Moeder en zoon op weg
naar roem in piatenland
PLATEN
KLASSIEK
Het persoonlijke Requiem van Frank Martin
JoanJc
Concertagenda
M
Japanse
groep brengt
,computerroch'
TOKIO De computer
programmeur als rock
ster. Eén mogelijk nieuw
tijdperk in de muziek, dat
werd ingeluid door de Ja
panse popgroep „Yellow
Magic Orchestra". De le
den van de groep, Haruo-
mi Hosono (32), Ryuichi
Sakamoto (28) en Yukihi-
ro Takahashi (28), zijn
waarschijnlijk de enige
muzikanten in een orkest
dat wordt geleid en uitge
voerd door een koor van
synthesizers, letterlijk ge
dirigeerd door een com
puter. Tot nu toe hebben
slechts enkele buitenland
se groepen, zoals de IVesf-
duitse groep Kraftwerk,
met deze „computer rock"
geëxperimenteerd. De
computer wordt door de
muzikanten van YMO ge-
programeerd om zo de
synthesizers te bespeleg.
Het grootste gedeelte van
de muziek ligt opgeslagen
in het geheugen van de
computer zodat de syn
thesizers de muziek auto
matisch produceren. Bij
een live-optreden van de
groep worden de synthe
sizers door de muzikanten
slechts begeleid. De
drummer Takahashi: We
volgen de computer
nauwkeurig en improvi
seren niet.
Sta tier Brothers
onderscheiden
NASHVILLE Op de
veertiende jaarlijks ge
houden „Music City"
News Cover Awards
Show" in Nashville (Ten
nessee), heeft de groep
Statler Brothers drie on
derscheidingen gekregen.
Tijdens het Country Mu
sic-festival werd hun eer
ste zanger Marty Robbins
uitgeroepen tot „vocalist
van het jaar".
De Statler Brothers die
overigens vrijwel altijd
als de besten naar voren
komen, werden tevens
winnaar in de categorie
„comedy act'. Tenslotte
werd hun LP „The Origi
nals" verklaard tot beste
van het jaar. Andere win
naars van het festival wa
ren Loretta Lynn, die
werd uitgeroepen tot de
beste artieste, en Roy
Clark, die zich muzikant
van het iaar mag noemen.
De finale van dit spekta
kel vond traditiegetrouw
plaats in het Grand Opry
House in Nashville en
werd door de televisie
landelijk uitgezonden. De
jury bestond uit lezers
van „Music City News",
een in Nashville uitko
mend maandblad over
Country Muziek.
Pleade
Fischer-Z's toetsenman
Graham Pleade, die on
langs Steve Skolnick ver
ving, heeft de groep ver
laten. Gezien het laconie
ke commentaar van zan
ger/gitarist John Watts
wordt daar door de ande
re leden niet bepaald om
gerouwd: „het toetsen-
werk wordt op het ogen
blik met succes verzorgd
door de voeten van bassist
Dave Graham." O zo.
Jlartin
Wie regelmatig naar het
talen tenprogramma VA -
RA's Voorstelling" kijkt,
zal zich zeker Sari Martin
herinneren. Welnu, dat
optreden heeft deze Waal-
wijkse geen windeieren
gelegd. Haar eerste LP is
verschenen en wel onder
dezelfde titel als het liedje
waarmee ze in het pro
gramma optrad: „No
other love".
Spar go
Nederland heeft er een
nieuw exportartikel bij:
Spargo. Japan, Canada,
Italië, Frankrijk en Duits
land hebben al belangstel
ling getoond voor deze
groep, die met de debuut
single „You and me" be
hoorlijk zijn doorgebro
ken. De single wordt bo
vendien nog in Amerika
uitgebracht.
McCartney
„McCartney II" is de titel
van de (jaweltweede
solo-elpee van Ex-Beatle
en Wings-bassist/zanger
Paul McCartney. Ook de
andere Wings-leden zijn
op het ogenblik voor zich
zelf bezig. Paul McCart
ney en Wingsfeijn nu al
weer zeven jaar samen.
Dat is net zo lang als zijn
periode met de Beatles.
