A.mateur-architect ontwerpt
opzienbarend huizenplan
Nederland is een slecht
land voor uitvinders
\.ndré Verlinden: „Een jarenlange roddel-
;ampagne heeft me grondig gesloopt
Nederlands oudste
Chinees ingenomen
met nieuw kookboek
OUDE TIMMERMAN" DAAN KAPER
BRENGT BOUWMARKT IN REP EN ROER
REIZEN ONDER BELGISCHE PARAPLU
IR. HOROWITZ, VADER VAN DE PHILISHAVE:
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
MAANDAG 9 JUNI 1980 PAGINA 7
ECHT „We horen van een aan-
groeperingen in ons land wel, dat
slechte ontwikkelingen in de
w vooral de schuld zijn van een
lend regeringsbeleid. Zolang ons
'k in meerderheid het geld liever
*t aan vakanties, autorijden
andere consumptiegoederen dan
ian wonen, heeft een regering wei-
Ug speelruimte. Als een vakbewe-
rtng het huurbeleid een rol laat spe
len in de loonpolitiek, mag zij niet
^opperen als het dan een keer zuur
pat opbreken. Daarom willen we
dds niet bezighouden met de schuld
vraag. Wij doen liever een beschei
den poging om een bijdrage tot een
oplossing te leveren. Daarom presen
teren wij hierbij aan het Nederland-
t volk een voorbeeld van goedkope
roningen. Deze woningen zijn ont-
rorpen door één van onze leden,
)aan Kaper uit Amsterdam.
man met enorme ervaring in alle
acetten van het bouwgebeuren. Hij
kans gezien om een model te ont-
ïerwoningen, en een voor inval
angepaste woning, die aan alle voor-
:hriften en wenken voldoen. Het zijn
per ruime woningen die, zo men dat
ril, ook van buiten er fraai uitzien. Als
een aantal blokken of buurtjes
jan deze woningen wil bouwen, kan VAKMAN
zoveel variaties maken dat elke
heid van het tachtigjarig bestaan van
die bond op 5 juni, deze woorden uit
sprak. Goedkoper bouwen? Hoe dan?
Minister van Volkshuisvesting en
Ruimtelijke Ordening jhr drs P.A.C.
Beelaerts van Blokland, als eregast in
.de zaal, reageerde onmiddellijk: „Als
mij een concreet plan voorgelegd zou
worden-voor een project van deze wo
ningen, ben ik graag bereid mijn amb
tenaren daaraan met voorrang te laten
meewerken, voor wat betreft de afhan
deling van de subsidie-aanvrage. Ik zou
willen opmerken dat hier een loffelijk
initatief genomen is, dat verdient ook
in andere kringen te worden opgepakt.
Dit ontwerp is toch wel een uitdaging
aan onze architecten, ook zelf nog meer
dan voorheen met voorstellen te ko
men voor de bouw van een kwalitatief
goede woning tegen betaalbare kosten."
Daan Kaper, 66, is geen architect. Hij is
een inmiddels gepensioneerd bouwvak
ker, die de praktijk van het bouwen
van haver tot gort kent. Begonnen als
timmerman in de bouw, nadat er door
de crisisjaren een streep door zijn HBS-
opleiding was gehaald, werd hij uit
voerder, hoofduitvoerder, calculator en
tarief-calculator, en haalde ondertussen
ook nog even het aannemersdiploma en
deed de avond-HTS.
er zijn fantasie in kan botvie-
zonder allerlei duurmakende frat-
>n. Er kan worden gekozen voor plat-
daken, gewone schuine kappen of
»lfs gebroken kappen. Desondanks is
e prijs voor begrippen van vandaag
rg laat, gemiddeld komen de huren
an deze woningen te liggen tussen de
en 350 gulden, afhankelijk van de
Irondprijs."
TÏRBAZING
Ien golf van verbazing ging door de
aal van het Jaarbeurscongrescentrum
a Utrecht, toen de voorzitter van de
lout- en Bouwbond CNV, D. van Com-
^née tijdens het congres ter gelegen-
Zelf noemt hij zich het liefst: „een oude
timmerman", die wel 500 bazen gehad
heeft in zijn leven. De praktijk heeft
hem geleerd dat bouwen heus wel an
ders kan, beter en toch goedkoper. Het
heeft hem zijn hele leven achtervolgd.
