K
yees van Oyen komt met
mensen van de Lach in Leiden
ien scheve schaats rijden
Opmars van Italiaanse
ijnen in Villa Rozerust
/erkloosheid weer fors toegenomen
ID/REGIO
J-(
3i
„Beperk verdere
contacten met
Zuid-Afrika"
PARKER-SOLEUVRE
LBDSE COURANT
DINSDAG 13 OKTOBER 1981
lP/C BROER RUUD PRESENTEERT ZICH EN PASSANT EVEN MEE IN EEN FAMILIEPORTRET
•ei
i ijzersterk lachsucees:
[er het genot van een
i'tje groen presenteert
v/n[lse Lissenaar Cees van
/j>n zichzelf, John
- Jting's Theater van de
ij a|h, en z'n broer.
/Jgszins chaotisch, maar
rjJkan de sfeer slechts ten
',e komen. Een kwartier
,t ons gesprek door
betiteld als een soort
^conferentie, „maar net
t helemaal" begonnen
krijg ik door waar het
4 toe gaat. Dat is dan de
'jlse Shouwburg, een
1 Meentelijk zorgenkind
ise de Oude Vest en onder
[Nauwgezette directie van
Ms van Dam. In deze
e4uwburg verschijnt deze
°]k, morgen- en
P^erdagavond, 14 en 15
>ber, het Lach-
jlschap van Lanting met
n scheve schaats". Daar
jk Cees van Oyen bij; in
een rustig rolletje: een
v'er >n eerste,
t 2 in het tweede en twee
304et derde bedrijf. Zijn
uldr is er niet bij, want die
ids niet aan een vrijkaartje
)m.»en. „Waar zal ik mee
beginnen, hè? Het is één
grote gilpartij, van 't begin
tot 't end. Hier, lees zelf
maar wat ik op de flap heb
geschreven". Op de rode
omslag van het
programmablaadje schreef
Cees: „Lanting en ik
hebben dit gemeen: we
hebben geen boodschap
oh ja één: een zo groot
mogelijk publiek te laten
loeren (het kan ook boeren
zijn), lachen, lassen (of
zoiets, het is niet leesbaar)".
Dit alles binnen de negende
symfonie, althans de
negende produktie van
producer Jacques Senf, de
theatervakman.
Cees van Oyen is nu 45 jaar
oud, heeft een voorliefde
voor clownerie en last van
de rechterkant van zijn
ribbenkast. Want daar
wordt veel op geslagen
tijdens „Een scheve
schaats". Wie er dan ook
lacht, Cees niet, of hij trekt
een gezicht als dat van de
boer met kiespijn. En de
scheve schaats is nog maar
pas begonnen; na wat
voorstellingen in den lande
volgt op 26 oktober de
première in het
Schevenings Circustheater.
En daarna maar lachen en
brullewn, zeker tot in mei
volgend jaar. „Je zegt maar
wat je horen wilt.
Woensdagavond zullen we
vooral veel vrouwen in de
zaal hebben zitten, want
dan is het Nederland-België
op de buis". Gierende
uithalen van de dames, en
donderdagavond zullen het
de mannen moeten zijn die
het niet meer kunnen
houden. „We zullen wel
zien", wacht Cees af en
trekt een groen agenda'tje
dat overal in potloodschrift
(een balpen kan er niet
meer vanaf) verraadt dat
Cees een best druk seizoen
voor de boeg heeft.
Cees van Oyen („let wel op
de spelling, graag") heeft
sinds een jaar of vier z'n
huiselijke omstandigheden
in de Lissese Poelpolder.
