Parijs-Roubaix bol van de drama's
COR VRIEND DE BESTE VAN SMALLE TO
HINAULT ONGENAAKBAAR IN „HEL VAN HET NOORDEN"
3PORTTRIBUIME
Nederlands kampioen door overwinning in Westiand-Marathon
Bewondei
voor
Ron Snijdf
Ronde vai
Drenthe
Raas blijf^]
bij Post
LEIDSE COURANT
MAANDAG 13 APRIL 1981 PAft
ROUBAIX Een kleine, aan de
aandacht van zijn baas ontsnap
te, hond was er gisteren bijna de
oorzaak van dat heel Frankrijk in
diepe rouw zou zijn gedompeld.
Uitgerekend Bernard Hinault
moest voor de bastaard uitwij
ken en vloog daardoor prompt
uit de bocht. Het was voor het
dier maar goed dat dit voorval -
twaalf kilometer voor de eind
streep - niet beslissend was
voor het verdere verloop van de
79ste Parijs-Roubaix. Gezien de
reacties van de wielerfans zou
het beest waarschijnlijk geen
lang leven meer beschoren zijn
geweest. De wereldkampioen
liet zich ook door deze tegen
slag niet uit het veld slaan. Hij
was al èerder in de wedstrijd
twee keer tegen de kasseien ge
slagen en had ook nog twee
keer lek gerqden. Steeds was hij
teruggekomen. Ook ditmaal ver
saagde hij niet. Na met een snel
le blik te hebben geconstateerd
dat zijn rijwiel geen mankemen
ten vertoonde, hervatte hij het
gevecht en was op tijd terug om
de laatste ontwikkelingen aan
de frontlinie niet alleen mee te
maken maar ook nog in zijn
voordeel te beslechten. Op de
betonnen wielerbaan van Rou-
baix (iet hij zijn laatste vijf riva
len achter zich, onder wie Roger
de Vlaeminck.
Een dramatischer slot van de ener
verende. sensationele koers over
263 kilometers, waarvan er ruim 54
door puntige kasseien, smerige kui
len en valse uithollingen overdwars
nagenoeg onbegaanbaar waren,
was niet denkbaar. De Vlaeminck
immers had na zijn tweede plaatsen
in Milaan-San Remo, Goldrace en
Gent-Wevelgem alles op Parijs-
Roubaix gezet. Een wedstrijd die
hem, zoals in het verleden al zo dik
wijls was gebleken, op het lijf is ge
schreven. Als geen ander beheerst
hij de kunst om zijn tubes heel te
houden. Ook gisteren stak de inwo
ner uit Eeklo in grote vorm, terwijl
hij zich bovendien gesteund wist
door de aanwezigheid van Hennie.
Kuiper, die als dank voor de hulp in
de Ronde van Vlaanderen elk mo
ment klaar stond om de helpende
hand te bieden.
Alle taktische plannen en gemaakte
afspraken resulteerden echter niet
in het beoogde doel. Op het mo
ment dat Mister Parijs-Roubaix (hij
won deze wedstrijd in 1972, 1974,
1975 en 1977 terwijl hij in 1978 zijn
toenmalige ploegmaat Moser liet
voorgaan) de race definitief naar
zijn hand wilde zetten door met Du-
clos Lasalle op avontuur te gaan,
hoorde hij de lucht uit zijn achter
band sissen. Zijn briesende ploe
gleider Fred Debruyne was niet in
de buurt. Het noodlot wilde dat
deze directeur-sportief als laatste
van de zeventien ploegleiders de
renners moest volgen. Op de smalle
weggetjes in het Noordfranse land
een dodelijke aangelegenheid. De
Vlaeminck moest wachten op de
neutrale materiaalwagen, ook al
omdat Hennie Kuiper op dat ogen
blik terrein had verloren. Ook hij
was niet aan een valpartij ontko-
Met getekende gezichten ploeteren de renners - midden Hennie Kuiper en links Thaler die liever
de rulle zijkant berijdt - over de kasseien die Parijs - Roubaix tot de „hel van het noorden"
maken.
De zege van Bernard Hinault in beeld. Links De Vlaeminck 'en
rechts Francesco Moser die resp. tweede en derde werden.
men. Nog had die ene lekke band
niet fataal hoeven te zijn, maar toen
De Vlaeminck met Kuiper, Hinault,
Moser, Van Calster en Mare De-
meyer de laatste kilofneters afleg
de, werd duidelijk dat de kansen
van de Belg om een vijfde triomf te
boeken aanzienlijk waren geslon
ken.
