)ahliakweker Peter
indhout: winnaar
an vijf wissel-
bekers in één maand
Wellus-Nietusheeft
nu eigen poppen
theater in Voorschoten
Lieben Sie Wierf: charmante start K&O
Bouw nieuwe paviljoens
Endegeest naderbij
vordwijkse vakman bracht
ientallen
Nieuwigheden opzijn naam
C. Spee zilver
zanger van Sint
Lodewijkskoor
itm un tend con cert
adrigaalkoor
I Madrigalesco
iP/REGIO
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 25 SEPTEMBER 1980 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en ell uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Restauratie
kasteel op
Endegeest
LEIDEN De commis
sie Endegeest heeft gis
teravond besloten 200.000
gulden uit te trekken
voor het opstellen van
een plan met betrekking
tot de restauratie van
het kasteel op het ter
rein van de psychiatri
sche inrichting Ende
geest.
Dit kasteel verkeert in een
zeer slechte staat. Tenein
de dit fraaie zeventiende
eeuwse gebouw voor ver
der verval te behoeden
wordt restauratie noodza
kelijk geacht. Dit kasteel is
reeds op de lijst van mo
numenten geplaatst. Gede
puteerde Staten van Zuid
Holland en de gemeente
raad van Leiden gingen
eerder dit jaar al accoord
met dit voorstel. Voordat
de restauratie werkelijk
kan beginnen moeten er
nog wel allerlei vergun
ningen verkregen worden
en moet het restauratie-
Ëlan goedgekeurd worden.
>e restauratie zal naar
verwachting zes a zeven
jaar duren. De totale kos
ten van dit alles worden
geschat op 3,6 miljoen gul-
en Als u gisteravond
naar het concert van het
v lerlands Madrigaalkoor"
r ^het „Ensemble Madriga-
/j" geweest bent dan hebt u
gemist. Henk Briër heeft
gezelschappen, met be-
van drie solisten, een uit-
tfende proeve van kunnen
an demonstreren, tegelij-
Ijd zichzelf als bekwaam
lenent profilerend,
t een grote hoeveelheid
i sieve dingen zijn er een
v« aantal negatieve te ver
over het rijk gevarieer-
orogramma. Spijtig was het
dorbeeld dat het opening^
ojner, een vroege symfonie
uMozart, als een „inspeel-
e" werd gebruikt. Er
lanken nogal Wat valse tonen
waren alle inzetten
jan) gelijktijdig. Bovendien
b<n de blazers voor dit
onderbezet (of de strij-
I acoverbezet); ze dolven het
fspit. Afgezien van dit
lbu? werk, werden er echter
hielijks meer dissonanten
n (Jehore gebracht, tenzij de
ok jonist ze bedoeld had.
ris timbre van de sopraan-
Jeiwas bijzonder goed geko-
Leavoor het „Alleluja" van
zilvirt. Het was een warme,
sopraan, die alleen de
I fnrtissimi niet aankon.
De echte kracht van de avond
lag in de modernere werken.
Twee stukken van Hendrik
Andriessen werden voor de
pauze uitgevoerd. Zowel het
orkest als het koor lieten zien
dat ze de moeilijke harmonie
van deze werken aankonden.
In de „Variaties op Couperin"
voor fluit, harp en strijkorkest
kwam de harp, in tegenstel
ling tot de fluit, niet zo goed
uit de verf helaas. Dit werd
evenwel goed gemaakt in het
voor Vrouwenkoor en harp
geschreven stuk van de Engel
se komponist Gustav Holst.
Deze komponist. die bekend
stond om zijn originele bezet
tingen. werd alle eer aange
daan, door de beheerste (ook
in de uni sono piano gedeeltes)
weergave.
Het zal de reputatie van de
Nederlandse uitvoerenden be
paald goed doen, als deze en
sembles volgend jaar, met een
grotendeels Nederlands pro
gramma. „reklame" gaan ma
ken in Joegoslavië.
Eén tip wil ik nog geven. Laat
het koor mappen aanschaffen
van waaruit ze de muziek
kunnen lezen. Het gewapper
met papieren detoneerde op
onrustige wijze, zowel letter
lijk als figuurlijk.
Aristos Bouïus
ter Lindhout uit Noordwijk kan het
ivicht der waardering nauwelijks
sen. Deze maand werd de
hliakweker vijfvoudig bekerwinnaar,
nder meer zou dit al genoegzaam
nnen weergeven hoe voortreffelijk
dahlia's van Peter wel zijn. Maar
is, dunkt me, toch wel
'wenst. De eerste trofee behaalde hij
de nationale dahlia-tentoonstelling
Zwolle. Ai, dat waren blikvangers,
als de signaalrode semi-cactus (en je
het over dahlia's hebben Stil nou;
-t heeft alles met cacteeën van doen)
Qorrestal", een eigen aanwinst van
tfidhout-Ornata wat klinkt als een
ïötisch vakantie-arrangement
varenboven de rose „Gréty" en een
ohoonheid als „Suggestion". Dat spul
:^onde in floodlight als godinnen op
podium. Kassa: de beker van de
"id Zwolle en een grote gouden
aBdaille.
