Parijs-Roubaix bol van de drama's COR VRIEND DE BESTE VAN SMALLE TO HINAULT ONGENAAKBAAR IN „HEL VAN HET NOORDEN" 3PORTTRIBUIME Nederlands kampioen door overwinning in Westiand-Marathon Bewondei voor Ron Snijdf Ronde vai Drenthe Raas blijf^] bij Post LEIDSE COURANT MAANDAG 13 APRIL 1981 PAft ROUBAIX Een kleine, aan de aandacht van zijn baas ontsnap te, hond was er gisteren bijna de oorzaak van dat heel Frankrijk in diepe rouw zou zijn gedompeld. Uitgerekend Bernard Hinault moest voor de bastaard uitwij ken en vloog daardoor prompt uit de bocht. Het was voor het dier maar goed dat dit voorval - twaalf kilometer voor de eind streep - niet beslissend was voor het verdere verloop van de 79ste Parijs-Roubaix. Gezien de reacties van de wielerfans zou het beest waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren zijn geweest. De wereldkampioen liet zich ook door deze tegen slag niet uit het veld slaan. Hij was al èerder in de wedstrijd twee keer tegen de kasseien ge slagen en had ook nog twee keer lek gerqden. Steeds was hij teruggekomen. Ook ditmaal ver saagde hij niet. Na met een snel le blik te hebben geconstateerd dat zijn rijwiel geen mankemen ten vertoonde, hervatte hij het gevecht en was op tijd terug om de laatste ontwikkelingen aan de frontlinie niet alleen mee te maken maar ook nog in zijn voordeel te beslechten. Op de betonnen wielerbaan van Rou- baix (iet hij zijn laatste vijf riva len achter zich, onder wie Roger de Vlaeminck. Een dramatischer slot van de ener verende. sensationele koers over 263 kilometers, waarvan er ruim 54 door puntige kasseien, smerige kui len en valse uithollingen overdwars nagenoeg onbegaanbaar waren, was niet denkbaar. De Vlaeminck immers had na zijn tweede plaatsen in Milaan-San Remo, Goldrace en Gent-Wevelgem alles op Parijs- Roubaix gezet. Een wedstrijd die hem, zoals in het verleden al zo dik wijls was gebleken, op het lijf is ge schreven. Als geen ander beheerst hij de kunst om zijn tubes heel te houden. Ook gisteren stak de inwo ner uit Eeklo in grote vorm, terwijl hij zich bovendien gesteund wist door de aanwezigheid van Hennie. Kuiper, die als dank voor de hulp in de Ronde van Vlaanderen elk mo ment klaar stond om de helpende hand te bieden. Alle taktische plannen en gemaakte afspraken resulteerden echter niet in het beoogde doel. Op het mo ment dat Mister Parijs-Roubaix (hij won deze wedstrijd in 1972, 1974, 1975 en 1977 terwijl hij in 1978 zijn toenmalige ploegmaat Moser liet voorgaan) de race definitief naar zijn hand wilde zetten door met Du- clos Lasalle op avontuur te gaan, hoorde hij de lucht uit zijn achter band sissen. Zijn briesende ploe gleider Fred Debruyne was niet in de buurt. Het noodlot wilde dat deze directeur-sportief als laatste van de zeventien ploegleiders de renners moest volgen. Op de smalle weggetjes in het Noordfranse land een dodelijke aangelegenheid. De Vlaeminck moest wachten op de neutrale materiaalwagen, ook al omdat Hennie Kuiper op dat ogen blik terrein had verloren. Ook hij was niet aan een valpartij ontko- Met getekende gezichten ploeteren de renners - midden Hennie Kuiper en links Thaler die liever de rulle zijkant berijdt - over de kasseien die Parijs - Roubaix tot de „hel van het noorden" maken. De zege van Bernard Hinault in beeld. Links De Vlaeminck 'en rechts Francesco Moser die resp. tweede en derde werden. men. Nog had die ene lekke band niet fataal hoeven te zijn, maar toen De Vlaeminck met Kuiper, Hinault, Moser, Van Calster en Mare De- meyer de laatste