Hoe zwaar
is de caravan
98.-
Caravai
Denk om de papieren
Hongerstakende IRA-leden nu
onder medische controle
60.-Voordeel*
In het
buitenlands
gas alleen
in eigen
flessen
Voetganger
geschept
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 3 DECEMBER 1980 PAGINA 1 J|f\,
De stacaravans beginnen hoe langer hoe meer op echte
huizen te lijken, zelfs op chalets, zoals deze van de Ne
derlandse fabrikant Nijbo.
Van Italiaanse huize, deze Formula, die een gunstige
luchtweerstand heeft verkregen door de wat eigenzinni
ge bouw van het achterstuk.
Juist nu er een tendens bestaat om
kleinere en zuiniger auto's aan te
schaffen is het van belang om te we
ten hoe zwaar dan de caravan mag
en kan zijn die erachter komt te han
gen. De wetgever hanteert andere
cijfers dan de auto- en caravanfabri
kant en die weer andere dan bijvoor
beeld de ANWB.
De autofabrikant bepaalt het maximum
toelaatbare aanhangergewicht en de
maximum oplegdruk en geeft ook het
maximum treingewicht aan.
De caravanfabrikant, rekening hou
dend met onder meer as en banden
stelt het maximum totaalgewicht van
de caravan vast
De wetgever conformeert zich aan de
door auto- en caravanfabrikant vastge
stelde maxima, die derhalve nimmer
mogen worden overschreden. Wie bij
voorbeeld met een auto die 1000 kg
mag trekken een caravan van 800 kg
voortbeweegt is niettemin in overtre
ding wanneer het door de caravanfa
brikant vastgestelde maximum totaal
gewicht minder dan 800 kg bedraagt.
De ANWB adviseert welk aanhanger
gewicht achter een bepaald type auto
zonder risico kan worden gebruikt. Zij
calculeert daarbij in omstandigheden
als het rijden in de bergen, gladheid,
luchtweerstand en het rijden onder
winterse omstandigheden die door de
autofabrikant bij het bepalen van het
maximum aanh'angergewicht meestal
buiten beschouwing worden gelaten.
De ANWB blijft echter ruim aan de
veilige kant.
Werd tot op heden als veilige vuistregel
aangenomen dat de caravan niet meer
mocht wegen dan 60 procent van het
gewicht van de trekkende auto, uit on
derzoekingen blijkt dat het ook best an
ders kan. Van zeer groot belang is ech
ter de uiteindelijke gewichtsverdeling
van de caravan, die zowel beinvloed
wordt door de constructie van de cara
van én de wijze van beladen. De direc
teur van het Instituut voor Wegtran
sportmiddelen TNO in Delft, ir. drs.
P.D. van der Koogh hierover: „En goe
de wijze van beladen is een belangrijke
voorwaarde voor het veilig rijden met
een caravan. Dit is een taak van de ge
bruiker, die het op dit punt echter vaak
laat afweten. Een goede voorlichting
aan de gebruiker over de wijze van be
laden is derhalve onontbeerlijk. Opge
merkt wordt dat het lichter construe
ren van een caravan de marges die be
schikbaar zijn ten aanzien van de bela
ding vermindert doordat de construc
ties kritischer gedimensioneerd wor
den. Bekend is, dat het bezwijken van
assen en onderstellen veelal een recht
streeks gevolg is van overbelading. Ook
hier is een goede voorlichting over het
beschikbare laadvermogen dat buiten
kachel, koelkast, voortent etc. overblijft
onontbeerlijk. Overigens zal het ook nu
al mogelijk zijn, bij zorgvuldig cosntru-
eren en doelgerichte toepassing van be
staande technologische kennis, cara
vans te construeren die zowel aanzien-
AMSTERDAM
6tlmMdec'80
an
ieet
roo
Ook Chateau deed mee met de stroomlijntrend. Net als bij de Wilk
Wind werd de disselbak ingebouwd.
lijk lichter zijn dan de huidige als een
redelijk laadvermogen hebben."
