DEATH
OF A
J
shot dead
in New York
Dec 81980
JOHN LENNON
De laatste
twee
interviews
van
John Lennon
Concertagenda
|7-g6
5xg6
gecfli
en
hief
LONDON/NEW YORK De Britse BBC Radio 1
disc-jockey Andy Peebles heeft vorige week za
terdag, twee dagen voor John Lennon's dood, als
laatste uitgebreid met de zanger, komponist en
tekstschrijver gesproken. Decor voor bet nu
unieke interview was een van de studio's van
de Hit Factory, waar John samen met zijn vrouw
Yoko Ono, producer Jack Douglas en een aantal
sessie-muzikanten werkte aan zijn nieuwe elpee,
de opvolger voor Double Fantasy. Het interview
van Peebles, dat zaterdagavond om tien over zes
begon en drie uur later eindigde, wordt vanaf
zondag 12 januari in zes programma's van een
uur uitgezonden. Die uitzendingen beginnen iede
re zondagmiddag om vier uur en zijn te beluiste
ren op de popzender Radio 1 275 en 285 meter op
de middengolf).
Het laatste Lennon interview een gesprek dat
live werd uitgezonden een paar uur voor zijn
tragisch overlijden, was via het lokale New
Yorkse station RKO General Radio te beluiste
ren. Van beide interviews zijn hieronder wat
fragmenten terug te vinden.
Voor John Lennon was maandagmorgen acht december een
gewone dag. De laatste week had hij vooral besteed aan het
werken in de studio er moest weer een nieuwe elpee klaar
en het geven van interviews. Playboy en de BBC had hii al
gehad en voor die dag stond er een gesprekje genoteerd in
zijn agenda met het New Yorkse radio-station RKO General
Radio, dat vroeg in de middag moest plaatsvinden.
Pat interview is inderdaad gehouden en geen enkele luiste
raar heeft kunnen vermoeden wat er een paar uur later zou
gebeuren.
In dat interview zei Lennon onder meer: „We leven, of gaan
dood en dat hebben we maar te aanvaarden. Daarom moetje
je geen zorgen maken over Wallstreet of de Openbaring".
John 's zorg voor de generatie van de jaren zestig verwoordde
bij met: „Ik praat tegenwoordig met mensen, die met mij zijn
opgegroeid, die oorlogen, drugs, de politiek en het geweld op
straat hebben meegemaakt. Dan zeg ik: Hier ben ik. Hoe gaat
het met jou? Hoe is het met je relatie tot andere mensenBen
je er goed door heen gekomenWat de jaren zestig deden,
was ons de mogelijkheden en verantwoordelijk tonen. Het
was antwoord. De jaren zeventig waren vervelend, maar la
ten we van de jaren tachtig iets maken. Laten we de positie
vere kant van het leven zien".
Over zijn terugkeer in de platenindustrie zei hij: Wij voelen
dit als een nieuw begin. Kijk, Double Fantasy is voor ons het
eerste album... Natuurlijk hebben we eerder samengewerkt,
we hebben zelfs samen elpees gemaakt, maar voor ons is dit
het eerste album... Ik heb het gevoel, dat er daarvoor niets is
gebeurd.
Even later zegt Lennon: „Ik wil mijn ziel niet nog eens ver
kopen voor een hit Ik heb ontdekt dat ook zonder die hit het
leven verder gaat Ik ben tien, vijftien, twintig jaar onder
contract geweestmoest in de beginperiode twee albums per
jaar produceren en elke drie maanden een single, ongeacht
wat er verder aan de hand was. Niets telde; je wist maar één
ding en dat was dat er nieuwe nummers moesten komen".
Aan het einde van het gesprek vertelt hij: Je moet God of wie
daar ook boven is dankbaar zijn voor het feit, dat we het alle
maal hebben overleefd. We overleefden Vietnam en Water
gate. Wij waren de hitmakers van de zestiger jaren, maar de
werld is niet meer zoals in de jaren zestig, de wereld is veran
derd. Ik begin aan een onzekere toekomst, maar ik ben er
nog helemaal. En zolang er nog-leven is, dan is er hoop".
