iPANGEN TREKT WEER
PSV
snoert
sceptici
de mond
Avondje NAC'nachtmerrieFC Den Haag
frontaal
Si
FORSE NEDERLAAG EN DERDE GELE KAART DOELMAN DIDO HAYENAAR
MAANDAG 26 OKTOBER 1981 PAGINA 11
I
ERDAM De
topploeg kan on-
ft wal minder
iDaJspelen. Sparta in
üci geval kon het en
endlde niettemin een
lied
irto*,,
ur 1
■art.
ielh
imslj
overwinning (4
nktinder een moment
ant4gst te kennen op
mtja^ningen. Twee za-
orden daardoor
lidelijk bewezen.
__jrste: Sparta hoort
!^2ip de ranglijst; ten
FC Groningen
If twak gespeeld.
tningers misten de
velders Van Dijk
schorsingsdag) en
n (geblesseerd) en
Ki< >ovendien met angst
>artastraat uit de bus
erLy] ^at leidde er bij-
uitkJ
se je
J^joVEN Thijs Li-
kan voorlopig
egen een stootje,
ner van PSV, die
bij de meest fana-
anhangers van de
fCvense kam-
^kandidaat alles-
populair is -
het vertrek van
t>on^van der Kuylen
kendhem persoonlijk
njcfekend - zag zater-
n'nipt zijn opluchting
lebelijn ploeg in een
stadion
lero$ kijkers) de scep-
'ndjorlopig de mond
'esfceje. Uitgerekend te-
pergje vooralsnog op
belangrijkste
ent voor de
)£|tel, het als derde
£seerde Ajax, haal-
V$v in Eindhoven
luit: 3-0, waardoor
natie van Thijs Li-
de Amsterdam-
en titelverdediger
nu beide op een
van vier punten
)pvallend was, dat
p eigen veld in de
s helft toesloeg,
I het in tegenstel-
ft Ajax woensdag
Europees niveau
acteerd. Niet PSV
A de indruk na
Miditionele proble-
\e kennen, maar
ekend Ajax, waar
1 de jeugdige spe-
lomenteel niet in
ijn negentig minu-
op een hoog ni-
presteren.
het niet hoogstaande,
imer attractieve duel
brigade van Kurt Lin
de pauze wel degelijk
jkwaardige opponent,
jgie van de toen schit-
pelende Jesper Olsen,
i Stevens voortdurend
en liet zien. stichtte
die fase zeker zoveel
(Is PSV, dat Adri van
li plaats van Erwin
1 op het middenveld
psteerd om te trach-
ïanvallende impulsen
duo Sören Lerby -
hoenaker wat in te
moest zijn plannen
5 snel herzien, omdat
na de aftrap Wim
'zware, door arbiter
n Ettekoven niet be-
voorbeeld toe dat de enige
man met werkelijke kwali
teiten, Veldmate, ook met
een verdedigende taak op
gezadeld werd. Veldmate
liep voor rust voortdurend in
de pas met Van Gaal en
schaduwde na de rust de
beste Spartaan, Tiktak. Door
het, min of meer noodge
dwongen, terughalen van
Veldmate hadden de Gro
ningers nimmer contact tus
sen verdediging en aanval.
Waarin Houtman een verlo
ren en eenzame post werd.
De successen brengen zo
langzamerhand weer wat
mensen naar Spangen. Pen
ningmeester Floor Brouwer
glimlachend: ,,De 8000 toe
schouwers tegen FC Gronin
gen waren er 3000 meer dan
wij begroot hadden". Het ver
mindert hef structurele te
kort, dat al zo'n seizoen of
vijftien Sparta begeleidt en
dat de laatste jaren zo'n
500.000 gulden bedroeg.
,,Maar", voegde Bouwer er
aan toe. „met dertig procent
meer toeschouwers komen
wij nog niet uit de rode cij
fers. De uitgaven namelijk
stijgen ook. Meer punten be
tekenen ook meer premies".
Niettemin wordt er weer gela
chen. Ook door Barry Hug
hes. „Wij staan drie punten
„los" op de tweede plaats..
