Leidse Courant | 1980 | 1 augustus 1980 | pagina 13

arry Schulting neemt afscheid

Krachtsexplosies bij
verspringen dames

EB3

Peil bokstoernooi valt ernstig tegen

mmÊÊ

jsm

_r»oog-
i schutters

zitten

in lift

Rfj

Ad Paulen steekt loftrompet
over Russische jury's

"na 'ORT

LEIDSE COURANT

VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1980 PAGINA 13

„IK GA WEER STUDEREN'

tOSKOU Er lijkt een doem te
;ten op. de Nederlandse atle-
ekploeg in Moskou. Weer
wam een aantal van hen in ak-
ie en weer ging het mis. De 4 x
I00 meterploeg slaagde er bij
nge na niet in zich voor de fi
le te kwalificeren. Met een
jd van 3.06, goed voor de elfde
plaats en ver van het nationaal
eslis-record (3.03.18 vorig jaar in
bbenMexico gelopen) was het einde
*arVoemloos. In de aanloop van de
pelen waren de verwachtingen

was

voor een goede klassering van
het estafettekwartet hoog ge
spannen. Het uitvallen van de
geblesseerde Hugo Pont leek
waardig opgevangen te zijn en
Jo Westbroek, Marcel Klaren-
beek, Koen Gijsbers en Harry
Schulting rekenden dan ook op
een finaleplaats.

Het noodlot sloeg echter weer toe. Eerst
werd Harry Schulting getroffen door
een blessure, daarna was het de beurt
aan Koen Gijsbers om af te haken.
Schulting kwam na zijn teleurstellende

in het estafettekwartet in aktie. Gijsbers
moest het laten afweten. "Ik had wel
kunnen lopen, maar dan zou ik voor 90
procent zeker niet zijn aangekomen. En
dat is toch niet de bedoeling" aldus de
Bredanaar.

De plaats van Gijsbers in de estafette
werd ingenomen door Henk Brouwer.
De Arnhemmer fungeerde als startloper
en deed het zeker het niet slecht. Ook
Westbroek en Klarenbeek voldeden aan
de verwachtingen. Harry Schulting, van
wie het als laatste loper steeds moet ko
men. kon echter opnieuw geen vuist ma

ken. De Vughtenaar gaf zich wel volle
dig, direkt na de finish moest hij zelfs
overgeven, maar zijn tijd(46.2) was ron
duit teleurstellend. "Vooraf heb ik ge
zegd dat we door het uitvallen van Koen
een tijd van onder de 3.06 zouden halen.
Dat is het dus net niet geworden".

Wel verteerd

De teleurstelling over zijn optreden op
het individuele hordennummer was vol
gens Schulting niet meer de oorzaak van
zijn mindere lopen. "Die is inmiddels
wel verteerd. Maar ik voél me wel ge

pakt door het feit dat er door sommigen
wordt gesuggereerd, dat ik er met mijn
pet naar heb gegooid. Er worden mij
dingen kwalijk genomen die niet bij mii
zijn geverifiëerd. En dat gekat achteraf
doet gemeen zeer".

Het hoeft voor Harry Schulting alleitoaal
niet meer. "Ik stap uit de topsport. Vol
gende week loop ik nog een wedstrijdje
in Londen en dan is het afgelopen. Dan
ga ik weer studeren. Voor mij heeft de
afgelopen tijd veel plezier betekend,
maar ook veel verdriet. Vooral in de
laatste week". Waarmee Nederland een
atleet kwijtraakt die zich aankondigde

als topper, maar dit in Moskou niet kon
waarmaken. Zoals ook veel van zijn
minder getalenteerde Nederlandse colle
ga's gebeurde.

I om m

ilain

DE

nill)

13 MOSKOU - De laatste pijlen die Tini
Beniers en Carry Floris op hun boog
hadden waren echte voltreffers. Waar
de buitenlandse concurrentie de con
centratie voelde verslappen aan het
einde van de lange dag handboog-
schieten in felle zon en bij harde
wind, daar pepten de twee Nederland
se vertegenwoordigers zich voor de
laatste keer nog eens op. Het resul-
b>- taat was verbluffend. Beiden scoor-
den drie tienen, de maximale winst

d)

Het gevolg was dat zij in de lift bleven.
Carry Floris staat nu zevende en heeft
3- halverwege het Olympisch toernooi nog
3. volop mogelijkheden hoger te komen en
dit geldt nog sterker voor Tini Reniers.
De Liesselse vrachtwagenchauffeur staat
■■^twaalfde in het algemeen klassement en
"--'heeft slechts twintig punten minder dan

kde Hongaarse koploper Nagy.

