China
Op de fiets door
SOS
Kinderdorpen
zoeken steun
van nieuwe
peetouders
n
jannet jesmakerij heeft ook gevaren mach t smaakt naar meer
nijETENIGE DAT DE DEELNEMERS BINDT IS HUN RIJWIEL"
HAAG Wié ooi van
lacht heeft gepioefd,
dat die naar meer
kt. Alleen tegen dt ach-
ond van dat gegeven is
te begrijpen, wairom
"hier 'iffe mensen er bijia al-
yoor over hebber, om
t te behouden of tt her
en. Dat komt voor in
een sectoren van het maat-
rie ipelijk leven en dus
latfoi n de politiek. Eei blik
twee heren, die waar
nlijk de hoofdrollen
spelen in de icrkie-
"istrijd, zal dat veiduide-
»rkei Ook willen webekij-
wat het een en ander
gevolgen kan hebben
de kiezers.
Van Agt. Wcensdag-
fnen'i was hij te zien cp de te-
e, in een uitzenc'ing van
partij, het CDA. Geen
te was hem te trveel om
te komen als ce leider,
jouw ,el in alles eens was met
club. Uit de veralaringen
CDA-voorzitter Piet Buk-
na het besluit van het
het ibestuur Van Agt voor te
hilleen als lijsttrekker, was
aagder al gebleken cfat de pre
mier diep onder het juk «oor
had gemoeten. Veel van <e in
de afgelopen jaren met apomb
gedane beweringen hai hij
moeten inslikken op sraffe
van uitgerangeerd te weden.
Allereerst was daar zijn itand-
punt dat Nederland meer
kernenergie nodig heet De
partij wil daar echter net van
horen, nu het afvalpobleem
nog altijd niet is opgeost. Be
wonderenswaardig wjs overi
gens hoe Van Agt di'twee te
gengestelde meninge» naar el
kaar toe praatte. Hijwees erop
dat ook hij uiteraan niets wil
de beslissen zolande maat
schappelijke discussie niet zou
zijn gehouden. „Ni, dan zijn
we het toch eens!".Vervolgens
was daar zijn vorkeur voor
regeren met de WD. Vanuit
het verre Balikppan in Indo
nesië had de pnmier het nog
zo duidelijk gez-gd: het kabi
netsbeleid) dknde inzet te
worden van d/ verkiezingen.
Het CDA zoj ;ich dus voor de
verkiezingei moeten uitspre
ken voor ornéuw regeren met
de liberale*.
Onbegrijpelijk eigenlijk dat
Van Agt oit geloofd heeft zijn
partij zo*r te krijgen. Na een
verblijf van tien jaar in de top
van de christen-democratische
beweging had hij toch moeten
weten dat deze zich nooit en te
nimmer tevoren vastlegt. Nu
moest hij het zich laten welge
vallen dat Bukman hem pre
senteerde als de man, die ook
met de PvdA een nieuw kabi
net zou willen vormen. Er zijn
namelijk nogal wat CDA'ers,
die een kabinet met een breed
draagvlak onontbeerlijk vin
den in de huidige economische
malaise. En dan te bedenken
dat Van Agt een rilling over
de ruggegraat krijgt, wanneer
hij terug denkt aan de manier,
waarop hij in de ploeg-Den
Uyl telkenmale door de man
gel werd gehaald. En ook te
bedenken dat Van Agt met
zijn vice-premier en vriend
Hans Wiegel de afspraak ge
maakt heeft alles in het werk
te zullen stellen om een nieu
we coalitie van CDA en VVD
van de grond te krijgen.
Welkom
Ook moest de minister-presi
dent er genoegen mee nemen
dat de partij zich welwillend
wenste op te stellen ten op
zichte van de kernwapen-dis
sidenten. Bukman liet ook
daarover geen twijfel bestaan:
„Atoompacifisten zijn bij ons
welkom". Het staat dus nu al
vast dat de tien a elf fractiele
den, die eind 1979 overwogen
het kabinet-Van Agt te laten
vallen op de nieuwe NAVO-
atoomraketten, zonodig toe
stemming zullen krijgen voor
een kernwapen-voorbehoud
op het verkiezingsprogramma.
