Hoe zit
het met
uw goede
'Ornemens
Bijna duizend
soorten bier in
„Het Grote
Ongenoegen"
i-arafc
Strak9, op do vorjaardag van tante Beta zullen de aanwezige familieleden raar opkijken...
\u eena vragen: hoe zit het
met alle goede voorne-
u 24 dagen geleden met
j bravour hebt gemaaktla
wat van over of bent u al-
pyaal de bealuiteloze hob-
idle meeajokt in de tredmo-
onze grijze maatschappij
'i kan vrijwel niemand het
i na twaalf maanden ato-
annea in een openbare
i tegenover de huisgenoten
Irlaren, dat alle ondeugden
9ord worden gezet en dat er
en maagdelijk achone lei
begonnen.
aardige halsstarrigheid: te
lt einde van elk jaar als de
grijze zoekplaatjes zijn ge-
die nog kletsnat van het
kelen op ons netvlies worden
acteerd, krijgen de meeste
anders opeens een accute
van goede voornemens.
Wen geheimzinnige als hard-
e epidemie, die onder invoed
}t massale doemdenken zo
1aan overwonnen leek te zijn.
H>k op de drempel van 1981
ten groot aantal slachtoffers
kt. Sinterklaas, die brekelijke
friet zijn penetrante geur van
Bid. was nauwelijks met ach-
g van wat onbetaalde rake
len wat restpartij en peper-
naar Spanje afgereisd, toen
in ons vaderland duizenden
ten mensen huilerig tegen el-
Biden, dat ze schoon schip
j> maken.
fat gedonder moet het maar
uit zijn", lichtten ze hun
che beslissing ten over
woog toe. ..het heeft in feite al
geduurd en het wordt dan
j tijd om tot actie over te
r wordt niet langer gelanter-
maar stevig aangepakt. Er
niets meer uitgesteld, niets
lp de lange baan geschoven,
neer met de mantel der liefde
f. Deze jongen (en daarbij
ze vol walging op de jerry-
ie ze door het veelvuldig bier
n en het nuttigen van spijzen
groot vetgehalte onder hun
'1e vest hadden overgehou-
k herhaal, deze jongen raakt
route pinda en geen pretlet-
en fuifnummer en geen wok-
r aan".
L op de verjaardag van tante
Uilen de aanwezige familiele
den raar opkijken, als ze zien, dat
uitgerekend neef Arend, die nooit
maat heeft weten te houden, die
schranste en zoop, at dat het een
lieve lust was, niet meer taalt naar
het schaaltje met nootjes en „Mag
ik voor deze ronde bedanken, tante
Bets" zal roepen, als ze vraagt, wat
hij nog wil drinken. Hooguit zal hij
haar op dat moment verzoeken nog
een glas boordevol fris, oergezond
water uit de Ardennen voor hem in
te schenken. Want water zet niet
aan en dat is nou net, wat hij nodig
heeft.
In de fout
Toegegeven: met de kerstdagen is
hij nog even lelijk in de fout gegaan
en heeft hij in een vlaag van zwakte
alle fondant-kransjes uit de boom
gehaald en schrokkerig opgegeten,
maar toen hij het laatste kransje
naar binnen had gewerkt (het leek
waarachtig wel of de duivel hem op
de hielen zat), had hij er al spijt van
en heeft hij met de engel, de os en
de ezel als getuigen gezworen, dat
hij geen zoetigheid meer aanraakt.
Een dag later is hij nogmaals be
zweken, maar toen stond de kerst-
staaf met extra spijs ook open en
bloot op tafel. Er was op dat mo
ment niemand in de kamer en dat
zal de reden zijn geweest, waarom
hij zich niet kon beheersen. Hij wil
de alleen weten of bakker Bollema
deze keer evenveel spijs in zijn sta
ven had gedaan als vorig jaar.
