9Rockgroepen zijn
een soort telefoon9
eel platen van Nederlandse uitvoerende musici
■PJL4TJE7V
TELEPHONE VIT FRANKRIJK:
De Franse groep Té-
lóphone komt in mei
naar Nederland.
voornamelijk laat-romantisch
maar dan komt de happy en-
ding met een arrangement van
enkele van Bartóks Hongaarse
boerendansen. Echt voor Cel
lo-maniakken.
Weer is het CBS die de eerste
plaat uitbrengtvan het nog
nauwelijks geformeerde Lud-
wig Trio: concertmeester Kan-
torow en solocellist Stegenga
van het Nederlands Kameror
kest met altist Mendelsohn,
een Roemeen die sinds kort
deel uitmaakt van het Resi
dentie-Orkest. Het drietal
speelt door Mozart voor strijk
trio gemaakte transcripties
van langzame delen met aan
sluitende fuga's die Bach en
zijn zoon Wilhelm Friede-
mann voor klavier of orgel
hadden gedacht. Op CBS 71100
hoort u een uitstekende, even
wichtige vertolking waarin de
stemmen duidelijk zijn te vol
gen.
JOHN KASANDER
Watanabe (Live at Budokan) How's Everything (CBS)
j met de toe-
\g Live at
tanlijken
angzamerhand
n te rijgen tot
omplete serie,
fgegaan door
s als Cheap
Bob Dylan en
Clapton (let op:
aal popjon-
is nu op CBS
dubbelalbum
henen van Sa-
Vatanabe (Live
dokan). Sadao
Ja, hoe haalt
platenmaat-
i pij het in zijn
om in <jeze
'an verminder-
platenverkoop
ilinde gok te
met zo'n
leet onbeken-
Japanner, die
bovendien in
sch em erge bied
azz en pop be-
Het wordt al
taal on begrij-
als in aan-
ing wordt ge-
n dat CBS een
\merika goed
pende dubbel-
van de popu
il popgroep
in eerste in-
Qe weigerde in
yland uit te
**ien. Uiteinde-
'erd toch beslo-
jt uitgave over
aan, maar dan
als compilatie
'<n enkele elpee.
i, How's
ything dus:
Boom town Rats Mondo Bongo (Mercury)
i robleem van
Geldof, voor-
annex zanger
de Ierse new
The
symfonie, Vader track. Zelfs de pe-
Abraham lukte het perdure David Bo-
at ee!
ook niet meer dan
eens een „pakken
de" Smurf-
town Rats, is I ensymfonie te com-
Like Mon- poneren). De nieu-
Zo'n perfect we 'elpee van The
mer schrijft hij Rats, Mondo Bongo,
een. keer. Wel etaleert voortdu-
hij er elke keer rend dat probleem
beetje bij in de
komen, maar
uitzonderlijke niet. Vreselijk aar-
i van Mondays dig, maar' niet uit-
op on bestel- zonderlijk. Een
val (Beetho- mooi voorbeeld eens goed zou luis-
ischreef ook daarvan is Banana teren naar wat hij
één vijfde Republic, de single- geschreven
wie-producer Toni
Visconti slaagt er
niet in de Geldof
composities iets bij
zonders mee te ge
ven. Zit er voor Bob
Geldof nu niet an
ders op dan verder
door het leven te
van Geldo'f. Hij wil gaan als een gefrus-
wel, maar 't gaat teerde muzikant?
Neen, 'zou het ant
woord kunnen zijn.
Want als Geldof
heeft
vóór Mondays, zou
hij ongetwijfeld
weer op het rechte-
spoor kunnen ra
ken. Maar schitte
rende songs als
Joey's On The
Street en I Never
Loved Eva Braun
van de eerste twee
elpees verkochten
niet. En hét stardom
waar The Boom-
town% Rats na de
grote doorbraak van
kunnen genieten,
schijnen ze niet op
te willen geven. Ge
volg daarvan, zal
elk jaar een plaat
zijn met goedbe
doelde pogingen,
productionele foef
jes en verzorgde ar
rangementen. En
misschien, eens
weer, een toevals
treffer. Maar op
Mondo Bongo is de
kwaliteit van vroe
ger noch die toe
valstreffer te beluis
teren. En daarom is
Mondo Bongo een
vlakke plaat gewor
den. Zonder venijn,
zonder lef en zon
der een I Don 't
Like' Mondays.
