■■■I
Expositie 'Okers uit Sinope,
witten van Egypte' in Oudheden
John Travolta als cowboy
op een mechanische stier
lllPi»//
Robert Redford als
gevangenis hervormer
Catherine Deneuve
in Bonny-rol
Drie kerstconcerten
Rijnlands Mannenkoor
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 5 DECEMBER 1980 PAGINA 7
LEIDEN Egypte en de klassieke wereld wa
ren de inspiratiebron voor Gerti Bierenbrood-
spot, die haar temperaschilderingen van 12 de
cember tot 18 januari 1981 in de Taffeh-zaal van
het Rijksmuseum van Oudheden aan het Ra
penburg tentoonstelt.
Getroffen door de architecturale thematiek en het
vakmanschap van de antieke kunstenaars, schiep
Gerti Bierenbroodspot met de series 'Pompeii', 'Ha-
gia Triada' en 'Labyrinth' haar eigen, persoonlijke
architectuur. In de Egyptische reeksen 'Sakkara',
'Senet-spel' en 'Laatste Koningen' hield zij zich be
zig met het thema leven en dood.
Om de eigenschappen van het fresco, het belang
rijkste medium van de antieke schilders, op moder
ne materialen als zeer fijn portretlinnen en dik
handgemaakt papier over te brengen, zijn de kleu
ren in talrijke dunne lagen volgens de tempera
techniek aangebracht. Voor dit coloriet stonden de
gele en rode okers van Lemnos en Sinope, de wit
ten van Kreta en Egypte, het purper van Pozzuoli
en het blauw uit Alexandrië ten voorbeeld.
Gerti Bierenbroodspot werkt in Frankrijk en Am
sterdam. Zij exposeerde reeds vele malen in bin
nen- en buitenland. De tentoonstelling in Oudhe
den is de derde in de reeks rond de doorwerking
van de Oudheid in de latere kunst. De expositie is
gratis toegankelijk. De tentoonstelling is maandag
tot en met zaterdag van 10.00-17.00 uur geopend
(op- zon-en feestdagen van 13.00-17.00 uur). Op
nieuwjaarsdag is het museum gesloten.
Luxor: Urban cowboy (a.l.) met John Travolta en
Debra Winger. Regie James Bridges.
John Travolta's ster is voor
namelijk verbonden met de
rond de film „Saturday night
fever" en „Grease" ontstane
disco-rage. Het leek, zonder
die disco, later fout te gaan
met Travolta als acteur. „Mo
ment to moment" waarin hij
een oudere Beverley Hills-
huisvrouw mocht beminnen,
werd geen succes en voor
„An American Gigolo" nam
men Richhard Gere voor de
hoofdrol inplaats van hem.
„Urban cowboy" van regis
seur James Bridges probeert
Travolta weer (letterlijk én
del te helpen. Hij speelt er
een van de velen in die van
het platteland van Texas
naar de petro-chemische in
dustrie in Houston verhui
zen, en daar als tegenwicht
tegen het harde werk een
soort cowboy-cultus in de sa
loons in ere houden. Een
„stads-cowboy" dus, vandaar
de titel.
Die saloon is in dit geval de
werkelijk bestaande Gilley's
bar, anderhalve hectare be
tonnen prairie. Iedereen
loopt er op z'n cowboys rond
met hoed en laarzen, terwijl
er zelfs als veredelde kermi
sattractie een mechanische
stier staat, waarop de cow
boys zich met elkaar meten
in pseudo-rodeo's. Basis voor
de film was een reportage
over Gilley's in het blad Es
quire van de journalist Aaron
Latham, die dat typisch
Amerikaanse fenomeen van
de vlucht in de mythes van
het eigen verleden signaleer
de. Regisseur Bridges en Lat
ham schreven het scenario
voor de film, die toch sterk
aan John Badhams „Satur
day Night Fever" verwant
blijkt. De disco is hier ver
vangen door de Texaanse
two-step op de dansvloer plus
de nep-stier. Het beperkte
uitzicht op hun toekomst van
de in disco vluchtende jonge
ren in „Saturday Night Fe
ver", werd hier de tegenstel
ling geïndustrialiseerde
maatschappij en de hang
naar de sterke mannen-my
the van de cowboy. Daar
doorheen een liefdesgeschie
denis, waarin John en kers
verse echtgenote de dupe
worden van hun eigen primi
tieve trots binnen die pseudo-
wereld van de saloon, maar
uiteraard zal alles vrij ko
men. Voordien van Bridges
een te lang uitgesponnen,
soms wat melig verhaal, ove
rigens goed gefilmd, met een
veel minder sterk sociaal
commentaar dan „Saturday
Night Fever". John Travolta
wint op alle fronten en blijkt
toch nog een goed filmacteur
door de kwetsbaarheid die
vanachter zijn rol zichtbaar
blijft.
BERT JANSMA
John Travolta - met zadel maar zonder paard
de „Urban cowboy".
