Hennie Kuiper terug
I
Deceptie voor dameshockeyteam!
Ruzie hét medicijn voor oranje judoka's
SPORTTRIBUIME
Peer Maas weer winst
LEIDSE COURANT
MAANDAG 6 APRIL 1981 PAGINA 8
MEERBEKE - Uitgere
kend in de hoog aange
slagen Ronde van Vlaan
deren, waarin zijn ploeg-
makker Roger de Vlae-
minck als dé favoriet van
start was gegaan, kwam
Hennie Kuiper terug. Kui
per was vertrokken met
de wetenschap dat hij in
die finale de hoger aan
geslagen Belg zou moe
ten helpen met als moge
lijke tegenprestatie steun
in de komende Tour de
France. De boeiende Bel
gische klassieker, die
werd gekenmerkt door
vele valpartijen op de
smalle wegen waarbij tal
van grote renners hun il
lusies verloren, kreeg
evenwel een verrassende
ontknoping. Toen de
strijd de beslissende fase
was ingegaan lukte het
Kuiper aan de greep van
de laatste tien kansheb
bers te ontsnappen. Ro
ger de Vlaeminck zorgde
er vervolgens voor dat de
16 kilometer lange vlucht
in de rug werd gedekt.
Pas op de laatste kilome
ters mochten enkele cou
reurs nog op avontuur
gaan. Met als gevolg dat
de 65e Ronde van Vlaan
deren voor de Neder
landse wielersport een
ongekend hoogtepunt
werd. Achter Kuiper ijlde
Frits Pirard namelijk naar
de tweede plaats en ver
sloeg Jan Raas in de
sprint om de derde en
vierde positie de Frans
man Bossis.
Voor vele Belgen en vooral
voor Peugeot-ploegleider
Maurice de Muer reden ge
noeg om een beetje zuur te
kijken. Mede omdat bijna
niemand van Kuiper eigenlijk
dacht dat hij een dergelijke
stunt nog kon realiseren. Ze
ker, er bestond veel respect
voor zijn kwaliteiten. De door
hem behaalde Olympische ti
tel, zijn Nederlands kam
pioenschap en zijn twee
tweede plaatsen in de Tour
de France (1977 achter The-
venet en vorig jaar achter
Zoetemelk) waren niet verge
ten. Sommigen wisten zich
zelfs nog te herinneren dat
hij zich ook nog eens na een
vetdrit in een rood-wit-blauw-
tricot had mogen hullen.
Maar toch... Kuiper werd min
of meer als afgedaan be
schouwd. Als een soort su
perknecht van Roger de
Vlaeminck, die dit seizoen
onder leiding van Fred de
Bruyne nog even zou aanto
nen dat het niet winnen van
een klassieker in 1980 moest
worden beschouwd als een
misstapje. De kansen op
nieuwe triomfen van de giste
ren inderdaad ijzersterk fiet
sende Belg werden hoog
aangeslagen, mede omdat
Kuiper nog wel in staat werd
geacht in de finale De Vlae
minck de helpende hand toe
te steken. Het pakte echter
anders uit. Door een grillige
samenloop van omstandighe
den werd Roger de Vlae
minck gedwongen de 16 kilo
meter lange solo van zijn
..hulpje" te dekken.
Verontwaardigd
„Hulpje!". Hennie Kuiper
brieste verontwaardigd, toen
die opmerking werd gemaakt.
Dat was zijn eer te na. Zeker
nu hij dan eindelijk één echte
klassieker in zijn lange loop
baan op zijn naam had ge
bracht. Hij wenste onmiddellijk
orde op zaken te stellen. „In
de finale kan ik veel doen voor
Roger, maar omgekeerd heb ik
er ook voordeel aan. Ik kan
ook mijn eigen kans schaden".
Toch was hij reéel genoeg om
te erkennen dat met name Ro
ger de Vlaeminck alles had ge
daan om zijn dolle, slopende
rit naar de finish tot een suc
ces te maken. „Met dank aan
Roger", zo klonk het. Toch
verklaarde dat uiteraard nog
niet alles. Hoe was het nu mo
gelijk dat Kuiper eindelijk toch
nog die triomf boekte die hem
al jaren aan zijn neus was
voorbijgegaan. Zijn verhaal:
„Op de eerste plaats rijd ik het
hele jaar al goed. Voorts ben
ik meer mijzelf geworden. Bij
Peugeot was ik té nerveus en
té ambitieus. Kon ik de proble
men niet aan. Nu is dat anders.