Maar wel nog
steeds, ondanks bo
venstaande kritiek,
een elpee met een
niveau dat hoger
ligt dan het gewo
gen gemiddelde van
het gigantische aan
bod new
wavebandjes.
AvdM
BRUSSEL „Platen maken we al--
leen omdat het publiek dat het wil.
We geloven niet dat rock and roll
geschikt is om op een langspeel
plaat te verschijnen. Een nummer
evolueert constant. Het is daarom
een onnatuurlijke handeling wan
neer je een song op de plaat vast
legt. Je moet dan ook naar onze
concerten komen, waar de num
mers nog steeds aan veranderingen
onderhevig zijn. Elke avond spelen
we anders omdat we worden beïn
vloed door de omgeving en het pu
bliek. In de studio is daar geen
'sprake van. Daar spreekt de tech
niek een woordje mee en wordt het
gevoel buiten gesloten. Platen bren
gen we dan ook in eerste instantie
uit om mensen te stimuleren onze
concerten te bezoeken. Daarom tre
den we ook op voor de televisie".
Aan het woord is Jean-Louis Au-
bert, de zanger, gitarist en tekst
schrijver van de Franse band Té
léphonè. „We zouden het liefst een
langspeler in een kelder opnemen.
Een paar vrienden erbij voor de
sfeer en dan maar spelen en opne
men zonder hulp van uitgebreide
technische hulpmiddelen. Toen we
pas begonnen, speelden en oefen
den we ook in kelders. Ik mis die
tijd een beetje".
met afwisselend ruige eh vindingrijke
rock and roll-structuren. De licht
show, volledig afgestemd op de mu
ziek, is perfect.
De groep is momenteel bezig aan een
muzikale verovering van de wereld.
Zo treedt de band de komende maan
den op in Portugal en Italië en staat
ze in mei in de Amsterdamse roek-
tempel Paradiso. De Franse taal, die
Téléphonè hanteert, lijkt nog steeds
een echte doorbraak in de weg te
staan, maar blijkt toch geen onover
komelijk probleem te zijn-, „In New
York hebben we vorig jaar en dit jaar
met veel succes in clubs gespeeld. De
bezoekers namen eerst een wat af
wachtende houding aan maar na drie
leuk. Zo blijf je tenminste met beide
benen op de grond staan. We zijn van
plan in Frankrijk minder op te tre
den. Voortaan willen vve, de concerten
aan het uitbrengen vSn een nieuwe
elpee vastknopen en andere optredens
onaangekondigd doen. Het moet een
gebeurtenis blijven, waarbij de band
zich vcflledig geeft. Dat is in Frankrijk
niet meer zo. Als we daar spelen, staat
het publiek al luid te applaudiseren
nog voor we één noot gespeeld heb
ben. In New York en straks in Para
diso moeten vve bewijzen wat vve
waard zijn en kunnen we ons geen
kleine foutjes permitteren
Téléphonè ontstond vier jaar geleden
plotseling. Corihne Marieneau, Ri
chard Kolinka, Louis Bertignac en ik
kennen elkaar al meer dan tien jaar
en we speelden voor Téléphonè al
vaak met elkaar samen. Op een gege
ven moment kregen Louis Bertignac
(gitarist, zanger) en ik een contract
aangeboden voor een concert. Als
veertien-jarige, geïnspireerd door/een
Who-concert dat ik had bijgewoond,
wilde ik al in een groep spelen. Ik had
een aantal nummers, dat ik wilde
brengen: zonder na te denken teken
de ik het contract. Gelukkig wilden
Louis, Corinne en Richard me helpen
Het eerste concert vond in Parijs
plaats voor vierhonderd mensen. We
hadden toen nog geen naam en schre-
Engelse taal", zegt hij. „Met een paar
simpele woorden, kan je een aardig
klinkende Engelse tekst maken. In
het Frans is dat niet mogelijk. Met die
taal moet je weloverwogen te werk
gaan. Dat betekent wel eens dat een
tekst maanden blijft liggen. Ik heb
eens drie jaar over een tekst van tien
regels gedaan
De elpee Au Coeur De La Nuit werd
■in Berlijn, Parijs, N$w York en Lon
den opgenomen. We houden van rei
zen. Van onze platenmaatschappij Pa-
thé mogenwe overal in de wereld op
namen maken. Op een dag zei ik te
gen de band: laten we naar Berlijn
gaan, daar hebben ze goede studio's en
ik wil de Muur wel eens bekijken.
