uisvesting
ju denten
Laika is een allemans vriend
Carnaval met Vader Abraham en RitaCorita
Bart van der Klaauw:
gelauwerde bard die de glorie
van de luchtvaart bezingt
-^P/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 14 FEBRUARI 1981 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
URGERLIJKE STAND
Geboren: Danny, z.v. F. Varkevisser en H. A. Ou-
d; Anne-Marijn, d.v. T. Boomkens en N. Reijnvaan; Koen,
l J. H. Beukers en N. Bal; Simone Agatha Adriana, d.v. C.
ft en C. A. M. de Ridder; Angelique, d.v. A. Vianen en J.
lvoor roo; Maarten Cornells Pieter, z.v. C. Bol en J. E. M. Ei-
atten «k; Anne Yvonne, d.v. R. G. Crevecoeur en P. M. F. Oo-
erblik bifobert- z v- W. F- van Weerlee en P. B. J. Frank; Frank;
z.v. J. A. Schild en M. A. A. Verwer; Jelte Maarten, z.v.
'h. de Grood en A. M. Onderwater; Jan, z.v. W. G. A. van
lm en A. M. Devilee; Michael Adrianus Marinus, z.v. C.
12 kil£ en P. Korsuize; Richard, z.v. C. W. Sira en L. van
ietro, z.v. S. di Serego Alighieri en C. Passi; Danny, z.v.
en M. Mathot; Martinus Johannes, z.v. J. A. A. M. van
■veld en M. A. Th. Witsenburg; Jacob Cornelis, z.v. W. J.
jk en J. A. Kralt; Sander Gerwin, z.v. G. M. H. Scheer en
êr Rele; Nicolaas Johannes, z.v. J. van Duijn en C. S. H.
]naar.
rcDru'^en: N G- van Noort, geb. 11-12-1907, man; A. van der
ifcnfcNi, geb. 5-9-1909, man; H. van Bekkem, geb. 7-11-1908,
ERKOfjrd: P. J. Onvlee en A. E. Hendriks; H. C. Montanus en E.
^lagwein.
Wendy is een leuke, Mechelse Herder, die voor iedereen
erg vriendelijk is.
LEIDEN Laika is de naam van de
hond van deze week. Een uitgebreide
beschrijving van haar karakter, ge
woonten en onhebbelijkheden valt niet
mee, omdat ze pas ruim een week in
het asiel verblijft. Het is een zeer rusti
ge tijd voor het asiel: geen honden of
katten, die al een half jaar in een hok
zitten. Laika vindt dat natuurlijk pri
ma. Zij staat al in de krant, terwijl ze
zich nog niet eens voor honderd pro
cent realiseert, dat zij niet meer bij
haar oude baas welkom is.
Laika is een Mechelse Herder. Geen ras
hond lijkt het, maar dat is wat onduide
lijk. In hoeverre ze een stamboom heeft,
zal altijd een vraag blijven. Zij is met haar
zestig centimeter, gemeten van grote teen
tot kop, flink uit de kluiten gewassen. De
alles overheersende kleur van haar vacht
is lichtbruin. Haar buik neigt naar wit en
op haar staart is een zwart gekleurde, hier
.1 daar wat uitgelopen ring te ontdekken.
Op één poot is een zwart vlekje te zien.
Dit is een eeltplekje. Een bij paarden va
ker voorkomende verschijnsel, maar voor
een hond is het vrij uniek. Twee soms
grappig, spits omhoog stekende oren com
pleteren de beschrijving van haar uiter
lijk.
In haar hok gedraagt Laika zich zeer rus
tig. Gelaten wacht ze op de dingen, die
komen. Maar ze kan haar blijdschap niet
op, als ze eruit wordt gehaald voor een
ommetje en èen frisse neus. Ze springt en
thousiast tegen alles en iedereen op, loopt
druk heen en weer en ook de beweeglijke
staart wijst erop, dat ze de vrolijkheid zel
ve is. Dit houdt niet in, dat Laika zich de
hele dag gedraagt als een spring in de wei.
