De oorlogsgeneratie van de
Willibrorduschool komt
vandaag de rimpels wegwissen
Regering mist kans bij aanpak regionale problemen
Emancipatie werd
Tanja noodlottig
hond
zoekt:
huis
C(
PROVINCIES OVER NOTA ECONOMISCH BELEID:
Leidschendam moet
bestemmingsplan
Leino-locatie maken
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 25 APRIL 1981 PAGII
ÉN
mm
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
De reunieën blijven als
splijtzwammen de
vruchtbare bodem
uitschieten. Ik heb het idee
van een extra rubriek maar
laten varen, omdat het
aanbod nog niet geheel en
al lonend is voor zo veel
papierverbruik. Maar het is
wel raak hoor. En er komen
nu toch mannen bij ook.
Groot herenigingsfeest
vandaag in Oegstgeest.
Mannen die dezer maanden
Abraham zagen en
vrouwen die dat niet deden
maar op hun vijftigste
veijaardag een kroonjaar
haalden. Het zijn deze keer
de meisjes en jongens van
1937-1943, die omtrent de
Blitzkrieg, de
Jodendeportaties, de
eenpansmaaltijden, geen
knoop van m'n gulp voor de
Winterhulp, „op de hoek
van de straat staat een
farizeeër; het is geen man,
het is geen vrouw, maar een
NSB-er", en Die Deutsche
Zeitung in den
Niederlanden, hun eerste
levensontplooiing vonden
op de Sint
Willibrordusschool in
Oegstgeest.
De eerste rimpeltjes zijn
verschenen, maar ze wilden
elkaar nog een keer zo
dolgraag terugzien. Een
„terug naar Oegstgeest".
Ook voor de magere
oorlogsjeugd, die nu bestaat
uit uitgestoven, gezeten
burgers en burgeressen, met
hun volwassen
beslommeringen, hun
vervulde en niet vervulde
wensen, hun halve leven
achter zich, met hun
opgroeiende kinderen, de
Een klassefoto uit 1938.
eerste kleinkinderen zelfs.
„Weet je nog wel: die
school, die klas, dat plein,
die dikke boom, de boekjes
en de juf?" „Weet je nog
wel van dat ploegen,
scharen, knikkeren en
knokken? En van die
onzekerheden, die voor je
eigen gevoel van nu zo'n
grote zekerheid zouden
betekenen, waaraan je je
nog wel graag vast zou
willen houden? Weet je nog
wel, toen we kinderen
waren? Je hoort het steeds
meer. Schijnt bij de tijdgeest
te horen.
Vandaag is het weer zover.
Ik praatte er gisteren over
met Lya Menken (zus van
Ton van de ijshallen en zo
meer), die al weer zo'n tijd
lang getrouwd is met Hans
Schlatmann. Ze wonen met
hun kinderen nu in
Voorhout, maar veertig jaar
geleden zaten ze samen in
dezelfde klas in Oegstgeest.
Nog niet eens direct
vriendjes samen. Dat kwam
pas toen ze een jaar of
achttien waren. Als enige
stel uit de hele groep zijn ze
later met ,elkaar getrouwd.
En geen moment spijt, zeg
maar. Want dat moet je er
vandaag de dag wel
bijzetten. Dat schijnt al
aardig bijzonder te zijn.
Welnu, Lya en Hans dan,
hadden het er weieens over:
als we die oude kennissen
weer eens allemaal zouden
kunnen zien. Hetzelfde
klasje (nou ja, klasje: met
meer dan vijftig leerlingen);
hetzelfde schuitje. Twee
jaar geleden liep Lya in
Voorhout, na de kerk.
opeens toevallig aloude Jan
de Vos, volgens ons
taalgebruik, tegen het lijf.
Jan de Vos was ook zo'n
Willibrordscholier. Lya zei,
na de Mis: „joh, ga gezellig
mee, een kop koffie
drinken bij ons thuis". En
toen begonnen ze over een
reünie te praten. Dat werd
het begin van een idee. Dat
nog wel een jaartje werd
opgeschoven. Maar toen
werd toch de knoop
doorgehakt. Lya belde oud
schoolkameraad Bert
Driessen in Oegstgeest op,
een vriend van Jan, en Lya
belde Plonie Karthaus-
Peeters, sinds '38 een
regelrechte vriendin. En
Annie van Dijk-
Molenkamp, dochter van de
koster van de Kerklaan,
kwam er ook bij. En
uiteindelijk was er een
clubje van zes, dat de opzet
ging maken.
Men kreeg, via Bert
Driessen, die een enorme
archivaris is en verzamelaar
van allerlei Oegstgeestiana,
de lijst in handen van ruim
60 eerste communicantjes
rond '37. Lya Schlatmann:
„daar zijn we vanuit
gegaan. Met ons zessen
namen we ieder tien van de
lijst voor onze rekening.
