gevangenisstraffen voor Noordwijkse vechtersbazen
LOK protesteert
5gen kamernood
Ien enkele Nederlander genoot
hn de uitzonderlijke zand
phoping bij Rubjerg Knude Fyr
chiA/ VAKANTIE AAN DE DEENSE WESTKUST
door Ton Pieters
Op mijn omwegen door stad en land kom:
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien eh elf üMt" kunt u mij telefonisch vertel
len wïe u graag in deze rubriek'zou willen
tegenkomen. Het nummer van .mijn geduldi
ge telefoon'is 071-122244; u kunt dari naar
toestel 18 vragen.
30
LEIDSE COURANT
DINSDAG 19 AUGUSTUS 1980
PAGINA 5
Bewoners Leedewijk willen
N.S. station in Merenwijk
LEIDEN Uit een onlangs
gehouden enquete is geble
ken dat ruim een derde van
de ondervraagde bewoners
van de Leedewijk de afwe
zigheid van een N.S. station
'Merenwijk als een ernstig
gemis ziet
Rond de jaarwisseling ver
spreidde het buurtcomité 945
enquêteformulieren waarvan
er 403 (43%) ingevuld werden
teruggezonden. Als één van de
belangrijkste knelpunten
kwam naar voren dat de
Brdekweg onveilig wordt ge
maakt door bromfietsers. Het
buurtcomité zou dan ook graag
zien dat de Broekweg voor
deze gemotoriseerde tweewie-
Iers wordt afgesloten. In grote
meerderheid (69%) spreken de
bewoners zich uit voor de aan
leg van verkeersdrempels ter
wijl 53% zijn straat graag tot
een woonwerf omgevormd zou
willen zien.
Het onderzoek van het buurt
comité heeft ook uitgewezen
dat een meerderheid van de
Leedewijkbewoners buiten de
Leidse agglomeratie werkt.
Voorgesteld wordt daarom om
de verbindingen naar buiten
de stad te verbeteren door in
de Merenwijk een N.S. station
te realiseren. Zolang dit station
er niet is, wil het buurtcomité
een 10-minutenbusdienst tus
sen de wijk en het station Lei
den. Bovendien spreken de be
woners zich uit voor een bus
lijn Merenwijk - St. Elisabeth
ziekenhuis. De bus zou twee
maal per dag, in aansluiting op
de bezoekuren, moeten rijden
HAAG Het dringend
van de verdediger van drie jeugdige
om te volstaan met en voorwaar-
kreeg zowel bij de offi-
de Haagse politierech-
„Verzet tegen de politie met
shandeling kan niet zonder ge
worden afgedaan," aldus het
van officier en rechter.
de drie broers een fors gevecht gele
en omdat ieders aandeel enig-
kwamen er voor de broers ook
verschillende straffen uit de bus. Voor een 23-jari-
ge schipper als de meest actieve, 14 weken gevan
genisstraf waarvan 6 weken voorwaardelijk (eis 4
maanden waarvan een maand voorwaardelijk);
een 25-jarige chauffeur 12 weken waarvan 7 voor
waardelijk (eis 3 maanden waarvan een maand
voorwaardelijk), een 28-jarige kabelwerker: 4 we
ken waarvan twee weken voorwaardelijk, voor al
len met proeftijd van 2 jaar en aftrek van voorar
rest (eis 8 weken onvoorwaardelijk).
Het gebeuren voltrok zich in de nacht van 14 juli
in de Anemoonstraat te Noord wijk. De broers gin
gen huiswaarts na een familiefeestje, waar nogal
wat was gedronken. In de straat ging het er ru
moerig aan toe, ook omdat in de auto de muziek
luid aan stond. Een politieman bemoeide zich er
mee, hetgeen meteen al op een gevecht uitliep,
waarbij de schipper zich het meest liet gelden en
de politieman mishandelde. Omwonenden alar
meerden de politie en tal van agenten verschenen
ter plaatse. Na een gevecht werden verdachten ge
boeid overgebracht naar het bureau, iets waarvoor
verdachten zich nu beklaagden. Een van heb bleef
zelfs een nacht geboeid in de cel.
„Zij gingen als wilden tekeer", aldus de medede
ling. Verdachten zeiden nu spijt te hebben over het
gebeurde, maat, hadden de politieman geen excuus
aangeboden en evenmin over schadevergoeding
gesproken, hetgeen de rechter verdachten kwalijk
nam.
De schipper stond tevens terecht omdat hij op 26
mei in zijn woonplaats iemand met wie hij ruzie
had mishandelde.