Daar had toch niemand op
gerekend. Zo lang je zulke
ploegen zo kan pakken, blijf
je bij de top. Ik ben blij. Je
zult misschien niet altijd per
fect geschoold voetbal spe
len, maar er was geen mo
ment twijfel over verlies van
daag".
Geen momen, inderdaad.
Sparta echter vertaalde een
overtuigende superioriteit in
een zekere nonchalance (Ad
vocaat, Van Gaal, Van der
Gijp) zeker bij het gebruiken
van scoringskansen. Dat
Sparta sterker begon en ster
ker bleef, dankte de ploeg
aan de geweldig spelende
Tiktak en ook aan Loggie,
Dekker en Van Tiggelen. FC
Groningen wist bij vlagen niet
waar het het zoeken moest
en vooral aanvoerder Waal-
derbos verkeerde in een
voortdurende staat van pa
niek. Hij sloot een serie op
merkelijke fouten af met het
maken van Sparta's vierde
treffer. David Loggie zorgde
voor twee „gewone" doel
punten. De eerste met Gro
nings appel voor hands, de
tweede met een verwoestend
schot, waartoe Tiktak en Van
Gaal hem in staat hadden ge
steld. Tiktak, geregeld de vijf
de Spartaanse aanvaller, trof
twee keer de paal. Een keer
sprong de bal terug in het
veld, de andere maal via de
binnenkant in het net en
daardoor bekroonde hij een
gave partij voetbal met een
schitterend doelpunt.
Scheidsrechter Thomas gaf
Waalderbos een gele kaart,
nadat hij op de rug van de
gevallen Loggie was gestapt.
De Groningse aanvoerder
was toen, halverwege de
tweede periode, al zo ontgoo
cheld door het spelverloop,
dat hij niet eens verontwaar
digd reageerde.
Jesper Olsen, die een zeer sterke eerste twintig minuten speelde maar vervolgens sterk terugviel, kopt in maar
treft geen doel.
strafte overtreding beging te
gen Willy van de Kerkhof, die
weliswaar probeerde de pijn
te verbijten, maar na ruim een
kwartier toch het veld moest
verlaten. Erwin Koeman kon
daardoor toch opdraven om
zich met de bewaking van
Steen Ziegler te belasten, ter
wijl Huh als opponent nu
Lerby tegenover zich kreeg en
Adri van Kraay de rol van laat
ste man op ziqh nam. Van
Kraay had toen overigens al
een uitgelezen mogelijkheid
de score te openen, laten lig
gen. In de negende minuut
stond Hallvar Thoresen aan
de basis van een vloeiende
aanval. De Noor ging een ge
slaagde een-twee aan met de
door Kees Zwamborn be
waakte Ruud Geels om vervol
gens voor te zetten. Van
Kraay had de bal voor het in
schieten, maar moest in riante
positie zijn meerdere erken
nen in de herstelde Piet
Schrijvers, die Hans Galjè
weer naar de reservebank had
verwezen.
Ajax trachtte het door PSV
gehanteerde tempo te ontre
gelen door regelmatig op zijn
doelman terug te spelen om
even vaak met messcherpe
counters het domein van Pim
Doesburg op te zoeken. Het te
veel met breedtepasses wer
kende PSV had het met die
aanpak duidelijk moeilijk, al
zoefde een schot van Piet
Wildschut maar net naast en
werd Piet Schrijvers bijna ver
rast door een kopbal van Er
win Koeman, toen hij zich wat
te ver van zijn doel waagde.
Ook Ajax had echter kunnen
scoren. Via Wim Kieft bijvoor
beeld, die weinig in te bren
gen had tegen Ernie Brandts
en via Jesper Olsen, die een
knappe solo besloot met een
schot voorlangs.