Ze is een allemans vriend, lief en gedul
dig. Ze moet blijkbaar wat overtollige
energie kwijt na een aantal dagen gevan
genschap. Laika is dan ook geschikt om
als huishond te fungeren. Ze luistert pri
ma en is opvallend goed zindelijk. Haar
enige minpuntje is het feit, dat zij in lichte
mate jaloers is. Dat is ook de reden, dat de
vorige baas van Laika haar de deur uit
deed. Ze kon het niet helemaal verkrop
pen, dat er een klein kind in huis was, die
ook de nodige aandacht kreeg. Een gezin
met kleine kinderen is dan ook geen goed
alternatief voor een hok in het asiel. Aan
poezen heeft zij een hekel en andere hon
den in haar omgeving zijn ook geen on
verdeeld succes. Niet dat Laika zo kwaad
aardig is, maar daar houdt zij gewoon niet
van. Omdat ze pas een paar dagen in het
asiel zit, is er nog geen tijd geweest om uit
te proberen of ze tegen autorijden kan.
Wendy
De hond van vorige week heeft ook niet
te klagen. Zij heeft in Leiden een nieuwe
baas gevonden. Zij is eerst nog wel geste-
riliseerd, voor alle zekerheid.
ROELOFARENDSVEEN Muziekve
reniging „Liefde voor Harmonie" houdt
binnenkort voor de elfde keer de tradi
tionele carnavalsfeesten in de veiling
hallen in Roelofarendsveen. In het
weekeinde van 20, 21 en 22 februari wor
den voor alle leeftijdsgroepen feesten
gehouden.
Vrijdagavond houdt men voor mensen
vanaf 16 jaar een carnavaleske avond met
medewerking van „De Sonny Boys" en De
Twee Pinten". Kaarten voor deze avond
zijn verkrijgbaar bij kapsalon Van Berkel
aan het Noordeinde.
Zaterdagavond komen de donateurs aan de
beurt. Zij worden vergast op muziek van
Vader Abraham, Rita Corita en „De Sonny
Boys". Kaarten en inlichtingen zijn ver-
krijbaar bij J. de Jong, Floraweg 67 en N.
van Ruiten Noordeinde 108a, beide in Roe
lofarendsveen.
Zondagmiddag tenslotte, wordt een feest
middag gehouden voor de kinderen. Zij
kunnen dan, al dan niet met ouders, gaan
luisteren naar optredens van de zangeres
en de „Agena's". Tijdens de drie feesten zal
de carnavalsvereniging De Saksen, onder
aanvoering van Prins Driekus de eerste,
voor de nodige sfeer zorgen.
^ijn niet breed
aaid, cle mannen die
i in redelijke
'POfvaart staande
^^4nen houden doo-
pfjlfiaar als professional
Kjr de luchtvaart te
rijven. Een heel
heeftine groep
°PS»tnalisten annex
eP Y^kenschrijvers is het
e Bart van der
lauw» die zondag
/ordt tig jaar wordt en
;conon|anks een vrij
"ssen Ikke rug nog
-Hrsrecht door het
pn gaat, is daar één
..-aal- ^en magere man,
:e auti donkere, bijna
te wfmende ogen die
haven^e afstanden kunnen
mbiqiLzien Dje heeft hij
hcpejJ nodig voor z'n
an te rk, die ogen, want de
den danste details moeten
daahem betrouwbaar tot
recht komen.
Zuid-A
van der Klaauw, nu
oprfg jaar.
/oor fltvaartjournalist,
neen i'jver en vertaler van
'oorsè Pllen boeken over alles
zienliikeemolorisee5d oPst»jgt.
'an Zu£l en weer daalt>
meren Itvaartfotojoumalist ook,
e olielbredacteur van bet
'ssenas(chri£t Avia, adviseur
Vfrika een Post°rder-
op het 8ebied van
Noon? dat vliegt. gelauwerd
ïrbodeT"3"; kortom: een bard
reeeri^e 6lone van de
van ltvaart nauwgezet en dan
Kerkenmet liefde bezingt.
opniei' va" d" Kla?V
eevraar sinds enkele jaren
p ^met wat groen omrankt
i in de Leidse
ellen inwijk, met in de
lertuin het grafje van
vorig jaar voortijdig
orven jong poesje dat
lllllllllllliexotische naam droeg.