Voer VQor doemdenkers
New Adventures
De New Adventures doen
hun naam eer aan. Flau
we woordspeling, maar
wel waar: Op het pro
gramma staan Frankrijk,
de Skandinavische lan
den, Spanje, Italië en
Griekenland. En dan is er
ook nog een promotietour
door Engeland, in gezel
schap van The Cure en
The Jam. Er wordt ook
nog aan Amerika gedacht.
'Toe maar.
Trix
Trix Trix Trix
Je komt nu op de riks
Want jij wordt nu Koningin
Trix Trix Trix
en dat is niet niks
voor ons volk en vaderland
Wij vertrouwen in de toekomst
Want jouw Moeder heeft beslist
En wie kent niet zijn eigen kind
Juliana heeft zich nooit vergist
Refrein:
Wij geloven in je „KUNNE"
want jouw humor helpt beslist
met prins Claus aan de rechterhand
Juliana heeft zich nooit vergist
Refrein.
Jeanne en Hans
Bovenstaande tekst schalt
hard en onzuiver door
huize Van Leenen aan de
Diepgatweg in Waarland.
Tekst: Jeanne de Val,
muziek: Hans van Leenen.
Het tweetal dat Nederland
verraste door hun
optreden in de Sonja 's
Goed Nieuws Show,
waarin zij op bijna elke
vraag van presentatrice
Barend een muzikaal
antwoord gaven. „Trix, nu
kom je op de riks" zou
eigenlijk een hit moeten
worden. Maar omdat onze
diskjockeys nu eenmaal
niet zo snel geneigd zijn
Nederlandstalige muziek
te draaien, is de kans
daarop verschrikkelijk
klein. En de tijd dringt,
want Trix is inmiddels al
riant gezeteld op de
koninklijke troon.
Het „duo met de hoed"
(Johnny Hoes verzon deze
artiestennaam) is intussen al
twee jaar hard bezig zich een
weg te banen door het
ondoordringbare woud van
het Nederlands
platenwereldje. En langzaam
maar zeker schijnt dat hun
nog te lukken ook. Ondanks
dat Peter Koele wijn,
opperhoofd van de
Nederlandstalige rock and
roll, hun muziek bètitelde
als „troep". Want nog altijd
is smartlappenkoning
Johnny Hoes er en die zag
wel degelijk iets in hen.
Geheel in zijn lijn sloot hij
dit tweetal in zijn armen.
Gevolg: „Trix" en het lieje
„Hieperdepiep", op de plaat,
gezongen door de
Oeletoeters en toegevoegd
aan de onverbiddelijke
bestseller Dertien grote
carnavalshits", waarvan er
volgens zoon Hans al zeker
vierduizend verkocht zijn.
Natuurtalent
Voor Jeanne en Hans begon
het allemaal zo'n drie jaar
geleden. Hans ontdekte in
een laatje van een oud kastje
een stapel gedichten van zijn
moeder. Hans: „Ik wist niet
eens dat ze gedichten
schreef. Ze waren zo goed,
zo eenvoudig, dat ik er
helemaal van onder de
indruk raakte en ze meteen
op muziek wilde zetten.
Maar een gitaar had ik in
m 'n leven nog nooit
aangeraakt. Toch probeerde
ik er wat uit te tokkelen en
dat lukte nog ook".
Moeder en zoon, beiden
verbaasd over hun
natuurtalenten, trokken
toen ondermeer naar de
Ojee-boerderij in Schagen,
waar zij de befaamde
rijmelaar Drs. P. aantroffen.
P. gaf hen het advies de al
op muziek gezette gedichten
onder te brengen bij Buma
en Stemra, zodat in ieder
geval de waardevolle
cultuurbijdrage van Hans en
Jeanne niet verloren zou
gaan. Aldus geschiedde.
Trein
Hans. over het algemeen in
zijn bijdrage tot het gesprek
wat vlotter dan zijn moeder:
„We hebben meteen gebeld
met de Buma en die zeiden:
Stuur het maar op. Ze
dachten daar dat het maar
om drie of vier liedjes ging,
maar het waren er destijds
al honderdvijftig. Die
mensen zijn zich een rotje
geschrokken, want wij
hadden ook alles al
opgenomen op bandjes".
