, evenals Niko
lai Andrianov, die overigens
in Fort Worth al werd ver
drongen door Alexander Ditja-
tin, die een jaar later ook de
Olympisch titel twaalfkamp
veroverde. Bij de landenwed-
strijd van de dames kunnen
ook Tsjecho-Slowakije en Chi
na een belangrijke rol gaan
spelen. De Tsjechische dames-
ploeg, die bij de Olympische
Spelen als vierde eindigde,
Leona Horvath, trainster van de Nederlandse dames turnploeg.
heeft opnieuw aan kracht ge
wonnen en de Chinese turn
sters, die in Fort Worth hun
debuut maakten en daar vier
de werden moeten in staat
worden geacht voor verrassin
gen te zorgen. De nieuwe
wereldkampioene bij de dames
komt Waarschijnlijk uit de
Sowjet-Unie of Oost-Duits-
land, dat met Europees kam
pioene maxi Gnauck een favo
riete heeft.
Bij de heren is de Sowjet-Unie,
dat in Fort Worth Japan na 19
jaar de hegemonie ontnam, de
grote favoriet voor de landen-
wedstrijd. Achter de Russen
zal zich een verbitterd gevecht
afspelen om het zilver en
brons. Dat gevecht zal gaan
tussen het veijongde Japanse
team, dat sterren als Kenmot-
su, Kasamatsu en Tsukuhara
kwijtraakte, de Verenigde Sta
ten (zonder de prof geworden
Kurt Thomas, maar met Bart
Conner en Jim Hartung) en
uiteraard China, dat in 1979
nog vijfde werd achter Oost-
Duitsland. Voor de individuele
titel geldt wereld- en Olym
pisch kampioen Alexander
Ditjatin als de grote favoriet,
al hebben de Russen met Eu
ropees kampioen Alexander
Tkatsjev nog een ijzer in het
vuur. Mogelijk kan de Bulgaar
Stojan Deltchev, die vorig jaar
in Moskou in de individuele
wedstrijd van de beste 36 turn
sters zeer dicht bij Ditjatin
bleef, voor een verrassing zor
gen.
Zo kort voor de i
zijn Oranje moe I
voor het wereld!
schap in Colombia!
nog vaak denken a
tcrdagmiddag
voorzitter Jaap
(hoezo, verjongingl
had gebeld. „Barif
we zoeken
bondscoach", had 1
gezegd. „Kees is I
Die reist met een I
straatmuzikant dof
omdat hij nog
over die nederla]
Frankrijk heen
drastische verjoni
wil hij zichzelf lat*
gen door jou. Voell
voor?". Hughes hl
oren naar gehad e®
het natuurlijk nil
hem vroegen, nada^
Europa Cups had j
met Sparta. 1
sprak hij redelijk
kon hij zelf de fees
voor de selectie
wat het sectiebes :i g
weer flink wat gel( ;s
de. „Lachen met \j
hadden dé kranten
gin oubollig dub ,1
geschreven. Maar
er mooi naast gezel
(le verjonging dié
doorgevoerd (waar
ploeg al snel de
„Hughes-babies" hj
gen) was een groi
geworden. Voorroii
tegenstanders als
West-Duitsland, Sjj
len en West-Belgi
erg gemakkelijk ge
genlijk niet leuk r
West-Duitsland h^^
het er nu nog over:^
ist unsere angst
der". Hughes had -f
zelfs kunnen perm
sommige wedstrijd p|
ten als Pen junior
deklasser FC Den
te stellen. En toenj
eenmaal had besl
aantal landen in de
de voortaan op 124
was er helemaal gel
meer aan de lucht.
Nee, Hughes had
naar -zijn zin daar&ïd
Amerika tijdens ;<jkl
Even had hij ruzj
met Cruijff, die stel
weer vroeg of hij aj_
nog een keertje mt
doen („Maar B? I
spreek zo goed i I
Met Elles had hij I
lange avonden ronc
haard nog wel uittj
praat of hij de e
zou meenemen. Kij
aard. Vanenburg, i
nog één keer, als da*J -
opdraven of moest roll
weer rigoreus verjoQV
het gevaar af, dat IL
ergens in een EngelF
stad totaal verdwari^
dingen op muren z<p^
had hij, en Ellesprw
beetje, uiteindelijk^ g
de gemakkelijkste
kiezen. Hij was nuL j]
met die jongens
lombia gekomen, dja^t
ten ze daarvoor ook
worden. Het secti
had even tegenge
maar toen Hughes
„skoeldenlast" ra
was Van Praag mn
over het weer begoif oj
Natuurlijk, hij hadr. J
wel wat moeite moédaj
om zijn ploeg bij tyr0i
krijgen. Maar Vaeef
had hij toch maar s|jajJ
geweekt bij NapolLg-
de zoon van Johan L
bij de Moskou DP
En financiële pr"'
had hij niet gekef"
moest, hij eerlijk
CRM was een vooPn
ke sponsor geweesf®1*1
nu, in Zuid-Amerpr
het ministerie al wej ee
dige vrachtvliegtuig
reclameborden lat wc
rukken. Hij dubde,vel
leen gelaten door dfo
de felle zon met de i
achterhoofd, over
ling. „Als je m:
kijkt, had hij in 198»
na de toen als desad
schouwde uitschak!
gezegd, „Als je mf
kijkt, zie je dat er ij
land meer dan genoj
loopt om er in W2>
weer 'bij te zijn". Ei
gelijk gehad, die ver
Met zijn aanvallen de
bal moest hij allérug
man Edwin Metgo<e
gelmatig afremmjvo
wist het, morgen inl g6l
achtige stadion vaisf/.-
zou hij met deze pL
treden: Edwin MetgL
kens jr., Rijkaard, <L
neefjes van de Kerr
meo Zondergod,
Metvan, Vanenburgf 2l-
getje en Kieft. Eén F' 1
hij nog, zou het
wel doorgaan? Op P(
dag zouden bepaaldfekj
ringen een protesten
Amsterdam organilar
gen de opkomst In r
amateurisme, dat I ee
dreiging vormde voout
pure professional^
vendien, en dat w^ t
lijk nog Hughes'
zorg, opa F. de Jon(.
lands oude hoop, wU
te animator van di(3j
ren. Hij hoopte nL„
zijn angst ongegroVV!
net als die miljoené vaj
landers, die rechtsft
tuige konden zijn (en.
wedstrijd van de 4 O
uitzending op Nedejtva.
met ondertiteling, I de
commentaar wordt J}{
zien door Herman %r;
THEO L.
n