Wie de 61) procents-regel goed wil toe
passen moet van de beladen situatie
uitgaan, maar dat blijkt in de praktijk
vrijwel ondoenlijk te zijn. Meestal
wordt dan ook het onbeladen gewicht
gehanteerd, en als vuistregel kan dan
ook 70 procent worden aangehouden,
meent de RAI. Het is beter om de tre
kauto vol te belasten en de caravan
minder, dan omgekeerd. En als de ca
ravan wordt beladen dan liefst het ge
wicht zo laag mogelijk aanbrengen en
in de nabijheid van de as. Daarmee
wordt voorkomen dat de caravan een
onstabiel weggedrag vertoont: een éé-
nassig hoog voertuig ligt immers min
der stabiel op de weg dan een tweeassig
laag voertuig. K
Een nieuwe ontwikkeling op kampeerautogebied, de af
zetbare „wooncontainer". In het dagelijks gebruik is de
auto een normale pick-up, tijdens de weekends en in de
vakantie gaat het kampergedeelte erop en ziedaar, een
volledige kampeerauto. Met in feite slechts een nadeel:
er is geen doorgang tussen cabine en woongedeelte.
Voor een vlotte grenspassage bij terugkeer
in Nederland heeft men voor een caravan en
in het algemeen elke aanhanger die belast
en beladen ten hoogste 750 kg weegt een
Identiteitsbewijs nodig. Dit wordt gratis
verstrekt door de Dienst Invoerrechten en
Accijnzen nadat is aangetoond dat voor die
aanhanger BTW is betaald. Een rekening
met BTW en het chassisnummer is als be
wijsstuk meestal voldoende.
Weegt de caravan reisklaar, dus met alles erin,
méér dan 750 kg, dan is het Registratiebewijs
vereist. Dit wordt meestal betrokken via de le
verancier. Dit is niet gratis. Informeer voor de
koop zekerheidshalve of er voor de bewuste ca
ravan een geldige type-goedkeuring door de
Rijksdienst voor het Wegverkeer is verstrekt.
Want alleen dan kan het Registratiebewijs wor
den verkregen.
Bij dit document behoort het (gratis) aanvul
lingsblad. Dat geeft de Rijksdienst voor het
Wegverkeer af nadat de trekauto is gecontro
leerd op de trekhaakmontage en extra knipper
lichten. Die controle slaagt alleen indien de
trekhaak een typegoedkeuring heeft. In het
buitenland interesseert men zich niet voor dat
aanvullingsblad, maar soms wel voor het regi
stratiebewijs. Het moet vaak aan buitenlandse
grenzen getoond worden, met name wanneer
de douane de afmetingen van de caravan wil
weten. Dit komt o.a. voor aan de Zwitserse
grens waar voor caravans die breder zijn dan
2.10 meter of langer dan 7 meter inclusief dis
sel, beperkende bepalingen gelden. Ook wordt
in het buitenland bij controle langs de weg naar
het registratiebewijs gevraagd.
Deze nette tent doet nauwelijks vermoeden dat hij in fei
te een vouwwagen is, de Caratente van André Jamet,
een van de laagst geprijsde vouwwagens van de Cara
van RAI.
In het ANWB-handb
1981, dat binnen enkele 1
ken verschijnt, zal voor 1
eerst de waarschuwing j
opgenomen dat kampeerJ
in het buitenland feitelf
alleen nog maar verk
baar is in de flessen diel
dat land algemeen gebruif
lijk zijn. Het vullen
„vreemde" flessen over j
grenzen is langzamerhal
zo moeilijk geworden datl
ANWB heeft gemeend
waarschuwing te moeten J
ven. Nationale voorschrift^
maken het voor de gasv
richtingen riskant om
re flessen dan die welke I
eigen land in omloop zijn.r
behandeling te nemen.
Dit is eigenlijk de Achillespt
van het moderne caravan-t
risme geworden, meent
ANWB. Voor een verblijf
drie of vier weken komt i
meestal wel uit met de eigj
gasflessen. Liefst twee,
met een inhoud van 5 a 6 L
gas. Voor langer verblijf I
men ter plaatse een buiti
landse fles moeten kopen, J
gemakkelijk te ruilen of I
vullen is. Het verdient echfi
wel aanbeveling om in de f
cessoire-handel een set vj
loopnippels te kopen, omdat]
gasdrukregelaar vaak niet p
op vreemde flessen met afv
kende schroefdraad.
HONGERSTAKING BEPROEFD IERS STRIJDMIDDEL
LONDEN De zeven
Noordierse hongerstakers,
allen leden van de voorlopi
ge IRA, opgesloten in de
Maze-gevangenis nabij Bel
fast, liggen sinds gistermor
gen in de ziekenafdeling van
hun gevangenis, waar het
medische personeel hen kan
observeren. In hun cel wei
gerden zij te praten met de
dokters. Een verplaatsing
betekent dus nog niet, dat ze
elk ogenblik kunnen ster
ven.