1ip twee sleepte Lindhout-Ornata (zo heet
Iters bedrijf nu eenmaal officieel) in de
1 icht op de dahlia-tentoonstelling op de
tvohof in 's lands jongste polder. Daar
Peter Lindhout de elite van zijn
ivangrijk assortiment: met „Contraste". de
zwart grenzende donkerrode semi-cactus
Joningin Fabiola" (vorstelijk, zonder
middellijk stekelig te zijn), de
Imderschone zaailing 518 en de lila pompon
Litty Hawk", een eveneens zelf gekweekt
ivum als een „havik", zo wild en ravissant,
ten wonder, dat hier de bokaal van de
sderlandse Dahliavereniging en een gouden
Ikk als een vanzelfsprekende bom vielen,
reeks van vijf werd voltooid met een trits
'de wisselbekerwedstrijd voor dahlia's in het
eioembollencentrum in Hillegom. Daar was
beste grootbloemige, de donkerrode semi-
Jhclus „Price Fighter", en de gele pompon
parano" was er de uitblinker in de
_)Ivormige klasse. Daarenboven kreeg de
itte semi-cactus (en het is nog steeds o zo
ihlia...) „Suffolk Bride", de bruid uit Suffolk,
;t predicaat beste grootbloemige dahlia-van-
iitenlandse-kom-af. Peter Lindhout
Tsaagde niet: dezer dagen kwam zijn Ornata
eer versierd aan de bak in Hillegom. Ere-
etaal voor de best houdbare grootbloemige
•coratieve dahlia en voor de vasthoudende
lavik" Kitty.
et heeft Peter Lindhout allemaal wel trots,
aar niet overmoedig gemaakt. Hij beheerst
g*t eenmaal z'n métier; maar dat is hem niet
imen aanwaaien. Peter (34): „Mijn vader is
de oorlog met dit bedrijf begonnen. Hij
veekte behalve dahlia's ook bollen en in het
cjK>rjaar verkocht hij bloemen van het veld".
g'nê dat, vroeger, maar de Noordwijkse
van vandaag is met z'n tijd
eegegaan, omdat dit noodzakelijk was: „de
illenteelt ging er langzamerhand uit en de
vatste jaren legden we ons uitsluitend toe op
etit kweken van dahlia's en de handel
njarin". Peter had een beste scholing:
jddeibare tuinbouwschool, daarna stage
aren in verscbillende bedrijven om ervaring
>n> te doen. En toen in het bedrijf van vader
Indhout. „Mijn vader, vier jaar geleden
wist me enthousiast te maken voor
n ;t winnen van nieuwigheden. Daar moet je
lr i kunnen draaien. Nieuwigheden, dat is het
weken van nieuwe variëteiten. Dat is een
'g >bby van me geworden, al meer dan tien
Winnende dahlia's van Peter Lindhout.
jaar lang. Kruisen en verder opkweken uit
zaad is een werk van volhouden en
onnoemelijk veel geduld. De resultaten
komen pas na jaren, maar ze liegen er niet
om: de naam Lindhout-Ornata komt steeds
meer voor in vakverslagen en
keuringsrapporten".
Hoewel Peter Lindhout ook zo z'n
bedenkingen heeft. „Het winnen van
nieuwigheden is over het algemeen niet zo'n
bijster lucratieve zaak. Je besteedt erg veel
tijd eraan en veel moeite, maar de beloning is
niet altijd overeenkomstig. Het is alleen vol te
houden als je liefhebber blijft. Nou ja, en dat
ben ik en ik hoop het te blijven Peter trok
met z'n aanwinsten naar'exposities in eigen
land en daarbuiten. Naar Oostenrijk.
Duitsland, naar Engeland vooral ook. Vaak
was het een nek-aan-nek-race met
mededingers, maar Peter's prominenten
stootten doorgaans bloemrijk door naar de top.
Noordwijks glorie, zou je het kunnen noemen.
Noordwijks andere glorie; van bad tot bloem.
En dan zijn er nog Lindhout's activiteiten als
arrangeur. Al schikkend heeft Peter zijn
naam gevestigd tot ver over 's lands grenzen
en dan worden zijn inspanningen gesignaleerd
als „een fijne verbreding en uitdieping van
het dahlia-assortiment". Anderen zeggen
weer: „een vakmannetje..!"