Hennie Kuiper: „Ik liet nog een
gaatje vallen in de laatste kilome
ters maar Roger ging te laat aan".
En in de sprint liep het eveneens
mis. Bernard Hinault zette zich aan
de kop van het kleine groepje ver
moeide strijders en hield het tempo
zo hoog dat niemand nog over hem
heen kon. Een belangrijk succes
voor de Fransman, vooral omdat de
kans daardoor kleiner werd dat De
Vlaeminck met DAF naar de Tour
de France zal gaan. Door opnieuw
als tweede te eindigen, had De
Vlaeminck geen verplichtingen aan
Kuiper, die hem zo dapper terzijde
had gestaan. Kuiper, die zesde
werd, bleef ook gisteren hopen dat
zijn Belgische ploegmaat zich niet
zou terugtrekken. Erg realistisch
was dat evenwel niet.
Dat kon niet worden beweerd van
zijn opmerkingen over het wed
strijdverloop. Terecht, constateerde
hij dat in de kopgroep fouten waren
gemaakt. „Het is Hinault te gemak
kelijk gemaakt. Je moet hem ver
rassen met tempo-versnellingen. Je
moet hem de koers afpakken. Ei
genlijk hadden Van Calster en De-
meyer dat moeten doen." Deze
twee waren echter blij dat ze nog
„leefden". Na het afleggen van een
afstand met zo veel ongelooflijk
zware hindernissen was het logisch,
dat ook de sprint van De Vlaeminck
was afgestompt.
Aparte regels
Parijs-Roubaix stond bol van de
drama's. Jan Raas bijvoorbeeld
moest voor de zoveelste keer in zijn
glanzende carrière erkennen dat
voor deze Koninginne-klassieker
aparte regels gelden. Toen bij bij
Neuvilly (106 km.) de eerste kas
seien opdoemden - de plaats waar
de eerste grote schifting meestal
plaats heeft - reed hij in kansrijke
positie. Raas:„lk ging als derde de
kasseien op, als het ware in een
fauteuil. Na honderd meter reed ik
lek. Ik kreeg een vyiel van Leo van
Vliet. Om weer voorin te komen,
moest ik op de srtnalle stroken de
renners passeren. Ik raakte een
achterwiel, kreeg het stuur in mijn
lies en vloog tegen de grond. Ik
bloedde als een rund. De hele we
reld draaide. De dokter zei dat ik
naar een ziekenhuis in Valenciennes
moest, maar het ambulance-perso
neel wist het bloeden te stelpen".
Door het vertrek van Raas raakte
de complete ploeg van Post gede
moraliseerd. Aanvankelijk werd er
nog even voor Peeters gereden
maar toen die ook onderuit ging,
bleef er niet veel meer over dan
proberen de eindstreep te halen.
De goed rijdende Van der Velde
deed dat nog het best en werd als
veertiende geklasseerd. Joop Zoe
temelks naam kwam niet voor op
de uitslagenlijst. Bij de tweede ravi
taillering hield hij het voor gezien.
„Ik was al tijdens de aanloop bij
een grote valpartij betrokken. Der
tig renners sloegen over elkaar.
Daarna werd ik nog twee keer aan
gereden door een motor. Het leek
wel een motorcross-wedstrijd. Ze
wilden allemaal vooraan zitten".
Inderdaad was het koersen voor de
renners vaak levensgevaarlijk. De
situaties op de smalle weggetjes,
waarop de keien door slijk, water
en modder dikwijls aan het.oog wa
ren onttrokken, waren angstaanja
gend. Eigenlijk mocht het een won
der heten dat zich geen ongelukken
met fatale afloop voordeden. Bo
vendien werd de koers door de
aanwezigheid van te veel auto's en
motorrijders nadelig beïnvloed.
Ook winnaar Hinault had kritiek.