Ajax kon de temposlag echter
niet volhouden. Stevens stelde
zich steeds beter in op Olsen,
Piet Wildschut legde Tscheu la
Ling steeds nadrukkelijker
aan de ketting en Brandts liet
Wim Kieft nauwelijks in stel
ling komen. Op het midden
veld maakte Jan Poortvliet
Dick Schoenaker vrijwel on
zichtbaar, diende Huh zich
aan als een gelijkwaardige op
ponent van Sören Lerby en
wenste Erwin Koeman zich
niet te laten overtreffen door
Steen Ziegler. Slechts achterin
bleef» Ajax vooralsnog over
eind, omdat Keje Molenaar
zich vastbeet in een gretige
Hallvar Thoresen, Kees Zwam
born in de lucht Geels afblufte
en Peter Boeve het gevaar
René van de Kerkhof aardig
indamde. Maar in het laatste
kwartier voor de pauze was
toch al duidelijk dat Ajax nau
welijks stand kon houden.
Niet in vorm
„We zijn gewoon niet in
vorm", zou' Kurt Linder, die
dan ook in het geheel niet blij
is met de twee wedstrijden die
Ajax deze week in Saoedi Ara-
bië speelt, later toegeven.
„Vooral de jeugd laat het op
dit moment afweten. Gerald
Vanenburg is niet meer de
speler van het begin van dit
seizoen, vandaar dan ook dat
ik hem buiten de basis heb
gelaten. Maar hij is niet de
enige die naar zijn vorm zoekt.
Voor Johnny Silooy geldt het
zelfde. En kijk ook naar Jes
per Olsen, in het eerste half
uur werkelijk briljant, daarna
liet hij de ploeg echter volledig
in de steek. Ben je niet in
vorm, dan kun je dat tegen
een mindere ploeg nog wel
camoufleren, maar tegen een
tegenstander als PSV lukt dat
niet".
In de tweede helft bleek dat
duidelijk. PSV verhoogde toen
de druk die door Ajax, met
eqn op z'n retour zijnde Wim
Jansen aan het hoofd van de
defensie niet kon worden
beantwoord. Al kreeg de
hoofdstedelijke formatie in de
50e minuut de eerste kans op
succes, toen Wim Kieft de bal
vanuit de draai ineens vol op
de wreef nam. Het leer zeilde
echter langs de paal, waarna
PSV na precies een uur kQn
tonen hoe het wel moest.
Jung Moo Huh bediende Jan
Poortvliet achter de rug van
Jansen om en de net niet bui
tenspel staande middenvelder
maakte geen fout: 1-0. Linder
zette kort daarop Vanenburg
in voor Ziegler en zag even la
ter Dick Schoenaker op de
vuisten van Doesburg mikken.
In de rebound onderstreepte
Hallvar Thoresen het boeiende
karakter van de topper door
in de grond te trappen, toen
hij door Adri van Kraay alleen
voor Piet Schrijvers was ge
zel De beslissing viel echter
kqrte tijd later toch. Achttien
minuten voor tijd kopte Ernie
Brandts de bal voor de voeten
van Thoresen, die Ruud Geels
in stelling kon brengen. De
man, die tot dat moment am
per gevaarlijk kon worden,
prikte het leer bekwaam in de
hoek: 2-0.
Verwijten
Ajax mocht het Henk van Et
tekoven vervolgens verwijten.
dat het de spanning niet kon
terugbrengen. Erwin Koeman
maakte namelijk twee minuten
na de tweede Eindhovense
treffer hands in het straf
schopgebied, toen hij in het
nauw was gebracht door Dick
Schoenaker. De grensrechter
vlagde er voor, maar de arbi
ter kende Ajax tot ieders ver
bazing een hoekschop toe die
niets opleverde. En nadat
Vanenburg in droompositie
had verzuimd wel voor 2-1 te
zorgen, had uiteindelijk - wie
anders - Ruud Geels het laat
ste woord.
WILLEM PFEIFFER
scoreverloop: 59. Poortvliet 1-0; 71.
Geels 2-0; 86. Geels 3-0; scheids
rechter: Van Ettekoven; toeschou
wers: 26.000. Gele kaarten: Stevens
(PSV) en Ziegler (Ajax).
PSV: Doesburg: Stevens, Brandts. W.
van de Kerkhof (Koeman. Valke).
Wildschut; Huh. Poortvliet. Van
Kraay; R.v.d. Kerkhof. Geels, Thore
sen;
Ajax: Schrijvers; Molenaar. Zwam
born. Jansen, Boeve; Schoenaker.
