Siem Wellinga heeft
draai als
verslaggever gevonden
Stichting arbeidszaken betaald
voetbal raakt steeds meer ingeburgerd
SPORT
LEIDSE COURANT/
ZATERDAG 12 SEPTEMBER 1981 PAGINA 10
Siem Wellinga heeft een wensdroom in vervulling
zien gaan. De voormalige arbiter staat te boek als
een sportfanaat, en toen het einde van zijn actieve
loopbaan zich aandiende maakte de Boekeloër er
allerminst een geheim van graag in welke hoeda
nigheid dan ook werkzaam te willen blijven in dit
wereldje. Dat gelukte Wellinga wonderwel. Drie
jaar geleden benaderde Henk Lichtenveldt hem om
als free-lance sportverslaggever bij Radio Oost te
komen werken. Daarmee ging hij de bekende voet
baller Hans Kraay vooraf, oud-speler van onder
meer Feyenoord, die via een wegens ziekte drajti
tisch bekorte trainersloopbaan bij de NOS belancK
de. Na een moeizame entree bij zijn nieuwe werk
gever lijkt de 50-jarige Wellinga thans zijn draai te
hebben gevonden. In bijgaande monoloog blikt hij
terug op een paar jaar journalistiek, evenals trou
wens op zijn soms woelige periode als scheidsrech
ter, en ventileert hij tevens zijn visie op de huidige
problematiek van het betaalde voetbal in ons land.
WENSDROOM VAN EX-TOPARBITER IN VERVULLING
Slem Wellinga houdt voorzit
ter Ferry Fransen van FC
Twente de microfoon onder
BOEKELO Siem Wellinga: „Ik was net rond met
Lichtenveldt, die in die dagen hoofd van Radio
Oost was, toen Leo van der Kroft contact met me
opnam. Of ik er wat voor voelde rapporteur betaald
voetbal te worden. „Je hebt pech", zei ik, „ik heb
net wat anders gevonden". „Overigens is het de
vraag of die functie me had gelegen, want je moet
je verschillende beperkingen opleggen. In ieder ge
val was er geen reden tot klagen. Het fluiten kan ik
missen, maar de hele entourage, dat sfeertje erom
heen niet Daar is nu ook geen sprake meer van. Dit
werk boeit me enorm, al heb ik me in het begin re
gelmatig afgevraagd hoe ik er toch toe gekomen
ben ja te zeggen. Ik ben me soms een buil gevallen,
zoals bij een jubileum toernooi van Grol, waaraan
bijvoorbeeld FC Twente en Standard Luik deelna
men. Het was één van mijn eerste klussen en ik zat
op de tribune om rechtstreeks verslag van de ge
beurtenissen te geven. Sjonge, wat eer toestand. Ik
had natuurlijk veel te veel gegevens op mijn klad
blok staan zodat het overzicht ontbrak. Later heb
ik mijn eigen brouwsel eens teruggehoord, droevig
gewoon. Daar kwam bij dat ik grote moeilijkheden
had met de technische apparatuur. Als dat zo door
gaat, flitste het door me heen, dan stap ik eruit. Ge
lukkig is er spoedig flinke verbetering opgetreden,
je wordt wat handiger en doet meer ervaring op.
Het niveau van ondervragen is duidelijk gestegen.
Een bezwaar blijft dat je nooit live op de radio bent
te beluisteren, als gevolg waarvan je overwegend
met analyseren bezig bent. Bij een programma als
Langs de Lijn zit je wel rechtstreeks in de uitzen
ding, maar of ik daar ooit nog eens kom te werken
is zeer de vraag. Mijn dialect, verhindert dat
hoogstwaarschijnlijk".
