VR
i
1
VVD hoofdrolspeler in abortus-debat
Schone
technologie
noopt tot
samenwerking
overheid en
bedrijven
buiténsteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhófbuitensteBinn
buitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinne
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 8 NOVEMBER 1980
PAGINA 8 run
KIPPEN 1
Op een steenworp of
drie van het Tweede-
Kamergebouw ligt het
restaurant Corona. Af
gelopen dinsdag waren
wij daar, samen met
zo'n honderd collegae,
uitgenodigd door de
„hererr" F. Jacobse en
Tedje van Es. het lou
che, plat Haags spre
kende tweetal waarach
ter het onnavolgbare
duo Kees van Kooten
en Wim de Bie schuil
gaat
Zoals bekend hebben
Jacobse en Van Es on
langs een nieuwe partij
opgericht. De Tegen
partij, een partij voor
alle vrije jongens
zoals de scharrelaars
Jacobse en Van Es zich
zelf noemen. De beide
heren, respectievelijk
erevoorzitter en orde-
leider van De Tegen
partij hadden voor de
pers in Corona een
„warm etentje" versierd
om hun politieke pro
gramma „Rug-op '81"
enigszins te verduidelij
ken. „Met een volle
mond praat nou een
maal wat makkelijker",
aldus de uitnodigings
brief. Dat laatste mag
voor de aanhangers van
De Tegenpartij mis
schien waar zijn, maar
een ander feit is, dat het
lachen met volle mond
grote problemen ople
vert. Dat hebben we
aan den lijve ondervon
den. Net een hap kippe-
soep genomen, of Ja
cobse zei: „In deze soep,
dames en heren, zijn zo
veel kippelijven ver
werkt. dat als we ze van
hieruit achter mekaar
zouden leggen, je mak
kelijk tot in de hal van
de Tweede Kamer zou
komenWaarop Van
Es aanvulde: „Origineel
waar hoor. Trouwens,
met kippen zonder kop
weten ze daar in de Ka
mer wel raad!".
KIPPEN 2
Dat De Tegenpartij het
ontduiken van belastin
gen hoog in haar vaan
del voert, wisten we al.
Maar de rest van het
program kenden we
nog niet. Jacobse legde
het na het ronddelen
van de Wiener Schnit- 1
zeis („Daar hebben we
gistermorgen ten zuiden
van Lunteren 15 escalo-
pen voor geschoten in
korte trekken uit: „De
politieke partijen in de
Kamer zeggen tegen
woordig allemaal: leef
sober! Ja, ja, dat kennen
we. Maar wat hoor je
steeds als echo van die
kreet? Juist ja: Ober!"
Nee, dat loopt allemaal
op niets uit. Maar wij
van de Tegenpartij heb
ben nu een oplossing
voor de werkloosheid,
de economie, de infla
tie, het duurder wor
den, de woningnood en
de behuizing, zodat we
nog tot in lengte van ja
ren met elkaar warm
kunnen blijven eten.
Heel simpel: er moeten
meer Amerikanen naar
ons land komen. Die
geven tenminste wat
uit. En hoe krijgen we
hier meer Amerikanen
naartoe? Juist, door een
beetje aardiger voor ze
te zijn. Daarom moeten
we gewoon al die 572
missiele raketten van
de NAVO hier op de
Veluwe neerzetten, als
een zootje nucleaire
wijsvingers naar de
Russen. Alleen al de be
waking van die dingen
levert 300.000 arbeids
plaatsen op, dus daar
mee is de werkloosheid
ook gelijk opgelost".
Enfin, zo filosofeerde
Jacobse nog even op de
bekende wijze door. De
rest is 23 november op
de televisie te zien. Een
sublieme act. Maar stel
je eens voor, dat zulke
figuren werkelijk in de
Kamer zouden komen.
Dat zou nog erger zijn
dan wat de gemiddelde
Amerikaanse kiezer
aanrichtte terwijl wij in
Corona zorgeloos la
chend Jacobse en Van
Es aanhoorden.
NEELIE 1
Dat Neelie Smit-Kroes,
staatssecretaris van ver
keer en waterstaat, een
politiek dier is dat je be
ter niet zonder hand
schoenen kunt aanpak
ken, weet zo ongeveer
iedereen op het Haagse
Binnenhof. Toch zijn er
elke keer weer parle
mentariërs die zich aan
de soms zo arrogante
politieke felheid van de
bewindsvrouwe bran
den en dus prompt door
een zijdeur afgaan. Zo
niet Dien Cornelissen,
het oudste vrouwelijke
kamerlid en onder-
voorzitster van het pre
sidium der Kamer.
