Dichter Robert J. Blom
uit Alphen geeft zich
bloot aan een groot publiek
f,Splitsing Zuid-Holland geen oplossing voor Leiden"
Voorwat
hoort wat
Ia
ROMANTISCH EN OOKZONDER MEER KRITISCH
Staatssecretaris haars
aat overstag
-Het uitwijzing
edreigd Turks
ïezin mag
Voorlopig blijven
Duo Liberman-Warenberg
handhaaft subliem niveau
Celdóc6oimmt
TAP/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 20 JANUARI 1981 PAGINA 5
:n
3S('
Vandaag geef ik ruimte aan
een flinke golf
dichtersbloed, dat uit een
Ji Alphense ader gulpt en
iksc voorlopig zijn neerslag heeft
1 en gevonden in vier blanke
ider bundels. De donor van dit
jdai bloed is 32-jarige Robert J.
Blom uit Alphen aan den
ositi Rijn. die in elk geval al de
"initialen R. B. met een groot
lichtend voorbeeld uit het
eind der 18e eeuw, de
Schotse nationale dichter
Robert Burns, gemeen
heeft. Zelfs in de bloemen
kunnen Blom en Burns
elkaar ontmoeten; blommig
"krJen brandend. Schreef
Robert Burns eens een
prachtig kleinood als „My
love is like a red red rose",
over z'n lief die als een rode
roos was; Robert Blom's
töor vierde (en voorlopig laatste)
,nd bundel heet Zwarte Rozen.
maak daaruit op, dat Blom's
„diep begraven blikken"
smeken als „een zwarte roos
die rood zou willen zijn". Je
aQ vraagt je dan meteen al af,
uje of Blom misschien ooit
rna Bums heeft gelezen. Ik heb
erg het hem niet gevraagd. Je
dj moet een dichter eigenlijk
^ag niets vragen. De dichter
dag spreekt voor zichzelf. Dat
?zoe) deed ooit Burns; dat doet
vandaag ook Blom, en je
Iiebt het gevoel; die komt
ooit weerom. Hoe dan ook.
OC, Als je eenmaal die weg hebt
gevonden,'t blijft het
in i stromen.
ijwi ik wil verder Robert J.
lede Blom voor en uit zichzelf
zi&d laten spreken. Het enige, op
het eerste gezicht, is, dat
Blom op een niet wetende
afkomt als een nieuwe
perschef van het Witte Huis
of als succesvol verkoper
van 3-2-1-delige zit-
n ameublementen. En als ik,
in d als zoeker naar een nieuw
kaf 'vervoermiddel, in zijn
verzorgde handen zou
isallen, zou ik waarschijnlijk
juk al vrij snel door de
lOiieën gaan. Blom is
[figevoerd in de bankwereld
[als, zoals hij zegt, manager
bij een buitenlandse bank.
Op de flap staat ook:
5 uu werkzaam als
n d 'kredietspecialist bij een
oete "internationale bank. Zijn
en si voorkomen is zonder meer
>ijpei gesoigneerd te noemen; een
naa man die met succes kan
poseren, en van voren, van
links of rechts, hoe dan ook
steeds op z'n voordeligst
uitkomt. Dat hij getrouwd is
met Charlotte doet er niet
aan af, dat Robert J. Blom
bepaald niet onmiddellijk
de indruk wekt van een
bewogen poëet te zijn, die
wegdroomt bij „een
wolkbreuk van geluk". En
tóch heeft die wolkbreuk
hem te grazen gehad. En
nog meer natuurlijke
verschijnselen pakten hem
behoorlijk aan.
Robert J. Blom wil voor het
forum van het „grote
publiek" staan. Nou, en dan
zet ik hem daar maar neer.
Eerst nog wat „informatie".