Hoewel de zeven hongersta
kers al zeven dagen niets
meer gegeten hebben en ze
voortdurend meer van hun
gewicht verliezen, is hun li
chamelijke toestand nog re-
Suriname staat geen
juridische bijstand
uit Nederland toe
PARAMARIBO Een ver-
zoek van de in Nederland
woonachtige advocaat mr.
Spong om de verdachten var
de mislukte linkse coup in Su
riname bij te mogen staan is
door de Surinaamse minister
van binnenlandse zaken.
Haakmat, afgewezen. De re
den voor de weigering is. dat
mr. Spong in Nederland en
niet in Suriname als advocaat
staat ingeschreven. Hij mag
overigens wel door de Suri
naamse advocaten worden ge
consulteerd.
ALPHEN AAN DEN RIJN
Bij een ongeluk gister
morgen om 8.15 uur op de
Hoorn heeft een 45-jarige
man uit Alphen een been
breuk opgelopen en een 16-
jarige meisje uit Hazerswou-
de een hersenschudding.
De man liep op het fietspad.
Vermoedelijk door het slechte
weer zag het meisje de man
niet en schepte hem met haar
bromfiets.
latief goed. Mensen die een
dergelijke aktie beginnen,
verkeren meestal pas na on
geveer 50 dagen in levensge
vaar. Veel hangt af van hun
gewicht en persoonlijk uit
houdingsvermogen.
De zeven vastende IRA-leden
in de Maze, die weigeren te
eten om van de Britten een
politiek statuut af te dwingen,
waren zeven dagen geleden al
erg vermagerd tengevolge van
hun deelneming aan de zoge
heten „vuile protestaktie" in
de gevangenis. Ze hebben een
paar jaar naakt in hun cellen
gezeten, waar ze het grootste
deel van hun maaltijden, plus
hun eigen uitwerpselen, aan
de wanden veegden.
Omdat de voorlopige IRA het
zo gepland heeft, mag men
verwachten dat de grote crisis
situatie - voor de hongersta
kers, hun familie en de autori
teiten - kort voor Kerstmis zal
beginnen. De Ieren in het al
gemeen en de voorlopige IRA
in het bijzonder zullen niet
aarzelen zich alle voordelen,
die voortvloeien uit de „mar
teldood" van de zeven volledig
ten nutte te maken.
Hongerstakingen voor politie
ke en andere doeleinden zijn
een zeer oud Iers gebruik. Ge
schiedkundigen vertellen, dat
de Ieren van het Normandi-
sche tijdperk hongerstakingen
plachten te beginnen op de
drempel van degenen, die hen
onrecht aangedaan hebben.
Het was een goed middel om
vrij snel gelijk te krijgen.
De moderne traditie van Iers-
republikeinse hongerstakingen
werd in 1920 gelanceerd door
Terence McSweeney, de le
gendarische burgemeester van
Cork, de tweede grootste stad
van Eire. McSweeney was lid
van de IRA. Hij stierf in okto
ber 1920 na een hongerstaking
van 74 dagen in de gevangenis
van de Londense gemeente
Brixton.
McSweeney protesteerde met
zijn aktie tegen mensontwaar-
dige toestanden in de gevange
nis en tegen de manier, waar
op de Britten hen behandel
den. Na de burgemeester van
Cork zijn deze eeuw nog elf
andere Ierse republikeinen
vrijwillig de hongerdood ge
storven.
De eersten die McSweeney's
voorbeeld volgden waren ze
ven IRA-leden, die in 1940 op
gesloten zaten in de Mount
Joy-gevangenis van Dublin.
Net zoals de huidige gevange
nen van de Maze in Belfast
eisten zij een politiek statuut.
Twee veroordeelden, Tony
D'Arcy en Jack McNeela,
stierven nadat ze resp. 51 en
54 dagen gevast hadden.
Ih een pas verschenen boek
over het illegale Iers-republi
keinse leger laat de auteur,
Tim Pat Coogan, een overle
vende van die hongerstaking
vertellen hoe het er toen aan
toeging. Deze man, Michael
Traynor, herinnert zich nog
dat de hongerstakers iedere
avond om beurten aan elkaar
het beste eetmaal van hun le
ven beschreven.
Republikeinse hongerstakers
laten zich leiden door een uit
spraak van Terence McSwee
ney, die - toen hij als burge
meester ingehuldigd werd in
Cork - gezegd heeft: „Onze
strijd is er geen van rivaliteit
of wraakzucht. Het zijn niet
degenen die het hardst kun
nen toeslaan, maar wel dege
nen die het meeste kunnen
doorstaan, die zullen overwin
nen".