Lennon voegt daar aan toe: „Als Yoko eerder zou sterven,
dan zou ik niet weten hoe ik dat zou moeten overleven. Ik
zou niet verder kunnen een paar uur later wordt hij dood
geschoten.
Lennon, Ex-Beatle, Slain in Neic Vo]
*"r 1
De zaterdag voor het RKO-interview, heeft hij met de Engel-
se disc-jockey Andy Peebles gesproken, die na het succesvolle
trview met Paid McCartney (begin dit jaar) van de BBC
racht kreeg het leven van John Lennon te belichten.
fohn Lennon voelde daar wel iets voor en zo kon Peebles een
uniek document optekenen, wat we later waarschijnlijk in
boekvorm nog wel eens zullen terugzien.
John woonde samen met Yoko en hun zoontje Sean zeven
jaar in New York en hoewel hij de hele wereld had gezien,
nali was Lennon niet terug geweest in Engeland. Peebles vroeg
aan John: Denk je nooit eens: „Ik zou best wel eens terug wil
len om even te kijken?".
John Lennon: „Zeker wel, maar zoals ik tegen de Engelsen
zeg, die ik hier tegen kom de meeste Engelsen die ik ont
moet zijn Britse emigranten ex-patriottenik ben naar
Singapore, Hongkong, Kaapstad, Johannesburg, allerlei plaat
sen in het Oosten, de Caraibisch gebied en specifieke plaatsen
geweest, waar...".
Yoko Ono: „De koloniën...
John: Waar William Somerset Maugham en dat soort men
sen, waar ik graag van en over lees, waren en de beroemde
plaatsen in Singapore, het beroemde hotel Raffles, waar ze
verbleven. Zoals Churchill al zei: „Het is de Engelsman z'n
goed recht om te wonen waar hij wil"... en als die patriotten
tegen me zeggen: „Krijg je nooit heimwee", dan zeg ik: denk
je dat het van de aardbol verdwijnt Denk je dat het er niet
meer is, als ik terug wil...
Yoko: Hij is eigenlijk erg Engels, hoor... En juist vanmorgen
15 keek hij in een boek. Het was eigenlijk toeval hoor., want we
ontmoeten jou nu en het is allemaal erg Engels... en toen
kwam hij plaatjes over Liverpool tegen en maakten er grap
pen over".
>d5x
Is v
al gn
•ordf
Peebles: „Als je het niet erg vindt, wil ik over Imagine, uit
november 1971, praten. Het kwam als single niet eerder uit
dan november 1975. Daar zit dus vier jaar tussen".
John (verbaasd): „Echt!".
Yoko: Dat kan ik me niet voorstellen".
Pee bles: „Als je tegen programmamakers in de wereld zou
zeggen: wat vind jij hét John Lennon-nummer, dan zouden ze
waarschijnlijk Imagine antwoorden. Het is een fantastisch
nummer".
John (nog steeds verbaasd): „Ongelooflijk... het is in 1971 ge
maakt en pas uitgebracht in 1975. Ik kan me niet meer herin
neren wat er aan de hand was. Het moet een beslissing van
Klein (tijdelijke manager van Lennon, na het uiteengaan van
The Beatles) of EMIgeweest zijn of wie er ook verantwoorde
nd was-
9"[f Yoko: „Misschien té politiek getint".
John: „Té politiek of misschien omdat de elpee hierdoor beter
zou verkopen of wat voor reden dan ook... want het was
single in Amerika. Ik geloof dat het iets te maken had met de
verkoop van de elpee...".
„Het is eigenlijk een Lennon/Ono nummer omdat veel van
de tekst en de muziek afkomstig is van Yoko, maar in die
dagen was ik wat egoïstischer wat mannelijker en ik dacht er
niet aan om haar te noemen. Maar het kwam eigenlijk recht
streeks uit Grapefruit, een boek dat zij gemaakt heeft. Daarin
staat veel over „veronderstel eens dit en veronderstel eens
dat"... Ik heb haar nu eindelijk de eer gegeven die ze toe
komt".
