Claude Goretta
blijft een knap
observeerder
Feest-
kwaliteit
in Art
Tea House
Lucio Fulci's zombies
doen weer onsmakelijk
Cursussen
mode en
textiele
werkvormen
1
DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
Fons
Jansen
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 11 SEPTEMBER 1981 PAGINA 9
De Italiaan Lucio Fulci, die
carrière maakte met „Zom
bies 2", heeft met „City of
the living dead" een nog gru
welijker vervolg verzonnen
op zijn toch al onfrisse kas
succes.
Hoewel „vervolg" misschien
niet het juiste woord is, want
hij laat de over da Brooklyn-
bridge naar Manhattan op
rukkende Zombies in de kou
staan waarschijnlijk kreeg
hij van de politieautoriteiten
geen toestemming om met
zijn levend-doden nog verder
in New York te filmen en
hij verplaatst de handeling
naar het dorpje Dunwich,
gebouwd op de ruïnes van
Salem, berucht om zijn hek
senprocessen. Daar veroor
zaakt priester Thomas veel
ellende door zich op te han
gen op het kerkhof, waarmee
hij volgens een oude overle-
Trianon: City of the living
Jead (16) met Christopher
George en. Janet Agren.
Regie: Lucio Fulci.
vering „de poorten van de
hel" opent. Een meisje in
New York heeft het tijdens
een spiritistische seance alle
maal „gezien", wordt vervol
gens bijna levend begraven
maar weet tenslotte een jour
nalist te overtuigen van het
gevaar dat de mensheid be
dreigt. Op Allerheiligen zul
len de doden uit hun graf op
stijgen om zich te goed te
doen aan de levenden, tenzij
voor die tijd de rondspoken
de priester onschadelijk is ge
maakt.
Fulci's film speelt zich voor
namelijk af in rouwkamers,
in graftomben en op een
kerkhof. Enige logica moet
men niet zoeken, het gaat
hem om smerige shockeffec
ten zoals uitgespuugde dar
men, uitgestoken ogen en
hersenen, die uit schedels
worden gegraaid. Het beeld
van een zombie-dochter, die
zich te goed doet aan haar
ouders, blijft ons bespaard.
Dat wordt ons verteld door
het jongere broertje, die eem
sterk hart bezit want hij blijft
niet dood van schrik zoals zo
vele anderen in Fulci's gru
weldrama. Op half vergane
lijken rondkrioelende maden
spelen een belangrijker rol in
de film dan de vaak slecht
nagesynchroniseerde ac
teurs. Ter geruststelling: de
zombies gaan aan het slot on
der een vrolijk melodietje in
vlammen op.
Milo
LEIDEN Cabaretier
Fons Jansen staat op 16
en 17 september in de
Leidse Schouwburg met
het programma „Zullen
we handhaven". De caba
retier constateert daarbij
dat ook handhaven een
activiteit is.
Hij lanceert de stelling, dat
er geen fanatiekere actie
voerder is dan de conser
vatief. Fons Jansen wordt
begeleid door Frans Oud-
hoïf (vleugel) en Wiebe
Cnossen (electronische in
strumenten). Aanvang op
beide avonden: kwart over
acht.
Een porceleinen beeldje uit China.
Verkoopexpositie in Antoniusciubhuis
LEIDEN Het An toni us clubhuis aan
de Lange Mare herbergt eind volgende
week een verkooptentoonstelling van
kunstvoorwerpen uit de Derde Wereld.
De voorwerpen zijn bijeengebracht door
de heren Bakker.
De tentoonstelling wordt gehouden van 17
tot en met 19 september. Geëxposeerd wordt
onder meer een aantal antieke houten beel
den uit de Philippijnen en Tanzania. Uit
China komt een aantal kamerschermen in
zwart lak met parelmoer ingelegd. Uit dit
land is ook een zeer uitgebreide collectie
porcelein, beelden en sieraden van jade af
komstig. Vermeldenswaard is voorts veel
houtsnijwerk uit diverse landen en een aan
tal fraaie artikelen in ivoor-snijwetk, een
grote verzameling sieraden waarvan vele
met echte edelstenen, schaakspelen in brons
en ivoor en smeedwerk uit Tibet De volks
kunst van Afrika is vertegenworodigd in de
vorm van maskers, speren, beelden, be
werkte messen en tam-tams.
