„Ik heb
een
eenzaam
beroep"
Reeks concerten
op Knipscheer-
orgel in
Noordwijkse
kerk
apelgekke parodie op
merikaanse film en tv
Expositie in De Sluis
'3 EZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
En verder
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 20 JUNI 1980 PAGINA 9
NOORDW1JK In de komende maanden organiseert
de Stichting Orgelcentrum in samenwerking met de
Evenementencommissie van de VVV een reeks zomer
avondconcerten in de Grote Kerk te Noordwijk-Bin-
nen. Men heeft een aantal in binnen- en buitenland be
kende organisten bereid gevonden het klankrijke
Knipscheer-orgel in het historische kerkgebouw te be
spelen.
De Haagse organist Sander van Marion - tevens dirigent
van het befaamde Katwijks Christelijk Mannenkoor „Jubi
late" - opent de rij op vrijdag 27 juni met een even apart
als aantrekkelijk programma. Het vermeldt onder meer: de
Fanfare in A (van A. Soler), de Sonate in A (A. Viola), de
Echo-canzona van G. Guami, de Pastorale van de compo
nist D. Scarlatti, het Concerto in F van T. Albinoni, het
Adagio van dezelfde componist, enkele voorspelen van Jo-
hann Seb. Bach, de Cornet Voluntary en Trumpet Volun-
tary, beiden van John Stanley en Trois Pieces (Th. Du
bois). Van Marion opent en sluit met een eigen improvisa
tie.
Op 4 juli speelt Herman van Vliet, organist te Oudewater,
op 11 juli geeft Feike Asma (Maassluis) een concert met
medewerking van het British Columbia Boys Choir uit Ca
nada, dat een toernee door ons land maakt, op 18 juli is de
bekende Kampense organist en dirigent Klaas J. Mulder
de concertgever, op 25 iuli speelt Charles J. de Wolff (Alk
maar) - onder meer bekend door zijn Bach-uitvoeringen -,
op 1 augustus concerteert Willem Hendrik Zwart, de vaste
organist op het monumentale instrument in de Bovenkerk
te Kampen, terwijl Feike Asma op 8 augustus de serie af
sluit met een programma, waarin verzoeknummers zijn op
genomen.
Op deze orgelavonden kunnen de bezoekers niet alleen ge
nieten van subliem orgelspel, maar tevens hebben zij gele
genheid om voor en na het concert de Grote Kerk te be
zichtigen, die in de zeventiger jaren een grondige restaura
tie onderging en geheel in haar oorspronkelijke staat is te
ruggebracht. Het karwei werd in ruim vier jaar uitgevoerd
door het aannemersbedrijf Woudenberg te Ameide, specia
list op het gebied van kerkrestauraties, onder supervisie
van de Leiderdorpse architect, wijlen de heer P. van der
Sterre. Met de vorig jaar gereed gekomen aanbouw van het
zuiderportaal - naar een afbeelding van de Noordwijkse
kerk op een schilderij in een museum te Gothenburg in
Zweden - werd de restauratië gecompleteerd.
In de monumentale, in romaans-gothische stijl opgetrok
ken Grote Kerk bezit Noordwijk een uitnemende cultuur
schat. Volgens deskundigen dateert het indrukwekkende
bedehuis uit de 13e en wellicht nog ouder. Nauw verbon
den is de kerk met de historie van het oude dorp. Zo geven
tal van sierlijk bewerkte grafstenen in het kerkgebouw de
laatste rustplaats aan van verschillende ambachtsheren
van Noordwijk en andere prominenten uit voorbij gegane
eeuwen. Een zeer fraaie tombe is gewijd aan Jan van der
Does, de bevelhebber van het belegerde Leiden in 1574 en
de eerste curator van de Leidse universiteit Andere be
zienswaardigheden zijn de geheel gave, middeleeuwse
hardstenen doopvont, de familiebank van de ambachtshe
ren, de koorbanken, aangebracht in 1636 en een drietal,
eveneens uit de 17e eeuw daterende tekstborden.