„Ik gaf hem een paar flinke oplazers," bekende
verdachte.
De officier stelde dat de politie recht heeft op de
grootste mogelijke bescherming door justitie en
rechters en hier is dus gevangenisstraf op zijn
Dlaats.
De verdediger, mr. A. H. Spijker verklaarde dat
verdachten bereid zijn om schadevergoeding te be
talen. De gevolgen door opleggen van onvoorwaar
delijke gevangenisstraf zullen voor verdachten
ernstig zijn door mogelijk verlies van hun werk.
Van een forse boete en voorwaardelijke straf zal
een minstens zo grote waarschüwing uitgaan. Plei
ter meende dat hier geen sprake is van openlijke
geweldpleging, omdat alles in de nacht gebeurde,
maar de officier repliceerde dat blijkens de juris
prudentie voor het feit geen publiek aanwezig be
hoeft te zijn.
Een zuid-Deens plekje op
ochtendgymnastiek op het
strand in groter verband) je
te kennen geven, dat „ein
frisches Brötchen" er altijd
wel ingaat bij het ontbijt.
En dat is dan krokant
gebak met pudding en
gesmolten bruine suiker en
kaneel. Onvoorstelbaar
lekker en goedkoop
(ofschoon goedkoop in de
Scandinavische vocabulaire
nauwelijks tot uitdrukking
komt, zodat vooral
geheelonthouders in deze
noordse contreien met een
tevreden glimlach langs de
alcoholische stellingen in de
supermarkten kunnen
wandelen), en bij de koffie
genuttigd biedt dit
onvolprezen baksel uitzicht
op een voldaan gevoel, tot
aan het uur dat de meeste
strandgangers de bullen
bijeenpakken om op het
diner aan te gaap.
Nagenoeg geen Nederlander
te bekennen. Dat moet voor
velen uwer op vakantie een
opluchting zijn. Daarom
was het voor mij bijna een
ontroerende ontmoeting in
de Sahara, toen bij de
vuurtoren van Rubjerg een
Nederlandse familie als een
stel uitgelaten kwikstaarten
naar beneden gegleden
kwam, het hoge duin af.
Het was notabene de
familie De K. uit V. Het
bleef familie De K. (man en
vrouw en twee zoons van
f Leerlingen van de Leidse Oplei-
Dultureel werk (L.O.K.) protesteren
reek door middel van een tentenactie
terrein van de school aan de Storm
bgstraat tegen 'het falende woning-
jeleid van de gemeente Leiden'. De ac-
levens bedoeld om de eerstejaars stu-
I door middel van tentdoek voorlopig
'ak in Leiden te geven en hen in de
heid te stellen naar kamers te zoe-
van de protesterende leerlingen is 'ook
voor de lok'. De demonstranten nemen'
gemeente kwalijk, dat wel alles in het
teld werd om de L.O.K. naar Leiden
maar dat niets voor de meekomende
n gadaan wordt. Tevens vinden zij het'
een uiterst vreemde zaak, dat zij nergens voor
een kamer of woonruimte ingeschreven kun
nen worden. De leerlingen stellen de gemeente
de volgende eisen: open inschrijving bij bureau
huisvesting, de L.O.K.-student moet erkend
worden als woningzoekende, de Stichting
LOK-studenten Huisvesting moet erkend en
voor beginkapitaal financieel gesteund worden,
leegstaande gemeentelijke panden moeten ge
schikt gemaakt worden voor kamerbewoning
en verhuurd worden aan L.O.K.-studenten, ook
één- en tweepersoonswooneenheden moeten
aan L.O.K.-studenten toegewezen worden, aan
L.O.K.-studenten moeten moeilijk verhuurbare
meerkamerflats verhuurd worden en tenslotte
eisen de actievoerders, dat er meer voor de éen-
en tweepersoonshuishoudens gebouwd moet
worden.
Het kampement van de protesterende L.O.K.-studenten.
strand; kilometers met brede mogelijkheden voor autoverkeer...
Ha, daar was ik ook
geweest; een stuk minder
gezellig en minder groen
dan Blokhus, waar ik na het
ontwaken neerkeek op het
grijsblauw van de
Jammerbocht, met naast
het balkon de plantages van
blauwsparren en
vriendelijke valleien dié in
dat gedeelte van Jutland
„Lille Norge", klein
ethoui
nze ki
kin Vi
daai
ham
ai
ki
n
e
H
rond de acht jaar), maar de
herkomst was
Vrouwenakker, bij
Nieuwveen. Hetgeen niet
wegnam, dat de familie
„eigenlijk" uit de buurt van
Mijdrecht kwam.