Maar in Leiden werd hij
geboren, en gemaakt als
artiest met een onzekere
toekomst. Hij stond z'n
mannetje op radio en
teevee, in Óebele, Ha die
Massa, Waldolala, hij liet
Calimero praten en zijn
stem klonk ook in Suske
Wiske en in Ome Arie op
Safari, ik dacht van de
Vara. Winnaar van een
Edison vanwege de plaat
Danny Kaye Liedjes. En
nog heel wat meer had Cees
te verstouwen, ook al als
ouwe gabber van Joop
Stokkermans en Johnny
Kraaikamp
Maar nu dan die scheve
schaats die Van Oyen rijdt
op last van zijn contract met
Senf-Lanting. „Je valt van
de ene verbazing in de
andere: het is toneel,
Shakespeare zeg maar,
variété, goochelen; alles
binnen de klucht
samengebald. Ik ben daar
een passend type in. En een
lekkere cast hè, ik kan niet
anders zeggen. Lanting cast
intuïtief en raak, tot er een
best clubje bij elkaar is: én
hele lekkere familie bij
elkaar. Als 't niet fijn is,
kun je niet werken; ja, op je
bolle ogen vindt drs.
Arnold Pijper, die door Van
Oyen al schaatsend scheef
gereden wordt.
Ik luister nu even naar de
met een veel te laag
toerental afgedraaide single,
waarop Cees als een andere
Georges Formby leuk brult
bij de banjo. Op een
inderhaast georganiseerde
pick-up van het
etablissement dat als De
Engel vele weggebruikers
en andere aanleggers tot
pleisterplaats dient. „Doet
er niet toe, als je maar even
luistert. Het slot van het
plaatje kun je niet horen.
Daar is iets bij mis gegaan,
bij het persen. Maar er
wordt daarin geschoten",
vertelt Cees bij wijze van
toelichting. De
persconferentie is dan
afgelopen en Van Oyen
trekt een plat
portemonneetje, vanwege
de Spa groen en de koffie.
Z'n broer doet er nog wat
bij.
Eerder had Cees te kennen
gegeven, dat het 'm naar
den vleze ging. Hij is een
man van: het gaat altijd
goed, uitstekend zelfs.
„Iedereen heeft wel eens
een kuiltje op z'n weg, ik
ook. Maar het gaat uit de
kunst; geen gejeremiee.." Zo
is Cees van Oyen, ook al
lijken zijn kuiltjes meer op
een heel eind
wegopbrekingen. Hij doet
op verzoek even een
imitatie van Wim Kan,
daarin is hij gespecialiseerd.
Doet Hermans en een beetje
Luns. Favoriet is op het
ogenblik Joop den Uyl; je
zou Cees zó bij Joop op
Sociale Zaken kunnen
zetten.
Maar het gaat nu om de
Scheve schaats. Lanting
stond op het programma te
boek als Bas Tenberg, maar
allengs is hij Bennie
Bastenberg geworden: „kijk,
nou heb je toch een
primeur, want dat weet nog
geen enkele andere krant",
roept Cees bij wijze van
verrassing. De partner van
Cees in de dolle klucht is
Bep Westerduin, die Ada
van Galen speelt. En
Arnold Pijper speelt daar op
in en uit. Ach, je zou het
eigenlijk allemaal moeten
zien, in die schouwburg.
Aanvang 8 uur. Tijdens de
pauze en na afloop is het
bijkomen geblazen. Als er
Ruud van Oyen (rechts) houdt ook de familie-eer hoog, in de snelst groeiende
(Koreaanse) gevechtssport Taekwondo.
dan nog te blazen valt, want
volgens de verwachtingen
moet de halve, zo niet hele
zaal dubbel liggen van 't
lagge, en maar lache..."
Cees voelt zich daar thuis.
Het liefst had Cees, dat ik
ook nog de eerste en tweede
inspiciënt in de kolommen
haalde. En dat Lanting
teruggetrokken in
Zevenhuizen woont. En dat
Lex de Regt, die eens
filosofie studeerde, ook in
de Lachende Scheerkwast
zit en daar eveneens een
scheve schaats rijdt, en dat
Bob van Tol eens Frans als
studievak had. Allemaal
collega's op het hellende
vlak van de Lach.
Maar nu is het tijd voor de
broer. Cees' broer Ruud, die
als familiestuk ook
aanwezig is en aan het
lezerspubliek gepresenteerd
zou willen worden. Rudolf
Nicolaas van Oyen.
Topsporter. Ruud leerde
Cees ook valbreken, wat
drs. Pijper wel van pao
komt bij de smakken die hij
op de scheve schaats maakt.
