■■■Ir
Expositie over
Vietnam in museum
Volkenkunde
^Parijse lichte vrouw
"ikomt in opstand
De
verhalende
schilderijen
van
Hildebrand
Bruijning
Wild Street maakt
regionale tournee
1
Monty Python
terug
in Leiden
'Monsters' nemen bewind over
En verder
Decennium in Midas
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 25 JULI 1980 PAGINA 7
Den Haj 9
jWe weten dat Parijs om
iheel andere redenen de
ichtstad" wordt ge-
oemd, maar na het zien
'an „La dérobade" van
!aniël Duval heb je wel
!e indruk dat iedereen in
'arijs het oudste beroep
Grooi-Uitoefent of er nauw bij
rieslartbetrokken is.
We zien hoe het onnozele
-schoenverkoopstertje Marie
in het vak belandt en er niet
)o In i meer uit ^an ziJ er Se*
noeg van heeft. Als zij met
lenboseen vriendin voor zichzelf
wil beginnen - zonder haar
brute beschermer - wordt zij
het Idoor een rauwe klant in el
kaar geslagen en eenmaal
laug1
terug bij haar CeGé laat hij
haar niet meer los. Het is de
békende martelgang. Net als
we denken, hé we hebben
nog geen travestiet gehad
staat fiij al op het scherm,
met Je oude sadist idem dito..
Het is Daniel Duval's ver
dienste dat hij het realisme
toch nog enigszins binnen de
perken wist te houden. Hij
had bovendien in Miou
Miou, een actrice waar we
nooit zo kapot van waren,
een hoofdrolspeelster met
zoveel „gezichten", dat je
onwillekeurig geïnteresseerd
de lijdensweg van onbezon
nen meisies naar door het le
ven getekende jonge vrouw
STUDIO: Vrouwen van
Parijs (16) met Miou
Miou en Maria Schneider.
Regie Daniel Duval.
volgt Maria Schneider als
haar weinig spraakzame
vriendin toont veel mindere
nuances in haar spel. Maar
zoals gezegd, het is een beet
je te veel van „het goede" en
je begrijpt niet waarom Ma
rie telkens weer de mooie
praatjes van haar berouw
volle vriend gelooft. Zelfs
aan het slot, als zij zich offi
cieel bij de politie heeft laten
uitschrijven en de film met
een zogenaamd „bevroren
beeld" eindigt, heb ie nog
het gevoel dat GéGe weer
achter de deur staat om haar
het vak weer in te slaan.
MILO
Biji
LUXOR: Monty Python's Life
of Brian (12) met Graham
Chapman en John Clees. Re
gie Terry Giliam.
Het Monty Python-team terug in
Leiden met bizarre grappen
waarin niemand wordt gespaard.
Men moet van dit soort absurde,
vaak gruwelijke grappen houden,
want voor Monty Python is niets
heilig. Dit keer wordt het Nieu
we Testament onder de kritische
loep genomen.
Monty Python's Life of Brian:
absurde humor en gruwelijke
grappen.
Het monsterachtige verhaal
speelt in het vissersdorpje
'Noyo' waar nauwelijks har
monie heerst tussen de ver
schillende inwoners. Eens
per jaar vieren de dorpelin
gen het zalmfeest, iets dat
met wilde taferelen gepaard
gaat. Dit jaar gaat het echter
anders. Wachthonden wor
den dood gevonden en men
sen verdwijnen. De schuld
van dit alles wordt gedragen
LIDO 1: „Monsters" met
Vic Morrow, Doug
Mcclure en Ann Turkel.
Regie: Barbara Peetsers.
door een stel diepzeemon
sters. Wat blijkt? De chemi
sche middelen die in de
zalmboerderij aan het voed
sel van de vissen worden
toegevoegd, veroorzaken li
chamelijk en geestelijke ver
anderingen bij, de mensen
die deze zalmen eten. Uit
eindelijk nemen deze mon
sters het bewind van het
dorp over. De nog niet 'be
smette' dorpelingen moeten
met elkaar, zonder het socia
le verschil van achtergrond,
de strijd opnemen tegen deze
monsters.
Geld voor restauratie van de vele oude cultuurmonumenten
is er in Vietnam nog niet.