Zijn vrouw had even later gevraagd,
wie er aan het gebak had gezeten
en toen had hij het gelijk opge
biecht. Recht voor de raap: „Dat
was ik. Maar het zal niet meer ge
beuren. Ik voel me nu sterker dan
ooit tevoren. Zet maar rustig zes
moorkoppen en tien mokkapunten
voor mijn neus, want ik raak ze
toch niet aan. En kersenbonbons,
je weet. hoe gek ik daar op ben,
maar aan mij kun je ze niet meer
slijten".
„En denk alsjeblieft niet: die man
van me is knap ziek, die reageert
niet normaal meer, want dan zit je
goed fout. De zaak ligt namelijk
even anders. De zaak is, dat ik in
1981 een heel nieuw leven begin. Je
echtgenoot gaat binnen twee
maanden dertig pondjes afvallen.
En je weet het: wat ik in mijn kop
heb, dat zit toevallig niet in mijn
maag. Als het straks lente wordt,
past deze jongen met gemak in
pakken van maat 38 en kun je mijn
oude kleren aan het Leger des Heils
meegeven".
En ofschoon hij het woord voor
woord meende, is hij uitgerekend
op oudejaarsavond voor de derde
keer bezweken. Maar ja, wat wil je
met zoveel ellende op de buis en
zoveel sprekers, die uitleggen, dat
de broekriem tenminste vier gaatjes
moet worden aangetrokken. Dan
denk je toch weer: laat ik nog één
keer een bitterballetje en een sau-
cijzebroodje nemen, want straks
kan het niet meer.
Hij kan het ook niet helpen, dat uit
gerekend op het moment, dat een
zorgelijke econoom een gruwelijke
Inflatie in Europa voorspelde, de
huzarensalade op het dressoir voor
het grijpen stond? Nou dan. Maar
aan zijn goede voornemens doet
het allemaal niks af. Die blijven
•Neef Arend die echranete en zoop.~
kaarsrecht overeind. Vrienden en
bekenden zullen nog raar opkijken,
als hij straks op het strand in Sche-
veningen uit zijn broek stapt en er
een middeltje tevoorschijn komt,
waar een mannequin nog stinkend
jaloers op zal zijn.
Twaalf prikkers
En dat Is niet het enige goede voor
nemen, dat hij voor 1981 heeft ge
maakt. Ook de inspecteur van 's
Rijks Belastingen zal zeer verrast
zijn, wanneer hij straks zijn aangif
tebiljet ziet. Vorig jaar leek het in
derdaad nergens op, dat geeft hij
ruiterlijk toe. Wist hij veel, waar al
die bonnetjes van zijn zakenlunches
waren gebleven.
Maar niet voor niets heeft hij op 28
december twaalf prikkers gekocht,
die nu naast zijn bureau staan. En
alle bonnetjes gaan nu al weken op
de prikker. Er is er een voor de
benzinebonnen, een voor de res
taurantrekeningen, een voor de
dokterskosten en een voor de kan
toorbehoeften. Op de vijfde doet hij
de uitgaven voor de pillen tegen
gordelroos. hyperventilatie en
zwaarmoedigheid. En de zeven an
dere prikkers houdt hij voorlopig in
reserve, want als je de belastingen
serieus wilt ontduiken, vind je met
wat goede wil altijd nog wel wat
postjes, die je als kosten van ver
werving kunt opvoerenPrik ik heb
le.
En uiteraard, dat spreekt vanzelf, is
hij al weken van plan om de biblio
theekboeken, die al maanden onder
zijn bed liggen, een dezer dagen te
rug te brengen. Weliswaar heeft hij
er nog geen letter in gelezen, maar
mag-ie dan alsjeblieft even weten,
wanneer hij dat in 1980 had moeten
doen? Na kantoortijd soms, als hij
bekaf thuis kwam en geen pap
meer kon zeggen? Kom nou. De wil
was er wel degelijk, want je haalt
geen boek over de Griekse mytho
logie uit de bibliotheek, als je er
geen belangstelling voor hebt. Maar
ja, zo'n achturige werkdag gaat een
mens nu eenmaal niet in de koude
kieren zitten. En niet voor niets is
hij onder Derrick en TV-Privé her
haaldelijk in slaap gesukkeld.