Ómdat deze
platenmaatschappij verder
niets deed met hun liedjes,
ging het tweetal prakiseren
hoe ze dan wel hun creaties
aan de man konden
brengen. Jeanne: „We
kwamen toen op het
geweldige idee ze zelf maar
te gaan zingen. Niet in een
zaal, want daarvoor moet je
je contacten hebben, maar
doodgewoon in de trein".
BoneyM
.Dit gereis leverde het duo
weer contacten op met
andere, onbekende, talenten.
Het Amsterdamse zangtalent
Patty Mulatti bijvoorbeeld
wilde best wel eens iets
zingen van de liedjesmakers
uit Waarland. Bij Jeanne en
Hans thuis werden wat
nummers door de
Amstërdamse op de band
gezet eri met de gedachte dat
wat niet baat ook niet
schaadt, trok het drietal
naar de heer P. Koelewiin.
Die wees hen andermaal de
deur en het drietal zocht het
toen maar hogerop. Hans
van Leenen: We gingen
naar Barends, directeur van
Phonogram. Die man zat
heerlijk in het zonnetje op
zijn gazon te genieten van
een drankje. We vonden het
wel wat eng om zo maar
naar hem toe te stappen,
maar we hebben het toch
maar gedaan. Door de heg.
Barends beloofde een
proefopnamevan onze
liedjes te maken, maar door
allerlei misverstanden is ook
dat de mist ingegaan.
Wèl is het dit tweetal gelukt
Dries Holten (bekend van
het inmiddels verdwenen
duo Sandra en Andres) te
strikken. Jeanne,
glunderend van trots: „We
hebben voor hem een liedje
geschreven en dat heeft ie
aangenomen. „Jimmy" heet
het. Hij vond het leuk en
beloofde dat hij er een groep
voor zou zoeken. Hij dacht
aan Boney M. of aan Donna
Summer.
Bijval
Mogen hun liedjes dan niet
inslaan bij de hoge
muziekpieten, bij het
gewone publiek zijn ze
geweldig in trek. Regelmatig
,.A, Platenbon-
zen beloof-'
den moeder
en zoon
kooien met
gouden ho
rens, maar
r zij wachten
nog ateeda
op iemand,
y die hun ar-
tistieke aspi-
raties in de
groeven ver
eeuwigt.
krijgen moeder en zoon een
telefoontje van mensen die
voor een jubileum wel wat
dichterlijke inspiratie
kunnen gebruiken. En
Jeanne levert die dan voor
honderd gulden. Op het
moment hebben Jeanne en
Hans het trouwens ook nog
druk met de verkoop van'
„Trix". Want Johnny Hoes
zette dit liedje ook nog eens
op tweehonderd singletjes.
Met de verkoop ervan wilde
hij zich evenwel niet
bezighouden. Moeder en
zoon moeten dus zelf maar
zien hoe zij ze kwijt raken.
Hans: We denken eigenlijk
aan een heel sensationele
aktie om die plaatjes
gedraaid te krijgen, zodat in
één klap alle Nederlanders
van ons. bestaan weten.
Reken maar dat dan
de hel losbreekt".
Tot slot Jeanne en Hans
over zichzelf: We zij
natuurtalenten. Als je
nagaat, dat Jeanne alleen
maar lagere school heeft en
ik niet verder ben gekomen
dan twee jaar LEAO en „De
mensen vragen weieens:
Hoe komen jullie toch aan
dat image? Maar het is geen
image, we zijn echt zo gek".
Bij veel componisten die een Re
quiem maakten, mag je veronder
stellen dat zij uitdrukten wat zij
meenden te zullen ervaren bij het
overschrijden van de drempel van
de dood. Dit geldt in wel heel ster
ke mate voor het Requiem van
Frank Martin. Deze predikants-
zoon uit Genève die een Nederland
se trouwde en zich na de laatste we
reldoorlog in ons land vestigde,
wist al vele jaren dat hij eens een
Requiem zou componeren, niet na
het heengaan van een van zijn ver
wanten of vrienden maar uit eigen
innerlijke behoefte, zodra hij met
zichzelf tot klaarheid zou zijn geko
men. In zijn geest was hij er vaak
mee bezig maar hij werd 82 aleer
hij het vermocht te verwezenlijken.