Sinds 8 november 1840 bezit de Grote Kerk met haar
machtige gewelven en vrijwel volmaakte akoestiek, een
orgel dat uitmunt in klankrijkdom en opmerkelijk mooie
stemmen. Experts noemen het een der fraaiste orgels uit
de streek tussen Delft en Haarlem. Het is een geschenk
van dominee Gerrit Kuiper, die als emeritus in Noordwijk
woonde, en diens vrouw Anna Cornelia Pennewart. Te
vens stichtte het predikantsechtpaar een fonds voor het
jaarlijks onderhoud van het orgel en het honorarium van
de organist.
De orgelmaker H. Knipscheer uit Amsterdam bouwde het
instrument in neo-empire stijl, omhuld met wit en goud, op
vier witte zuilen. Het heeft de volgende dispositie: Manuaal
I: Prestant 8, Octaaf 4, Octaaf 2, Fluit-douche 4, Mixture 3-
4 sterk. Cornet 4-sterk, Terts Quint 3, Trompet 8, Holpijp 8
en Bourdon 16. Op het Manuaal II bevinden zich de vol
gende registers: Prestant 8, Prestant 4, Dwarsfluit 4,
Scherp 3-4 sterk, Woudfluit 2, Dulciaan 8, Viola di Gamba
8, Holpijp 8 en de Tremulant. Het pedaal: Bourdon 16, Ko
raal-Bas 8 en Bourdon 8. Verder de koppelingen I en II,
pedaal aan I en pedaal aan II. Bijzonder fraai in deze dis
positie is de Dulciaan 8. Voor de instandhouding en een
eventuele uitbreiding van het orgel - niet de gehele orgelli
teratuur kan er op gespeeld worden wordt na de concerten
een collecte gehouden ten bate van het orgelfonds.
Jan Zwart, de legendarische organist en radio-concertge
ver uit de dertiger jaren, ontdekte de schoonheid van het
orgel in de Grote Kerk in de zomer van 1937, toen hij voor
zijn gezondheid in de badplaats vakantie hield. Zondags
bezocht hij de kerkdienst als gewoon kerkganger. „Maar
als de dienst ten einde is, beklimt hij de trap naar het orgel
om er met de orgelist Smit en het instrument kennis te
maken. Spontaan biedt Smit hem de orgelbank aan. Jan
Zwart geniet nu hij weer een orgel onder zijn vingers
heeft. Hij fantaseert, registreert en opeens lijkt er een an
der orgel in de kerk te staan", vertelt zijn zoon Jan junior
later. „De deuren van de kerkeraadskamer gaan open.
Kerkeraadsleden en kerkvoogden luisteren verbaasd, ter
wijl zij zich afvragen wie er nu toch wel op het orgel
speelt. Jan Zwart weet meteen wat hij in de komende
week zal doen. Op dit orgel een concert geven voor de vele
vakantiegangers, die de badplaats bevolken".
Het spontaan georganiseerde concert werd een succes. Als
op vrijdagavond, 9 juli de deuren van de Grote Kerk even
na acht uur dicht gaan, is het kerkgebouw nagenoeg geheel
bezet. Het toen gespeelde programma, besloten met zijn
Fantasie over „Een vaste burcht is onze God", werd zijn
muzikale testament. Vier dagen later "overleed de orgel
meester.
Dat Jan Zwart op 9 juli 1937 in de Grote Kerk van Noord-
wijk-Binnen zijn laatste concert speelde, werd in 1957 offi
cieel herdacht. Ds. A. Kret, de tegenwoordige burgemees
ter van Sassenheim en toen voorzitter van het herden
kingscomité, hield bij die gelegenheid een gedachtenisrede,
terwijl Feike Asma hetzelfde programma uitvoerde, dat z'n
leermeester twintig jaar tevoren had gespeeld. Sindsdien
organiseert Orgelcentrum elke zomer een aantal concerten
in de Grote Kerk. Liefhebbers van orgelmuziek uit Noord
wijk en omgeving, waar ook vele gasten uit de badplaats
komen blijken deze orgelbespelingen bijzonder op prijs te
stellen. Zondags kan men het instrument beluisteren onder
de handen van de vaste organist Johan Admiraal. Traditie
getrouw vindt onder diens leiding in de paasweek een uit
voering van passiemuziek plaats.
