The Fellows: twintig
jaar allround
klanken en „live" in
„town" en touw
o]
uitenlandse
kenhuizen
pctioneren
iciënter
jeidenaars in radioprogramma
de bres voor hun stad
1 :rv-programma over het lijden van leiden
act' 1 ~M
j V REGIO
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 20 JUNI 1980 PAGINA 5
LS:
CHIRURG PROFESSOR
MANS IN ORATIE:
rder y
:ijnsraa^
il func
id zo
>et kui
dron|
komer
urele i
sen sta
>k
ïre g<
As me
k waè O
irschiji
i stee(
Ie raaf
mt te „Het systeem van de Nederlandse zie-
v^gV,ti met zijn goede sociale voorzieningen
,w jei de hand dat er niet zo efficiënt gewerkt
ast pjen als in het buitenland met zijn free en-
e lede Dit zei professor Huysmans, gewoon
afweten- op het vakgebied van de thoraxchirur-
dezeriiddag tijdens een oratie waarmee hij zijn
need*) de Leidse universiteit openlijk aanvaard-
verfSs01" Huysmans ging in zijn redevoering
ijk za op de drie hoofdproblemen van de Neder-
op wirtchirurgie: een sterk toegenomen behoef-
in ^Wetenschappelijk onderzoek, een toenemen-
lisatie en het tekort aan operatiecapaciteit.
levoering drong professor Huysmans er op aan dat
jkheid komt in de verdere ontwikkeling van de
fgie in Nederland omdat het anders onmogelijk is
lingsplanning voor nieuwe hartchirurgen te ma-
I "Wïstaat momenteel nog steeds een tekort aan opera-
•it. Het streefgetal van 4000 open-hartoperaties is
^^Lari 1980 bijna gehaald. Daartegenover staat dat de
r operaties is gestegen van 6200 tot 6700 per jaar,
i verborgen behoefte nog niet meegerekend. „Zo-
tafelen politieke uitspraak bestaat dat de kosten van de
Vrdszorg worden gebonden aan een maximum heeft
Jetbaiënt recht op optimale zorg en moet aan de volledi-
dslefte worden voldaan", aids de professor,
tallu
rancl i
HJtbi1*
Huysmans noemde de vraag naar onderzoek het
ote probleem van de hartchirurgie. „Eén van de
voetfken die hierbij aan de orde komt, is de mogelijk-
Ospke prognose van de patiënt na de operatie te bein-
;t rol van verschillende geneesmiddelen zoals an-
Benmiddelen en plaatjesremmers is zeer omstreden,
rengs'er bestrijding van risicofactoren als hypertensie,
doel.roken nog te weinig bekend is. Ook de invloed van
■ing, idatie-programma is nog nooit goed onderzocht", al-
J. jtssor Huysmans. Hij stelde dat het beschikbaar stel-
oortgen databank ten behoeve van de Nederlandse hart-
igenche centra een hoge prioriteit dient te krijgen want
De himogelijk de grote hoeveelheid informatie te ver-
er ujonder de hulp van automatische gegevensverwer-
;n tweede probleem zag de hoogleraar in het aantal
it.jps binnen de hartchirurgie. „Het is noodzakelijk
1;n ieder centrum twee chirurgen per specialisatiege-
wezig zijn om een goede verzorging van de verschil
leden te waarborgen".
r Huysmans zei niet te verwachten dat met het op-
in de drie problemen de hartchirurgie zonder zorgen
„De hartchirurgie verkeert in een overgangsfase,
genblik ontbreekt door de niet aflatende druk van
ntenaanbod, de rust om de samenwerking rnet ande-
lines goed van de grond te laten komen*', aldus pro-
uysmans.
LANGS
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
Li
LEIDSE AMATEURGROEP DIE DE
„SEIZOENEN" OVERLEEFDE
Twintig jaar alle kanten
uit kunnen met muziek,
in harmonie, van crazy-
rockers tot nog steeds de
Shadow-sound; twintig
jaar lang reizen,
voornamelijk in de
weekeinden, twintig jaar
optreden in een keurig
pak, smetteloos wit en
met grote vlinderdas
(„niet in spijkerbroek,
want daarmee kun je je
niet in alle kringen
begeven", vindt Henk
Doove jr.); twintig jaar
gein en ontspanning, G
O. Kortom: twintig
jaar „The Fellows": een
goudeerlijk Leids orkest
van vier man: amateurs
die het samen lang
hebben volgehouden en
tot nog toe nergens zijn
gestrand. Zo zijn er niet
veel, op het plaatselijke
liefhebbers-vlak. Henk
Doove jr. (36) wil daar
graag iets over kwijt.