kilofneters afleg de, werd duidelijk dat de kansen van de Belg om een vijfde triomf te boeken aanzienlijk waren geslon ken. Hennie Kuiper: „Ik liet nog een gaatje vallen in de laatste kilome ters maar Roger ging te laat aan". En in de sprint liep het eveneens mis. Bernard Hinault zette zich aan de kop van het kleine groepje ver moeide strijders en hield het tempo zo hoog dat niemand nog over hem heen kon. Een belangrijk succes voor de Fransman, vooral omdat de kans daardoor kleiner werd dat De Vlaeminck met DAF naar de Tour de France zal gaan. Door opnieuw als tweede te eindigen, had De Vlaeminck geen verplichtingen aan Kuiper, die hem zo dapper terzijde had gestaan. Kuiper, die zesde werd, bleef ook gisteren hopen dat zijn Belgische ploegmaat zich niet zou terugtrekken. Erg realistisch was dat evenwel niet. Dat kon niet worden beweerd van zijn opmerkingen over het wed strijdverloop. Terecht, constateerde hij dat in de kopgroep fouten waren gemaakt. „Het is Hinault te gemak kelijk gemaakt. Je moet hem ver rassen met tempo-versnellingen. Je moet hem de koers afpakken. Ei genlijk hadden Van Calster en De- meyer dat moeten doen." Deze twee waren echter blij dat ze nog „leefden". Na het afleggen van een afstand met zo veel ongelooflijk zware hindernissen was het logisch, dat ook de sprint van De Vlaeminck was afgestompt. Aparte regels Parijs-Roubaix stond bol van de drama's. Jan Raas bijvoorbeeld moest voor de zoveelste keer in zijn glanzende carrière erkennen dat voor deze Koninginne-klassieker aparte regels gelden. Toen bij bij Neuvilly (106 km.) de eerste kas seien opdoemden - de plaats waar de eerste grote schifting meestal plaats heeft - reed hij in kansrijke positie. Raas:„lk ging als derde de kasseien op, als het ware in een fauteuil. Na honderd meter reed ik lek. Ik kreeg een vyiel van Leo van Vliet. Om weer voorin te komen, moest ik op de srtnalle stroken de renners passeren. Ik raakte een achterwiel, kreeg het stuur in mijn lies en vloog tegen de grond. Ik bloedde als een rund. De hele we reld draaide. De dokter zei dat ik naar een ziekenhuis in Valenciennes moest, maar het ambulance-perso neel wist het bloeden te stelpen". Door het vertrek van Raas raakte de complete ploeg van Post gede moraliseerd. Aanvankelijk werd er nog even voor Peeters gereden maar toen die ook onderuit ging, bleef er niet veel meer over dan proberen de eindstreep te halen. De goed rijdende Van der Velde deed dat nog het best en werd als veertiende geklasseerd. Joop Zoe temelks naam kwam niet voor op de uitslagenlijst. Bij de tweede ravi taillering hield hij het voor gezien. „Ik was al tijdens de aanloop bij een grote valpartij betrokken. Der tig renners sloegen over elkaar. Daarna werd ik nog twee keer aan gereden door een motor. Het leek wel een motorcross-wedstrijd. Ze wilden allemaal vooraan zitten". Inderdaad was het koersen voor de renners vaak levensgevaarlijk. De situaties op de smalle weggetjes, waarop de keien door slijk, water en modder dikwijls aan het.oog wa ren onttrokken, waren angstaanja gend. Eigenlijk mocht het een won der heten dat zich geen ongelukken met fatale afloop voordeden. Bo vendien werd de koers door de aanwezigheid van te veel auto's en motorrijders nadelig beïnvloed. Ook winnaar Hinault had kritiek. „Door die kasseien wordt de wed strijd negatief beïnvloed. Ook al omdat de auto's niet tijdig genoeg hulp kunnen verlenen wanneer dat nodig is. Het leek soms nergens op". Ondanks deze ervaringen was de Fransman toch nooit in paniek geraakt. Hij