Deze week mocht zij bij
de behandeling van de
PTT-begroting in de
kamercommissie voor
verkeer en waterstaat,
bij gebrek aan een an
dere voorzitter, de ha
mer hanteren. Veran
dering van spijs voor
Dien, want gewoonlijk
is zij alleen voorzitter
van de commisie voor
volksgezondheid.
Tijdens de commissie
vergadering stelde de
socialist Henk Hart-
meijer voor, driedui
zend jongeren extra bij
de PTT in dienst te ne
men. Dit zou de PTT
niets kosten. De schat
kist van de staat wel,
maar pas in 1982. Toen
hij hierover een voor
stel wilde indienen
vloog Neelie overeind.
„Wellicht kan ik de
heer Hartmeijer over
tuigen om nog even te
wachten met het indie
nen van die motie. Ik
begrijp niet hoe hij in
gemoede kan zeggen
dat er geen kosten aan
zitten. Hij zal dan ten
minste moeten zeggen
dat er voor de PTT wel
kosten, maar geen èxtra
kosten aan vast zullen
zitten. En zelfs dat durf
ik te bestrijden. Het is
natuurlijk pure waanzin
wat hij zegt".
„Die zit", dacht Neelie
ongetwijfeld, getuige
haar voldane glimlach.
Maar ze had buiten de
waard, in dit geval
waardin Dien Cornelis
sen gerekend. De ha
mer fel op het tafelblad
beukend verklaarde
Dien op hoge toon, dat
de staatssecretaris bezig
was het parlementaire
werk te blokkeren.
Hartmeijer moest zijn
motie ongestoord kun
nen indienen en dan
moest Neelie daar maar
op reageren als ze aan
de beurt was, dus nadat
ieder commissielid zijn
zegje had gedaan. Stille
tjes, als een geslagen
hond zakte Neelie, ge
temd door zoveel
machtsvertoon, achtero
ver.
NEELIE 2
„Ik was zo vreselijk
kwaad, dat ik me eerst
een beetje moest ver
mannen. Daarom heb
ik niet meteen ingegre
pen en haar nog het één
en ander laten zeggen
verklaarde Dien enkele
uren later, nog steeds
geëmotioneerd. „Ik
dacht: Is ze nou hele
maal gek geworden?
Het parlementaire werk
moet toch kunnen door
gaan? Ieder kamerlid
heeft immers het recht,
moties in te dienen, ook
al zint dat de regering
niet altijd? Wij zijn hier
in de Kamer tenslotte
de baas en niet de be
windslieden Overi
gens gaf Dien ruiterlijk
toe, zelf weinig of niets
af te weten van de za
ken die aan de orde wa
ren, omdat ze de voor
zittersrol bij deze com
missie als invalster ver
vulde. Maar toen ze be
merkte dat de functie
van het parlement werd
aangetast, zat ze uiter
aard meteen als een bok
op de haverkist.
Misschien is het goed,
Neelie in het vervolg bij
deze commissie uij
tend nog met Dier,
voorzitter te con/iif
ren. Maar om nogt
op „de zaak-Neelie
rug te komen: de
windsvrouw nam I
wel wraak op de
Hartmeijer. In
woord op de door
gewraakte motie
Henk om de PT
1982 maar wat mi
aan het rijk te late
dragen, teneinde
drieduizend
aan werk tekul
helpen, reageerde
pinnig: „Ik wil de
Hartmeijer zeggen
wij ons hele leven
oogkleppen kui
dragen en dat Ik (e
sprak deze eerste
soon enkelvoud me
j
e
1LT«
uits<
tra klemtoon uit) d ioed
deze positie maar
tijdje wil aflaten
DICK VAN 1
SCHOTEN
DEN HAAG
Overheid en
bedrijfsleven zullen
samen moeten
werken op het gebied
van ontwikkeling en
toepassing van
schone technologieën
waardoor het milieu
minder verontreinigd
wordt, er minder
afval ontstaat, het
hergebruik van
afvalstoffen
mogelijk wordt en
energiebesparing
mogelijk is. Dit kan
als de overheid via
het stellen van
milieunormen,
uitgedrukt in
vergunningverlening,
het ontwikkelen van
schone technologieën
bij het bedrijfsleven
als het ware forceert,
terwijl zij tevens
subsidies geeft waar
dit problemen
oproept of waar
knelpunten ontstaan.
