Concert Jaap Kroonenburg
in Noordwijkse Grote Kerk
DE LEIDSE BIOSCOPEN
Yildwest
i New York
krokodil uit
ïiet riool
Emancipatie
zorgt voor
geheim wapen
Hitchcocks
'Spellbound' in
Filmhuis LVC
Concert organist
Charles de Wolff
in Marekerk
Enthousiast
spel van
Charles de Wolff
in Agathakerk
Subtiele effecten in
ouderwetse thriller
En Verder
newasser, Jan van den Berg en Feike
Asma. Vijf jaar geleden slaagde hij
voor het theoretische gedeelte van het
orgeldiploma B met als bijvak piano
(staatsexamen). In 1980 studeerde hij
af aan het Rotterdamse conservatori
um voor het solistendiploma bij An-
dré Verwoerd. Na organist te zijn ge
weest in Sint Pancras en Heiloo, is hij
nu tweede organist van de Grote
Kerk te Maassluis. Tevens is hij vaste
begeleider van het Maassluisse Jonge
renkoor onder leiding van Henri
Blackmon. Als concert-organist heeft
hij zich een goede bekendheid ver
worven. Ook gaf hij radio-concerten
voor de NCRV en de TROS.
In de Noordwijkse Grote Kerk voert
hij vrijdag a.s. het volgende program
ma uit: Toccata over Psalm 146 van
Jan Zwart; de Fantasie en Fuga in c
van Johann Seb. Bach; het Preludio
van A. Corelli; het Allegro van J.
Stanley; het Concerto in d, van G. F.
Handel; Choral en Grand Choeur
Trionphal van A. Guilmant en de
Toccata in d van A. Renaud. Kroon-
burg besluit met twee bewerkingen
van Jan Zwart. Het concert begint om
kwart over acht.
LEIDEN De film 'Spell
bound' (1945) van Alfred
Hitchcock wordt donder
dag 13 en vrijdag 14 augus
tus vertoond in het Film
huis van het Leids Vrije
tijdscentrum aan de Bree-
straat.
De film maakt deel uit van
de Hitchcock-cyclus, die in
het Filmhuis wordt gedraaid.
'Spellbound' is één van Hitc
hcocks bekendste klassiekers.
In het bijzonder door de
droomscène, waar Salvador
Dali zijn medewerking nog
aan heeft verleend. Ingrid
Bergman en Gregory Peck
vertolken de hoofdrollen.
Peck speelt een geesteszieke
man, die denkt, dat hij de di-
rekteur van een psychiatri
sche inrichting heeft ver
moord. Donderdag beginnen
de voorstellingen om acht
uur en om kwart over tien.
Vrijdag begint de eerste
voorstelling om half tien en
de tweede om half twaalf.
MET POOLSE VIOLIST ROBERT SZREDER
LEIDEN De organist
Charles de Wolff en de
Poolse violist Robert Szre-
der concerteren vrijdag 14
augustus in de Marekerk.
Onder meer worden wer
ken uitgevoerd van Swee-
linck, Corelli, Buxtehude,
Handel en J.S. Bach.
Robert Szreder werd in De-
blin geboren en ontving zijn
eerste vioollessen van zijn
moeder. Later studeerde hij
bij professor J. Sot en in
Warschau bij professor Z.
Brzewski. Hij volgde mees-
terscursussen in onder meer
Stockholm en Boedapest. In
1969 behoorde hij tot de prijs
winnaars van het Gaudea-
mus-concours. Hij werd
hoofdleraar aan het conser-
vatoirium in Warschau en
gaf meesterscursussen in
Khabarowski (Rusland) en
aan de State University te
Colorado (U.S.A.). Voorts
nam Szreder deel aan ver
scheidene festivals (het Beet
hoven festival in Zweden,
het Mozartfestivasl in de
Verenigde Staten en de
'Warschauer Herbst' in Po
len). Daarnaast maakte hij
veel radio-, televisie- en
grammofoonplaatopnamen.
