imMM
eidse rechtenstudenten pleiten
h Amerikaanse wedstrijd
Ruim 400 kandidaten Middenstandsexamen
worden van Leiden naar Hillegom gestuurd
3arno
heeft
een
renge
baas
nodig
r
°At)/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 18 APRIL 1981 PAGINA 5
ORBEREID OP STOREND „SPERVUUR" VAN RECHTERS BIJ AFBAKENING
\N CONTINENTAAL PLAT
gende week worden
n n Washington D.C.
lvv)nder harde noten
)m raakt tussen twee
se kaanse naties.
ïans, meer dan
at d^rd juridische
aa islieden uit ongeveer
;et anden zullen een
:er *6 robbertje
[|e lemische
alirkloverij ten beste
ijj^jten geven. En wie
U, het meest uitnemend
t, wint de Cup. Het
t weliswaar om twee
rinieve Afrikaanse
n (den: New Ghana en
ia-<v Togo, maar de
ra itandigheden zijn
nn( ensecht en je haalt er
ge iet werkelijke Ghana
va het heuse Togo uit.
uri
r weeklang bekvechten
Ier pleiters van beide
hri ijen, alsof hun leven
»s 1 in af zou hangen. Het is
rh r spel, aankomende
ve sten echter kunnen er
e [er veel van leren. Elk
zij en het is al een hele
n ode aan de gang vindt
ist e Verenigde Staten een
nement plaats, dat
t eduit The Philip C.
na sup International Law
Dt Court Competition
"dt genoemd. Het is een
?s Dts opgezet, door the
t erican Society of
imational Law
ui rganiseerd,
de irnationaal rechtsdisjluut,
araan door bijna
ar jadueerde studenten in
ia rechten wordt
Igenomen. Ze gaan dan
Cl hoog niveau met
n inder op de verbale vuist
ri het is een hoge eer als je
st r als toekomstig
Ètsgeleerde lauweren
t verdienen.
iC Nederlandse studenten
?e»ren zich geducht op dat
iehcours. Vorig jaar
Voverde een Leids team de
liftde plaats en dat is een
gw tdraaid knappe prestatie,
uil die Engelssprekende
landenteams, waarin vooral
de Canadezen en
Amerikanen ware coryfeeën
zijn, met hun opleiding die
helemaal gericht is op het
„spreken in het openbaar".
Aldus Ton H. P. M. van
Tielraden, vierdejaars,
studerende aan de
rijksuniversiteit in Leiden.
Eind deze week reist hij, met
mede-teamgenoten Teddy
van der Burg, Theo Daams
en Tom Kok en begeleider
mr. J. Lammers van de
vakgroep, naar Washington.
Berekend voor hun taak en
als winnaars van een
voorronde die op 7 maart in
het Vredespaleis werd
gehouden. Utrecht viel
daarbij af, „en dat was een
zware dobber voor Utrecht,
dat alleen maar inschrijft als
men ervan overtuigd is de
beste papieren te hebben.
Utrecht dacht dus sterk te
zijn, maar het team werd
door ons uitgeschakeld",
zegt Ton van Tielraden trots.
Wie eind volgende week de
meeste punten heeft
vergaard, heeft het concours
gewonnen. Vorig jaar was
dat het team van Toronto,
Canada. Tegen elkaar
pleiten en dan nog
uitsluitend in het Engels.
Ton van Tielraden is zich
volledig bewust van deze
problematiek, maar het
Leidse team is behoorlijk
getraind voor de komende
rechtswedstrijd.
Zoals elke keer werd ook nu
weer ruim van tevoren (Van
Tielraden en zijn confraters
begonnen hun intensieve
voorbereiding al in
november van het vorige
jaar, met vrijstelling voor
een tentamen) een „casus"
voor het concours gekozen.
Van Tielraden: „Ook
ditmaal weer een erg actuele
volkenrechtelijke casus
tussen twee landen: Nieuw
Qhana versus Nieuw Togo.