Het was gisteren lastig schieten. De wind
stoeide met de pijlen en maakte een
.langdurig richten volslagen nutteloos.
etitjTini Reniers door veel ervaring wijs ge-
Jworden, haastte zich niet en wachtte zo
lUng mogelijk in de hoop dat de wind
[an^even minder hard zou waaien. „Hij stond
op de hand", legde hij uit. „Ik had
-^'soms moeite om mijn boog stil te houden.
j^Dat ding wilde gewoon weg".

heniers had hejt nu aanmerkelijk beter
naar zijn zin dan de dag tevoren, toen hij

2 te veel achten in zijn schuttersrepertoire
|had. In de morgenuren kwam hij op de
.60 meter tot een totaal van 312 en klom
v Jdaarmee naar de vijftiende plaats. „Kijk,
ÏVdzoiets werkt inspirerend", zegt Reniers
j en hoe, dat bleek op de dertig meter

waarin hij tot een totaal van 342 kwam

j Reniers heeft zijn zelfvertrouwen terug
en hii weet ook dat hij meestal in het
tweede deel van de wedstrijd beter
schiet dan in de eerste vier afstanden.
- „Ik wil hier natuurlijk zo hoog mogelijk
r eindigen. Ik wil erg graag op dat bord
II komen", en hij wijst op het electronisch
scorebord, waarop de namen van de acht
besten vermeld staan. „Lukt mé-dat, dan
ben ik tevreden. Ik stop trouwens na
deze wedstrijd met het internationale
J werk. Ik moet eens aan mijn gezin gaan
j denken. Dat heeft al genoeg opgeofferd
voor het handboogschieten".

Zuinig leven

De waarheid is ook dat Reniers gewoon
erg zuinig moet leven om zich op topni
veau te kunnen handhaven. Het gaan
naar de wedstrijden, de trainingen, het
materiaal, alles kost erg veel geld. „Om
aan de top te komen, kost erg veel. Om
er te blijven wat minder, want dan

¥)ringt de NSF bij".

ini Reniers moet voor zijn sport vrijwel
altijd zijn vakantie opofferen. Voor Mos
kou heeft hij onbetaald verlof moeten
opnemen, omdat zijn werkgever voor
een boycot van de Spelen was, daarom
bestaan de inkomsten van Reniers nu uit
tachtig procent van zijn salaris, dat door
de NSF betaald wordt. „Dat zijn verve
lende dingen, al kan ,ik echt goed met
mijn baas omgaan, maar soms denk je
jvel eens: waar doe ik het voor?"

Wel op bord

De naam van Carry Floris staat wel op
het bord bij de eerste acht. Al heeft het
er even naar uitgezien dat ze uit de kop
groep zou zakken. Zij maakte plotseling
een paar zwakke series op de dertig me
ter en had daar geen verklaring voor.
„Op een gegeven moment denk je, die
schiet er goed in en dan is dat niet zo.
Dan ga je corrigeren, maar dan wordt
het er nooit beter op". Desondanks
kwam Carry Floris op een totaal van 330
punten van de 360 haalbare, ook al zag
ze haar voorsprong op nummer acht,
haar Zwitserse vriendin Lotti Tschans
tot twee punten teruggebracht.

Vandaag worden opnieuw de lange af
standen geschoten. Voor de dames 70 en
60 meter en voor de heren 90 en 70 me
ter. Coach Cees Floris: „We zitten er

Soed bij. Ze zijn vol vertrouwen en ze
unnen alle twee goed terugvechten. Ik
ben zeer optimistisch".

MOSKOU - Alles legde zij in haar
laatste sprong. En Tatiana Kolpako-
va slaagde. De frele Russische ver-
springster landde na 7.06 meter en
won daarmee goud. „Ik moest wel al
les riskeren", vertelde zij dolgelukkig
later. „Een tweede plaats telt immers
niet Ik wil altijd winnen, dat is voor
mij de basis van mijn sportbeoefe
ning".

Met haar schitterende prestatie, die
slechts drie centimeter onder het we
reldrecord van haar landgenote Bardaus-
kine bleef, passeerde Kolpakova in het
klassement Tatiana Skachko, ook al een
Russin. Die had dat echter niet zo heel
erg gevonden. „Ik ben dolblij dat mijn
vriendin en landgenote de gouden me
daille heeft veroverd", stelde zij. En er
was niet eens zilver voor Skachko, die
7.01 meter had gesprongen. Want de
Oostduitse Brigitte Wujak kwam drie
centimeter verder neer. Ook al in haar
laatste poging. „Een kwestie van zenu
wen in bedwang houden", meldde zij.
„Dat is trouwens heel belangrijk bij het
verspringen". Drie springsters verder
dan zeven meter, de afwezigheid van de
Amerikaanse Jody Anderson, ook al een
zeven-meterspringster, viel er minder
door op.