„Ruud, laat maar eens wat
zien", nodig Cees hem uit.
Ruud, 27-jarige Rijnsburger,
heeft knipsels bij zich. Een
jongeman, die in '79-'80
nationaal kampioen
Taekwondo was.
Taekwondo, de grootste
gevechtssport in opkomst.
Als ik Ruud nu de grond in
zou willen boren, konden
mijn nabestaanden eind van
de week op m'n begrafenis
komen. Eenmaal
Nederlands kampioen en
tegelijk op de
wereldkampioenschappen
in Stuttgart geblesseerd.
Ruud van Oyen: „Sinds
vorig jaar heb ik m'n eigen
sportschool in Rijnsburg en
nu kap ik zelf een beetje
met de sport, want ik kan
me als schoolhouder en
instructeur geen blessures
meer veroorloven".
Tot zover Ruud, met zijn
sport die voor 75 pet. uit
beentechnieken bestaat,
verder uit harde
schreeuwen en fracties van
seconden die beslissend zijn.
Bijna op leven en dood. Nu
denkt Ruud zelden of nooit
aan de dood, en z'n broer
Cees ook niet. Zolang er een
scheve schaats gereden kan
worden, is er hoop. Ik zou
het verder ook niet weten.
iika
I lICHENDAM Er
[ftijd geweest dat Ita-
wijnen het bij ons
^rder brachten dan
)eibare punt achter
kantie-herinnering.
'essen Chianti ver-
(mét kaars) van
►1 naar de kinderka-
ls alternatieve ver-
g, de Valpolicella
dan nog wel eens
;ken uit de super-
maar daar hield
;e op. Giovanni Ma-
van het Leidschen-
kwaliteitsrestau-
ce filla Rozenrust gaat
5VJen wijnstokje voor
-erii want de komende
hod vindt bij hem een
kedel Vino plaats dat
e "l de neus op de ge
le feiten drukt,
iaanse wijn is in op-
In dan niet als goed-
indoortje voor Fran-
met-de-neus-in-de-
r (imaar als klassewijn
i st> wel even uitgebreid
tarfoet gaan zitten. Ten-
lijMrachten de Romeinen
raijiaanse wijncultuur in
iruWk waar men dankbaar
maakte van de kennis
jajcenturions en hun ko-
datEn tenslotte leverde de
Giovanni Matarazzi voor
het rek met Italiaanse wij
nen.
dép
Niebolo-druif in Piemonte al
in de 14e eeuw stof tot vreug
de voor de hertogen van Sa-
voye. De Italianen hoeven zich
wat Giovanni Matarazzi be
treft geen Gallisch minder-
waarheidscomplex aan te me
ten. Ze hebben toch zelf fa
meuze Bardoio's, ranke Ver-
dicchio's en rijke Brunello's.
En luidt niet een oud Italiaans
spreekwoord: Wie een Bar
doio drinkt die jonger is dan
tien jaar, pleegt kindermoord".
Lodoline
Het Festa del Vino van Villa
Rozenrust levert je behalve de
door Michelin besterde keu
ken een spoedcursus dwars
door de landkaart van de Ita
liaanse wijngaarden. Giovanni
Matarazzi: „In Nederland is bij
het grote publiek bijvoorbeeld
alleen maar die simpele
Chianti uit "die mandfles be
kend, maar ik zet een tafel
neer met vier, vijf soorten
Chianti Classico. En ik maak
een kleine competitie na af
loop van het eten: Een wijn
proefwedstrijd voor amna-
teurs. Wie herkent blind een
wijn die hij eerder op de
avond geproefd heeft? Prijs is
een prachtig boek met wijnka
rikaturen". Matarazzi weet
waar hij het over heeft. Hij is
een van die restaurateurs die
je vanachter een glas niet al
leen uren lang tot in details
kan doorzagen over de Kunst
van de Keuken (zijn restau
rant maakt deel uit van de Al
liance Gastronomique Néer-
landais'e), hij vertelt je met
evenveel verve van de ont
moetingen met truffelverko
pers en wijnboeren. Hij impor
teert sinds kort zelf wijn uit
het land waar hij twintig jaar
geleden vandaan kwam. Al
leen kwaliteitswijnen, zegt hij
„want het goedkope spul kan
je overal krijgen". Wat dat be
treft spreken de namen van de
etiketten boekdelen. Eén van
zijn wijnen komt op naam van
een Romeinse prinses Liliane,
een andere draagt de titel van
een Contessa. Adellijke wijnen
dus, al brengt het etiket in het
laatste geval verwarring. „Fat-
toria delle Lodoline" heet die
Chianti. Een naam met min
der smakelijke bijgedachten
voor Nederlanders, zou je den
ken. Maar de Italiaanse taal
wast hier de handen in on
schuld, want de naam duidt al
leen maar op „kwartels". En
wie zou menen dat Nederlan
ders met een bocht om zo'n
naam heen zouden laveren,
komt bedrogen uit. „Een van
m'n meest verkochte wijnen"
zegt signore Matarazzi. En laat
er ironisch op volgen „Maar ja,
de naam is natuurlijk makke
lijk te onthouden".