De samenwerking is beter. Bij
DAF kom ik ook beter tot mijn
récht. Ik kan nu werken voor
een ander en dan mijn eigen
kansen benutten. Ik heb het al
eerder gezegd: „Het zou me
niets verbazen wanneer ik dit
seizoen twee klassiekers zou
winnen. Wel, de eerste Is bin
nen". De anders altijd heel be
dachtzaam pratende Kuiper ra
telde maar door. Hij wees er
ook nog even op dat zijn leer
ling Adrie van der Poel gewel
dig had gekoerst en tot de
Muur was meegegaan. Loven
de woorden dus. Toch had al
les heel anders kunnen lopen.
Vele valpartijen
De 65e Ronde van Vlaanderen,
die door het In het parcours
opnemen van een serie nieuwe
hellingen en nog wat meer ve
nijnige, puntige kasseien op
nieuw was verzwaard, werd ge
kenmerkt door vele valpartijen.
Maertens was bijvoorbeeld
met zestig andere renners be
trokken bij een dergelijk ge
beuren en staakte ontredderd
de strijd. Pollentler werd door
deze tegenslag eveneens ach
teruit geworpen en kwam op
de Koppenberg pas in één van
de laatste groepen door. Fran
cesco Moser kon het ditmaal
eveneens niet redden.' De Ita
liaan maakte een zwakke in
druk en werd geheel tegen de
verwachting in uit de eerste
stellingen verdreven. Saronni.
een ander kanspaard, knalde
drie keer tegen de grond en
hield het verder voor gezien.
De strijd ging echter onvermin
derd voort. Ook op de Kop
penberg. die wordt geken
merkt door een bijna loodrecht
omhoog stekend stuk met kas
seien bedekte weg. Ruim 430
meter kwelling, waar het uiter
ste van de renners werd ge
vraagd. Een klim met over 80
meter een stijgingspercentage
van 25 en dan nog eens een
„toegift" van 50 meter waar de
moeilijkheidsfactor met veer
tien procent kon worden aan
gegeven. Daar, op deze door
duizendèn Belgen omzoomde
giftige stenen pulst, werd te
vens afgerekend met de tradi
tie dat de winnaar van de Ron
de van Vlaanderen moest wor
den gezocht bij de eerste vijf
die hier boven kwamen. Kuiper
zat daar niet bij- Wel Priem
met de Italianen Cataneo en
Renosto. Op de lastige hellin
gen die daarna voor de wielen
kwamen werd dat allemaal
echter keurig rechtgetrokken.
Zelfs lukte het Kuiper een op
de Taaienberg opgelopen ach
terstand van een halve minuut
goed te maken. Dit bravour-
stukje viel echter In het niet bij
de prestatie van Frits Pirard.
„Ik had twee keer lek gereden
en Freddie Maertens moeten
helpen. Mijn achterstand be
droeg wel vijf minuten. Als eni
ge ben ik vooraan teruggeko
men". En daar speelde hij ook
een belangrijke rol toen het
erom ging de prijzen te verde
len.
Veel jongeren
Geraerdsbergen definitief was
ingeluid door Jan Raas. Zijn
demarrage vormde de inleiding
van een geslaagde ontsnap
ping van twaalf coureurs,
waarbij opvallend veel jonge
ren. Het betekende tevens het
einde voor de dappere Jos
Schipper die samen met Ludo
Delcroix kort daarvoor nog een
voorsprong van ruim één mi
nuut had genomen. De HB-
kopman was er overigens
mede voor verantwoordelijk
dat Tl-Ralelgh in de laatste ki
lometers over té weinig man
kracht beschikte. De mannen
van Post reden zich over de
kop om Schipper en Delcroix
terug te halen en moesten later
de tol betalen. Kees Priem
daarover: „Het Is nog erger
dan vorig Jaar. Wij moeten al
les alleen doen. Het hele pelo
ton rijdt tegen ons. Het lijkt
wel een soort opstand".