„Door mijn verleden had ik toch iets voor op een ander,
omdat men mij kende. Dat maakte het mogelijk om een
speler na afloop van een wedstrijd bij wijze van spre
ken onder de douche te interviewen. Kijk, een man als
Hans Kraay doet het toch goed hoor. Hij heeft een goe
de basis, je ziet zo dat hij uit de trainerswereld afkom
stig is. Kraay denkt, ziet en praat al naargelang het ver
loop van een voetbalwedstrijd dat vereist, hoewel ik in
het algemeen van oordeel ben dat televisiecommentato
ren zich in ons land wat meer dienen te beperken in
hun woordenstroom. Iemand als Leen Pfrommer daar
entegen is duidelijk niet met de tijd meegegaan. Hij
heeft het steeds weer over een technisch goede schaat
ser of schaatsster en over het aantal slagen op een be
paalde afstand. Wat koop je er voor, als blijkt dat de
Noren meer succes hebben met een andere methode".
„Wat mezelf betreft wil ik me niet anders voordoen
dan ik ben. In de journalistiek is die stelregel evenzeer
van toepassing als in de tijd dat ik floot In een verslag
wil ik weergeven wat ik van een bepaald gebeuren
vind. Zodra je je gaat bezig houden met het naar het
veld schrijven of praten van toeschouwers ben je fou
tief bezig. Ik zou de stelling willen hanteren dat iedere
reporter in principe naar buiten moet kunnen brengen
wat hij wil. Zeker er zijn grenzen. Zo weet ik, dat colle
ga's van een landelijk ochtendblad eens een erg nega
tief getint stukje over een nog te verspelen voetbalduel
hebben gefabriceerd. Zoiets kun je natuurlijk niet ma-
Jcen. De vaderlandse sportpers is per definitie kritischer
dan in andere landen, maar wordt er op aangekeken
dat AZ'67 negatief in de publiciteit is gebracht, omdat
die ploeg wat koel en emotieloos overkomt".
Stempel
„Je krijgt trouwens zelf gauw een stempel opgedrukt.
Van de vijftig verslagen blijft wel dat ene minder posi
tieve verhaal hangen. Zo gaat het in de scheidsrechterij
ook. Je kunt het in de eerste helft nog zo goed doen,
kom je in het tweede gedeelte iets minder uit de verf
dan blijft alleen die indruk achter. Weet je dat ik min
of meer toevallig in de arbitrage terecht ben gekomen?
Een buurman van me zat in het vak en die haalde me
over een cursus te gaan volgen.
In oktober '58 meldde ik me aan bij Henk ter Mors en
werd tevens lid van de Scheidsrechtersvereniging En
schede en Omstreken (SEO). Van die organisatie, de
oudste in ons land, ben ik sinds 1973 voorzitter. Tot het
moment waarop ik de fluit ter hand nam, had ik zo'n
beetje van alles gedaan. Ik turnde bij Sportlust, een
vereniging waarvan ik tot op de dag van vandaag lid
ben, en deed buiten clubverband veel aan tafeltennis,
schaatsen, volleybal en atletiek".
„Daarnaast voetbalde ik bij Sportclub Enschede, al zeg
ik er direct bij dat ik het nooit verder heb geschopt dan
het vijfde elftal en, daarvoor, één seizoen in het jeugd-
team. Een topper was ik allerminst, maar ik trof het dat
het net een slechte jaargang was".
Punthoofd
„De scheidsrechterscommissie zal van mij wel een
punthoofd hebben gekregen. Men stond verbaasd te kij
ken dat ik als jong broekie al met kritiek op de proppen
kwam. Dat me dat niet in dank is afgenomen laat zich
gemakkelijk raden. Het heeft me een aantal jaren eer
der promotie gekost, dat weet ik zeker. Maar ik ben nu
eenmaal een mannetje dat omstandigheden die daar om
vragen naar buiten wil brengen. In de TVB maakte ik
snel vorderingen, maar toen eenmaal de overstap moest
volgen naar de grote bond verliepen de zaken minder
voorspoedig. Net op tijd kwam er schot in de zaak, want
ik heb even serieus overwogen te stoppen. In mei '68
was het me vergund de ontmoeting om het amateur
kampioenschap van Nederland tussen Minor en Mid
delburg te leiden, kort daarop volgde plaatsing op de
overgangslijst voor het betaalde voetbal."
