k
[IMitf
'«UK
Vera en Gerco Jongejans: 650 km.
stroomafwaarts naar Klondike
Vlekkie wil gezelschap
IZINGl
m bultertlal
garantie
I DUUR
GRACHT
OEN
bergplaat
000 -
D/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 23 MEI 1981 PAGINA 5
Gerco en Vera
Jongejans,
Relnier Mulder
en Jan Brand
jes: klaar voor
Klondike, een
verlaten Dora-
Bmtojlen kan best redelijk gek
I "jpsir water zijn, op zwemmen
I tr1 Ranoën- graag ook
ïensen willen redden uit
e branding, maar om nu
en maand lang onder vaak
arre en uitputtende
Omstandigheden
iroomversnellingen en
leren te moeten trotseren,
elf op zoek gaan naar een
laar korreltjes goud, terwijl
f thuis op een terrasje in de
on had kunnen zitten, nou
lan moet je toch wel een
neer dan zuivere liefhebber
jijn met een beetje
tuur en figebouwde lef in de bast.
let. kei- ets dergelijks gaat van 23
st open ^jli tot 25 augustus
5 [ebeuren met vier jonge
mHak! Nederlanders, die als team
Ie „Che cha quo Klondike
Expeditie" gaan maken in
|e noordwesthoek van
J'", ga- Canada, in de buurt van
rardein ^3Ska- ^iet zozeer behept
'amerT "et goudkoorts als wel
iilet, 2 Pet de waterkoorts. Net zo
met loen als de oude
udzoekers die hun
londike vonden in de
:reek van de Yucon-rivier,
jdens de goldrush bond
"|Q0. Zelfde route volgen,
ïtberingen lijden; week in,
eek uit. En dan weer naar
luis gaan om er, met de
ipgedane ervaringen, te
rertellen dat zo'n tocht ook
[oor anderen een haalbare
(aart is.
'e vier Klondike-trekkers,
in Nederlandse
iverlevingskampen grondig
getraind voor het
toekomstige avontuur, gaan
heel ruig doen onder het
ndiaanse motto: „Che cha
juo"; wat dan zeggen wil:
,De nieuweling die naar hel
boorden gaat". Een
trachtig stukje particulier
nitiatief, uitgevoerd door
fera en Gerco Jongejans,
teinier Mulder en Jan
irandjes. Reinier is 27,
'rijgezel en leraar
Nederlands in Harlingen;
vrijgezel Jan Brandjes (29)
lit Uitgeest (vanwege zijn
eislust ook wel Reizende
ïrand genoemd), is
^erkoopbevorderaar bij een
\msterdamse uitgeverij;
3erco en Vera Jongejans
beiden 26) zijn drie jaar
[etrouwd, komen uit
Vassenaar maar wonen in
-eiden. De Jongejansen zijn
ervente watersportmensen:
Jerco (inkoper bij een
laags technisch bedrijf)
Voorberei
dend kanoën
in de kop van
Overijssel,
waar helaas
niet in beren
voorzien kon
worden.
staat vaak te instrueren
langs de kant in het
Wassenaarse
Sportfondsenbad en Vera,
die in Leiden
apothekersassistente is,
verkoopt er kaartjes en
zwemt er geregeld.
Bovendien is Gerco
Jongejans, behalve een
verwoed hobbycat zeiler,
bestuurslid van de 50 jaar
oude Wassenaarse
Reddingsbrigade en,
everials zijn vrouw, lid van
de Wassenaarse
Kustzeil veren iging.
Zoiets kan niet kapot, zou je
denken. Dat is waterproof.
Zo gauw die twee water
ruiken, zijn ze niet meer te
houden. Inderdaad. Een
paar jaar geleden lazen ze
een stukje over IJsland met
die warme, spuitende
geisers en zo, maar zo'n
tocht was toen nog te duur.
Vera: „Maar volgend jaar is
het zover, dan gaan we wel
degelijk naar IJsland, met
z'n warmwaterbronnen".