Yoko: Weet je, met alles wat we samen deden in die dagen
inspireerden we elkaar gewoon. Het is moeilijk om niet door
elkaar geïnspireerd te raken
John: „Maar als het Bowie was geweest, had er Lennon/Bo-
wie gestaan. Als het een man was geweest... Toen we Fame
samen schreven, stond er Lennon/Bowie. Toen ik iets samen
met Harry Nilsson deed.. The Old Dirt Road was het Lennon-
Nilssonmaar toen wij het samen schreven, zette ik alleen
mijn eigen naam eronder, want ze was tenslotte maar mijn
vrouw".
Yoko (lachen): „Maar dat was voor het nummer Woman is
the nigger of the world".
John: „Ja, ja".
Peebles: „Op het Imagine album is een nummer dat How Do
You Sleep heet, waarin je, geloof ik naar meneer Mc Cartney
knipoogt".
Lennon: „Ik denk, dat ik in een interview met Playboy dat
nummer al voldoende heb uitgelegd. Ik gebruikte mijn afkeer
voor Paul, dat ik als een soort gezonde rivaliteit al vanaf mijn
jeugd heb, om een nummer te schrijven".
Peebles: „Gaat het zover terug?".
John: „Jazeker, rivaliteit tussen twee jongens... Het was er al
tijd al, maar het was een creatieve rivaliteit, zoals tussen The
a tl es en The Stones. Er was geen haat en nijd..., geen
bloedwraak, zeker niet... Ik voelde een verbolgenheid en ge
bruikte die situatie, zoals ik het af kikken van heroïne ge-
bruikte om Cold Turkey te schrijven. Ik gebruikte mijn haat,
- Pa
hrïjven. Ik loop echt niet de
met haatgevoelens rond. Ik wilde gewoon een funky-song
het uit The Beatles terugtrekken en de relatie met Paul om
How Do You Sleep te schrijven. Ik loop echt niet de hele dag
schrijven, en dat is een goede manier om dat te doen
Yoko: „Ik kan me nog herinneren toen hij het nummer
schreef".
John: „We lachten erom".
Yoko: Wacht maar tot ze dit zien. Het nummer werd niet uit
boosheid geschreven. De inspiratie kwam hoogstens een klein
beetje uit het gevoel van haat".
Lennon: Een zin als Your just Another Day kwam van Klein.
We kwamen niet meer bij van het lachen, toen die bedacht
Peebles: „Je hebt veel meegemaakt... De burgemeester van
New York heeft, geloof ik, veel voor je gedaan in die tijd hé".
John: „Hij was erg goed voor ons. Hij zei dingen als: we moe
ten artiesten verwelkomen, niet wegsturen. Tenslotte staat er
een grote ijzeren dame (Vrijheidsbeeld) in het water voor de
kust, die zegt: welkom in Amerika en ze wilde mij er juist
uitgooien. Als je er aan terugdenkt is dat natuurlijk belache
lijk".
Peebles: „Sinds 1975 hebben we niet veel van jullie gehoord.
Waarom verbraken jullie die stilte plotseling?".
John: „Voor het eerste interview dat we na vijf jaar deden,
kozen we Newsweek zonder verdere bijbedoelingen".
Peebles,Ja, dat heb ik gelezen
Lennon: „Goed. De interviewster stelde vragen, ging terug
naar de redactie waar de eindredacteur de vragen omwerkt
Toen ze bij me kwam en haar bandrecorder aanzette vroeg
ze: wat deed je... waarom heb je je vijf jaar teruggetrokken.
Toen ze op de redactie terugkwam, weid er door de eindre
dacteur „ondergedoken" van gemaakt weet je waarom. Ik
heb de psycholgische achtergronden hiervan nagegaan. Het
had te maken met Eddie Hoffman, die een hele tijd onderge
doken was geweest, maar weer tevoorschijn was gekomen.