had zich voorgenomen zijn ploegmaten met een goede prestatie vertrouwen te geven voor de toekomst. De wereldkampioen deed dat ook. Met groot vertoon van macht maakte hij na drie val partijen en twee lekke banden zijn achterstand goed. Hinault was in de „hel van het noorden" ongenaak baar. PETER VAN PUTTEN HOOGEVEEN Ronf is zaterdag winnaar Prin„« van de Ronde vanl^d een klassieke wegf™ f voor amateurwitf Snijders had een vor' r..iL. van twaalf seconden Dekkers, die als twe[ digde. Snijders legd kilometer met start in Hoogeveen af in I minuten en 51 ««corn. De manier waarop der °t- uit Zwanenburg zijn r zege binnenhaalde, dvr wondering af. Na 65 kf in de buurt van Ru(^ maakte hij nog deel uit achtervolgende gro£ twee minuten achtersta op een kopgroep varf renners. Snijders prt het in de slotfase van ideale omstandighedei den koers met Ad Dek! geslaagde vlucht naar) lopers te ondernemend Nadat hij in de kopgri rust was gekomen' de de Snijders, vlak voot plaats Hoogeveen, De achtervolgers zagi kans hem voor de eii[ te achterhalen. Ad won de sprint van he^ volgende groepje, Wekema, die gedurïj gehele koers in de aai geweest. Henk Siegers uit kwam tijdens deze k0 ernstig ten val. Siegcj een sleutelbeen en l^ zware hersenschuddii Geschorst Arie Hassink, de erva reur uit de ploeg van Krott, is voor twee w< schorst naar aanleid zijn gedrag eind vorig bij een wedstrijd in Hl IPHC s op J geval ma langt en da gén. Na onregelmatigl thave de eindsprint leverde teren kritiek op de juryled spoilt schorsing houdt in da afgelopen weekeinde gende week niet in we m kan uitkomen. Hassinty— Piet Liebregts gese voor de nationale ploe< Brokelman werd toe| aan de voorlopige rl JL selectie. ROUBAIX Jan Ra«*lJ zijn contract bij Ti-r met twee jaar verleng) De winnaar van Ger>t cor gem tekende in Conr? waar de start was varf* Roubaix, het contract d)it dC gleider Peter Post heiflensi legde. Het is dus nu ró een ker dat Jan Raas in i 7^ 1983 in de ploeg Post' den. Een en ander gebfwen opdracht van de dirf Nottingham. Door zijir K tractverlenging komt ee aan de stroom gerucfj.EM - zou Raas ingaan op eer), in zi vele aanbiedingen vanminisi ploegen. jleidei vs" lak v; MAASSLUIS Eén zwaluw maakt nog geen zomer. Dat aloude vaderlandse spreekwoord kon zaterdagmiddag tijdens het nationaal kampioenschap marathon in een zonnig Westland op twee verschillen de manieren worden uitgelegd. Hiermee wordt niet bedoeld de plotselinge warmte, misschien wel wat al te optimistisch voor deze vroege tijd van het jaar. Ditmaal is de huidige situatie in deze tot ieders ver beelding sprekende tak van sport aan de orde die, met uitzondering van vedette Gerard Nijboer, voor de toekomst weinig internationale successen lijkt te beloven. Omdat de zilveren medaillewinnaar van de Olympische Spelen wegens een hard nekkige knieblessure ontbrak en ook ti telverdediger Rudy Verriet (studie) niet aan de start in Maassluis verscheen, was de titelstrijd reeds bij voorbaat ietwat ge devalueerd. Na het formidabele succes van Nijboer vorig jaar in Moskou steeg het marathonlopen alhier enorm in populari teit. Maar de prestaties hebben hiermee in de breedte nauwelijks gelijke tred ge houden. De top is nog steeds bijzonder smal. Mede door deze beide afschrijvingen werd Cor Vriend de favorietenrol op zijn iele schouders ge drukt. De 32-jarige Eindhovenaar voldeed trouw aan de verwachting. Na 2 uur 17 minuten en 5,3 seconden mocht hij zich Nederlands kampioen noemen. De PSV'er heeft ooit een knap persoonlijk record