Telefoontjes via via, tot in
de V.S., Canada en Italië
toe. Een heel werk, maar
enorm leuk was dat. De
meesten hadden we in 38
jaar niet meer gezien. We
zullen zaterdag best weieens
schrikken, als we elkaar na
al die jaren terug zien. Bij
de inschrijvingen waren al
vreselijk fijne reacties,
omtrent de Kerst, met
tige opmerkingen
erbij. Uit Canada komt
Rieki Kok-Hoogervorst. Die
was al in Nederland, om in
Sassenheim haar 25-jarig
huwelijksfeest te vieren. Ik
was er bij en herkende haar
onmiddellijk".
Het trefpunt wordt dus de
Willibrordusschool, bij de
kerk. Er komen vandaag
ook drie oude leerkrachten,
die helemaal opgetogen
waren over de hereniging:
Lenie Verstegen,
NelKoekenbier en Wim
Quint, die voordat hij
programma's ging maken
bij de KRO een onstuimige
onderwijzer in Oegstgeest
was en erg energiek binnen
de parochie, als een
jongeman van 26, 27 jaar.
Meneer Balsieben wilde ook
graag komen, maar moest
tot zijn grote spijt afzeggen
in verband met de ziekte
van zijn vrouw.
Jongens en meisjes bij
elkaar, zo ging dat al op de
Sint Willibrordusschool in
Oegstgeest. Ze zijn nu
verspreid over het hele
land, ofschoon nog een hele
groep in Oegstgeest en
omstreken is blijven
hangen. Het wordt een
duidelijk gemengde reünie.
Begin dit jaar waren alle
antwoorden binnen: 48
positieve reacties van de 63
aangeschrevenen. Lya
Schlatmann: „Er zijn uit die
groep vijf overleden; dat
vonden we wel erg veel".
Lya en haar man Hans
hebben vorige week al een -
groot bord gemaakt:
„Reünie 1937-1943".
Vandaag is de uitslag; met
losbarstende verhalen en
dia's van Bert Driessen over
Oegstgeest, vroeger en nu.
In de school natuurlijk.
Want die staat er nog
steeds; al is de geherbergde
jeugd anders geworden.
Destijds werd een
onderwijzer nog niet
aangesproken met „ha
Kees"; maar met al het
respect van toen, vinden
Lya en Hans en Nel en
Wim en wij, oudjes
allemaal, bepaalde
verruimingen geenszins een
verlies.
Hartstikke fijn. Al die oude
schoolmakkertjes van toen
zitten te popelen om weer
eens een dagje jong te
kunnen zijn. Je kunt de
klok niet terugzetten, maar
de tijd is flexibel genoeg om
nog even terug te laten
blikken. Met alle opgelopen
littekens vandien. En die
mag je ook nog best zien.
Stilstaan is er nu eenmaal
niet bij. Het was een
verrassing, maar
vanmiddag werd het hele
stel, dat eens kortgeknipt
erbij zat op de volumineuze
klassefoto, en met pony en
kniekousjes, gedirigeerd
naar een oud stukje
Oegstgeest: café De Rode
Leeuw. „We gaan er een
dolgezellige dag van
maken", zei Lya
Schlatmann-Menken al.
Zelf herinnerde ze zich van
die jaren alleen maar het
van hot naar haar gestuurd
worden om les te kunnen
krijgen. En je had wel vrij
ook, vanwege de winter
waarin niet gestookt kon
worden. „Dat is zowat het
enige, dat me is bijgebleven
uit die tijd".
inaf 1
rs, t«
lefte
in de
ant v
)e T
nd. E
.*id va
ht k£
DEN HAAG De regeringsnota Regionaal So
ciaal-Economisch Beleid 1981-1985 is een gemis
te kans. Er staan geen werkelijk nieuwe plan
nen in om de verslechterde economie van de
verschillende provincies uit het slop te halen.
Dit is de mening van negen van de elf provin
cies in ons land met uitzondering van Utrecht
en Zeeland, die door middel van een brief aan
de vaste Tweede Kamercommissie voor econo
mische zaken is gestuurd. De brief is samenge
steld door G.S. van Zuid-Holland, die al eerder
deze week een persoonlijk telegram hebben ge
stuurd. Zoals eerder gemeld, vergadert de ka
mercommissie aanstaande maandag over de
nota.
