Johan van
de Velde
opvolger
Zoetemelk?
3
Jack van Meer in zijn elemei
Hennie
Top laat
zich
niet
weer
aftroeven
Zes renners al
zeker van wereld
kampioenschap
GuiseppeSaroml
opvolger van
Francesco Mosei
SPORTTRIBUNE
Geen straf voor ThurE'
11
Johan van de Velde wordt geflankeerd door Jos
Schipper en Theo de Rooy, twee "individuelen", die
naast het goud grepen.
GEULLE Johan van de Velde, de nieuwe
kampioen van Nederland bij de beroepswiel-
renners, bewees niet alleen tijdens de titel
strijd klasse te bezitten. Onmiddellijk na zijn
geslaagde greep naar de macht bedankte hij
zijn ploegmakkers voor het in hem gestelde
vertrouwen. En ook zijn stralende ploegleider
Peter Post werd niet vergeten. Belangrijker
nog dan zijn correcte optreden was echter het
feit, dat Johan van de Velde op het beslissen
de moment het kopmanschap waardig bleek.
Hij droeg de „last van de wedstrijd" met allu
re. Hij durfde zelfstandig te beslissen waar de
definitieve aanval moest worden ingezet en
demonstreerde na het achterlaten van zijn
vier medevluchters met een solo van onge
veer 20 kilometer ook in de slotfase van de
ruim 226 kilometers tellende slopende koers
nog voldoende macht over te hebben. Terecht
mocht hij na afloop dan ook stellen: „Ik zal
me als kampioen wel bewijzen. Daarvoor ben
ik niet bang". Achter Van de Velde legden Jos
Schippers en Theo de Rooy beslag op de res
terende ereplaatsen.
De knappe triomf van het grote talent uit Rijs-
bergen maakte de dag voor Tl-Raleigh een
beetje goed. Enkele dagen voor de aanvang van
de Tour de France werd namelijk duidelijk dat
Joop Zoetemelk nog steeds niet in de gewenste
vorm stak. Na pakweg 120 kilometer koers ver
liet hij de wedstrijd. Voor velen reden genoeg te
stellen, dat Zoetemelk's opvolger reeds was op
gestaan. De nuchtere nieuwe titelhouder en on
langs winnaar van de Dauphinè Liberé liet zich
niet verleiden tot hei doen van opvallende uit
spraken. „Ik ga de Tour in als de knecht van
Joop Zoetemelk en als mocht blijken dat het
hem door zijn darmstoornissen niet lukt, dan
moet er maar eens gepraat worden. Volledig
stel ik me er op in eerst iets voor de ploeg terug
te doen".
Het samenballen van de krachten om de natio
nale trui voor de formatie te behouden, ken
merkte ook dit jaar inderdaad weer de kam
pioensrace. Het was voor de minder sterk be
zette formatie van HB en de in buitenlandse
dienst rijdende Nederlanders een nagenoeg on
begonnen zaak het koersverloop daadwerkelijk
te beïnvloeden. Daarom was de prestatie van
vooral Jos Schipper, Theo de Rooy en Arie van
Houwellngen te prijzen. Ze waren attent toen
een kleine 30 kilometer voor het einde de defini
tieve schifting tot stand kwam. De door Tl-Ra
leigh vooruitgestuurde twee weken „oude" prof
Ad Wijnands werd na een solo van ruim 45 kilo
meter door een nog vijftien coureurs tellend pe
lotonnetje ingehaald.
Enkele ogenblikken later werd de beslissende
ontsnapping geforceerd. Drager Van de Velde
kreeg er met Van Houwelingen, Schipper en De
Rooy de vrijheid. Ook al omdat de tweevoudige
nationale kampioen Henk Lubberding in de
remmen kneep om de goed marcherende ge
vaarlijke outsider Kuiper kansloos te maken.
Een uitstekende samenwerking van de Post-
coureurs stond garant voor een goede ontkno
ping. Alle inspanningen ten spijt mocht niet van
de drie overgebleven „individuelen" worden
verwacht, dat ze nog lang tegenstand konden
bieden.
Zinloos
Theo de Rooy, de sterk debuterende neo-prof
uit het Drentse Erica, bracht dat nog het beste
onder woorden. „Toen Van de Velde weg kwam
was het zinloos om hem nog te achterhalen.
