9Ik geloof niet
in een leegloop
van het CDA'
heeft het kabinet slechts uitstel van executie?
msp. bukman kandidaat
Opvolger steenkamp:
NENLAND
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 28 JUNI 1980 PAGINA 9
uitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnenhofbuitensteBinnen
rust kis'
7 1
bom g 5 te doen gebruike-
in de laatste week
het zomerreces
;t de Tweede Ka-
zich de afgelopen
ij weer door een
brijberg van agen-
inten heen eten.
ieuw zagen wij
lij de (door ons uit-
inden) Wet van de
lerhumor in wer-
J f. Deze Wet bestaat
de simpele, maar
ran d en regel: Hoe
den i "Mer de Kamer het
Ted< en/of hoe span
ier de sfeer in de
Leidefcer is. des te meer
m. wt er gelachen
andlii jeht krijgt zij eens
uiten zoveel bekendheid
sbed je stelling van Pyt-
mj ras
is ondoenlijk, alle
n urtenissen die deze
's Lands Verga-
Qe q aal hebben doen
dden van de lach-
)'s hier te beschrij-
Dat zou een pagina
ite vergen. En dan
•n we nog niet eens
UREI"
over de slappe lach
buien die dienden ter
ontlading van opge
kropte spanningen,
zoals het jolijt dat die
spannende donderdag
avond ontstond naar
aanleiding van de door
Sytze Faber (CDA) bij
vergissing gebezigde
aanhef „Mijnheer de
fractie!" inplaats van
„Mijnheer de voorzit
ter!". Kortom, we heb
ben voor deze gelegen
heid uit de rijstebrijberg
slechts één onderhou
dend onderwerpje uit
gekozen. Hoe een mi
nister van defensie on
derkoning werd.
ONDERKO
NING 1
Tot twee maal toe de
batteerde de Kamer
deze week over het re
geringsbesluit, minister
Scholten van defensie
te benoemen tot vice-
voorzitter van de Raad
van State, een functie
die vanwege zijn be
langrijkheid ook wel
wordt aangeduid als die
van „onderkoning". De
Koningin is namelijk
voorzitter van de Raad
van State, maar zij
woont vrijwel nimmer
de vergaderingen van
dit belangrijkste advie
sorgaan van de regering
bij. De vice-voorzitter
leidt de vergaderingen
dus altijd en treedt naar
buiten op als hoogste
vertegenwoordiger van
de Raad van State. Bij
kabinetsformaties heeft
hij bijvoorbeeld een ge
wichtige adviserende
stem.
Scholten wordt dus de
opvolger van de huidige
onderkoning, dr. Rup-
pert. Voor hij minister
werd, was Schol ten ook
lid van de Raad van
State. Na zijn minister
schap zou hij er weer in
terugkeren. Hij is als
het ware door de Raad
uitgeleend aan het kabi
net. Zijn benoeming tot
vice-voorzitter was een
complete verrassing
voor de Kamer. Hoe ter
wereld had het kabinet
daartoe kunnen ko
men?, zo vroeg men
zich af. De Raad van
State had immers zelf
slechts twee kandidaten
uit haar midden, name
lijk Veringa (CDA) en
Van der Hoeven
(PvdA) aanbevolen als
mogelijke opvolgers
van RuppertDat wist
Joop Den Uyl tenmin
ste te vertellen. „Wel
nee", had Wiegel ge
zegd. In principe waren
alle leden van de Raad
van State, inclusief de
heer Scholten, kandi
daat geweest. Dat had
hij zelf van de Raad
van State begrepen,
punt uit. De Kamer, alt
hans de regeringsfrac
ties CDA en VVD als-,
mede de SGP en het
GPV, slikte dit aanvan
kelijk voor zoete koek.
ONDERKO
NING 2
De verbazing van de
Kamer was echter nau
welijks te schetsen, toen
woensdagavond bekend
werd dat Ruppert een
brief aan Wiegel had
geschreven, waaruit
duidelijk bleek dat de
Raad van State het ka
binet het liefst een keus
had zien maken uit de
heren Veringa en Van
der Hoeven. Den Uyl
had dus toch gelijk ge
had. Rood tot achter
zijn oren nam Wiegel
donderdagmiddag weer
plaats achter de rege
ringstafel. De Kamer
wilde opheldering. Dat
kreeg ze niet. maar het
werd wel een fraai de
batje.