Illlllllllllltuin wordt ook druk
Dikt door spreeuwen,
hoon het huisadres
isenplaats is. Heel dunne,
krokusjes doen een
[je voorbarig en flink in
f/aterkou. Ook dat volgt
mder Klaauw
lettend. Er ontgaat
niets; registreren zit
I in het bloed, ofschoon
Iran een
Het tundeknobbel verstoken
'{/assenaarder van
k alles}ortei gymnasiast aan het
ieltrucii0ySjuscoiiege in Den
f>, eindexamen in 1940,
rings, 7j/ijjdgenoot van Norbert
a. Longneize,- ^ie een
sr en (jllelklas zat. „Familie
"Nou, dat is dan
hard-r|e familie. In het grijze
umme%den Was er in
nge W;Senaar een splitsing
nog l%r de Van der Klaauws
en swjjn katholieke en een
wde: Vestantse tak. De minister
>g ever\n de protestantse tak en
de hn de katholieke. Kun je
eg vahiet aan me zien
JowdoVonge Bart was al vroeg
Ie dubbg geïnteresseerd in de
brengetjenj. Dat begon bereids
MA SAide vogeltjes. Een
?pje van een jaar of
ilf was hij, toen De
Pelikaan en De Uiver hun
grandioze geschiedenis
schreven. Hij zag het
luchtschip de Hindenburg
over Den Haag varen en hij
hielp ook gezagvoerder
Evert van Dijk als een vorst
in Wassenaar inhalen, nadat
die, na een groot en
wispelturig avontuur, de
Atlantische Oceaan was
overgestoken. „Ja, dat was
toen wat. Vijftig jaar
luchtvaartontwikkeling zit
er tussen toen en nu. Zelf
ben ik 28 keer die oceaan
overgestoken; een tochtje
van zeven uur vliegen. Maar
ik werd niet ingehaald; ze
zeiden alleen maar: zo, ben
je er weer, en wat heb je nou
weer meegebracht?"
In de oorlogsjaren kon Bart
niet meteen aan de slag
komen. „Ik heb een blauwe
maandag rechten
gestudeerd, maar daar zaten
allerlei haken en ogen aan.
Ik was ook een tijdje
distributieambtenaar, als
rijpere knaap. Je moest wat
te doen hebben, anders
vonden de moffen wel wat.
Ik ben trouwens toen een
paar keer opgepakt. Maar
dat vliegen bleef me boeien;
zomaar van de grond af de
lucht in, als levend wezen.
Dat enerveerde me enorm."
Van der Klaauw kan, als het
een beetje helder weer is,
vanaf zijn boven-
werkverdieping de
vliegtuigbewegingen van en
naar Schiphol gadeslaan, als
er van de „Kaagbaan"
gebruik wordt gemaakt. Elk
type vliegtuig herkent hij in
no time. Geen wonder ook,
want hij was al „spotter"
toen het woord nog
uitgevonden moest worden.
Bart is zowat van kindsbeen
af al een expert in het
vliegtuigherkennen geweest;
nam geregeld deel aan
nationale kampioenschappen
op dit contourenrijke terrein
en verwierf
doodgemoedereerd vijf keer
de titel. De menselijke
verworvenheden in het
luchtruim tintelden na in
zijn ontvankelijke ziel.
Vliegtuig en vliegen hebben
voor hem geen
geheimenissen meer; „ach
nee, daar ben ik aardig in
thuis". Van der Klaauw kan
moeilijk anders getuigen.
Met Bart van der Klaauw
praten is een kwestie van
uren, en dan nog heeft hij
pas een tip van de sluier
waar hij allang dwars
doorheen kijkt opgelicht.
Een rustige prater,
boordevol verhalen die
aanstekelijk werken. Een
menselijk vliegapparaat, dat
„graag puurt en uitpluist".
