hebben sfeer-
2011e eigen kerk
Weidse Mormonen
Nora is
een goeierd
fSS f f f f
Alphense werkgroep Amnesty International
draagt steent je bij aan rechten van de mens
hond
zoekt;
huis
—9/REGIOLEIDSE COURANT ZATERDAG 16 AUGUSTUS 1980 PAGINA 5
dy
lv|
ICfl)
LEIDEN „Mormonen mogen een
ongelimiteerd aantal vrouwen be
zitten. De Mormonen maken deel
uit van een niet ongevaarlijke sekte
en moeten zich onthouden van zo
ongeveer alle genietbare aardse za-
ken. Ze mogen bijvoorbeeld niet in
auto's rijden". Volgens Merryn
Jongkees (21) zijn dat nog maar een
paar vooroordelen die er bestaan
ten aanzien van de Mormonen.
Merryn Jongkees is één van de on
geveer 250 Leidse Mormonen. Sinds
een paar maanden beschikt de Mor-
moonse gemeenschap over een
sfeervol eigen kerkje aan de
Brahmslaan 2, op de noek van de
Mendelssohnkade.
„Er zijn veel vreemde verhalen over ons
in omloop", meent Merryn Jongkees,
Mormoon van vader op zoon. „Veel
mensen denken dat wij Jehova's getui
gen zijn. Ik kan ze dat niet direct kwa
lijk nemen, want we zien er wel onge
veer hetzelfde uit". De Mormoonse kerk
houdt zich, net zoals de Jehova's, onder
meer bezig met zendingswerk langs de
huisdeuren in de Leidse regio. Daarbij
gaat de voet niet tussen de deur. De kans
om een Mormoon aan de deur te krijgen
is niet groot, want momenteel opereren
er slechts vier Amerikaanse zendelingen
in het Leidse gebied. „Soms krijg je niet
eens de kans om duidelijk te maken wie
je bent, want dan is de deur alweer
dichtgesmeten", aldus Jongkees. die zelf
na een opleiding in Salt Lake City, het
centrum van de Mormoonse kerk in de
Amerikaanse staat Utah zendingswerk
verrichte in Montreal. „Meestal werd ik
door de Canadezen vanachter het raam
weggewuifd, een enkele keer ben ik zeer
onaangenaam bejegend. Het werk kan
erg ontmoedigend zijn, maar je raakt op
een gegeven moment wel gehard. En als
dan één op de 25 mensen bereid is om
even te luisteren maakt dat veel goed",
aldus Jongkees.
De Mormoonse kerk aan de Leidse Brahmslaan.
Beperkingen
Jongkees.
„Wij zijn gewone christelijke mensen,
maar we worden tegenwoordig helaas
maar al te vaak als een sekte gezien.
Toen Jim Jones indertijd in Guyana met
zijn aanhangers massaal zelfmoord
pleegde kregen de mensen plotseling de
indruk dat dat bij ons ook elk moment
kon gebeuren". De polygamie, de oor
spronkelijk aan het Mormoonse geloof
verbonden „veelwijferij" zou voor som
mige mensen mogelijk een aantrekkelij
ke kant van het Mormoonse geloof kun
nen zijn, maar om teleurstellingen te
voorkomen dient te worden vermeld dat
dit instituut reeds vele jaren geleden
werd afgeschaft. Mormonen leggen zich
zelf wel beperkingen op. Het gebruik
van alcohol, tabak, koffie en thee is uit
den boze. (ze bevatten stimulerende mid-,
delen), men vast één dag in de maand en
de leden van de kerk staan tien procent
van hun inkomen aan de kerk af. „Wij
zien de Mormoonse wetten zelf niet als
beperkingen. Juist door het naleven van
deze wetten bakenen wij onze vrijheid
af, hetgeen voor ons erg belangrijk is",
aldus Merryn Jongkees. „Wij zien de
aarde als een leerschool van God. Wij
hebben de belofte gekregen dat wij één
maal als God zullen worden".
De Mormoonse leer laat wel veel ruimte
voor recreatie, sport en ontwikkeling. Er
wordt veel aandacht besteed aan een
goede geestelijke en lichamelijke ont
wikkeling.
Groei
De Mormoonse kerk groeit vooral in
Amerika momenteel sterk. In Nederland
is het aantal Mormonen vrij stabiel. Van
de 250 Leidse Mormonen zijn er maar
ongeveer 70 actief. „Het is moeilijk om
de oorzaken daarvoor aan te wijzen.
Veel mensen hebben zich waarschijnlijk
laten inschrijven zonder goed te beseffen
wat het Mormoonse geloof inhoudt. De
kerk blijkt dan niet te zijn wat ze ervan
verwacht hadden en dan komen ze niet
meer. Ze hebben altijd de vrijheid om
weer bij ons terug te keren, wij oefenen
geen dwang uit", aldus Merryn Jong
kees.