Ziegler (Silooy). Lerby; Ling. Kieft.
Olsen.
Het betaamde
|e NAC" is voor
i Haag een regel-
nachtmerrie ge-
Een nederlaag
I en een (derde)
art voor doelman
ivenaar waren de
souvenirs, die de
formatie uit Bre-
eenam. Trainer
van Vianen, die
op de pers lang
chten en vervol-
needeelde geen
ntaar te willen
moet wel erg
lijn geweest op
tiers vanwege de
Waardoor NAC zo
afstand kon ne-
tste nederlaag, die
h NAC werd geleden,
3 Den Haag stevigei
lerste regionen. Per-
•n? Zondag uit voor
tegen FC Utrecht en
omt er voor de zo-
:eer dit seizoen een
naar het Zuiderpark.
ar toch. écht slecht
FC Den Haag zater
dagavond aan de Bredase
Beatrixstraat niet. Vooral in de
beginfase combineerden de
aanvallend ingestelde bezoe
kers aardig. NAC, dat de weer
in groten getale opgekomen
en enthousiast meelevende
aanhang (bijna 13.000 toe
schouwers) iets wilde laten
zien, leek hierdoor een beetje
uit het evehwicht te zijn ge
bracht. Het slechte plaatsen
van Ad Krijnen en Anton Joo-
re' in die fase was hiervan een
duidelijk symptoom. Belang
rijk was evenwel, dat NAC de
bezieling behield en daardoor
uiteindelijk het geluk toch af
dwong.
Fortuin had de Bredase ploeg
wel nodig om op toeren te ko
men. Het openingsdoelpunt
van Jacques de Kroon, die
aan de Haagse buitenspelval
ontsnapte en een doorbraak
forceerde, betekende het ein
de van de enige periode,
waarin de bezoekers iets had
den te vertellen. De schutter
moest overigens door team
genoten er op attent worden
gemaakt, dat hij NAC aan een
voorsprong had geholpen. Zelf
was De Kroon teleurgesteld
ter aarde gestort, omdat hij
veronderstelde, dat de bal
naast was gegaan.
Nadien werd duidelijk hoezeer
Simon van Vliet
FC Den Haag het antwoord'
schuldig bleef op het bijzon
dere systeem, dat NAC speelt.
Een systeem, dat zelfs met
een consequente mandekking
uitermate moeilijk is te bestrij
den. Martin Vreijsen en
youngster Guus van der Borgt
waren permanent in de aanval
te vinden. De basis van het
succes Lag op het middenveld.
Optisch leek het daar een
chaotische overbevolking,
doch in werkelijkheid had het
dè uitwerking van een tover
formule. Dat kwam door de
uitgebalanceerde taakverde
ling, waaraan Ton Lokhoff,
Hans Neeskens. Edy de
Schepper en Leen Swanen-
burg (invaller voor de aan de
rqg geblesseerde Ton Smits)
gestalte gaven. Lokhoff en De
Schepper begonnen hun ac
ties vaak van achter het mid
denveld, waar zij zich vrij ge
makkelijk aan de Haagse
mandekking konden onttrek
ken. Van daaruit konden zij
veel snelheid ontwikkelen en
over de middenlinie van FC
Den Haag heen gaan. Dit pro
ces werd nog eens bevorderd
door de constant in beweging
zijnde overige middenvelders
en de switchende voorwaar-
tsen.
Overigens hadden Neeskens
en Swanenburg wél constant
te maken met een directe te
genstander. De eerste met
Lex Schoenmaker, de laatste
met Cees Tempelaar, die
daarvoor wel regelmatig als
rechtsachter moest opschui
ven naar het middenveld. NAC
profiteerde nadrukkelijk van
de hierdoor op links ontstane
ruimte. Het bezat in Jacques
de Kroon een linkerverdedi
ger, die het kon opbrengen
regelmatig naar het front te
snellen om voorzetten te leve
ren en ^elfs tweemaal te sco
ren. Harrie Melis, De Kroons
directe tegenstander, verde
digde aanvankelijk helemaal
niet en later niet consequent
genoeg mee. Vandaar, dat de
geleidelijk chaotisch werkende
Haagse verdediging werd ge
confronteerd met een nume
rieke Bredase meerderheid.