„Aanvankelijk oefende ik mijn hobby uit in betrekke
lijke anonimiteit, echt naam heb ik gemaakt bij een
wedstrijd in de eerste divisie tussen FC Dordrecht en
NEC. Het was een opeenstapeling van gele en rode
kaarten. Door het tumult presteerde ik het zelfs een
speler (De Keyzer; red.) van Dordrecht tweemaal geel
voor ogen te toveren. Daar werd ik in de rust op attent
gemaakt, waarop de betrokken voetballer alsnog uit het
veld is gestuurd.
Later moest ik ertoe overgaan het duel te staken omdat
de thuisclub niet meer over het vereiste minimum aan
tal spelers beschikte. Enkele knapen waren in alle
haast met gefingeerde blessures naar de kant gehaald
„Ik heb altijd belangrijk gevonden dat de man in het
zwart de taal van de voetballer begreep. Voor mij is dat
aanleiding geweest trainerscursussen te gaan volgen.
De spelers vertelde ik altijd dat ik hen bij de voornaam
zou noemen, andersom verwachtte ik van hun kant
hetzelfde ten opzichte van mij. Je moet ook geen macht
willen hebben, dat is een hachelijke toestand. De mees
ten acht ik bovendien ongeschikt daarmee om te gaan.
Maar nogmaals, kritische kanttekeningen, aan welk
adres ook, heb ik steeds gespuid. En dat wa echt niet
alleen de laatste jaren het geval, ook in de begintijd liet
ik me horen.
Zo herinner ik me een conflict tussen m«elf en de
tuchtcommissie van de KNVB, voortvloeieid uit een
interview van het duo Barend en Van Dorp «ver mij in
Vrij Nederland. Dat grapje kostte me veerien dagen
voorwaardelijk, een geldboete, plus een proeftijd van
een jaar. Ach, of je nu wat eerder of late hogerop
komt, uiteindelijk zul je toch binnen die vie* witte lij
nen promotie moeten zien af te dwingen".
„Al met al kijk ik met genoegen op die tien jar betaald
voetbal terug. De laatste twee seizoenen vescheen ik
op de internationale lijst, zonder dat ik een ecite topper
kreeg toebedeeld. Het bleef bij wedstrijden vin het ka
liber Jeunesse d'Esch-Celtic Glasgow'"
Zelfkritiek
„Ik ben al weer zo'n jaartje of acht voorzitter van de
SEO, de oudste scheidsrechtersvereniging van het land
en rijk aan tradities. Bespeur je bij vele ancfere clubs
een teneur van „Wat doen we het toch goed', de SEO
gaat uit van de tegengestelde gedachte. Zelfkriiek staat
bij ons voorop, we zijn voortdurend bezig ons if te vra
gen op welke wijze we nog beter kunnen functioneren.
Er ligt genoeg terrein braak. Meer mensen dm tot nu
het geval is moeten toch voor het fluiten varm ge
maakt kunnen worden. Wellicht dienen de scheids-
rechtersgroepen zelf een stuk actiever naar buiten te
treden".
„Ik heb toch het idee dat de clubs in de nabije toekomst
verplicht worden gesteld per deelnemend elftal een
halve of een derde scheidsrechter te leveren.
Veel verenigingen stellen geen arbiters ter beshikking
omdat dat veelal voortreffelijke kadermensen zijn die
ze liever niet willen missen.
Met alle waardering voor het werk van de elftalleider,
een „echte" scheidsrechter spreekt vooral de junior
toch veel meer aan. Naar mijn gevoel is zonder hen de
lust om te voetballen snel verdwenen. Nee, let is en
blijft een lapmiddel als een leider uit nood geboren
diens plaats moet innemen".
HES LA3RAND
ASSEN - Op 5 april 1975 werd tijdens
een ledenvergadering van de Neder
landse Federatie van Betaald Voetbal
Organisaties (FBO) een resolutie aan
vaard waarin elke vorm van commer
ciële arbeidsbemiddeling werd afgewe
zen. Met dat besluit werd tevens het
voornemen uitgesproken om met be
langhebbende organisaties uit het be
taald voetbal een eigen instituut voor
de arbeidsbemiddeling op te zetten.
