%eidse Stadsgehoorzaal
krijgt weer „oude stijl"
„Open Huis" voor
laatste „Blauwe Tram
foP/REGIO
;el
Leiden geeft
gestaakte uren
leraren niet op
leng®
a
Ceklóe SouAO/nt
Afscheid van ing. A. Spaink
EERJARENPLAN VOORZIET IN GROOTSE
«Mracht
jiete-
"nument
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertél
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 16 OKTOBER 1980 PAGINA 5
ETAMORFOSE VAN VERWAARLOOSD COMPLEX
lijna ongemerkt, zonder
iar dtP'g0 °P"ef. is maanden
het cfleden een begin gemaakt
gehoip een broodnodige
uimtepknapbeurt van dé Leidse
ïctionfadgehoorzaal. De generale
oegepf van actieve
en ijroenoordhallen-
jaan)mniandant André de
gepl^n6 loop* er niet te koop
:unctiiee> maar sinds De Jong
ning fwat vijftien maanden
deden als directeur het
rden jmplex namens de
isen imeente Leiden van
S| biddende exploitant Sjaak
jke, illikan en z'n vrouw
jernam, is de molen van
toekomst langzaam gaan
laien. Er schijnt thans
•ake te zijn van een
rjarenplan (ik dacht
;t aan een vijfjarenplan,
ir daar zouden nog wel
i vijf jaar bij kunnen
en), waarbij telkens
n van de
idsgehoorzaal onder
iden genomen zullen
len. Dat gaat uiteraard
veel geld kosten. Het
>n miljoenenzaak
Itgesmeerd" over tonnen
rlijks die de
bgstwaarschijnlijk
lakzamë Leidse
tneenteraad niet
Pvdhpgemerkt voorbij zal
i de rén. Maar de
oktohdsgehoorzaal er is
band |fs van slopen sprake
Joo^eest is voor Leiden
5veenhouden gebleven als
ran 29tuurtempel, een ruimte
os te |>r vergaderingen,
telefoimens, dansfeesten,
n eeiticerten.
inneeifzielcconcoursen en wat
ir partijen of toestanden
n: nPr
;r, nf-
óf ^t lot van de
r? idsgehoorzaal (en dat gaat
voog steeds met een
allefffd'letter S) heeft aan een
/erhirfen draadje gehangen:
oco-bj zwaard van Damocles
e*t er boven gezweefd,
wej ^ar goddank zitten we in
de (goederen)lift. Eerst geld
verdienen en daarna
uitgeven voor de
restauratie", zegt Jan
Harland, algemeen
bedrijfsleider van het
zalencomplex en, bijna
onherkenbaar, ambtenaar
met veel hart voor dit
gemeentelijke zorgenkind.
„In het veneden is bitter
weinig ondernomen om uit
de rode cijfers te komen. De
Stadsgehoorzaal liet men
een beetje verslonzen. Wat
heet een beetje Een beetje
boel Toen de
Stadsgehoorzaal en de
Groenoordhallen onder één
noemer kwamen, stonden
De Jong en wij, z'n
medewerkers, voor de
opgave, de boel op te
vijzelen, of te sneuvelen op
het veld van oneer. Vaak
werden voordien potentiële
klanten geweerd, omdat ze
horeca-technisch gezien
niet de moeite van alle
zorgen waard waren. Als
het buffet niet royaal aan
z'n trekken kon komen,
werd een reservering al
gauw afgewimpeld. Ik
noem maar wat: Surinamers
kwamen er onder Millikan
niet in. Nou, ik doe
tegenwoordig beste zaken
met ze", aldus Jan Harland,
steeds attent op zoek naar
nieuwe dingen voor „zijn"
zaal. Het moet al heel erg
raar lopen, wil hij iets laten
schieten.
Bij de Stadsgehoorzaal moet
ieder jaar geld bij. Men is
niet anders gewend. Waar
moet géén geld bij
Harland: „Dat is dan ook
niet zo heel erg. We mogen
tot een bepaald bedrag met
verlies draaien, maar dat
bedrag mag niet groter
worden. Nu is het al
maanden zover, dat er erg
leuk verdiend wordt. En
dan kun je ook wat doen
Renovatie en restauratie
zijn op gang gekomen en we
worden in onze positieve
opzet geschraagd door een
vol programma in het
seizoen: tot maart '81 zijn
we al elk weekend bezet".