De provincies vinden onder meer dat de regering
tekort schiet in het aangeven van mogelijkheden
om de regionale economie te stimuleren. Voor het
voorwaardenscheppend beleid dat zijn maatre
gelen gericht op verbetering zou het rijk aan
zienlijk meer moeten uittrekken dan de 39 miljoen
gulden, die in de nota wordt genoemd. Een derge
lijk bedrag dekt nog niet eens.de aanleg van tien
kilometer weg met een regionaal karakter, zo
wordt op de regering geschimpt. En dat terwijl dit
geld bedoeld is voor de verbetering van wegen, Albeda
bruggen en dergelijke en de aanleg, ontsluiting en
eventueel verplaatsing van bedrijfsterreinen. Ver
der oordelen de provincies dat in de nota te weinig
actueel cijfermateriaal is opgenomen. Met die cij
fers zou de verslechterende regionale ontwikkeling
beter tot uitdrukking zijn gebracht. „De noodzaak
voor nieuwe impulsen zou daarmee nadrukkelijk
zijn aangetoond", concluderen de gedeputeerde sta
ten van de verschillende provincies.
t sta;
t oge
mple
przit
In het bijzonder de bereidheid van het kabinet om
tot decentralisatie van rijkstaken over te gaan,
komt in de nota „volstrekt onvoldoende" tot ui
ting. Dit zou vooral gelden voor het terrein van so
ciale zaken, de portefeuille van minister Albeda.
Deze minister zou meer initiatieven moetenl-mic
men, zo luidt het verwijt. „De passages in de l is h
over het arbeidsmarktbeleid zijn bijzpnder vïlant
zo gaat de brief verder, „vooral tegen de aclpmt
grond van de omvang van de problematiek, kele
hadden duidelijker voornemens verwacht". Vehkje:
vinden de provinciale bestuurderen dat vamn-T
nota „nauwelijks nieuwe impulsen uitgaan", lderl
danks deze negatieve uitlating „biedt de nota voo
een basis voor intensiever contact tussen propals
cies en betrokken ministers", aldus de provindiik i
]ewe
Twi
LEIDEN Het verblijf van
honden en poezen in het
asiel heeft vaak zeer ver
schillende redenen. Wanneer
de eigenaar van een hond,
die een flink aantal puppies
ter wereld brengt, besluit
dat de hond in huis te veel
is, belanden de j
gauw bij vrienden
sen of in het alleruiterste ge
val bij een dierenarts, ter
wijl de moederhond naar
het asiel gaat. Aan de baas
ontsnappen en het huis van
de eigenaar niet meer kun
nen vinden of simpel buiten
de deur worden gezet, over
komt een trouwe viervoeter
ook nogal eens. Maar wat de
hond van deze week is over
komen, is toch duidelijk een
gevolg van deze tijd.
De hond waar het over gaat,
heet Tanja. Ze verbleef al ge
ruime tijd bij de dezelfde baas.
De vrouw des huizes kwam na
langdurige overpeinzingen tot
de conclusie, dat ze buiten
shuis wilde gaan werken. Ze
vatte de koe bij de hoorns, sol
liciteerde en kreeg een baan.
Een goede zaak natuurlijk,
maar Tanja zal hier anders
over denken. Weliswaar ging
het in dit geval om een baan
voor halve dagen, maar Tanja
in huis houden bleek toch on
mogelijk. Dit is ook alvast een
waarschuwing voor een toe
komstige baas van Tanja. Zij
kan er absuluut niet tegen al
leen gelaten te worden. Tanja
heeft aandacht en liefde nodig.
Zij is geen hond, die het in
haar eentje wel kan vinden en
rustig afwacht, wanneer er
weer iemand thuis komt Zij
r
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar aoms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
Tanja is soms en beetje bang.
heeft ook de ruimte nodig.
Een woning met een tuin is
dus aan te bevelen.
Hoog tijd voor een nadere be
schrijving van de hoofdper
soon van deze week. Tanja is
een herder. Een stamboom
heeft ze niet, want ze is een
bastaard. Dat is onder meer te
zien aan haar groot uitgeval
len oren. Haar rug heeft een
fraaie zwarte vacht terwijl
haar poten en buik lichtbruin
zijn. Vermeldenswaardig is
ook dat ze niet te beroerd is
om een poot te geven. Ze is ze
ven jaar oud. Tanja heeft maar
één probleem. Ze is een beetje
bang voor onverwachte din
gen. Plotseling op haar afstap-
haar oren zitten is ook geen
succces. Het is niet zo slecht
met haar gesteld, dat ze bijt,
maar ze laat wel haar tanden
zien. Dit wil niet zeggen, datr
er niet met Tanja gespeeld kan
worden, maar wat geduld en
rust is op zijn plaats. Een op- BamO
lossing voor dit alles is snel ge
vonden. Ze moet de tijd heb
ben om aan haar huisgenoten
te wennen, niets forceren en
dan is Tanja een erg lieve en
gezellige hond. Al te kleine
kinderen is niet aan te raden.
leuk, maar andere honden is
geen probleem.
