Jan Zwartkruis
en de jonge en
oudere paarden
De geheime bijeenkomst op de
kamer van aanvoerder Jan Peters
ORANJE GEEFT BONDSCOACH RUGDEKKING
MAANDAG 13 OKTOBER 1980 PAGINA 15
IBM llili I i li IBB»—1^—
is doelman Schumacher de baas over Ernie Brandts maar even later moest
speler toch de gelijkmaker toestaan.
1 Hrubesch maakt het internationaal bekende, en erkende, gebaar. Hij heeft ge-
'°rd. Met gebalde vuisten komt Müller toelopen voor het even gebruikelijke omhel-
(flsceremonieel.
EINDHOVEN In het radioprogram
ma „Tussen start en finish" vertelde
Johan Cruyff dat Oranje in zijn tijd in
een sfeer van grote onderlinge span
ningen tot zijn beste prestaties is ge
komen. De glad verlopen en (dus?)
mislukte voorbereiding op de Europe
se kampioenschappen In Italië en de
(verloren) interland tegen Ierland kun
nen als bewijsmateriaal dienen. Voor
de vriendschappelijke interland tegen
West Duitsland heeft de Nederlandse
elftalselectie zijn energie eveneens uit
een geweldig spanningsveld gehaald.
Aanvoerder Jan Peters vertelde na af
loop: „Deze selectie is geweldig nega
tief beoordeeld. Dat heeft bij velen
kwaad bloed gezet. Daar kwam het
oefenduel tegen Willem II, dat we met
2-1 verloren, nog eens bij. In die wed
strijd lukte niets. We zaten diep in de
put. We dachten een debacle tege
moet te gaan tegen de Westduitsers.
Op initiatief van o.a. de aanvoerder
zelf is er buiten bondscoach Jan
Zwartkruis om op de kamer van Pe
ters een gesprek met enkele spelers
gearrangeerd. Peters: „Dat gesprek is
eigenlijk vanzelf ontstaan, inderdaad
buiten de bondscoach om. We hebben
met enkele spelers de hele situatie
doorgenomen. Daarna is Zwartkruis er
pas bij betrokken. Dat gesprek is, vol
gens mij, het begin geweest van de
geweldige mentaliteit die we op het
veld hebben getoond. Ik geloof zelfs
dat er naar aanleiding van ons onder
houd enkele wijzigingen in de opstel
ling zijn aangebracht".
Zwartkruis:„De kritiek is de laatste tijd
volstrekt unfair geweest. Mij hebben
ze er niet mee. Ik ben er tegen gewa
pend. Maar mijn selectie is afgemaakt.
Ik erken, dat ik door het merendeel
van de pers goed ben opgevangen
maar er zijn er die proberen de benen
onder mijn lichaam weg te maaien.
Dat zal niet lukken. De KNVB is altijd
achter me blijven staan. Daar ben ik
gelukkig mee. Vier jaar geleden ben ik
onder dwang bondscoach geworden.
Niet voor mezelf, want er is weinig eer
Ronald Spelbos toont een van zijn weinig „fluwelen ingrepen. Ma-;
gath is het slachtoffer en de uitblinkende Willy van de Kerkhof de ge-f
tuige.
te behalen. Maar ik heb, ook in de af
gelopen weken, nooit overwogen om
te stoppen.
De bondscoach, zeer geëmotioneerd:
„Deze jongens hebben mij op het veld
het vertrouwen gegeven dat ik op de
goede weg ben. Wat niet wil zeggen,
dat ik tegen België met dezelfde spe
lers in het veld zal komen. Vroeger
waren Cruyff, Van Hanegem en Flen
sen brink alleen op hun naam al gese
lecteerd. Die tijd is voorbij. Wie pres-,
teert, komt erin."
Nog beter
Jan Peters: „Persoonlijk geloof ik dat
met Krol, René van de Kerkhof en Ho-
venkamp een nog beter team op de
been is te brengen". Ook debutant
doelman Hans van Breukelen zat met
zijn gedachten op dezelfde golflengte
als zijn aanvoerder en de bondscoach.
„De jongeren hebben in het interna
tionale voetbal een graantje mee kun
nen pikken. Dat is nooit weg". Over
het eerste doelpunt zei hij: „Er was af
gesproken dat er bij vrije ballen in de
dekking zou worden gegaan en dat
één de loze ruimte zou afschermen.