Het CDA moest trouwens wel,
omdat de mannen in kwestie
anders waarschijnlijk zouden
overstappen naar een radicaal-
evangelische beweging. Ook
deze voor het overgrote deel
ex-ARP'ers zitten dus straks in
de fractie, die moet oordelen
over het werk van Van Agt als
onderhandelaar over een
nieuw kabinet. Dat zal het
voor de eerste man niet ge
makkelijker maken de ver
moedelijke lijn van de par
tij te verdedigen, dat er pas
eind 1981 over de stationering
van de raketten mag worden
gesproken.
Schooien
Dan Den Uyl. In tegenstelling
tot zijn CDA-rivaal heeft hij
niet tot in het stof behoeven te
buigen. Het moet hem echter
toch vreemd te moede zijn,
wanneer hij zich realiseert dat
de partij misschien de verkie
zingen in gaat met een andere
lijsttrekker. Ook hier gaat het
om de nucleaire bewapening.
De gedachte dat alle kernwa
pens ons land binnen vier jaar
uit moeten, heeft in de PvdA
zozeer terrein gewonnen, dat
nu zelfs een meerderheid het
standpunt van Den Uyl (één a
twee kerntaken behouden) af
wijst.
Vijf weken resteren nog tot
aan het PvdA-congres in Am
sterdam, waar de beslissing ge
nomen zal worden. Voor de
61-jarige lijsttrekker, die zijn
politieke leven aan dat besluit
heeft verbonden, zit er niets
anders op dan als de eerste de
beste nieu,wkomer te gaan
schooien bij zoveel mogelijk
afdelingen om steun. Een
troost is dat de gehele partij
top, inclusief voorzitter Max
van den Berg, eens de kam
pioen van de basis, vierkant
achter hem staat. Daar is het
besef zeer groot dat de partij,
als zij terug wil in de regering,
geen keus heeft. Kiezen voor
de leus van het Interkerkelijk
Vredesberaad zou betekenen
dat de PvdA voor geen enkele
andere grote partij nog aan
vaardbaar zou zijn als partner
in de regering. Dat laatste
geeft ook aan waarom Den
Uyl een ultimatum heeft ge
steld. Als hij niet wederom mi
nister-president kan worden,
stapt hij er liever meteen uit.
Nog eens vier jaar machteloze
oppositie kan hij niet opbren
gen.
Tweekamp
PvdA-kenners voorspellen dat
Den Uyl het zal redden, al zal
het wellicht met de hakken
over de sloot zijn. Daarvan uit
gaande zal de verkiezingsstrijd
in hoofdzaak een tweekamp
worden tussen Den Uyl en
Van Agt. Want hoe hard bei
der partijen ook roepen dat
het niet om de mannetjes gaat
maar om de programma's, in
zo'n situatie is dat natuurlijk
onzin. De PvdA-voorman zal
immers gedwongen zijn de
kiezers voor te houden, dat
een kabinet onder zijn leiding
oneindig veel beter zou zijn
dan een nieuwe ploeg-Van
Agt. En de CDA-leider zal er
niet onderuit kunnen het on
der zijn voorzitterschap ge
voerde kabinetsbeleid te ver
dedigen. Hij heeft dat ook al
aangekondigd. „Als de mensen
mij daarover bevragen, kan ik
niet zwijgen", zo zei hij in de
genoemde tv-uitzending.
