Italiaanse bisschop stelt hoop
op zeer late roepingen
PEN BRIEF AAN PELLEBOER:
e
impzalige
*,olr
evolgen van
fisn hoge-
ORTE
NIETTEN
Kerk in China kon overleven
door samenkomsten in woningen
kerk
wereld
gesprek van kerken
evraagd over vrouw
3 jul}eNLAND
irea bi|
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 23 JULI 1980 PAGINA 7
maa
rgdp^
De kinderen, nog wat onwennig in de eerste zonne
stralen op het Schevenlngse strand, weten niet eens
meer dat de zee er is om in pootje te baden.
kn\
;,Kjj
151940,
r-i het op den duur In
ind nooit zó nat
600 - 4 kunnen houden als In
b.v'. pte vier verrukkelijke
van deze zomer, kon
riste kind van Jan de
-ig wel op zijn soppende
mmtjes aanvoelen. Maar
km.. /(ft ooo schande, dat
ig zui l(end Jan Pelleboer op
Oegj agmorgen zendtijd
ekregen om de mool-
den daarboven In het
d zwerk wakker te
eze profeet van de
den Friese grond met zijn
Onderlijk depressief
de Tros had
lllfneten, dreef het schip
appelen prompt
- HoJos weg van onze
Zeekust. En daarvoor In
lafs voorspelde hij een
10 Dnjkgebied, waar ons
km.re vo,k allang niet meer
i Kaifekend was. Met
rsstra#rs zondagse bikini's
S1940immers begin juli al de
was een week daarvóór
m&ét tot handzame
3 t, waarmee we In
h*Jndienst de plassen In
)rportaal tot nog toe
belet hebben om
s rukken naar de
^,d geknoopte pers In de
.om y*tow-
enpakken
lag hadden we van het
tiegeld nog waterdichte
k' Jisen gekocht. Wat
v»niiin we daar nu mee aan
>enteiPr Polleboer Het zijn
e mooie helgele, die
kleuren bij onze
arbleke gezichten. En de
en konden hun lol dan
11 op en waren niet
eg te slaan van het
ildje naast de
)rmeerde Kerk. Bij elven
k het welletjes en riep ik
de bulderende storm in,
zo zoetjesaan binnen
en komen. Maar ze
)uge0 vwden terug: „Ach pap,
arure
nog even". En ach, wat doe Je
op zo'n moment als vader? Je
strijkt met de hand over je
hart en laat ze nog wat
ravotten in de modder. Want
stadskinderen komen toch al
zoveel te kort.
Die middag hadden we
afscheid genomen van de
Barteltjes, die schuin boven
ons wonen. Hij werkt al jaren
rop een ministerie. Nou ja, hij
gaat er In elk geval elke
morgen heen. En toen Van
Aardenne het Nederlandse
Volk In een nationaal
programma via alle zenders
opriep om dit jaar eensgezind
In eigen land te recreëren,
was Bartels één van de
eersten, die zijn vakantie op
Tenerife annuleerde. Het kon
net; het was precies binnen de
periode, waarin de reis mocht
worden afgezegd. De
achthonderd gulden, die hij
had aanbetaald, is hij
natuurlijk definitief kwijt. Maar
ach, wat betekent geld, als je
daarmee een minister
gelukkig kunt maken
Ik kwam net terug van de
apotheek, waar Ik op
doktersrecept tabletten had
gehaald tegen een rochelende
hoest, waar mijn vrouw al
dagen mee kampt. Ik dacht
daags tevoren, toen ik haar de
was op het achterbalkon zag
uithangen, natuurlijk ook: „Is
het wel verantwoord, wat ze
nu doet? Is dat niet de goden
verzoeken?'.'. Maar dat Is
allemaal achteraf gepraat.
„Waar gaat de reis ditmaal
heen?", vroeg ik op het
moment, dat Bartels zijn gezin
op de stoep hergroepeerde
voor de aftocht.
„Camping Saint Tropez bij
Putte op de Veluwe", riep hij.
Watertrappen
Het leek me een
levensgevaarlijk reisdoel.
