Er is niets mis met Alphense vuilstortplaats
Straks tuft Huub Hoogenboom met zijn
■3 nieuwe schouwtje het Paddegat over
bijzonder jaar voor
n'Rijnlandse Molenstich ting
rarend Variété bedwingt de kou
DONDERDAG 3 JULI 1980 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
scheepstimmerman. „Onze
familie is altijd al een volkje
van scheepsbouwers
geweest, al honderden jaren.
Dat is niet meer na te gaan.
En altijd hier, op deze plek
aan de Witte singel in
Roelofarendsveen, zo tegen
de Brasem aan". Nog steeds
werkt Heemskerk met
eerlijk hout; geen geduvel
met plastic of polyester. Hij
leverde houten kano's voor
het Amsterdamse Bos en
recreatiegebied bij Haarlem.
Zijn opdrachtgevers daar
moesten ook niks van dat
kunststof hebben.
Heemskerk, die op z'n
dertiende in het vak kwam
zweert bij hout; voor z'n vis-
en roeibootjes, voor z'n
kano's, voor z'n puntertjes.
„Wel hier en gunter, kom in
m'n punter", is voor hem
meer dan een liedje alleen.
Hij is zowat de enige die nog
houten donkerglanzendè
kano's in elkaar flanst.
„Vroeger had iedereen hier
in de buurt zo'n bootje of
punter, maar sinds de
ruilverkaveling is dat veelal
weggevallen. Het is nog
maar voor de luuks dat ik
aflever, maar het werk is
hetzelfde gebleven".
En nou dan die nieuwe
overzetter voor Huub
Hoogenboom, die een jaar
gevaren heeft, heen en weer
over het Paddegat tussen
Heimanswetering en
Brasem, tussen Wijde Aa en
Does, met een roeibootje.
Dat was het „pontje" ook
tussen Roelofarendsveen en
Woubrugge. Hoogenboom
kon het niet meer bijbenen,
want de recreatie neemt toe
en „bij mooi weer sterft het
van de fietsers en daar kan
die man niet tegenop
roeien", vertelt Ko
Heemskerk. „Daarom
bestelde hij bij mij deze
houten schouw. Het vaartuig
lijkt op een Fries
zeilschouwtje met die hoge
kanten; het is eigenlijk een
verbastering. Die dingen zie
je niet meer. Het ontwerp is
van mijn oudste broer, Piet
Heemskerk zogezegd. Het is
zeven meter lang en twee
meter veertig breed".
Nu is Ko Heemskerk er de
man niet naar om vertederd
naar zijn werkstuk te kijken.
Misschien weet ie niet eens
wat vertederd is. Maar hij
laat wel iets van een zekere
trots blijken. „Allemaal
hardhout meneer.
Hoogenboom zei: een ijzeren
boot mot ik niet. Die zinkt
als ie volloopt. Hout mot het
zijn. Hout zinkt niet. Klaar".
Drie weken werk voor
Heemskerk en Schakenbos,
die als Noach een andere
i boot
ark bouwen. Lijm erop, even
drogen en dan tegen de
spanten aanklemmen en de
nagels erdoor hameren. En
een echt houten roer erop,
met helmstok. Heemskerk
wikt en Waterstaat beschikt,
maar straks kan
Hoogenboom met z'i
vol het Paddegat ov
puffen, want roeien
niet meer bij, daar is het
schouwtje te groot voor.
Scheepsbouwer Heemskerk
ziet er wel gat in; de romp is
nagenoeg rond. Over rond
gesproken: dat harde hout
buigen tot een bekoorlijke
ronde vorm is geen
kleinigheid. Heemskerk:
„De plaatsen waar gebogen
moet worden moet je eerst
goed heet maken. Tegen het
branden aan. Kijk maar,
daar zie je dat zwart
geblakerde hout. Het is dan
zo gloeiend, dat je je hand er
niet tegenaan kunt houden.
Het hele ouwe werk hè is
dit. Het is een karwei dat
vlot loopt. Nog een geluk,
dat het slecht weer is. Dan
kijken hoe 't ermee staat.
Hoe de nieuwe overzetter
komt te heten Ik zou het
niet weten, 't Zal wel
„Paddegat" worden. Dat
moet je maar aan die man
overlaten".
