bestor Joost Geijer (11.11.11.)
ooft nog immer
Vhiskey maakt haar rentree
1e principiële
teamgeest
I
irn
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
immm
^ekeïïjk^verachïjiUh^^LoidMCouiWTtdeiTibrieï^
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
zachtaardig karakter maar is
tegelijkertijd voor de duvel
niet bang. Dat laatste maakt
haar tot een bijzondere waak
hond. Katten en soortgenoten
in haar omgeving kunnen
geen kwaad doen al zal ze al
tijd de baas willen blijven spe
len. Daar haar lichaamsom
vang nauwelijks toelaat (ze is
in een beetje boodschappen
mand zonder problemen te
vervoeren) zich in een licha
melijk gëvecht met een soort
genoten te meten, uit ze haar
bazige trekjes in een doordrin
gend gekef hetgeen echter op
een teken van de baas onmid
dellijk wordt beëindigd.
Huiselijk
Aan kindereh is ze nooit zo ge
wend geweest en het lijkt dan
ook niet zo verstandig haar in
een gezin met koters onder te
brengen. Wat tegenstrijdig
lijkt met haar karakter, Whis
key is een erg huiselijk hondje.
Een spitse snuit en staande
oortjes boven een zwart li
chaampje bepalen haar uiter
lijk. In het asiel had men haar
liever nog enkele weken ge
houden om geheel te herstel
len maar Whiskey heeft nu
eenmaal meer aandacht nodig
dan men haar in het asiel ooit
kan geven. Het is daarom zaak
dat er snel een goede baas of
bazin op komt dagen.
Blackie, de hond van vorige
week, bleek na haar verschij
nen in deze krant, zeer popu
lair. De telefoon bij het asiel
stond niet stil en de hond is
uiteindelijk beland bij een
vriendelijke heer uit Haarlem.
ID/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 7 NOVEMBER 1981 PAGINA 5
'eniei
ledin;
fstellii
bouw
il
heet „het bestuur,Als er
iets schort, is het steeds:
„vraag maar aan 't
bestuur". Neervoort moet er
dan maar zien uit te komen.
Enfin, gistermorgen vroeg
op de koffie bij Hans en
Joost; er moest ook nog
gewerkt worden, door
Hans. Terug in de
geschiedenis. Hans
Neervoort, geen kleine
jongen en oppermachtig aan
het net, vertelt. „Wel, het
begon in 1954, met onze
volleybalclub. Onderling en
privé vertier van een stuk
of 14 bewoners van flats
rond de Cortslaan in
Leiderdorp. Dat was de
eerste Leiderdorpse
uitbreiding van na de
oorlog. Onbekenden voor
elkaar, vaak. Een stel kerels
van een jaar of dertig,
veertig. We spraken elkaar
weieens en over het
alghmeen vond men, dat er
te wejnig lichaamsbeweging
was. De mannen wilden
daar wel wat aan gaan
doen. Zo kwam onze club
er".
Niet één woont er meer in
de Cortslaan, maar ze zijn
vrienden gebleven.
Vrienden voor één avond in
de week, of uitgebreider.
Van lieverlee kwamen er
anderen bij, ook uit Leiden.
Er is nog steeds een harde
kern van acht, negen leden,
die er na 27 jaar nog in
zitten. Joost Geijer
•glimlacht levenswijs: „Er
heerst in die club een
bepaalde geest, een geest die
de zaak bijeen'houdt. Nee,
we zijn geen
gezelligheidsclubje (ik zou
trouwens ook een bar
slechte prins Carnaval zijn,
al is die zottigheid me met
11.11.11. welhaast op mijn
lijf geschreven), want we
willen geen herrie hebben
met de vrouwen, die dan
konden gaan klagen dat we
steeds maar te laat thuis
zouden zijn. Niets daarvan:
we vormen een gezellige
werkclub".