Want in het late journaal van
vrijdag waren nog
aangrijpende beelden
vertoond van kampeerders,
die onder de rook van Epe
watertrappelend
ternauwernood aan de
verdrinkingsdood waren
ontsnapt. Met name
herinnerde ik me een man van
middelbare leeftijd, die met
ware doodsverachting naar
een kloeke bungalowtent van
het type Acapulco was
gezwommen om zijn jongste
kind te redden, dat niets
vermoedend ter hoogte van
het slaapcompartiment
ronddreef in zijn reiswieg.
Je kon zien, dat de man veel
water binnen kreeg. Maar
toch klauwde hij zich,
vastklampend aan de toppen
van sparrebomen, een weg
door die onafzienbare
binnenzee. Terecht kreeg hij
dan ook een pluim van de
NOS-verslaggever, toen hij
zich na eindeloos lijkende
minuten, druipnat op de enige
heuvel hees, die in de wijde
omtrek nog boven water
uitstak.
„Wat ging er allemaal door u
heen, toen u voor de eerste
keer kopje onder ging?",
vroeg de reporter.
De man likte de druppels van
zijn snor en antwoordde: „Ik
worstel en kom boven. Dét
heb ik gedacht meneer. Ik
kom toevallig uit Borssele en
ik weet dus niet beter. De zee
meneer de reporter, dat is je
vriend. Maar evenzogoed is Ie
ook je vijand. Zo eenvoudig
ligt dat bij ons Zeeuwen. En
nu zou ik verrekt graag willen
weten, waar ik het Leger des
Heils kan vinden. Want een
mok dampende snert zal er
wel in blijven, zou Ik zo
denken".
Met die reportage vers In het
geheugen vroeg Ik aan
Bartels: „Bent u voldoende
uitgerust voor zo'n vakantie
Ik mag toch aannemen, dat u
gisteren ook naar de televisie
heeft gekeken".
Voorbereid
Bartels glimlachte en riep:
„Wees gerust buurman.
Bartels zou Bartels niet zlfn,
als hij geen rekening hield met
de post 'onvoorzien'. Gljsje,
laat jij meneer maar eens zien,
hoe je bent uitgerust. Als Ik
roep:WATEROVERLAST
wat doe je dan?"
Het ventje ritste zijn jekker
open en haalde er zo'n plat
pompje uit, waarmee al Jaren
rubberboten op de vereiste
spanning worden gebracht.
Twee seconden later was hij
reeds koortsachtig bezig om
vla een vernuftig ventiel ter
hoogte van de linkerdij zijn
frisblauwe broek op te
pompen.
Een aanbieding uit Hong
Kong", deelde Bartels mee,
"ja, daar schijnt het ook
behoorlijk te kunnen spoken.
Achttien vijftig. En daar is het
pompje bij Inbegrepen. Voor
die prijs weet je dus alles".
Hij deed vervolgens een greep
In de achterbak van zijn auto
en vervolgde: „En wat doen
we, als straks de tent
onverhoopt onder water
staatOpletten. Ja, daar gaan
we".
HIJ wierp een touw naar zijn
vrouw, die het vaardig om
haar zeiljopper sloeg en met
een platte knoop vastmaakte,
waarna ze de rest van het
touw doorgaf aan haar oudste
zoon Jan-Willem. Dat Is
dezelfde, die avond aan avond
op zijn brommer door onze
straat scheurt. Ik moet hem
daar binnenkort toch eens
over onderhouden. Maar
eerlijk is eerlijk: ruim binnen
de minuut zat het hele gezin
muurvast.
„Dat is geen half werk, zou ik
zo denken", zei Bartels, „en
kom gerust wat dichterbij
buurman. En bekijk de
knopen op Je dooie gemak. Je
zult er geen oud wijf tussen
vinden. Een kwestie van
goede voorbereiding".
Noodrantsoen
Hij trok me aan mijn mouw
mee naar zijn auto en riep:
„En wat ziet mijn buurman
daar nog meer liggen? Voor
het geval, dat buurman zou
mogen denken, dat de familie
Bartels wel eens iets aan het
toeval overlaat. Nee,
i buurman, dan ken je ons toch
niet goed genoeg. Kijk maar
rustig".