„Twintig jaar geleden: een
turbulente toestand op het
gebied van de
amusementsmuziek, waarin
de stijlen én patronen zich
steeds meer afwisselden. In
die tijd richtte
A.Steenbergen, die een
eigen theaterbureautje had,
de band op en nam veertien
jaar lang de zakelijke leiding
op zich als manager. Zoon
Johan en neef Ben
Steenbergen waren er ook
bij en speelden mee. Dat was
het begin. Naderhand heeft
de groep veel wisselingen
meegemaakt. Zelf zit ik er
nou ook een jaar of dertien
in. In het begin o ja, dat
was mooi traden we op in
De Zevensprong, in Leiden-
Noord, voor het clubwerk
van pater De Ponti, weet je
wel. Cabaret. Zanger Carlo
kwam erbij, zo'n Italiaantje.
En ook zangeresje Xandra
(ja, die Sandra van Andres
van het songfestival van
vorig jaar; die zong ook bij
The Fellows). En nog meer
zangeressen. Mijn vrouw
bijvoorbeeld, familiair
bekend als Duifje Gout, die
toen Daniella heette en
zelfstandig is gaan werken,
totdat de kindertjes
kwamen. Ze trad ook op in
de Nederlandse film „10.32
uur". De laatste zangeres, zo
in '76, was Natasja. Daar
hebben we een singletje mee
gemaakt: „Victoria Regia".
Dat deden we onder de
naam „Bluebird" om de
naam The Fellows te sparen.
Dat was goed gezien. Het
nummer was wel leuk, maar
de produktie en de mixage
waren niet zo prettig".
Maar goed, The Fellows zijn
nu met z'n vieren: Gerard
Burgerhout (36), sologitaar,
Henk Doove jr. (36),
slagwerk, Adrie Leest (33),
basgitaar, en Walther
Veenstra (32), rithme-gitaar.
Uitgebalanceerd voor,
hoofdzakelijk, bar-
dancingmuziek en voor
feestavonden en eventueel
diner-dansants.
Ontbijtpartijtjes zijn er nog
niet bij. Van bossa-nova en
cha cha cha tot Top 40-werk
en een ontaarde Poolse
polonaise, als 't moet. Henk
Doove jr: „Een paar jazz-
nummertjes maken we ook,
met het grootste plezier, en
klassiek werk in een
modern jasje. We zijn
allround, geen blèrende
popgroep. Ach, af en toe iets
wilders ertussen door, dat
ligt eraan waar je speelt. Dat
kan geen kwaad. Overal en
ergens hebben we
opgetreden. En met veel
succes, mag ik wel zeggen.
Ook in Duitsland (we
hebben een paar keer ons de
beroerte gelachen met Rita
Corita: ze ging vóór ons
staan en je zag meteen bas
„The Fellows": twintig jaar in slagorde, op het moment in de volgende c
(v.l.n.r.): Gerard Burgerhout, Henk Doove jr, Adrie Leest en Walther
Plaats van samenkomst: Meerrust in Warmond, zondagse tempel van
sions.
en drum niet meer; een
hartstikke leuk wijfie is dat),
in Hilton Amsterdam,
Treslong Hillegom, in
Meerzicht, Rijnsaterwoude
(met Ted Easton samen), in
Grave (met 's nachts op de
terugreis stomweg pech met
een verbrande kopklep)".
Ook de Leidse Hutspotten
kennen The Fellows erg
goed. Gehos en van die
carnavaleske dingen, daar
zijn de kerels niet te beroerd
voor. „O ja, we hebben
vreselijk leuke en ook nare
dingen meegemaakt. Zoals
het vroeger was is het niet
meer. Wat we meemaakten
in Duitsland, waar de
meisjes om je handtekening
aan de binnenkant van hun
regenjas vroegen. Dat was
grappig. Tegenwoordig zijn
ze een stuk nuchterder,
althans wat die
handtekeningen betreft. Ja,
dat was een tijd. Er zijn in
Leiden erg weinig orkesten
meer die dit genre doen. Ik
ken hooguit een stuk of
twee, drie. Je krijgt dan
meer bruiloft-orkesten en
zo, hè, met een drummertje
en een orgeltje, hè. Vroeger
waren er veel en veel meer
in Leiden. In de jaren '60
O jee, het waren er wel
tachtig, met al die soorten
muziek die je had. In een
bandje spelen was toen een
ware rage. We zijn één van
de weinigen die nog over
zijn. Nog steeds Shadow-
muziek maken we; dat
wordt weinig meer gedaan.