Bond
van Ouderen
geeft
geld voor
rolstoel
TAD/ REGIO LEIDSE COURANT
ÏOLLEGE NA
>NDERZOEK
1LPHEN AAN DEN RIJN „Er bestaan geen
oenen om aan te nemen dat er ooit sprake is
hveest van stortfooien. Verder blijkt uit het
derzock dat er nimmer vaten chemisch vuil
de Alphense stortplaats zijn gedumpt. Onze
pclusie is, dat er geen enkele reden bestaat
an te nemen dat de vuilstortplaats niet
functioneert". Aldus een verklaring van
Alphense college van burgemeester en wet-
iders.
it d| verklaring kwam na het rumoer dat ontstaan
rond mogelijke gifstortingen. Geruchten, die
frden aangezwengeld door
plann*
nslaani
geluk]
rhedei
stortplaats in de Alphense Coupépolder die jaren
gejeden zouden hebben gezien dat er vaten werden
gestort. De geheimzinnigheid steeg ten top toen
voorts werd toegevoegd dat de illegale stortingen
van tijd tot tijd diep in de nacht plaats vinden. De
geruchtenbol spatte uiteen toen raadslid Henk Me
taal vorige week bij een raadsvergadering opening
van zaken eiste en een onderzoek naar de juistheid
van de verklaringen. En passant merkte het
PvdA-raadslid nog op dat de ambtenaren belast
met het toezicht op de vuilstortingen, werden om
gekocht en hij voorts over aanwijzingen zou be
schikken dat het in Alphen niet anders gebeurde.
De beschuldiging kwam keihard aan bij burge
meester Paats die eiste dat Metaal óf zijn veront
schuldigingen aan zou bieden, óf zijn bevindingen
zou overdragen aan de officier van justitie. Metaal
koos eieren voor zijn geld en liet het college giste
ren weten dat hij de beschuldigingen niet hard kon
maken en deze derhalve inslikte.
Uit de verklaring van B en W blijkt dat het punt
aangekaart is bij de betrokken ambtenaren: „Zo
wel het uitvoerend als het toezichthoudend perso
neel, alsmede de containerbedrijven, hebben - on
afhankelijk van elkaar - verklaard dat van het
of aanbieden van dergelijke fooien nim
mer sprake is geweest. Gegevens waaruit het te
gendeel zou kunnen blijken, zijn niet gevonden. Er
bestaat dan ook geen enkele reden de gegeven ver
klaringen in twijfel te trekken", aldus de verkla
ring. Ook de illegale vuilstortingen worden naar
het rijk der fabelen verwezen. Het onderzoek
strekte zich uit tot de buurtbewoners. Geen enkele
echter kon de geruchten onderschrijven. Eén er
van wist vaag dat dit zo'n vier jaar geleden moest
zijn gebeurd. Ook deze informant kon geen verde
re mededelingen doen waaruit onregelmatigheden
zouden moeten blijken.
Wederom wijst de wethouder er op dat de stort
plaats open is tussen zeven uur 's morgens en vijf
uur 's avonds en dat buiten deze tijden slechts bij
bijzondere omstandigheden wordt gestort. Controle
wordt uitgeoefend door de gemeente, provinciale
waterstaat en de regionale inspectie van de volks
gezondheid en milieuhygiëne. Tenslotte wordt op
gemerkt dat de stankoverlast die de laatste tijd
nogal eens werd waargenomen, veroorzaakt is
door een scheuring in een scheidingsdam waardoor
perculatiewater uittrad. De scheur is weer het ge
volg van de langdurige droogte van het voorjaar.
Aldus komt het college tot de conclusie dat er in
Alphen niets aan de hand is.
„won
len ovEIDEN De Rijnlandse Molenstich-
reeft bg, die sinds maart 1959 opkomt voor
n wont behoud van molens rondom Leiden,
fgelopm terugzien op een bijzonder jaar. Er
e logiaren wat wijzigingen in de samen-,
mometlling van het bestuur, door het over-
den in september van de penning
eester. de heer E. van de Velde, en het
rijfslevtreden in maart als voorzitter van de
meniier A. Bicker Caarten. Eerstgenoemde
Er zirvulde zijn functie sinds 1970, terwijl
nnen zj voorzitter zijn functie heeft uitgeoe-
did sedert de oprichting van de stich-
Wig.
groot
wordd heer Bicker Caarten geniet grote be
If uur |ndheid onder andere als schrijver van
n aantal molenboeken, als voormalig
ktuurslid van de vereniging „De Hol-
istorischdsche Molen" en als voormalig lid van
duidel Provinciale Molencommissie in Zuid
realland. De heer Bicker Caarten, al jaren
iur oncionachtig in Meppel, blijft nog aan de
Dt en nichting verbonden als beheerder van
om zev|t foto-en dia-archief.