Dat is niet gebeurd."
Ronald Spelbos, die belast was met
de dekking van Horst Hrubesch, de
maker van he Westduitse doelpunt:
Dat was inderdaad een minpuntje
voor mij. Voor de rest ben ik toch te
vreden. Ik heb veel meer ontspannen
kunnen spelen dan tegen Ierland.
Komt natuurlijk ook door de snelle ge
lijkmaker. Je voelde toen dat het goed
zou gaan. De kritiek op ons was zo he
vig, dat de inzet wel groot móest zijn".
Ernie Brandts, de maker van het Ne
derlandse doelpunt: „De grote winst
van dit team is, dat het zich niet aan
de tegenstander heeft aangepast. We
hebben constant druk uitgeoefend.
Daar hadden de Westduitsers niet op
gerekend".
Speltype
De Westduitse bondscoach Jüpp Der-
wall gaf dit volmondig toe. „Het is heel
simpel. Nederland heeft het speelveld
erg klein gehouden en daarbij op de
juiste manier de buitenspelval toege
past. Een speltype dat ons niet ligt.
Onze spelers kunnen op een klein
speelveld niet uit de voeten". Karl-
Heinz Rummenige gaf het nuchterste
commentaar: „Wij slecht gespeeld? Ik
vind het niet. We hebben een uitwed
strijd opnieuw niet verloren. Voor de
21ste maal zijn we ongeslagen geble
ven. Dan heb je het toch niet slecht
gedaan?"
De voorzitter van de Westduitse voet
balbond, Hermann Neuberger, uitte
ernstige kritiek op het spel van Oran
je. Nederland heeft onwaarschijnlijk
hard en vaak gemeen gespeeld. Dat
mag niet gebeuren in een vriend
schappelijke wedstrijd en ik begrijp
niet dat de scheidsrechter niet een
maal daadwerkelijk heeft ingegrepen".
Het merendeel van de Westduitse spe
lers deelde die mening niet. Aanvoer
der Dietz:„üe inzet van beide teams
was normaal, niet anders dan ik ge
wend ben in de Bundesliga.Debutant
Niedermayer evenwel;,, We werden te
vaak van achteren geraakt en dat is
niet correct."
HENK WAGEMAN
iWMMÉÉirt
,1
JDHOVEN Triomfantelijk balde Jan
(artkruis zijn rechtervuist in de richting
de eretribune. Op enkele meters van
blauwe blazers, de schrijvende betwe-
i en de bestuurlijke bondsbazen bouw-
I Zwartkruis zijn privéfeestje. Begrijpe-
want zelfs hij, de onverbeterlijke opti
lt, had de laatste dagen voor de con-
ntatie met Europees kampioen West
[itsland doodsangsten uitgestaan. Voor
front van zijn troepen had hij welis-
ar doorlopend verkondigd dat hij het
ste vertrouwen had in zijn selectie,
ar diep in zijn binnenste wist natuurlijk
Zwartkruis dat een dramatische af-
ig eerder voor de hand lag dan het nu
I) bereikte resultaat. Jan Zwartkruis
dan ook in alle staten. Niet alleen om
zijn selectie hem in de rug gedekt had
te knokken met een inzet alsof de
en-interland tegen de Duitsters een
•finale betrof, maar ook omdat Zwart
er na het resultaat van zaterdaga-
op zal rekenen dat de roep om een
jwe bondscoach wat zal verstommen.
„Geef me krediet en vertrou-'i;
wen", reageerde Zwartkruis di
rect na afloop. „Ik verdien dat,
maar ook deze jongens. Ons
doel is en blijft het toernooi om EV6l)Wicht
het wereldkampioenschap in
Spanje. Om dat te bereiken
hebben we ieders hulp nodig.
Ik hoop die te krijgen. Positie
ve bijval, dat is wat ik u allen
vraag. Deze ploeg is het
waard. Het bewijs is vanavond
Nogmaals, omdat juist Zwart
kruis niets menselijks vreemd
is, was zijn reactie even begrij
pelijk als voorspelbaar. Maar
toch dienen er kanttekeningen
geplaatst te worden, waarvan
de belangrijkste is dat de Duit
sters, in tegenstelling tot de
Nederlanders de interland
slechts zagen als een nuttig
oefenduel. En dat was uiter
aard mede bepalend voor de
1-1, die na 90 beslist niet on
aantrekkelijke minuten voetbal
op het bord stond.