Een jaar later dirigeerde hij de eer
ste uitvoering ervan in Lausanne,
in de kathedraal met het beroemde
roosvenster, en nog weer anderhalf
jaar later stierf hij in Naarden, na
dat hij kort te voren nog had ge
werkt aan een cantate met de veel
zeggende titel „Et la vie l'emporta"
Waarom wilde de protestant Martin
per se een Requiem schrijven en
waarom wachtte hij er, bij wijze van
zeggen, tot het laatste ogenblik mee
Het was zijn vooropgezet doel tot uit
drukking te brengen dat hij de dood
accepteerde, dat hij vrede met hem
had gesloten, dat hij hem wilde ont
moeten met alle fysieke en morele
angst die hij meebrengt. Martin wilde
aanvaarden dat de dood ons confron
teert met ons eigen leven, zo weinig
in overeenstemming met wat het had
behoren te zijn, maar ook in een vol
ledig vertrouwen op vergeving. In
zijn Requiem wilde hij niet de eeuwi
ge rust weergeven maar meer een
de aloude katholieke liturgische tekst
onontbeerlijk.
Van de onge\
kleinere composities
zijn naam heeft staan en waarvoor hij
in de hele Westerse wereld beschei
den maar onmiskenbare weerklank
vond, werden er enkele tientallen op
grammofoonplaten vastgelegd. Daar
bij ontbrak tot heden het Requiem.
Dat mocht een heel persoonlijke bete
kenis hebben, overeenkomstig zijn op
vatting van de dienstbaarheid van het
kunstenaarschap, was het toch ook
bestemd voor wie er behoefte aan
hadden. Daarom is het goed dat de
vorig jaar in Zwitserland onder voor
zitterschap van Yehudi Menuhin op
gerichte Société Frank Martin, die al
gauw ook in Nederland een afdeling
kreeg, zijn activiteiten is begonnen
met de publicatie van een live-opna
me van de première van dit werk in
1973, nog onder leiding van de compo
nist zelf. De registratie is uiteraard
niet optimaal maar alleszins redelijk
en doet het werk goed tot zijn, recht
komen, mede dankzij de inzet van het
grote gemengde koor van Lausanne,
het Orchestre de la Suisse Romande,
de organist André Luy en een solis
tenkwartet bestaande uit de sopraan
Elisabeth Speiser, de alt Ria Bollen,
de tenor Eric Tappy en de bas Peter
De muziek van dit Requiem heeft de
ascetische, voor Martin zo kenmer
kende stijl die hij pas na een lang rij
pingsproces omstreeks zijn vijftigste
jaar bereikte. In zijn jeugd hij com
poneerde al toen hij nog pas negen
was begon hij bij de late romantiek,
vond gemakkelijk aansluiting bij De
bussy en Ravel, kwam onder de in
druk van de ritmiek van Strawinski
en verdiepte zich in Schönberg. In
plaats van de atonaliteit of de 12-toon-
techniek te aanvaarden, beperkte hij
zich tot een naar eigen inzicht ver
ruimde tonaliteit die hij afstemde op
zijn lyrische natuur, zijn verfijnde, ge
nuanceerde esthetiek, zijn gratieuse
speelsheid, zijn zelden afwezige me
lancholie. In zijn concertante werken,
soms voor ongebruikelijke bezettin
gen, zijn daarvan heel wat treffende
voorbeelden te vinden, ook in het
wereldlijke oratorium „Le Vin Her-
bé(naar Bédiers versie van de Tris
tan-legende), de opera „Der Sturm"
(naar Shakepeare) en de muzikale co-
medie „Monsieur de Pourceaugnac"
(naar Molière).