Hof vj financiële kant van het molenbehoud
kunnjjft een zorgenkind voor de Rijnlandse
j>lenstichting, ondanks het soulaas dat
i geboden wordt door het verbe
de provinciale subsidiebeleid. Vooral
de voortdurende inflatie is een last die het
reëel uitvoerbare werk elk jaar vermin
dert. De subsidiestop voor de restauratie
van molens blijft een spaak in het wiel
steken van elke planning op langere ter
mijn. Daartegenover kan gesteld worden
dat van diverse zijden, vooral tesamen
met onder andere de Rijksdienst voor de
Monumentenzorg en „De Hollandsche
Molen", oplossingen gevonden worden om
toch tot nodige restauratie te geraken.
Ook van provinciewege ontbreekt het niet
aan medewerking bij het voorbereiden
van voorgenomen restauraties. Van be
gunstigers werd een totaal van 9.628,-
aan contributies ontvangen, het welk uit
eraard een welkome aanvulling voor de
hoge uitgaven betekende.
In het molenbestand kwam gedurende het
verslagjaar 1979 geen wijziging. Momen
teel zijn een negenentwintig molens aan
de zorgen van de stichting toevertrouwd.
Aan al deze molens had allerhande onder
houdswerk plaats. Het werd verricht door
een in vast dienst van de stichting zijnde
molenmaker en de molenmakers Verbij
uit Hoogmade en Verheij uit Rijnsater-
woude, alsmede door de Oude Adese riet
dekker J. Opdam. Een vijftal molens on
derging een volledige verf- en teerbeurt.
Het jaarverslag vermeldt naast de zakelij
ke gegevens over het wel en wee van de
Stichting gedurende het afgelopen jaar
voorts nog een aantal interessante artike
len op het gebied van de molens die bij de
Stichting in eigendom zijn. Zo schreef de
heer A. Bicker Caarten een artikel over
gevelstenen in de muren van de Rijnland
se poldermolens, de heer P. J. M. de Baar
een uitgebreide verhandeling over de uit
vinder van de vijzel, Symon Jacobs. Hul
sebosch en J. Dekker over een inwendig
conserveringsmiddel, poly-urethaan,
kunststof die geen nadelige invloed
weersomstandigheden en licht onder
vindt. Men heeft onderzocht of deze stof
ook niet aangewend kan worden in de
molenbouw en wel ter conservering
holle stalen molenonderdelen, zoals roe
den en spruiten, waar andere methoden
toch niet die resultaten opleverden, die er
van verwacht werden. Dat onderzoek is
positief uitgevallen en voor zover nu
reeds bekend zullen beide roeden voor de
Hondsdijksemolen (Koudekerk aan den
Rijn), de buitenroede voor de Buurtermo-
len (Rijp we tering) en de lange spruit voor
de Zelden van Passé (Zoeterwoude) op
deze wijze inwendig worden geconser
veerd.
tlDEN - Hoewel de lucht er dreigend uitzag en de wind dui-
^ijk zijn aanwezigheid deed gelden, liep het gistermiddag te-
i drieën aardig vol bij het Varend Variété. Bij het stalletje
t pannekoeken kon het publiek zich opwarmen, terwijl de
tiers nog aan de techniek knutselden. Deze bestond uit twee
crofoons, electrische versterking voor de piano, bas en ukele-
I Verder bleken aan muziekinstrumenten nog aanwezig twee
•en blaasinstrumenten, een accordeon en een drumstel. Het
zag er prachtig uit, en stelde een kade voor waarlangs
een schip moest afmeren.
voorstelling begon toen één voor één de spelers tevoorschijn
men; dit waren fraaie momenten waarbij de aandacht van
rubliek telkens weer naar de volgende speler getrokken
Elk had dan ook zijn eigen type met bijbehorende eige-
jardigheden: rockzanger, gepensioneerde kapitein, boertje van
«ten, vliegenier, clown, enzovoort. Een echt verhaal bezat de
prstelling niet; het optreden bestond uit een aantal losse sket-
s en situaties waarin telkens een ander personage de hoofd
rol had. Deze scènes werden verbonden door de basissituatie, het
feit dat men allemaal op de boot staat te wachten, die maar niet
aankomt.