Inmiddels is het vakmannetje Peter Lindhout
een kerel geworden, zo heb ik me laten
vertellen. Hij ligt onderwijl op kop in de
wedren, waar het gaat om de pracht, de
eerzaamheid, het exclusieve in de dahlia-
wereld. Kijk maar eens rond in zijn showtuin
van ongeveer zestig roe groot, met 50
dahilasoorten, waaronder tal van
nieuwigheden, door Peter zelf gewonnen.
Zowat Peter de Grote. Nog een paar dagen, tot
eind september geopend. De jonge kweker is
ook nog bestuurslid van de Nederlandse
Dahlia-vereniging en tot vorig jaar deed hij
mee in de keuringscommissie. Maar hij mocht
nooit z'n eigen inzendingen beoordelen. De
eer die hij ontving, kwam van anderen...
De poppenspeelsters
Connie en José hebben
de wind in de rug. Nog
geen vier maanden
geleden snapte ik ze op
een bovenkamer aan het
Levendaal in Leiden,
waar ze bezig waren met
het samenstellen en
beschilderen van een
indrukwekkend
expressief areaal van
poppen. Dat was nog een
pril begin voor de ex-
kleuterleidsters José van
der Steen (21) en Connie
de la Mar (22), die in het
„theater" meer heil
zagen dan in het
onderwijs. Ze vroegen
zich toen nog in
gemoede af, of ze wel
ooit aan een speelruimte
zouden kunnen komen.
Welnu, die speelruimte
is er dan: een „theater-
keet" op de
parkeerplaats aan de
Voorschotense
Churchilllaan (achter
Albert Heyn, nou ja).
Zaterdagmorgen, om
half elf, zal immer
actieve en aan vele
wegen timmerende
wethouder Marselis de
pas verworven
theaterruimte van beide
dames officieel openen.
De rest van de dag (tot
een uurtje of vier) staat
de deur voor iedere
belangstellende open.
Men kan daar „boeken",
informatie inwinnen of
zomaar even rondkijken,
want het is de moeite
waard. Diezelfde
middag geven José en
Connie om half twee èn
om drie uur een korte
voorstelling voor
kin.deren van ,vier tot
tien jaar. Wat niet wil
zeggen, dat
poppentheater „Wellus
Nietus" (want onder
deze verbale
tegenstelling hebben de
twee speelsters hun
activiteiten gevangen)
uitsluitend voor
kinderen
lichtverteerbaar zou zijn.
Deze uitbeeldsters van
een maatschappijleer ip
een nieuw jasje komen,
zoals ze zelf zeggen, met
een thema-stelling, die
zowel de jeugd als
volwassenen iets te
zeggen heeft.
Wat zilveren klanken
tussen de bedrijven
door, in een iets
vertraagde
berichtgeving maar
dat mag in dit geval niet
al te hinderlijk heten,
want zangers op
religieus terrein hebben
voldoende besef van
eeuwigheidswaarden.
Afgelopen zondag dan,
was het zangkoor dat
wekelijks de
Lodewijkskerk aan het
Leidse Steenschuur
bezingt, in feestelijken
doen. Daar was heer C.
Spee de oorzaak van.
Immers medelid Spee
was maar eventjes
vijfentwintig jaar lid van
het koor en dat was al
reden genoeg voor het
koor om in de gloria te
zijn. Tevens hield het
zangkoor H. Lode wijk
tegelijkertijd z'n
uitgaansdag. Niet
alvorens er een
plechtige
eucharistieviering was
gecelebreerd door de
herder van deze city-
kerk, pastoor drs. Alb.
LEIDEN Het eerste Kapelzaal-
concert gisteravond, georganiseerd
door K&O, droeg een licht en amu
sant karakter. De zangeres Sigrun
Quetes, verbonden aan het bekende
Theater an der Wien, en een specia
liste op het gebied van het Weense
lied, bracht een aantal liederen, ge
wijd aan de stad Wenen en haar be
woners. Na de pauze zong zij liede
ren uit operettes, en Csardas. Het zal
niemand verwonderen dat de namen
van Stolz, Strauss, Schubert, Liszt en
Lehar in het programma voorkwa
men. Voor de pianobegeleiding zorg
de Ben Hurrelbrinck.
De veelvuldig geroemde capaciteiten
van Sugrin Quetes vond ik vooral gele
gen in haar afwisselend zeer charmante
of dramatische voordracht. In „Servus
du" van Robert Stolz gaf zij een magni
fiek stukje toneel ten beste. Ook het
vurige temperament van de Csardas
bleek haar goed te liggen.