Als alles een bpetje meezit,
zal de Stadsgehoorzaal van
Leiden er over een aantal
jaren weer glorieus en
authentiek bij staan. Zo wil
men maar dat is zonder
meer een kostbare grap
de grote zaal weer helemaal
in de oude sfeer
terugbrengen; opnieuw in
het bezit geven van het
originele stucwerk, dat nu
nog schuilgaat achter een
lelijk soort effen
„noodverpakking". Al die
domme, maar nu nog
noodzakelijke, houten
De vernieuwde grote koffiekamer van de Stadsgehoorzaal, in een typische „vergader-schik
king. De detonerende oude stoelen op de voorgrond zullen binnenkort verdwenen zijn.
stutten moeten verdwijnen;
de balkons dienen
vernieuwd. Volgens
Harland moet het een
„terug naar het concertzaal
achtige, een beetje
schouwburg" worden.
Het is al te merken, die
aanzet tot een nieuwe jeugd
voor de Stadsgehoorzaal. De
entree heeft verse tinten; er
zijn veel en opzichtige
planten. De kwast is erover
gegaan (niet over die
planten, maar toch) en dat
is te ruiken. Aan de
wanden, in de
wandelgangen, zijn
ongeveer bij elkaar twintig
grote kleurige luchtfoto's
van Leiden opgehangen. De
fotograaf heeft boven de
stad gehangen en maakte
een leuk prijsje, bij een
integrale afname.'Harland,
die dat niet zelf hoefde te
betalen, vindt het kostelijk
te zien, hoe in de pauze van
bijvoorbeeld een concert
veel zich vertredende
mensen bij zo'n luchtfoto
staan om „hun huis" eruit
te pikken. Dat bespaart hen
alweer een rondvlucht,
moet je maar denken. Ik
loop verder met de algehele
bedrijfsleider mee en we
komen in de grote
koffiekamer beneden. Dat
zou je eens moeten zien:
volkomen omgetoverd.
Onherkenbaar; zonder
meer. En niet eens met
kunst- en vliegwerk. Een
nieuw achterbuffet (waar
nog meer ruimte geschapen
zal worden, vanwege de te
verwachten uitstalling der
te verkopen waren), een
nieuw plafond, nieuw
meubilair, een prachtige
„bekroonde" verlichting,
gordijnen met indirecte
verlichting erop. De
fotograaf is er als geroepen
bij. Dit wordt een plaatje;
deze keer de koffiekamer in
een arrangement voor een
vergadering. Het lijkt wel
op een vaak geadverteerde
congreszaal. Met de
complimenten van het
Leids City Centrum, dat er
deze week breedsprakig en
met het vooruitzicht van
„ik hoef morgen toch niet
vroeg op" in conferentie
bijeen was. Dan kan ik wel
schrijven, dat de resultaten
van dit avondje uit ook uit
zullen blijven, maar dan
hangen ze morgen (want
„Leiden leeft") bij me aan
de telefoon. En daar bedank
ik voor. Ik neem niet eens
op
Dat gaat overigens aan
chronisch lachende Jan
Harland voorbij, en hij is
zowaar nu al trots, als hij de
lichten van de grote zaal
aansteekt. Alsof de oude
verbleekte stijl al terug was.