Ik raak algauw in zijn ban
en begin m'n eigen jeugdige
herinneringen (toen het
zwerk nog niet zo
gecompliceerd was) aan te
halen. Van der Klaauw is
ook geduldig en luistert erg
rustig naar m'n gestuntel
over vliegtuigen en
bommenwerpers en
jachtvliegers en
nachtvliegers en horizontaal
opstijgen en bankjes langs de
kant in de Dakota en nog
meer van dat gezeur. Een
enkele keer beaamt hij mijn
ervaringen, zucht
onhoorbaar en achter zijn
scherpe oogopslag zie ik hem
denken: man, wat zit je nou
te bazelen.... Heb jij er
verstand van of ik
Op het ogenblik vermoedt
de bijna zestigjarige jubilaris,
dat hij vrijwel de enige is die
full time over de luchtvaart
schrijft: „het is verrekte
moeilijk om daar in te
komen". Uiteraard, want
een routinier hls Van der
Klaauw laat de
inspanningen van anderen
achter zich. Niet dat hij ze
laat verbleken, maar hij
weet er alleen zo vreselijk
veel van. Vanaf de
Wassenaarse Vliegtuigclub,
waarvan hij in '41 al lid was,
tot en met zijn positie als
gepatenteerde, veel
geraadpleegde vraagbaak in
de tachtiger jaren.
Het is zö met hoger
geplaatste collega Van der
Klaauw gesteld, dat je, via
een dagenlang gesprek met
hem, zelf zo ongeveer je
vliegbrevet zou kunnen
halen. Ik meen op een
gegeven moment zelfs: die
man weet te veel. Ik zal z'n
wapenfeiten binnen de
^ülNWARDT ACADEMIE:
DERTIG JAAR SCHRIJVER OVER ALLES DAT GEMOTORISEERD
OPSTIJGT, VLIEGT EN WEER DAALT
I; :;:1Ï - - f:g;|;
Bart van der Klaauw: „Dat vliegen blijft boeien..."
proporties van het vluchtige
moeten zien te houden. Daar
gaat-ie dan: na wereldoorlog
II vier jaar werkzaam bij de
KLM, onder meer als
boordadministrateur, een
functie die hem op de Indië-
route bracht, waar hij ook
als voorlichter zich kon
ontplooien. In 1950: ontslag;
want hij werd te duur voor
de KLM, die met
miljoenenverliezen te
kampen had. Bart van der
Klaauw, toen nog
ongetrouwd, begaf zich in de
grote leegte van het free
lance-schap. En daar hij
heeft hij bepaald geen spijt
van gehad. „Ik ben nu
eenmaal een vrije vogel, die
zich niet vindt in een baan
van negen tot vijf uur,
achter een bureau. Een vrije
vogel vliegt! Moet je nog
meer weten
Nog even door dan. De free
lancer Bart van der Klaauw
(een vrije lancier, met een
open vizier z'n doelwitten op
,de korrel nemend)
penetreerde binnen een
groot aantal kranten en
tijdschriften, in binnen- en
buitenland; schreef een hele
Alken-reeks vol met
onomstotelijke gegevens,
commentaren en prognoses.
En dat is nog maar een
schijntje op z'n publicistische
werkterrein. Van der
Klaauw handhaafde zich op
zijn eigen front; groeide uit
tot een onaantastbare
autoriteit, reisde met bijna
duizend vlieguren (de
kilometers heeft hij niet
geteld, want daar was geen
beginnen aan) rond de
wereld, maakte foto-safari's
in Afrika, schilderde erg
verdienstelijk in z'n vrije
•uren als amateur-painter,
steeds treffend. M'n liefje,
wat wil je nog meer!
Ik weet niet, of Bart van der
Klaauw nog veel meer zou
wensen. Ik heb hem er niet
naar gevraagd. Maar ik weet
wel beter. Laten we het
houden op: 's mensen lust is
's mensen leven. Dat zeiden
ze al honderden jaren
geleden. Als hoofdredacteur
van Avia werkt hij thuis,
boven in de werkkamer,
met het wisselende gezicht
op het verwerken van de
Kaagbaan. Eens in de
maand trekt hij naar
uitgever Wyt in Rotterdam
die z'n inbreng esthetisch
verwerkt in een periodiek.