„Door die kasseien wordt de wed
strijd negatief beïnvloed. Ook al
omdat de auto's niet tijdig genoeg
hulp kunnen verlenen wanneer dat
nodig is. Het leek soms nergens
op". Ondanks deze ervaringen was
de Fransman toch nooit in paniek
geraakt. Hij had zich voorgenomen
zijn ploegmaten met een goede
prestatie vertrouwen te geven voor
de toekomst. De wereldkampioen
deed dat ook. Met groot vertoon
van macht maakte hij na drie val
partijen en twee lekke banden zijn
achterstand goed. Hinault was in de
„hel van het noorden" ongenaak
baar.
PETER VAN PUTTEN
HOOGEVEEN Ronf
is zaterdag winnaar Prin„«
van de Ronde vanl^d
een klassieke wegf™ f
voor amateurwitf
Snijders had een vor' r..iL.
van twaalf seconden
Dekkers, die als twe[
digde. Snijders legd
kilometer met start
in Hoogeveen af in I
minuten en 51 ««corn.
De manier waarop der °t-
uit Zwanenburg zijn r
zege binnenhaalde, dvr
wondering af. Na 65 kf
in de buurt van Ru(^
maakte hij nog deel uit
achtervolgende gro£
twee minuten achtersta
op een kopgroep varf
renners. Snijders prt
het in de slotfase van
ideale omstandighedei
den koers met Ad Dek!
geslaagde vlucht naar)
lopers te ondernemend
Nadat hij in de kopgri
rust was gekomen' de
de Snijders, vlak voot
plaats Hoogeveen,
De achtervolgers zagi
kans hem voor de eii[
te achterhalen. Ad
won de sprint van he^
volgende groepje,
Wekema, die gedurïj
gehele koers in de aai
geweest.
Henk Siegers uit
kwam tijdens deze k0
ernstig ten val. Siegcj
een sleutelbeen en l^
zware hersenschuddii
Geschorst
Arie Hassink, de erva
reur uit de ploeg van
Krott, is voor twee w<
schorst naar aanleid
zijn gedrag eind vorig
bij een wedstrijd in Hl
IPHC
s op J
geval
ma
langt
en da
gén. Na onregelmatigl thave
de eindsprint leverde teren
kritiek op de juryled spoilt
schorsing houdt in da
afgelopen weekeinde
gende week niet in we m
kan uitkomen. Hassinty—
Piet Liebregts gese
voor de nationale ploe<
Brokelman werd toe|
aan de voorlopige rl JL
selectie.
ROUBAIX Jan Ra«*lJ
zijn contract bij Ti-r
met twee jaar verleng)
De winnaar van Ger>t cor
gem tekende in Conr?
waar de start was varf*
Roubaix, het contract d)it dC
gleider Peter Post heiflensi
legde. Het is dus nu ró een
ker dat Jan Raas in i 7^
1983 in de ploeg Post'
den. Een en ander gebfwen
opdracht van de dirf
Nottingham. Door zijir K
tractverlenging komt ee
aan de stroom gerucfj.EM -
zou Raas ingaan op eer), in zi
vele aanbiedingen vanminisi
ploegen. jleidei
vs"
lak v;
MAASSLUIS Eén zwaluw maakt nog
geen zomer. Dat aloude vaderlandse
spreekwoord kon zaterdagmiddag tijdens
het nationaal kampioenschap marathon in
een zonnig Westland op twee verschillen
de manieren worden uitgelegd. Hiermee
wordt niet bedoeld de plotselinge warmte,
misschien wel wat al te optimistisch voor
deze vroege tijd van het jaar. Ditmaal is
de huidige situatie in deze tot ieders ver
beelding sprekende tak van sport aan de
orde die, met uitzondering van vedette
Gerard Nijboer, voor de toekomst weinig
internationale successen lijkt te beloven.
Omdat de zilveren medaillewinnaar van
de Olympische Spelen wegens een hard
nekkige knieblessure ontbrak en ook ti
telverdediger Rudy Verriet (studie) niet
aan de start in Maassluis verscheen, was
de titelstrijd reeds bij voorbaat ietwat ge
devalueerd. Na het formidabele succes
van Nijboer vorig jaar in Moskou steeg het
marathonlopen alhier enorm in populari
teit. Maar de prestaties hebben hiermee
in de breedte nauwelijks gelijke tred ge
houden. De top is nog steeds bijzonder
smal.