Dus schiep, die redacteur een band tussen Hoffman en Len
non en zei: waarom was je ondergedoken. Ik was helemaal
niet ondergedoken. Ik was aanwezig. Ik reisde over de hele
wereld. We deden zaken. Je zult er vast wel over hebben ge
hoord. We waren eigenlijk erg actief. We waren alleen niet
terug te vinden in de krant We wilden geen commentaar ge
ven, dat is alles".
Peebles:Jlebje niet ooit eens gezegd: het leven houdt niet op
als je je abonnement op Bilboard opzegd".
John: „Juist ja, dat heb ik ook letterlijk gedaan...Dat heb ik
ook gezegd... wat er in Newsweek staat heb ik inderdaad zo
gezegd er zijn alleen nieuwe vragen verzonnen op mijn ant
woorden
Yoko: We hadden een plezierige tijd".
John: „Ja, een plezierige tijd. We gaven alleen geen commen
taar.
Peebles: „Je zei dat de rollen werden omgedraaid, dat John
Yoko: „Ja schat".
Peebles: „Dat John voor Sean zorgde. Hoe goed kan je koken
John".
John: „Niet slecht, maar ook niet echt goed. Ik kan rijst ko
ken. Mensen zeggen dat iedereen rijst kan koken, maar dat er
maar weinig zijn die het goed kunnen en ik kook het vrij
goed. Ik kan ook vis koken
Yoko: „En je bent een goede broodbakker".
John: „Ik heb brood leren bakken, waar ik erg van onder de
indruk was. Ik heb een foto van mijn eerste brood gemaakt
(lachen). Ik kon het me niet voorstellen, dat het zo goed zou
worden
Yoko: „In de goed Macho-traditie moest het voor het nage
slacht vastgelegd worden".
John: „Ik was er ondersteboven van. Het heeft helemaal niets
met mannelijkheid te maken. Iedereen zou dat gedaan heb
ben. Het was mijn eerste brood en het zag er fantastische uit
en het smaakte nog lekker ook. Voor een halfjaar of een jaar
zorgde ik voor het eten voor Yoko en de baby. Zelfs de staf at
mee. Ik was zo opgewonden, dat ik het kon maken, dat ik de
hele staf uitnodigde voor de lunch. Maar na een tijdje raakte
ik uitgeput ik dacht... want het leven wordt, zoals alle huis
vrouwen weten".
Yoko: „Routine".
Lennon: „Routine van maaltijd naar maaltijd. Wanneer de
baby zijn ontbijt heeft gehad, heb je een uur. Voor het ontbijt
heb je even tijd voor jezelf... wat koffie en een sigaretje of zo
en dan komt iedereen om te eten. Je voedt ze... maar je krijgt
er geen gouden plaat voor. Ze eten gewoon alles op. Als ze het
opeten, betekent het, dat je een hit scoort eten ze niet, dan
heb je iets fout gedaan
Yoko: „En dat maken de meeste vrouwen mee".
John: „Ja... Zo heb ik de emancipatie op een andere manier
beleeft en dat was me nogal wat Je zou het kunnen vergelij
ken met in het klooster gaan en je op die manier terugtrek
ken, maar niet naar een Zen-klooster of naar India om te me
diteren of naar Schotland om tegen meloenen te praten of
wat ze daar ook doen in die beroemde plaats, waar ze grote
groenten laten groeien. Op die manier was het een soort te
rugtrekken
11 i
rt te-
Bod Stewart
Foolish Behaviour
Het is waar: de binnenhoes
ziet er leuk uit met die rode
balletjes op de zwarte achter
grond. En wat te zeggen van
die gratis levensgrote kleuren-
poster, waarop Stewart je met
een doordringende blik aan
kijkt? Dat is toch alleraardigst.