LEIDEN Door de jaren
lange oorlog en de uitge
breide berichtgeving daar
over is bij velen het woord
„Vietnam" synoniem voor
grote menselijke ellende.
De foto's van ontblade
ring, bomkraters, oorlogs*
LEIDEN Door
hard werken en een
schier eindeloos en
thousiasme is het
werk van de schil
der Hildebrand
Bruijning tot ont
wikkeling gekomen.
Het heeft de kunste
naar nooit tegen ge
zeten, eerder is van
het tegendeel spra
ke. Zijn voortvaren
de wandel op het
kunstenaarspad is
aan verscheidene
factoren te wijten,
maar volgens de
schilder is de geno
ten opleiding le
rarenopleiding in
plaats van de speci
fieke kunstenaars-
richting aan de Aca
demie debet aan
het gladde verloop.
Kenmerkend voor
zijn doeken is, dat
de mens, in soms
diep menselijke si
tuaties, er nooit op
ontbreekt. De ensce
nering daarbij is
eenvoudig; een kale
muur met een was
lijn, grasland of ten
hoogste een paar bo
men. Maar deze in
grediënten vormen,
door Bruijning
weergegeven, een
beklemmend ver-
haaL
Hildebrand Bruij
ning heeft een am
bachtelijke achter
grond. Door de lera
renopleiding aan de
Haagse Academie
voor Beeldende
Kunsten te volgen,
heeft hij bijzonder
veel kennis opge
daan. Stillevens te
kenen, buiten teke
nen (aquarel), fanta
sietekenen (gemeng
de technieken), ana
tomisch tekenen, et
sen, lithograferen,
schilderen met olie
verf, alsmede uitge
breide theoretische
vakkennis en de
kunstgeschiedenis
werden hem aldaar
bijgebracht. Bruij
ning over zijn oplei
ding, die totaal ver
schilt met de huidige
lerarenopleiding:
„Ik ben blij, dat ik
echt een ambachte
lijke opleiding heb
gekozen. Maar het
blijft natuurlijk een
filosofisch strijdpunt
wat het beste is. Ik
ben van mening, dat
je met de gedegen
ambachtelijke ach
tergrond een bijzon
der competent leraar
kan zijn, terwijl te
genwoordig meer de
nadruk ligt op de
techniek van het
lesgeven met min
der nadruk op het
ambachtelijke as-
ïcL"
de Academie
kreeg Bruijning de
mogelijkheiud om in
de Pulgri studio in
Den Haag zijn eind
examenwerk ten
toon te stellen. De
uitnodiging op zich
was al een zekere
eer en stimulans,
maar het succes van
de expositie zelf was
wel het meest
vreugdevol. Het
aansluitende jaar
werkte Bruijning
hard en uiterst ge
concentreerd. Het
was een productieve
periode.
De vervangende mi
litaire diensttijd
Bruijning is gewe
tensbezwaarder
heeft hij in het Vin
cent Van Goghmu-
seum in Amsterdan
uitgediend. De late
avonduren benutte
hij om te schilderen.
„Erg plezierig, maar
op den duur een
vermoeiende combi
natie," aldus Bruij
ning, maar toch be
viel dat dermate
goed, dat hij twee
maal zes maanden
'bijtekende'. Sinds
mei van dit jaar
werkt Bruijning in
zijn eigen atelier,
hetgeen hij vanaf
augustus combineert
met lesgeven op een
middelbare school.
Er zit iets mensbe
schouwends in het
werk van Bruijning.
Een boodschap wil
hij er echter niet aan
meegeven: „Als men
mij vraagt naar de
betekenis van een
bepaald schilderij,
geef ik daar geen
antwoord op. Na
tuurlijk heb heb ik
mijn eigen verhaal
bij ieder schilderij,
maar dat ligt voor
iedereen verschil
lend. En als ik bij ie
der schilderij mijn
eigen verhaal zou
moeten houden, kan
ik maar beter boe
ken gaan schrijven.
De beschouwer kan
ermee doen, wat hij
wil en zo hoort het.
Subtiliteit en eigen
vertaalbaarheid
vind ik belangrijk.
Ik wil niet expliciet
iets aan de kaak
stellen en de mensen
dwingen in een be
paalde richting te
kijken. Op die ma
nier laat je weinig
vrijheid." Slechts
twee werken van
Bruijning hebben
een politieke lading.