Op de VVD na bleek ie
dereen, tot dominee
Abma van de SGP toe,
het gevoel te hebben,
door Wiegel voor het
lapje te zijn gehouden.
Of, zoals Ruud Lubbers
het zei: „Ik ben op het
verkeerde been gezet".
PPR - woord voerder
Henk Waltmans bor
duurde daar nog even
op door. „Lubbers is op
het verkeerde been ge
zet. In voetbaltermen
betekent dit dat de heer
Wiegel slim en handig
is geweest, dat hij een
trucje heeft uitgehaald
om de heer Lubbers uit
zijn spel te brengen. Op
een voetbalveld wordt
het overigens in het al
gemeen als positief er
varen als iemand op het
verkeerde been wordt
gezet. Degene, die op
het verkeerde been
wordt gezet, mijnheer
Lubbers (en hierbij
keek Waltmans veelbe
tekenend in de richting
van de minzaam glimla
chende CDA-fractielei-
der) is dan meestal de
slome, de domme fi
guur". Dikke pret in de
Vergaderzaal. „Maar
gelukkig", zo besloot
Waltmans, „hebben we
hier niet met voetballen
te maken maar met po
litiek".
Nog bonter maakte het
Ruud Nijhof, de laatste
der Mohikanen van
DS'70. „Toen ik van
morgen de ochtendbla
den las dacht ik, om het
in rond Nederlands te
zeggen: ik ben besode
mieterd". Gelach. De
naast voorzitter Dolman
gezeten griffier deed
daar echter niet aan
mee. Onparlementair
taalgebruik! Besodemie
terd, zegt-ie! Dat woord
kan niet in de Hande
lingen!", gebaarde hij
driftig. Dolman rea
geerde onmiddellijk op
de alarmerende woor
den van zijn buurman.
Zoudt u wellicht een
ander woord kunnen
gebruiken, ook in rond
Nederlands?", vroeg hij
lachend aan Nijhof. De
aangesprokene knikte
met het vlegelachtige
gezicht van de leerling
die het standje van de
hoofdonderwijzer wel
had verwacht nadat hij
in een onbewaakt ogen
blik „De juf is gek" op
een schoolmuur had ge-
krijt. „Ik zal het woord
vervangen door bedu
veld. Dat lijkt me een
heel gangbaar woord,
dat je ook wel in poli
tieke geschriften tegen
komt", antwoordde hij.
Dolman knikte dat het
goed was. maar ters
luiks keek hij toch even
of de rectificatie ook de
instemming van de
griffier kon wegdragen.
Dat bleek het geval te,
zijn.
ONDERKO
NING 3
Even later moest Dol
man echter opnieuw in
grijpen in het woordge
bruik van één der spre
kers. Het slachtoffer
was deze keer zelfs
PvdA-fractieleider Den
Uyl. „In de brief van
Ruppert staat toch dui
delijk, dat alleen de he
ren Veringa en Van der
Hoeven door de Raad
van State geschikt wer
den bevonden voqt het
vice- voorzitterschap!",
riep hij uit, nadat Jan
Terlouw van D'66 eerst
nog belangstellend had
geïnformeerd of Wiegel
wel kon lezen. „Dat is
de interpretatie van de
heer Den Uyl", kaatste
Wiegel terug. Nu werd
Den Uyl echt even
boos. „Niet alleen mijn
interpretatie, maar ook
die van de heer Lub
bers en van ieder nor
maal mens!" riep hij
vergramd in de micro
foon, het gelach om
hem heen wegwuivend.
BamDaar klonk een
hamerklapje van Dol
man. „Ik moet de heer
Den Uyl vragen, deze
woorden terug te ne
men. Zij houden in feite
in, dat de minister een
abnormaal mens is".
„Nou, dat is het ergste
niet!", antwoordde Wie
gel laconiek. Maar in
middels had Den Uyl
met een weids handge
baar al duidelijk ge
maakt dat hij de woor
den „en van ieder nor
maal mens" terugnam.
Eigenlijk ging het de
batje als een nachtkaars
uit. De Kamer zag wel
in, dat de benoeming
niet meer ongedaan kon
worden gemaakt. Bo
vendien vinden CDA
en VVD nog steeds, dat
minister Scholten het
als onderkoning best
goed zal doen. Het CDA
toonde zich echter, sa
men met de oppositie,
uiterst ongelukkig over
de wijze waarop de be
noeming van Scholten
tot stand is gekomen.