In de achterbak zag ik naast
twee opblaasbare vlotten met
peddel9 ook zes originele
genie-schoppen (dat klopt,
want Bartels heeft vier
kinderen), een alarmpistool
voor het afschieten van
vuurpijlen, een eenvoudig te
bedienen noodaggregaat en
twee luchtdicht afgesloten
plastic emmers, waarin
volgens een tekst op de
deksel voedselvoorraden
zaten, waarmee zes mensen
zich gedurende een week in
leven kunnen houden. (Ook
dat klopte, want de Barteltjes
zijn inderdaad met zijn
zessen).
„Zo, wat zegt mijn buurman
daarvanhoorde ik naast
me opmerken, „kunnen de
Barteltjes nu met een gerust
gemoed afreizen naar de
camping Saint Tropez bij
Putte?"
Hij gunde me de tijd niet voor
spontane bijval maar
vervolgde: „En ook mentaal
zijn wij tot aan de tanden toe
gewapend. Vanaf mei hebben
we uitsluitend boeken uit de
bibliotheek gehaald, waarmee
we ons voordeel konden
doen. De Scheepsjongen van
de Bontekoe, bijvoorbeeld. En
dat herdenkingsalbum van de
Watersnoodramp van 1953.
Nee, laat dat maar aan Bartels
over. Al komt het water ons
straks tot aan de lippen, wij
zullen geen krimpje geven".
„Soms ook oorspronkelijk uit
Zeeland?", vroeg Ik.
„Hoe kunt u het zo raden
buurman", zei hij, „de Bartels
komen uit Borssele om
precies te zijn. Ons Zeeuwen
krijg je er niet onder".
Lauwe pils
Bewonderend heb Ik zaterdag
'zijn auto nagekeken, totdat
,die in een mist van regen was
opgelost. Daarna zei ik
ontroerd tegen mijn vrouw:
„Waar een klein land al niet
groot in kan zijn Hélehe. Ik
zou zeggen: 'daar moet op
gedronken worden'. Staat de
pils koud?"
Ze knikte. Grafkoud zelfs",
zei ze, „ik heb de krat met
opzet gisteren op het
achterbalkon gezet".
Dat gebeurde amper vier
dagen geleden. En vanmorgen
had Ik weer dorst. Mag Ik
asjeblieft, want voor het eerst
sinds zeven weken scheen de
zon. Ik dacht eerst „hoe
komen die vlekken op de
driezitsbank?". Maar het
waren schaduwen. Mijn
hemel, ik wist echt niet meer,
hoe die dingen er uit zagen.
Het bier was lauw. LAUWE
PILS, meneer Pelleboer, IS
EEN KLAP IN JE GEZICHT.
Dat weet u evengoed als ik.
En zojuist vroeg mijn vrouw,
of er nog groene
betaalcheques In huls zijn.
Want ze heeft een snoezige
bikini In de winkel zien liggen.
En als ze toch de stad in gaat,
wil ze gelijk ontharingscrème
kopen. Want ze wil er toch
straks een beetje knap bij
liggen op het grasveldje naast
de Gereformerde Kerk.
Dat heeft u allemaal op uw
geweten met dat mallotige
Hoge Drukgebied, meneer
Pelleboer.
Ik heb nooit geweten, dat een
profeet zo laag kan zinken.
LEO THURINQ
rol van de vrouw in de kerk en de kwestie van de
iting van de vrouw tot het priesterambt moeten in
logische gesprekken tussen anglicanen, katholieken
rthodoxen worden besproken. Aartsbisschop Robert
ncie van Canterbury heeft van de anglicaanse gene*
e synode in Londen öpdracht gekregen met genoem*
2,. kerken daarover contact op te nemen.
bedoeling is, dat duidelijk wordt of de drie partijen het
jvensps kunnen worden over de rol van de vrouw in de kerk
of de kwestie „vrouw in het ambt" een obstakel is voor
verdere oecumenische toenadering. Anders dan andere
jlicaanse kerkprovincies weigert de kerk van Engeland
toelating van vrouwen tot het ambt, omdat ze meent, dat
compromisloze houding van de katholieken en ortho-
ten in deze moet worden geëerbiedigd. De kerk van En-
and wil, dat de voortgang naar christelijke eenheid niet
lukt.