LUXOR Raiders of the
lost ark (12) Regisseur Ste
ven Spielberg (Jaws) met
een nieuwe uitschieter. Dit
keer de avontuurlijke jacht
van Indiana Jones op een
gegroeid jongensboek, dat je
in één adem uitleest, (vijfde
week)
CAMERA Samen uit, sa
men thuis (a.l.) De beroem
de filmavonturen van Louis
de Funès. (reprise, eerste
week)
LIDO I Christiane F (12)
Aangrijpend portret van het
Duitse meisje Christiane dat
probeert van de verdovende
middelen af te komen, (der
de week)
LIDO II For your eyes
only (12) Een van de meest
onderhoudende James
Bond-films, die alleen nog
maar de naam van de hoofd
figuur gemeen heeft met de
geestelijke vader, Ian Fle
ming (tiende week).
LIDO III Death hunt
Bronson, achtervolgd door
bloeddorstige premiejagers
op de Canadese ijsvlakten,
(vierde week)
LIDO IV Ford Apache,
the Bronx (16) Een aaneen
schakeling van belevenissen
van twee politiemensen in
de New Yorkse wijk the
Bronx. Een harde politiefilm
met een fikse dosis humor,
(zesde week)
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) For your
eyes only (12) Zie LIDO II
(elfde week).
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) Christiane
F (12) Zie Lido I
EUROCINEMA III (Alphen'
aan den Rijn) Fort Apa
che, the Bronx (16) Zie Lido
IV
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Death
Hunt (16) Zie Lido III.
LEIDEN Ceramiek van Nick Fritz, litho's en zeef
drukken van Corneille: twee zeer verschillende soor
ten van kunst, die in kwaliteit niet voor elkaar on
derdoen, en het lustrum van het Art Tea House alle
luister bijzetten.
Nick Fritz heeft zijn oplei- lijn in Fritz hele oeuvre is
ding in de Verenigde Sta- echter het vakmanschap,
ten genoten aan de Ken- de schijnbare eenvoud, de
tucky University en werkt vorm-en kleurharmonie en
sinds twee jaar in Neder- de verfijning,
land. Zijn stukken cera- Corneille, de internationaal
miek en porcelein vereni- bekende kunstenaar van
gen het nuttige met het de COBRA-groep, behoeft
aangename. Het zijn ge- minder introduktie, temeer
bruiksvoorwerpen (vazen, daar hij in deze expositie
potten, schalen, doosjes, aan aÜe verwachtingen
kannen en dergelijke) met voldoet. Geen schokkende
een grote decoratieve aan- vernieuwingen, wel uitge-
trekkingskracht. Fritz balanceerd werk met een
komt in deze tentoonstel- voorkeur voor vrouwen en
ling naar voren als iemand vogels als onderwerp, de
die sterke affiniteit voelt bekende primaire kleuren,
met de Oost-Aziatische ce- en figuren die door de lijst
ramiektraditie. Het in Ja- worden oversneden. Aan-
pan zo geliefde blad-oma- dacht verdient de erotische
ment verwerkt hij op vele serie 'divan met vrouwen'
wijzen, soms door een va- en de één-kleurendruk on-
ren, een stuk bloeiend gras der de titel 'L'oiseau qui
in het ceramiek mee te par son vol rend le ciel im-
bakken. In het groen-grijze mense et rond'. Het schets-
'celadon'-porcelein wordt matige effect van de litho
de Chinese inspiratiebron en de eenvoud van kleur
herkend. Het zogenaamde dragen bij tot de spanning
'Temmoku-ceramiek', die dit werk in bijzondere
zwart van kleur, is daaren- mate kenmerken,
tegen klassieker naar vorm Beide exposities ziin tot 30
en decoratie. Verbindings- september te bezichtigen.
VOORSCHOTEN De Leidse kunstenares Lydia Luy-
ten geeft in het Kreativiteitscentrum aan de Molenlaan
cursussen textiele werkvormen en mode. Op de cursus
sen staat het ontplooien van de eigen creativiteit van de
leerling centraal.