van 2.13.08 neergezet. Op de laatste Olym pische Spelen moest hij met een 41e plaats genoe gen nemen. Vriend is dan ook nóg ver van de ab solute top verwijderd. Voor het eerst sinds drie jaar had de Westland-marathon niettemin een Neder landse winnaar. De laatste drie gelukkigen - de Turk Velli Balli (nog altijd het record bezittend met 2.16,11), de Belg Julien Grimon en de Deen Jorn Lauenborg - ontbraken op het appèl. De buiten landse inbreng was minder sterk dan in de afgelo pen jaren. Wellicht om de nieuwe Nederlandse kampioen ook daadwerkelijk als eerste de eind streep te laten passeren. De tevoren gemaakte kansberekeningen bleken in ieder geval efficiënt te zijn uitgevoerd. Inderdaad werd favoriet Cor Vriend eerste en zijn grootste concurrent Barry Kneppers tweede. Kneppers wist Vriend lange tijd bij te benen maar in de slotfase kreeg de atleet van AAC (Amsterdam) last van kramp en waren zijn winstkansen prompt verkeken. „Toen Vriend ongeveer een kilometer voor het ein de opnieuw een demarrage plaatste, wilde ik ook aanzetten maar kreeg ik plotseling steken in mijn rechterdijbeen. Nadat hij dat gaatje had geslagen, wist ik dat de strijd was beslist". En Vriend: „Tij dens de laatste vijf kilometer heb ik herhaaldelijk geprobeerd weg te vluchten. Steeds kon Kneppers echter goed blijven volgen. Toen ik het voor de al lerlaatste keer wilde proberen, liep ik opeens al leen. Gelukkig maar, want als het op een sprint was uitgedraaid, was Kneppers me, normaal gesproken, wel te snel af geweest". een enorme schare landgenoten gevolgd) Achmet Altun en Mehmet Terzi. Tien kilometer verderop moest Wassenaar lossen en vervolgens konden ook beide Turken het op dit zware parkoers be trekkelijk hoge tempo niet meer aan. De overgeble ven lopers hielden het met zijn vieren opnieuw tien kilometer vol waarna Vriend, die in de respectieve lijke kopgroepen nauwelijks initiatieven had ont plooid, en Kneppers zich van de rest distantieerden en het in de slotfase samen uitvochten. Mentink, clubgenoot van Nijboer, kwam in het bezit van de bronzen medaille. Meegevallen Kopgroep De beide kanshebbers waren van het begin af in de voorste rijen te vinden. Al na 10 kilometer had zich een kopgroep van zeven man gevormd met Vriend, Kneppers, Gerard Mentink, Bram Wassenaar, de Schot Colin Youngson en de beide Turken (door Opmerkelijk fit, alsof hij nog een flink aantal kilo meters te voet af zou kunnen leggen, liet Cor Vriend na afloop alle huldeblijken over zich heen komen. „Het is best meegevallen", aldus de kers verse titelhouder monter. „Op dit bochtige par koers was geen snellere tijd mogelijk. Het was geen haalbare kaart steeds hetzelfde egale tempo te blij ven lopen. Ik ben zeer tevreden. Wie er op dat mo ment lopen, dat zijn je tegenstanders. Met al die anderen heb je dan niets te maken". Het is natuurlijk een voortreffelijke prestatie om 42 kilometer en 195 kilometer al rennend af te kunnen leggen. Maar dat stadium hebben de echte toppers al lang achter zich gelaten. Die waardering geldt nog slechts de tientallen anderen, die zaterdagmid dag, zij het soms wel met een uur achterstand op winnaar Vriend, de finish in Maassluis bereikten. Om zich dan meteen met een warme deken te laten omhullen, een slokje tot zich te nemen en om ein delijk weer eens even te kunnen voelen wat zitten betekent. Toegejuicht door veel toeschouwers bëeindigt Cor Vriend de marathon als winnaar dick kierS' derlands kampioen

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1981 | | pagina 22