Via het afstemmen
van beleid van de
overheid en het
bedrijfsleven is
toepassing van
schone technologie
mogelijk. Dit kan
bepalend zijn voor de
afloop van de race
tussen beschaving en
ondergang.
Dit is het beeld dat deze week naar
voren kwam tijdens een internatio
naal congres over schone technolo
gie in^ Den Haag. Belangrijkste
strijdpunt daar was de rol die de
overheid moet spelen in de ontwik
keling van schone technologie. Zo
betoogde F. van den Anker, hoofd
afdeling onderzoek en ontwikke
ling van het directoraat-generaal
milieu op het ministerie van volks
gezondheid en milieuhygiëne, dat
dé rol van de overheid beperkt
moet blijven. Hij stelde dat de over
heid ruimte moet geven voor indu
striële ontwikkelingen op dit ge
bied. De overheid kan naar zijn
mening alleen stimulerend optre
Voorbeeld van schone technologie bij een fabriek van Unilever: in belucntingsDeKKens worat net afvalwater gereinigd, voordat het weer het milieu wordt ingepoi
den als er knelpunten optreden bij
ontwikkeling en toepassing van
schone technologie of als er een
versnelling in de ontwikkeling
moet plaatsvinden voor milieudoe
leinden. Hulpverlening zal echter
beperkt moeten zijn, de initiatief
nemer tot het project zal ook zelf
een bijdrage in de kosten moeten
geven.
MEER GELD
Daarentegen stelde ir. K. Veldhuis
namens Unilever, dat vooral de
kosten in de aanloopfase voor ont
wikkeling en toepassing van scho
ne technologie hoog zijn. Daarom
zal de ontwikkeling door de over
heid via subsidies gestimuleerd
moeten worden waarbij het geld
zowel voor onderzoek- en ontwik
kelingswerk als het bouwen van
installaties gegeven moet worden.
Tegelijk duidde Veldhuis aan dat
het noodzakelijk is om binnen de
EG de wetgeving gelijk te trekken
waardoor de industrie als geheel
gestimuleerd wordt de schone tech
nologie te gaan ontwikkelen. Ook
de EG zou daarvoor geld moeten
uittrekken.
Veldhuis stelde daarbij wel dat
schone technologie het bedrijfsle
ven geld kost terwijl de maatscha-
pij als geheel eerder geneigd is te
denken dat schone technologie
leidt tot technologische vernieu
wingen die zichzelf uiteindelijk te
rugbetalen omdat meer afvalstof
fen tot weer bruikbare stoffen wor
den omgezet. Velhuis kwam daar
mee in botsing met Van den Anker
die namens de overheid liet weten
dat via een snelle toepassing van
schone technologie het bedrijfsle
ven een stuk wantrouwen bij be
paalde mensen kan wegnemen. Bo
vendien zullen hierdoor in de toe
komst noodzakelijke, en vaak
duurdere, milieumaatregelen voor
komen kunnen worden, die moge
lijk remmend zouden hebben ge
werkt op de bedrijfsontwikkeling.
Over kostenverhoging wilde Van
den Anker nauwelijks spreken. Mi
lieurampen als Harrisburg, Seveso
en Lekkerkerk kostten de gemeen
schap veel meer dan de kosten ter
voorkoming ervan geweest zouden
zijn.
VOORUIT KIJKEN
Van den Anker wilde niet zover
gaan dat schone technologie alleen
milieuproblemem tijdig kan oplos
sen. Een goede beheersing van het
proces zal in samenspel tussen
overheid en bedrijfsleven plaats
moeten vinden. Wel zal er in de
toekomst bij toepassing van een be
paalde technologie meer vooruit
gekeken moeten worden naar de
mogelijk effecten van toepassing
ervan op flora, fauna en mens.
Schone technologie zal, aldus Van
den Anker, dan ook technologische
ontwikkelingen voor een belang
rijk deel moeten gaan bepalen.