Al in 1956 kwam hij met ontwerpen
voor goedkope huizen. Toen kreeg hij
niet de medewerking die hij nu krijgt.
Kin zijn kleine, oude woning in het
Amsterdamse tuindorp Oostzaan ver
telt hij erover: „De tijd was toen eigen
lijk precies hetzelfde als nu. Met dezelf
de problemen. Er werden alleen maar
huizen gebouwd voor de middengroe
pen, waar het meest aan werd ver
diend. De huizen kostten toen zo'n
15.000 tot 18.000 gulden. Nu kosten ze
300.000 gulden en net als toen zijn ze
niet te betalen. Een mannetje en een
vrouwtje, als die samen hard werken
en niet eens tweemaal modaal verdie
nen, kunnen toch geen huis van 3 ton
kopen?
Ik heb toen contact met een aannemer
gezocht in Heerhugowaard. Hij wilde
ze wel bouwen, maar toen puntje bij
paaltje kwam, verdiende ik er niets
aan. Ik had alles klaar, alle tekeningen,
ik had zelfs maquettes gemaakt. Die
heb ik toen zo in elkaar geslagen.
PROBLEEM
Nu staan we voor hetzelfde. De huur
prijzen zijn niet meer te betalen. Wat
hebben we geprobeerd te bereiken sa
men met de Hout- en Bouwbond met
dit ontwerp voor deze goedkope hui
zen? Al die mensen, die eigenlijk in
veel te grote woningen wonen, en die
het zat zijn om al die kamertjes schoon
te maken, de kans te geven te verhui
zen naar goedkopere, kleinere huizen.
Daarom heb ik ook twee- en drieka
merwoningen ontworpen in twee
woonlagen, de onderste met een tuin,
de bovenste met een balcon van 5 me
ter. En dat is dan voor de mensen die te
lui zijn om een tuintje te onderhouden.
Wat het geheim is van mijn woningen,
waarom ik wel goedkoop kan bouwen
en een ander niet? Daar stonden ze op
het ministerie ook verstomd van. Ik
kan mijn geheim nog niet kwijt. De
mensen zullen het wel zien, als die wo
ningen gebouwd worden. Maar één
ding kan ik wel zeggen: het is voor een
heel groot deel een straffe organisatie,
manuren besparen, en daarnaast een
uitgekiende constructie. Ik gebruik de
beste materialen. Ik gebruik dezelfde
materialen als de anderen. Waarom die
anderen dan niet goedkoper kunnen
bouwen? Dat zit in kleinigheden. Kijk,
ik zal een voorbeeld geven. Een aanne
mer bestelt bij een keukenfabrikant
1000 keukens. Bij een aantal onderbre
ken de achterkanten van de keuken
kastjes. Er wordt getelefoneerd, en na
vele dagen komt er een grote 18-tonner
voorrijden met een heel klein pakje,
waarin die achterkanten zouden moe
ten zitten. En dat zijn nog de verkeerde
die er in zitten. Wat is het gevolg? ue
loodgieter kan niet verder, want de
timmerman kan de kastjes niet zetten.
Hoeveel uren kost dat niet extra. Naar i
mijn idee en volgens mijn schema kan
iedereen geld verdienen, prettig wer
ken en op tijd afleveren. Ik ben te lang
zelf tarief-calculator geweest om niet te
weten, waar juist de kneepjes van het
goedkoop bouwen zitten. De anderen
bouwen met allerlei hoekjes en gaatjes,
die moet je eruit laten, dat kost alleen
maar geld. Het is bij elkaar een com
plex van zaken, die op een gegeven
moment in de juiste volgorde op de
juiste plaats moeten worden gezet. En
dat gebeurt in mijn ontwerp. Het gaat
om de manier waarop de de boel orga
niseert. Vanaf het tekenbord tot het
moment dat de sleutel in de handen
van de bewoners wordt gedrukt."