Brubaker opthult de gevangenisdirecteur zijn ware identiteit. Hij is diens door de gouverneur
benoemde opvolger.
Robert Redford is in de
positie dat hij zorgvuldig
zijn eigen rollen kan kie
zen en het zich kan ver
oorloven om een paar jaar
van het wittë doek weg te
blijven, zonder dat het zijn
populariteit schaadt. Het is
dan ook een beetje vreemd
om hem te zien opduiken
in een groep zware misda
digers op transport naar
een strafgevangenis, waar
corruptie en sadisme hoog-
a vieren. Maar na een
ein half uurtje wordt
duidelijk, dat „Brabaker"
van Stuart Rosenberg niet
zo maar een bajes-film is.
Vergeleken bij de onmen
selijke toestanden in de
gevangenis Wakefield,
was het strafkamp van
Paul Muni in „I am a fugi
tive from a chain gang"
uit 1932 een kinderspeel
tuin. Redford observeert
het allemaal zwijgend en
onthult dan plotseling zijn
ware indentiteit. Hij is de
nieuwe gevangenisdirec
teur Brubaker, een crimi
noloog, die zich incognito
heeft laten insluiten om
„van binnen uit" alle mis
standen te signaleren.
Van dat moment af veran
dert de grimmig gestarte
film in een nobele strijd
om het gevangenissysteem
in Wakefield grondig te
verbeteren. Een wanhopi
ge strijd, want hoewel
Brubaker er in slaagt veel
misstanden uit de weg te
ruimen en daarbij na enige
aarzeling ook de meeste
zware misdadigers mee
krijgt, stuit hij tenslotte
toch op de politici, die er
tegen gekant zijn dat een
gevangenis een soort van
vakantieoord wordt.
Het verhaal is gebaseerd
op de figuur van Thomas
Morton, die hetzelfde
Lido I: Brubaker
(16) met Robert Red
ford en Yaphet Kot-
to. Regie: Stuart Ro
senberg
overkwam als Robert Red
ford in de film. En met
Redford in de hoofdrol is
alles natuurlijk wat
mooier en romantischer
voorgesteld an de rauwe
werkelijkheid. Niettemin
weet Stuart Rosenberg -
wiens regie-debuut-op het
grote scherm de keiharde
gevangenisfilm „Cool
hand Luke" was - vooral
in het begin ongemeen te
boeien. Na Brubaker's
„ontmaskering" wordt het
net iets te mooi om waar
te zijn.
MILO
Wanneer de Franse regis
seur Claude Lelouch een
scenario schrijft over twee
Bonny en Clyde-figuren,
dan kan je ongeveer ver
wachten hoe het er in de
realisatie daarvan uit zal
zien. „A nous deux" is voor
een van misdaad levend
duo eigenlijk een hele lieve,
mooie film, waarin het
geweld op de achtergrond is
gedrukt en het voortvluch
tige paar ook niet gruwelijk
aan zijn eind komt, maar
misschien nog een rooskleu
rige toekomst in Amerika
tegemoet zal gaan.
Simon (Jacques Dutronc) is
de zoon van een gangster,
die door verraad tijdens een
overval werd gedood. Si
mon gaat door zijn omge
ving hetzelfde pad op, be
landt in de gevangenis,
weet op ingenieuze wijze
weer te ontsnappen en ont
moet dan een apothekers-
dochtér, die na door drug
verslaafden te zijn aange
rand alle mannen haat en
ze vervolgens door ze te
compromitteren geld gaat
afpersen. Het ongelijke paar
wordt door omstandigheden
naar elkaar gedreven als de
Lido III: A nous deux
(12) met Catherine
Deneuve en Jacques
Dutronc. Regie: Clau
de Lelouch.
politie hen opjaagt en de
vindingrijke Simon als de
beschermer van het meisje
gaat fungeren. Lelouch con
centreert zich niet zozeer op
hun berovingen van rijke
zeiljachtbezitters, dan wel
op de groeiende genegen
heid van de koele en bere
kenende Catherine Deneu
ve als de Bonny-figuur voor
haar meer uitgekiende be
schermer. Een love-story
tussen twee door de politie
opgejaagde mensen, die
naarmate de film vordert
steeds sympathieker wor
den. Enkele van Catherine's
ingelaste droombeelden mo
gen dan misschien zo nu en
dan enigszins verwarrend
werken, voor een misdaad
film eigenlijk heel lief en
romantisch.
MILO
Catherine Deneuve en Jacques Dutronc op de
vlucht voor de politie.
erbo
LIDO II The blues
brothers (a.l.) Doldwaze mu-
ajsical, vol actie van regisseur
John Landis (maker van
Kentucky fried movie en Na
tional Lampoon Animal Hou
se). Een super-slapstickfilm.