Charles de Wolff werd in
Onstwedde geboren. Hij stu
deerde aan conservatoria in
Utrecht en Amsterdam. In
1954 behaalde hij de Prijs
van Uitnemendheid, waarna
hij zijn studie voortzette bij
Jeanne Demessieux. Hij stu
deerde eveneens direktie in
Amsterdam en nam deel aan
dirigenten-cursussen in Hil
versum. Hij was dirigent van
het Toonkunstkoor in En
schede en was gastdirigent bij
het Overijssels- en Gelder
sorkest. Daarna werd hij vast
dirigent van het Noordelijk
Filharmonisch Orkest in
Groningen en van het be
faamde koor van de Neder
landse Bachvereniging. Als
organist geniet Charles de
Wolff grote bekendheid in
binnen-en buitenland. Hij gaf
permières van werken van
onder anderen Louis An-
driessen. Van Baaren, Ba-
dings. Brons, Van der Horst
en Raxach.
LISSE Met zeker en en
thousiast spel gaf Charles
de Wolff gisteravond op
het Adema-orgel van de St.
Agathakerk blijk, behalve
een Bach-vertolker van for
maat, ook thuis te zijn met
de moderne orgelcomposi
ties, alsook in de roman
tiek. Hij begon z'n magni
fiek concert met „Partita
over Psalm 8" van z'n leer
meester Anthon van der
Horst gevoelvol vertolkt
en een mooie opening.
Hierna volgde een monu
mentale weergave van „Toc
cata" van Hendrik Andries-
sen, dat heel goed tot z'n
recht kwam en waarmee de
concertgever uitdrukking gaf
aan z'n mening dat werken
van deze vaderlandse compo
nist vaker moeten worden
gebracht daar ze het zeker
waard zijn. Het hierna ge
speelde „Prelude, Fugue et
Variations" van César
Franck werd dusdanig fraai
weergegeven, dat men haast
zou geloven dat de componist
dit speciaal voor het Adema-
orgel had gecomponeerd.
Charles de Wolff besloot met
op een markante en virtuoos
wijze gespeelde compositie
van Frans Liszt, namelijk
„Ad Nos, Ad Salutarem Un-
dam", waarin duidelijk hoor
baar was de „up and downs"
van de Slavische ziel, wat
ook in de andere composities
van de Hongaarse maestro zo
duidelijk merkbaar is.
Vrijdag 14 augustus is Char
les de Wolff weer te beluiste
ren in de Marekerk te Lei
den, vanaf kwart over acht.
Het eerstvolgende concert in
de St. Agathakerk is op don
derdag 10 september met als
concertgever Arie J. Keijzer,
vanaf kwart over acht.
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 7 AUGUSTUS 1981 PAGINA 7
NOORDWIJK In de serie zomer
avondconcerten, die door de Stich
ting Orgelcentrum in de Grote
Kerk te Noordwijk-Binnen wordt
georganiseerd, geeft vanavond een
uitvoering van Jaap Kroonenburg,
organist te Maassluis.
Deze in Alkmaar geboren musicus
studeerde al op zeer jeugdige leeftijd
bij Bram Bruin en later bij Kees Bor-
II: Ford Apache, the Bronx (16) met Paul New-
ten Wahl en Edward Asner. Regie: Daniel Petrie.
Apache, the Bronx"
aseerd op de notities
twee politiemannen
deze door 70.000 men-
volkte wijk van New
hoogste perse ntage
azen en kleurlingen
rerden opgetekend,
in dit soort gevallen
al gebeurt, is het een
oschakeling van
Dtes geworden Twee
lilleagenten redden
ravestiet die van het
if wil springen, moe-
Jfs als verloskundige
|en en doen eigenlijk
menslievend werk
an „oom agent" ver-
mag worden. En dat
i wijk waar de crimi-
lit hoogtij viert.
lan komt er een nieu-
.eidenjef. die even de bezem
len door het volgens
eel te lakse korps. De
jperkt gen zijn desastreus. De
.e arrestaties, die hij
It, leiden tenslotte tot
spelen jare belegering van het
Reslfcureau. dat een waar
Boekh( voor de vredelieven-
kde- in een buurt waar
jl hoogtij viert.
Dat zou eigenlijk de climax
van de film hebben moeten
zijn. Maar er zijn nog zoveel
neven-intriges. Al in de be
ginbeelden worden twee
nietsvermoedende patrouille-
agenten volkomen zinloos
neergeschoten. Wie is de da
der? De toeschouwer weet
het, maar de politie tast in
het duister. Een ziekenhuis is
„erg ziek" omdat iedereen
zich met heroïne op de been
houdt, gefourneerd door een
aantal zeer louche figuren.