Een mooie uitsmijter
had CPN-fractieleider
Marcus Bakker. Hij
kwam daarbij nog even
terug op het feit dat
Wiegel bij voortduring
had gezegd, dat Schol
ten niet alleen benoemd
was vanwege zijn wijs
heid,maar vooral ook
vanwege zijn onkreuk
baarheid. „Ik begrijp
nu", aldus Bakker, „dat
de minister van sociale
zaken, Albeda, zoveel
invloed in het kabinet
heeft dat hij de heer
Wiegel tot onkreukbaar
vice-president van een
banenmarkt heeft ge
maakt".
DICK VAN RIET
SCHOTEN
hofbuitensteBi
end ORSCHOTEN Drs. P.
i.01 et) Bukman uit Voor-
ken oten gaat sinds drie we-
ee n door het leven als de ge-
an ipdverfde nieuwe voorzit-
beh van het CDA. Het presi-
m van het CDA heeft
9n als enige aangewezen
sl'e kandidaat-opvolger van
et I", professor P.J.A.M.
-i sc enkamp. Het dagelijks
eimtuur van de partij zal
,jn nu officieel als kandi-
VI it-voorzitter aan de leden
irdragen. Als er vanuit
christen-democratische
iterban geen tegenkandi-
en naar voren worden
Khoven (en dat zal wel
wordt hij op 11 okto-
door het CDA-fusiecon-
ongetwijfeld unaniem
ehuldigd als de nieuwe
rtijleider.
16-jarige toekomstige „Piet II", AR-
van huis uit, is momenteel nog voor-
r van de Nederlandse Christelijke
en- en Tuindersbond (NCBTB), een
tie die hij nu vijf jaar uitoefent. De
d is tot nu toe zijn enige werkgever
eest. Twinltig jaar geleden trad hij er,
ct na zijn studie sociale geografie, in
st. Het mag dan ook geen wonder he-
dat hij zeer verknocht is aan de agra-
e wereld (tijdens het gesprek bezigt
ilfs met enige regelmaat uitdrukkin-
en vergelijkingen uit de agrarische
lekti ie
jonf"
FULL-TIME BAAN
„Het kwam voor mij als een volkomen
verrassing, dat ik kandidaat werd gesteld
voor het voorzitterschap van het CDA. Ik
heb erg weinig tijd gehad om erover na te
denken. Wel heb ik nog gezegd, dat ik het
absoluut niet zou willen worden als het
niet pertinent zeker was dat Hans de Boer
er vanaf zou zien. Ik acht Hans de Boer
bij uitstek de aangewezen persoon om het
CDA te gaan leiden. Het is bijzonder jam
mer, dat hij het niet wil".
„Heel eerlijk, mijn komende vertrek uit
de NCBTB ligt me buitengewoon zwaar
op de maag, maar het is niet anders: het
CDA-voorzitterschap na 11 oktober wordt
een full-time baan. Piet Steenkamp heeft
nog te maken met een federatie van drie
partijen, die elk een eigen voorzitter heb
ben. Dat loopt wel. Hij fungeert vooral als
een soort geestelijke vader van die drie
partijen. Zodoende kon en kan hij er zijn
baan als hoogleraar wel bij houden. Ik
moet straks leiding gaan geven aan één
grote partij, dat is heel wat anders. Trou
wens, ook om andere redenen zou ik naast
het voorzitterschap van het CDA niet in
de NCBTB werkzaam kunnen blijven.
Stel je voor, dat de boeren boos zijn omdat
minister Braks van Landbouw iets heeft
gedaan dat hen niet zint. Dan zou ik me
met de boeren ook boos moeten maken,
maar even later zou ik als CDA-voorzitter
op één of andere partijvergadering weer
moeten roepen: „Wat hebben we toch een
geweldige minister van Landbouw!". Dat
kan toch niet".
MIDDENMAN
Bukman praat gemakkelijk. Hij komt
over als een vriendelijke, zachtaardige
man, met wie je niet gauw ruzie zou krij
gen. In vergelijking met de emotionele,
vaak kinderlijk enthousiaste Steenkamp is
hij echter de nuchterheid zelve. De veron
derstelling dat hij iets van een noorder
ling in zich heeft, blijkt echter fout te zijn.
„Da's mis hoor! Ik ben geboren en getogen
in Delft", zegt hij lachend.