Een snelle aanduiding voor
enkele personalia. Robert
heeft sinds 1973 een naam
opgebouwd in de
vaderlandse dichterswereld,
vermoedt hij zelf. „Sinds
dat jaar publiceerde ik een
groot aantal gedichten in
verschillende (nou nee,
Robert, zeg alsjeblieft niet
diverse) maand- en
weekbladen, zoals daar zijn
Libelle, Avenue Literair,
Gedicht, Zondagsrust. Ik
schreef als gastschrijver
voor het blad Viva, werkte
mee aan een
radiouitzending van
NCRV's Literama, kreeg in
1977 een opdracht van het
Alphense gemeentebestuur
om tien gedichten te
schrijven over die gemeente
een uitzonderlijke zaak
in Nederland en werkte
mee aan de bundel 3x1 1,
waarin dichtwerk vam mij
tezamen met dat van twee
dichtende collegae.
Inmiddels publiceerde ik
vier gedichtenbundels;
Gewoon Blauw, Een Bosje
Heide, Dood over de Finish
en dan nu Zwarte Rozen".
Nog komt er geen einde aan
de florissante lijst. Met
Gewoon Blauw verwierf
Blom de Aanmoedigings-
kunstenaarsprijs 1975 van
de gemeente Gouda.
Voorwaar geen geringe
reputatie van een dichter
die voor z'n dagelijks brood
op een bank zit te
becijferen. Zelf zou ik niet
aan hem hebben durven
vragen: Robert J. Blom, zou
je niet graag volledig als
dichter werkzaam willen
zijn Want dat kan
natuurlijk niet. Weet Blom
zelf ook wel. En hij zegt:
„Het is van weinig belang
of een dichter dit wil of niet
wil. Met het schrijven van
gedichten valt geen droog
brood te verdienen. Ook de
uitgeverij houdt er geen
cent aan over en is al blij
als ze uit de kosten komt.
Dat er dan toch nog steeds
dichtwerk op de markt
verschijnt, is een
prestigezaak van de
uitgevers die toch ook wel
van mening zijn, dat je
poëzie niet links kunt laten
liggen. Overigens zijn de
uitgeverijen zelf van
mening, dat goede poëzie
niet commercieel behoeft te
zijn. Ook zij werken er dus
in feite aan mee, dat poëzie
in de hoek staat. Juist de
uitgever zou zich er sterk
voor moeten maken dat het
grotere publiek zich op het
dichtwerk stort, naast de
„gewone" boeken; al was
het maar in eerste instantie
via de bibliotheek".
„Wat geeft dat", meent
Blom, Robert J.; „het gaat
mij niet om het geld, het
gaat mij om de lezer van
het boek, om ook hem
vertrouwd te laten raken
met het gedicht. Wie
schrijft er nou geen
gedichten in z'n jongere
jaren? Luister maar eens
naar een radioprogramma
als Candle-Light. De
redactie van dat programma
ontvangt wekelijks
duizenden gedichten.
Iedereen kent Roland Holst,
de grote dichter, maar
hoeveel mensen hebben een
bundel van hem in huis?
Een vreemde zaak dus, dat
mensen wel zelf gedichten
schrijven maar geen poëzie
kopen. Waarom niet?
Omdat een dichter nog
steeds wordt gezien als
iemand die in erbarmelijke
toestanden op een koude
zolderkamer met honger z'n
gedachten op> papier zet.
Gedachten die net zo
wereldvreemd en
onbegrijpelijk zijn als de
gedichten van de man zelf.
Het image van de dichter
dient veranderd te worden.
Dat dient in de eerste plaats
te gebeuren door de dichter
zelf die over de brug moet
komen met begrijpelijke
pennevruchten. Óp de
tweede plaats moet de
uitgever zich sterk maken,
het gedicht een grotere
plaats te bezorgen in de
literatuur. Hij moet ervoor
zorgen, dat de lezers niet
meer bang hoeven zijn voor
onbegrijpelijke taal.
Niemand geeft graag toe,
dat hij iets niet begrijpt.
Omdat men er voor vreest
het gedicht niet te zullen
begrijpen, koopt men het
ook niet. Een cirkel waaruit
moeilijk te ontsnappen is".
Derhalve, zoals hij het zelf
formuleert: „geen dagelijks
brood voor Blom, als gevolg
van zijn gedichten alleen".