Hoe het ook zij, toen het er op
aan kwam zat Jan Raas hele
maal alleen. Voor Kelly, Wil-
lems, Vandenbroucke, De
Wolf, Mutter, Bossis en Pirard
gold trouwens hetzelfde. Alleen
De Vlaeminck wist zich ge
steund door de aanwezigheid
van Kuiper. En Kuiper mocht
dan bij de aanloop naar de
kruin van de Bosberg nog zo in
moeilijkheden hebben gezeten
en zelfs aan De Vlaeminck
hebben moeten vragen op hem
te wachten wanneer de achter
stand op de Muur niet al te
groot zou zijn; diezelfde Kuiper
leverde prompt zijn bijdrage
aan de zo belangrijke ploegen-
tactiek. Twee keer dekte hij
een aanval van Roger de Vlae
minck af en toen dat niet lukte
toog hij zelf op avontuur. Da
niël Willems en Fons de Wolf
die wellicht nog een spaak in
het wiel hadden kunnen steken
bleven zitten en ook de ande
ren reageerden niet. Kuiper
rook zijn kans, zette door en
sloeg direct een gat. Alleen
Raas wilde nog wel een serieu-
Hennie Kuiper gaat zege
vierend over de streeep
in Meerbeeke; zijn eerste
klassieke trlomt is een
feit.
ze poging ondernemen, „ik
ging echter te laat. Pirard was
me voor. Trouwens, Kuiper
was toch niet meer te achter
halen". Bleef alleen nog het
feit over dat de zo hoog aan
geslagen TI-Ralelgh-knechten
opnieuw In de eindstrijd ont
braken. Grtomde Raas: „Alleen
Van Vliet, Peeters en Priem re
den goed. Maar ik moest weer
veel te veel alleen doen. En
één keer houdt het op. Maar ik
heb Kuiper beslist niet laten
gaan omdat hij een landgenoot
is, je rijdt een koers om te win
nen".
PETER VAN PUTTEN
DEN HAAG - Peer Maas boekte dit weekeinde zijn derde^ent
vierde grote zege als amateurwielrenner. Na de KO-racep êrc
de Ronde van Zuid-Holland zegevierde hij zaterdag in^fs, c
Omloop van de Braakman en gisteren in de Ster van B het
del. Maas toonde zich in de "Braakman" de snelste In,
eindsprint, waarna Havik tweede en Lammerts derde vi|
den. In Bladel was er opnieuw een massasprint, waai betJ
Hans Baudoin tweede en Nico Toussaint derde werd.
René Koppert, eveneens erg succesvol In dit voorselzo:
zegevierde in een race in het Belgische Lot. Joop RibbiCÈ
werd tweede en Gerrit Solleveld vierde. pj J
Hagenaar Henk van Weers is in het slotklassement vani
Ronde van Marokko zevende geworden. Winnaar werd
Tsjech Ferebauer.
Ron Snijders heeft de amateurkoers voor de Ronde QJ
Vlaanderen gewonnen. De renner uit Halfweg versloeg K\yj_
tin de Vos, met wie hij was ontsnapt.
De Rus Soekhoroetsjenkov neemt niet deel aan de dit j
open Ronde van Italië. De "beste amateur ter wereld" sl
in de vrijwel gelijktijdig te houden Vredeskoers.
De Nederlandse hockeydames hebben hun wereldtitel In Argentinië niet kunnen pro
longeren. Na een enerverende finale tegen de Westduitse dames, waarin Nederland
gedurende grote delen van de wedstrijd domineerde, bleef het ook na verlenging 1-1.
De Westduitse dames hielden, toen er strafslagen genomen moesten worden, het
hoofd iets koeler en wonnen. Op de foto: een moment uit het finalegevecht.
1. West-Duitsland. 5. Canada.
BUENOS AIRES De eindstand In 2. Nederland. 6. Argentlnü
ElllUSldny het toernooi om het wereldkampioen- 3. Sovjetp-Unie. 7. Japan.
schap hockey voor dames Is: 4. Australië. 8. België.