DOOR

WIL

KESTER

Opvallend daarentegen was wel weer de
drieduizend meter steeple. Alles had Fil
bert Bayi er op gezet om de Olympische
gouden medaille van dat nummer naar
Tanzania te halen. Bayi, de 27-jarige be
roepsmilitair. zag er zelfs van af in Mos
kou te starten op de 1500 meter. En op
die afstand was hij toch voor de komst
van het dynamische duo Coe en Ovett
wereldrecordhouder. Al zijn inspannin
gen werden echter niet beloond.

En het had er voor hem zo veelbelovend
uit gezien in het begin. Direkt na de
start had Bayi de kop genomen en het
veld een waanzinnig tempo opgelegd. De
Tanzaniaan zou er hara-kiri door plegen.
Want in de laatste ronde kwam ineens

Malinowski opzetten. De Pool overbrug
de de veertig meter die hem van de bijna
stilstaande Bayi scheidden, moeiteloos.

De routine van de oud-weréldrecordhou-
der op dit nummer en in Montreal zilve
ren-medaillewinnaar achter de Zweed
GaerderucT, had de doorslag gegeven.
Filbert Bayi kon slechts zilver mee naar
huis nemen. Dat de Ethiopiërs ook op de
steeple mee kunnen bewees de bronzen
medaille van Tura.

Wel raak

Kwam er op dit nummer ondanks he<
helse tempo werk van Bayi net geen we
reldrecord uit de bus, bij het kogelslinge
ren was het wel raak. Dit Russisch on
deronsje werd gewonnen door Sedykh
die het slingertuig 81.80 meter van zich
af wierp. De ineens ex-wereldrecordhou
der geworden Litwinov mocht als troost
prijs het zilver in ontvangst nemen. Het
brons was voor Tamm die daarmee ook
niet slecht bedeeld werd.

Naast een spierscheuring van de Belg
Fons Brijdenbach waardoor het Belgi
sche kwartet niet werd geklasseerd,
baarde de uitschakeling van Cuba op de

Tatiana Kolpakova op weg naar goud bij het verspringen.

estafettenummers nogal opzien. De Cu
banen werden gediskwalificeerd wegens
een foutieve wissel op de vier maal hon
derd meter. Zilveren sprintwinnaar Sil
vio Leonard, die als laatste loper fun
geerde, was te snel weg, zodat Lara hem
het stokje niet kón overhandigen. De
Cubaan werd hierop zo boos dat hij kei
hard met het stokje op de rug van de in
middels pas op de plaats gemaakt heb
bende Leonard mepte. De Olympische
Spelen werken de verbroedering duide
lijk in de hand.

Dat zal vanavond ook wel weer het ge
val zijn. Dan staat namelijk naast een
groot aantal andere finales ook de slot-
loop van de vijftienhonderd meter op
het programma. Met daarin de grote ri
valen Steve Ovett en Sebastian Coe. De
laatste maakte de beste tijd in de halve
finale, de eerste de beste indruk. Ovett
vond zelfs bij het uitkomen van de laat
ste bocht de tijd vriendelijk naar luid
keels roepende Engelse supporters te
wuiven. Niemand kon de demarrage die
daarna kwam volgen.

Bronislaw Malinowski is Filbert Bayi gepasseerd op de steeple en verovert
even later het goud.

MOSKOU „Niets van waar". Ad
Patilen ontkent met klem de geruch
ten dat het in het Olympisch atletiek-
toernooi protesten zou regenen. De
voorzitter van de Internationale Ama
teur Atletiek Federatie (IAAF) zegt
dat er tot dusver pas twee zijn bin
nengekomen. „Cuba protesteerde te
gen de uitslag op de 110 meter horden
en de Tsjechen dienden een protest in
tegen de uitsluiting van een atleet op
de 50 kilometer snelwandelen. Bij el
kaar dus twee, die trouwens zijn afge
wezen. In Montreal waren er in totaal
vijftien protesten. Dus het zit hier in
Moskou wel goed met de jurering".