Berlijn bleek echter niets te zijn. De
studio was slecht We hadden last van
een brom op de speakers van wege de
FM-radio, dus zijn we weer naar huis
gegaan. We hebben een deel van de
plaat in Parijs opgenomen en vervol
gens zijn we naar New York vertrok
ken. Daar hadden we door de FM-ra-
dio ook last van gebrom op de spea
kers. We hadden de Hit Factory
gehuurd, maar gelukkig waren de on
der de grond liggende Electric Lady
Studio 's nog vrij. Daar zijn vve verder
gegaan. In New York hebben we tij
dens ons verblijf ook in clubs ge
speeld. Onze producer en goede
vriend Martin Rush ent is echter erg
Engels georiënteerd; omdat hij de
Amerikanen niet kan uitstaan, zijn we
dus naar zijn studio in Londen
verhuisd. Daar hebben vve de elpee
afgemaakt. We dachten dat het opne
men in verschillende landen van in
vloed zou zijn op de opnamen, maar
dat is niet zo. Thuis in Parijs kwamen
we er achter dat we de meeste tijd in
de studio hadden doorgebracht of
hadden geslapen. Het -heeft ons een
hoop geld gekost, zonder dat het echt
iets heeft opgeleverd. Ik geloof dat we
de volgende elpee dan ook maar rus
tig in Parijs opnemen.
HANS PIET.
Téléphonè is in eigen land op z'n
zachtst gezegd een super groep, die
zich mag meten met grootheden als
The Police. De derde elpee Au Coeur
De La Nuit, die een aantal maanden
geleden werd opgenomen en zojuist
ook in Nederland is verschenen, is nu
al goed voor de verkoop van 250.000
exemplaren. Van de eerste en tweede
langspeler werden maar liefst 750.000
schijven verkocht, terwijl een goed lo
pende act in Frankrijk meestal ge
middeld 100.000 platen verkoopt.
Op het podium is Téléphonè een
hechte eenheid, die de Franse taal op
voortreffelijke wijze weet te mengen
nummers stonden ze toch te dansen,
ondanks het feit dat ze de teksten niet
begrepen. In het Canadese Toronto
gebeurde hetzelfde. Ook daar had
den we succes. Om het een beetje be
grijpelijk te maken probeer ik in mijn
slechte Engels het een en ander uit te
leggen. Of ik laat Corinne (bassiste
van Téléphonè), die goed Engels
spreekt, mijn Frans vertalen".
Gevolg van de succesvolle reeks con
certen was, dat het beperkte aantal
geïmporteerde langspeelplaten snel
was uitverkocht. Téléphonè overi
gens zijn de groepsleden goede vrien
den van de Amerikaanse Talking
Heads heeft al aardig naam ge
maakt in New York. „Als we er vol
gende keer naar toe gaan, kunnen vve
zelf kiezen waar we spelen. Toen we
de eerste keer gingen, is onze mana
ger (hij is 23 jaar) met een aantal pla
ten onder zijn arm clubs binnenge
stapt en heeft hij gevraagd of we er
mochten spelen. We waren gewoon
toeristen en konden er zomaar optre
den. Later zeiden we tegen elkaar:
Kon dat in Parijs ook maar".