Dan zou Raas op zijn gemak naar de eindstreep
zijn gebracht en was hij kampioen geworden. Ik
zat gewoon in mijn eentje te vechten. Als het
plan van de Raleigh-coureurs echt zou zijn ge-
MAANDAG 23 JUNI 1980 PAGII
GEULLE Voor het wereldkampioenes
roepsrenners in Sallanches in de Frans.-
op 31 augustus zijn reeds NederlandeilJ
van deelneming. Het zijn titelverdedige
Zoetemelk, Knetemann, Van de Velde, 1
ding en Kuiper. De overige zeven rennnn
den na de Ronde van Frankrijk en de pJ.J
van Nederland geselecteerd. De volgent
ners komen daarvoor nog in aanmerkiit
Vliet, Priem, Den Hertog, Pronk, Oostel
Piet van Katwijk, Schipper, Pirard, De1
Maas, Langerijs, Stamsnijder, Van dei1
Lammertink, Havik en Nieuwdorp. De pre^
zal 70.000 gulden bevatten, als er tenminL a
Nederlander wereldkampioen wordt. De i(ng
moet dertigduizend gulden betalen, de lal
vijfduizend, de organisatoren van het If"
lands kampioenschap in Geulle vijtduizfjr
voor dertigduizend gulden zoekt men n|
sponsor.
DEN HAAG Giuseppe Saronni is opvolg
Francesco Moser geworden als Italiaans i
kampioen op de weg. Saronni won gistel
titelstrijd in Arezzo met tien seconden
sprong op Battaglin, Baronchelli, Chine
Beccia. De Franse wielertitel kwam in heb,
van Pierre Raymond. Zijn ploeggenoot Ba
Hinault werd tweede door in de sprint Ra£.
Martin te verslaan. Juan Fernandez is de mw
Spaanse kampioen op de weg geworden.
ge Luxemburger, Lucien Didier, heelt gii
twintig Westduitse profs en negentien Zwil
verslagen in het gezamenlijke wielerkamrv
schap van West-Duitsland en Zwitserland,
gor Braun werd tweede en daarmee DuitS)£
pioen. Met zijn vierde plaats werd Godi Sctt0:
kampioen van Zwitserland. fin
icn
al
LE LOCLE De Zwitserse commissie va if
beroepswielrennen heeft besloten geen La;
zaak tegen de Duitser Dietrich Thurau aaial
gig te maken. Zoals bekend werd Thurau b^ei
op het gebruik van doping. toe
De West-Duitse bond heeft Thurau wel eeifcoi
stige waarschuwing gegeven. wa
GEULLE - De Zuidlimburgse
heuvels zijn het domein van
Jack van Meer (22). Daar
voelt de lichtgewicht uit het
Brabantse Wouw zich in zijn
element. Na de door hem
gewonnen „Koninginrierit"
in Olympia's Ronde van Ne
derland zei Van Meer zelfs:
„Ze hadden de rit nog veel
zwaarder moeten maken. Ze
zouden ons bijvoorbeeld
wat vaker over de Keute-
berg moeten jagen. Dan kun
je pas zien of de renners
een beetje kunnen klim
men". De organisatoren van
het nationaal kampioen
schap kwamen vrijwel ge
heel aan de wensen van Van
Meer tegemoet. In Geulle
hadden zij voor de tweede
keer een parcours uitgezet
met als grote attractie maar
liefst 29 beklimmingen van
de venijnige Slingerberg.
Vorig jaar had Van Meer on
der die voor hem vrijwel
ideale omstandigheden nog
ruimschoots naast de inzet
gegrepen - hij werd slechts
achtste - maar zaterdag
maakte hij geen fout.
Toen de strijd om de vetste
prijzen in de slotfase werkelijk
ontbrandde, was Van Meer op
zijn hoede. Nadat de ploeg van
Jan van Erp zijn pogingen om
de koers open te breken door
een solo van Johnny Broers
had zien stranden omdat de
voornaamste troef Adrie van
der Poel „onderweg" naar
bruggehoofd Broers was uitge
schakeld door een- valpartij,
zag Jack van Meer wel wat in
een door Wim Jennen opgezet
avontuur. Peter Damen, enorm
gepikeerd door het feit dat hij
was gepasseerd voor de Spe
len van Mpskou, deed ook mee
en de basis voor een succes
volle vlucht was gelegd.
Het drietal bouwde met ge
zwinde spoed een voorsprong
van anderhalve minuut op,
voelde in de laatste ronde nog
wel de hete adem van Steef
Rooks en de ontketende Peter
Winnen (een ploegmaat van
Peter Damen) in de door regen
en zweet kletsnat geworden
nek, maar zorgde er toch voor
dat de strijd om de plaatsen
Jac van Meer nog in actie tijdens een ontsnapping met Damen en Jennen.
op het erepodium tussen de
drie koplopers werd uitgevoch
ten. Uiteindelijk bleek Jack van
Meer het sterkst, maar de
marge met Peter Damen be
droeg hooguit twintig centime
ter.
Van Meer: „Ik wist dat Ik het in
de eindsprint moeilijk zou krij
gen. Ik was dan ook van plan
in de laatste klim nog een aan
val te plaatsen. Maar dat kon
niet doorgaan omdat Winnen
en Damen mij de koppositie
opdrongen. Van kop af demar
reren was zinloos. Daarom heb
ik het maar op een sprint laten
aankomen. Trouwens, echt
bang was ik ook weer niet,
want ik voelde dat ik een goe
de dag had. Rijden in slecht
weer ligt mij wel. Bovendien
was ik in een goede vorm uit
Olympia's Ronde gekomen".