1 Groot-Brittannië mogen vrouwelijke priesters van andere
stal kerken van de mondiale anglicaanse geloofsgemeen-
110.1 ap geen geestelijke handelingen verrichten en slechts bij
Sondering een preek houden.
x 33
bekende orthodoxe
in "fester Dimitri Doudko,
in januari is aangehou*
i en zich nadien op 20
i in een vraaggesprek
M ,r de televisie heeft „be-
w t rd", heeft nu ook een
ita brief geschreven aan
riarch Pimen van Mos-
u. Volgens het persbu*
u Tass betreurt hij daar-
Het Vaticaan is niet erg inge
nomen met het voorstel van de
bisschop van het Italiaanse
Fano, mgr.Costanzo Micci, om
gepensioneerden, bejaarde
mannen en weduwnaars een
spoedopleiding tot priester te
geven om aldus te voorzien in
et nijpende tekort aan pries
ters. De hoop van het Vaticaan
blijft gevestigd op nieuwe
groei van het aan tad priester
roepingen onder jongeren, of
schoon er op dit ogenblik geen
tekenen zijn die in deze rich
ting wijzen.
BisschopMicci van Fano aldus
onze correspondent in Rome meent,
dat onder ouderen en gepensioneer
den, die na een druk bezet leven
opeens niets meer om handen hebben,
menig kandidaat voor het priester
schap schuilt. Hij heeft in Montegiove,
dicht bij Fano, dat weer ligt aan de
Adriatische Zee tussen Rimini en An-
cona, een tehuis geopend waar oude
ren zich op het priesterschap kunnen
voorbereiden.
De bisschop geeft toe, dat het denk
beeld is geboren uit de alarmerende
situatie van dit ogenblik. In twintig
jaar tijd is het aantal priesterwijdin
gen in Italië tot de helft teruggelopen.
In 1961 meldden zich in Italië 701 jon
geren voor de opleiding tot het pries
terschap. Verleden jaar meldden er
zich 384, van wie slechts een gedeelte
de studie voltooit. Het bestaande
priesterbestand is sterk onderhevig
aan vergrijzing en uitdunning.
Zorgwekkender voor de kerk dan in
de rest van Italië is de situatie in
Rome. In 1900 werden er tien nieuwe
priesters gewijd, verleden jaar slechs
zeven. In hetzelfde tijdvak is de be
volking van Rome verzevenvoudigd.
Het Italiaanse episcopaat heeft een
programma opgesteld voor de reorga
nisatie van de seminaries en vorming
van de toekomstige priesters. Daar
naast zoeken sommige bisschoppen
zelf naar een oplossing, zoals mgr.
Micci die dan kandidaten onder de
oudere mannen wil zoeken. Kardinaal
Pellegrino van Turijn zoekt een oplos
sing in de vorming van groepen onge
huwde volwassenen, waaruit mis
schien kandidaten voor late roepingen
naar voren komen.
eens zijn „tegen de
Unie gerichte activi*
In de brief, die is
tomen in het informa-
ilad van het patriar*'
iart ut van Moskou, ver
ier kt de 59-jarige Doudko
et uiterste nederigheid
vergeving voor al mijn
dwalingen". Hij zegt zich
ervan bewust te zijn, dat
hij „onder drang van hypo
crisie ongeluk heeft berok
kend aan alle gelovigen en
aan het vaderland".
