im Verstappen
waagde zich aan
Vestdijk's Bacchanaal
ë\n
r
^Trinity-duo ruilt paard
®voor motorfiets
Salon Odessa: alles mag, niets moet
0h
u
f
cm
De abstracte
stillevens van
BB® I
Hans Barends
E
,1
EN^
ta
Lilian Dool in
LAK-tentoonstelling
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 30 JANUARI 1981
PAGINA 9
11
Trianon: met o.a. Geert
Ie Jong,Rijk de Gooyer,
leunie Touw en regie
iWim Verstappen
jSedert de Scorpio's Pim en
Wim ieder hun eigen weg
{gingen, is Wim Verstappen
wel degene geweest die het
best wist waar hij naar toe
wilde. Met „Pastorale '43"
toonde hij duidelijk zijn
voorkeur voor het door
hem gekozen onderwerp en
na het Grijpstra en De
Gier-avontuur is hij weer
terug bij Simon Vestdijk
met „Het verboden baccha
naal". Of hij het helemaal
aankan deze auteur te ver
filmen is de vraag, want
jg&sggondanks een goede sfeerte-
gsllj kening van een bepaald mi-
Hralieu glijdt hij te vaak af en
«H» verzandt hij in een nogal
||pjkleinburgerlijk registreren
«van een zeer oninteressant
geworden gezelschap.
Simon Vestdijk schreef het
boek pas in 1969 gebaseerd
op een eigen jeugdervaring.
De achtenswaardige zeer
Haagse familie Van der Laan
woonachtig op de Bad
huisweg naar de beelden te
oordelen viert met familie
en vrienden het feit dat va
der twintig jaar bij de firma
Toebosch werkt. De jonge
Toebosch arriveert met zijn
echtgenote om een door oom
Kerrie-Kees (Rijk de
Gooijer), de lolbroek van het
gezelschap, herhaaldelijk on
derbroken gelegenheids-
speech te houden en vertrekt
vervolgens ijlings, de kinde
ren Van der Laan voor
het feest naar de bovenver
dieping verbannen slaan
het gedoe beneden met de
nodige reserve (maar ook
nieuwsgierigheid) gade. Zij
hebben meer van die feestjes
meegemaakt, die uit de hand
liepen. Of was het niet zo erg
en werd het allemaal in hun
verhitte verbeelding nogal
overtrokken?
Verstappen situeerde te
oordelen naar de signatuur
op het gelegenheidsportret
van de jubilaris de situatie
naar 1958. Moeder Van der
Laan heeft een verhouding
met de schilder van het por
tret, maar moet vroeger ook
wel iets gehad hebben met de
perverse oom Carl (Hans
Croiset) de grote animator als
het om het organiseren van
een bacchanaal gaat, terwijl
oom Kerrie-Kees in wezen
met zijn dubbelzinnige grap
pen veel onschadelijker is.
Verder rotzooit iedereen
maar met iedereen aan. Ten
minste in de ogen van de
kinderen, die als kleine
gluurders het geheel nauw
lettend gadeslaan en er hun
eigen gevolgtrekkingen uit
maken.
Dat misschien is het zwakke
punt in Verstappen's film,
want waar een Luis Bunuel
juist dat spel met schijn en
werkelijkheid tot in de vin
gertoppen beheerst, loopt
Wim Verstappen vast in een
nogal banaal onderonsje van
oninteressante mensen. Maar
Bunuel is ook een stuk ouder
en ervarener. Dus kan het bij
Verstappen nog wel komen.
MILO
gasten op Wim Verstappen's „Verboden bacchanaal". Van links naar rechts
—Rijk de Gooijer, Inger van Heijst, Pleuni Touw, Siem Vroom, Lisbeth Celis en
^PHugo Metsers.
UXOR: Twee door het
lolle heen met Bud Spen
cer en Terence Hill. Re
gie: E. B. Clucher.