De zaken gaan van kwart
voor negen tot half elf vóór'
het meisje, maar daarna is
Truus weer souverein
vorstin. Geen gelebber aan
een flesje, geen vlugge neut,
geen ge-oohaa aan de tap,
maar terug naar het
thuisfront, als de
sportschool Holvast, aan de
Pieterskerkgracht in
Leiden. Het ging er terstond
rauw aan toe, want onze
conditie stond op het spel.
Zo werd er al snel een
wandrek van de muur
getrokken. Het was toen
nog geen volleybal, maar
„gym", op een judomat.
Harde, doelbewuste,
koelbloedige training. Toch
ging dat de meeste van ons
vervelen, dat oefenen in
een vast ritme. Er kwam
bij, dat we onze trainer
verloren. Die moest zo
nodig badmeester op het
strand worden, om naar de
meisjes te kunnen kijken".
Toen was er een kennis van
Hans Neervoort, leraar
lichamelijke opvoeding
Kallenberg, die aan 't Bona
les gaf. „De grote man van
Bona Stars; die bezorgde
ons op de
donderdagavonden het
volleybal, onder het
Bonaventura college". De
zucht naar lichamelijke
fitheid was meteen al zo
sterk, dat een van de meest
fanatieke clubleden
dermate hard tegen de
muur liep, dat hij er een
bloedend hoofd aan over
hield. Hij is daarna
weggebleven. „Ach,
praktisch gebeuren er geen
ongelukken. Ja, een
verstuikte enkel of een
duim. Wat dan nog Een
doodenkele keer ook
ontvalt een lid de club. Er is
een soort „natuurlijk"
uitselecteren. Wie zich niet
thuisvoelt, valt toch wel af,
of zoals een keer
gebeurde men krijgt een
keurige suggestie aan de
hand om maar iets anders
te gaan opzoeken", aldus
Hans Neervoort, die zich
verder als bestuur occupeert
met de administratie,
zaalhuur en af en toe een
nieuwe bal, en soms kan de
bal nog wel opgelapt
worden ook. „We zoeken
nog wel naar een coach,
maar daar is bijna niet aan
te komen".
Met enige moeite komt
Joost Geijer tot de
conclusie, dat volleybal een
sport is, die je „tot op hoge
leeftijd kunt doen: veel
beweging op de korte
afstand. Heel duidelijk ook
een teamsport. We hebben
zowaar een hele staat van
3n
>EN Whiskey, het
in irige teefje van deze
s- L is kalende. Niet
|t zij haar beste jaren
|r de rug heeft. Het
je werd jarenlang
J" hrikkelijk verwaar-
j en werd amper een
ld geleden bijna kaal
[geplaagd door de
n en het Leids asiel
ingedragen. Het spit-
iertje is echter bezig
jeen opvallende ren-
Ze heeft zich her-
n van alle sporen van
leerleden en zal naar
'achting over een
weken weer geheel
i- leid en in topconditie
Dat duurt echter nog
"ftg voor het bastaardje
m in het asiel duidelijk
j blijken behoefte te
^■en aan persoonlijke
^fging.
I
Hi IB WIKÊKÊÊi
Een hondeteven gaat niet over rozen; Whiskey kan ero- -
ver meepraten.
IV
EIDERDORPSE PRIVE-VOLLEYBALCLUB DRAAIT AL 27 JAAR
DIENSTE VAN DE ZWAARLIJVIGHEIDSBESTRIJDING
Ook een hondeleven gaat niet
over rozen en daar zou Whis
key van mee kunnen praten.
Haar baas liet haar voor wat
zij was en Whiskey mocht het
allemaal zelf uitzoeken. Uit
eindelijk greep de moeder van
de eigenaar in en bracht het
amper 30 centimeter grote
hondje naar het asipl. Een me
dische keuring werd noodza
kelijk geacht daar het beestje
er bijna 'eng' uitzag. Dat is nu
voorbij, vier weken verzorging
in het asiel hebben ook hun
sporen, zij het in positieve zin,
achtergelaten.