Toch geldt in het Olympisch atletiekge-
beuren ook de oude stelregel dat er vuur
moet zijn waar rook is. Want waarom
verscheen Paulen bij de finale van het
polsstokhoogspringen ineens in eigen
persoon bij de springbak en waren er bij
de andere nummers ook plotseling IAA-
F-officials te zien? Paulen: „Dat is om
een einde te maken aan alle geruchten;
ter bescherming van de juryleden. Er is
lange tijd geklaagd, dat de roodjassen
zich te veel op de voorgrond drongen.
Daarom hebben we besloten buiten
beeld te blijven. Maar deze zaak is te
ernstig. De goede trouw en bekwaam
heid van de Russische juryleden, die,
daar blijf ik bij, het uitstekend doen,
wordt ten onrechte in twijfel getrok
ken". Er is echter vuur. Aan de hand
van fotomateriaal kon gisteren worden
bewezen, dat zich tijdens het polstok

gp^g

DOOR

||BK

WIL

KESTER

hoogspringen, nota bene het nummer
waarbij Paulen zelf aanwezig was, onre
gelmatigheden hebben voorgedaan. Op
een foto is te zien dat de Rus Kulibaba
achter de rug van Paulen om tekens
geeft aan zijn landgenoot Volkov, die op
het punt staat te springen. En dat is niet
toegestaan. Paulen: „Dat incident heb ik
niet gezien, ik heb tenslotte geen ogen in
mijn achterhoofd. Maar ik heb Kulibaba
later wel van het veld gestuurd, toen ik
hem Volkov aanwijzigingen zag geven.
Misschien doen we er goed aan een regel»
in te stéllen dat atleten, die op een num
mer uitgeschakeld zijn, het speelveld
moeten verlaten. Dan vermijden we dit
soort incidenten".

Beleed Paulen in dit geval schuld, even
tuele onregelmatigheden. De Australiër
Mitchell meende, dat zijn hinkstap-
sprongsprong van 17.50 meter (die goed
voor goud zou zijn geweest) ten onrechte
als „fout" werd aangemerkt „Wij heb

ben de film van deze sprong bestudeerd,
en daarop is duidelijk te zien, dat de jury
gelijk had", aldus Paulen. „Bovendien is
er geen officieel protest ingediend van
Australische zijda".

De IAAF-voorzitter gaat vandaag trou
wens weer voor het tv-toesiel zitten. Dit
keer om filmopnamen van het speerwer
pen te bekijken. De derde poging van de
Rus Kula, die hem goud opleverde, zou
ongeldig zijn geweest. Niet alleen zou de
speerpunt de grond niet hebben geraakt,
maar bovendien zou een official het
werptuig anderhalve meter vooruit heb
ben geschoven. Ook zouden Russische
officials de stadiondeuren hebben open
gezet om op die manier de glijvlucht van
de speer van Kula te bevorderen. „Wat
dat laatste betreft, er is nog niet bewezen
dat open deuren .een voordeel zouden
zijn bij het speerwerpen. En over de
worp moet de film uitsluitsel geven. Er
is een IAAF-official bij het speerwerpen
aanwezig geweest en die heeft niets on
regelmatigs gezien".

Paulen, die zich volgend jaar herkies
baar stelt als IAAF-voorzitter en dus wel
enkele Oosteuropese stemmen kan ge
bruiken, blijft de loftrompet steken over
de Russische juryleden. „Ik blijf erbii dat
ze het uitstekend doen. Maar menselijke
waarnemingen kunnen betrekkelijk zijn.
Want was die bal in de WK-finale van
1966 nu wel of niet over de lijn? De En
gelsen zeggen van wel, want zij werden
er wereldkampioen door. De Duitsers
zeggen uiteraard van niet. Kijk, zo be
trekkelijk is het nu allemaal"

MOSKOU Het was voor iedereen
eigenlijk een tegenvaller. Toen het
Olympisch bokstoernooi het beslis
sende stadium inging werd algemeen
verwacht dat het peil aanzienlijk zou
stijgen. Al snel werd echter duidelijk
dat daarover nog niet al te veel illu
sies moesten worden gemaakt. Zeker,
de Cubanen met de Olympische titel
houders Teofilo Stevenson en Angel
Herrera aan het hoofd, imponeerden
door hun strijdlust en voortreffelijke
conditie. Toch konden ook zij de in
druk niet wegnemen dat de Amerika
nen node in de Russische ring werden
gemist. Desondanks zou het onjuist
zijn de prestaties van de Cubaanse
ploeg daarom minder hoog aan te
slaan. Gisteren stond reeds vast dat
de eilandbewoners van Fidel Castro
met tenminste tien medailles zouden
vertrekken. De enige die de thuisreis
met lege handen zal moeten aanvaar
den is Jorge Hernandez, notabene de
olympische kampioen van Montreal.
De enige landen die zij het op beschei
den afstand nog enigszins de race naar
het eremetaal bijhouden waren Rusland
en Oost-Duitsland. Voor de andere deel-