U heeft voor de radio gezegd, dat u
een typische middenman in het CDA
bent. Kunt u dat nader toelichten?
„Ik ben me pas betrekkelijk laat, tijdens
mijn werk bij de NCBTB, in de politiek
gaan interesseren. Bij de ARJOS heb ik
nooit gezeten. Eigenlijk al vanaf het begin
van ,mijn lidmaatschap van de ARP was
het mijn wens, dat ARP, KVP en CHU sa
men zouden gaan. Dat kwam voor een be
langrijk deel voort uit het feit dat ik ook
een groot voorstander ben van oecumene
in de kerken. Ik ben gereformeerd, maar
ik ga net zo graag naar hervormde of
rooms-katholieke kerken. Wat heb je aan
al die verdeeldheid? En wat de christen
democratische politiek betreft: ik hang
niet aan extremiteiten. Ik houd niet van
de hoogmoed, die zegt: ik heb het alleen
bij het rechte eind. Eigenlijk voel ik me al
geen uitgesproken ARP'er meer, maar ge
woon CDA'er. Helemaal precies in het
midden kun je me trouwens niet plaatsen,
maar als je zou zeggen, dat ik in dat CDA
een beetje links van het midden sta, dan
zit je er niet ver naast".
EENHEIDSWORST
„Natuurlijk kan en mag het CDA geen
eenheidsworst worden van allemaal pre
cies gelijk denkende mensen. Het is heel
gezond als er verscheidenheid is in den
krichtingen. Maar die verschillende rich
tingen moeten dan wel met elkaar in ge
sprek blijven. Ik wil het als één van mijn
belangrijkste taken zien, de neigingen tot
scherpe polarisatie terug te dringen. Daar
om zou ik het ook bijzonder betreuren, als
de leden van de kritische werkgroep
„Niet bij brood alleen" uit het CDA zou
den stappen. De denkkracht die bij NBBA
zit hebben we hard nodig. Het CDA moet
zich er ook voor hoeden, de NBBA-men-
Drs. P. Bukman
sen zover te brengen, dat ze eruit stappèn.
Het CDA functioneert niet goed als een
meerderheid met alle geweld probeert een
minderheid eruit te gooien, zoals je een
aardappel pit. Ik geloof trouwens niet in
een massale leegloop bij de fusie in okto
ber. Het is jammer, dat mensen als Goud
zwaard en Von Meyenfeldt afhaken, maar
daarmee is het CDA z'n hart nog niet
kwijt. We moeten daar niet al te drama
tisch over doen".
BREDE COALITIE
Bent u een voorstander van voort
zetting van de coalitie CDA-VVD?
„Het land is in grote problemen. Om die
te lijf tè kunnen, is een breed politiek
draagvlak nodig. Het is niet goed dat er,
zoals nu, zo krampachtig geregeerd moet
worden met een kleine meerderheid in
het parlement. Dat elke stem moet wor
den geteld. Het ligt dan ook voor de hand
dat het CDA na de komende Kamerver
kiezingen eerst probeert aansluiting krij
gen bij partijen waarmee samen een brede
coalitie kan worden gevormd. Dat zal dan
in eerste instantie de PvdA zijn. Ik wil
pertinent niet dat het CDA de kant op
gaat van de Westduitse CDU, die dé socia
listen tot natuurlijke tegenhanger hebben
verklaard, waarmee nooit en te nimmer
geregeerd zal kunnen worden. Ik wil geen
enkele democratische partij als natuurlij
ke tegenhanger zien. Maar een keuze
vooraf, in de trant van „we willen per se
volgende keer met de PvdA regeren",
gaat me ook te ver".
„Uit praktisch-politieke overwegingen
heb ik in 1977 de totstandkoming van een
tweede kabinet-Den Uyl gewild. Zo'n ka
binet zou een breed draagvlak hebben.
Maar ja, het is toen door de schuld van de
PvdA niet gelukt, zo'n kabinet te "forme
ren. De houding van de PvdA was toen
uiterst laakbaar. Op alle mogelijke manie
ren heeft men geprobeerd het CDA te rin
geloren en door allerlei mangels te halen.
Dat de PvdA óp het laatst ook nog eens op
personen ging spelen, zo van „die vent
willen we niet en deze helemaal niet", dat
vond ik heel erg. Dat was allemaal'mis
schien niet gebeurd, als het kabinet-Den
Uyl niet ten val was gekomen. En het
gekke is dat ik nu, achteraf redenerend,
vind dat die val gewoon flauwekul is ge
weest. De meningen van PvdA en CDA
over de grondpolitiek waren op de keper
beschouwd gewoon lood om oud ijzer".