Vanuit de industriehoek werd
daartegen ingebracht dat de onder
nemer bij het invoeren van een
nieuwe produktie met zoveel facto
ren rekening te houden heeft dat
hij zeker niet alleen zal afgaan op
de vraag of „men" de technologie
als „schoon" ziet. Verder
het probleem van nog niet
schreven installaties bij toep
van nieuwe technologiën
grondstoffen en energie spare^^^
afvalrecycling mogelijk maUM
Eerst zullen talrijke bestaande -ry
bricage-processen dan ook aai fj
past moeten worden waarbij fa
ren als energie, grondstof en a T7
een grote rol spelen. Deze aan y u
singen, als voorloper op werkel
toepassing van nieuwe schone li
nologiën, zullen wel in overleg
de overheid moeten gebeuren.
CAREL GOSELI
Aan het slot van zijn speech tijdens de
eerste ronde van het abortusdebat voor
spelde het Tweede Kamerlid Ruud Nij-
hof (DS'70) afgelopen dinsdag, dat het
debat in de eindfase wel eens zou kun
nen leiden tot een bizarre politieke si
tuatie. Zoals de zaken er nu voorstaan,
is het zo goed als zeker dat zijn profe
tie bewaarheid wordt. Eigenlijk zou
zelfs op dit moment al van een grillige
politieke toestand rond de abortus
kwestie gesproken kunnen worden.
Om één en ander te verduidelijken moe
ten we even terug in de tijd. In het re
geerakkoord van eind 1977 kwamen CDA
en VVD overeen, dat het kabinet zou pro
beren, vóór 1 januari 1979 een abortus
wetsontwerp op te stellen. Zou dat niet
lukken, dan zouden initiatief-ontwerpen
vanuit de Tweede Kafner worden afge
wacht. Welnu, VVD-minister Ginjaar
(volksgezondheid) en zijn CDA-collega De
Ruiter (justitie) zijn er na langdurig be
raad eind 1978 in geslaagd, een wetsont
werp in elkaar te timmeren, dat was be
doeld als compromis tussen de uiterst
voorzichtige CDA-benadering van het
abortusprobleem en de liberale opvattin
gen van de VVD over de afbreking van
zwangerschappen.
Vrouw beslist
Duidelijk was overigens dat de CDA-visie
op punten had gewonnen. De bepaling,
dat arts en vrouw samen moeten beslissen
over een abortus, het artikel dat de vrouw
vijf dagen verplichte bedenktijd voor
schrijft voordat de ingreep kan plaatsvin
den en het uitgangspunt dat abortus in het
Wetboek van Strafrecht als misdrijf blijft
aangemerkt, waren daar heldere bewijzen
van.
Het was dan ook niet zo verwonderlijk
dat de VVD-fractie in de Tweede Kamer
tijdens de ruim anderhalf jaar durende
schriftelijke voorbereiding van het abor
tusdebat alle moeite deed om- het wetsont
werp in meer liberale zin om te buigen.
Evenmin was het verbazingwekkend dat
Ginjaar en De Ruiter, realisten als zij zijn,
aan enkele VVD-wensen tegemoet kwa
men door het wetsontwerp enigszins te
wijzigen. Zo lieten zij onder meer de vijf
dagen bedenktijd ingaan op het moment
dat een vrouw een arts om abortus ver
zoekt. Ook mochten zwangerschappen
van meer dan dertien weken nu ook in
abortusklinieken worden afgebroken en
niet meer uitsluitend in ziekenhuizen. De
ministers voegden daar echter aan toe,
(dit weer ter geruststelling van het CDA),
dat die klinieken dan wel een speciale
vergunning nodig zouden hebben. Belang
rijk voor de VVD was ook, dat de minis
ters in hun toelichting bij de wijzigingen
die zij aanbrachten bijna achteloos mee
deelden, dat in de dagelijkse abortusprak
tijk de vrouw wel degelijk de belangrijk
ste stem heeft in het gesprek met de arts
over het al dan niet doorgaan van de in
greep.
Initiatief
Inmiddels hadden PvdA en D'66 na lang
aarzelen besloten, toch maar een geza-.
menlijk initiatief-wetsontwerp inzake
abortus in te dienen, dat aan de orde zou
kunnen komen als het regeringswetsont
werp zou worden verworpen. Het plan om
in overleg met de (op het punt van abor
tus gelijkgezinde) VVD, een aantal wijzi
gingsvoorstellen in te dienen, waardoor
het wetsontwerp van Ginjaar en De Rui
ter in liberaal-progressieve zin zou kun
nen worden bijgesteld, was mislukt/ De
VVD wilde namelijk geen garantie geven,
dat zij de amendementen van PvdA en
D'66 zonder meer zou steunen.