BERT JANSMA
LEIDEN De Leidse
universiteitsraad krijgt in
zijn volgende vergadering
een motie voorgeschoteld
van het raadslid D. Koele-
ga waarin wordt gevraagd
om verdere beperkingen
van contacten met Zuid-
Afrika. In de motie wordt
het „betreurGn" uitgespro
ken over het bezoek dat
de Zuidafrikaanse profes
sor Greyling vorige
maand heeft gebracht aan
de Leidse universiteit.
Waarschijnlijk wordt in
die motie ook gesteld dat
er voortaan geen „officië
le personen uit Zuid-Afri-
ka meer ontvangen kun
nen of mogen worden
'door de universiteit of zijn
vertegenwoordigers".
Al eerder waren vragen ge
steld over het Zuidafrikaanse
bezoek, mede naar aanleiding
van de motie die de raad vijf
jaar geleden aannam waarin
werd geëist dat het college van
bestuur in het vervolg „geen
bestuurders van een universi
teit op racistische grondslag"
meer zou ontvangen. Het col
lege zag echter geen belemme
ring om de hoogleraar te ont
vangen nadat deze op verzoek
vooraf enkele gegevens over
zijn persoon en over de uni
versiteit die hij vertegenwoor
digde, op papier had gezet.
Raadslid Koelega vond echter
dat dit op papier zetten van
gegevens geen afdoende bewijs
van zijn anti-racistische hou
ding gaf.
De heer Koelega ging vervol
gens te rade bij informatie-
LID LEIDSE UNIVERSITEITSRAAD:
bronnen als de Boycot Out-
span Actie, de werkgroep Kai-
ros en de Anti Apartheids Be
weging Nederland en hoorde
daar dat de Durban-Westville
universiteit van de heer Grey
ling „zo goed als zeker" het ra
cisme in stand houdt. Tevens
bleken er sterke aanwijzingen
te zijn dat prof. J.J.C.Greyling
lid is van de zogeheten Broe
derbond, een politieke organi
satie die vóór het handhaven
van de apartheidspolitiek is.
Men beschikt over een leden
lijst van deze organisatie waar
op zowel een J.J. als een J.C-
.Greyling staan vermeld.
Verzoek
Raadslid Koelega hoopt nu het
college van bestuur van de
Leidse universiteit te interes
seren voor het verbeteren van
de situatie rond de mensen
rechten in Zuid-Afrika. Hij
vertrouwt op medewerking
omdat het college eerder al
„redelijk enthousiast" had ge
reageerd op het verzoek van
de Zuidafrikaanse professor
Greyling om de mogelijkheid
te onderzoeken om in Leiden
Indiase studenten te laten stu
deren. Het college zei «daarin
mogelijkheden te zien om het
apartheidsregiem dwars te zit
ten en minderheden de kans
op een goede opleiding te ge
ven. De heer Koelega vraagt
nu in een brief aan het college
of het bereid is eventueel een
delegatie van het African Na
tional Congress (ANC) te ont
vangen dat volgende week een
bezoek aan ons land brengt.