BOERENVERSTAND
„Laten we maar niet te diep ingaan op ac
tuele politieke zaken. Daarvoor ben ik
nog te vers. Ik heb enige tijd nodig om me
wat dat betreft in te werken. Ik kan na
tuurlijk met m'n boerenverstand heus wel
wat meningen verkondigen, maar ik doe
het liever nog niet", had Bukman vóór
het gesprek gezegd. Langzamerhand ra
ken we echter toch in de actuele politiek
verzeild. Na een ontwijkend antwoord op
de vraag of Van Agt CDA-lijsttrekker
moet worden („Moet ik me daar nou echt
op dit moment al over uitspreken? Nee,
het spijt me, dat doe ik niet") blijkt hij wel
wat te willen filosoferen over de „rit' van
het kabinet-Van Agt.
„Het kabinet moet die rit uitzitten. Het
land zou ermee gediend zijn. Als het kabi
net zou zijn gevallen, over de olieboycot
van Zuid-Afrika bijvoorbeeld, wat trou
wens een puur psychologische kwestie is
ik zie het politieke effect van zo'n boy
cot nietdan zou dat een slechte invloed
hebben op de toch al zo moeilijke opstel
ling van de begroting voor 1981. Boven
dien zou er dan op wetgevend gebied
weer het één en ander blijven liggen. Er
laten we wel wezen: waarom zou je al die
ellende van verkiezingen en een kabinets
formatie dichter naar je toe halen dan no
dig is?"
„Ik was ook erg blij toen eind vorig jaar
het kabinet niet struikelde over de kern
wapenkwestie. Mijn politieke opvatting
over de kernwapenproblematiek ligt heel
dicht bij die van de zogeheten dissidenten
in de CDA-fractie, maar toen het ernaar
uitzag dat dié dissidenten het kabinet naar
huis zouden sturen, .dacht ik: nee, dat zou
ik toch nooit doen, want daar los je de
kernwapenproblemen totaal niet mee op.
Gelukkig zagen de dissidenten dat op het
cruciale moment ook in".
DICK VAN RIETSCHOTEN
i HAAG Het kabinet-Van Agt is
Ie vroege vrijdagmorgen door het
van een naald gekropen. Dat deed
op 19 december vorig jaar, aan het
van het tweede kernwapendebat
hoewel het oog toen een stukje
er was. De sfeer waarin het kabi-
de beide huzarenstukjes uithaalde,
ichilde echter volkomen. Tijdens
debat van gistermorgen over de
boycot tegen Zuid-Afrika was het
inet aanmerkelijk dichter bij een
nitieve crisis dan in december
is ook, dat Van Agt deze week min-
glorieus uit het stof herrees dan na
kernwapendebat. Een aantal „dissi-
en" hield weliswaar, toen het erop
kwam, het kabinet overeind maar on-
ts dat zijn er nu toch zes CDA'ers,
ijgenoten van Van Agt, die met hun
vóó'- de motie van wantrouwen van
'VdA het kabinet in alle duidelijkheid
>en gesommeerd heen te gaan. Dat
nog niet eerder vertoond. Het kabinet
dit gegeven dan ook zeker ernstig in
ichten moeten houden bij het opstel
van de rijksbegroting voor 1981, een
operatie die door vriend en vijand als ui
terst moeilijk wordt omschreven en waar
bij het kabinet intern tvel eens uit elkaar
zou kunnen spatten. Voor de zes is de
maat met frustraties nu meer dan vol.
DICK VAN RIETSCHOTEN
Niet, dat zij alle vertrouwen in het kabi
net met ingang van vrijdagmorgen heb
ben opgezegd, maar tijdens de eerstvol
gende principiële discussie in de Kamer
waarbij het kabinet de kop in de wind
gooit, zullen de zes ongetwijfeld opnieuw
van zich laten horen. En misschien zal het
dissidentenkorps dan inmiddels toch weer
worden uitgebreid.