Voor de kiezers lijkt het dus
eenvoudig te worden: wie voor
verandering is, stemt op Den
Uyl; wie meer behoudend is,
stemt op Van Agt. Tot zover
zijn er geen problemen, maar
dat verandert wanneer men
over de verkiezingen heen
kijkt. Mannetjesmakerij past
namelijk alleen in een sy
steem, waarin of het ene blok
of het andere de meerderheid
krijgt. In ons land is de kans
echter levensgroot dat noch de
groepering-Van Agt (CDA en
VVD) noch de groepering-Den
Uyl (PvdA en D'66) in zijn
eentje de dienst kan gaan uit
maken. Gegeven het feit dat
de PvdA niet met de VVD in
zee wil en D'66 alleen samen
met de PvdA in een regering
wenst plaats te nemen, zal er
vermoedelijk geen andere mo
gelijkheid zijn dan dat chris
ten-democraten en socialisten
elkaar opnieuw proberen te
vinden.
En dan beginnen de moeilijk
heden pas goed. Den Uyl
wordt heus geen vice-premier
onder Van Agt en het omge
keerde lijkt ook niet erg waar
schijnlijk. Een patstelling dus,
die alleen lijkt te kunnen wor
den opgelost, als één van bei
den het veld ruimt. Eer het zo
ver komt, zal er echter .nog
zeer veel water door de Rijn
stromen, wat geen aantrekke
lijk vooruitzicht is nu het land
meer dan ooit behoefte heeft
aan een daadkrachtige en ver
trouwen genietende regering.
RIK IN 'T HOUT
ZATERDAG 17 JANUARI 1981 PAGINA 9 1
Kinderen helpen
in eigen land
AMSTERDAM SOS Kin
derdorpen Nederland be
staat vijftien jaar. Dit jubi
leum wordt gevierd met een
feestelijke bijeenkomst van
daag in Amsterdam. Daar
wil men minister De Ko
ning van ontwikkelingssa
menwerking en de vele
vrienden tonen wat er in
middels bereikt is. Vele
peetschappen konden geregi
streerd worden in bijna alle
landen waar de stichting
kinderdorpen heeft gesticht.
Delegaties van initiatief
groepen en scholen zullen
een aantal projecten presen
teren: een aktie voor een
dorpsschool in Honduras
(die ondersteund werd door
een uitzending in Televi-
zier), de opbouw van een
dorp in Kenya, lesmateriaal
voor een school in Ghana,
koeien voor een dorp in In
dia.
Het principe van stichter Her
mann Gmeiner is: laat alleen
staande en behoeftige kinde
ren in hun eigen land, breng
ze samen in een kinderdorp,
vorm daar nieuwe „gezinnen"
met een SOS moeder, veelal
een alleenstaande vrouw, aan
het hoofd. Ieder gezin woont
in een eigen huis, ieder dorp
heeft een school en vaak een
ziekenhuisje, die tevens een
functie kunnen hebben voor
de omgeving.
Als vertegenwoordigster van
de SOS Kinderdorpen overal
in de wereld en als eregaste is
op deze bijeenkomst aanwezig
mrs. Jetsun Pema Gyalpo, zus
ter van de Dali Lama en direc
trice van het Tibetaanse Kin
derdorp Dharamsala in Noord-
Na de opstand tegen de Chine
se bezetting in 1959 vluchtten
vele Tibetanen, waaronder
ook de jonge geestelijk leider,
de Dalai Lama, naar omrin
gende landen als India, Nepal
Bhutan. Thans leven hon
derdduizend Tibetanen als
vluchteling buiten hun eigen
land. Zij die achterbleven ken
nen nu al dertig jaar lang een
Chinese bezetting. Jetsun
Pema Cyalpo is nog zeer geë
motioneerd wanneer ze vertelt
over het bezoek van de Tibe
taanse onderwijsdelegatie van
uit India naar Tibet die zij vo
rig jaar geleid heeft.