Maar wij doen het nog goed,
heel behoorlijk, vind ik
zelf".
In Hilton konden The
Fellows met rijke binken
uit de bouwwereld
champagne meedrinken,
elders (bij studenten kwam
dat wel voor) at het
gezelschap.dat de groep
ingehuurd hadt/ delicieus en
kregen Doove 'c.s. een
uiensoepje voorgezet, of
aangelengde gin. Henk
Doove jr, als spreekbuis van
de knapen: „We spelen nog
steeds met plezier en in een
goede verstandhouding
onderling. We hopen in elk
geval de 25 jaar nog te
halen. Dat zou al geweldig
zijn, voor een amateurgroep.
Wat een zorg voor ons is
steeds meer, dacht ik is
dat we ons als „live" groep
waar moeten zien te maken
in deze tijd van play-back.
Dat is een kwaliteits-test, die
we tot nog toe (nogmaals: als
amateurs) uitstekend hebben
kunnen doorstaan in twintig
jaar met steeds
veranderende muziek".
Henk Doove jr blijft z'n slag
slaan en Gerard, Adrie en
Walther roeren hun gitaren
onder een gunstig gesternte.
Dat wil zeggen: zolang de
publieke belangstelling
ervoor bestaat. En wat de
drie Leidenaars en één
Leiderdorper betreft, mogen
dat nog vele jaren zijn.
Vanavond vieren The
Fellows hun vierde lustrum
in besloten kring van
genodigden die gebouw
„Morschwijck" aan de
Topaaslaan zullen bevolken.
Een man of honderdveertig.
Met zeer gewaardeerde
medewerking van de
buurtvereniging, „want",
aldus Henk Doove jr, „vindt
maar eens een gelegenheid,
een zaaltje dat niet al te
duur mag kosten. Het wordt
een avondje met de ouwe
hap van '60 en de lui
daaromheen. De Toekomst
Nou, ik kan alleen maar
zeggen, dat we elke kans om
een singletje of een elpee te
maken met viermaal twee
handen zullen aangrijpen.
Als de gelegenheid zich
voordoet zijn we er als de
kippen bij
ling
rde Lei denaar is een
'md mens. Gewoon-
wordt door aktie-
fers en buurtkomi-
geen gelegenheid
eslagen om bij de
ieen te tegen van alles
nog wat te proteste
maar deze 'natuurlij
vijanden vormen
\tseling één front als
_temde snuiters' aan
n stad komen. Dat
'k gistermiddag, toen
\sen van het NCRV
ioprogramma 'Glo-
wilden uitvissen
wat er nu allemaal waar
was van de vele negatie
ve verhalen over deze ge
meente. Het radioteam
maakte een zitje, eerst
onder de luifel van het
Stadhuisplein en later,
omdat het orgel en het
gehei op de achtergrond
te overheersend wetd, in
de leeskamer van het
stadhuis en vroegen de
Leidenaar te komen en te
reageren op die verhalen
die over de Sleutelstad de
ronde doen.
Een programma over Leiden
in last en het lijden van Lei
den dus. Gezegd werd dat
het een stad was met heel
veel echtscheidingen, een
door werkzaamheden on
leefbare en onbegaanbare
binnenstad, een stad met be
woners die het laagste intel
ligentie-quotiënt van Neder
land zouden hebben, een
stad met een opvallend groot
drankmisbruik, een stad met
de meeste krotten en een
stad met het grootste begro
tingstekort van heel Neder
land, waardoor deze ge
meente onder curatele van
het Rijk staat. Deze laatste
kresentatrice/redaktrice Kirsten Klijnsma in gesprek met rasechte Leidenaar H.
wontagne.
opmerking hadden de pro
grammamakers Imre S. So-
mogyi en Kirsten Klijnsma
in de studio Gerard van dei
Berg niet in hun rijtje staan,
maar daar maakte onze loco-
burgemeester Cees Waal het
radioteam terloops nog even
op attent. Toch ondanks al
deze, ogenschijnlijk, vreselij
ke problemen bleven de
reakties van het Leidse volk
opzienbarend positief over
hun Sleutelstad. Aktievoer-
ders die doorgaans geen
goed woord over hebben
voor het gemeentebeleid
verdedigden in de microfoon
hun stad te vuur en ook bij
na te zwaard. Een enkeling
die het waagde iets negatiefs
te vertellen, werd door zove-
len aangevallen dat een
snelle terugtocht de beste
strategie bleek.