9. Frankrijk.
10. Spanje
11. Mexico.
12. Oostenrijk.
BUENOS AIRES West-Duitsland heeft gisteren
het vijfde toernooi om het wereldkampioenschap
dameshockey gewonnen door in de finale de Ne
derlandse ploeg na verlenging door het nemen van
atrafballen met 31 te verslaan. Aan het einde van
de verlenging was de stand 11, door doelpunten
van Fieke Boekhorst voor Nederland en van Marti
na Koch voor West-Duitsland.
Voor Duitsland wisten Gabriële Appel, Corinna
Lingnau en Stefanie Berger de strafballen te benut
ten. Anneke Bax scoorde de enige Voor Nederland.
De derde plaats in het toernooi ging naar de Russi
sche damesploeg, die Australië zaterdag in de klei
ne finale met 51 versloeg. Canada won met 30
van Argentinië en werd vijfde, terwijl Japan na een
gelijkspel van 11 tegen België door het nemen
van strafballen beslag wist te leggen op de zeven
de plaats.
De ontknoping was triest voor Nederland. Oranje was
immers de hele wedstrijd sterker geweest. Het over
wicht bleef onverminderd in de vijfde en laatste ver
lenging van zeven en een halve minuut. José Poel
mans en Elsemleke Hillen, onvermoeibaar in de op
bouw, schiepen kansen, maar in het centrum ontbrak
de speelster, die het werk kon voltooien, zoals het ei
genlijk ook in twee normale speelhelften en vier eer
dere verlengingen was geweest.
Kort voor het einde kreeg Nederland zijn laatste
kans: een korte hoekslag. Lisette Sevens slaagde er
niet in de bal bij het stoppen onder controle te krij
gen. De Australische scheidsrechter Robin Davis, die
met haar landgenote Jane Adams de wedstrijd goed
in de hand had, floot de allerlaatste kans naar de ver
getelheid.
Wat na de strafballen overbleef, waren teleurstelling
en tranen. Ontgoocheld keek dë ploeg het Westduit
se elftal na, dat in triomf langs de tribunes trok. Ruim
zeven Kwartier hockey had geen beslissing kunnen
brengen, de „strafballen" velden Nederland.
Toch was het begin van de serie voor Nederland gun
stig. Christina Moser pushte de eerste bal over het
doel. Daarna volgde voor Nederland de ene deceptie
op de andere. Birgit Hagen voltrok met haar voltref
fer het vonnis, dat, nadat onze landgenoten vier mi
nuten voor het éinde van de officiële speeltijd nog
met 10 hadden voorgestaan en bovendien vooral in
de tweede helft oppermachtig in het veld waren ge
weest.
Slechts met afbraakhockey kon West-Duitsland zich
staande houden. Uit de tweede strafcorner van de
wedstrijd - tegen Nederland negen - schoot Martina
Koch de gelijkmaker achter Det de Beus, waarmee
de coach van de Duitse ploeg, Wolfgang Strödter, die
gisteren 33 jaar werd, reeds zijn verjaarsgeschenk in
de hoek wist staan. Weliswaar moest hij nog bijna
een uur wachten, eer zijn meisjes het voor hem ont
hulden, maar toen hij de wereldbeker zag glinsteren,
werd het zelfs hem, de geroutineerde veelvoudige
Duitse international, te machtig. Het was meer dan
waarop hij had durven hopen.
Nederland trad aan in de basisopstelling. Met Anne-
lies Kapteln, die zaterdagavond voor paniek had ge
zorgd in de Nederlandse groep. Zij was met haar
hand beklemd geraakt in een taxideur. Er bleek ech
ter niets gebroken en dank zij het werk van ploegarts
Joep Brenninkmeijer kon zij spelen.
Nederland begon dus op volle sterkte aan de strijd,
als onmiskenbare favoriet In de laatste wedstrijd van
Buenos Aires. Nederland had In de voorgaande wed
strijden immers een veel betere indruk gemaakt. Die
zekerheid had de Westduitse coach Strödter laten
meetellen. HIJ koos voor een behoudend concept.