Autorijden vindt ze niet zo erg
Met de hond van vorige week
is het gegaan zoals werd ge
vreesd. Door de vrije paasda
gen werd er maar zeer weinig
naar haar gevraagd. Dat is
toch jammer, want Barno is
een een leuke hond, die het al
snel naar zijn zin heeft.
BRIEF PROVINCIE AAN LEIDSCHENDAM:
LEIDSCHENDAM Gedeputeerde Staten van Zuid-Hol
land hebben het Leidschendamse gemeentebestuur in een
brief laten weten dat het op korte termijn een bestemmings
plan voor de bouwlokatie Leidschendam-Nootdorp (LeiNo)
moet maken. Uit de brief blijkt dat de provinciale staten
commissie voor ruimtelijke ordening tijdens een vergade
ring op 29 april een definitieve beslissing over de aanwij
zing van Leidschendam als bouwlokatie zal worden geno
men.
De brief laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Ook al „be
treuren" Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland het „Nee" van
de Leidschendamse gemeenteraad van enkele weken geleden,
toch zijn ze van plan op 12 mei van dit jaar op grond van een
speciaal wetsartikel een beslissing over de toekomstige bouwlo
katie te nemen. Niets staat de provincie dan meer in de weg, zo
laat de brief doorschemeren. Of het zou een Kroon-procedure
moeten zijn, door Leidschendam en Zoetermeer aangespannen.
Zoetermeer raakt namelijk ook een stuk polderland kwijt als de
grenswijziging tussen Leidschendam en Nootdorp doorgaat. De
Provinciale Planologische Commissie heeft zich al akkoord ver
klaard met de aanwijzing. Een en ander betekent dat Leidschen
dam, Nootdorp en Zoetermeer een bestemmingsplan zullen moe
ten maken voor de omstreden bouwplaats, die ruimte moet gaan
bieden aan circa 8.500 tot 11.000 woningen en een bepaald areaal
aan industrieterrein.
Florissant
Zoals bekend is Leidschendam na lang wikken en wegen bij zijn
eerder verkondigde standpunt gebleven, dat de LeiNo-lokatie
„geen goede zaak" is voor Leidschendam. Den Haag moet eerst
maar eens zelf gaan bouwen in de „open gaten" van de binnen
stad, zo luidde één van de argumenten. Belangrijk is echter ook
de zorg van het Leidschendams gemeentebestuur voor financië
le moeilijkheden. In groeigemeenten zoals Zoetermeer en het
Noordhollandse Hoorn blijken door verschillende oorzaken de
financiën niet zo florissant uit te komen als bij de aanwijzing als
groeikern werd verwacht. Wanneer Leidschendam weigert een
bestemmingsplan te maken, maakt de provincie het zelf. Dat is
al eerder door gedeputeerde ir. N. Buijsert aangekondigd. Om de
zaken goed te scheiden: De minister wijst eventueel Leidschen
dam aan als groeikern (dat heeft alleen financiële consequenties
voor het opzetten van algemene voorzieningen), terwijl Gedepu
teerde Staten formeel Leidschendam kan dwingen een bestem
mingsplan te maken. De minister kan Leidschendam niet dwin
gen groeikern te worden. Dat is een zaak van de provincie. Blij
ven Leidschendam en Nootdorp bij hun afwijzing, dan kan de
zaak wel eens lang gaan duren.
toe
Woningbouwpm
i ha;
n". 1
verenigingen !™:t
Ide 1
ver!
Hl ndid
itere
Deur
Leidschendarr1'5!
splitsen
er
itl
LEIDSCHENDAM ^.Hj
besturen van de Lei^J
schendamse wonii^paj
bouwverenigingen w. y y
len bekijken of het n\sen
gelijk is vierkamerflaj Q0
te splitsen in twee wD.1(
ningen voor kleine hujng
houdens. Het archite~*
tenbureau Van Vliet (g
Herperts te Leidsch^A
dam onderzoekt thans Eg v
mogelijkheden hiert^pr.
De flats in Leidsche
dam-noord zouden na
uiteraard kostbare v<g*
bouwing dezelfde „aa
trekkelijke" huur beha.
den die de vierkamerwJU
ningen nu hebben.
Ihet
De besturen van de vö ai
ningbouwverenigingen te u
hebben problemen met Ituui
hoge huur die, weliswaihet
veelal met huursubsidh m
gevraagd moet word! har
voor flatwoningen vcfonc
een- en tweepersoonshu^ zei
houdens zoals die in DiJnad
ven voorde onlangs zijn gn,
reedgekomen. jdeli
De plannen van de wBO
ningbouwverenigingen zij i
zijn opgenomen in de Nden 5
Volkshuisvesting, die bi», lc
nenkort in de gemeenf le«
raad wordt behandeld, jveg