De Zuidkoreaanse militaire
autoriteiten hebben zes kat
holieke priesters en een
vrouwelijke religieus gear
resteerd, omdat zij „onware
berichten" zouden hebben
verspreid over gebeurtenis
sen in de stad Kwangju, waar
in mei bloedige onlusten wa
ren uitgebroken tussen be
volking en leger. De autori
teiten zeggen, dat de gearres
teerden „wilde boosaardige
Seruchten hebben uitge-
acht", deze op de band heb
ben vastgelegd en naar Japan
hebben gesmokkeld. Vorige
maand heeft een groep Ja-"
panse katholieken in Tokio
aangekondigd, dat zij een
onderzoekscommissie wilden
instellen naar de gebeurtenis-'
sen in Kwangju, die volgens
hun bronnen duizend doden
en vijftienduizend gewonden
tot gevolg zouden hebben ge
had.
Twintig Duitse pastorale
lekehelpers, die een missio
naire cursus hebben ge
volgd, verblijven tot 2 au
gustus in Manilla op de Fi
lippijnen om daar kenis te
maken met het werk van
de kerk in de sloppenwij
ken en de nieuwe stadsde
len. Daarnaast zal de groep
een week lang op het ei
land Mindoro in basisge
meenschappen wonen. De
deelnemers aan de studie
reis een soortgelijke
wordt ook door Nederland
se groepen ondernomen
hebben zich in verscheide
ne bijeenkomsten op hun'
verblijf voorbereid.
In China leeft het geloof niet alleen,
bet heeft er ook wortel geschoten, vol
gens de in Maleisië wonende Chinese
priester, pater Peng, die een bezoek
van een maand aan de volksrepubliek
China heeft gebracht. Bij de overna
me van de macht door de communis
ten indertijd was hij uit het land ge
vlucht
In het door pater Pang bezochte noorde
lijk deel van Mandsjoerije, waar hij zijn
ouders en familieleden terugzag, kon hij
constateren, dat van zesenzestig priesters
Volgens pater Pang zijn sinds 1978, het
jaar .waarin de katholieken een zekere
vrijheid herkregen, de kerken overvol.
Ook jongeren onder de achttien jaar, aan
wie wettelijk het praktiseren van de
godsdienst is verboden, beleven hun ge
loof. De door het Vaticaan niet erkende
..Katholieke Patriottische Vereniging"
heeft in het noordelijk deel van Mands
joerije weinig weerklank gevonden.
Volgens een verslag van de Lutherse
Wereldbond over de toestand van de
kerk in China staat het vast, dat de kerk
als „huiskerk" heeft kunnen overleven.
Er zijn momenteel naar schatting twin
tig- tot veertigduizend van deze „huis
kerken". Aan de diensten in particuliere
woningen nemen tussen de twintig en
vijftig gelovigen deel. Op het ogenblik
staan de gelovigen in China weer
tweeëntwintig kerkgebouwen ter be
schikking. Vorige week zondag werd in
Peking de tweede protestantse kerk in
gewijd.
Naar de Lutherse Wereldbond verder
meedeelt zal binnenkort een panchinese
evangelische synode worden gehouden.
Het college van bisschoppen van de pa
triottische kerk heeft besloten tot stich
ting van een priesterseminarie en een
theologisch instituut, die spoedig zullen
worden geopend.
Kerkhistoricus
prof. H. Jedin
overleden
Op het kerkhof Poppels-
dorf in Bonn is gisteren
het stoffelijk overschot be
graven van de op 80-jarige
leeftijd overleden kerkhis
toricus prof. Hubert Jedin.
Vorige maand nog was hij
bij zijn verjaardag door de
paus geëerd met ae benoe
ming tot apostolisch proto-
notarius en werd hem door
kardinaal Höffner, de
voorzitter van de Duitse
bisschoppenconferentie, de
gouden Bonifatiusmedaille
uitgereikt
Jedin wijdde zich na 1939,
toen hij ternauwernood aan
de Gestapo ontkwam door
naar Rome uit te wijken, uit
sluitend aan het bestuderen
van de geschiedenis van het
concilie van Trente, die hij
tussen 1949 en 1976 in vier
delen vastlegde. Dit werk
wordt door kerkhistorici ge
zien als een hoogtepunt in
het moderne concilie-onder
zoek en van de kerkelijke
historiografie. Ziin meer dan
vijfhonderd publikaties heb
ben Jedin tót de belangrijkste
kerkhistoricus van de moder-