Daardoor kon Nederland het initiatief tot zich trek
ken. De Westduitse tegenstoten brachten geen suc
ces. De permanente bewaking van Martina Koch en
Christina Moser door Margriet Zegers en Josevoc
mans sloot doelpunten uit. celei
Het werd spannend in de Westduitse cirkel r
strafcorners kwamen dan ook: drie in het
kwartier. De derde maal was het raak. Fieke
horst schoot feilloos in, het was het dertiende (n jgi
punt van de onbetwiste topscorer in het toeLn
Hoe sterk Fieke Boekhorst dit toernooi heefijiw
speeld - niet alleen als scherpschutter, maar oo
een betrouwbare centrumverdedigster - juist in"5501
wedstrijd, heeft zij haar faam niet kunnen wa^
Doordat West-Duitsland bijna in het geheel geefm k
co's nam en Nederland met de dubbele dekking[ee J£
verdediging zijn aanvallende taak enigszins ve^ps
derde, ontrolde zich een weinig interessante slof1Uer
strijd.
Het aantal kansen bleef beperkt, ook voor N m
land, dat zijn acties ruim opzette, maar in het
trum mankracht miste. De vervanging van Aniwor
Kaptein door Marjolein Eijsvogel veranderde fel0
noeg niets aan die situatie. ande
Nletternin hield Nederland zijn voorsprong vasjs
vier minuten voor tijd Martina Koch gelljkmaPlaat;
Ook uit een strafbal, nadat zij de gehele wed" m
niet had kunnen loskomen git de persoonlijkeraa^
king.
West-Duitsland had het eerste doel bereikt, eert1 "e
lenging. Het wilde in die extra-tijd meer dan eeP de
lljkspel. Maar Nederland gaf de gelijke stand nPeêr£
handen. Het werd steeds duidelijker dat de beslten 1
op strafballen zou vallen. Dat gebeurde, in het 'e
deel van West-Duitsland. |r Jai
uit
ove
Nederland: De Beus; Boekhorst, Van Puffelen, Zegers, Pot :i
en Hendriks: Sevens; Bax; Kapteln (Eijsvogel), Le Poole f
Weller (Hillen). rate
West-Duiteland: Schmidt; Drüll. Pagels. Moser, Haude, Brik
Hagen, Appel; Lingnau, Koch en Birkenfeld (Bürger). f\J
KERKRADE Ruzie met de
bond schijnt hét medicijn te
zijn voor de Nederlandse top
judoka's om tot optimale
prestaties te komen. Met
tweemaal goud (Henk Numan
en Bert Verhoeven), drie keer
zilver en vier keer brons slo
ten zij gisteren de open Ne
derlandse judokampioen
schappen in Kerkrade af als
succesvolste land van het
toernooi. Slechts Canada was
met drie gouden plakken op
één vlak de betere. Tegeno
ver het Nederlandse resultaat
van vorig jaar, toen slechts
drie matig glanzende plakken
werden veroverd, mag dit een
uitstekende prestatie worden
genoemd. Dat op één na alle
buitenlandse winnaars van de
vorige editie in Kerkrade ver
stek lieten gaan deklasseerde
de strijd in de Rodahal welis
waar enigszins, maar dat is
eigenlijk niet zo belangrijk.
Belangrijk is de enorme sti
mulans die het resultaat in
Kerkrade zal hebben op de
judoka's zelf. Met in hun ach
terhoofd de wereldkampioen
schappen dit jaar in eigen
land, waar ze normaal ge
sproken op niet veel succes
behoeven te rekenen, zijn er
nu mogelijk vleugeltjes gebo
ren onder hun doorweekte ju-
dopakken.
Vooral Bert Verhoeven en
Henk Numan, die deel uitma
ken van de groep van tien voor
de centrale training geschorste
judoka's, hebben door hun
open Nederlands kampioen
schap de Judobond Nederland
(JBN) in ieder geval duidelijk
gemaakt dat men niet zonder
hen de weg naar WK-succes
kan inslaan. Het eisenpakket
van de dissidenten, waarin
men inspraak en duidelijkheid
Inzake het beleid rond de cen
trale training en de bonds-
coaches vraagt, kent een ulti
matum dat op 11 april afloopt.