Het gaat om de afbakening
van zeegebieden, een zee-
rechtelijke kwestie waarmee
men al jaren bezig is. Vooral
door de zeebodemschatten,
zoals oliewinning, maar ook
door visserijbelangen, is de
nog niet opgedeelde en
afgebakende bodem van het
continentaal plat een bron
van conflicten".
Bij de competitie '81 gaat het
om de wederzijdse grenzen
van Nieuw Ghana en Nieuw
Togo, een compromis-zaak
die werd aangespannen door
het eerste land en die
duidelijk in het nadeel van
Nieuw Togo ligt, gelet op de
„land"-honger van een
aantal zeemijlen (onder het
water-oppervlak van de
Atlantische Oceaan) van de
Nieuw Ghanezen. Nieuw
Ghana eiste en dreigde met
maatregelen, nadat Nieuw
Togo (en dat was een beetje
voorbarig van Nieuw Togo)
stappen had ondernomen om
„bepaalde" water-
koolstofbronnen te gaan
exploiteren in een gebied dat
Nieuw Ghana als het zijne
beschouwde. Nu heeft
Nieuw Ghana, volgens Ton
van Tielraden die samen
met Tom Kok voor Nieuw
Togo gaat pleiten als
grote slokop geen poot om
op te staan. Maar dat zal dan
volgende week wel duidelijk
moeten worden!
Er zal heel wat afgebabbeld
moeten worden door al die
pleiters vóór en tegen. Het
gaat om het vinden van een
compromis. Zoals zo vaak
het geval is. Ton van
Tielraden heeft nog niet
direct het gevoel, dat hij
voor de leeuwen geworpen
zal worden, maar het zal er
wel om gaan spannen. „Voor
de voorronde hebben we ons
er al flink op geoefend,
begeleid door video
apparatuur. Want je moet
overal op letten: op je stem,
op je houding. Je moet leren
„timen". Met hoogleraren
samen hebben we in 't
Engels geoefend, want als
niet-Engels sprekend team
zijn we a priori al in het
nadeel. Je prepareert je
pleidooi en dan krijg je
straks drie kwartier de tijd
om voor het Hof je
standpunt toe te lichten.
Niet in een grote zaal met
publiek, o nee: al die teams
gaan elkaar te lijf in
kamertjes, waarbij alleen
maar een paar rechters
aanwezig zijn.."
En daar staat Ton van
Tielraden dan, straks;
gecoached en wel. Maar de
juridische kanonnen weet
hij op zich gericht. „Zo gaat
dat dan: onderwijl je bent
bezig met je pleidooi word
je bestookt door steeds weer
vragen van de rechters die
je uit je concentratie willen
brengen. „Onderuit
trekken", noemen we dat.
We hebben dat al een beetje
doorgemaakt; in een niet
materiële „simulator", zou je
kunnen zeggen. Je hebt geen
idee van de tijd, en dan hoor
je steeds maar, van de zijde
van controleurs: u hebt nog
tien minuten..., u hebt nog
vijf minuten.... En dan heb
je de helft nog niet gezegd
van wat je voornemens was
te zeggen. Dat in het nauw
mm
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
gebracht worden door die I
rechters, daar zie ik wel
tegen op, ja. Maar een
prachtige leerschool, hoor.
Het is toch wel geweldig, als
je dit mag meemaken. Als je
je door al dat geharrewar
heenslaat, kun je punten
scoren. Het gaat vooral om
slagvaardigheid,
Het Leids juristenteam, dat uitkomt op het concours in Washington, op de brug voor het Academiegebouw.
Tweede van links Ton van Tielraden.
onverstoorbaar zien te
blijven. Nieuw Ghana en
Nieuw Togo zullen het, met
hun tegen elkaar afgezette
problemen, wel redden,
maar als deelnemend
kandidaat jurist moet je van
zo'n contest iets waardevols
zien over te houden".