De zomeravondconcerten zijn alle op vrijdagavond en be
ginnen om kwart over acht.
„Zwerver", een ets van
Condé.
es in de pot, een andere absurditeit.
Miguel Condé en Pablo Rueda Lara exposeren tot 1 augustus
in Galerie „De Sluis" aan de Sluiskant in Leidschendam een
aantal tekeningen, etsen en keramische plastieken. Miguel
Condé werd in 1939 in Pittsburg in de Verenigde Staten ge
boren en werkt, na veel omzwervingen, sinds zijn dertigste
jaar in Sitges in Spanje. Werk van hem werd geëxposeerd in
New York, Parijs, Berlijn en op de Documenta 6 te Kassei en
bovendien aangekocht door grote musea als het Smithonian
Institute in Washington, het Museum of Modern Art in New
York en het Cleveland Museum in Ohio. Pablo Rueda Lara
werd in 1945 in Catillo de Locubin bij Granada geboren maar
werkt sinds 1969 in Nederland. Hij exposeerde eerder in Ba
zel en Keulen op de International Art Fair en in Amsterdam
en Rotterdam. De Prent van de Maand van Galerie „De
Sluis" is een litho van Cea Maat, getiteld „wazig wolkendek".
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Lieve jon
gens (16) Hugo Metsers,
Hans Dagelet en Albert Mol
in de verfilming van het ge
lijknamige boek. van Gerard
van het Reve. (eerste week)
GREENWAY (Voorschoten)
Kung Fu meester (16).
Ook: Coming Home (16) en
De fluit met de zes smur
fen (a.l.).
SCHILDER
FER HAKKAART:
eusachtige aap breekt los in een televisie-studio, een van de vele dwaze
'an de meest krank-
je films van de laat-
pd is zonder meer
Kentucky fried mo-
Een aaneenschake-
van schetsjes die
kruising zijn tusen
^vroegere werk van
de Gooijer en
ly Kraaijkamp, de
flages van het duo
en Bie, inktzwarte
en slapstick,
ëntwintig In getal,
icht door een aantal
die er naar men
aannemen een ste-
borrel bij genuttigd
fpen om elkaar gie-
I C van plezier in origi-
IjvjBit de loef af te ste-
Uitgevoerd door het
Jucky Fried Theatre,
Ft geregisseerd door
t Landis. Het is alle-
uiterst ongelijk van
liteit, je kan de voor
van de bedenkers er
aan af zien maar na
Studio Kentucky fried
movie (16) met James
Ambrahams en David
Zucker. Regie: John Lan
dis.
een prachtige absurde
grap volgt een enorme
flauwiteit, weer afgewis
seld met enkele smake
loosheden die te gênant
zij om op papier te zet
ten.
Gek blijft het wel. Zo gek
zelfs dat de importeur
van de film het met één
enkel kopietje in Amster
dam wilde proberen,
maar zo verrast werd
door de toeloop dat hij
er een paar bij bestelde
en de film landelijk uit
bracht. Onderwerp zij de
Amerikaanse televisie,
vooral de reclame, en de
filmindustrie. Trailers
voor zogenaamd nieuwe
hoofdfilms als „That's
Armageddon", de ramp
zaligste aller rampen
films, waarbij alles wat
maar kan breken of in
storten dat ook onmid
dellijk doet terwijl hoofd
rolspeler George La-
zenby (ooit een blauwe
maandag James Bond)
temidden van vuur en
verderf een quasi-diep-
zinnige dialoog blijft voe
ren. Of reclame voor een
hoofdpijnpoeder dat we
tenschappelijk getest
wordt in een kliniek waar
proefpersonen eerst de
gelijke dreunen op de
hersens en daarna een
pil teogediend krijgen.