Drie maanden later, in juli 1975, werd
na overleg met de KNVB de Stichting
Arbeidszaken Betaald Voetbal (ABV)
officieel opgericht De belangrijkste
belangenorganisaties uit het betaalde
voetbal (FBO. VBCS en WON) zijn
erin vertegenwoordigd, onder het - on
afhankelijke - voorzitterschap van mr.
J.W. Masman, de burgemeester van As
sen en oud-praeses van FC Twente.
Hoofddoel van de stichting is het nor
maliseren van de arbeidsverhoudingen
in het betaalde voetbal, ze meer af te
stemmen op wat gebruikelijk is in de
„gewone" maatschappij.^ De belang
rijkste zaken daarbij zijn, naast de
niet commerciële arbeidsbemiddeling:
toetsing van reglement 36 van het Re
glement Betaald Voetbal, waarin de
overgang van spelers door bemidde
ling van agenten en/of derden, die
hiervan hun beroep of bedrijf maken,
wordt verboden; het vervullen van ad
viesfuncties met betrekking tot te
werkstellingsvergunningen en ontslag-
kwesties; en tenslotte het verzorgen
van een maatschappelijke begeleiding.
Voor velen, die niet dagelijks bij de voetbal
lerij betrokken zijn, is de stichting een ta
melijk onbekend instituut Reden voldoende
om met voorzitter Masman en met Joop van
der Klink, de directeur die inmiddels een
eigen kantoor heeft kunnen betrekken op
het nationaal sportcentrum Papendal de
taakstelling nog eens aan een nadere be
schouwing te onderwerpen. Beide heren
vellen tevens hun oordeel over de vorderin
gen van de ABV sinds 1975, toen op zeer be
scheiden schaal werd begonnen.
Jan Masman: „Zeker in kringen als de
VVCS was men verontrust over voetbalma
kelaars, vooral de agressieve makelaars,
want er zijn natuurlijk ook correcte. Ze wil
den een bemiddeling, die onafhankelijk
was. Een makelaar, die er geen belang bij
heeft of Pietje bij club A of bij club B te
recht kwam of bij dezelfde baas bleef. Dat
houdt al in, dat onze bemiddeling dus niet
agressief is. We zijn er zowel voor de werk
gevers als de werknemers. Zijn er tegen
strijdigheden, dan hanteren wij het harmo
niemodel, we hoeven niet als een makelaar
uit deze handel onze omzet te halen. In de
arbeidsbemiddeling moeten we ons zelf ook
steeds terugfluiten. We kunnen bijvoorbeeld
niet gaan leuren met spelers die nog bij een
club onder contract staan. Deze zomer heb
ben we liefst 160 spelers op onze lijst gehad.
Tachtig van hen hadden we eind juli gehol
pen".
Adviesfuncties
De stichting kreeg van het ministerie van
Sociale Zaken tevens adviesfuncties met be-
trekking tot tewerkstellingsvergunningen
en ontslagkwesties, het laatste ten behoeve
van de directeuren van de gewestelijke ar
beidsbureaus.
Jan Masman: „Er moet een zekere bescher
ming van onze arbeidsmarkt zijn, al is ei
wel vrij verkeer binnen de EEG mogelijk.
Doordat voetbal echter een apart wereldje
is, is het voor Justitie wel prettig dat wij, als
insiders, de minister kunnen adviseren ol
iemand hier tewerk gesteld zou moeten
worden of niet. Bij het ministerie van Socia
le Zaken voeren ze een restrictief beleid, wil
men het liefst zo weinig mogelijk mensen
van buiten de EEG aan arbeidsplaatsen hel
pen. Niet voor niets zegt een grote baas van
een bedrijf wel eens verwijtend, dat hij ook
wel graag honderd Joegoslaven wil aantrek
ken, maar die niet kan krijgen, terwijl het
in de voetballerij soms zo gemakkelijk gaat
mensen van buiten de EEG aan te trekken.
In het verleden werden immers vrijwel alle
aanvragen gehonoreerd. De laatste jaren is
er een aantal gevallen geweest, dat we neen
hebben gezegd, het ministerie een negatief
advies hebben uitgebracht Zoals destijds bij
Ajax voor doelman Svilar en de Hongaar
Balint. Daar bleek '-ouwens uit, dat we
vooral bekend worde., door incidenten, wat
enige tijd geleden bij Jeliazkov van Feye
noord nog eens werd bevestigd".