Whiskey zou het meest ge
schikt zijn voor wat oudere
mensen. Ze heeft eèn lief en
Joost Geijer weet zijn
volleybalkostje gekocht, tot
in lengte van jaren. Zit eën
beetje te hikken tegen "zijn
zeven kruisjes, maar die zes
streepjes hebben hem een
keer heel wat aardigheid
bezorgd. „Er was eens een
agent die-me staande hield
en vroeg naar mijn leeftijd.
Ik zei: ik ben zes streepjes.
Nou, de agent zei: sta me
nou niet te bedonderen. En
ik zei: dat doe ik helemaal
niet. Toen hij het begreep,
vond hij het zelf ook een
kostelijke mop". De grond
voor 's mans aanhouding is
me niet duidelijk geworden,
maar Joost zit er nog kalm
bij, moet je maar denken.
En als lid van de naamloze
volleybalclub kan bij vol
vertrouwen een aanhouding
riskeren, dacht ik.
„Gezonde ontspanning;
sport is onze zuivere opzet.
Het is bij ons: hup spelen
na de bijkans, professionele
warming up van een
kwartiertje", zegt Hans
Neervoort, op z'n dooie
gemak.
Het Bona is nog steeds der
club vaste stee. Trapje af, en
gezond ploeteren maar. Ja,
natuurlijk hebben ze daar
wel vreemde dingen
meegemaakt. Kon niet
uitblijven, in 27 jaar. Zo was
er eens een recherche-
afdeling die in een
leraarshokje zich had laten
insluiten om een dief op het
spoor te kunnen komen, na
een spoor van misdrijven.
Dief, dief, dief, en roer je
niet. De rechercheurs
bleven er ruim een uur
zitten, in het donker, maar
geen dief kwam er meer
opdagen. De club zelf werd
persoonlijk getroffen, toen
de concierge na afloop van
de speeltijd de deuren sloot,
terwijl enkele
volleybalgenoten zich niet
tijdig uitzie voeten hadden
gemaakt en nog aanwezig
waren. En moeder de
vrouw dan, hè, wat Nu
schijnt de club een
onderlinge verzekering te
hebben afgesloten die bij
dergelijke „schadeposten"
dekkend is.
Niettemin laat de bijna
bejaarde, maar nog uiterst
vitale (want dat is het doel
waarnaar we streven)
Leiderdorpse club, die al
volleyballend de jaren tot
een lichtere, last tracht te
maken, het er niet bij zitten.
Volgens Neervoort, en ook
levendige nestor Geijer, een
„uitzonderlijk geval",
waarvan het einde nog lang
niet in zicht is. Joost Geijer:
„Als je ze zo bezig ziet, zeg
je: nee, er is nog niets aan
de hand. Er zijn altijd nog
een stuk of drie vier, die
een fikse Smash kunnen
uitdelen, en ook nog lui die
een beste set up kunnen
produceren". „Zeker,
Joost", vult Hans Neervoort
aan, als onbezoldigd
animerend bestuur; „beslist
wel: het is voetenwerk en
anticiperen. Daar gaat 't
om". Het zijn
nuchterlingen, die toch leuk
uit de hoek kunnen komen.
A
«1
na Ie
iselirf
en. H
nd of
ji ons lijf geen polonaise
o ongeveer luidt de
iar n<le) Strijdkreet van een
de I of wat Leiderdorpers,
_j»evuld met Leidenaars,
JU rr£e zjcjj
geveWerdagavond voor een
-j tje of anderhalf gaan
fgeven aan een sport die
IJ al wat belegen body en
in soepelheid moet
i)geven. Men beoefent
imenlijk al meer dan 27
„het volleybal". Dat
t verder niemand enige
fs aan. De heren, uit
DIJ jchillende lagen der
Van !tschaPP'j afkomstig,
eyballen tot ze een ons
3T D.jen, en daarmee uit. Er
foondt na sluitingstijd niet
HrtelP" doorgezakt". wa"t
uuciij. js gezondheid niet
gebaat. De mannen gaat
om de sport; om het
L niet om de knikkers,
i scheidsrechter annex
:h is er sinds een jaar of
il niet meer bij, dus let
i zelf op overtredingen
ijnoverschrijdingen.