'vierde week)
en
i CAMERA The shining
(16) Voortreffelijke horror
film van perfectionist Stan
ley Kubrick met een griezeli
ge Jack Nicholson en Shelley
Duvall. (zesde week)
STUDIO When a
stranger calls (16) Uitste- TRIANON Shame of the REX Naaikransje (16).
kende thriller waarin een jungle (16) Zedensatire gete- Pornofilm,
babysitter door een maniaka- kend door Jean-Paul Walra-
le moordenaar wordt be- vens over de antiheld Tar-
dreigd. (tweede week) zan. (tweede week) EUROCINEMA I (Alphen)
De twee missionarissen (12)
derde week)
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) One flew over
the cuckoo's nest (16) (repri
se,eerste week)
Don't go in the house
(16) (eerste week)
EUROCINEMA IV (Alühen)
Het gaat pas goed als
een Tiroler het doet (18)
(eerste week).
GREENWAY (Voorschoten)
The wild bunch (16) en
Twe door het dolle heen
(12).
Kleurrijke najaarsexpositie
in galerie De Oude Rijn
LEIDEN Een keur van
Nederlandse en buiten
landse kunstenaars is ver
tegenwoordigd op de na
jaarsexpositie van Gale
rie De Oude Rijn aan de
Stille Mare 4 in Leiden.
Onder hen zitten veel re
presentanten van de uit
bundige abstracte kunst
stromingen van enkele
tientallen jaren geladen,
waardoor de tentoonstel
ling een zeer kleurrijk ge
heel geworden is. Het
gaat over het algemeen
om laaggeprijsde litho's
en etsen, terwijl er ook
een hoeveelheid beeld
houwwerk en keramiek is
geëxposeerd.
Het werk van de Cobra-
kunstenaars Karei Appel,
Corneille en Pierre Ale-
chinsky behoeft weinig na
dere toelichting. Zij zijn met
een aantal zeer typerende
litho's vertegenwoordigd.
Van de hand van schrijver
schilder Jan Cremer zijn
er drie landschappen die
opvallen door de vooraan
staande plaats die het vee in
het landschapsbeeld in
neemt en de afkadering
door rood-witte verkeersbe-
wegwijzering. De fantasie
wereld van de Spaanse
grootmeester van het sur
realisme, Salvador Dali
blijft boeien. Tien litho's ge
ven een stukje van zijn
droomwereld weer. Soort
gelijk werk is er van de
hand van Roland Topor, die
zeer gedetailleerd werkt. In
fijne, ontelbare lijntjes
schetst hij een aantal mythi
sche wezens met dierenli-
chamen en menselijke hoof
den.
Aparte vermelding verdient
Kees van Bohemen met zijn
fraaie momentopnamen van
autoraces in zeefdruk, die
zeer fraai zijn gekleurd.
Verder is er werk geëxpo
seerd van een aantal Franse
kunstenaars, zoals Daniel
Humair, Sonia Delaunay,
Jean Messagier en Niki de
Saint Phalle. Laatstgenoem
de heeft een speelse stijl
ontwikkeld die soms doet
denken aan kindertekenin
gen-
Op de tentoonstelling is
verder werk te zien van
Bran van Velde, Bengt
Lindstrom, Walasse Ting,
Valeriano Trubiani en An
tonio Ségui. Van de hand
van Ula van Ophuysen zijn
er nog bronzen in de voor
de kunstenares kenmerken
de langwerpige stijl en ook
is er nog een hoeveelheid
ceramiek van Jetty Wery
geëxposeerd, de in Oegst-
geest woonachtige ceramiste
die onlangs nog in galerie
de Oude Rijn te zien was.
De expositie is tot en met
het einde van 1980, 31 de
cember te bezichtigen. De
galerie is van woensdag tot
en met zaterdag van 12.30
tot 17.00 uur geopend, op
donderdag ook van 19 tot 21
uur. Op 25 en 26 december
is de galerie gesloten.
Een tekening van Niki de Saint Phalle.
LEIDEN Het Rijnlands Christelijk Mannenkoor
geeft dit jaar drie kerstconcerten in de Stadsgehoor
zaal. Als solisten werken mee de Amerikaanse mezzo
sopraan Dixie Calvert en de bas Piet van Egmond, als
mede harpiste Erika Waardenburg, fluitist Dieks Vis
ser en hoboïst Han Kapaan.
Dixie Calvert is bekend van regelmatige televisie- en ra
dio-optredens. Momenteel studeert zij bij de Londense diri
gent Sir Charles Mackerras, bekend van de Promconcer-
ten. Zij bezit de graad van Bachelor of Music en die van
Masters of Music. Het is de eerste keer dat zij in Nederland
optreedt.
De bas Piet van Egmond ontving zijn opleiding bij de zang-
pedagodg Jos Burcken en is al vaker met het Rijnlands
Mannenkoor opgetreden. Hiervan is reeds tweemaal een
langspeelplaat uitgebracht. Hij is onder meer verbonden
aan de Nederlandse Bachvereniging en aan het Concertge
bouwkoor.
De concerten worden gegeven op maandag 15, dinsdag 16
en zaterdag 20 december. Aanvang is alle avonden om
20.00 uur.