Geen auto. Er is een trein, er
zijn bussen. Schiphollijn:
kan best erg aantrekkelijk
worden voor Bart. Hij
gebaart spaarzaam en laat
z'n ogen werken; laat ruimte
voor het stellen van vragen.
Bemerkt hij een leemte in
het interview, dan vult hij
'die opmerkzaam op. Je ziet
het niet onmiddellijk aan
hem af, maar Bart is in de
loop van vijftig jaar
luchtvaart een stoottroeper
geworden: bestuurslid
afdeling luchtvaartkennis
van de Kon. Ned.
Vereniging voor Luchtvaart;
penningmeester van de Ned.
Ver. van Lucht- en
Ruimtevaart Publicisten
(met ongeveer 100 leden), en
bestuurslid van de
Vereniging voor Historische
Vliegtuigen.
Bart van der Klaauw werd
intussen onderscheiden met
de Prijs voor Lucht- en
Ruimtevaartjournalisten,
hem toegekend door de
gehele Nederlandse
luchtvaartwereld. De Kon.
Ned. Vereniging voor
Luchtvaart liet vorig jaar bij
Bart het gouden ere-insigne
opspelden vanwege zijn 40-
jarig lidmaatschap en zijn
grote verdiensten voor de
luchtvaartjournalistiek. Van
der Klaauw: „Ik kom tijd te
kort". Dat heb je met die
rusteloze lieden. Terwijl de
Boeings, de Fokkers, de
Lockheeds en, 't liefst, de
meest vreemde en zeldzame
old-timers hem om het
hoofd vliegen, is Van der
Klaauw ook nog een actief
sportbeoefenaar; hij speelt
niet al te fanatiek
badminton voor de B. C.
Merenwiek, waarvoor hij
bovendien het clubblad
redigeert. Ook al weer zo'n
gedrevene, bij wie het bloed
kruipt waar het niet gaan
kan. Hoe krijgt Bart het
voor elkaar: vliegende
journalistiek!
V
subellabi
ü^lptprp
fauteuilsf V -M 1 I
089.
ellen en i
op consJN De studenten van de Reinwardt Academie zijn
Toonzai%cjjt gehuisvest en de sportvoorzieningen van de aca-
5. (kijn minimaal. Het wordt hoog tijd, dat de gemeente
Cu ®m°fcschikbaar stelt om hierin verbetering te brengen,
ioM* de studentenraad van de academie.
1 ooUr'lnlbrief aan de gemeenteraad stelt de studentenraad: „Vijf
leden werd de museologische academie, met uw toestem-
[innen de Leidse vesting gehaald. In de vijf jaar van ons
1 is er op generlei wijze tegemoetgekomen aan faciliteiten
rN gebied van huisvesting en sportvoorzieningen. In de afge-
Iaren is er diverse malen een beroep op u gedaan. Tot op
io/trio hebben wij op dit gebied niets van u vernomen." Over de
lUbadOUIpng zegt men: „Dit is een nijpender probleem. De acade-
,uniek in Nederland met het gevolg, dat vele studenten
0 moeten komen. In tegenstelling tot de studenten van de
liversiteit is er voor de studenten van de academie, een
Itelijke instelling, geen huisvestingsvoorziening getroffen.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek
„Hond zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond (of
soms ook wel een kat) beschreven die in het asiel verblijft
om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij het dier
een goed tehuis vindt. De in de rubriek beschreven hon
den zijn óf gevonden, óf door hondenbezitters naar het
asiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende redenen afge
staan, vaak begrijpelijk, maar soms ook volslagen onzinnig.
De in „hond zoekt huis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt. Tegen betaling van 62,50 ten bate van zwerfdie
ren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Be
sjeslaan 6b, Leiden. Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12
en 14-17 uur, za. 10 tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maan-
Sdag gesloten. J