Mede door deze beide afschrijvingen werd Cor
Vriend de favorietenrol op zijn iele schouders ge
drukt. De 32-jarige Eindhovenaar voldeed trouw
aan de verwachting. Na 2 uur 17 minuten en 5,3
seconden mocht hij zich Nederlands kampioen
noemen. De PSV'er heeft ooit een knap persoonlijk
record van 2.13.08 neergezet. Op de laatste Olym
pische Spelen moest hij met een 41e plaats genoe
gen nemen. Vriend is dan ook nóg ver van de ab
solute top verwijderd. Voor het eerst sinds drie jaar
had de Westland-marathon niettemin een Neder
landse winnaar. De laatste drie gelukkigen - de
Turk Velli Balli (nog altijd het record bezittend met
2.16,11), de Belg Julien Grimon en de Deen Jorn
Lauenborg - ontbraken op het appèl. De buiten
landse inbreng was minder sterk dan in de afgelo
pen jaren. Wellicht om de nieuwe Nederlandse
kampioen ook daadwerkelijk als eerste de eind
streep te laten passeren.
De tevoren gemaakte kansberekeningen bleken in
ieder geval efficiënt te zijn uitgevoerd. Inderdaad
werd favoriet Cor Vriend eerste en zijn grootste
concurrent Barry Kneppers tweede. Kneppers wist
Vriend lange tijd bij te benen maar in de slotfase
kreeg de atleet van AAC (Amsterdam) last van
kramp en waren zijn winstkansen prompt verkeken.
„Toen Vriend ongeveer een kilometer voor het ein
de opnieuw een demarrage plaatste, wilde ik ook
aanzetten maar kreeg ik plotseling steken in mijn
rechterdijbeen. Nadat hij dat gaatje had geslagen,
wist ik dat de strijd was beslist". En Vriend: „Tij
dens de laatste vijf kilometer heb ik herhaaldelijk
geprobeerd weg te vluchten. Steeds kon Kneppers
echter goed blijven volgen. Toen ik het voor de al
lerlaatste keer wilde proberen, liep ik opeens al
leen. Gelukkig maar, want als het op een sprint was
uitgedraaid, was Kneppers me, normaal gesproken,
wel te snel af geweest".
een enorme schare landgenoten gevolgd) Achmet
Altun en Mehmet Terzi. Tien kilometer verderop
moest Wassenaar lossen en vervolgens konden
ook beide Turken het op dit zware parkoers be
trekkelijk hoge tempo niet meer aan. De overgeble
ven lopers hielden het met zijn vieren opnieuw tien
kilometer vol waarna Vriend, die in de respectieve
lijke kopgroepen nauwelijks initiatieven had ont
plooid, en Kneppers zich van de rest distantieerden
en het in de slotfase samen uitvochten. Mentink,
clubgenoot van Nijboer, kwam in het bezit van de
bronzen medaille.
Meegevallen
Kopgroep
De beide kanshebbers waren van het begin af in de
voorste rijen te vinden. Al na 10 kilometer had zich
een kopgroep van zeven man gevormd met Vriend,
Kneppers, Gerard Mentink, Bram Wassenaar, de
Schot Colin Youngson en de beide Turken (door
Opmerkelijk fit, alsof hij nog een flink aantal kilo
meters te voet af zou kunnen leggen, liet Cor
Vriend na afloop alle huldeblijken over zich heen
komen. „Het is best meegevallen", aldus de kers
verse titelhouder monter. „Op dit bochtige par
koers was geen snellere tijd mogelijk. Het was geen
haalbare kaart steeds hetzelfde egale tempo te blij
ven lopen. Ik ben zeer tevreden. Wie er op dat mo
ment lopen, dat zijn je tegenstanders. Met al die
anderen heb je dan niets te maken".
Het is natuurlijk een voortreffelijke prestatie om 42
kilometer en 195 kilometer al rennend af te kunnen
leggen. Maar dat stadium hebben de echte toppers
al lang achter zich gelaten. Die waardering geldt
nog slechts de tientallen anderen, die zaterdagmid
dag, zij het soms wel met een uur achterstand op
winnaar Vriend, de finish in Maassluis bereikten.
Om zich dan meteen met een warme deken te laten
omhullen, een slokje tot zich te nemen en om ein
delijk weer eens even te kunnen voelen wat zitten
betekent.
Toegejuicht door veel toeschouwers bëeindigt Cor Vriend de marathon als winnaar
dick kierS' derlands kampioen