Het ligt voor de hand dat het in het
Requiem gaat om innige contemplatie
en hymnische mystiek zoals dat eer
der het geval was in het bevrijdingso
ratorium „In Terra Pax" en in „Gol
gotha" (dat volgend seizoen weer eens
door het Brabants Orkest wordt uitge
voerd). Reeds in enkele gedeelten van
„Le Mystère de la Nativité" bleek
echter dat demonie Martin wezens
vreemd was en in het Requiem is het
Dies Irae dan ook niet het sterkste ge
deelte. Het Kyrie, het Offertorium en
vooral het Lux aeterna zal de luiste
raar een andere wereld openbaren,
evenals de smeekbede van alt en orgel
in het Agnus Dei en de Engelenzang
van sopraansoliste en koor in In Para-
disum. Een treffend en ontroerend
werk, jammer alleen dat het naar
mijn gevoel misplaatste applaus ook
op de plaat is vastgelegd.
Het adres van de Nederlandse Frank
Martin Stichting is Van Slingelandt-
laan 26. 3052 HX Rotterdam.
Roxy Music Roxy Music goes disco! Maar wees ge/i
zoals het een creatief gezelschap muzikanten beta
heeft Roxy Music de disco een eigen gezicht meegegt
Nimmer nog hoorde je een decadentere, zwoelere dfl
plaat dan Flesh and Blood. Stel je het even voor: een JT
sieke melodie, ondersteund door de hitsige hobo van dif
Mackay, het kitscherige verdriet van Bryan Ferry enf
volkomen eigen, tragische, treurige begeleiding van F
Manzenera op gitaar. O.K, het is disco, en van die ven
lijke stroming in de muziek mochten we tot op heden (I
ten Tim Curry's Fearless dan) nog weinig goeds vemen
Maar één moet de eerste zijn, en Roxy Music is groon
worden door dat domweg altijd te zijn. Over You, de n
we single, is overigens weinig representatief voor het n
we album. Het is de magerste track van het album. 1
beter is de dreigende titelsong Flesh Blood, de Byrdi
ver Eight Miles High of het geladen Strange Delight I
Duidelijk is overigens wel de spelbepalende rol van T
Ferry geworden. Gebruikte hiitovers van oude hits
fer uitsluitend voor zijn solo-albums, op Flesh Blood1
ij zich tweemaal verleiden. Dat kan overigens
kwaad; want wat mij betreft heeft hij hiermee een /cfl
balans tussen typisch Roxy- en duidelijk Ferry-mateÏL
geschapen. Flesh Blood laat horen dat disco lang niefl
beroerd is als het lijkt, maar opent tevens heel watn
spectieven voor Roxy Music in de komende jaren.
AvdM. (Polydor)
Joan Jett Joan Jett, eens lid van de in 1979 ontbot
Californische meisjesgroep „Runaways", loves rock I
roll. Althans met deze veelbelovende leus wordt haar ej
ste solo-elpee, simpelweg „Joan Jett" genoemd, geïnti
ceerd. Van de dynamiek en de wisselende ritmiek, die d
kenmerkend zijn voor dit genre, is bij haar evenwel wd
te bespeuren. Song na song zingt zij bijna zeggend éé/il
dezelfde dreun, waarbij je bovendien het gevoel krijgt I
er een stuk agressie telkens weer in haar keel blijft /J
gen. You don 't own me" vormt hier eigenlijk de enigel
zondering op, maar hier zou je helemaal niet van rock I
roll kunnen spreken, gezien het langzame tempo. Zich\
roepen op oorspronkelijkheid kan Joan trouwens ook a
Het album bevat talrijke, al eerder uitgebrachte songs a
bijvoorbeeld „Touch me" van Gary Glitter en Shout"
The Isley Bros. Je vraagt je dan ook af: Waarom i
zo nodig een solo-elpee uitbrengen
L.S. (Ariola)
14 juni Boudewijn de Groot, Circustheater Den Hi
17 juni Fisher Z, Openluchttheater Zuiderpark I
Haag
21 juni Led Zeppelin, A hoy' in Rotterdam.
23 juni Bob Marley, Ahoy' in Rotterdam.
28 juni Rod Stewart, Ahoy' in Rotterdam.
28 juni Devo, Carre in Amsterdam.
19 juli De Continental Singers, Ahoy' in RotterckËL
JOHN kasander Frank Martin