Van der Klink: „Van belang is het moment
waarop zo'n aanvraag om verblijfs- en te
werkstellingsvergunningen wordt inge
diend. Bij Svilar en Balint waren we van
mening, dat hun komst zou indruisen tegen
het belang van de eigen arbeidsmarkt. Svi
lar zou als keeper een Nederlander (Hans
Galjé) hebben weggedrukt en Balint werd
aangezocht als vervanger van Ruud Krol,
terwijl die toen nog helemaal niet had aan
gekondigd uit Nederland weg te willen.
Waarom voor Jeliazkov dan wel een positief
advies uitgebracht? Welaan, omdat Feye
noord kon aantonen dat er vacatures vielen
en dat het uitvoerig de markt had verkend.
Door de grote internationale ervaring van
Jeliazkov, met zijn 40 interlands voor Bul
garije, moest er van worden uitgegaan dat
hij een verrijking voor het Nederlandse
voetbal kon zijn. Maar zijn vergunning is
wel voor slechts één jaar uitgegeven. Hij zal
zich wel degelijk als zodanig moeten bewij
zen. Een ander geval is de Koreaan Jung
Moo Huh van PSV. Van hem wisten we he
lemaal niets en PSV kreeg vorig jaar het
voordeel van de twijfel. Na dat jaar waren
we er niet zonder meer van overtuigd, dat
hij voor ons voetbal een aanwinst was. Zijn
trainer, Thijs Libregts, heeft er echter een
redelijk verhaal tegenover gesteld, waar
door we het nog een jaar willen aanzien. We
moeten oplettend zijn, want met name de
VVCS stelt zich zeer kritisch op als het gaat
om het toelaten van niet-EEG'ers in het Ne-
Joop van der Klink en Jan. Willem Masman (rechts).
derlandse voetbal. En terecht. Wat ons vaak
extra moeilijk en kwetsbaar maakt, is dat de
beoordeling van de voetballer zo ontzettend
subjectief is. Een computerdeskundige kun
je beoordelen op diploma's die hij heeft, zo
simpel is dat in de voetballerij niet. We zijn
desondanks al een heel stuk opgeschoten om
harde normen vast te leggen
Begeleiding
Jan Masman: „We moeten de maatschappe
lijke begeleiding in het betaalue voetbal ini
tiëren. Voor loopbaanplanning zorgen bij
voorbeeld. Je hebt jongens die op hun zes
tiende het betaalde voetbal zijn ingekomen.
Dan zijn ze op hun dertigste uitgevoetbald
en staan ze! Soms hebben ze hun geld dan
wel goed belegd, maar je hebt ook voorbeel
den te over waarbij het heel droevig is ge
steld. We moeten spelers gedurende hun
loopbaan hulp bieden op fiscaal terrein, bij
hun studiekeuze en bij het beleggen van
hun geld. Er vooral voor zorgen, dat we ze
aan het eind van hun carrière niet plomp in
een leegte laten vallen. Dat ze voorbereid
zijn op een harmonisch terugkeren in de
„normale" maatschappij. We zijn nu nog al
leen voor het betaalde voetbal bezig, er zijn
echter al stemmen opgegaan dat dit eigen
lijk gestalte zou moeten krijgen voor de to
tale topsport".
Joop van der Klink: En dat moet kunnen,
want de kern van know-how is aanwezig,
voor andere sporten kan in principe hetzelf
de model worden gehanteerd. Mensen in de
sport denken op korte termijn, terwijl wij
veel verder kijken. We zijn dan ook minder
spectaculair, maar dat is helemaal niet erg,
want we hebben tenslotte een algemeen be
lang op het oog. En het kost tijd voor het
inzicht rijpt en voor iedereen wil meewer
ken. We zien als stichting tegenstellingen
tussen de belangenverenigingen, die er vol
gens ons absoluut niet hoeven te zijn". Mas
man: „Het is een sociaal proces, je hebt tijd"
nodig voor je echt gedijt. Om eei instru
ment van vertrouwen te worden. Meestal
duurt dat in dit soort gevallen wel een jaar
of tien".