WACHTRKAMER
Daan Kaper's telefoon staat geen ogen
blik stil. Hij wordt gebeld door grote fi
nanciers, door gemeentebesturen, door
woningcooperaties. Hij noteert voorlo
pig alleen de namen van de gegadigden
maar, en stuurt ze door naar de Hout
en Bouwbond van het CNV. „Ik zet ze
in de wachtkamer", zegt hij. Het idee
goedkoper te bouwen lokt iedereen. Ie
dereen? Zullen er niet velen met minis
ter Beelaerts zeggen: ik heb grote waar
dering voor het ontwerp. Goedkoper
bouwen zoals dit ontwerp mogelijk
maakt zou echter wel consequenties
hebben voor de werkgelegenheid. Ten
zij, en dit is een niet onbelangrijke uit
weg, de totale produktie navenant toe
neemt. Het grootste deel van de bouw
kosten bestaat uit loonkosten. Dit geldt
ook voor de woningwetbouw, waar
reeds een hoge mate van efficiency is
bereikt. Nieuwe bouwwijzen die goed
koper zijn, kunnen haast niet anders
inhouden dan dat er op de factor arbeid
wordt bespaard. Hier stuiten we op een
dilemma, dat we ook elders tegenko
men: een beter produkt door een nieu
we produktiewijze betekent vaak ver
lies aan werkgelegenheid."
GERARD CRONE
OTTERDAM Na 26 jaar
knokt te hebben voor zijn
abitieuze idealen heeft An-
Verlinden tenslotte toch
aeten capituleren. Chris
tel Reizen B.V., waarvan
de oprichter en de motor
verbluffend hoog toe-
atal is, zal voortaan onder
jen naam, maar wel onder
waterdichte financiële
raplu van Sun Internatio-
1 in België opereren op de
markt in Neder-
een leuke beslissing", geeft
40-jarige Verlinden onmid-
toe, „maar het was voor
j de enige manier om voor
istoffel in deze tijd van al
lele malaise een gezonde
komst te garanderen. De
stroom geruch-
en infame roddels, die
mij en mijn organisatie al
de ronde doen in de Ne-
reiswereld hebben
besluit aanzienlijk ver-
ist. Dat begon al in 1969,
n ik de volgens velen euve-
noed had om mijn complete
reisprogramma te publiceren
in Studio, het programmablad
van de KRO. Voor mij was het
een kwestie van koel calcule
ren geweest, maar de buiten
wacht huilde meteen, dat ik
met deze stunt mijn nek zou
breken. Het jaar daarop heb ik
mijn programma laten mee
draaien in de AVRO-Bode Te-
Ie vizier, die twee keer zoveel
lezers had als Studio. En ook
die stap resulteerde gelijk in
een storm van verdachtmakin
gen. Toen ik het jaar daarop
volgens de ijzeren wet van
„driemaal is scheepsrecht"
mijn reizenpakket liet inslui
ten bij drie damesbladen met
een gezamenlijke oplaag van
1.6 miljoen, had ik volgens ve
len mijn eigen doodvonnis ge
tekend. Maar in plaats daar
van bleven de boekingen bij
Christoffel toenemen en zag ik
kans om met ruim 150.000 rei
zigers een van de drie grote
touroperators van ons land te
worden".
Dat nam echter niet weg, dat
het noodlot de vaak controver
siële en uitdagende André
André Verlinden
Verlinden bleef achtervolgen.
Zij opzienbarende introductie
van de variabele vliegvakan
ties in 1979, die de reiziger in
staat stellen om zelf de duur
van zijn vakantie te bepalen,
had niet het overdonderend
succes, dat hij ervan verwacht
had. Weliswaar koos dertig
procent van de mensen, die
sindsdien een reis bij Christof
fel boekte, voor deze mogelijk
heid, maar ondanks dat liep
dat totale aantal boekingen te
rug met 22 procent. „Dat is
weliswaar de algemene trend
in de reiswereld", meent Ver-
linden, „maar ik kon en wilde
het risico niet nemen, dat
Christoffel door een kapsei
zende reisindustrie zou wor
den meegesleurd naar de on
dergang. Toen Sun Internatio
nal na vele besprekingen dan
ook bereid bleek om, met be
houd van onze eigen identiteit
en activiteiten als touroperator
met Christoffel in zee te gaan,
heb ik het voor mij toch wel
dramatische besluit onmiddel
lijk genomen en ,ja" gezegd".
Volgens Verlinden zal de
nieuwe organisatievorm,
waarin Sun International 85
procent van het geplaatste
aandelenkapitaal van 3,5 mil
joen gulden voor zijn rekening
neemt (Verlinden neemt de
resterende 15 procent voor zijn
rekening) geen nadelige gevol
gen heben voor de 125 mede
werkers van Christoffel Rei
zen in Rotterdam. De leiding
van de nieuwe onderneming
in Nederland zal blijven berus
ten bij de heren André Verlin
den, drs.G.A.M.Brouwers en
drs.L.P.M.van der Schoor.