Akkoord, er zijn ook vrije weekends
geweest. Maar wie had dan de auto
moeten wassen? Zijn oudste zoon
soms? Die ziet hem aankomen. Ook
al zou hij er bij roepen: „Je krijgt
vijf gulden, als Je het doet", bereikt
hij nog niks, want die knul krijgt 50
gulden zakgeld en brengt 's zater
dags voor de buurtkruidenier de
boodschappen weg. Die denkt ook:
smeer dat geld maar in je haar.
Boerenkool
En wat die cursus Frans betreft,
daar wordt in februari serieus mee
begonnen. Indertijd dat is zo
langzamerhand ook alweer zes jaar
geleden: wat vliegt die tijd is hij
er vol goede moed aan begonnen.
Maar hoe gaat dat: je eet eens een
keer te veel boerenkool met uitge
bakken kaantjes en rookworst en
dan denk je al gauw: Frans kan
wachten. En voordat je het weet
ben je drie lessen achter en kun je
aan die onregelmatige werkwoor
den geen touw meer vastknopen.
Maar bij hem betekent uitstel nooit
afstel. Oh nee, dan ken je Arend
niet. Toevallig had hij er danig de
pest In, toen hij zich tijdens de va
kantie door die campinghouder In
de Dordogne een potje met brem-
zoute augurken in de maag liet
splitsen, terwijl hij door zijn vrouw
voor een pak maandverband was
weggestuurd. Nee, dat zal hem
geen tweede keer overkomen. Daar
kun je vergif op innemen. Hij heeft
er even mee gewacht, maar maan
dag gaat er gelijk een briefje naar
het taleninstituut en begin februari
zit deze kleine jongen weer ouder
wets te blokken.
Hij zal de cursusleider eens een
poep je laten ruiken. Papa fume une
pipe. Als ze dat maar goed begrij
pen. En wat die auto betreft: met
die sneeuw van de afgelopen weken
is het er niet van gekomen, maar zo
gauw het weer opklaart, gaat hij op
de fiets naar kantoor. Goed voor
hart- en bloedvaten, zullen we maar
denken. Onderweg de longen vol
zuigen met tintelende lucht en een
open oog hebben voor alles wat
leeft en groeit. De collega's op de
zaak zullen straks niet weten, wat
ze meemaken. „Wat bezielt Arend
Groteboer?", zullen ze zich afvra
gen. Waarom gaat hij opeens niet
meer zes keer per dag naar het toi
let om een sigaretje te roken?"
Maar hij zal net doen of zijn neus
bloedt, ofschoon hij toch het ant
woord op hun kwellende vraag
heeft: hij heeft zijn laatste pakje
shag door de toiletpot gespoeld en
tegen zichzelf gezegd: „Van nu at
aan ben je niet langer slaaf van de
nlcotinebeul. Chief Whip op ieders
Hp. Maar niet op de mijne".
Energiek
„Wat is er met Arend aan de
hand?", zal er In februari worden
gevraagd, „hij Is zo verdacht vrolijk,
zo energiek" Ja. haal Je de koe
koek. Mag-ie effe barsten van le
vensvreugde, nadat hij in de derde
week van januari de zoutjes en de
rookwaren heeft afgezworen?
Zijn vrouw heeft het ook al in de ga
ten. „Gunst Arend, wat bezielt je?",
vraagt ze de laatste dagen bezorgd.
En toen hij afgelopen vrijdag met
twintig baccaratrozen en een vet-
plant thuis kwam, riep ze: „Het is
toch nooit Je gewoonte göweest om
bloemen voor me mee te nemen?"