In 1946 stierf weer een andere
Ierse hongerstaker, Sean
McCarghey. die 31 dagen lang
niets gegeten of gedrongen
had. Hij had vierenhalf jaar
deelgenomen aan een naakte
protestaktie die sterk leek op
die van vandaag in de Maze.
De dood van McCarghey heeft
veel bijgedragen tot de na-oor-
logse heropstanding van de
IRA.
Een hongerstaking, die ook
veel deining veroorzaakt
heeft, was die van de gezusters
Price, Delores en Marion, en
hun bondgenoten Hugh Fee-
ney en Gerard Kelly. Deze
vier waren in Engeland ver
oordeeld tot langdurige gevan
genisstraffen voor hun aan
deel in de Londense bomaan
slagen van begin 1973. Zij eis
ten het recht op om hun straf
fen te mogen uitzitten in
Noord-Ierland, waar hun ver
wanten hen gemakkelijker
zouden kunnen bezoeken.
Het stakende viertal werd ge
regeld gedwongen voedsel tot
zich te nemen. Daardoor duur
den hun hongerstaking meer
dan 200 dagen. Zij kregen hun
zin, maar de toenmalige minis
ter van Binnenlandse Zaken
en Justitie, de socialist Roy
Jenkins, die tot in januari 1981
voorzitter is van de Europese
Commissie, besloot dat hon
gerstakers voortaan niet meer
onder dwang zouden moeten
eten. In de toekomst zou men
ze laten sterven.
Deze nieuwe Britse politiek
had al in 1974 een eerse hon
gerdood tot gevolg. Dat jaar
stierf in een Engelse gevange
nis het IRA-lid Michael Gaug-
hen, die 64 dagen gevast had.
De volgende Noordierse hon
gerstaker was Frank Stagg. Hij
stierf na 62 dagen vasten in de
gevangenis van Wakefield.
Beide veroordeelden wilden
hun straf uitzitten in Ulster,
maar de Britse regering gaf
niet toe.
Hel
Ook nu toont zij zich niet be
reid de stakers in de Maze een
politiek statuut te schenken.
In die gevangenis heeft zich in
1972 een massale hongersta
king van 38 dagen voorgedaan
zonder sterfgevallen. Van de
toenmalige conservatieve Brit
se minister van Binnenlandse
Zaken en Justitie, William
Whitelaw, hebben de IRA-ge-
vangenen toen speciale voor
rechten gekregen, die echter
ingetrokken werden toen Lon
den korte tijd later besloot de
woelige Noordierse provincie
voortaan rechtstreeks te bestu
ren.
In 1972 was de Maze nog een
soort concentratiekamp, waar
in de gevangenen betrekkelijk
veel bewegingsvrijheid geno
ten. Vandaag de dag zitten ze
opgesloten in vier moderne
Jolokken met cellen voor twee
personen. De zeven hongersta
kers kregen daar geregeld hun
gewone maaltijden voorgezet.
Ze lieten het eten altijd onaan
geroerd. Zo werd het later
weer weggehaald door de ci
piers.
Paddy Monaghan, die in 1972
deelgenomen heeft aan de gro
te hongerstaking, zegt dat de
eerste drie dagen „een absolu
te hel" zijn. .„Dan voel je door
lopend een knagendfe honger",
vertelt hij. „Gedurende onge
veer een week doet het af en
toe pijn. In de tweede week
begin je echter immuum te
worden van de honger".
„Na de tweede week kun je je
nog alleen met grote moeite
bewegen. En het wordt erg
koud: je lichaam is niet meer
in staat zijn eigen warmte te
conserveren. Hoe langer het
duurt, hoe meer je „opbrandt".
ROGER SIMONS
Kerstactie" van IRA in Engelan
verwacht
(Van onze correspondent
Roger Simons)
LONDEN Naar aanlei
ding van twee bomaansla
gen, gisteravond in het wes
telijke deel van de Britse
hoofdstad, heeft Scotland
Yard de bevolking gewaar
schuwd voor een kerstoffen
sief van de Ira. Volgens de
politie zal men vooral moe-
In de nieuwe terreuractie
vermoedelijk rekening geho i
den worden met het ve.rli
van de hongerstaking van
ven Ira-leden in de Maze-4 v
vangenis van Belfast, die al
dagen aan de gang is.
hongerstaking-tot-de-dood
werd zodanig gepland, dat
eerste sterfgevallen zich v
kerstmis kunnen voordoen.
Up-to-date wollen jack van grof geweven
AaBescheerwol. Warm gevoerd met een
leuke ruit. In camei
en roestbruin.
Mt 46-56
Van 159.- voor
Alleen deze week