Eerst Moskou
Met de nationale wegtitel op
zak heeft Van Meer natuurlijk
een uitstekende mogelijkheid
om onderdak te vinden in een
profploeg. „Ik loop al lang
met profplannen rond. Maar
op dit mo/nent moet ik daar
geen gezeur over horen. Eerst
wil ik in Moskou nog een goe
de prestatie leveren. Ik vind
dat ik nog een schuld heb in
te lossen. Ik heb al twee keer
het vertrouwen van bonds
coach Rini Wagtmans gehad,
maar zowel bij de WK op de
Nürnburgring als vorig jaar in
Valkenburg was ik niet tevre
den. Ik wil me nu in Mfp
goed laten zien."
Jack van Meer is geen md
bang geweest dat zijn pla
in Geulle zouden wordefl
dwarsboomd, zo sterk 1
hij zich. "Ook toen
Broers zo lang vooruit fif
ben ik niet bang geweest"
een gegeven moment h<|
ik dat Broes één minui
vijftien seconden voorsj
had. Toen ben ik in de b€
ming van de Slingerberg
eens op kop gaan rijder I
de top bleek het verschil t Ito
verkleind tot 40 secoi lan
ten zijn? Trouwens,
niet Broers maar Van der
de belangrijkste man wa:
Jan van Erp. Het is natu ER
jammer voor v.d.Poel da
viel, maar toen het er ech
aankwam, miste zijn ploeg
weer de slag, zoals dit sei
il zo vaak is gebeurd", zei
Meer, die behalve Van
Poel ook Jacques Haneg 's
en Peter Winnen had
vreesd. fr9
Peter Damens teleurste IH
over de sprintnederlaag tl -
Van Meer kende nauwi k?
grenzen. Hij had via de ni f
nale titel willen bewijzen Jfc
bondscoach Rini Wagtn S
hem ten onrechte buiten^
ploeg voor de Spelen had
houden.
Ook na de tweede plaats
Damen in deze titelstrijd i
Wagtmans nog volledig acL
zijn beslissing om Damen tl
te laten. „Ik heb Damen
paar keer meegenomen
buitenlandse wedstri
Geen enkele keer heeft I
mij een sterke indruk gerti
Nu kan Damen wel zeggen
ik hem niet zo goed kan r
veren als zijn ploegleider r
ik ben toevallig wel de bon
coach en Henk Steevens n
.Ik peins er niet over Steev
mee te nemen naar het buit
land om Damen te motivei
Jan Zwartkruis laat de tras
van Ajax toch ook thuis als
met het Nederlands elftal
triji V
Hennie Top tovert een een
glimlach op het gelaat: de
zege en de titel zijn
binnen.
(Van onze verslaggever)
GEULLE - In één jaar heeft Hennie
Top (23) veel bijgeleerd. Liet ze zich
vorig jaar in de finale van het NK
wielrennen in Geulle nog aftroeven
door de geroutineerde ex-wereld-
kampioene Koole-Fopma, zaterdag
nam ze zelf het initiatief, met als ge
volg dat ze nu wel kreeg waar ze vo
rig jaar net naast had gegrepen, de
nationale damestitel.
Toen de Wekeromse in gezeléchap van Leon-
tien van de Linden en Mary Barendregt defini
tief buiten bereik van het verbrokkelde pelo
ton was geraakt, kon Hennie Top het geduld
opbrengen om pas één kilometer voor het
einde te demarreren. „Ik had wel eerder kun
nen aanvallen, maar dat leek me niet zo ver
standig, omdat er veel wind stond. Daarom
heb Ik gewacht tot net onder de top van de
Slingerberg, waar de beschutting van de bo
men ophield", meldde de oostelijke vyielren-
ster, die al haar kracht in de beslissende atta
que had gelegd. Voor Leontien van de Unden
(tweede) en Mary Barendregt (derde) was er
eenvoudig geen houden meer aan.
Henny Top, dit jaar al winnares van een crite
rium in Culemborg en het kampioenschap van
Gelderland, profiteerde ten volle van de stren
ge bewaking die de grote favoriete Anne
Möhlmann-Riemersma ten deel viel. „leder
een hield Anne in de gaten. Er werd haar
geen meter ruimte gegund. Maar toen Leon
tien van de Linden en Mary Barendregt een
paar ronden voor het einde in de aanval gin
gen, hield iedereen de benen stil. Ik zag wel
wat in die ontsnapping en deelde maar eens
een stootje uit. Toen er niemand reageerde,
wist ik dat ik goed zat", opperde Henny Top,
die op dat moment nog onkundig was van het
feit dat wereldkampioene Petra de Bruin in de
slotfase in gezelschap van Anne Möhlmann
een poging om de drie-koploopsters te ach
terhalen, had zien verstoren door een valpar
tij, waarbij ze een sleutelbeen brak.