„Er zijn wel meer dingen, die ik tot
nog toe heb nagelatenheeft hij
geantwoord, „maar daar komt nu
verandering in. Wat geweest Is. is
geweest. Daar praten we niet meer
over. Er is een nieuwe Arend Grote
boer opgestaan, die een dikke
streep onder zijn lamlendig verle
den heeft gezet".
Zijn vrouw heeft hem vertederd
aangekeken en gedacht: dat roept-
ie nou al twintig jaar, de lieverd.
En vlak voor Pasen 1981 zal ze de
stapel ongeopende enveloppen van
het Taleninstituut discreet bij het
groot vuil op de stoep zetten, want
ze heeft een hekel aan troep in
huls.
Twee weken eerder zal ze zijn
broek uitleggen en de knoop op de
sluiting vijf centimeter naar links
verleggen.
En van haar laatste huishoudgeld
zal ze die maand chrysanten kopen,
want die blijven zo lang staan. Bloe
men kunnen nu wel zeggen, dat ze
van mensen houden, denkt ze dan,
maar Arend trapt er niet meer in.
Als ze hem die avond in zijn leun
stoel voorzichtig wakker maakt en
fluistert: „Arend, de televisie is af
gelopen hoor", betrapt ze zichzelf
erop, dat ze waarachtig nog van
hem houdt.
Want een man om je heen. die goe
de voornemens maakt is tot daar
aan toe.
Maar een doordrammer, die ze nog
uitvoert ook, is een regelrechte
ramp.
LEO THURING
ERPEN In de
ilemstraat in het
kloppend hart
itwerpen bevindt
in gezellig bruin
iHet Grote Onge
il" genaamd,
Üle argeloze be-
een onthuteen-
jaring opdoet. Hij
*•7 kiezen tussen
honderd vor
mde soorten
fijfhonderd ervan
t slagorde ach-
tap opgesteld,
werige wachten
is plaatsgebrek
I naburig maga-
ran het spul is de
Da Bernard Pie-
lurscfin oorsprong Am-
Pperammer, bijna twee
smart lang. Na twaalf
en gthten en niet zo-
uitwrtngelukken raakte
na's jaar geleden bij
eft vei in de Antwerpse
voori verzeild,
kendt moest er een
aaiende houden,
de eigenaar tij-
ondiafwezig was. Het
ischabm al eens opge-
veel t dat <je drinkhui-
België erg veel
bier voeren,
tien. Tegen de
ISTAIpiciers die hem om
:e vroegen, zei
lerlander daarom:
avonlvan elk maar een
Verf'
AMSTERDAMMER DRIJFT
BIJZONDERSTE
CAFE VAN ANTWERPEN
vijftig verschillende mer
ken. En ze werden nog
allemaal gedronken
ook. Dat bracht me op
het idee een eigen café
te beginnen waarin 101
dat leek me een leuk
streefgetal biersoor
ten verkrijgbaar zouden
zijn".
Eenmaal van start, nu
drie jaar geleden, was
er echter geen houden
meer aan. Alleen in Bel
gië al zijn er tweehon
derd brouwerijen, die
tezamen zo'n driehon
derd uiteenlopende ty
pen bier maken, leder
een die lucht kreeg van
de opzet van Piepers
café bracht uit alle uit
hoeken van het land de
meest exclusieve
streekbieren mee, veelal
in flessen met kurkstop
en in houten vaten.
Maar rliet alleen vanuit
België werd het assorti
ment onophoudelijk uit
gebreid. In de haven
stad Antwerpen kwa
men steeds vreemdere
snuiters aanzetten met
steeds exotischer ger
stenat. zoals uit Zaire,
Jamaica, de Volksrepu
bliek China, Nieuw-Zee-
land, de Verenigde Sta
ten en vele andere oor
den.