Een Leidse metselaar. Koos
Lateveer, was bijvoorbeeld
heel blij met Leiden omdat
er zoveel te vernieuwen en
in oude glorie te herstellen
was in de binnenstad. Hij
was eindelijk in staat zijn
werk naar behoren uit te
voeren. De heer H. Montag-
ne, die als geboren en geto
gen Leidenaar al 70 jaar van
zijn stad geniet, was dolblij
na acht maanden bij de ge
meente gezeurd te hebben,
nu toch In bad te kunnen. In
zijn woning zit geen badge
legenheid en het badhuis
werd, zoals bekend, gesloten.
Vervangende badruimte had
de gemeente echter nog niet
gevonden. Het koste de ak-
tievoerende heer Montagne
acht maanden om badgele
genheid te krijgen. Hij prees
het gemeentebestuur verder
om haar renovatie aktivitei-
ten in de oude buurten van
de stad. Op vragen over het
waarom van de vele echt
scheidingen werd slechts ge-
Niets kwaads over Leiden.
gist. „Die studenten trouwen
en scheiden wat af. Veel
werkloze jongeren gaan
scheiden, want dan krijgen
ze een dubbele uitkering.
Vijf en zestig plussers gaan
scheiden voor een dubbele
uitkering. De woningnood
maakt dat veel jonge stellen
geen woning kunnen krijgen
en dan bij 'moeders' in moe
ten en dat geeft problemen
zodat er weer gescheiden
wordt", aldus de reakties
van het Leidse publiek.
De opmerking, dat men in
Leiden het laagste IQ van
Nederland heeft, schoot veel
mensen in het verkeerde
keelgat. Gemeentevoorlich-
ter J.C. Lelieveldt loofde
zelfs 1000 gulden uit voor
degene die het rapport bo
ven water wist te halen
waarin stond dat Leiden een
zo laag IQ had. Volgens hem
was het gewoon een india
nenverhaal, dat nog nooit
was bewezen. Een wat oude
re Leidenaar begreep het
verhitte betoog van de ge
meente voorlich ter niet zo.
„Wat is dat dan IQ. Die
mensen doen maar moeilijk.
Ik heb nog nog nooit van die
letters gehoord".
Uit de reakties van de ra
sechte Leidenaar en hen die
aan deze stad hun hart heb
ben verpand, bleek duidelijk
dat men een flinke haat
koestert tegen 'De Student'
en dan vooral tegen de
Corpsbal. Men vond dat „de
student veel meer voorrech
ten had dan de andere Lei
denaars en dat de student
net deed of de stad van hem
was, terwijl de Leidse arbei
der hem eigenlijk van zijn
belastingcenten moest on
derhouden". Van een buurt
werkster kreeg de student
wel bijval. „Veel studenten
werken als vrijwilliger in
buurten mee aan verschil
lende projecten en het zijn
allemaal aardige jongens een
meisjes".
Over de stadvernieuwing
veel lof. „Als je je huis op
knapt heb je ook troep, laat
staan als je een stad opknapt.
Dat is toch logisch", was een
veel gehoorde kreet. Nee,
onze loco-burgemeester en
wethouder van ruimtelijke
ordening heeft zich waar
schijnlijk nog nooit zo fijn
gevoeld. Van de program
ma-makers kreeg Cees Waal
halverwege het programma
een koptelefoon op het
hoofd gezet, zodat hij ook
vragen vanuit de studio,
door Gerard van de Berg,
gelijktijdig kon horen. Het
was namelijk mogelijk om
naar de studio te bellen met
reakties op het programma
en van die zijde kwamen
nog wel eens negatieve ge
luiden. Tussen de 'live' frag
menten vanuit het Leidse
stadhuis door, was er steeds
muziek. Aandoenlijk was
het om de loco-burgemees
ter, die lange tijd de koptele
foon op hield ,ook als het
niet nodig was, met een
hoofd vol muziek afwezig te
zien staren, terwijl boven
zijn hoofd een ware burger
oorlog woedde over de auto
in de binnenstad. Maar mis
siën koos hij deze veilige op
lossing wel expres. Aan het
einde van het programma
zei hij „Leiden is typisch een
stad waar mensen van hou
den en daarom maken ze
zich zo druk".
SYLVIA VAN LEEUWEN