Eigenlijk een schitterende
zaal, deze grote Hall, als die
multiplex vermomming er
niet het aanzicht van
bedierf. Eens zal binnen
deze muren de
oorspronkelijke situatie,
van een waardige
negentiende-eeuwse
concertzaal, weer te zien
zijn. „Als er maar geld
verdiend wordt", is
Harlands grote verzuchte
zorg. Hij en zovele anderen
willen terug naar het
originele „kunstwerk", de
conceptie met de fletse
liflafjes, het gipsen lover, de
tere wijnranken en de
krullen, de would be
Griekse zuilen, de
tierelantijnen, de
romantiek. Zelf vindt hij de
Foyer de mooiste zaal, maar
ook daar hebben, van
nature, de voorbij gegleden
tientallen jaren van verval
huisgehouden. Van dichtbij
bezien, bladdert de verf van
de weelderige
druiventrossen. De kleine
zaal, een ander op te
knappen hoofdstuk, kan net
zo geweldig weer worden
als ze ooit moet zijn
geweest. Zo kun je
doorgaan, tot en met de
„koffiekamer" boven, waar
nu nog gordijnen hangen
vol koffie- en andere
vlekken en die je zonder
veel moeite van scheuren
kunt voorzien, voor zover
ze er nog niet in zitten.
Op de begane grond is de
receptiekamer weer
alleszins toonbaar
geworden; het leeft weer,
het is er gezellig. Ook hier
al een
gedaanteverwisseling. Daar
tref je dirigenten, solisten,
aanstichters en critici weer
in een beste ambiance aan,-
op de gecontracteerde
avonden. Zo zal verder het
gehele complex aan een
verjongingskuur worden
onderworpen, ais de Leidse
vroedschap het wil en de
peculanten blijven
toevloeien. Het gaat de
goede richting uit en
Harland lacht; hij lacht
dikwijls, tijdens onze
rondgang. „We hebben
lekker de wind er weer
onder", verkneutert hij
zich. „We pakken letterlijk
van alles aan en laten niets
liggen, zoals vroeger nogal
eens gebeurde. Het is een
winkel, die opnieuw is gaan
leven Daar heb ik nou het
grootste plezier in".
En dan kun je je nauwelijks
voorstellen, dat ze dit
Leidse omfloerste
onroerend goed te eniger
tijd tegen de grond hebben
willen gooien. Om er een
parkeergarage te kunnen
neerzetten, wellicht. En dat
in een binnenstad, die van
alle Nederlandse
binnensteden, vol
problemen, de grootste
moeite met de auto heeft....
Blauwe Tram toen hij nog in vol bedrijf was
'GEEST De jonge
[eester kunstenaar Nou-
die al eerder van zich
'reken door een onder-
ing die uitgeloofd werd
Ie gemeente Maastricht,
rschijnlijk opdracht
het verzetsmonument
n derf ®os van VVijckerslooth
ireel jfpleteren.
Ier Sf. ls opdracht gegeven
vatera!e kunstenaars een ont-
ndels^e maken. Vorige maand
leden0 deze onderwerpen be-
6n met een aantal leden
kunstcommissie. Deze
uit d| voor een vrouwenfi-
1921 iDe leden van de com-
1 verf financiën en CRM ble-
de h!et daar echter unaniem
en va^ae eens te zijn. Zij kozen
vorder v°°r een zich schrap
figuur naar een ont-
over.Van de heer Nou wens.
b_
d bettP ns werd gisteravond
i de naam van de ontwerper
omdat men een
meeiTectief mogelijke keuze
staand ma^en- Wederom koos
jVoor het ontwerp van
pnaar Nou wens.
'MINISTER MISBRUIKT MACHT'
I
DEN HAAG De gemeente Leiden heeft niet gereageerd
op het herhaald verzoek van minister Pais van Onderwijs
en Wetenschappen om de uren op te geven, die leerkrachten
op 19 juni hebben gestaakt. Leiden geeft als reden op dat de
minister zich schuldig maakt aan machtsmisbruik door te
dreigen subsidie in te houden. Ook Amsterdam weigert aan
het verzoek van de minister gehoor te geven. De gemeenten
Rheden en Groningen hebben die opgave wel verstrekt.
Drie maanden na de stakingsdag, die de Algemene Bond van
Onderwijzend Personeel (ABOP) had uitgeroepen, had Pais deze
vier gemeenten verzocht binnen twee weken alsnog op te geven
hoeveel uren er aan de openbare scholen is. gestaakt. Tot dan
hadden 152 besturen van 460 scholen, wel van zich laten horen.
Zo kon de minister ongeveer een kwart miljoen gulden op de
subsidie korten.