Wel moest men in Peking het
reisschema opgeven, zo vertelt
mrs. Pema, maar toch konden
zij vele dorpen en scholen be
zoeken. Het was de bevolking
niet altijd toegestaan met de
delegatie te spreken. Jetsun
Pema krijgt nog tranen in de
grote bruine ogen wanneer ze
er over vertelt. „De mensen
waren erg blij met ons be
zoek", zegt ze, „maar ze vroe
gen ons toch de Dalai Lama te
berichten dat hij en de Tibe
taanse gemeenschap in het
buitenland nog maar niet
voorgoed terug moeten ko-
Wanneer mrs. Pema vertelt
over de omstandigheden in Ti
bet blijkt, dat men het in India
en Nepal beter heeft. Hoewel
de Tibetanen in deze landen
een minderheidsgroepering
zijn en de financiële steun
veelal uit het westen moet ko
men, wordt hen toch niets in
de weg gelegd. Alleen Bhutan
heeft onlangs laten weten dat
de in dit land woonachtige Ti
betanen de nationaliteit van
het land moeten aannemen of
het land verlaten. Dat heeft
i nieuwe stroom naar India
op gang gebracht en het reeds
overvolle kinderdorp Dharam
sala kan de opvang niet meer
aan. Want ook uit Tibet zelf
komen de kinderen. Nu de
grens wat minder gesloten is,
kunnen ook Tibetanen han
dels- of familiebezoeken aan
India brengen. Wegens de
moeilijke voedselsituatie in Ti
bet laten zij vaak de kinderen
in India achter.
Twintig jaar geleden werd op
initiatief van de Dalai Lama
de eerste groep zieke en on
dervoede kinderen opgevan
gen. Ook zijn zuster, de huidi
ge mrs. Pema Cyalpo, trok
zich de belangen van de kin
deren aan. Zelf was zij op tien
jarige leeftijd naar India ge
zonden in verband met de
Chinese inval. In 1963 voltooi
de zij haar opvoeding in Zwit
serland en vanaf die tijd werkt
zij in Dharamsala.
Dat was in het begin niet een
voudig; er was gebrek aan al
les, voedsel, kleding, medicij
nen onderdak en hulp. En de
kinderen bleven toestromen,
vanuit de wegwerkerskampen
in de bergen waar veel Tibeta
nen werk gevonden hadden
en vanuit de warme vlakten
van India, waar velen bezwe
ken onder tot nog toe onbe
kende ziekten als tbc. Maar er
kwam ook hulp, onder meer
uit Nederland. In 1972 adop
teerde SOS Kinderdorpen
Dharamsala en nu is het bijna
een modeldorp geworden met
goede huizen en gemeenschap
pelijke vorzieningen.
Maar een dorp van duizend
kinderen is eigenlijk te groot,
zo meent mrs. Pema Gyalpo.
Ook nu bracht SOS Kinder
dorpen uitkomst. Naast Dha
ramsala en het kinderdorp in
Ladakh, in het uiterste noor
den van India komt er nu ook
bij de Tibetaanse nederzettin
gen in de provincie Mysore in
het zuiden van het land een
Kinderdorp, Bylakuppe.
Peetouders
SOS Nederland heeft dit
project als „sterproject" gea
dopteerd. Dat betekent dat
men wil proberen nieuwe pee
touders te vinden, bij voorkeur
„dorpspeten" die een maande
lijks bedrag aan het dorp over
maken zonder een speciaal
kind te adopteren. Want er
zijn natuurlijk vooral bij de
opbouw van een dorp veel al
gemene voorzieningen nodig.
Met een school en een medisch
centrum hebben de Tibetaanse
kinderen het dan waarschijn
lijk beter dan in Tibet zelf. Op
de scholen daar wordt vaak
door onvoldoende opgeleid
personeel les gegeven, zo ver
telt mrs. Pema. de moedertaal
wordt niet onderwezen en er
is onvoldoende lesmateriaal.
In het Kinderdorp Dharamsa
la krijgen de kinderen naast
Hindide taal van India, ook les
in Tibetaans en Engels en te
vens in de godsdienst en cul
tuur van hun land. Voor wie
geen universitaire opleiding
kunnen volgen zijn er moge
lijkheden in het handvaardig
heidscentrum waar zij leren
tapijtweven, kleermaken of
schilderen.