En zo gaat het door. Paul
Newman als de veteraan
Murphy, die zelfs in een zeer
komische scène een man
zwaaiend met een mes weet
te ontwapenen, is de oude
routinier, die de buurt „be
grijpt" maar tenslotte bijna
kapot gaat aan het sadistische
gedrag van een van zijn col
lega's.
Aan het slot zijn alle schuldi
gen gestraft, al weet de poli
tie nog niet dat de schuldige
aan de politiemoord in-mid-
dels zelf vermoord op de
vuilnishoop ligt en zijn enke-
Paul Newman en Ken Wal
le ander zaken „onderling"
ook snel geregeld. Daniel Pe
trie maakte er een harde po-
springen te hulp in „Ford
litie-film van. Niet zonder
humor overigens in de dialo
gen, maar voor ons toch iets
>pache, The Bronx.
te slim. Met deze soms fan
tastisch gekke opmerkingen
hadden die eenvoudige poli
tieagenten goud geld kunnen
verdienen als tekstschrijver.
MILO
idenga^ M a f a m
eiden.
plO: Alligator (16) met Robert Forster, Robin Ri-
j~ Per n Michael Gazzo. Regie: Lewis Teague.
ropa geleden trof men
Amerikaanse stads-
reptielen aan, die
t jverzeild waren door-
ze door de toilet
fcld had toen zij te
e. geworden waren voor
5ge {rrarium. In „Alliga-
inge jaat het wel om een
en bijzonder geval. Een
»n de alligatortje heeft zich
f jaar lang te goed ge-
at er aan afval van een la-
tochkrium, waar men met
jrgmc ion-preparaten op
experimenteerde,
ertje is nu zo'n twaalf
lang geworden is en
nverzadigbare eetlust
Hij peuzelt ook hele
i op al laat hij nog
ns een bloedige stomp
f been slordig liggen
e ratten. De stad denkt
ïkheii®01^' tott*at de alligator
ilitieman en een jour
nalist te pakken neemt. Men
wil hem dan het riool uitja
gen, maar bovengronds is hij
zo mogelijk nóg gevaarlijker.
Deze „Jaws van de riolen" is
best „aardig" zolang we het
monster niet door de straten
zien slenteren, want dan
schiet je net als destijds met
door atoomkracht gigantisch
uitgegroeide monsters in
science-fiction-films uit de ja
ren vijftig als „Them" (reuze-
mieren) en „Tarantula"
(spinnen) gewoon in de lach.
Te lachen is er overigens
naast een door de alligator
verstoord tuinfeest „We
hebben al een goochelaar"
zegt de oude Mike Mazurski
toch wel om veel subtiele
re grapjes. Zoals de riool-
wand waar iemand „Harry
Lime (The third man) leeft
nog" heeft op gekladderd.
MILO
scene uit „Alligator"
De geest van een gestorven kind slaat verwoestend
toe In het door George C. Scott gehuurde „spook
huis".
Trianon: The changeling (16) met George C. Scott en
Trlh van Devere. Regie: Peter Medak.
CAMERA: 'n Bataljon malle meiden (16). Regie:
Claude Bernard-Aubert.
Weg met de Zombies. Dat is
de eerste gedachte die bij je
opkomt na het zien van Peter
Medaks thriller „The change
ling". Een met bijna klassie
ke middelen gemaakte film
waarbij de spanning zeer ste
vig wordt aangesnoerd zon
der dat je met bloederige
monsters, afgehapte ledema
ten of dergelijke onsmakelij
ke genoegens wordt opge
scheept. Het kan dus blijk
baar nog steeds, zo'n ouder
wetse thriller met op zichzelf
overbekende elementen als
een immens en verlaten huis
dat een geheim herbergt, pie
pende deuren, onverwachte
geluiden, een spiritistische
séance, en een bovennatuur
lijke macht achter dat alles.