Verslagen
Bij de rust was FC Den Haag
een volledig verslagen ploeg.
Leen Swanenburg (die Tem
pelaar door een kapbeweging
vastzette en vervolgens doel
treffend uithaalde) en De
Kroon (na een lange breedte
pass van Lokhoff) hadden de
stand inmiddels al opgevoerd
tot 3-0.
Uit de eerste schermutselin
gen van de tweede helft bleek,
dat FC Den Haag toch nog
iets aan de score wilde veran
deren. Vooral Nicky Morgan
stelde de Bredase doelman
Ton van Eenennaam op de
proef. De Engelsman was met
een omhaal trouwens dicht bij
een doelpunt. Van tenennaam
keerde het leer ternauwer
nood op de doellijn. NAC ging
op zijn beurt vol elan door.
Lokhoff joeg de bal op aange
ven van Neeskens achter Ha
venaar en De Schepper pikte
later een half weggewerkte bal
op en lobde deze keurig over
de vertwijfelde Haagse doel
man, die een schorsing aan
het miserabel verlopen duel
zal overhouden. Scheidsrech
ter Van der Laar hield hém
immers de (derde) gele kaart
voor vanwege het onderhalen
van de doorgebroken Lokhoff,
die de bal desondanks toch in
het doel werkte. Van der Laar
had echter al afgefloten, waar
door de stand 5-0 bleef.
Als een afgang had FC Den
Haag het zich in een heerlijke
ambiance afspelende „avond
je NAC" ervaren. Simon van
Vliet, die met Morgan op een
redelijk optreden kon terug
zien, omdat hij NAC's topsco
rer Van der Borgt volledig in
bedwang had gehouden wilde
overigens niets over lof horen.
„Ik vind, dat je moeilijk over
goed spelen kunt praten, als
je met 5-0 van NAC hebt ver
loren."
FRANS LEERMAKERS
Scoreverloop: 14. De Kroon 1-0, 23.
Swanenburg 2-0, 43. De Kroon 3-0.
52. Lokhoff 4-0, 55. De Schepper fj-
0. Scheidsrechter: Van der Laar; toe
schouwers: 12.500. Gele kaart: Ha
venaar (FC Den Haag).
NAC: Van Eenennaam; Heeren. Krij
nen. Joore. De Kroon; Lokhoff.
Neeskens. De Schepper. Swanen
burg; Vreijsen. Van der Borgt.
FC Oen Haag: Havenaar; Tempelaar.
Pen. Van Vliet. Korevaar; Bouma,
Schoenmaker. Van Delft; Melis. Mor
gan, Rontberg.
o3
Kraaienmars
kandidaat
sectiebestuur
Woordspelingen maken op
namen is doorgaans een
nogal goedkope bezigheid.
Maar in de 'affaire-Hans
Kraay' is de verleiding wel
erg groot om de term
kraaienmars te gebruiken
voor de manier waarop hij
zijn kandidatuur voor een
functie in het sectiebestuur
betaald voetbal heeft inge
trokken. Weliswaar is de
aanleiding voor het bedan
ken van Kraay weinig verhef
fend, de hoofdpersoon in de
zoveelste kwestie in de reeks
Nederland, voetballand-op
zijn-smalst, had deze afleve
ring van de 'continuing story'
zelf moeten vermijden door
nooit in te gaan op het ver
zoek van de trainersvakbond
WON.
Kraay had niet alleen kunnen
wéten dat zijn naam vooral in
bestuurskringen op een ho
ger niveau nogal omstreden
is, maar tevens dat er sprake
zou zijn van een onverenig
baarheid van functies. Zelf
tilde de oud-trainer niet
zwaar aan de combinatie van
een bestuursfunctie en zijn
werk voor de NOS en het
voetbalblad Voetbal Interna
tional. Dat laatste beschouwt
Kraay als een columnisten
job, hetgeen tot zekere
hoogte nog wel klopt ook.