Wel zou de Alphenaar
Robert J. Blom zich geheel
aan het schrijven willen
wijden. Die ingevoerde
bankrelatie in beschouwing
nemend. Hij werkt op het
ogenblik aan een bundel
kinder-dierenverhalen en
hoopt daarbij, dat hij
daarvoor ook een uitgever
zal kunnen vinden. Blom
gaat onverdroten verder.
Hij is een ontstellende
vastbijter; in proza en
poëzie. Als financieel
deskundige zegt hij verder
te studeren voor economie.
En hij blijft verder zin
hebben in schrijven.
Financiën en economie
„staan centraal" (eigenlijk
vreselijk, dat een dichter
een dergelijk woordgebruik
nastreeft) in regelmatig
verschijnende artikelen.
Blom is ook L.C.-
correspondent, en voedt
overigens periodieken zoals
Man, Ouders van nu, en
Mensen van nu. Steeds
maar van nu.
Reacties op Blom's
gedichten? Zijn plakboek
vertoont uitingen in
dagbladen die verschillen
van „verrassend, zeer goed
en boeiend, tot slecht".
Dichter Blom beschouwt
iets dergelijks als zeer
normaal. Hij ziet z'n
gedichten als een
kunstwerk, dat het „grote
Êubliek" moet bereiken.
»at kun je „mooi vinden, of
afschwuwelijk". Kunstwerk
heeft allies te maken met
persoonlijke smaak.
Probeert Ropert wellicht
een boodschap over te
brengen?. Blom: „Soms
probeer ik dat heel
duidelijk. Kijk maar, wat ik
schreef over vivisectie:
„Als de sterren
op weg zijn,
maken ook de slachters
hun gereedschap schoon,
en wassen fluitend
het bloed van hun schort,
bergen de messen op,
en gaan
rustig
slapen".
Volgens Robert J. Blom is
dit een duidelijk gedicht.
„Iedereen begrijpt hieruit,
hoe afschwuweliik ik
vivisectie vind en hoe ik
denk over mensen die zich
daarmee bezig houden. Ook
mijn conclusie zit in de
tekst verborgen: vivisectie
moet afgelopen zijn".
Een duidelijk gedicht;
boodschappen in flood
light, verzonken niettemin
in regels die op vleug'len
der romantiek boven de
dichtersmarkt af en aan
naar een gedegen nest
zoeken. „Let him try, let
him try. I tried myself, and
not in vain", zou Robert
Burns geschreven kunnen
hebben. Laat Robert J.
Blom maar z'n gang gaan:
hij is nog niet aan de
eeuwen toe. Hij wacht op
het grote publiek;,
„geïnteresseerd in creatieve
uitingen die van
romantische vrijblijvende
aard kunnen zijn,' als wel
kunnen getuigen van een
kritische instelling ten
aanzien van de schrijver"
Wie het dichtwerk niet
„middels" (en dat vergeef
ik Robert J. Blom echt niet
zo gauw) zal kunnen vinden
via de boekhandel, kan zich
't best wenden tot de
dichter zelf: tel. nummer
01720-44130. Dan krijgt men
Robert J. zelf. Een man die
pas nog schreef:
Een man
een carrière
een huis
een hypotheek
twee auto's
een echtgenote
elegant
een vriendin
duur en sexy
een winkel
de man
de echtgenote
de vriendin
twee jassen
bont.
Op het met warm bloed
doordrenkte ijs
blijft de zeehond achter,
verscheurd door verdriet
wakend
over resten
Haar jong".
Toestanden; zeg ik zelf
maar. En ik moet zelf nog
maar zien thuis te komen.
