Op
LEIDSE VIER
ILIG THUIS
ije binnenkomst
or Joris, Frido,
outer en Rogier
CcuIóc Gou/iant
,Ons^_
ichedf
I kampi I
kamq^
NP
bad/toil|
.ondon F
g ruimeri
Het Is donderdag 8 mei. Onder leiding van prof. cir. J.'Benne-
broek Gravenhorst brengt een medisch team van het Acade
misch Ziekenhuis In Leiden vijf jongetjes ter wereld. De kinderen
zijn in de zevende maand van de zwangerschap en hebben te
kampen met ademhalingsmoeilijkheden. De vijf worden onmid
dellijk na de geboorte naar de couveuse-afdeling gebracht. Zij
variëren in geboortegewicht van 790 tot 1340 gram. De toestand
wordt door de medische staf als labiel gekenschetst. Drie van de
jongens moeten na enkele weken een operatie ondergaan. Een
van hen haalt het niet. De twee anderen herstellen langzaam. Vo
rige week mochten ook deze twee baby's het ziekenhuis verla
ten.
Ouders van Joris, Frido, Rogier en Wouter zijn Elly Heuer-Baars
(28) en Fred Heuer (32). Zij heeft enkele jaren als part-time huis
arts gewerkt In Voorschoten en is vast van plan zo spoedig mo
gelijk weer aan de slag te gaan. Hij is als afgestudeerd econoom
in de functie van beleidsambtenaar verbonden aan het ministerie
van Volksgezondheid en Milieuhygiëne in Leidschendam. Zese
neenhalf jaar geleden trouwden ze, toen ze nog in Rotterdam
studeerden. Ze waren vastbesloten een paar kinderen te nemen,
maar er moest wel enkele jaren gewacht worden tot de studies
waren afgerond. Ongeveer vier jaar geleden kocht het echtpaar
Heuer een rijtjeshuis in de Leidse nieuwbouw. Anderhalf jaar ge
leden werd Marije geboren. Elly Heuer werkte 's middags nog in
de Voorschotense praktijk en 's avonds kwam de bevalling. Twee
weken later is ze weer aan de slag gegaan. Want ze kon haar
werk maar moeilijk missen. Zelf zegt ze over die eerste zwanger
schap: „Waarom had ik eerder moeten stoppen. Ik vind mijn
werk erg leuk. Ik wilde pas ophouden als ik niet meer achter het
stuur van de auto paste en dus geen patiënten meer kon bezoe
ken. Ik begon ook weer snel na de bevalling. Waarom ook niet.
We hadden een goede oppas voor onze dochter".
De tweede zwangerschap verliep heel wat minder voorspoedig.
Elly werd in de eerste paar weken erg dik. Fred:„We begrepen
toen al dat het een meerling zou worden. Ook dachten we wel,
dat het er meer dan twee zouden zijn. Bij een tweeling wordt im
mers de buik pas later opmerkelijk dikker. We dachten aan een
drieling ofzo. Toen uit de medische onderzoekingen bleek, dat
het er vijf waren, was dat wel even schrikken. Maar die schrik
was echt niet zo ontzettend groot". Fred en Elly wisten toen niet
dat ze de ouders werden van de tweede vijfling ooit in Nederland
geboren. De eerste vijfling in de Nederlandse geschiedenis kwam
in januari '76 in het Rotterdamse Dijkzicht: de 'Den Outer-vijf' uit
's Gravenzande. Een zesling is er ook al geweest: de Nijssen-zes-
ling uit Heemskerk. „We hadden wel heel erg hard 'help' kunnen
roepen", zegt Fred, „maar daar waren we natuurlijk niets mee
opgeschoten. We zaten er nu eenmaal mee en we dachten na
een paar dagen dat het allemaal best zou lukken. Onze ouders
schrokken eigenlijk harder dan wij. Maar ook dat is nu helemaal
over en zij zijn alleen nog maar gelukkig".