De liberalen zagen tijdig in, dat zo'n han
delwijze van weinig politieke elegantie te
genover de toch al zo met het ontwerp-
Ginjaar/De Ruiter worstelende coalitiege
noot CDA zou getuigen. Dit betekende
echter niet, dat de VVD met de armen
over elkaar het debat wilde afwachten om
dan zonder meer ja en amen tegen het re
geringsvoorstel te zeggen. De fractie van
Rietkerk diende vorige week een aantal
wijzigingsvoorstellen in, die zij nadrukke
lijk presenteerde als „verduidelijkingen,
die de strekking van het wetsontwerp niet
wezenlijk aantasten".
Amendementen
De amendementen van de VVD lopen
grotendeels parallel met de wijzigingen
die PvdA en D'66 in het regeringsontwerp
willen aanbrengen. De VVD wil onder
meer de bedenktijd voor zowel de vrouw
als de arts terugbrengen, zij wil dat in het
wetsontwerp duidelijk komt te staan dat
de vrouw uiteindelijk over de abortus be
slist (zoals Ginjaar en De Ruiter al in hun
toelichting hebben laten weten), zij wil
dat een vrouw in principe door elke be
voegde arts voor een abortus naar een zie
kenhuis of kliniek moet kunnen worden
verwezen en zij wil de strafbaarheid van
bevoegde artsen die zich niet geheel a'an
de wettelijke regels houden, enigszins ver
zachten.
Hoewel de liberalen bij hoog en bij laag
blijven volhouden, dat deze voorstellen
geen wezenlijke aantasting van het wets
ontwerp betekenen, weten ze natuurlijk
wel beter. Ze beseffen heel goed dat de
CDA-fractie, die na weken van heftig dis
cussiëren nog altijd vier a vijf leden kent
die het ontwerp Ginjaar/De Ruiter onder
geen voorwaarde willen steunen, gruwt
bij de gedachte dat de VVD-amendemen-
ten in het ontwerp zouden worden ver
werkt.
Hoofdrol
Inmiddels is wel duidelijk dat de VVD in
het abortusdebat de hoofdrolspeler is ge
worden en dat het CDA (althans tot nu
toe) genoegen moet nemen met een sim
pele bijrol. CDA-voorman Lubbers heeft
er alles aan gedaan zijn fractie op één lijn
te krijgen, waardoor hij het kabinet en de
VVD-fractie het aanbod kon doen: „Zie
hier 49 CDA'ers die bereid zijn het wets
ontwerp vu:i Je regering te aanvaarden".
Daarmee zou de goede wil van de chris
ten-democraten aangetoond kunnen wor
den en tegelijkertijd de beschuldigende
vinger naar de VVD kunnen worden uit
gestoken, vergezeld van de oproep „Wees
loyaal en laat die amendementen vallen,
zodat het wetsontwerp een meerderheid
krijgt". Die gelegenheid heeft het CDA
niet gekregen. Het is onhaalbaar geble
ken, alle 49 fractieleden over de streep te
trekken.
De hoofdrol van de VVD wordt trouwens
nog benadrukt, doordat de fractie hele
maal niet van plan is en ook nooit van
plan is geweest, haar amendementen in te
trekken, zelfs niet als het CDA unaniem
achter het wetsontwerp van de regering
was gaan staan. „Wij blijven erbij, dat
onze amendementen het ontwerp niet on
dergraven. We handhaven ze zonder
meer. Daar doet de houding van het CDA
niets toe of af", zei VVD-woordvoerder
Dees, nadat bekend was geworden dat
Ginjaar en De Ruiter (en met hen het hele
kabinet) na de eerste ronde van het debat
flink met de handen in het haar zaten en
pas volgende week in staat zouden zijn de
Kamer te antwoorden. Dees voegde daar
aan toe, dat nergens in het regeerakkoord
tussen CDA en VVD staat, dat de rege
ringsfracties verplicht zijn het abortus-
wetsontwerp van de regering te slikken.
„Bovendien, je mag toch wel proberen el
kaar met argumenten te overtuigen van
de eigen zienswijze?", aldus Dees.
Overlevingskans
De conclusie van het voorgaande luidt,
dat het CDA moreel en politiek de sterk
ste was geweest als zij deze week bij mon
de van woordvoerder Deetman een over
tuigende eensgezindheid aan de dag had
kunnen leggen. Voor de overlevingskans
van het wetsontwerp had het echter alle
maal niets uitgemaakt.