Regisseur Peter Medak, in
1956 rond z'n twintigste na
de opstand in zijn geboorte
land Hongarije naar Enge
land gekomen, maakte met
„A day in the death of Joe
Egg" (1970, naar Peter Ni
chols' toneelstuk) z'n belang
rijkste film en schoot mis met
„The ruling class" (1971, met
Peter O'Toole). Maar na een
stilte bewijst hij met „The
Changeling" in Nederland
razendsnel in de bioscoop ge
bracht, mogelijk om Stanley
Kubricks succesvolle en va
gelijk identieke „The Shi
ning" voor te zijn zijn vak
perfect te beheersen. Wiliam
Gray's scenario zit, op lichte
oneffenheden aan het slot na,
goed in elkaar en Medak
heeft alle stilistische, klassie
ke trucs te voorschijn ge
haald om de spanning op te
voeren, „het Engelse begrip
„changeling" staat voor een
al dan niet echt „wisselkind"
dat door boze elfen of geesten
in de plaats van een pasgebo
rene is gelegd. Componist
George C. Scott krijgt met
iets aanverwants te maken,
als hij zich, na een catatrofe
in zijn leven wanneer vrouw
en dochter omkomen bij een
auto-ongeluk, terugtrekt op
een sinds lang leegstaand,
immens landhuis. Daar be
gint het uiteraard te spoken,
en steeds sterker blijkt dat er
een geestelijke aanwezigheid
is, van een kind waarschijn
lijk dat in het huis gestorven
is en waarvan de geest zijn
aandacht vraagt. Het is het
begin van een thriller die
wat sfeer betreft soms aan
Henry James „In the turn of
the screw" doet denken.
Daar is Peter Medak voor
een groot deel debet aan die
George C. Scott, op dreef
naast zijn vriendin (ook in
het dagelijks leven) Trish
van Devere, via lange rijers
met de camera, door de duis
tere hoeken vol spinrag en
via bovennatuurlijke stem
men en uit het verleden
overgewaaide beelden, in een
web van subtiele effecten
spint. Simpele middelen,
maar ze blijken zelfs bij een
lichtelijk cynisch geworden
veelkijker toch nog te wer
ken.
BERT JANSMA
Moeten we regisseur Claude
Bernard-Aubert geloven, dan
is het beter vechten tegen het
Franse leger dan tegen het
„Bataljon malle meiden" dat
hij in zijn film oproept en dat
in een wilde, aan „MASH"
herinnerende climax, met
alle geoorloofde, maar ook
ongeoorloofde middelen als
kauwgom en muizevallen,
een rugbywedstrijd wint te
gen een legerploeg.
Inzet voor deze wedstrijd is
het al of niet meedoen van
de zeer strijdlustige dames
aan de grote manoeuvres;
een generaal stelt alles in het
werk om dit te voorkomen,
maar de Franse Dolle Mina's
hebben een paar sterke en
soms ook welgevormde troe
ven in handen' ,,'n Bataljon
malle meiden" is puur
kluchtwerk, wat langgerekt
soms, maar met een paar
fraaie zeer geëmancipeerde
grappen, waarbij het sterke
geslacht met al zijn zwakhe
den niet wordt gespaard,
maar ook de dames er vrij
karikaturaal afkomen.
Claude Bernard-Aubert is be
slist geen begenadigd en sub
tiel filmmaker, maar het en
thousiasme waarmede de da
mes op Dora Doll na vrij
onbekende actrices zich
zelfs kaalgeschoren in de
strijd werpen, is hartverove
rend. MILO.
LUXOR Buddy goes
West (a.l.) Een nieuwe rol
van de kolos Bud Spencer,
die sinds zijn Trinity-optre-
den, specialist is in stevige
kloppartijen. De humor is
ook dit keer weinig subtiel,
maar regisseur Lupo weet
er wel de vaart in te hou
den (tweede week)
LIDO I en LIDO IV For
your eyes only (12) Een
van de meest onderhouden
de James Bond-films, die
alleen nog maar de naam
van de hoofdfiguur gemeen
heeft met de geestelijke va
der, lan Fleming (zesde
week).
LIDO III Private Ben
jamin (a.l.) Goldie Hawn in
een wat mager verhaaltje
over een warhoofdige sol
date. Een film die het mid
den houdt tussen een kome
die en een suikerzoet ver
haal (achtste week)
REX Dubbele pret in
een tweelingbed (16) Por
nofilm.
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) For your
eyes only (12) Zie LIDO I
en IV (zesde week).
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn Vier vuis
ten van de duivel (a.l.) Hu
morvolle knokfilm met Te
rence Hill en Bud Spencer
(eerste week)
EUROCINEMA III (Alp
hen aan den Rijn) Dogs
of war (16)
Huurlingen grijpen de
macht in West-Afrika (eer
ste week).
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Privat
Benjamin (a.l.) Zie Lido
III (vierde week).