Anne Möhlmann kreeg vervolgens wel steun
van Tineke Koole-Fopma, maar de achter
stand op het leidende trio kon niet meer wor
den weggewerkt.
Intussen is voor Hennie Top de keuze tussn
wielrennen en schaatsen weer actueel gewor
den. „Schaatsen doe ik nog steeds het liefst,
omdat je daarin minder afhankelijk bent van
anderen. Maar misschien ga ik, nu ik Neder
lands kampioene wielrennen ben, wel kiezen
voor de wielersport", aldus Henny Top.
LEIDSE COURANT
dwarsboomd, en alles zou weer zijn samen ge
komen, dan waren ze achter ons weer beginnen
te koersen en was alles voor niets geweest."
Er bleef voor de voor IJsboerke rijdende prof
dan ook weinig meer over dan te sprinten om
de tweede plaats. Een strijd, waaraan de rege
rende wereldkampioen niet meedeed. Jos
Schipper werd uiteindelijk tweede en De Rooy
derde.
Van TI-Raleigh-zijde bestond er met name voor
De Rooy een zekere angst. Johan van de Velde:
„We wisten dat hij goed reed. Hij kon een lasti
ge klant worden. Zijn aanwezigheid in de kop
groep was er dan ook de reden van waarom ik
al zo vroeg in de aanval ging. In de laatste ron
de had ik hem zeker niet meer uit het wiel ge
kregen." De wijze waarop Van de Velde zich uit
eindelijk van zijn laatste rivaal ontdeed was
knap. Na eerst lek te hebben gereden, maakte
hij zijn achterstand snel goed en demarreerde
meteen over zijn medevluchters heen. De Rooy
haalde hem terug en weerstond ook de tweede
aanval. Daarna was het gebeurd. Van de Velde
vertrok onweerstaanbaar en werd pas na de fi
nish teruggezien.
Ongelijk
Ondanks de ongelijke krachtsverhoudingen was
Theo de Rooy niet al te zeer teleurgesteld. Hij
accepteerde de situatie. Realistisch stelde hij:
„Als individu heb je nagenoeg geen kans. Bo
vendien kwam ik vrijdagnacht pas laat uit Zwit
serland terug. Ik moest alles alleen doen en had
amper tijd om me goed voor te bereiden, laat
staan me te concentreren." De voorbereiding
van Johan van de Velde was uiteraard aanzien
lijk beter. „Ik was met Knetemann en Zoetemelk
een beetje beschermd. Aan de andere kant be
tekende dat ook niet zoveel, want met een één-
dagskoers weet je nooit hoe de strijd zal verlo
pen. Maar ik had een goede dag. al kreeg ik in
de slotfase van mijn solo wel last van kramp."
Rustig
Terwijl de nieuwe eigenaar van het rood-wit-
blauwe tricot rustig zijn verhaal deed, verbleef
Joop Zoetemelk al lange tijd in zijn hotelkamer.
Een opmerkelijk opgeruimde Zoetemelk overi
gens. Hoewel hij erkende, dat de grote vorm er
niet was, straalde hij toch een zeker zelfvertrou
wen uit. „Ik heb nog steeds last van mijn maag.
Morgen ga ik naar Parijs, waar ik door dokter
Fuchs, mijn huisarts, helemaal zal worden on
derzocht. Het is natuurlijk niet geweldig, want
alle reserves zijn verdwenen, maar ik heb die el
lende liever nu dan in de Tour de France. Ik
weet niet wat er met mij aan de hand is. Maar
ja, vorig jaar was ik in topvorm en lukte het in
de Tour niet. Misschien is het nu andersom. De
Tour is toch altijd iets heel aparts." En hij ver
volgde: „Ik voel wel dat de mensen denken dat
het niets wordt, maar laten we maar op een
goede afloop hopen!"
Overtuiging
De „kroonprins" van Hinault was overigens vol
overtuiging aan het Nederlands kampioenschap
begonnen. Hij had het idee de titels wel te kun
nen grijpen, hoewel hij merkwaardig genoeg te
vens ventileerde er rekening mee te hebben ge
houden, de eindstreep niet te zullen halen. „Ik
stapte vooral af, omdat de groep waarin ik zat
elke ronde één minuut achterstand meer opliep.
Nou, dan is het zinloos om door te koersen."
Een voortijdig vertrek, dat in de Tl Raleighploeg
toch wel enkele gezichten deed betrekken. De
opkomst van Van de Velde werd mede daarom
nog eens extra bejubeld.