Van der Klink: „De stichting is eigenlijk
een unieke verschijning in de sport. Een
platform, waar werkgevers en werknemers
elkaar ontmoeten en ook beslissingen ne
men. Onze ervaring is, dat je er toch uit
komt als je met redelijk verstandige mensen
met verschillende belangen om de tafel gaat
zitten. Want dat is natuurlijk duidelijk. Dat
hele woelige wereldje van het voetbal venti
leert nogal wat tegenstellingen. Neem alleen
al het ge-jo-jo tussen de KNVB en belangen
verenigingen. Anderhalf jaar lang heeft
elke vorm van overleg tussen de FBO en de
VVCS ontbroken. We vinden dat in elk ge
val de bereidheid om het met elkaar eens te
worden er moet zijn. En het is plezierig vast
te stellen dat in de stichting blijkt, dat je tot
beslissingen kunt komen, ook al is je be
stuur dan paritair samengesteld. In 1975 zijn
we begonnen met een lege doos, er was geen
geld en geen mankracht. Pas op 1 april 1979
werden we echt operationeel. Toen ook ben
ik begonnen, al ben ik voor die tijd wel in
m'n vrije uren betrokken geweest bij het
opstarten van de stichting. Op 1 augustus
1980 kregen we voor het Project Maatschap
pelijke Begeleiding de beschikking over
Marcel Roemers, een schooldecaan (die bij
FC Den Haag de sociaal-maatschappelijke
begeleidingscommissie op poten heeft gezet;
red.), die twee dagen in de week bij ons
werkt. Vanaf 1 januari van dit jaar werd
ons via een subsidie van CRM een arbeids
plaats beschikbaar gesteld, die is bezet door
Rolf Oostinga, een oud-voetballer en socio
loog, en sinds 1 april hebben we, voor een
jaar, via de tijdelijke arbeidsplaatsenregeling
van het ministerie van Sociale Zaken admi
nistratieve ondersteuning. Tot voor kort wa
ren we nog een eenmanswinkeltje, nu zijn
we zo ver ontwikkeld, dat we op alle onder
delen van onze taak deskundig personeel
kunnen inzetten".
36 vlooien
Jan Masman: „We hadden te maken met
een interne ontwikkeling, met noodzakelij
ke en te verwachten ontwikkelingen bin
nen organisaties die op bepaalde punten te
genover elkaar staan. Het is in het algemeen
toch al niet gemakkelijk voor vakverenigin
gen in Nederland en zeker niet voor de
VVCS. En die richt zich dan natuurlijk al
gauw tegen de FBO. Wij kunnen alles ech
ter afstandelijk benaderen. De voorzitter
van Feyenoord heeft wel eens gezegd, dat
de FBO niet meer was dan 36 vlooien in de
woestijn. Eén klap en ze zijn allemaal weg.
En zo is het ook".
WILLEM PFEIFFER
Dubbel verlies
van KNVB
DEN HAAG De KNVl
heeft deze week op tw<
fronten een gevoelig verlij
moeten incasseren. Eerj
door de mislukte poging«
om de wedstrijd Belgie»
Frankrijk van het scherm
weren en vervolgens door d
slechts halve winst tegt
Ierland. Beide zaken haddc
zeer veel met elkaar te m
ken. De voetbalbond wenst
de BRT te weerhouden vai
uitzending, omdat werd
vreesd dat die de publielg
belangstelling voor Nedei
landIerland zeer nadeli
zou beïnvloeden. Op zich j
dit al een bedenkelijke hos
ding; hij geeft namellj
blijk van de wetenschap dj
het Nederlands elftal nie
(meer) zo aanslaat bij d
voetballiefhebbers als eigei
lijk zou moeten. En mb
schien ook zou kunnen.