Maar daarmee is eigenlijk nog
niets gezegd over zijn nieuwste
album: Foolish Behaviour (met
de hit Passion). In totaal biedt
deze elpee tien nummers die
stuk voor stuk oude kost zijn.
Als vanouds stelt Rod Steward
zijn stembanden op de proef
door een „sandpapery voice"
op te zetten en krijgen we af
wisselend ballads en rockers
(waarin stevig gitaar- en slag
werk) te horen. Hoewel het
leuk geweest zou zijn wanneer
deze inmiddels 35-jarige Schot
zich eens van een andere kant
had laten horen, is het nu ook
weer niet bepaald verschrik
kelijk erg, dat hij niets nieuws
brengt. Immers, met zijn num
mers schept hij een ritmische,
goed klinkende sound en is hij
vertolker van allesbehalve op
pervlakkige emoties. Daarbij
komt dat hij zijn songs zingt
met een betrokkenheid die
haar weerga niet kent.
Beslist de moeite van het be
luisteren waard is Gi've Me
Wings, een nummer dat het
midden houdt tussen een bal
lad en rocker. Stewart wordt
hierin vocaal bijgestaan door
zangeres Valerie Carter, wier
hoge stem een schril contrast
vormt met het rauwe, negroï
de geluid van Rod en waar
door een leuk effect ontstaat
Fraai zijn ook Oh God, I Wish
I Was Home Tonight, aan
welk nummer violist Sid Page
een extra dimensie geeft met
zijn subtiele strijkpartijen en
Say It Ain't true, dat iets weg
heeft van een gospel en waar
het lijkt alsof Stewart zijn
stem uit z'n lijf zingt Iets
blues-achtig heeft de ballad
Foolish Behavior, vooral door
de dominerende rol van de
mondharmonica, bespeeld
door de Schot zelf. Bijzonder
pittige nummers met uitste
kend gitaarwerk van o.a. Gary
Grainger en Billy Peek én
slagwerk van Carmine Appice,
zijn She Won 't Dance With Me
en Better Off Dead.
Deze elpee waarvoor Stewart
in samenwerking met enkele
anderen de nummers schreef
en die geproduceerd werd
door Harry The Hook, is al
met al toch wel aardig gewor
den en zeker een „must" voor
al degenen aan wie Stewart
Foolish Behaviour heeft opge
dragen, te weten: aan hen die
het leuk vinden om zich op
een vrijdagavond uitbundig te
gedragen, die van lachen en
een stevige borrel houden, die
het leven niet al te serieus ne
men en van een goeie pot
voetbal houden.
L.S.
Jerry Ri ope lie
Dangerous Stranger
De Canadese zanger/schrijver
Riopelle heeft in Nederland
sinds enige jaren een hechte,
maar zeer kleine schare fans
en zijn platen waren alleen via
importzaken te betrekken. Nu
andere Canadese acts als Bru
ce Cockburn meer in de
belangstelling staan, heeft men
besloten zijn nieuwste plaat
Dangerous Stranger ook in
Nederland uit te brengen. Of
Riopelle's fans daarmee talrij
ker worden, valt te bezien.
Want hoewel zijn muziek lang
niet onaardig is het ver
lengde van bijvoorbeeld Little
Feat heeft het toch te wei-
nig in zich om te blijven „han
gen Het ene oor in, het ande
re oor uit. De goede (tekstuele)
bedoelingen van deze heuse
Eskimo ten spijt
13 december Diesel, De Boerderij in Zoetermeer.
14 december Sweet D'Buster, Melkweg in Amsterdam.
15 december Joe Jackson Band, Muziekcentrum Vre
denburg in Utrecht
20 december The Passions, Paard van Troje in Den
Haag.
20 december Tutti Frutti, Meervaart in Amsterdam.
24 december The Golden Earring, Meervaart in Am
sterdam.
26 december Gruppo Sportivo, Paard van Troje in
Den Haag.
11 februari Manfred Mann's Earthband, Congresge
bouw in Den Haag.