Maar als medewerker aan
een voetbalweekblad, dat
toch bij uitstek een journalis
tieke formule toepast, kun je
zelfs als columnist niet voor
bijgaan aan juist die aspec
ten. Werkzaamheden als
commentator bij voetbalwed
strijden, het maken van in
terviews kun je niet anders
dan als journalistieke arbeid
beschouwen. En dan treedt
de wrijving met het fungeren
als bestuurslid al wel tjeel
gauw op. Waarbij het de
vraag is of de werkgever van
een dergelijk bestuurslid er
genoegen mee neemt dat
een 'eigen man' op het hoog
ste bestuursniveau zijn mond
volledig gesloten houdt over
zaken die zich daar afspelen.
Dat is zelfs menselijk gezien
al bijna onmogelijk om te
verlangen. En als Kraay aan
die aspecten van zijn functie
voorbij gaat, getuigt dat van
een te grote argeloosheid,
achteloosheid en miskenning
van de journalistieke bezig
heden, die hij pretendeert te
ontplooien.
Maar hoezeer Hans Kraay
ook te 'onschuldig' te werk is
gegaan bij het accepteren
van de kandidatuur voor de
WON in het sectiebestuur,
waarin hij dan namens de
vakbonden zitting zou heb
ben moeten nemen terwijl hij
zich nooit eerder in zijn acti
viteiten als vakbondsman liet
kennen, de oppositie was
niet altijd even fris. De in
druk werd sterk gewekt dat
er stevig op de man werd ge
speeld bij het opponeren te
gen Kraay's kandidaatstel
ling, hoezeer dat ook door de
tegenpartij werd ontkend.
Gewezen werd (terecht) van
KNVB-zijde op de onverenig
baarheid van beide functies,
maar gaandeweg werd dui
delijk dat het juist de per
soon Kraay was die weer
stand opriep.
Kraay zélf verklaarde dat hij
zich als bestuurslid slechts
met sociale en eventueel
technische zaken op 'laag ni
veau' zou gaan bezighouden.
Zo'n opstelling is al even
weinig realistisch als Kraay's
oordeel dat hij als bestuurs
lid nooit in botsing behoefde
te komen met Kraay-de-jour-
nalist. Want inmiddels mag
genoegzaam bekend zijn dat
Hans Kraay als voetbalman
grote ambities koestert. Zo
groot dat hij zich, eenmaal in
functie als bestuurslid, niet
tevreden zou stellen met
kleine klusjes, maar naar
groter werk zou streven. En
dat was de, niet door de
KNVB-heren genoemde, re
den om zich te verzetten te
gen zijn intrede in hun colle
ge.
Kees Rijvers voelde dat
exact aan en stelde een ulti
matum: als Kraay komt ben
ik weg als bondscoach. In
"zijn simpele rechtlijnigheid
noemde Rijvers man en
paard, daarmee de situatie
niet alleen behoorlijk juist
taxerend, maar er tevens
voor zorgend dat daarmee
Kraay in een onmogelijke po
sitie was gemanoeuvreerd.
Zijn keuze was beperkt en
kon slechts uitmonden in
datgene dat hij deed: zijn
kandidatuur intrekken.
Maar, zoals gezegd, zo ver
had hij het nooit moeten la
ten komen. Wat hij deed,
overigens op instigatie van
Jaap van der Leek van de
WON, was vragen om moei
lijkheden; die kwamen dan
ook. Het is typerend voor de
oude secretaris-generaal (ze
doen bij die WON niet min
der), die een confrontatie
nooit uit de weg gaat, dat hij
stelde dat er nooit zo veel
oppositie tegen een kandi
daat zou zijn gekomen als
dat bijvoorbeeld adjunct
hoofdredacteur Anton Wit
kamp van de Telegraaf zou
zijn geweest. Die zou zich
echter het dubieuze karakter
van een dergelijke kandida
tuur hebben gerealiseerd.
Hoewel die er als journalist
wellicht nog zou zijn inge
stapt. Maar dan met hele an
dere argumenten dan Hans
Kraay. Voor wie niets anders
restte dan, inderdaad, de
kraaienmars te blazen.