Hij was een van de
Leidse kunstenaars,
die deelnam aan de
actie 'Leiden tegen
apartheid' en spe
ciaal daarvoor ver
vaardigde Bruijning
twee doeken, die de
onderdrukking van
de zwarten duidelijk
maakten.
Veel werken van
Bruijning worden
gekenmerkt door te
genstrijdigheid.
Bruijning over de
elementen, die in
verscheidene wer
ken terug te vinden
zijn: „Waterpoloërs
vind ik beeldtech-
nisch prachtig. Het
fegeven ook; een
rede sterke, ge
spierde kerel, die
dan zo'n lullig petje
met een nummer
erop over zijn hoofd
heeft. De narrekop,
die het toonbeld van
blijheid zou moeten
zijn, is bij mij juist
een depressief en
mistroostig kijkend
wezen. Door die te
genstrijdigheden
werk je iets beklem
mends in de hand."
Maar naast bovenbe
schreven werk por
tretteert Bruijning
(in olieverf en aqua
rel). Vaak gebeurt
dat in opdracht van
deze of gene. Om tot
een zo treffend mo
gelijke gelijkenis te
komen, maakt Bruij
ning eerst dertig tot
zestig foto's, waar hij
uiteindelijk de meest
karakteristieke van
kiest. Aan de hand
van die foto komt
het uiteindelijke
portret tot stand.
Bruijning: „Met het
portretteren wordt
ik gedwongen tot
realisme en naturali-
me. Daarna gaat het
vrije werk vaak ook
fijner. Het portrette
ren vind ik, gezien
de ambachtelijke
achtergrond, een
plezierig rustpunt."
Hildebrand Bruijning met werk in wording.
LIDO II Hardly Wor
king (a.l.) Regisseur Jerry
Lewis ook in de hoofdrol.
Grappige momenten wor
den wat te langdradig ge
bracht. (tweede week in
Leiden)
ken wanhopig steun bij el
kaar in deze Costa Gavras
productie, (tweede week)
TRIANON De vrek
(a.l.). Louis de Funès in
klassieke rol van Harpa-
gon, de vrek in Molières
gelijknamige komedie. Met
regisseur Jean Girault
brengt de Funès met deze
film een hommage aan Mo
lière. Een hommage, het
aanzien meer dan waard,
(derde week).
REX L'Acte d'amour
(16). Voor de liefhebbers
dus. -
CAMERA Azen zijn
troef (12 jr). Reprise van
de harde Trinity-jongens
Bud Spencer en Terence
Hill. Een pittige en gekke
western, (derde week in
Leiden).
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) Star Trek
(ai.)
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) On her
majesties secret service
(12).
EUROCINEMA- III (Alp
hen aan den Rijn) De
sheriff ziet ze vliegen
(a.l.)
EUROCINEMA 'IV (Alp
hen aan den Rijn)
Hardly working (a l.)
GREENWAY (Voorscho
ten) Het geheim van
Bear Island (16).
geweld en oorlogsleed 2ijn
iedereen bekend. Ook in
de afgelopen tijd is Viet
nam voortdurend in het
nieuws geweest Weer zijn
het vooral de problemen
en grote conflicten zoals
de bootvluchtelingen, de
oorlog met China, de aan
val op Cambodja, de over
stromingen en de voedsel
schaarste die de aandacht
kregen.
In het Rijksmuseum van
Volkenkunde aan de Steen-
straat 1 wordt nog tot 25 au
gustus een foto-expositie
over Vietnam gehouden.
Met de foto's van de ten
toonstelling willen de orga
nisatoren meer „binnen-
kant"-informatie over het
dagelijks leven van de Viet
namese samenleving geven.
De foto's zijn gemaakt door
de arts Roberto Crocella, die
in augustus en december
1978 tweemaal door het zui
delijke en het noordelijke
deel van Vietnam reisde en
met een grote collectie foto's
terugkwam. Uit deze collec
tie is een selectie gemaakt,
waarbij geprobeerd is het le
ven in Vietnam in thema's
te rangschikken. De onder
werpen zijn met verbinden
de tekst in een bepaalde sa
menhang geplaatst, zodat
meer van de Vietnamese
werkelijkheid zichtbaar is.