'■850.,Mari0 Girotti en Carlo Pe-
Uersoli verwierven in 1970
Bpencer, het Trinity-duo dat
i.OOOJ iet grimmige uiterlijk van de
—-Spaghetti-western een wat
'.950Ariendelijker aanzien gaf
dank zij een flinke dosis slap-
.850.5tlck Scenarioschrijver en
regisseur van deze succesvol-
■850J' serie was ene E. B. Clu
cher. die onder zijn eigen
Haam Enzo Barboni al lauwe-
,950;en had geoogst als camera-
taan, eerst voor Italië aan het
..-Russische front, later voor
L40UVittorio de Sica, Pietro Ger-
ccAjni en op internationaal ter-
Tein voor Raoul Walsh, Fred
fcinneman, William Wyler,
.35UWicholas Ray, Stanley Ku-
Q__priek en Robert Wise.
•950jTerence Hill brak al door als
de blijmoedige vrijbuiter in
Amerikaanse producties. Bud
Spencer bleef als oersterke
kolos met tal van andere
partners „steken" in het Ita
liaanse productieproces. Maar
nu zijn ze mèt E. B. Clu
cher weer herenigd in
„Twee door 't dolle heen"
waarin ze in het hedendaagse
Florida eigenlijk hetzelfde
doen als destijds in het Ita
liaanse wilde westen.
Spencer krijgt moeilijkheden,
in de haven en ramt de auto
van een paar onderwereldfi
guren, in elkaar. Hill doet op
een elegantere manier even
later precies hetzelfde en dat
maakt hen tot een team, dat
een overval op een super
markt beraamt, maar dat
door de verkeerde deur bin
nen te stappen wordt inge
lijfd bij de plaatselijke politie.
Als agent tegen wil en dank
doen zij alle moeite om uit de
dienst ontslagen te worden,
maar verder dan een aantal
autowrakken de oorspron
kelijke titel had beter „Car
busters" dan „Crime busters"
kunnen zijn brengen zij
het niet. Als zij bovendien
nog door louter toeval een
uitgebreide smokkel in nar
cotica aan het licht brengen
zijn zij voor de burgermaat
schappij verloren en ge
doemd het politiecorps van
Miami te blijven „verster
ken". Clucher heeft duidelijk
moeilijkheden met het fil
men op lokatie in Florida on
danks de medewerking die
hij gezien het scenario om
onbegrijpelijke redenen
van de plaatselijke autoritei
ten ontving, maar de slimme
Hill en de goede reus Spen
cer zien weinig verschil tus
sen de Italiaanse prairie en
het asfalt van Florida. Ze
slaan er als vanouds op los, of
het nu ongeschoren cowboys
zijn dan wel zoals in dit
geval provocerende no
zems en corrupte vakbonds
leiders. Simpele slapstick met
hier en daar een goede maar
steeds baldadige vondst.
MILO
LEIDEN In Salon Odes-
sa aan de Herengracht mag
alles en moet niets. Kun
stenaars uiten er elke zon
dagmiddag hun creativi
teit, waarbij bezoekers aan
wezig zijn. Zo zal zondag
middag de Amsterdammer
Floor van Keulen een
schilderactie uitvoeren. Hij
gaat met de bezoekers en
leden van de Salon de
ruimte met verf en andere
materialen beschilderen.
Het moto „alles mag en niets
moet" betekent in de prak
tijk, dat het toneel van de Sa
lon vrijwel wekelijks veran
dert. Vorige week heeft de
Belg Jan Fabre er bijvoor
beeld drieëneenhalve dag in
een volkomen witte ruimte
doorgebracht. De muren, een
bed, het eetgerei, een kook-
toestel en alle andere voor
werpen waren steriel wit
geverfd. Naast voedsel en
drank had Jan Fabre hon
derd blauwe balpennen mee
genomen, waarvan hij er in
de drie dagen een aantal
heeft leeggeschreven. Tijdens
zijn verblijf in de „Bicart-
room" zijn video-opnames
gemaakt, die afgelopen zon
dag vertoond werden.