De Leidse Mormoonse Kerk is een zoge
naamde „Eerste Fase"-gebouw. Bij een
toename van het aantal volgelingen kan
de kerk verder worden uitgebouwd tot
de „Tweede Fase" en de „Derde Fase",
die is berekend op ongeveer 300 actieve
kerkgangers. Het huidige gebouw omvat
twee verdiepingen en een torentje. Op
de begane grond bevinden zich onder
meer de kerkzaal, een kantoor, keuken,
toiletten en het zogenaamde doopbassin.
Volgens de Mormoonse kerkleer worden
de gelovigen namelijk gedoopt door vol
ledige onderdompeling. De kerkzaal
loopt naar boven door in de eerste ver
dieping. Op de eerste verdieping bevin
den zich verder drie zaaltjes, die onder
meer worden gebruik voor onderricht
Opvallend is dat de meeste ruimtes in de
kerk door middel van vouwdeuren in
een aantal kleinere segmenten kunnen
worden opgedeeld. Dat gebeurt omdat
ook de gelovigen op de zondag, de dag
waarop het merendeel van de kerkelijke
activiteiten plaatsvindt worden verdeeld
in kleinere groepies. Om 9.30 uur verga
dert de priesterschap en zijn de vrouwe
lijke Mormonen bijeen in de „Zusters
Hulpvereniging". De jongere Mormonen
tot 12 jaar worden vanaf 9.30 uur in het
Jeugdwerk onderricht. Om 10.30 uur
vergadert de Zondagsschool. Het onder
richt aan de jongeren geschiedt ook in
verschillende aan leeftijd gebonden
groepje, zodat veel lokaaltjes nodig zijn.
Om 11.40 uur worden alle vouwdeuren
opengeschoven en komt de voltallige ge
meente bijeen in de Kerkzaal voor de
Avondmaal vergadering. Het aantal ce
remoniële activiteiten is vrij beperkt. De
belangrijkste handeling is het ronddelen
van stukjes brood en kommetjes water
ter nagedachtenis van het lijden van Je
zus Christus. De gelovigen zijn actief be
trokken bij het Avondmaal. Elke week
spreekt één van hen over een bepaald
onderwerp, iedereen komt aan de beurt
AAN DEN RIJN
"k bekruipt je toch
Oem >el van onmacht. Het
n, auit blijft over het al
erte 8 mager. Maar ieder
er echter één en dus
'feite waard om voor
en". Aan het woord
m.: Odames Rozeveld en
19 *i, leden van de
JV^PJep van de Alphense
p 10van Amnesty Inter
im v.d. Amnesty Interna-
em. Staat gelijk aan een
Moteflnge strijd voor de
van de mens, voor
Gom. meningsuiting, voor
rk: 9.de behandeling van
nen, voor vrijlating
.rSllitieke gevangenen
In bijna 125 lan-
*'dt hieraan gewerkt,
ir langzaam vorde-
oces, soms zelfs uit-
s. In 39 landen heeft
kunnen brengen tot
enaamde Nationale
Eén van die afde-
gevestigd in Am-
Hieronder resorte-
:1e honderden werk-
Eén zo'n werkgroep
Alphen aan- de
bescheiden steen-
dragen.
s geen taak is waaro-
w' tvaardig kan worden
.vertelt mevrouw Ro
zenveld. Zij zegt dat Amnesty
Alphen zich in hoofdzaak be
zig houdt met het schrijven
van brieven. Met deze brieven
hoopt men druk uit te oefenen
op autoriteiten die verant
woordelijk zijn voor de mis
standen en om het lot van de
getroffenen enigszins te ver
zachten. Om met dit laatste te
beginnen; in groepsverband
wordt de onrechtmatig opge
sloten persoon massaal voor
zien van tekenen van medele
ven. Om hem of haar ervan te
doordringen dat men niet al
leen staat in de strijd; dat men
niet vergeten wordt, dat men
(bij Amnesty) aan de zaak
werkt. Ook de partner van de
gevangene (of getreiterde), per
soon wordt aangeschreven.
Talloze brieven gaan er ook
naar hen uit met dezelfde in
houd. Belangrijker echter zijn
nog de brieven die naar de
authoriteiten worden gestuurd.
Brieven waaruit deze kunnen
opmaken dat de wereld wéét
wat daar gebeurt, dat de we
reld dit ook afkeurt. In alle
brieven wordt dan gevraagd of
er verbetering kan worden ge
bracht aan het systeem of de
desbetreffende vrouwof man
beter verzorgd kan worden en
of deze maar niet beter direct
vrijgelaten kan worden.