De geschiedenis van de
Philip C. Jessup
International Law Moot
Court Competition heeft
intussen geleerd, dat
Nederlandse teams het verre
van slecht doen. Vorig jaar
was er een Nederlands
meisje, dat de prijs van
„Beste pleiter" won. Ton
van Tielraden,
onverstoorbaar: „Als je
vooraan eindigt, vlak achter
die angelsaksische
deelnemers, boek je toch wel
een heel best resultaat, dacht
ik".
En toch: als de reële
kwesties tussen de
gefingeerde partijen Nieuw
Ghana en Nieuw Togo in
Washington volgende week
spelenderwijs een oplossing
mochten vinden, dan is er,
dankzij Philip C. Jessup,
wellicht een bijdrage
geleverd tot het juridisch
invullen van een nog vrij
blanke pagina in de
internationale conceptie van
„law and order"; zeker waar
het om zee-recht gaat. En zo
ploetert de mens maar voort.
Als de zeekaarten eenmaal
prijsbepalend geschud
zijn, breit Ton van Tielraden
er nog een Amerikaans
vakantieweekje achter aan.
Of Nieuw Togo de „case" nu
gewonnen heeft of niet. Dat
zal hem dan een dooie zorg
zijn. „America, here I
come".
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschre-
ven honden zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters
naar het asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen afgestaan, vaak begrijpelijk, maar soms ook vol
slagen onzinnig. De in „hond zoekt huis" beschreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te hden.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
leer M. van der Horst kan zich er
h lorlijk over opwinden, in het belang
meer dan vierhonderd kandidaten
S hun Middenstandsexamen moeten
r,c)n. Van der Horst zit zelf midden in
,vak": hij beheert een groot
a erwijs-instituut, MEAB b.v., in
J1 len, Katwijk en Roelofarendsveen.
'e cursussen gaan bij hem aan de
inde band als te vergaren kennis bij
'u men leerlingen de hoofden in. Al 35
lang. „Maar wat er nu dreigt te gaan
jCuren tart elke beschrijving, het
ladt de belangen der kandidaten
e rm en jaagt hen op kosten. Dit is een
cedent zonder weerga! Honderden
"menkandidaten (van mijn eigen
•e ituut zijn er 160 bij) staan op het punt
lupe te worden van een wanprestatie
de Leidse examencommissie die
ist is met de organisatie van het
denstandsexamen in Leiden. Opeens
a it men met de mededeling, dat er op
eerste dag van het examen 27 mei
3 liet in Leiden geëxamineerd kan
a den, omdat de Stadsgehoorzaal niet
c chikbaar is. Al die jongelui moeten
die dag naar Treslong in Hillegom.
tweede dag, 11 juni, kunnen ze weer
Leiden terecht" aldus de heer Van
Horst, die alvast met een kort geding
'j ft
istreeks december/januari j.l.
Idden meer dan 400 kandidaten (op
ogenblik staan er 443 opgegeven)
aan voor het, onder meer in Leiden
ONDERWIJS-MAN VAN DER HORST ZIEDEND OVER „WANPRESTATIE LEIDSE EXAMENCOMMISSIE"
te houden, Middenstandsexamen
Algemene Handelskennis. Van der Horst
vertelt verder. „Het was allemaal
punctueel in orde. Het reglement zegt
o.a., dat wijziging van examenplaats niet
mogelijk is. Conform het
examenreglement ook, waarvan
examinandi een extract is verstrekt,
hebben deze jongens en meisjes het recht
in Leiden te worden geëxamineerd. Nou,
woensdag 18 maart berichtte de Leidse
examencommissie mij, dat de Leidse
kandidaten de eerste examendag naar
Hillegom zullen worden gedirigeerd.."