De meeste sketches waren heel aardig, hadden een paar goede
vondsten, en werden over het algemeen leuk gespeeld. Toch
misten ze allemaal net je dat, een bijzondere toets of een uitge
kiende pointe. De aanwezige ideeën werden niet genoeg uitge
speeld, en de sketches hadden geen duidelijk einde, waren geen
afgerond geheel. Het idee van het waarzeggen, op zich neel
goed, was niet uitgewerkt; met de dubbele bodems in de kisten
werd weinig gedaan. De muziek kan een heel goede ondersteu
ning worden, maar bungelde er nu nog een beetje bij. Deson
danks hebben de spelers kans gezien een kleumend publiek een
uur lang bezig te houden, wat bepaald geen sinecure is. Ook
vanavond kan men deze voorstelling zien op de hoek Oude Sin
gel - Noorderstraat. De toegang is vrij dankzij een subsidie van
de gemeente Leiden.
-4 JACQUELINE MAHIEU
HARDHOUTEN VAKMANSCHAP VAN VEENSE SCHEEPSTIMMERMAN HEEMSKERK
Op een 'gezellige middag' In de recreatieruimte van het bejaardentehuis Room
burg bood de voorzitter van de Leidse afdeling van de Bond van Ouderen, de heer
M.F.Cozijn, het bestuur van het bejaardentehuis een geldbedrag van 400 gulden
aan dat bestemd was voor de aanschaf van een rolstoel. Van de gift was 300 gul
den afkomstig uit de kas van de Bond van Ouderen terwijl het bedrag tot 400 gul
den werd aangevuld door een anonieme gever. Bij elkaar voldoende voor ruim
een halve rolstoel. In zijn korte speech benadrukte de heer Cozijn het belang voor
ouderen om georganiseerd te zijn. Hij riep de aanwezigen op om lid van de bond
te worden en 'de krachten te bundelen in de strijd om inspraak en en medezeg
genschap'. De gift werd door het bestuur in dank aanvaard.
telt
Over een week of drie
moet het zover zijn. Dan
pruttelt Huub
Hoogenboom op zijn met
een 10 p.k motor
aangedreven
splinternieuwe „pont"
het Paddegat over, met
aan boord een stuk of
twintig mensen en even
zoveel fietsen of
brommers. Hoeveel het
er precies zullen zijn
moeten we nog even
afwachten; dat is een
zaak die door
Provinciale Waterstaat
wordt bepaald.
Ko Heemskerk Gnuift
lichtelijk: hij heeft kennelijk
niet zo n hoge pet op van
Waterstaat. „Je moet je aan
hun voorschriften houden,
de breedte, de lengte en de
hoogte van je bootje. Geeft
niks hoor, verder weten ze
er ook niets van, al heet 't
allemaal ingenieur". Ko
Heemskerk kromt de
Klanken van het hartste
out, hij lijmt, schaaft en
drijft met de drevel de
nagels in het materiaal. Hij
bouwt, samen met
schoonzoon Erik Schakenbos
(„die jongen moet het vak
ook leren"), een pracht van
een platbodem, een
zachtglooiende boot die in
het hout nog bloost van de
Zuidamerikaanse
oerwouden, want daar komt
dat iroko vandaan. „Probeer
er maar een spijker in te
slaan", nodigt Ko
Heemskerk me uit; „daar
kom je niet doorheen". Ko
zal gelijk hebben.
Heemskerk is een vitale
ambachtsman van 61. Hij is
een echte
van
ndse
[>ver-
door
deze
met
eren-
Dver-
i en
i lot
de
lijkt
naar
dege-
iging
rond-
erna-
sente
biedt
is
ïigen
foirs.
door
de
ex-ge-
het
i liter
Botenbouwer Ko Heemskerk bouwt een pracht van een platbodem.