Wankelmoedig
Overigens kan de slotconclusie na het
boycotdebat van donderdagnacht niet an
ders luiden, dan dat een aantal dissiden
ten weinig politieke moed en zelfverze
kerdheid heeft getoond. Hoe vreemd het
ook moge klinken, het kabinet is niet ge
red door de manoeuvres van Van Agt,
niet door de handelwijze van Lubbers
maar door de wankelmoedigheid van een
handjevol mensen uit de linkervleugel
van het CDA. Hadden gerenommeerde
dissidenten als De Kwaadsteniet, Beine-
ma, Borgman en in zekere zin ook Faber
net als „de zes" de motie van wantrouwen
van de PvdA gesteund, dan was het kabi
net gevallen. Twee van hen hadden dat al
kunnen bewerkstelligen. Zij maakten ech
ter uiteindelijk dezelfde praktisch-politie
ke afweging als de KVP'ers Lansink en
Joep de Boer en de ARP'er Veerman, die
tot veler verrassing aanvankelijk ook de
PvdA-motie vóór een onmiddellijke olie
boycot steunden. Die afweging luidde: we
zijn het niet eens met de handelwijze van
het kabinet, dus daar moest kritiek op
worden geleverd door middel van onze
steun aan de eerste PvdA-motie, maar als
Van Agt die kritiek afwijst, is de zaak ons
(nog) geen crisis waard; het kabinet heeft
tenslotte haar goede wil getoond en ver
dient derhalve voorlopig het voordeel van
de twijfel. Opmerkelijk is, dat de zeven
uit-de-boot-vallers beweren, die afweging
geheel zelf te hebben gemaakt. Zij zouden
daartoe niet zijn aangespoord door fractie
leider Lubbers. Die bevestigde tijdens het
laatste fractieberaad alleen maar de me
ning die zij zelf al gevormd hadden. Ster
ker nog: Sommigen zouden zelfs van el
kaar niet hebben geweten, of ze voor of
tegen de motie van wantrouwen gingen
stemmen.
Frustaties
Waarom hebben dan toch „de zes" (Schol
ten, De Boer, Buikema, Couprie, Van
Houwelingen en Dijkman) wél voet bij
stuk gehouden? Omdat voor hen op een
gegeven moment uitsluitend politieke
overwegingen een rol speelden. Bij hen
ging het uiteindelijk niet meer in de eer
ste plaats om de boycot-zaak zelf, maar
om het beleid van het kabinet-Van Agt
als geheel. De afwijzende houding van het
kabinet tegenover de vorige week geuite
wens van de Kamermeerderheid, op dit
moment een eenzijdige olieboycot tegen
Zuid-Afrika in te stellen (de motie van de
CDA'er Scholten) was voor hen de beken
de druppel die de emmer deed overlopen.
Allerlei voorgaande frustraties kwamen
daarbij boven, met als grote uitschieter
het kernwapendebat van december. De
maat was vol, het kabinet moest hoe dan
ook weg, ongeacht de eventuele prakti
sche gevolgen daarvan voor de sociaal-
economische situatie, voor de eenheid in
het CDA, voor de aanstaande fusi^ van
ARP, KVP en CHU en voor de verkie
zingsuitslag die het CDA ten deel zou val
len. Zij deden een zeer bewuste keuze te
gen het kabinet-Van Agt.
Begroting
Intussen kan niet gezegd worden, dat het
kabinet voorlopig weer verlicht adem kan
halen. De begrotingsslag die voor de deur
staat (6 miljard extra bezuinigen), zal het
uiterste van de wilskracht en plooibaar
heid van het CDA- en VVD-kamp en van
elk der individuele ministers vergen. De
voorspellingen beloven voor het kabinet
weinig goeds. Een aantal CDA'ers (ruw
weg de linkervleugel, ofwel de wijde
kring van potentiële en ware dissidenten)
hoopt nu met de oppositie stilletjes, dat de
regeringsploeg tijdens het begrotingsover
leg in het Catshuis uit elkaar spat. Dan
treft noch de fractie van het CDA, noch
die van de VVD enige blaam; zij houden
beide schone handen. Van Agt zal dar
zelf moeten constateren dat zijn pelgrima
ge met deze ploeg mislukt is. Dat zal zijl
kansen op het lijsttrekkerschap van het
CDA aanzienlijk kunnen verminderen
Als deze theorie klopt, zou de „narrow es
cape" die het kabinet vrijdagmorgen heef-
gemaakt slechts uitstel van executie me
een maand of twee zijn. Maar, om met dt
discipel Thomas te spreken: we willet
eerst zien en dan pas geloven.