Dat Téléphonè in Amerika voor 250
mensen speelt, terwijl dat in eigen
land vaak voor meer dan vierduizend
mensen is, wordt niet als een pro
bleem gezien, maar eerder als een
verademing. „We vinden het juist
ven óp een aantal Parijse muren aan
kondigingen als „Rock tonight in"...
Ik weet de naam van de club niet
meer, maar het concert werd een suc
ces en Téléphonè was geboren
De naam Téléphonè werd gekozen
naar aanleiding van een aantal door
Jean-Louis geschreven nummers dat
over telefoons ging. „Ik denk dat
rockgroepen een soort telefoon zijn.
Het is in ieder geval een erg moderne
manier om met mensen te converse-
Alle nummers worden door Jean
Louis geschreven. „Met de Franse taal
kan je veel meer spelen, dan met de
knieval voor de
commercie is het
van deze man, die
als de peetvader
van de Japanse jaz-
zwereld wordt be
schouwd met bijna
twintig albums op
zijn naam. Noem
één willekeurige
jazzmuzikant over
de hele wereld en
Sadao Watanabe
heeft ooit weieens
met hem gespeeld.
En waar heeft het
allemaal toe geleid?
TvR
ébruari Judas Priest, Jaap Edenhal
nda msterdam.
renl ebruari Raymond van het Groene-
d, Jeugdcentrum Over'de Brug in Gou-
I februari Bow wow wow, Eksit in
om erdam.
t bi ebruari Bow wow wow, Paradiso in
uan|sterdam.
'ebruari The Nits, Paradiso in Am-
dam.
aart Millie Jackson, Vredenburg in
"^fnaart Hawkwind, Paradiso in Am-
dam.
27 maart Fats Domino, Edenhal in Am
sterdam.
28 maart Status Quo, Ahoy' Sportpaleis
in Rotterdam.
30 maart Fats Domino, De Doelen in
Rotterdam.
3 april Mike Öldfield, De Doelen in Rot
terdam.
11 april Fischer Z, Paradiso in Amster
dam.
19 en 20 april B.J. Spears, Wanda Jack
son en Matchbox, tijdens Countryfestival in
Ahoy' Sportpaleis in Rotterdam.
26 april Iron MaidenStadsgehoorzaal in
Leiden.
Er lijkt een hausse te zijn in
platen van Nederlandse uit
voerende musici die jarenlang
niet of nauwelijks aan bod
konden komen. Grote en klei
ne platenmaatschappijen
gaan blijkbaar inzien dat klei
ne verkopen in de kringen
rondom deze musici soms ver
rassend kunnen oplopen. Ook
de musici zelf laten meer en
meer, geheel of gedeeltelijk in
eigen beheer, platen maken
om hun carrière te stimuleren.
Dat is in de huidige situatie
inderdaad een dwingende
noodzaak.
Soms echter gebeurt de op'
zichzelf verheugende promotie
wat onhandig en onzorgvuldig.
Onhandig omdat geen reper
toire moet worden gekozen dat
rechtstreeks vergelijkingen
uitlokt met wat de allergroot
sten al vaker en beter deden
maar toch wel repertoire dat
de luisteraar kan boeien. On
zorgvuldig omdat aan plaatde
buten en opnamen van musici
die nog geen gróte reputatie
bezitten, de grootst mogelijke
technische zorg zou moeten
worden besteed. Helaas echter
ontberen zulke opnamen cie
aandacht en de (ruime) tijd
van de beste opname-technici,
om van de persingen, die bij
de meeste platen beter kun
nen, nog maar te zwijgen.