Hij kon berekenen, dat lang niet alle schoolbesturen op zijn eer
ste verzoek, 6 van juni, hadden gereageerd. De betreffende cir
culaire werd ook verschillend geïnterpreteerd, zodat men zich
wel op de vlakte hield. Hierop herhaalde de bewindsman zijn
verzoek aan de genoemde vier gemeenten. In het geval van
Amsterdam en Leiden is Pais nu 'gedwongen zelfstandig een
vermindering van het bekostigingsbedrag vast te stellen" zoals
hij al eerder had gesteld.
De bezwaren en verwijten van Leiden accepteert Pais niet. Het
ministerie volgt het arbeidsrechter als het de schoolbesturen
kort in de personeelskosten wegens werkonderbreking of sta
king. Het treedt daarbij niet in de bevoegdheid van de schoolbe
sturen. Die mogen de salarissen wel gewoon doorbetalen. Het
geld ervoor moeten ze dan van elders krijgen, want in de loon
kostensubsidie worden de gestaakte uren niet vergoed, aldus het
ministerie.
NA VIER
JAAR
ENTHOUSIAST
RESTAUREREN
Eind augustus kreeg de
enige nog resterende
„Blauwe Tram" originele
Boedapester draaistellen.
Het was toen feest in
Voorburg, waar de NZH-
Werkgroep Voorburg in een
loods al geruime tijd een
rijtuig in ruste koestert. Het
gaat zoals men eerder via
deze rubriek te weten kon
komen om de B 412, een
ouwe trouwe blauwe
„Haarlemse" Boedapester,
die in 1923 bij de firma
Ganz in Boedapest gebouwd
werd en tot 1957 op de
NZHVM-rails tussen
Noordwijk, Katwijk,
Leiden, Den Haag en
.Scheveningen en ook tussen
Amsterdam, Haarlem en
Zandvoort dienst deed. Er
waren 70 van dergelijke
rijtuigen, maar op de B 412
na vielen ze alle in
slopershanden en gingen
ten gronde onder het vuur
van de snijbranders. De B
412 blijft onverminderd een
feest voor een stel
enthousiastelingen en dat
kan men zelf gewaar
worden; als men komende
zaterdag in Voorburg gaat
kijken, als het pronkstuk
van de werkgroep te kijk
wordt gezet tijdens een
„Open Huis".
Nogmaals mag er op
gewezen worden, dat de
geestdriftige leden van de
NZH-Werkgroep Voorburg
al bijna vier jaar-in hun
vrije tijd bezig zijn met het
rigoureus opknappen van
het rijtuig. In '76 begonnen
ze met de werkzaamheden
en er moest heel wat
gedaan worden, want de
wagen had bijna 20 jaar,
ontdaan van draaistellen en
koppelingen, dienst gedaan
als zomerverblijf van een
baron. Deze had het
interieur laten verwijderen
en op het middenbalkon,
alsof het niets was, een
keuken en een toilet laten
aanbrengen. Toen vier jaar
terug met de restauratie
werd begonnen was er
eigenlijk van een
tramrijtuig geen sprake
meer. Wat restte, was een
kale, witgeschilderde en
verroeste rijtuigbak.
Inmiddels is de laatste
Blauwe Tram van roest
ontdaan en voorzien van
nieuwe beplating. 'Verder is
een nieuwe grenenhouten
vloer aangebracht en zijn de
koppelingen en buffers
weer bevestigd. Het
gevaarte staat dus ook weer
op echte draaistellen. Enfin,
al met al komt er duidelijk
tekening in de restauratie,
die overigens nog zeker
twee jaar verder knutselen
zal vergen.
Los van dit alles bestaat de
Tramwegstichting, waarvan
de NZH-Werkgroep
Voorburg deel uitmaakt,
vijftien jaar. Dit gaat
gevierd worden, onder
meer met het „Open Huis"
op zaterdag 18 oktober.
Iedere tramliefhebber en
het zijn er nog steeds velen
is vanaf 10 uur 's
morgens van harte welkom
in de loods gelegen op het
voormalige Enkes-terrein
naast Starlift aan de
Westvlietweg in Voorburg.