Dergelijke perfomances (op
tredens) vinden regelmatig
plaats in Salon O. Zo zal de
Australische Jill Orr zondag
8 februari aanwezig zijn. Zij
heeft ooit een vijf meter lan
ge ketting ingeslikt en die er
via de slokdarm weer uitge
trokken.
Een andere vorm van kunst,
het inrichten van installaties
is eveneens bij tijd en wijle in
W j 3 B i W n
mk Hl
LEIDEN Hans Barends (36) om
schrijft zijn olieverfschilderijen als ab
stracte stillevens. Het is een manier van
schilderen die zich enkele zijwegen
daargelaten heeft ontwikkeld vanuit
het schilderen van figuratieve stille
vens. Door steeds meer te vereenvoudi
gen kwam hij tot het abstracte. Hans
Barends is geobsedeerd door de ruimte
lijke aanwezigheid van de dingen om
hem heen. In zijn schilderijen geeft hij
die indrukken op een voor hem juiste
manier weer. Hans Barends: „Ik heb
niet meer de interesse, die bij een figura
tief schilder past".
Tijdens de leerlingenperiode op de Konink
lijke Haagse Academie voor Beeldende
Kunsten spraken een leraar, die les gaf in
het schilderen van stillevens en een con
structivist, die hem in de wereld van de
moderne kunst leidde, Hans Barends het
meeste aan. „Toen ik pas van de Academie
af was, lag het schilderen van stillevens me
het best. Maar meer en meer ging me tegen
staan, dat je daarbij gebonden bent aan be
staande dingen", verklaart Hans Barends.
De werken van de Leidse schilder bestaan
uit een aantal beeldelementen, die geen di
recte verwijzing hebben naar de natuur,
maar die door de rangschikking en vooral
door de soort aanwezigheid parallel lopen
met de natuurlijke ruimtelijke aanwezig
heid. „Ik streef naar een vormgeving, die
duidelijk is, maar niet van een te adembe
nemende strakheid. Er zijn bijvoorbeeld
schilders, die nog veel abtracter werken. Ik
heb weliswaar een bepaald beeld voor
ogen, maar ik denk, dat ik me hoofdzake
lijk ontwikkel via irritatie over dingen, die
al door anderen gedaan zijn. Of door irrita
tie, van een bepaalde vormgeving, die op
mij als anecdotisch overkomt. Het gebied
waartussen ik mij beweeg, ligt tussen die te
anecdotische, toevallige vormgeving ener
zijds en een geometrische vormgeving an
derzijds. Dat anecdotische is voor mij overi
gens een begrip, dat verschuift naarmate
andere schilders zich op bepaalde gebieden
reeds gemanifesteerd hebben. Ik vind het
belangrijk te ervaren, dat in een schilderij
een bepaalde gevoeligheid opgesloten ligt.
De Italiaanse twintigste eeuwse stilleven-
schilder Giorgio Morandi heeft me altijd
erg aangesproken. Met de meest pretentie
loze voorwerpen als potjes en flessen slaag
de hij erin een hele ruimtelijke rustgevende
aanwezigheid te creëren. Veel schilders
concentreren zich de laatste tijd op de for
mele kant van de schilderkunst, onderzoek
naar materialen, structuren en wetmatighe
den. Zodra iemand zich verliest in louter
onderzoek verdwijnt mijn belangstelling.",
aldus Hans Barends.
De werkdag begint voor Barends in zijn te
kenkamer. Een beetje rondhangen, wat
schetsen en tekenen. Daarna verhuist hij
naar het atelier, waar aan verscheidene
schilderijen gewerkt wordt. Het idee is tij
dens het schilderen wel globaal aanwezig,
maar de definitieve vorm ontstaat vaak pas
tijdens het schilderen zelf. Om de schilde
rijen de juiste soort 'aanwezigheid' te ge
ven, is soms een lang proces van vegen en
schilderen noodzakelijk. Tot in de finesses
op elkaar afgestemde kleuren zijn belang
rijk in het werk van Hans Barends.