Onderwijs-directeur Van der Horst
trachtte onmiddellijk maatregelen te
nemen. „Ik nam contact op met de
Stichting Middenstandsexamen, de
Centrale voor Christelijk
Handelsonderwijs (die het examen in
Leiden regelt) en ik benaderde ook de
ministeries van Economische Zaken en
van Onderwijs, allemaal om het onzalige
besluit van de examencommissie
ongedaan te maken. Tevergeefs. Dinsdag
24 maart heb ik mijn cursisten tijdens
het voorjaarstentamen in de
Stadsgehoorzaal opening van zaken
gegeven en naar aanleiding daarvan
werd de volgende dag een telegram
verzonden naar minister Van Aardenne
van Economische Zaken die het
examenreglement van het
middenstandsexamen moet goedkeuren".
Ook werd door Van der Horst een
telefoongesprek gevoerd met meneer
Koenis, directeur van de hoofdafdeling
Onderwijs en Examens van
Economische Zaken. „Meneer Koenis
stelde in het gesprek, dat het dirigeren
van 443 kandidaten van Leiden naar
Hillegom maar een „flutzaak" is, en dat
hij mijn dringend verzoek, de
examinandi alsnog in Leiden te
examineren, naast zich neerlegde".
Woensdag 27 mei is de Stadsgehoorzaal
in Leiden dus niet meer
beschikbaar voor de examencommissie.
„Mij is ter ore gekomen, dat vorig jaar
juli al bekend was dat de gehoorzaal in
Leiden op 27 mei niet disponibel zou
zijn. Dat impliceert niet, dat men dan
plompverloren in Hillegom kan gaan
examineren. Leiden heeft nog andere
examenlokaties. Zelfs nu, op 16 april,
kan men nog terecht in de reglementaire
examenplaats Leiden, zowel in Holiday
Inn als in de Groenoordhallen. Ik heb de
schriftelijke bevestigingen daarvan hier
voor me liggen. Waarom Hillegom De
heer Van der Horst is ziedend; als hij
nog geen grijze haren had, zou hij ze nu
krijgen.
„Juridisch gezien pleegt de Leidse
examencommissie contractbreuk", zo is
Van der Horst's overttiiging; „er dreigt
een vorm van wanprestatie te ontstaan
door „niet behoorlijk te presteren". Voor
de Leidse kandidaten is er nu nog geen
man over boord: men kan als de
commissie wil in Leiden gaan
examineren. Dan kunnen inefficiënte
reis- en verblijfkosten en kostbare
tijdverspilling worden vermeden. De
commissie gaat haar boekje te buiten en
jaagt kandidaten op kosten. Maar buiten
de formaliteit is er nog een „menselijke
kant" aan de zaak. Het gaat hier om z.g.
„Tweede kans-onderwijs". Vaak zijn het
jongelui met hoop in het hart om nog
iets te kunnen bereiken nadat ze eerder
op de Mavo of Havo gestrand zijn. Het
niet spelen van een „thuiswedstrijd", het
examen afleggen buiten hun eigen sfeer
en in een andere omgeving, kan
psychologische gevolgen hebben. En het
is toch dwaasheid om een knaap ik
noem maar wat nu op z'n brommertje
door te sturen naar Hillegom. Dat is toch
ook niet economisch, of wel
Van der Horst bedoelt maar, dat 443
kandidaten niet de speelbal mogen
worden „van een nalatigheid van een
examencommissie, die mensen ongeveer
16.000 km (Leiden-Hillegom, v.v., is 40
km, maal 400) meer wil laten reizen dan
nodig is in een tijd, waar zuinigheid het
parool heet. Welnu, indien de
examenleiding niet terugkomt op de
dwalingen haars weegs, zal ik via mijn
juridisch adviseur in een kort geding een.
beroep op de rechter doen om nakoming
van de verbintenis te eisen. Ik wil, dat
de commissie voor 22 april eieren voor
haar geld gekozen heeft. Maar het ziet
er, volgens mij, niet naar uit dat die
commissie haar halsstarrigheid zal laten
varen!"