Onverwachte ontmoeting.
Waarbij ik afging (nadat ik
bij de toren een
aangespoelde zeemijn uit de
eerste wereldoorlog, nu aan
de ketting, had omzeild) op
de vaderlandse klanken. Ze
waren ook dolbenieuwd
naar die toren, eens
gebouwd als baken. Nu
klim je op het hoge duin en
dan sta je oog in oog met de
niet meer aanwezige
vuurtorenwachter, zoals de
vader van Liesbeth List er
één was. Daar had je het
nou. Het doodeenvoudige
bewijs, dat de duinen in
enkele tientallen jaren tijds
zo hoog waren opgewaaid,
dat de zwalkende
lichtbundel er nauwelijks
meer overheen kon.
De in het zand
wegglijdende familie De K.
had het ook opgemerkt.
Zestig meter boven het
zeeoppervlak van het
Skagerrak. Ze logeerden in
Hirtshals, in een familie
lede-hotel", ook vlak bij
een vuurtoren en bij een
visafslag. Daar waar de
veerboten van en naar
Kristiansand aan de Noorse
zuidkust in- en uitvoeren.
Verzonken In het blonde landschap: de vuurtoren van Rubjerg: uitzicht op de even
hoge duinen
achten, dat alleen
zoiets kon
men", was
I rl I Jorgen de eerste
L*-***van de collega's,
f ze van de
IT "Viking van het
;ht vertelde.
feven; het lot van
iinsM® F7r grenst aan het
erkinr' maar de eenzame
VVVen die niet op z'n
Jkon staan om over de
8 kil' hoger wordende
~vj| heen te kunnen
rt V en daarom na
J! enkele decennia
nnd dienstwerk te
verricht begin
s mo^ze eeUW 0p non actief
r vajesteld, is een
he* sfjde eendagsvlieg
uldenen die jaarlijks
iking yen germanen tot
dpavi^kt. Terug op de
Je*e le, na een opgeruimd
J8erJ jinend oponthoud in
te MeL van Jutland,
P' te'fle ik van de eerzame
'er "izame vuurtoren aan
stkust van
.yssels kalme
oene glooiingen, ter
t bekend als Rubjerg
,nJ Fyr. De
5 C Hef nemers en bouwers
e toren hadden beter
rdT weten, want vooral
Stzijde van Jutlands
K jaan ingrijpende
groetderingen onderhevigr
[£realen water sPelen daar
imenJte met het zand, dat
itrekTenste^ers van
t yjfische kaarten
00r ren zouden moeten
sussd1 ze de gang van
den van dag tot dag
irlifaf1 moeten volgen. Wat
jjjiiurlijk niet doen; zo'n
jruspging komt eens in de
u* Jaren voor, maar in
Heii
Iwijk
curt
feite verandert de kustlijn
er van uur tot uur. Als je de
conservator van het
Vendsyssel Historiske
Museum mag geloven.
Terug van de blonde
boorden van het Skagerrak;
nog onder de verse indruk
van cle verhalen over
rampzalige lotgevallen van
schepelingen die via de
Jammerbocht
- (Jammerbuchten) naar het
Kattegat maar wie onder
het bewind van
Denemarkens dundoek, de
Dannebrog, de vlag die
volgens horen zeggen in
1219 uit de hemel tussen de
Noormannen is neergedaald
(dan en brog is ook oud-
Fries voor rood en doek),
nou, wie daar onder valt
zegt: Ketteket trachtten
door te stomen en
jammerlijk in dit
spookgebied omkwamen.
De reddingsboten hielden
het een tijdlang vol, totdat
ook de Jutters van het slag
van een Dorus Rijkers in de
helse golven als reddende
ratten omkwamen. Hun
werd een monument
toegewijd.
Terug dus, van een zonnig
bijkomen. Bijkans zo zonnig
als de latijnse kusten hun
klimaat aan te bieden
hebben. Maar dan vol
comfort, helderheid en
vriendelijkheid en nooit
zonder de mediterrane
verrassingen van zonder
water te zitten of
temperaturen waarin
zonnesteken zo goed
gedijen. Mijn rubriek die
de meesten uwer een zorg
zal zijn is uitermate goed
vervangen door Tussentijds,
heb ik gehoord. Ik had
daarom al beter weg
kunnen blijven. Maar
contractueel dien ik weer
de ruif'mee te helpen
voorzien van het
leesvoedsel dat dagelijks ter
comsumptie wordt
aangebbden. Niettemin
hulde aan collega Olivier,
die las ik ook zo
voorziend is geweest om u
te vertellen dat ik in het
zonovergoten Dénemarken
verbleef. Geen woord te
veel. En zo gaat het daaf al
jaren. Maar of je dat nou
verkondigt of niet: het helpt
geen snars.