Pianisten
CBS dat met Nederlandse exe
cutanten het laatste jaar met
wisselend artistiek succes erg
aktief is, brengt riu een opmer
kelijke pianoplaat van Ronald
Brautigam die studeert voor de
Nederlandse Muziekprijs, de
vroegere Prijs van Uitne
mendheid. Klaas Posthuma re
gistreerde op CBS 71101 zijn
gedreven en muzikale spel in
Schumanns tweede sonate en
zijn wat minder op Franse fi
nesse afgestemde voordracht
in Ravels „Tombeau de Cou-
perinSchumann wordt
weergegeven met de oorspron
kelijke finale waaraan ook
Richter en Horowitz de voor
keur geven boven de tweede
finale die Clara Schumann bij
haar echtgenoot uitlokte.
Brautigam speelt het gepassio
neerde presto uitstekend maar
de latere finale had er als los
stuk best achteraan mogen ko
men want ook die is de moeite
best waard.
Willem Brons, een generatie
ouder van Brautigam, trekt op
Christofori 230840 de aandacht
met een prachtige pianotoon
en evenwichtig, soms wat te
bedachtzaam spel. Zijn Hay dn
is mij wat zwaar maar in zijn
Franck zitten magnifieke ge
deelten. De plaat is overigens
vooral interessant door
Brahms' op 23-jarige leeftijd
gecomponeerde variaties op
een eigen thema dat heel
boeiend en afwisselend wordt
behandeld.
Tegenover deze geslaagde pia
noplaten een minder geslaag
de. Een concert op twee vleu
gels is altijd een wat hachelij
ke onderneming, een' opname
ervan is het blijkens CBS
71091 niet minder. Tine Dispa
en Cécile de Grijs vormen in
Debussy en Saint-Saëns geen
sluitende eenheid en in de
quatre-mains van Ravel, waar
dat wel het geval is, blijft hun
samenspel vlak en schools. Het
•lijkt wel of ze niet uit de plooi
komen. Ze moeten beter kun
nen maar dan had'aan de op
name meer tijd besteed moe
ten worden, naar ik aanneem.
Strijkers
De strijkers zorgen voor de
compositorische verrassingen
al zijn dat begrijpelijkerwijs
geen openbaringen. Het Haag
se duo van cellist Dries Mun-
nik en pianiste Anneke Dek
ker komt op Classical Records
180501 met liefst zes plaatpre
mières van componisten die
met hun ene been in de 19e,
met hun andere in de 20e
eeuw stonden. Bij de Rus Gla-
zounow, de Fransen Chevil-
lard en Huré, de Pool Nos-
zkowski betekent dat zangrij
ke, overwegend elegische ro
mantiek, bij Hindemith en
Marti nu een afwisselender,
muzikantesker en moderner
stijl. Aardig spel van het duo
maar aan opname en persing
ontbreekt wel wat.
CBS presenteert op 71099 het
Nederlands Cellokwartet van
leden van het Concertgebouw
orkest. Een rijke ceMoklank
komt ons tegemoet in een uit
voerige suite van Alexander
Kousen tzoff, zelf cellovirtuoos
en hoorbaar tijdgenoot van
Tsjaikofski. Ook de door Ca
sals bestelde kwartet-suite van
de Hongaar Emanuel Moor is
van de groep Stuff),
Ralph MacDonald,
Anthony Jackson,
Jeff Mironov, Jon
Faddis en pianis
t/arrangeur Dave
Grusin, maar ook
door het voltallige
Tokyo Philharmo
nic Orchestra, be
staande uit onge
veer honderd musi
ci Hooft u het al
in gedachten: per
fect gearrangeerde
en dito uitgevoerde
„improvisaties"; ge
brek aan avontuur
lijkheid troef. Een
dubbeldik op de Ja-,
panse, Amerikaanse
en Europese markt.
Een uur en een
kwartier gezapige
saxofoon- en fluit-
klanken van één
van Japans leidende
jazzmuzikanten, live
opgenomen in het
beroemde muziek
theater in Tokio.
Niet alleen begeleid
door het puikje van
Amerikaanse sessie
muzikanten, zoals
Richard Tee, Eric
Gale en Steve Gadd
(onder meer bekend