Maar daarbij dient di
KNVB de hand in eigen boe
zem te steken. Het is onte
genzeggelijk waar dat he
oranjeteam niet meer ni<
die aantrekkingskracht uit
straalt die heel voetbal min
nend Nederland, en velea
daarbuiten, in extase brach
tijdens de twee recente toer
nooien om de wereldtitel
Dat heeft deels te makq
met afnemende kwaliteit
van het spelerspotentieel
maar voor een zeker niet oi
belangrijk deel ook met i
belangenbehartiging van i
bond zelf.
De KNVB meende dat 'go<
te doen door bijvoorbee
twee, minder belangrijk
wedstrijden dit jaar in d
provincie te laten afwerke
Onder het motto: dan kun
nen de mensen daar oo
eens het Nederlands elft
met eigen ogen aanscho
wen. Dat was echter een dr
greden. Louter het eigent
lang van de bond was j
diend met de beslissing C
prus in Groningen en We
Duitsland in Eindhoven
laten aantreden. Daan
namelijk hoopte de KNV
nog een redelijke recette t
de wacht te slepen (met ali
slogan: wat ze vrijwel noot
kunt zien, daar zullen
mensen nu wel warm voor
lopen). Maar even belanf
rijk was de idee van de bod
met de aanwijzing van Q
ningen en Eindhoven del
recties van de enige twd
échte voetbalstadions in hef
westen onder druk zetten
Tegelijkertijd zet de KNVB
door deze praktijken everji
wel opnieuw zijn eigen bo
leid op de tocht. Dat toch a|
wordt gekenmerkt door hef
uitgangspunt van zo vr
mogelijk walletjes tegeli
te willen eten.
Dat heeft er bijvoorbeeld t
geleid dat er in ons la
nooit sprake is geweest i
een konsekwente koers in
ke televisie-uitzendingei
°p een hap-snapmankf
trachtte de KNVB de kas
veel mogelijk te spekkr
Weliswaar is inmiddels e
eind gekomen aan de t
tiek die vroeger werd too
past pas op de speelt!
rond het middaguur besli
sen of er al of niet een reek
streekse uitzending zou b
men maar rechtlijniger
het er niet op geworden. 1
tegenstelling tot buurlandc
als Engeland en West-Duit
land, en in iets mindei
mate België, wordt hier i
hooi en te gras te werk g
gaan bij die materie. BritJ
en Duitse voetbalfans wétc
dat interlands van hun lai
denploeg op het scherm k<
men. Dat schept duidelijl
heid, één van de eerste ye
eisten van beleidvormin
die echter bij de KNVB v<
is te zoeken. Hetgeen ook a
is gebleken inzake de reel
meborden/voetbalsamenva
tingen-problematiek. Oo
daar was niet één lijn in J
ontdekken. Hetgeen er i
middels overigens toe hee
geleid dat de NOS, die
KNVB een bedrag van enig
miljoenen heeft betaal
voor het per speeldag uitzei
den van drie samenvattii
gen, onderzoekt of voor d
lopende seizoen geen clai
kan worden ingediend, on
dat de huidige situatie op
velden normaal uitzende
onmogelijk maakt
Waarmee de KNVB
nieuw facet in deze probl
matiek ziet toegevoegd aa
een inmiddels al lange reel
van incidenten. Waarbij
bond ook hypocrisie nl
schuwt Dat bleek deze wee
tijdens het touwt re kki
rond de uitzending van B<
gieFrankrijk op de Bell
sche televisie. Er besta
sinds enige jaren een a
spraak, het verdrag va
Marbella, die buurlanden
mogelijkheid geeft op zi
minst bezwaar te maken
gen een voorgenomen n
zending. Tegen dit verdn
heeft de KNVB diverse l
ren zelf geageerd. De laats
keer nog toen Belgie aan i
bel trok vlak voor Ned«
land—West-Duitsland eerd
dit jaar werd uitgezonde
De KNVB betaalde de Bt
gen toen de schertssom vJ
10 mille als smartegel
Maar de aversie tegen
overeenkomst van Marbel
bleef, tot - o ironie - èerd
deze week juist dit gewraa
te verdrag werd aangegi
pen om de Belgen een h*
toe te roepen. Die zich o
maal niet lieten imponef
en rustig uitzonden. En
hoort het ook.
FRANK WERKMI