De tentoonstelling is georga
niseerd door het Comité We
tenschap en Techniek voor
Vietnam, een instelling die
zich sinds 1971 bezighoudt
met directe hulpverlening
aan Vietnam. Het accent ligt
daarbij op technische hulp
projecten.
De fraaie op groot formaat
afgedrukte kleurenfoto's
van Roberto Crocello geven
in vogelvlucht een veelzijdig
beeld van Vietnam. Aan bod
komen onder meer de ge
schiedenis van Vietnam, die
meer dan 2000 jaar terug
gaat, de landbouw en de vis
serij, de nijverheid en het
transport. Bij het laatste on
derwerp is bijvoorbeeld een
foto van de beroemde „Dien
Bien Phoe"-fiets te zien, een
fiets waarmee tot 200 kilo
gram materiaal kan worden
vervoerd en die de Vietna-
mezen in 1954 in staat stelde
voldoende wapens aan te
voeren naar Dien Bien Phoe
om de bekende slag aldaar te
winnen.
Een aparte serie foto's is ge
wijd aan de na-oorlogse pro
blemen in Vietnam, zoals de
verslaving aan verdovende
middelen. In Saigon krijgen
jonge verslaafden een ont
wenningskuur die bestaat
uit een combinatie van acu-
punctur, yoga, groepsthera
pie en het gebruik van me
dicijnen bereid uit planten
die door de verplegers zelf
worden gekweekt. Ook
wordt er op de expositie een
benopt beeld gegeven van
het leven in de grote steden
Saigon en Hanoi. Om de ex
positie niet helemaal twee
dimensionaal te maken zijn
er ook diverse Vietnamese
gebruiksvoorwerpen in vi
trines aan toegevoegd. Op
vallende opjecten zijn twee
vaasjes, respectievelijk ver
vaardigd van de aluminium
wrakstukken van een neer
gestorte B-52 bommenwer
per en van de koperen huls
van een granaat. Op de ten
toonstelling is verder nog
een doorlopende dia-voor
stelling te aanschouwen. Bij
de balie van het museum is
een informatiemap over
Vietnam te koop met foto's
van Roberto Crocella op
briefkaartformaat. Het
Rijksmuseum voor Volken
kunde is van maandag tot en
met zaterdag van 10 tot 17
uur geopend, op zondagen
van 13 tot 17 uur.
De Noordwijkse popgroep *Wild Street' de afgelopen
13 jaar bekend geworden onder de naam 'Electric
Blues' - start op 2 augustus een regionale tournee met
een concert in Hillegom. Daarna volgen tot en met ok
tober 15 concerten in onder meer Voorhout, Lisse,
Noordwijkerhout, Oegstgeest, Voorschoten, Sassen-
heim, Warmond, Katwijk en Leiderdorp. Hierna zal de
Noordwijkse popgroep een Nederlandse tournee ma
ken.
Er zijn. ook plannen voor concerten in Duitsland, waar de
eerste elpee 'Still going strong' erg goed is verkocht. Aan
het eind van dit jaar wil 'Wild Street' het nieuwe repertoi
re aan een tweede langspeelplaat toevertrouwen. In haar
dertienjarig bestaan is de popgroep het predicaat blues een
beetje uit het oog verloren. Reden genoeg voor mondhar
monicaspeler Pietro Smeding om de groep na zes jaar te
verlaten. In de oorspronkelijke Electric Blues-bezetting
Wendel Hillebrands (gitaar), Henk Vegt (drums)-en Bert
Bulk (bas) handhaaft Wild Street in alle opzichten wel de
ondertitel 'Intercityrock'.
In het Alphense Jongerencentrum Midas treedt morgen de
Venlose popformatie Decennium op.
Mogelijk herinneren popliefhebbers de groep nog uit 1974.
In de beginjaren bracht men ballads en country rock. Nu
heeft de groep het roer volledig omgegooid en trakteert
men het publiek op swingende rock en funkmuziek. In
september brengt Decennium zowel een single als een
langspeelplaat op de markt. Een voorproefje kan men za
terdag meemaken van gitarist Pierre Koster, gitarist Jac
ques Kessels, bassist Koos Koster, drummer Ger Brands,
pianist Karei Koster, saxofonist Rob Bos en zanger Hay
Witjens. Het optreden begint om negen uur.