Verhoudingsgewijs is er
geen Nederlander die het
risico wil lopen en daarom
trekt men toch maar liever
naar de vuurhaarden van
het zuiden, waar semi
revoluties en
darmstoornissen liggen te
broeden en v^aar zuurkool
met worst tot de dagelijks
aanbevolen maagvullingen
behoort.
Men redeneert: als je dan
toch duizend kilometer
moet rijden, kun je dat
beter zonwaafrts doen. En
Duitsers zijn overal
dezelfden. Nou, geloof het
maar: de bondsrepubliekers
in de buurt van de
middernachtszon en gezeefd
door ontelbare
nakomelingen van Eric de
Noorman, zijn rustiger dan
hun landgenoten die zich
omtFent Barcelona laten
opwarmen. Dat is althans
mijn ervaring geweest. Niet
zozeer lieden die je de hele
dag met „grüss Gott"
bejegenen, maar wel
gematigden die 's morgens
om half negen (na de
dagelijkse
het eiland Fanö, aan de westkust van Jutland.
of ander over Lagerlöffs
doen en laten in Zweden
(op een steenworpsafstand,
als je krachtige armspieren
hebt), maar ik heb er niet
over wakkergelegen. Ik heb
afscheid genomen van
familie De K. die de
Kromme Mijdrecht kent en
van plan was „even"
Kopenhagen aan te doen
(maar dat kost je minstens
een dag).
Zelf ben ik teruggeduikeld
door Sleeswijk-Holstein,
een Duits gebied dat zestig
jaar terug nog zo'n beetje
Deens was en waar je nu
nog steeds (bijna
onvoorstelbaar: op Duits
gebied) hier en daar een
Deense vlag ziet wapperen.
De gaspedaal wegduwend
kom je dan bij Hamburg. Je
kiest de Elbetunnel, want
de brug lijkt je veel te hoog
als je hoogtevrees hebt; Je
bekijkt uren later
Oldenburg. Wie zegt dat iets
Maar het is een prachtige
Noordduitse stad. Met bijna
adembenemende
voorzieningen. En dan denk
je weieens: waarom zouden
we dat in Leiden ook niet
kunnen....? Zeg maar 170.00
inwoners, maar met
uitgekiende mogelijkheden.
En dan kom je uiteindelijk
weer terug bij weggeweest.
En elk jaar weer is het:
waarom zouden wij dat ook
niet kunnen doen Gek
gewoon, want je mag dat
niet meer denken. De
bondsrepubliek voert
gewoon de boventoon aïn.
Maar waarschijnlijk is het
een kwestie van vroeg
opstaan...
Noorwegen, genoemd
worden. Rond de familie De
K. en mijn familie was het
een krioelen van toeristen
van een Scandinavische
hoogblonde samenhang,
sterk dooraderd met Duitse
aanvoer. Dat gleed maar
van van die rotsformatie af.
In de richting van de
uitgeschakelde vuurtoren
die sinds jaar en dag een
museum is, met informatie
over wat zand, wind en zee
met elkaar kunnen
aanrichten aan een Deense
westkust.
Een voormalige vuurtoren
als museum; middelpunt
van een witte vlek van een
paar heldere gebouwtjes in
een zandwoestijn, tezamen
vormend een cafeteria,
show en toiletten. Een door
de natuur gedwongen
mislukking die
aantrekkingskracht blijft
uitoefenen op Denen,
Zweden, Noren en Duitsers,
en op verdwaalde
Hollanders, Belgen,
Luxemburgers en
Amerikanen. In noordse
nachten kan men in de
toren van Rubjerg Knude
Fyr schitterend de bliksem
zien inslaan. De schichten
worden meteen afgevoerd
en gesmoord in de
zandgrond van Vendsyssel.
Ik sliep overigens op een
honderd meter van de
branding if* Blokhus en het
was er zo kalm, dat ik er
niets van hoorde. Mevrouw
Lagerlöff, Selma, als ik me
niet vergis, zou geen goede
lezer aan me hebben; want
je komt er tot rust. Nu
hoorde ik, op een enkele
vroegnachtse eettoestand in
Strandingskroen, wel teen