rbij vertrouwt men
,nder blindelings. Als
roept „uit dan is het
ook al zou de bal binnen
geweest. Men legt zich
iten bij zo'n beslissing
□ge* Hooguit wordt er een
iblik stevig gemord,
dan gaan de clubleden
spoedig over tot de
van de avond: de tijd
jnaken; het is weer zó
irt over tien, en moeder
'rouw moet vervolgens
nog enig gezelschap aan
man hebben, nietwaar
club zou rustig en
(niem zijn voortgegaan
I haar wekelijkse
teren, smashen,
dedigen en „in de
ound gaan" er is geen
:ele behoefte aan
iliciteit wafe het niet,
agn het bestuur toch termen
wezig achtte om met het
een wijle aan de
en lervlakte te komen en
l aan het volk te
Benteren. Het bestuur
[ft niet zo vreselijk veel
fertellen, maar de leden
flen zich onaangedaan bij
'voorstel neer, omdat er
i verdienstelijk
9 (staand feit te
imelden valt, zo tegen de
dat de carrihvalswoede
breekt. Er is namelijk
I nestor, die volgende
fek de vader van
raham- zal zien. Het
Iste lid is Joost Geijer,
een hekel aan z'n
[tijd heeft en deze ook
t wil noemen. Doen we
niet, Joost, doen we
Het is alleen zo, dat hij
fd geboren op de elfde
l de elfde, in het jaar 'elf.
I streepjes: daarmee is
ist Geijer getekend,
Kivll.ll. Het zouden zelfs
111 I It streepjes kunnen zijn
veest, als Joost „te elfder
het levenslicht had
ischouwd. Maar zo bruin
i zijn moeder het destijds
weer niet bakken. Het
s al mooi genoeg, met
1st.
j, l bestuur waarschuwde
jdus. Oprichter en
pirator Hans Neervoort
wiedeweerga. Althans zo
hebben beide heren het me
voorgespiegeld. Gezellige
werkclub, die onhoorbaar
aan de weg van het
lichamelijke welzijn
timmert, met een juist
gedoseerde hoeveelheid
beweging op een relatief
kleine oppervlakte. Leuke
tijden waren dat, vooral in
het begin. Hans Neervoort,
het bestuur: „Joost, weet je
nog wel, we hadden toen
dat „Kindertruitjesfonds".
De meesten waren pas
getrouwd, althans nog volop
in de groeiperiode, en als er
ergens een baby op komst
was, gingen we dokken
voor de aankoop van een
truitje. Dat duurde zo een
tijd lang, totdat we allemaal
uit de baby's waren. Ja ja,
we worden ouder, Hans".
Club zonder naam, maar
wel met geest. Er was eens
een lid, dat door Shell naar
Venezuela werd
uitgezonden. Toen hij na
vijf jaar terugkjvam,
meldde hij zich terstond
weer bij de volleyballers.
Hans Neervoort: „We
begonnen in '54 bij
De
Leider
dorpse
.volleybal
club
Geen kwaad woord
daarover. Je bent met een
stel, en je moet dan doen
wat je 't aantrekkelijkst
vindt. Nou, dat is bij ons dat
volleyballen". Voor Joost
11.11.11. is de geest het
allerbelangrijkste: „en die
teamgeest is prima. Je kunt
elkaar de waarheid zeggen,
en je krijgt dan een lik op
stuk antwoord. Maar de
band blijft behouden.
Humor is bij ons niet van de
lucht". Maar er zit een
doelstelling achter
verborgen, zo bespeur ik.
Een vrijblijvende ploeg met
een paar droogkomieken,
maar verder geen ge-weet
ik-veel. Nee, en Joost weet
dat 't best, de zaak past
uitstekend bij elkaar.
dienst; speelden veel tegen
dé Leidse brandweer met
hun ploeg „De Vlam".
Lachen, en af en toe
blussen. En in Alphen
ontmoetten we een club, die
volleybal als smoes had om
kratten bier te kunnen
slijten. Het hijsen was daar
belangrijker dan volleybal.
Een kwestie van principe.