Peetouders steunen hun peet
kind in een SOS Kinderdorp
in principe tot het de school
verlaten heeft. „Echter", zo
zegt mrs. Pema Gyalpo met
een brede glimlach, „ook wan
neer ze gaan studeren en het
dorp verlaten is natuurlijk fi
nanciële steun voor kleding en
onderdak welkom".
PAGINENLXND/BUITENLAND LEIDSE COURANT/
J.
Evenals in Neder
land geniet de fiets
in China een grote
populariteit. In ste
den als Sjanghai en
Peking, maar ook
op het platteland,
wordt het straat
beeld dagelijks door
in totaal zo'n 80 mil
joen fietsen be
paald. Zij zijn alleen
wat minder modern
dan de rijwielen van
de westerse deelne
mers aan de eerste
fietsvakantie in de
Volksrepubliek.
'n« vtECHT Er zijn tegenwoordig nauwelijks
e insV landen te vinden, die niet in kleurige reis-
ien wordfen aangeprezen als vakantieoorden
LOniuitstek 'oor verzorgde, onverzorgde, avon-
rlijke of uxueuze vakanties. Een duikvakan-
'ne\»p de Se;chellen, een autotrektocht door de
-NjP-pnigde St';ten, een foto-safari in Afrika of een
c Unifdeltocht loor de Schotse Hooglanden, eens
,gs definitie ie reisdoelen van dan wel niet le-
e, desmoede naar in elk geval zeer avontuurlijk
jaa,stelde vatantiegangers hebben hun exclu-
wanbjeit moetn prijsgeven. Zelfs een reis naar en
C v ^e' nogsteeds mysterieuze China blinkt je
lakö^l reisgiisen als een alleszins betaalbare on-
riitiedieming teemoet.
traag of er afgezien van een
?n valocht door le Sahara en een
sJoorujerSp0rtrejs -,aar dg Zuidpool
ida er. de eenvod-lievende avontu-
een S nog andere mogelijkheden be-
lffen ii om de vahntie te besteden is
vor'finiet zo gek Het antwoord op
?en ei vraag is ee onomwonden ,Ja'.
iteitejcentenn,ai Holland bijvoor-
stelleiy de „Stichtng voor internatio-
djfietstoers", iedt aantrekkelijke
e^ff4natieven. Siids haar oprichting
°076 heeft dez stichting in weten
uwe Ljen op de i: ons land aanwezi
ge wijn nog steed: groeiende belang-
ortbe^ng voor fietsn in het algemeen,
toerfietsen in het
de djnder.
fkeiliugels uitlaan
r^van i°h v'er jaa,met ^et organise-
j ivan fietsvakaties naar de Vere-
s v^e Staten en Canada te hebben
.egehouden, slat de stichting dit
ff
len.
dse i
"gssa^erste Westeurpeanen een fiets-
ernntie door in e Chinese Volks-
ibliek. Mensenuit het land met
'rootste fietsdiotheid (10.000.000
[ielen op 14.00(000 mensen) ter
eld op bezoek n het land waar
meeste fietsen rjden; naar schat-
80.000.000.
drijvende krachen achter Bike-
lennial Holland:ijn Gijsbert Val-
en Cobi Haarten. In hun Rot-
|amse woning ishet kantoor van
'stichting ondegebracht. (Voor
informatie: na avonds zes uur
760328.)
jaar geleden, ton bij het 200-ja-
fbestaan van de herenigde Staten
j tocht van kust naar kust werd
eden, maakten zi kennis met het
rganiseerd toerfiesen over lange-
Ikfstand. Voor Gijsert Valstar had
«belangstelling tt gevolg, dat hij
of meer de ccitactman werd
Ir de ongeveer 20 Nederlanders
Taan de Amerikanse jubileum-
kulit deelnamen. Bt jaar daarop
11 hij als oprichte van Bikecen-
Van fiial Holland druc doende zelf
inlev(Stochten naar de/erenigde Sta-
t, da te organiseren. Mimenteel zitten
sreke tochten naar en «oor Canada en
noet na in het reizenpacket. Een reis-
heefeau in het klein lus, dat Bike-
eleid tennial. maar dan onder de com-
rciële kenmerken van de grote,
estigde touroperators.