Erna Allewijn: „Elke derde
donderdagavond van de
maand wordt er geschreven
door vrijwilligers. De mensen
hoeven geen lid van Amnesty
International of de werkgroep
te zijn. Er wordt met de hand
geschreven onder eigen naam
en adres. Dit om de „boosdoe
ners" ervan te overtuigen dat
de zaak leeft in brede kring.
Wél wrodt geschreven naar
voorbeeld in Frans of Engels.
Nederlandstalige brieven gaan
voorts naar de ambassadeurs
van de betrokken landen. Aan
één voorwaarde houdt men
strak vast: de brieven moeten
beleefd blijven. Dit om de aan
geschrevene niet al te veel te
gen zich in het harnas te ja
gen. Mevrouw Rozeveld: „Bij
sommige misstanden gebrui
ken we soms wel eens iets vin
niger taal. We blijven echter
beleefd". Wie zijn de schrij
vers eigenlijk? Mevrouw Roze
veld: „Toen wij in 1974 in Alp
hen van start gingen, werkten
er zowel mannen als vrouwen
mee. Op dit moment bestaat
zowel de schrijversgroep als de
werkgroep bijna uitsluitend uit
huisvrouwen. Zowel mevrouw
Rozeveld als Allewijn betreurt
dat en zij begrijpen ook niet
waarom de mannen het laten
afweten. Misschien dat het po
vere resultaat hier de schuld
van is. Mevrouw Allewijn be
vestigt dit. „Soms wordt je er
moedeloos van en bekruipt je
het gevoel van onmacht. Als
er naar de gesarde dissidenten
in Rusland wordt geschreven,
worden de brieven slechts zeer
zelden bezorgd. Brieven naar
de ministers van de landen in
het geding worden slechts bij
uitzondering beantwoord.
Toch móet je doorgaan. Zéker
daar wél bekend is dat mensen
soms worden vrijgelaten als
gevolg van acties van Am
nesty International".
Mevrouw Rozeveld is er niet
over te spreken dat nog zeer
veel mensen een bepaald eti
ket op aanhangers van Am
nesty plakken. Zij bemerkt
maar al te vaak dat men van
mening is dat Amnestyaan-
hangers worden gezien als so
cialisten of communisten. Een
vreemde houding van buiten
staanders, die bewijst dat er
nog velen rondlopen die niet
beseffen dat Amnesty in prin
cipe niets met politiek te ma
ken wil hebben. Dat de wer
kwijze soms raakvlakken ver
toont met politieke groepen,
dat is een feit. Men is er echter
niet op uit. Iets dat niet altijd
gemakkelijk is, zo geeft Erna
Allewijn toe.
Eens per jaar wordt een grote
actie gehouden. Begin dit jaar
was het onderwerp de Russi
sche dissidenten. Dissident
Ljubarski werd in Alphen uit
genodigd voor een spreek-
avond. Hij werd belaagd door
vragenstellers die hem „te lijf
gingen" met politiek. Iets dat
moeilijk is tegen te gaan, aldus
mevrouw Allewijn. Dat de
Amnestyorganisatie haar licht
over de gehele wereld laat
schijnen, bewijst het gegeven
dat binnenkort de doodstraf
wordt aangepakt. Acties zullen
op touw worden gezet om de
doodstraf af te schaffen, waar
dan ook ter wereld. Ook de
doodstraffen in de Verenigde
Staten en Frankrijk. Toch in
veel landen ook een politiek
item. Mevrouw Rozeveld: „Dat
beseffen we, maar het is niet
anders. Amnesty heeft beslo
ten hier haar schouders onder
te zetten, dus doen we dat!"
Ook als de Amnestymedewer-
kers het niet eens zijn met het
gekozen onderwerp? Ook als
Amnestymedewerkers van
mening zijn dat de doodstraf
voor bij voorbeeld zware mis
dadigers en oorlogsmisdadigers
wel zou moeten blijven be
staan? Mevrouw Allewijn:
„Als je het niet eens bent met
een bepaald onderwerp, werk
je daaraan gewoon niet mee
Uitstappen doe je niet snel. Er
zijn veel levens in gevaar in
landen als Turkije, Syrië,
Cuba en ga maar door. Wij
mogen onze ogen echter niet
sluiten voor andere zaken die
artikel 3 aantasten. Iedereen
heeft het recht om te leven.
Een direct verband dus met
onze actie tegen de doodstraf.
Ook springen we soms in de
bres voor een dienstweigeraar
die wordt vastgezet Verder
zijn wij het bij voorbeeld niet
eens met de daden van terro
risten. Als wij echter bespeu
ren dat gevangen terroristen
op mensonterende wijze wor
den behandeld, dan gaan wij
ook aan het werk. Iets dat niet
wil zeggen dat we het overal
mee eens zijn. De mens staat
bij ons voorop. Martelingen,
het doden of de mond snoeren,
moeten worden bestreden. In
Alphen pogen wij aan deze
strijd een bijdrage te leveren
door het schrijven van brie
ven. Dat is belangrijk werk
waarvoor wij nog veel vrijwil
ligers kunnen gebruiken".