Bij Textiele werkvormen' kan een veelheid aan technieken
beoefend worden: het maken van wandkleden, spinnen en
weven, maar ook breien, haken en vlechten. Ook bestaat de
gelegenheid om te leren batikken en poppen maken. Deze
cursus wordt op de maandagavonden van acht tot half tien
gehouden.
De donderdagmorgen is van half tien tot twaalf uur gereser
veerd voor de cursus mode. De cursus is bedoeld voor dege
nen, die willen leren eenvoudig te naaien. Zo wordt de cur
sisten bijgebracht hoe een patroon getekend en op de stof
uitgezet moet worden. Het gebruik van en het beter bekend
raken met de elektrische naaimachine komt eveneens aan
bod. Wanneer het 'eenvoudigere' werk door de cursisten
wordt beheerst, is het tijd vpor het moeilijkere materiaal:
yersey of leer. Inlichtingen kunnen verkregen worden via
net telefoonnummer 01717-4448.
Een litho van Corneille.
Een keramisch werk van Nick Fritz.
De films van regisseur Clau
de Goretta kenmerken zich
door een soort integere een
voud. Er gebeurt nooit iets
wereldschokkends in, behal
ve voor de heel simpele
hoofdfiguren, die hün
wereldje soms zien instorten
door alledaagse gebeurtenis
sen, die Goretta dan weer op
zijn beurt met een eindeloos
geduld maar ook met een
zeer indringende zuiverheid
registreert. De plotseling
door een erfenis gefortuneer
de kantoorbediende, die zijn
collega's voor een tuinfeestje
uitnodigde in „L'invitation"
en het eenvoudige kantwerk
stertje, dat door haar meer
erudiete vriend in de steek
wordt gelaten in „La dentel-
lière" zijn daar treffende
voorbeelden van.
Hoewel dramatisch minder
sterk dan laatstgenoemde
film is „La provinciale" daar
nog het meest aan verwant.
Christine, een 31-jarige
bouwkundig tekenares, ver
laat het ouderlijk huis om in
Parijs werk te zoeken dat in
STUDIO: La provinciale (16)
met Natalie Baye en Bruno
Ganz. Regie: Claude Goret-
het grauwe la Lorraine niet
te vinden is. De ervaringen
van het provinciaaltje het
zonnig Parijs lijkt na de de
primerende beelden van haar
geboorteoord aanvankelijk
een paradijs worden door
Goretta zorgvuldig geobser
veerd.
Christine weet in de haar
vreemde omgeving zichzelf
te blijven. Ondanks de erva
ringen met een werkgever,
die al tijdens haar solicitatie
handtastelijk wordt, ondanks
een verhouding die zij zeer
aarzelend aangaat met een
getrouwde Zwitserse zaken
man (Bruno Ganz) en die
tenslotte zijn carrière laat
prevaleren als hij voor een
jaar naar Japan wordt uitge
zonden. Christine weigert
hem te volgen, vastbesloten
het in Parijs te mèken. Maar
de baantjes in haar branche
liggen niet voor het opschep
pen en zij moet alles aanpak
ken om aan het werk te blij
ven.
Nadat een potentieel werkge
ver, zich bedrinkend omdat
zijn vrouw hem verlaten
heeft, zelfmoord heeft ge
pleegd, rest haar alleen nog
maar de vriendschap die zij
heeft gesloten met een mis
lukte actrice, die wat televi
siespots doet en tenslotte zich
via een huwelijksadvertentie
aan allerlei mannen ver
koopt. Deze Claire tracht
Christine te overreden haar
voorbeeld te volgen, maar na
een vernederende horden
loop tijdens een tuinfeest
heeft zij meteen al genoeg
van het hele milieu. Een en
kele regel dialoog en ein
delijk aan het slot een
glimlach op het geduldig luis
terende gezichtje van Christi
ne een fraaie, ingetogen
rol van Nasthalie Baye
doen vermoeden, dat zij Pa
rijs wel voor gezien zal be
schouwen en zal terugkeren
naar haar geboorteplaats.
Nathalie Baye als de provinciaalse Christine.