Het voert te ver om te stellen,
dat de Duitsers er met de pet
naar gooiden maar de wil en
de noodzaak ontbraken om,
net als Oranje, te strijden met
een inzet die soms zelfs enigs
zins beangstigend was omdat
de volgelingen van Jan Zwart
kruis in hun ijver om een aan
vaardbaar resultaat af te dwin
gen niet schroomden om, als
het moest, hun toevlucht te ne
men tot niets en niemand spa
rende charges.
Desondanks verdient het Ne
derlands elftal een compli
ment. Na de'moeizame eerste
20 minuten, waarin de Duitsers
verre de overhand hadden,
knokte de ploeg zich in de
wedstrijd, daarbij geholpen
door Hans van Breukelen die
er met enkele fraaie reddingen
voor zorgde dat het Neder
lands elftal die moeilijke ope-
Nadat die eerste problemen
eenmaal overwonnen waren,
ontspon zich een redelijk gelij-
kopgaand duel. Tegenover de
veel grotere technische en in
dividuele mogelijkheden van
de Duitsers stonden de eens
gezindheid en de vechtlust van
Oranje. „De balans kwam er
door in evenwicht", zoals de
nog altijd onverslagen Duitse
bondscoach Jupp Derwall later
opmerkte. Dat klopte. Op alle
fronten, zelfs bij de doelpunten
want niet lang na de opening
treffer van Horst Hrubesch
maakte Ernie Brandts gelijk.
Opvallende spelers bij Oranje
waren vooral Willy van de
Kerkhof, Ernie Brandts en Piet
Wildschut., Van de Kerkhof
speelde als laatste man vrijwel
foutloos, waarbij het vooral op
vallend was dat hij ook regel
matig een bron van inspiratie
vörmde voor de aanvallende
acties van Oranje. Brandts de
gradeerde Karl Heinz Rumme-
nigge, een van Europa's beste
voetballers, tot een figurant en
Piet Wildschut verbaasde zelfs
zijn eigen oefenmeester Thijs
Libregts met acties waar hij dit
seizoen bij PSV nog niet aan
toegekomen is.
Eigenlijk vormde alleen Jos
Jonker een dissonant. De
AZ'er mocht een helft mee
draaien. Een kortstondig de
buut en tevens van een derma
te bedroevend niveau, dat de
internationale loopbaan van
Jonker nu al als beëindigd be
schouwd mag worcfen. De rest
van het Nederlands elftal func
tioneerde van redelijk tot
goed. Ook debutant Martin
Jol. die met beide handen de
Weer trekt Willy van de Kerkhof ten aanval, kris kras door de Westduitse verdediging.
kans greep om te demonstre
ren dat hij bij Bayern München
ten onrechte nooit voor vol is
aangezien. Helaas overschreed
hij in zijn ijver de grens van het
toelaatbare een enkele maal.
wat ook geldt voor Ronald
Spelbos, die weer eens moei
teloos onderstreepte dat hij de
meest onbehouwen voetballer
op de Nederlandse velden is.
Paarden
De vraag wat nu moet gebeu
ren staat met het oog op de
kwalificatie-interland tegen
België centraal. Doorgaan met
de jeugd of toch terugvallen op
de oude vedetten. Wat dat be
treft is het er voor Zwartkruis
niet eenvoudiger op geworden
sinds zaterdag. Aan de ene
kant zit hij met de belofte aan
de hofleveranciers van Oranje
dat hij teruggrijpt op de oude
rotten, aan de andere kant kan
hij moeilijk meer om een aantal
spelers heen.
Zwartkruis zelf: „Ik heb nu-een
groep van zo'n 30 spelers
waaruit ik kan putten. Eén op
merking wil ik ha vanavond
nog maken. Ik schaam me er
niet voor dat ik een boerenjon
gen ben. Vandaar mijn verge
lijking over paarden. Tegen
Duitsland hebben we jonge
paarden aan het werk gezien_
die een arbeid hebben verzet
die je van oudere paarden niet
meer mag en kan verwachten.
En dat is nou precies wat ik na
de EK in Italië bedoeld heb
toen ik stelde dat het roer om
moet".
ROB HARTOG