Hij en zij van Jongejans
kwamen vorig jaar wel in
Zweden terecht, waar ze
een fantastische kano
happening meemaakten,
met Jan Brandjes als
bekwaam gids in Varmland.
Het wilde zat er al in: ruig
was het en het wordt steeds
ruiger. Nu dan Canada en
Alaska: kranig crossen door
het goudwingebied. Ze zijn
niet de eersten, maar ook
niet de laatsten. Banjeren
door de pittige oernatuur
van een land dat niets en
niemand ontziet. Zoals de
oude goudzoekers deden:
stroomafwaarts door het
Yukon-gebied, naar het
noorden; en nooit meer
terug, dachten en zeiden de
ouden. Over het water; een
simpele manier om iets te
bereiken.
Gerco Jongejans: „Ons team
stelt zich ten doel de
beroemde Klondike
goudzoekersroute te volgen.
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
We zullen proberen de
omstandigheden uit die tijd
zo goed mogelijk na te
bootsen. Met deze expeditie
willen we ook aantonen, dat
jonge Nederlanders nog
steeds de zin voor
ontdekking en avontuur
bezitten. Daarom ook hopen
we, na afloop van de
expeditie, andere jonge
mensen te motiveren tot het
maken van dergelijke
tochten. Natuurlijk
beschikken we over
moderne hulpmiddelen en
we zullen regelmatig
onderweg kunnen
fourageren. Dat is uiteraard
wel even anders dan tachtig
jaar geleden, toen de
fortuinzoekers op stap
gingen met leeftocht voor
een jaar: 500 kg. stukken
spek, bijvoorbeeld, en
Indianen-pannekoeken".
De jongelui hebben een
stevige werk-training
achter de rug, met Pasen in
het Overijsselse
watergebied, en in de
Biesbosch hebben ze een
"overlevingskamp"
meegemaakt om op alles zo
goed mogelijk voorbereid te
zijn. Eind juli gaat het pa^
echt goed gebeuren. Gerco:
„We vliegen naar Canada
met de Canadase
maatschappij Ward Air, één
van onze sponsors, zoals
daar ook zijn kano-
importeurs en
tentenfabrikanten, camera-
leveranciers en een firma in
waterdichte truien".
Het begint meteen fris van
de lever met een vierdaagse
voettocht de hele boel op
de rug van Skagway,
richting Whitehorse, door
dicht bebost gebied met
verscheidene bergpassen.
Het laatste gedeelte met de
goldrush-boemeltrein.
Links de Rocky Mountains,
rechts de Mackenzie
Mountains, die het Yucon
Territory begrenzen. Daar
zijn de woedende elementen
de mens nog de baas. Er
volgt een veertiendaagse
kanotocht, over
stroomversnellingen en
andere obstakels. Dan een
dag of wat goudzoeken in
het woeste Klondikegebied
en tien dagen touren met
een landrover door
gedeeltes van Canada en
Alaska.
In Whitehorse worden twee
Canadese kano's gehuurd.
Niks te varen met de
raderboot, die je daar wel
ziet, maar pagaaien,
peddelen, links en rechts
met een spaan. Als echte
nieuwelingen die naar het
noorden gaan. Bij leven en
welzijn. Stroomafwaarts,
650 kilometer ver weg, met
die Canadese
transportkano's in polyester
uitvoering, en niet meer
zoals „toen" met huiden en
berkebast bespannen. Vera
JONGE
NEDERLANDSE
EXPEDITIE
BELUST
OP DE
ONTBERINGEN
VAN DE
OUDE
GOUDZOEKERS
trappelt al bijna van
ongeduld: „Niets is fijner
dan kamperen aan het
water. Het is daar prachtig
natuurschoon. Heerlijk, zo'n
bivak en eerst wat hout
kappen voor het vuur".
Gerco: „Ja ja, maar kijk uit.