naa
Dtine
ilsti
ye EIDEN Het wetsontwerp, dat verdeling
1S'. m Zuid-Holland in de provincies Rijnmond Het feitelijke wetsontwerp behelst, dat Nederland meente Leiden werd gisteravond in de gecombi- verwacht. De vergadering besloot zonder tegen- echter al in een beginstadium verworpen. Momen-
n.™.1! i Zuid-Holland beoogt, betekent geen oplos- wordt verdeeld in vierentwintig provincies. Zuid- neerde commissievergadering besproken. werpingen om deze uitspraak als een aparte alinea teel heeft Leiden te maken met omringende
'Jzng van de Leidse problematiek. Deze uit- Holland wordt daarbij in tweeën gesplitst. Gedepu- Raadslid R. Eikerbout (PvdA) vond, dat in het in het commentaar in te lassen. streekgemeenten. De kosten voor gemeenschapp-
1 h raak deden de leden van de raadscommissies teerde Staten van Zuid-Holland hebben de betrok- Leidse commentaar niet duidelijk gesteld werd, dat Leiden verwacht meer van een verdeling in ze- pelijke regelingen vindt het gemeentebestuur
°Pstuurlijke aangelegenheden en financiën gis- ken gemeenten gevraagd commentaar te leveren de splitsing in elk geval niet de oplossing zal ge- sentwintig provincies, waarbij er een aparte pro- hoog, zeker in vergelijking met de geringe bestuur-
n ravond in een gecombineerde vergadering. op het wetsontwerp. Het commentaar van de ge- ven, die Leiden van een bestuurlijke reorganisatie vincie Leiden zou ontstaan. Dit wetsontwerp is lijke invloed.
i«6'
>or 1 1
-^ORTGi
ORT GEDING LAATSTE KANa
Turks gezin uiteen door-
uitwijzing van dochters
erg
cht
de 1 EIDEN De met uitzet
ing bedreigde Turkse meis-
w Temizisler mogen voor-
ID °pig in Leiden blijven, in
enii der geval totdat staatsse-
>en fetaris Haars een oordeel
r Ie eeft geveld over het lot van
Inen meisjes. Mocht Haars na
wi ie termijn advocaat M.P.
0eb< oest verwacht de beslis-
>rde mg over ongeveer zeven
I oi» Jenden alsnog tot uit-
ile l djxing besluiten, dan wordt
h juistheid van die beslis-
toff als nog door middel
a& een kort geding aange-
Knten. Zo ver is het echter
oor: og niet. De toekomst biedt
ers' °°r de Turkse familie weer
frspectieven.
V. 1
•r sp l januari kwamen de echtge-
;elvi ote, drie dochters en twee zo-
in van de reeds zestien jaar
heefng in Nederland werkende
een 6er Temizisler uit Turkije
■fcr Leiden. Bij aanvraag van
een vestigingsvergunning kre
gen zij te horen, dat één van
beide meisjes te veel is, omdat
in een vierkamerflat ten hoog
ste zes mensen mogen wonen.
Bovendien zijn beide meisjes
(volgens hun paspoorten) 21 en
23 jaar oud en komen zij der
halve niet voor gezinshereni
ging in aanmerking (volgens
een regeling kunnen personen
ouder dan 21 jaar niet op basis
van gezinshereniging een ves
tigingsvergunning krijgen,
tenzij het tot het gezin beho
rende ongehuwde kinderen
betreft, die tegelijkertijd naar
Nederland zijn gekomen en
die afhankelijk zijn van de ou
ders. In dat geval ligt de leef
tijdsgrens op 23 jaar).
Het gezin spande een kort ge
ding aan tegen de beslissing
van Haars: volgens de staatsse
cretaris moesten de meisjes het
land verlaten, in afwachting
van de door de bewindsvrou-
Uit de L.C. van 9 januari.
we te nemen beslissing. Giste
ren maakte de staatssecretaris
bekend na overleg met de
landsadvocaat dat de meis
jes toch zolang mogen blijven.
Het kort geding, dat vandaag
plaats zou hebben, gaat derhal
ve niet door. Advocaat Roest
toonde zich verheugd over het
voorlopige resultaat.
Verzinseltje
Omdat het tijdstip van aan
vraag van een vestigingsver
gunning bij de vreemdelingen
politie in de maand januari '79
was, is Roest van mening, dat
in ieder geval het jongste
meisje het recht heeft om te
blijven. Maar ook het oudste
meisje heeft dat recht volgens
hem. „De vader heeft de kin
deren in Turkije twee jaar ou
der 'gemaakt', zodat zij eerder
naar school konden. Boven
dien is die regeling voor ge
zinshereniging nergens in de
wet terug te vinden. Het is een
verzinseltje van Haars. De re
geling zou bijvoorbeeld inhou
den, dat een behoeftige groot
moeder nooit voor gezinshere
niging in aanmerking zou
kunnen komen", aldus mr.