Het ANC is het oudste erken
de organisatie die strijdt voor
het herstel van de elementaire
mensenrechten in Zuid- Afri
ka. De werkgroep Kairos
(christenen tegen apartheid)
wijst er in een brief aan de
heer Koelega op dat juist het
ANC een goede informatie
bron kan zijn als het gaat om
contacten of uitwisselingen
met Zuidafrikaanse instellin
gen of organisaties.
SN Het aantal werkzoekenden in de Leidse
Is gedurende de maand september weer fors toe
ten. In voorgaande jaren was het juist gebruike-
sf in september de werkloosheid daalde. De stij-
s vooral veroorzaakt door het afstoten van ar-
laatsen door bedrijven. In totaal werden 249
rC* a^s n*euwe werkzoekenden ingeschreven. Er
iatfc1 vrijwel geen nieuwe schoolverlaters geregi-
>n f- Het aantal vrouwelijke werkzoekenden nam-
wf 102.
tal beschikbare vacatures nam de afgelopen maand toe
irIL zwaarste accent viel daarbij op beroepen in de me-
g *>r. Het Gewestelijk Arbeidsbureau Leiden (GAB) heeft
a [{deelname aan de Leidato-huishoudbeurs een behoorlijk
tcjjehaald. Men had speciaal voor dit doel de werkgevers
breven om de beschikbare vacatures te melden. Dit le
verde er meer dan 200 op, waarvan de meeste nog niet eerder
waren gemeld. Een groot deel werd al snel voorzien, omdat de
vacaturebank op de Leidato een grote belangstelling genoot.
In vergelijking met vorig jaar nam de werkloosheid in septem
ber onder de mannen toe van 2620 in '80 tot 4209 in dit jaar. Bij
de vrouwen zijn die cijfers respectievelijk 1061 en 1843. Het aan
tal vacatures daalde in een jaar van 683 naar 292. De ongunstige
ontwikkeling van de werkzoekenden deed zich in nagenoeg alle
beroepsgroepen voor. Een uitzondering vormde de onderwijssec
tor, waar het aantal ingeschrevenen afnam met 14 bij de man
nen. Het GAB constateert in het maandelijkse overzicht, dat de
toeleveringsbedrijven voor de bouwwereld in toenemende mate
in de moeilijkheden komen. Een verdergaande afbrokkeling op
dit gebied mag niet uitgesloten worden geacht, aldus het GAB.
In de handelssector is het het moeilijkst om emplooi te vinden.
Het aantal beschikbare vacatures bijft laag en het aantal inge
schreven stijgt sterk. In januari j.l. zochten nog 300 mannen en
vrouwen een- baan in de verkoop. In de loop van dit jaar zijn
daar ruim 200 werkzoekenden bijgekomen. Ook het akntal kan
toorbedienden, aangewezen op eenvoudige kantoorfuncties nam
de afgelopen maand weer flink toe, zowel bij de mannen (+39)
als bij de vrouwen (+43). Daar staat slechts een gering aantal
vacatures tegenover.
In de verschillende gemeenten die behoren tot het GAB Leiden
was de werkloosheid in de afgelopen maand als volgt:
Plaats mannen vrouwen
Alkemade 119 71
Katwijk 462 166
2823
Leiden
Leiderdorp
Oegstgeest
Rijnsburg
Valkenburg
Voorschoten
Warmond
Zoeterwoude
Overige
240
138
1189
111
72
Niet naar Nederland-België.
We kunnen het ons niet voorstellen,
maar er is wel een aardig alternatief.
Parker heeft de eerste pot tegen de
vriendelijke Luxemburgers van Soleuvre
gewonnen en zal dat de tweede keer ook
wel doen, maar ook daar zitten hele leuke
kanten aan.
heeft trouwens nog een aantrekkelijke kant.
De toegangsprijs is slechts een gulden (dat
moest) en we geven er een consumptiebon
bij. Dat smeert de keel voor de aanmoedi
gingen.
Er zal tevens een Antiliaanse Steel band aanwezig
zijn op uitnodiging van de supportersclub.