Voordelen
In de tuin genieten Fred en Elly Heuer van een rustig ogenblik in
hun jachtige bestaan. Een paar uur pauseren in de zon totdat het
viertal jongens wakker wordt, de fles vraagt, boert en de billen
laat poederen om vervolgens weer In te slapen tot de volgende
voeding. Fred en Elly zijn zichtbaar blij met de plotselinge verme
nigvuldiging van het gezinnetje. „Wij zijn geen moment bang ge
weest. We dachten direct al dat we net best zouden kunnen red
den. In de praktijk blijkt nu al, dat alles op rolletjes verloopt. We
hebben het echt niet veel drukker gekregen dan vroeger. Het valt
allemaal erg mee. We zijn ons heel sterk bewust van de voorde
len van zo'n enorme gezinsuitbreiding. Je bent nu tenminste snel
uit de kleine kinderen".
„We kunnen niet zegen dat ons leven ingrijpend is veranderd.
Het Is echt niet zo, dat we van een rustig leventje in een ontstel
lende drukte zijn beland. We hadden al een druk bestaan. De
combinatie studeren en werken van de eerste huwelijksjaren is
immers niet gemakkelijk. Toen onze studies waren afgelopen en
Marije kwam, bleef Elly op part-time basis werken. Dat zorgde
ook voor wat problemen. Nu de vier jongens thuis zijn, kan je
vaststellen dat we het weer een beetje drukker hebben gekre-
gen. Meer niet. Voorlopig slapen ze alle vier in één kamer. Ik laat
innenkort een dakkapel bouwen en dan ontstaat een nieuwe
kamer. Dan kunnen ze twee aan twee slapen. Volgens ons is
daar niets op tegen. Vroeger sliepen kinderen altijd bi) elkaar op
één kamer en van buren en kennissen met meerdere kinderen
hebben we begrepen dat kinderen het best leuk vinden om een
kamer te delen. Pas als ze een stuk ouder zijn, naar de middel
bare school gaan of studeren, hebben ze behoefte aan een eigen
kamer. Maar zover is het nog lang niet. We hoeven echt niet
plotseling te gaan verhuizen. Gelukkig maar, want we zijn hier
best tevreden".
Financiën
Elly en Fred zijn ook niet bevreesd voor de financiële consequen
ties van de komst van de meerling. Hij heeft dan wel een nieuwe
auto moeten kopen, type stationcar, maar daar blijft het wel bij.
„Je moet de tering naar de nering zetten. Het is maar hoe je je
opstelt.' Als je elk kind in het nieuw wilt steken, kost het je een
kapitaal. Dat doen we dus niet. We hebben ons niet druk behoe
ven te maken over babykleertjes, wiegjes en dat soort zaken. We
wonen in een kinderrijke buurt. Toen ik wat visjes uitgooide om
een wiegje te lenen, stonden er plotseling meer wiegjes klaar dan
we nodig hadden. Met de kleertjes hetzelfde. We hebben alles
eleend of gekregen. Alleen de kinderwagens hebben we moeten
open. Tweedehands, op een advertentie uit de krant. Met de
babyvoeding en de luiers gaat het nog gemakkelijker. De voe
ding krijgen we van Nutricia en de luiers van Mölny. Mooier kan
het natuurlijk niet, want die fabrieken vragen geen enkele tegen
prestatie".
Ook de dagindeling is niet ingrijpend veranderd. Elly:,, We staan
elke dag rond zeven uur op, maar dat deden we vroeger ook al.
Dan geven we de kinderen de eerste voeding. Ze krijgen er zes
per etmaal. Wat later gaan ze allemaal in bad, dat kost me zo'n
anderhalf uur. De laatste voeding is om één uur 's nachts. Daar
worden we voor wakker. We gaan rond tien uur naar bed en als
er ééntje begint te huilen maken we elkaar wakker en geven
Wouter, Rogier, Frido en Joris de fles. Dat duurt pakweg een uur.
Dan gaan we slapen tot ze weer komen en dat is rond zeven uur.
Erg stipt zijn we niet. We houden niet vast aan een star schema.