Roest.
Gisteren verklaarde Roest te
vens, dat bureau huisvesting
in de Merenwijk een grotere
flat.voor het gezin Temizisler
beschikbaar heeft: „Justitie
heeft fouten gemaakt, maar
huisvesting evengoed (huisves
ting wist, dat zeven mensen de
vierkamerflat betrokken-red.).
Maar dat er nu een geschikt
onderkomen beschikbaar is,
biedt perspectieven. Ik denk,
dat de vreemdelingenpolitie
primair over de te kleine huis
vesting is gevallen en pas
daarna over de leeftijden. Bo
vendien is de juistheid van de
leeftijden nog aanvechtbaar".
LEIDEN Het vervolg van de Beethovencyclus, gegeven
door violist Wiktor Liberman en pianist Alexander Waren-
berg, was evenals het eerste concert in deze serie, een bele
venis. In een Kapelzaal die dit keer werkelijk tot de nok
toe was gevuld, klonken de bekende „Frühlings-sonate-
"op.24 en twee van de drie sonaten op.30.
Het zicht dat het vorige concert had gegeven op de eerste pogin
gen van Beethoven in het genre van de vioolsonate, werd nu
uitgebreid naar werken uit zijn tweede scheppingsperiode die in
opbouw en expressie een forse ontwikkeling te zien geven. In de
„Frühlings-sonate" is die tendens nog niet zo duidelijk aan te
wijzen. Het liefelijke en pastorale karakter heeft nog duidelijk
de overhand op structurele vondsten wat haar tot een toeganke
lijk en ook populair werk heeft gemaakt. De sonaten op.30 vin
den hun aantrekkelijkheid, naast het melodisch karakter in de
langzame delen, in de geïnspireerde verwerking van de themaS.
In het eerste werk gebeurt dit in de variatievorm.in het tweede
in een doorwerking die uitgebouwd is met behulp van een breed
uitgemeten virtuositeit.De expressie bezit dientengevolge ook
een fors karakter.
Juist aan dit aspect gaf Liberman indrukwekkend gestalte door
een volle en gepassioneerde toon in zijn spel te ontwikkelen. De
sublieme ingetogenheid van zijn piano-toon waarvan de vorige
keer al zott kracht was uitgegaan, gaf ook nu weer vooral aan de
langzame delen een ongewoon treffende subtiliteit.
Ook Alexander Warenberg demonstreerde vanaf de eerste inzet
zijn grandioze affiniteit met deze muziek in een puntgaaf en hel
der pianospel. Hoewel het volume ervan bescheiden was, bezat
het een poëtische en indringende kracht die uiterst inspirerend
op Liberman gewerkt moet hebben.
De climax die dit samenspel in de laatste compositie bereikte,
bezat een élan met tegelijkertijd een lichtvoetigheid die slechts
beantwoord kon worden met een landurige ovatie vanuit het
publiek. Volgende week bestaat de gelegenheid de resterende
sonaten te beluisteren. Ook dat laatste concert kan in ieders aan
dacht worden aanbevolen.
DIRK VOOREN
De kleine moeite van het aanbrengen Zr.
van een nieuwe abonnee beloont uw
krant u graag met een fraai hangertje
van uw eigen sterrebeeld. v
Weet u al iemand?
abonnee van de Leidse Courant
Adres
Postcode/Plaats
j Betaalt wordt per maand (automatische afschrijving)
per kwartaal
J Stuur mij als dank voor de moeite een zilveren
-hangertje met het sterrebeeld
Naam
Ad res
I
1 Postcode/Plaatsa
Telefoon
Stuur deze bon in open envelop - geen postzegel
a plakken - naar: Leidse Courant,
I Antwoordnummer 349, 2300 VB Leiden.
IN FEITEN DE BESTE