ROBERT J. BLOM
Woketijk, vorichijnt in de Leidie Courant de rubriek
„Hond zoekt huie". In deze rubriek wordt een hond (ol
•om, ook wel een kat) beschreven die in het aaiel ver
blijft om daar een zekere dood tegemoet te gaan... tenzij
het dier een goed tehuia vindt. De in de rubriek beschre-
ven honden zijn ól gevonden, öf door hondenbezitter,
naar het aaiel gebracht. Ze worden om uiteenlopende re
denen algeataan, vaak begrijpelijk, maar aoma ook vol-
alagen onzinnig. De In „hond zoekt huia" beachreven die
ren zijn alle goed gezond, hebben een wormkuur onder
gaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van circa 60
Sulden ten bate van zwerfdiaran zijn za al ta halen,
dra,: Nieuw Leida Dierenasiel, Besjeelaan 6b, Leiden.
Tel.: 411670. Geopend di. t/m vr. 10-12 en 14-17 uur, za. 10
tot 12 en 14-16 uur. Zondag en maandag gesloten.
PilfrI
2' N De acht jaar oude Hol-
herder Nora werd ruim twee
_en geleden gevonden op de kin-
trderij in de Merenwijk. Nora
rdwaald tussen het vee rond en
Baar was in geen velden of we-
bekennen. Een paar bezoekers
«den zich over Nora. Zij namen
aee naar het dierenasiel, waar
vondelinge in de boeken werd
rderlhreven. De baas van Nora heeft
Ets van zich laten horen, dus zal
en fr haar een nieuw en ongetwij-
i enf^1* tchuis gevonden moeten
chtj
roo al een aantal malen eerder loslo-
:n Hl de Merenwijk gesignaleerd en
^moeden bestaat dat zij door haar
ïn *ien regelmatig bij wijze van uitla-
Iten de deur werd gezet totdat zij
de weg naar huis niet meer kon vinden.
En dat was toen voor de eigenaar blijk
baar mooi meegenomen. Nora blijft met
de brokken zitten want zij kan met haar
acht jaren weer helemaal opnieuw be
ginnen. Aan de andere kant is het ook
niet zo erg dat Nora van haar vorige
baasjes af is, want haar lichamelijke con
ditie was niet al te best. Door een zeer
slechte voeding was ze moddervet ge
worden en had ze een lelijke darminfec
tie opgelopen. Het verblijf in het asiel
heeft de conditie van Nora sterk verbe
terd. De darminfectie werd genezen
door de dierenarts en dankzij het goede
voedsel in het asiel viel Nora een aantal
kilo's af. Ze ziet er nu veel beter uit, ze
kan wel nog wat afvallen maar met een
beetje goede wil en een goede voeding
moet het mogelijk zijn dat Nora binnen
een paar maanden op haar streefgewicht
zit.
Nora is niet bepaald een jonge hond
maar is nog in de volle kracht van haar
hondeleven. Ze is een raszuivere Hol
landse herder met alle kenmerken van
het ras. Een gladharige vacht in bruin
en zwart, een klein herderkopje met
zwart masker, mooie staande oren en
grote bruine ogen. Nora heeft een bij
zonder goed karakter. Ze is een echte
goeierd en kan prima opschieten met
kinderen, andere honden en zelfs met
katten. Nora is een rustige hond, maar
toch ook nog zeer speels beest; ze appor
teert gretig ballen, stokken en andere
zaken die in haar bek passen. Haar leef
tijd schrok de op herders beluste asielbe
zoekers tot nu toe altijd af. Een voordeel
van haar leeftijd is dat de toekomstige
eigenaar niet meer dan tien jaar aan
haar zal vastzitten. Nora kan vanwege
haar goede karakter in tal van huishou
dens terecht. Wat ruimte is daarbij geen
overbodige luxe want Nora is met haar
60 centimeter schofthoogte en haa stevi
ge postuur geen kleine hond te noemen.
Nora is tenslotte op een plezierige ma
nier waaks en gedraagt zich uitstekend
in auto's.
Rakker
De poedel Rakker heeft vorige week een
stroom van reacties losgemaakt. Tiental
len mensen waren geïnteresseerd in
Rakker. Vanzelfsprekend kon Rakker
maar naar één adres toe en dat werd
Den Haag, waar Rakker het goed naar
zijn zin heeft bij wat oudere mensen die
al een poedel hadden waarmee hij het
prima kan vinden. Nora gevonden op de kinderboerderij In de Merenwijk.