Men kan dan met eigen
ogen aanschouwen wat in
een tijdsbestek van bijna
vier jaar tot stand is
gekomen, hoe
hartverwarmend een stel
mensen met een relikwie
uit een tramtijdperk als een
kleinood omspringt.
Elk half uur zal de
restauratie door middel van
een dia-presentatie in beeld
worden gebracht Voorts
zijn zaterdag posters,
ansichtkaarten, stickers,
boeken en
grammofoonplaten
verkrijgbaar; uiteraard
alfemaal betrekking
hebbend op de
'onvergetelijke Blauwe
Tram. De opbrengst van al
deze zaken is bestemd om
de kosten te dekken die het
restauratiekarwei met zich
meebrengt. De loods is
bereikbaar vanuit het oude
Voorburgse centrum. Aan
het einde van de Kerkstraat
over de ophaalbrug rechtsaf
en na ongeveer tien meter
linksaf. Een en ander zal
door borden worden
aangegeven. Dat kan dus
niet missen. Er is maar één
enig echte Blauwe Tram
overgebleven en die wacht
op u.
CDA-ers
bezoeken
regio
ZOETERMEER/LEID-
SCHENDAM/LEIDERDORP
Een delegatie van CDA-
Tweede Kamer- en statenle
den brengt 20 oktober een
werkbezoek aan de randstede
lijke gebieden Zoetermeer,
Leidschendam en Leiderdorp.
Het bezoek, dat georganiseerd
wordt door het regionaal cam
pagneteam van de kring Lei
den van het CDA, heeft een
oriëntering iot doel op de spe
cifieke problemen in dit ge
bied. Centraal staat de proble
matiek ten aanzien van de
bouwlokaties en de regionale
infrastructuur.
Deze onderwerpen komen
eerst 's morgens aan de orde in
Zoetermeer waarna tijdens een
werklunch in Leidschendam
wordt gepraat over Leino, de
infrastructuur, de rijksweg
Amsterdam-Voorburg en de
Verlengde Landscheidings-
weg. In Leidschendam worden
ook vertegenwoordigers uit
Voorburg en Nootdorp uitge
nodigd. Bij bezoek aan Leider
dorp komen de randstedelijke
problemen in relatie tot Lei
den aan de orde. Tot slot vah
het werkbezoek wordt 's a-
vonds in het gemeentehuis
van Leiderdorp een bijeen
komst gehouden waarbij alle
regionale CDA-bestuurders
worden uitgenodigd om met|
de kamer- en statenleden over:
regionale en lokale problemen
te praten.
Zegge en schrijve vragen wij slechts één nieuwe abonnee
voor deze handige 4-kleurenbalpen.
noteer m.i.vals ni£
abonnee van de Leidse Courant
Postcode/Plaats
Betaald wordt per maand (automatische afschrijving)
per kwartaal
Stuur mij als dank voor de moeite
handige matstalen 4-kleurenballpoint.
Naam
Adres
Postcode/Plaats_
Telefoon
Stuur deze bon in open envelop - geen postzegel
plakken - naar: Leidse Courant,
Antwoordnummer 349, 2300 VB Leiden.
IN FEITEN DE BESTE
Ing. A. Spaink, directeur van de dienst Gemeentewerken in
Warmond gaat de gemeente verlaten. In de gemeente Sprang
Capelle (NB) gaat hij dezelfde functie bekleden die hij gedu
rende vijf jaar in Warmond heeft vervuld.
Voordat hij tot directeur werd benoemd, werkte de heer
Spaink vijf jaar als bouwkundig medewerker op de afdeling
Gemeentewerken. In de tien jaar die hij in Warmond door
bracht, heeft de heer Spaink zijn aandacht aan verschillende
grote projecten geschonken: de woonwijk Endepoel II, het
zandwinproject in Zwanburg, de bouw van de gemeentewerk
plaats en 't Meerpunt, de uitbreiding van het gemeentehuis
en de sportaccommodatie en de verbreding van de Grote
Sloot.
Morgen kunnen Warmonders afscheid nemen van de familie
Spaink in de hal van het gemeentehuis tussen half vijf en zes
uur.