Die overlevingskans is bijzonder klein.
Als Ginjaar en De Ruiter de VVD toch
"og, een heel klein staDie tegemoet zouden
willen komen, kan de steun van het CDA
helemaal wel vergeten worden. Nu im
mers al heeft de CDA-fractie laten weten,
dat voor haar de uiterste grens is bereikt.
Ook is niet verhuld, dat voor enkelen de
grens al is overschreden.
Bovendien zou een tegemoetkoming aan
de VVD op onoverkomelijke bezwaren
stuiten van Van Agt en enkele andere
CDA-ministers zoals mevrouw Gardeniers
en minister Braks. Het kabinet zal dus
deze week (ongetwijfeld na enig geruzie
tussen CDA- en VVD-bewindslieden) tot
geen andere conclusie kunnen zijn geko
men, dan het wetsontwerp in z'n huidige
vorm te handhaven en alle amendemen
ten af te wijzen. Als de VVD-fractie daar
na, ondanks de druk vanuit het kabinet,
haar wijzigingsvoorstellen handhaaft (op
dit moment ziet het daar zonder meer
naar uit) zal bij de stemming over de
amendementen blijken, dat ze met steun
van de oppositie worden aangenomen. Het
kabinet kan dan besluiten het wetsont
werp in te trekken, daarmee ruim baan
gevend aan het initiatief-wetsontwerp
van PvdA en VVD. Het kan echter ook
besluiten, de eindstemming over het tota
le, gewijzigde wetsontwerp af te wachten.
Scenario^
Op dat moment ontstaat de grillige politie
ke situatie die Ruud Nijhof deze week
voorzag. Want zoals het er nu naar uitziet,
zal de VVD bij de eindstemming uiteraard
vóór stemmen en het CDA tegen, maar de
oppositieook tegen, omdat zij het ini
tiatief-wetsontwerp van PvdA en D'66
toch beter vindt. Het ontwerp Ginjaar/De
Ruiter is daarmee dus verworpen, waarna
eveneens het initiatief-ontwerp een kans
krijgt.
De vraag die de VVD momenteel het
meest bezighoudt, is: hoe kunnen we de
oppositie, al was het alleen maar de PvdA,
zover krijgen dat ze na aanvaarding van
onze amendementen ook het hele wets
ontwerp steunen. Een vrij zinloze vraag.
Immers, als het regeringsontwerp, ge
zigd en al, door de Kamer zou woi
aangenomen zonder steun van regeri
partner CDA, zal dat (gezien het be
van het ontwerp) onaanvaardbaar
voor de CDA-ministers. Ook dan ligt
in de rede, dat het kabinet het wetsj
werp intrekt. Het resultaat van deze
zarre scenario's is echter steeds hetzel
het initiatief-ontwerp van de oppo(
dat op bepaalde punten verder gaat)
de amendementen van de VVD, komtl
bod en zal uiteindelijk toch met steun j
de VVD worden aangenomen.
Crisis
Nog één mogelijkheid is hier niet be
deld: de mogelijkheid van een kabi
crisis over het abortus-wetsontwerp
Ginjaar en De Ruiter. Waarom, zo zi
velen zich afvragen, dreigen Ginjaa
De Ruiter niet met opstappen in het r
dat de VVD-amendementen zouden
den aangenomen?
De kans daarop bestaat weliswaar, mi
vrijwel nihil. In de eerste plaats w
noch CDA en VVD, noch PvdA en
bij een komende kabinetsformatie
nieuw opgezadeld worden met het
tien jaar slepende abortusprobleem, d
langzamerhand qua omvang veel begi
lijken op de politieke schoolstrijd ui
vorige eeuw, die eveneens diverse
netten overleefde. In de tweede plaat
het CDA genoeg realisten die beseffei
volgens de democratische spelregel
meerderheid van het parlement (VV
oppositie) de kans moet krijgen haar
menlijke ideeën omtrent de abortusj
tijk in een wet om te zetten.
Dat het CDA daarbij machteloos moe
kijken, is bijzonder jammer. Maar te|
ver de kiezers staan de christen-dem
ten dan wel met schonere handen
wanneer zij omwille van de eenheid
coalitie over hun eigen schreef heen
den gaan.
DICK VAN RIETSCHC