De prijslijst van „Het
Grote Ongenoegen" is
thans een heel boek
werkje geworden. De
naam van het café ver
wijst naar het verdriet
van de eigenaar over de
smaakvervlakking die in
onze samenleving mee
dogenloos om zich
heengrijpt. De grote
„chemische" brouwe
rijen slorpen jaarlijks
gemiddeld tien van de
kleine traditionele bier-
makertjes in België op.
En Nederland is met zijn
minimale variatie na
tuurlijk helemaal een
Sahel-land in de bierwe
reld.
Bernard Pieper achter de tap van „Het Grote Ongenoegen".
Bernard Pieper bekent
ruiterlijk dat de status
van „Het café met de
meeste bieren ter we
reld" hem boven het
hoofd dreigt te groeien.
De voorraad onafgebro
ken op peil houden is
een vrijwel ondoenlijke
zaak. De meest zeldza
me merken uit de verste
streken zijn nogal eens
uitverkocht en het is
vaak maar afwachten of
en wanneer er weer een
zending komt. „Er zijn
wel eens klanten die
moeilijk gaan doen als
een bepaalde soort ont
breekt. Maar ze hebben
nog altijd de keus uit
een paar honderd ande
re". aldus de Amster
damse caféhouder in
Antwerpen.
Hij gaat bijna maande
lijks zelf inkopen in de
grootste „bier-buiten
landen", dat zijn Enge
land en Duitsland. Een
hele tour, als men weet
dat er doorgaans drie
honderd Duitse en
tweehonderdvijftig En
gelse bieren in „Het
Grote Ongenoegen" te
proeven zijn.
Om de dranken betaal
baar en het café winst
gevend te houden is een
voortdurende kosten-
- baten-analyse onont
beerlijk. Op de zolder
van het etablissement
staat dan ook een heu
se computer, die er in
luttele seconden voor
raad- en omzetoverzich-
ten uitratelt. Pieper
heeft niet te klagen. Een
straatje verder heeft hij
onlangs een tweede
café geopend, met de
naam „Emwowewa-
degp". Dat staat voor:
„Een mens wil ook wel
eens wat anders dan
een gewoon pilsje".
Daar kan de klant kie
zen uit zes verschillende
Engelse bieren, die met
evenveel ouderwetse
handpompen uit de va
ten worden gehaald.
Moet plezant
blijven
„Ik zou nog veel verder
kunnen uitbreiden, de
omzet kunnen verdub
belen. Maar het is vol
doende als we hier met
vier of vijf medewerkers
achter de tap een rede
lijke boterham kunnen
verdienen. Moet plezant
blijven", aldus de al
lichtelijk vervlaamste ei
genaar.
Hij is wel van plan een
stichting „Tot behoud
van de Belgische bie
ren" op te richten, ten
einde zoveel mogelijk
ambachtelijke brouwe
rijen van de ondergang
te redden. Het gaat im
mers om een onver
vangbaar cultuurbezit,
dat tot in de middeleeu
wen teruggaat.
Bernard Pieper zelf is
geen verwoed bierdrin
ker, maar hij kent zijn
assortiment. Tot zijn fa
vorieten behoren de
Hoegaarden Grand Cru
en de Liefmans, twee
lekkere Belgen. Maar
ook de Gale Old Prize
Ale, het enige Engelse
bier onder een kurkstop
en de Kulmbach uit
Beieren (12 procent al-
coholl) kan hij waarde
ren. Eigenlijk zijn alle
brouwsels, van bijna
wit, via geel en wijnrood
tot donkerbruin en
diepzwart, de moeite
van het doorslikken
waard. De gemiddelde
prijs is 40 BF (plm.
2,75), maar er is ook
het Feuerfest Edelbier,
dat met 20,- de fles
de kroon spant. Het
goedkoopst is de sim
pele Stella Artois. Dat
ongenoegen is al voor
25 Belgische franks te
smaken.
MARC DE KONINCK