)rs bedrag
reizen zoals de stchting ze aan
fietser probeert te brengen, ver
dien hemelsbreed ian die, welke
gewone reisorganiator te bieden
ift. Voor een prijs /an tussen de
()0 en 5.700 gulden cun je van 22
96 dagen al dan niet in georgani-
jrd verband door le Verenigde
ten en Canada pdaleren. De
altijden en overna:htingen zijn
Iter veelal niet bij ie prijs inbe-
Ipen. Op het eersti gezicht een
bedrag, zeker omcht een retour-
naar pak-weg Los /ngeles tegen-
ordig nog geen 1.501 gulden kost.
ar wie probeert op eigen houtje
i route uit te zettei, verzekerin-
i af te sluiten en aai andere door
re k douane van de VS vereiste for-
d( liteiten te voldoen, zal snel ont-
aad uken dat het bedra; nog niet zo
atecl t is. Temeer omdat *oor hetzelfde
getroffen, maar er blijven grote stre
ken waar de „bicycle" nauwelijks
bekendheid geniet. De tocht door
Canada en het noordwesten van de
VS voert door nationale parken van
ongekende schoonheid, rust en stilte,
waar je als je wilt dagenlang geen
mens hoeft tegen te komen. En de
reis door het nog steeds mysterieuze
China zal worden verreden op we
gen, waarvan zeker tachtig procent
onverhard is. Voor de toekomst
wordt al gedacht aan fietsvakanties
in Australië, Nieuw-Zeeland en mo
gelijk Midden- en Latijns Amerika.
Maar voor het zover is, zal de opzet
van Bikecentennial Holland onge
twijfeld wijzigingen hebben onder
gaan. Gijsbert Valstar en Cobi
Haartsen besteden momenteel vrij
wel al hun vrije tijd aan de organisa
tie van de reizen en de begeleiding
van de deelnemers. Aan de ongeveer
vijftig georganiseerde en tientallen
„vrije" rijders hebben zij hun han
den meer dan vol. Een uitbreiding
van het reizenpakket zou Bikecen
tennial wellicht tot een heuse reisor
ganisator doen uitgroeien.
Deelnemers
'Wie de huidige werkzaamheden van
de „Stichting voor internationale
fietstoers" en de prijzen van de rei
zen in ogenschouw neemt, zal ge
neigd zijn te denken dat dergelijke
vakanties vooral bij redelijk gefortu
neerde en over veel vrije tijd be
schikkende sportieve studenten in
trek zijn. Als we Gijsbert Valstar
mogen geloven en waarom niet?
is echter het tegendeel waar. De
enige eisen die aan deelnemers wor
den gesteld zijn een goede conditie,
enige maanden training, een goede
fiets met tien versnellingen, het be
zit van wat reserve onderdelen én
enige kennis van het fietsenmaken,
zoals het indraaien van spaken, ver
vangen van assen en uit het wiel
draaien van een stevige slag. De er
varing van vijf jaar fietsvakanties
heeft geleerd, dat mensen met de
meest uiteenlopende beroepen, van
student tot doctor, van timmerman
tot bankdirecteur, zich tot deze zeer
sportieve vorm van vakantiehouden
aangetrokken voelen. „Je treft on
der hen", aldus Gijsbert Valstar, „de
meest uiteenlopende types aan. Het
enige dat hen bindt, is de fiets".