Meer problemen had ik met de kwali
teit van haar stem die duidelijk gericht
is op het grote theater. In de kleine Ka
pelzaal klonken haar fortes gevoelloos
en op het schelle af, anderzijds de pia
nissimo-passages nogal vaal en ondui
delijk. Slechts in een enkel lied viel er
een vol en warm timbre te beluisteren
die de muziek werkelijk tot leven
bracht. Het was overigens .opvallend
dat de dan waargenomen expressie ge-
dragener was dan ik bij deze bekende
stukken gewend ben.
De begeleiding die een stabieler beeld
te zien gaf dan de zangstem, klonk wat
degelijk en zwaar van toon en miste
daarmee wat Weense zwierigheid. In
de walsen van Schubert (voor pianoso
lo), vond ik dat een gemis, maar juist
een voordeel in de twee andere soli van
Liszt en Brahms.
Sigrun Quetes slaagde uitstekend in de
opzet van de avond een gemoedelijke
Weense sfeer te scheppen, maar had,
gezien de kleine ruimte, zich meer
moeten toeleggen op de nuancering
van de klank.
DIRK VOOREN
M. E. Th. Vreeburg.
Even was het
geïnspireerd werken
voor het koor, dat „de
Mis van Bruckner"
genuanceerd uitvoerde,
onder leiding van Theo
van Niekerk.
Het zilveren loon voor
zanger Spee was de
oorkonde van de
Nederlandse St.
Gregoriusvereniging en
de daaraan verbonden
medaille door pastoor
Vreeburg aangeboden.
Het vervolg van de dag
verliep louter informeel
en lekker een stuk van
huis. Met z'n allen in de
autobus zingend naar
Dordrecht om daar de
lunch te gebruiken.
Daarna naar Rotterdam,
en de rondvaartboot in
voor een bezichtiging
van havens en derzelver
havenwerken. Terug
naar Oegstgeest voor het
feestelijk slotdiner en
verdere huldiging van
jubilaris Spee, met
bloemen voor mevrouw.
Bij dezen dan nog een
keer: van harte...
er alsnog twee gelijksoortige paviljoens bij
gebouwd worden.
Na een uiteenzetting van de architect aan de
hand van een maquette kwam de commissie tot
de conclusie dat dit voorstel werkelijkheid
moet worden. Voor de bouw van de nieuwe pa
viljoens is het noodzakelijk dat een aantal vol-
sterkt verouderde gebouwen gesloopt worden.
De voorzitter van de commissie wethouder P.
Schoute, stelde de commissie gerust over de
huisvesting van de patiënten tijdens de sloop en
de nieuwbouw, nadat heer Dallinga (PvdA)
zich afvroeg waar de patiënten zolang zullen
verblijven. „De sloop van de deze gebouwen zal
geleidelijk gebeuren zodat de bewoners niet in
tenten hoeven te verblijven". Het ontwerp voor
de nieuwbouw moet nog goedgekeurd worden
door het Ministerie van Volksgezondheid en
Milieuhygiëne, waarna de bouw kan beginnen.
Wannneer alles volgens plan verloopt moet de
nieuwbouw medio 1983 voltooid zijn.
LEIDEN De bouw van de nieuwe pavil
joens voor langdurig opgenomen patiënten
in de psychiatrische inrichting 'Endegeest'
is weer een stapje dichterbij. De commissie
Endegeest is gisteravond accoord gegaan
met het ontwerp van architectenbureau Jan
Brouwer.
Druk bezochte winterkledingbeurs
De Winterkledingbeurs die gisteren en eergisteren in het Marine
complex aan het Noordeinde werd gehouden door de Vereniging
van Huisvrouwen en de Unie van Vrijwilligers is een succes ge
worden. Ondanks de strenge selectie die toegepast werd door
de ruim 50 vrijwilligers bij de inname van schoenen, laarzen,
schaatsen, kinder- en dameskleding en tassen was er volop keus
voor vele belgpgstellenden.
Dit ontwerp behelst vier paviljoens voor 24 pa
tiënten en één paviljoen voor acht patiënten.
Totaal is er dan plaats voor 96 patiënten. De pa
viljoens voor 24 patiënten zullen opgedeeld
worden in twee gedeelten voor ieder 12 patiën
ten met één- en tweepersoonsslaapkamers en
onder meer een eigen keuken. De totale bouw
kosten worden geschat op 9,5 miljoen gulden.
De nieuwbouw komt binnen de ringweg op het
terrein van Endegeest en grenst dan aan het
hoofdgebouw. Mocht in de toekomst blijken dat
deze 96 plaatsen onvoldoende zijn, dan kunnen