Bierreclame door Hare
Krishna-aanhangers en
een (veel te lange) Bruce
Lee-karate-parodie. Niet
erg fijnzinnig allemaal,
maar wel te gek.
BERT JANSMA
LEIDEN De alom bekende Leidse
schilder/tekenaar/etser Fer Hakkaart
(39) is dagelijks vaak tot laat in de
avond in zijn atelier te vinden. „De
mensen denken vaak, dat ik maar een
gemakkelijk leventje lijdt, maar dat
valt nogal mee. Bovendien," zo meent
de kunstenaar, „heb ik een eenzaam
beroep. Je moet alles zelf oplossen.
Maar Hakkaart stelt aan zichzelf dan
ook hoge eisen; hij vindt, dat een kun
stenaar alles moet kunnen. Zijn wer
ken, vindt Hakkaart, kosten veel,
maar zijn niet duur.
De start was voor Hakkaart wel een
kwestie van hard werken, maar moeilijk
had hij het, in tegenstelling tot vele an
dere debuterende kunstenaars, beslist
niet. Zijn overduidelijke kwaliteiten wa
ren daar debet aan. Overdag werkte hij
bij de Roto Gravure, 's avonds volgde hij
een opleiding aan de Koninklijke Acade
mie voor Beeldende Kunsten in Den
Haag, terwijl hij penseel en potlood ir. die
tijd (1957-1962) vaak pas in de nachtelijke
uren ter hand nam. Als schilder is Hak
kaart atodidact. Al in de beginperiode
waren de diverse galeriehouders hogelijk
in Hakkaarts werk geïnteresseerd. „Het
ging verbazend, maar het was indertijd
wel makkelijker dan tegenwoordig. Mo
menteel lopen de steden over van de ga
leries en van de kunstenaars. Ik heb ge
lukkig nooit met schilderijen onder mijn
arm van de ene naar de andere galerie
hoeven te lopen. Er waren in die tijd ook
minder galeries, die zich toelegden op ab
stracte kunst," aldus de realist Hakkaart.
Een door C.R.M. georganiseerde startten
toonstelling was de enige 'springplank',
waar de getalenteerde beginneling ge
bruik van heeft hoeven maken. Daarna
verkocht zijn werk zichzelf, hoewel dat
zonder de starttentoonstelling ongetwij
feld ook zou zijn gebeurd.
Hakkaart:„Mensen proberen me wel eens
te vertellen, hoe makkelijk ik het wel
heb. Nou, vergeet het maar. Natuurlijk,
ik kan opstaan en naar bed gaan wan
neer ik wil, maar ze vergeten, dat ik da
gelijks hard moet werken, het werk moet
eens gereed komen. Ik vergelijk het wel
eens met Vestdijk, die schreef als een ra
zende, die had wat ik heb, een beetje die
ambtenaarachtige manier van werken.
Bovendien heeft een kunstemaker een
eenzaam beroep, je moet alles zelf oplos
sen."
Hakkaart is iemand die zijn ogen con
stant goed de kost geeft en die, om te
kunnen vastleggen, wat hem intrigeert,
altijd een camera bij zich draagt. „Ik
vind, dat een kunstemaker alles moet
kunnen maken, stillevens, landschappen,
mensen enzovoort. Net als de oude mees
ters, die konden dat ook. Mij interesseren
de mensen, hoe ze zich gedragen, het uit
beelden van wat hun houding in feite be
tekent. Ik vind het prachtig om naar
mensen te kijken. Razend interessant. In
tegenstelling tot foto's, die vaak alleen
sferen blootleggen, kan je doormiddel
van een schilderij een verhaal maken.
De bedoeling, de gedragingen van de
mensen kunnen naar voren komen. Om
alles zo goed mogelijk weer te geven, ge
bruik ik modellen; als ik een leren jasje
teken, heb ik dat naast het doek hangen
en als ik een brommer teken, moet dat
goed zijn en dus heb ik een foto ter on
dersteuning," aldus de perfectionist Hak
kaart.