„Ik denk, dat je goed bezig bent als je het
gevoel hebt, dat je beeldmiddelen ontwik
kelt, die bij je horen. Ik denk ook niet, dat
je je moet laten frustreren door de dwang
gedachte, dat de schilderkunst eigenlijk al
verleden tijd is. Met een beetje zelfvertrou
wen is het gevaar niet aanwezig, dat je din
gen doet, die al eens eerder gedaan zijn... of
zoals Mark Rothko het ergens gezegd heeft:
het belangrijkste, dat een schilder door
voortdurende oefening moet cultiveren, is
zijn geloof tot het doen van wonderen op
het juiste moment".
WIM BUNSCHOTEN
1
§f
V
r
i
1i
Hans Barends
.950.
•900j
Én Verder
agens
CAMERA American gi
golo (16) De popster David
Bowie in een onthullende
appo film over het Berlijn van
voor de Tweede Wereldoor
log. (reprise, eerste week)
LIDO I Dressed to kill
(16) Spannende thriller van
Brian de Palma, die terecht
de opvolger van Alfred Hitc
hcock wordt genoemd. De
j hoofdrol wordt gespeeld door
Angie Dickinson (bekend
van de televisieserie „Pep
per") als de gefrustreerde
vrouw die het slachtoffer
wordt van haar erotische
fantasieën, (tweede week).
LIDO II Smokcy and the
bandit (a.l.) Vervolg op de
gelijknamige film waarin
honderden auto's tot wrak
ken werden getransfor
meerd. Regisseur Hal Need-
ham is erin geslaagd een leu
ker vervolg te maken, waar
in behalve een veldslag tus
sen politieauto's en vracht
wagens ook nog een olifant
ten tonele wordt gevoerd,
(derde week)
LIDO III The blues bro
thers (a.l.) Doldwaze musical
vol actie van regisseur John
Landis (maker van Kentucky
fried movie) en National
Lampoon Animal House).
Een super-slapstick film.
(twaalfde week)
STUDIO Jazz-singer (a.l.)
Al Jolson zorgde in 1927 voor
een ware revolutie met zijn
film Jazz-singer, de eerste
film met geluid dat syn
chroon liep met beelden. De
re-make van deze film rond
Neil Diamond zal zeker geen
revolutie veroorzaken, (derde
week)
EUROCINEMA II (Alphen)
Het broedsel (16) Oliver
Reed als de angstaanjagende
psychiater die na jaren van
experimenteren mini-zom
bies kan produceren. De we
zens vormen al gauw een be
dreiging voor hun omgeving,
(eerste week)
EUROCINEMA III (Alphen)
The empire strikes back
(a.l.) Het vervolg van het
kassucces Starwars is op
nieuw een superb aangeklede
film geworden. Respect
wordt vooral afgedwongen,
door de perfecte effecten.,
(derde week)
de Salon aan te treffen. An-
nemie van Kerckhoven toont
22 februari haar installatie,
een ruimte gevuld met dra
den en plexi-glas met tek
sten.
Het idee achter dergelijke
manifestaties kan volgens
een van de initiatiefnemers
van Salon O., Bert Tandem,
niet onder een bepaalde noe
mer gevangen worden. Het is
een uitdrukking van een
„zijn" van een kunstenaar.
En de leden van de salon no
digen kunstenaars uit hun
creativiteit te laten zien te
gen een vergoeding.
De vereniging Salon O telt
momenteel 35 leden en hoopt
er aan het eind van het jaar
tweehonderd te hebben.