De eigengereide club zal dan in elk geval
de heer M. van der Horst briesend op
haar weg vinden. Of de betrokken
kandidaten, om wie het allemaal gaat,
zelf ook zo hard aan de kwestie trekken,
kon de heer Van der Horst niet
onmiddellijk duidelijk maken.
Barno is-een leuke Duitse Staander, maar hij moet nog wel een beetje worden opge
voed.
LEIDEN Dat de hond van deze week
Barno luidt zijn kort maar krachti
ge naam zich op feestelijke dagen
verheugt en ervan uitgaat, dat hij bin
nen een paar dagen het hok in het asiel
aan de Besjeslaan mag verlaten, is on
miskenbaar. Dat hij de lente in zijn
kop heeft, is ook niet te ontkennen. Hij
springt in het rond en is dolblij wan
neer hij even voor de foto van het
fraaie zomerweer kan genieten. De
boodschap is duidelijk. Barno heeft
van zijn verblijf in het asiel meer dan
genoeg. Hopelijk blijkt niet, dat de
voor velen vrije paas- en vakantieda
gen tot gevolg hebben dat, er geen nieu
we baas voor hem gevonden kan wor
den.
Barno is een leuk beest. Dat blijkt na een
eerste kennismaking. Hij is een Duitse
Staander, maar hij is geen rashond. Dat
blijkt ook uit zijn staart een „echte" Duit
se Staander heeft een tamelijk korte
staart, terwijl Barno een lange straat
heeft. Hij heeft een fraaie, donkerbruine
vacht lichtbruin op zijn rug een wit
te buik en bruine sokken met een witte
rand. Hij is met zijn anderhalf jaar op een
mooie leeftijd. Een klein schoothondje is
Barno niet met een schofthoogte van vijf
tig centimeter.
Barno heeft een bewogen leven achter de
rug. Dat valt af te leiden uit zijn gedrag
toen hij ruim anderhalve maand geleden
bij het asiel werd gebracht. Hij werd
zwervend in Zoeterwoude aangetroffen
en via een „taxi" van de Dierenhulpdienst
was het transport naar het asiel een fluitje
van een cent. Daar bleek dat Barno een
straathond was. Hij luisterde slecht, was
zeer onrustig, bevuilde voortdurend zijn
hok, stonk en sprong tegen alles en ieder
een op. Dat ging zelf3 zover, dat zijn aan
wezigheid aanleiding gaf tot irritatie bij
zijn verzorgers. Wat moet je met een dier
dat zich zo gedraagt? Een oplossing was
echter snel gevonden. Een Leidse dieren
arts verrichtte een kleine maar essentiële
ingreep en nadat Barno weer uit zijn ver
doving was bijgekomen, werd het hem
duidelijk dat hij was gecastreerd. De in
greep was succesvol. Inmiddels is hij vol
ledig zindeljk en ook niet meer zo erg
druk. Het enige probleem is nog, dat hij
niet best luistert. Dat maakt het ook nood
zakelijk, dat Barno bij iemand terecht
komt die ervaring heeft met honden. Een
baas die hem aankan en streng voor hem
is.
Dit wil allemaal niet zeggen dat Barno
agressief is. Integendeel. Hij is lief, kan
uitstekend met kinderen omgaan en ook
andere honden zijn geen probleem. Hij is
allergisch voor katten. Ziin beweeglijk
heid heeft wel tot gevolg dat een nieuwe
baas met een flat uitgesloten is. Hij heeft
de ruimte nodig en een harde hand.
James en Mies
De twee poezen die vorige week zo broe
derlijk op de foto stonden, zijn niet langer
samen. James is aan een onderdak in Lei
den geholpen, maar Mies is niet verder
gekomen dan een paar dierenliefhebbers,
die belangstellend via de telefoon naar
haar informeerde.