Het ruime atelier van Hakkaart is keurig
verzorgd. Elke schildersezel, elke tube en
elk penseeltje lijkt een vaste plaats te
hebben. Het krijt ligt keurig op kleur ge
rangschikt voor het grijpen opdat de
kunstenaar nauwgezet en ononderbroken
kan werken. Hakkaart vindt, dat hij iets
ambtenaarachtigs heeft en dat is aan het
atelier min of meer af te lezen. In zijn
werkplaats werkt Hakkaart afwisselend
aan verschillende schilderijken, etsen en
tekeningen. „Ik ben altijd aan veel din
gen tegelijk bezig. Als ik aan het ene
schilderij werk, kan ik van het andere
afstand nemen. Je hebt de tijd door die
werkwijze. De werken, waar ik mee be
zig ben, laat ik op de ezels staan om er
contact mee te houden," aldus Hakkaart.
Hakkaart over de vraag of kunst voor ie
dereen bereikbaar is: „Schilderijen zijn
niet duur. Iedereen die wil, kan zich een
goed werk veroorloven. Wat kost een va
kantie met een gezin naar Mallorca of
een nertsmantel..."
WIM BUNSCHOTEN
'logstïlms kunnen, mits gemotiveerd ge
lakt, nog voor bioscoopamusement door-
Jjn. „Spel der aasgieren" echter is één
ifcfte opeenvolging van zinloos uitmoorden
«4 t de nodige aandacht aan de zakenlie-
die aan dit bloedvergieten trachten te
lienen.
desië wil voor zijn strijd tegen de zwar-
[uerrillatroepen graag de vijftig helicop-
hebben, die door het Amerikaanse le-
zijn afgedankt. Tegen een aardige com-
ie wil Richard Harris zich wel met
„handel" bemoeien, zodat de Ameri-
inse regering buiten schot blijft. Dat is
ook het enige in deze zinloze, sadisti-
actiefilm, waarin het aantal doden al
[een half uur niet meer te tellen is. Geba-
op een wat men met een duur woord
EUROCINEMA III (Alphen aan den
Rijn). Spel voor aasgieren (18) met Ri
chard Harris en Richard Roundtree.
Regie: James Fargo.
„controversiële" roman van Michael Hart-
mann noemt, blijkt alleen Richard Round
tree, als de vrijheidsstrijder Gideon, nog
wat menselijke trekjes te vertonen. Harris
kreeg een proces aan zijn broek, omdat hij
wegens voortdurende dronkenschap de op
namen zou hebben vertraagd. Gezien zijn
rol kan je het hem niet eens kwalijk ne
men.
Fer Hakkaart voor een levensgrote pasteltekening.
I The spy who lo
me (12) Een van de re-
tere Bond-films met Ro-
Moore als agent 007. (re-
tweede week)
II The fog (16)
wat ridicule thriller
John Carpenter, waarin
een gooi doet naar de
master of suspence', die
nu toe alleen Hitchock is
deeld. (zesde week)
LIDO III Mysterie in
triplo (16) Voortreffelijke
drie-in-een film met Brigitte
Bardot en Alain Delon in
het eerste deel, Jane Fonda
en Terence Stamp in het
tweede deel en Peter Fonda
en Francoise Prevost in het
laatste deel. De regie is in
handen van Fellini. Het is
een rolprent uit 1969. (repri
se, tweede week)
TRIANON In de greep
van de boogschutter (16)
Pornofilm met het Deense
mannetje Ole Soltoft. (twee
de week)
REX Zweedse zalighe
den (16) Pornofilm (eerste
week)
CAMERA Kramer ver
sus Kramer (a.l.) Rijkelijk
met Oscars overladen film
met voortreffelijk acteer
werk van o.m. Dustin Hoff
mann. Het verhaal gaat over
een jong echtpaar dat uit el
kaar gaat en strijdt om het
zoontje, (tiende week).
EURÓCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) The knock-
out-cop (a.l.) Krachtpatser
Bud Spencer in een verma
kelijke rol. (tweede week)
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) Kramer
versus Kramer (16) zie Ca
mera.