„Pas over een jaar of vijf
kunnen we analysern wat de
Salon doet. We trekken nu
alleen mensen aan door de
dingen die we doen of laten.
Misschien kun je onze bezig
heden vatten onder de leuze:
„strijd tegen het gezond ver
stand", „strijd tegen het ren
dement denken" en „houdt je
ogen open en sta open voor
een ontwikkeling die orde
schept uit een chaos", twee
van de vier drijvende krach
ten achter de Salon.
De Salon is in elk geval niet
te vergelijken met een gale
rie of een museum. Bert: „Je
kunt wel kunstwerken aan
de muur hangen, maar die
vangen na een week toch al
leen maar stof. En bovendien
zou niet elke galerie trots zijn
op het bezoek dat de Salon
krijgt, vaak ongewassen en
ongeschoren mensen".
„De bezoeker", aldus Bert,
„willen we interesseren en
kennis laten maken met wat
er in de kunst gaande is".
Vandaar dat er elke zondag
optredens, installatietentoon
stellingen en andere acties
zijn. Ook beschikt de Salon
over een kleine bibliotheek,
die bestaat uit catalogi van
tentoonstellingen en boek
werken op kunstgebied die
meestal een beperkte oplage
hebben. Verder wordt er
drank verkocht en bestaat de
mogelijkheid spelletjes te
doen.
Onlangs heeft Salon O aan
de Hoge Woerd een soorte
ment van filiaal geopend,
Odessa Rood, waar gegeten
kan worden en waar in de
toekomst ook performances
gehouden worden.
JEROEN SMITS
Een schets van Lilian Dool.
LEIDEN Het werk van
de uit Leiden afkomstige
kunstenares Lilian Dool is
gedurende de maand febru
ari te zien in de foyer van
het LAK-theater aan het
Levendaal en in het Acade
miegebouw aan het Rapen
burg.
Lilian Dool volgde haar op
leiding aan de Koninklijke
Academie voor Beeldende
Kunsten in Den Haag. Sinds
enige jaren is zij werkzaam
als free-lance illustratrice.
Momenteel volgt de kunste
nares een opleiding aan de
Rijks Academie in Amster
dam. Tevens is zij actief op
het gebied van dans en to
neel, hetgeen ook in haar
werk naar voren komt.
De laatste tijd houdt zij zich
voornamelijk bezig met het
maken van snelle schetsen,
waarbij mansfiguren in be
weging het onderwerp zijn.
Zo is er een serie penseel-
schetsen te zien, die gemaakt
is tijdens repetities van Peter
van der Linden en Willem
Wagter, acteurs van de to
neelgroep de Appel in Den
Haag. Deze schetsen waren
eerder in het Appeltheater te
zien. De tentoonstellings
ruimte in het LAK-theater
en het Academiegebouw zijn
dagelijks van 10.00-18.00 uur
geopend.
Jaap
Dekker
in Lisse
Boogie-woogie-pianist Jaap
Dekker geeft zondagmiddag
8 februari een concert in Lis-
se. Hij komt met zijn „Boog-
ie-set" op uitnodiging van de
jazzclub Lisse naar de socië
teit Artemis aan de Heere-
weg. Het optreden begint om
drie uur. Kaarten zijn in de
voorverkoop te krijgen bij
het VVV-kantoor aan de Lis-
sese Grachtweg. In maart
heeft de Jazzclub nog „Mar-
kwartet
Ruud Boogaards op het jlro-
tin Haak and the Latin-per- gramma staan.
handvol oudere geallieerde
soldaten krijgt opdracht om
een Duist schip te vernieti
gen. Een soort nieuwe uit
voering van de 'Kanonnen
van Navarone'. (derde week)
GREENWAY THEATER
(Voorschoten) Being the
re (16) Peter Sellers in een
fraaie vertolking van de
tuinman die in het Witte
Huis terecht komt, omdat hij
toevallig op de president
lijkt, (tweede week)