Om meer duidelijkheid te ver
krijgen heeft bondsvoorzitter
Henk van Oosten voor maan
dagavond om half acht een ge
sprek op het bondsbureau in
Den Haag gearrangeerd met
de groepswoordvoerders Nu
man, Van der Geest en Bak
ker. Een besluit of een oplos
sing valt in dit gesprek niet te
verwachten, maar het is alleen
maar toe te juichen dat er zo
snel mogelijk aan een bevredi
gende oplossing voor deze
vervelende kwestie wordt ge
werkt. Blijft deze uit voor 11
april, zullen de rebellerende
topjudoka's hun conclusies
trekken en alle gevolgen daar
van aanvaarden, dus ook af
zien van deelneming aan de
EK a.s. mei en de WK In sep
tember in Maastricht.
Niet voor niets
Sportief gezien zou dit jammer
zijn, want in Kerkrade is niet
voor niets zo hard geknokt.
Terwijl de nieuwe bondscoach
Dave Starbrook en technisch
adviseur Koos Henneveld rus
tig aan de kant zaten, moedig
de ex-bondscoach Peter Snij
ders - alsof er niets aan de
hand was -de Nederlandse
kernploegleden aan bij hun
overwinningen.
Harrle Peters (27) uit Cuyk
(winst op Nederlands kam
pioen Mervin Ellazen) en Hans
Hoogendijk (23) uit Vlaardin-
Numan en Kars in duel
om de zwaargewichttitel.
gen bereikten de finales, maar
gingen daarin ten onder tegen
de Canadezen Phil Takahashi
(drie maal voordeel) en Brad
Farrow (offerworp). Na het
brons van de 25-jarige Jimè
Essink (tot 71 kg), Rik Bakker
(24) uit Brielle en Ben Spijkers
(20) uit Nijmegen (tot 78 kg)
werd de goudader blootgelegd
in de gewichtsklasse tot 86 kg.
Nederlands kampioen alle ca
tegorieën Bert Verhoeven werd
eerst glansrijk poulewinnaar en
bleef vervolgens als triomfator
over in een afvalrace over vier
hindernissen. Trots stond de
22-jarige medische student uit
Udenhout gisteravond na af
loop op het erepodium. Naast
hem de verslagen Amerikaan
Tommy Martin (geveld door
een vierde armworp) en twee
bronzen Russen, alsof hij de
wereld had veroverd. Een
prestatie die nog meer gestalte
kreeg toen hij een half uur la
ter zijn rechterbeen toonde.
Een enkel zo dik als zijn kuit
en een knie met een kwart
lichter vocht erin. Slechts een
wonderbandage had deelne
ming dit weekeinde mogelijk
gemaakt voor Verhoeven.
Matige bezetting
In de klasse tot 95 kg was
sprake van een matige bezet
ting. Liefst zeven Nederlanders
konden daardoor de achtste fi
nales bereiken en het was ten
slotte de Amsterdammer Henk
Numan die beslag legde op het
open Nederlands kampioen
schap na een passieve strijd
tegen Iman Kars uit Rozen
burg.
Bij de superzwaargewichten
ging de zege naar de Oostduit
ser Henny Stöhr. De Nederlan
der Wil Wilhelm legde beslag
op het brons. In deze reuzen-
categor.ie ontbrak de Amster
dammer Peter Adelaar, die op
de twee meter-lijn met een
oorontsteking kampte. N
geruchten dat hij weer
tief zou stoppen met di
strijdsport heeft Adelaar
dag weer definitief ontze
Deze open Nederlandse 4
pioenschappen werden van
de elfde maal in Kerkraic/J
houden en opnieuw mam/n
fors financieel verlies. D Bn j.
gangsprijzen van f 12,5( r(jt
20,- zijn veel te hoog, d
Kerkrade te moeilijk tu
baar, en de wedstrijdses^ J
lang. Slechts een hart
toeschouwers dat twee
aanwezig was doet vreze
de belangstelling
wereldkampioenschappe J
van 3 tot en met 6 sept
a.s. ook in Limburg word 1
houden. De bange verwal
gen werden gisteren dd c
organisatoren weggelachen
zeggen: „In de Euroha
Maastricht zijn 6000 plag
de Eurohal ligt vlak bij
tion, is derhalve makkeHfll
bereiken en Maastricht ijP
zijn gunstige ligging
drielandenpunt een inter in
naai aantrekkelijke stad.1
reclame en de hulp va U
door de NOS toegezegf
camera's moeten dit
ment tot een succes ma*
HERMAN JANSEN L
volt