Er zijn twee gevaren aan
die tocht verbonden:
bosbranden en beren, de
zwarte en de grizzly. Beren
en elanden ook. Nu zijn
beren in de zomertijd
bessen-eters, dus zullen we
ons voedsel in de boom
moeten hangen. En de zalm
gaat ook trekken in
augustus".
Als het ergens erg mooi is,
blijft de expeditie een dagje
„hangen", want het is
tenslotte vakantie, vindt
Vera Jongejans. Met de
twee kano's door de Five
Finger Rapids, een
samenstel van vijf
woedende versnellingen.
Gerco: „Door de rechtse
daarvan moeten we langs.
Dat is de buitenbocht. En
niet omgaan. De meeste
versnellingen hoor je
trouwens aankomen".
Onderweg wordt brood
gebakken en er wordt
gedroogd voedsel
meegenomen. Nu en dan
fourageren, maar zalm is
lekker eten, zeker als ze
boven een vuurtje even
gerookt is".
Per dag wordt ongeveer 50
km. afgelegd en de
kanotocht zal twee
rustdagen kennen, hoopt
men. Afgezien van de
luilekkerende beren, die
net zo vervelend kunnen
zijn als boswachters, zijn er
onderweg nog de
„ghosttowns", de
spookstèden; verlaten
nederzettingen uit de
goldrush-periode. Vera: „De
mensen zijn er
weggetrokken, maar de
schoolboeken liggen er nog
op tafel in huizen die nu
kleine museumpjes zijn.
Ook staan er nog heel oude
auto's verlaten en al in het
bos"
Zo gaat het op Dawson City
aan. Rond de eeuwwisseling
telde de stad, als El Dorado,
ongeveer 100.000 inwoners;
vandaag zijn het er nog
maar een goeie 800... Als dat
geen verlaten stad is, zou ik
het niet meer weten. Ja, dat
wordt dan Klondike voor
Vera, Gerco, Jan en
Reinier, die nu nog de
Biesbosch in het
achterhoofd hebben.
Nieuwelingen in het
noorden, 300 km. van de
Poolcirkel vandaan, nog net
even beneden de
boomgrens. Vera Jongejans:
„Echt goud zoeken gaan we
ook. We krijgen er een
claim voor een dag, in
Dawson. Dat wordt „fortuin
verzamelen" volgens de
oude methode van „gold
panning": met zeef en
stromend water; we hebben
dan ook een schep en vier
goudpannen bij ons.
Afgezien van de
waterdichte rugzakken, de
walkie-talkies, de bijlen en
opvouwbare zaag, 200 meter
lijn, EHBO-uitrusting en
reisapotheek, de
waterdichte drums,
waterdichte foto-camera's,
een filmcamera met
„onderwaterhuis",
geluidsapparatuur, de
survival kit (aan de riem te
dragen), de geïmpregneerde
truien en waterdichte
wandelschoenen".
Water genoeg, maar
bijkomen zit er nauwelijks
in. Want dan wordt er de
auto gehuurd (met reductie)
om „de omgeving" te
verkennen. Maar dan
hebben die ondernemende
vier wel iets meegemaakt in
dat onmetelijke land, al is
het op de kaart ook nog
maar zo'n klein stukje.
Terug naar Whitehorse, met
de landrover, heel
comfortabel, en terug naar
Nederland. Kosten van de
expeditie ca. 14.000 gulden,
waarvan het leeuwendeel
je zou net zo goed het
berendeel kunnen zeggen
bestemd is voor de
vliegtickets. Gelukkig, dat
er tegenwoordig „sponsors"
bestaan. En die vier
Klondikers maar reclame
voor ze maken: midden op
de Yucon-rivier, met die
bessen-eters langs de kant
en op de eilandjes.
Voedsel meenemen voor
meer dan twee dagen is niet
geoorloofd. Wat dat betreft
hebben de nieuwelingen
met hun particulier
initiatief minder in de melk
te brokkelen dan de
originele goudzoekers. Het
zal je vakantie maar wezen.