JOS TIMMERS
geld je kostbare toerfiets wordt over
gevlogen en je tijdens het bij de prijs
inbegrepen voorbereidingsweekend
precies op de hoogte wordt gebracht
van de obstakels, die tijdens de toer
door de VS wachten.
Dat weekend is overigens op de eer
ste plaats bedoeld voor deelnemers
aan de zogenaamde internationale
fietstocht, die in georganiseerd ver
band onder leiding van Amerikaan
se gidsen wordt verreden. Daarnaast
wordt Bikecentennial vaak geraad
pleegd door diegenen, die een van de
zeven aangeboden reizen individueel
willen rijden. Ook dan wordt d«
overtocht van mens en materiaal to:
in de puntjes geregeld, maar mei
moet na aankomst in de VS met b<-
hulp van de tijdens de voorbereidirg
verkregen kennis en kaarten de è-
gen boontjes zien te doppen. Vin
groot belang is dat Gijsbert Valste
en Cobi Haartsen alle tochten die Bi
kecentennial aanbiedt, ooit zelf heb
ben gereden en zodoende uit egen
ervaring kunnen vertellen wat cfeel-
nemers a$n fietstochten door de VS
of Canada te wachten staat. Dit jrin-
cipe ligt ook ten grondslag aai de
reis die Gijsbert Valstar en Cobi
Haartsen komende dinsdag gaai on
dernemen. Zij vliegen die dag naar
Hongkong, om zich een paar dagen
later aan te sluiten bij een groep van
25 Amerikaanse fiets-enthousiaste-
lingen. Gezamenlijk varen zij ver
volgens naar de stad Kanton, de uit
valsbasis van de allereerste interna
tionale fiets-toertocht in de Volksre
publiek China. Tijdens het drie
weekse verblijf in China wil Gijsbert
Valstar proberen nadere afspraken
te maken over de reizen die Bike
centennial komend najaar organi
seert en te onderzoeken of in de ko
mende jaren in China ook nog ande
re mogelijkheden bestaan. Of dit di
rect lukt is nog maar de vraag, want
de Chinezen willen ongetwijfeld
eerst de kat uit de boom kijken; zij
maken immers voor de eerste maal
kennis met deze uiterst sportieve
vorm van toerisme.
.Verzorgd
Overigens zullen de 16-daagse Chi-
na-reizen van Bikecentennial, in te
genstelling tot de rondreizen in de
VS en Canada, in de stad Kanton
één centrale verblijfplaats hebben.
Van hieruit worden in groepsver
band verschillende een- en twee
daagse excursies gemaakt door de
delta van de Parel-rivier. Een twee
de verschil is dat de China-reis ge
heel verzorgd is. De fietsers hoeven
geen bagage te vervoeren en de
maaltijden en overnachtingen in ho
tels zijn bij de zeker niet geringe
prijs van ongeveer 6.300 gulden per
persoon inbegrepen.
Op de vraag waarom Bikecentennial
zich richt op fietsvakanties in de VS,
Canada en China antwoordt Gijsbert
Valstar, dat vooral het avontuur en
het onbekende van die landen trekt.
In Europa bestaan volgens hem vol
doende mogelijkheden om zelf een
fietsvakantie uit te zetten of die door
instanties als de ANWB te laten ver
zorgen. In de VS en Canada bestaan
die mogelijkheden niet of nauwe
lijks, niet in de laatste plaats omdat
de fiets daar nogal eens meer als een
bezienswaardigheid dan als een ver
voermiddel wordt beschouwd.
Tijdens de eerste Amerikaanse fiets
tocht van kust tot kust in 1976 kwa
men de deelnemers door dorpjes,
waar men nog nooit een fiets had ge
zien. Tegenwoordig zijn er wel be
paalde (veiligheids) voorzieningen
Een Bikecentennial-fi'tsvakantie in de VS betekent, dat je zelf je bagage moet vervoeren. Of je nu met een
groep meerijdt of allien.