nemnede landen was het nu toe maar
behelpen geblazen en zat er niet meer in
dan een goede figurantenrol. Op zichzelf
was dat niet erg. Vervelender was, dat er
ook boksers waren ingeschreven die het
vooral van een goede wil moesten heb
ben. Het spierstelsel was overigens uit
stekend verzorgd, maar daarbij bleef het
wel zo'n beetje. Het gevolg: harde sla
genwisselingen zonder dan wel met te
weinig overleg gebaseerd op een tech
niek waarvan de echte liefhebber van
het „édele" vuistschermen soms de tra
nen in de ogen kreeg. Het was dan ook
beslist niet verwonderlijk dat de boks-
strijd in Moskou tegenviel en tot op he
den in verhouding met Montreal weinig
knock-outs opleverde.

Niet achteruit

Alleen de Cubanen sprongen er echt uit.
Welke stijl ook werd voorgestaan, één
ding stond bij voorbaat vast. Een Cubaan
mocht niet achteruit boksen. Aanvallen
was het parool. Van de eerste tot de laat
ste minuut. Desnoods werd er ook geïn
casseerd.

Gomez raakte tot grote verwarring van*

DOOR

PETER

VAN

PUTTEN

de begeleiding kort voor het einde van
één van zijn gevechten behoorlijk aange
slagen, maar slaagde precies op tijd er in
zijn rivaal alsnog volledig knock out te
slaan. Met name in het bokstoernooi
werden de deelnemers de afgelopen da
gen vooral gedreven door de nationale
eer. Dat gold niet alleen voor de beken
de bokslanden, maar ook voor een wei
nig voorstellend staatje als bijvoorbeeld
Porto Rico.

Hoewel het landje volledig afhankelijk is
van de een boycot voorstaande Amerika
nen werd niet nagelaten als een soort

symbool de kansrijke vlieggewicht Al
berto Mercado in te schrijven. Mokkend
lieten de Amerikanen dit over hun kant
gaan. Om Mercado zo goed mogelijk
voor te bereiden werd een trainings
kamp in Mexico opgeslagen, terwijl
reeds op 28 juni in Moskou werd neerge
streken Trainer José Martinez een
tweede oom Tom figuur, die in het leger
in het grijze verleden ook zijn vuisten
wist te gebruiken, had twee sparring-
partners meegenomen. Dat waren Mali-
na en Pizarro.

Grote spel

Toen begon het grote spel. Martinez:
„We kregen de kans enkele dagen voor
de aanvang van de Spelen de sparring-
parteners te laten meedoen. Er werd
overleg gepleegd met German Rickhoff,
dat is.in ons land de man die dit soort
beslissingen neemt, en die vond het
goed.

Enerzijds was het maar goed voor deze
coach/trainer dat het zo ver kwam, want
de favoriete Mercado liep in de eerste
ronde een wenkbrauwblessure op die
verder boksen onmogelijk maakte. En

ook Malina bracht er niet veel van te
recht. Hij versloeg zijn hand. Voor de
sensatie zorgde Luis Pizarro. Hij drong
zo maar door tot de kwartfinale van het
vedergewicht. Fraai werk dus, maar er
zat een keerzijde aan de overigens toch
al onberèikbare medaille. Luis Pizarro
bleek slechts zeventien jaar te ziin. Enige
informatie leerde dat hij al driejaar bok
ste. In die periode leverde hij 46 gevech
ten. Het was de nog lang niet volgroeide
bokser uiterlijk nog niet direkt aan te
zien. Wié hem echter hoorde praten wist
genoeg. Pizarro heeft al veel te veel
klappen in ontvangst moeten nemen.
De Amerikanen mochten zich nu in het
ootje genomen voelen, gevreesd moet
worden dat Luis Pizarro het zal je kind
maar wezen - later aan de beurt komt
De talentvolle bokser uit Rio Grande zal
eveneens een rekening gepresenteerd
krijgen. Voor de bokssport was het een
goede zaak dat deze Portoricaan zo ver
kon komen. Kinderen voor de leeuwen
gooien zou zelfs in het Olympisch circus
niet mogen worden toegestaan. De ge
zondheid is daarvoor een te hoog goed.
De nationale eer zou tenminste daarvoor
moeten wijken.