Maar weer wegtrekken
doen ze allemaal, naar de
vleespotten van Egypte, die
voor Vera en Gerco
omtrent Leiden te vinden
zijn. Immers, als je ze nu al
vraagt of ze er zouden
willen blijven, daar aan de
monding van de Klondike-
rivier of in een knusse
ghost-town, zeggen ze
meteen: „Voor geen
goud...!" Maar het is de
geweldige kick van de hele
onderneming die ze
waarschijnlijk hun leven
lang niet meer zullen
vergeten.
tie Is
Ideaal
feame-
e voor f
kln-
v.
LEIDEN Vlekkie, de
naam van de hond van deze
week is dan misschien al net
zo weinig origineel als de af
komst van het dier,, maar
Vlekkie is een hond van een
voudige afkomst en met
weinig pretenties. Een glad-
harige bastaard fox, wat in
de volksmond zoveel wil be
tekenen als dat zij een af
stammeling is van het be
kende vuilnisbakken ras.
Haar naam is bepaald door
de bruin/zwarte vlekken die
haar witte beharing teke
nen. Vlekkie is zeven jaar
en heeft alle opstandigheid
van de jeugd achter zich ge
laten. Een rustig maar
geenszins saai gezelschap
voor iedere hondenliefheb
ber van welke leeftijd dan
ook.
Vlekkie heeft eigenlijk maar
één zwakke karaktertrek, zij is
dol op mensen en kan niet te
gen alleen zijn. Tot voor een
maand maakte Vlekkie, tot al
ler tevredenheid, deel uit van
een gezin uit de omgeving van
Leiden. Toen echter bleek dat
de dochter des huizes aller
gisch was voor dieren moesten
alle aanwezige viervoeters tot
grote spijt van de gehele fami
lie het veld ruimen. Met de ca
via werd Vlekkie naar het
asyl gebracht waar ze nu bijna
anderhalve maand op een
nieuwe baas wacht. Dat deze
zich tot op heden nog niet
eld,
Wekelijks verschijnt In de Leldse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat)* beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vols
lagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14?17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
zoekers van het Leidse Diere-
nasyl het beestje letterlijk en
figuurlijk over het hoofd zien.
Met haar beschaafde hoogte
van nauwelijks 40 centimeter
neemt zij immers een beschei
den plaats in tussen de vele
viervoeters die een veel rui
mere omvang meten en daar
door onmiddellijk in het oog
springen.
De goede eigenschappen van
Vlekkie laten zich ruim op
sommen. Ze is uiterst lief voor
kinderen, een ideaal speelka
meraadje. De kleintjes kunnen
er zogezegd alles mee doen.
Hoogstens de aanwezigheid
van katten of poezen kan
Vlekkie uit haar evenwicht
brengen. Het gezelschap van
soortgenoten zal zij daarente
gen alleen maar op prijs stel
len. Wanneer ze eenmaal ge
wend is aan haar nieuwe om
geving vertoont ze alle trek
ken van een geduchte waak
hond. Mogelijke indringers zal
zij dan wel niet naar de keel
vliegen maar met haar felle
blafje zal ze in elk geval haar
baas op de hoogte stellen van
het mogelijk onverwachte be
zoek. Op een flat wonen, le
vert geen enkel probleem op
en het gemak waarmee deze
hond het autorijden ondergaat
kan menig volwassenene zich
aantrekken. Vlekkie stikt van
de energie, is enerzijds een
ontzettend lief en anderzijds
een dartel en speels hondje. En
dat maakt haar zowel voor een
jong gezin als voor de al wat
ouderen een ideale huisgenoot
Loeki
Loeki, onze poes van vorige
week, vond reeds na enkele
dagen een nieuw tehuis bij een
ouder gezin in Leiderdorp. De
belangstelling was zo groot dat
de vele geïnteresseerden die er
te laat bij waren maar een an
dere poes of kater uit het asyl
hebben genomen. En zo von
den drie katten de afgelopen
week een nieuwe baas.