We doen het niet anders dan we met Marije deden. Wassen doe
ik ook maar eens in de drie dagen. Gewoon wat hempjes, truitjes
en beddegoed, niets meer dan bij een ander groot gezin. Geluk-
Elly geven hun kroost de fles.
klg heb ik wel elke dag een gezinshulp die 's morgens komt en
pas om half vijf vertrekt. Dat scheelt natuurlijk. Je kan best zeg
gen dat we met flesjes voeding opstaan en ermee maar bed
gaan, maar dat gaat ook op bij elke andere afzonderlijke baby."
De vier jongens op de eerste verdieping zijn niet anders dan nor
male baby's. Als ze een zwangerschap van de gebruikelijke ne
gen maanden hadden doorgebracht, waren ze nu drie weken ge
weest. Volgens Elly is hun ontwikkeling op dat punt van drie we
ken aangeland. Ze lijken erg veel op elkaar. Elly: „Een buiten
staander zal ze niet uit elkaar kunnen houden. Ons lukt het wel.
Er zijn wat kleine verschillen. Een wijnvlekje hier en daar, bijvoor
beeld.
Publiciteit
Opmerkelijk in de geboorte van de Leidse vijfling is het'feit, dat
het echtpaar Heuer er nagenoeg alles aan heeft gedaan om bui
ten de publiciteit te blijven. „Toen we wisten dat we een vijfling
zouden krijgen, hebben we ons afgevraagd wat we er wijzer van
zouden worden als we wel in de publiciteit zouden komen. Vorig
jaar was er een televisie-documentaire over de Dionne-vijfling uit
Amerika. Over hoe die kinderen werden geëxploiteerd. Misschien
heeft die documentaire onze besluiten mede geïnspireerd. Het
leek ons het beste om vooral de eerste periode na de bevalling
zoveel mogelijk rust te hebben. Om dat te bereiken hebben we
afspraken gemaakt met het Academisch Ziekenhuis en de ge
meente. Ik was betrokken bij de samenstelling van het persbe
richt. Ik wilde m'n naam er niet in hebben, ook de namen van de
kinderen wilde ik niet vrijgeven. We wilder» de publiciteit rond
deze gebeurtenis zelf beheersen. Over het algemeen is ons dat
gelukt", zegt Fred. Daarbij de kanttekening, dat ook dit gesprek
met de Leidse Courant is gebonden aan tal van voorwaarden.
Over een aantal aspecten van de geboorte kan niet gesproken
worden, terwijl Fred en Elly Heuer er met uiterste nauwlettend
heid op toezien dat deze publicatie op een voor hen verantwoor
de wijze plaats vindt.
„Dat we nu wel een interview geven, komt eigenlijk voort uit een
negatieve motivatie. We merken dat veel menssn nieuwsgierig
Zijn. Hier in de buurt is er niets aan de hand, maar als mijn vrouw
door het winkelcentrum De Kopermolen loopt met twee jongens
in de wagen, wordt ze keer op keer aangesproken. Als ze straks
met vier kinderen gaat wandelen, zal dat nog wel erger worden.
Ook worden we regelmatig door journalisten benaderd. Dat kan
op den duur een beetje vervelend worden. We zijn per slot van
rekening geen artiesten of politici die bewust in de schijnwerpers
willen staan. Vandaar dat we ons verhaal nu één keer willen ver
tellen. Dan hoeft men er verder niet meer naar te vragen".
"De mensen moeten begrijpen dat er in feite niets bijzonders
met ons is. Wij zijn erg gelukkig met deze gezinsuitbreiding. Het
zijn er wel wat veel tegelijk, maar dat is toch wel plezierig want
we zijn nu in één keer klaar. Vooral Elly vindt dat wel fijn. Aleen
maar hulsvrouw zijn is niets voor haar; ze wil gauw weer haar be
roep uitoefenen. Ze denkt zelf over een jaar of twee, maar als we
een goede oplossing voor de kinderen vinden, kan dat misschien
al wel eerder gebeuren. Of we nog meer kinderen willen? Nee,
het is zo wel genoeg. Of misschien nog een keertje een tweeling
om het af te leren
WIM BUIJTEWEG
FOTO'S: MILAN KONVALINKA