Het samenwerkingsverband
met Sun International, die per
jaar 450.000 passagiers ver
voert en een omzet heeft van j
410 miljoen gulden, heeft geen
betrekking op de luchtvaart
maatschappij Rotterdam Air
Lines, die Verlinden al jaren
tevergeefs van de grond pro
beert te krijgen en ook niet op
Jetstar-Bass, die na een zorge
lijke aanloopperiode nu rede-
(Van een onzer verslaggevers)
Uitvinden is voor
inspiratie en voor 99 pro-
it transpiratie. De grote uitvinder
ison schijnt het te hebben gezegd
wie van de gewone stervelingen
i al moeite heeft om een spijker in
peperkoek te slaan, zal aan zijn
orden twijfelen. Tenslotte vond
de fonograaf en de gloeilamp uit
n kleine tweehonderd van die al-
ar transpirerende mensen waren za-
iagmorgen bijeen in Rotterdam op
congres: „Uitvinders aan het
ord". Ze kwamen aan het woord. Al-
serst officieel: De man die de Philis-
uitvond, prof. ir. A. Horowitz, die
uitvinders wel-en-wee belichtte,
is een uitvinder en wat bezielt
n, vroeg hij zich af. „Hij is een gren-
>ze optimist, ziet nauwelijks moei-
heden en verwacht spoedig rijk te
Ien worden. De nuchtere werkelijk-
d is geheel anders, geslaagde uitvin-
s zijn uiterst zeldzaam. De typische
irinder heeft iets van een speler die
geluk gelooft. Maar voor slagen is
er nodig dan geloof, geluk en uit-
Wil de uitvinder
slagen en geld verdienen dan moet
een ondernemer zijn. Anders is
kans zeer groot, dat anderen de
ichten plukken van zijn pioniers-
rk".
tf. Horowitz kwam tot de conclusie,
Nederland een slecht maatschappe-
lijk klimaat voor uitvinders heeft. „De
uitvinder geniet weinig vertrouwen en
financiële steun is meestal moeilijk te
krijgen. In de V.S. van Amerika is het
uitvihdersklimaat bepaald gunstiger.
Dit land is dan ook ontwikkeld en
groot geworden door pioniers, door
mensen die gewend zijn risico te ne
men. Er zijn veel mensen in Amerika
te vinden die op een uitvinder willen
gokken en ook banken die willen mee
financieren. Het aantal mislukkingen is
natuurlijk groot, maar de Amerikaanse
bankier is veel meer dan zijn Europese
collega, geneigd te geloven dat iemand
van zijn tegenslagen leert. Als je in
Amerika een keer failliet gaat dan zeg
gen ze dat je er van geleerd hebt. In
Nederland is het zo, dat ze zeggen dat
je dan niet meer met geld kunt om
gaan, dus krijg je ook geen geld meer te
leen".
Toch zijn ze er en ze blijven er. Want
echte uitvinders laten zich niet door te
genslagen uit het veld slaan. Een uit
vinder mag dan een fantast lijken die
hersenschimmen najaagt, en een con
gres als dit een soort alternatief „festi
val of fools", zonder uitvinders zouden
we onze cultuur niet hebben en daarom
waren in Rotterdam de arts, de cuisi
nier, de archivaris, de kunstenaar, de
winkelier, de student, die allen als
deelnemer-uitvinder stonden genoteerd
bij elkaar om liefst een oplossing te zoe
ken voor al die problemen, waarmee de
uitvinders vandaag de dag worstelen.
Een loffelijk intitatief maar misschien
was programmamaker Gied Jaspers de
enige die tijdens al dat gepraat over de
moeilijkheden de spijker op zijn kop
sloeg, toen hij zei: „De industrie, het
bedrijfsleven, het kapitaal had in de
zaal moeten zitten"
Overigens vrouwen zaten ook niet in
de zaal. Prof. Horowitz: „De echte uit
vinder is altijd een man en nooit een
vrouw. Zelfs de meest overtuigde femi
niste zal moeten toegeven dat dit niets
te maken heeft met de zogenaamde
mannenmaatschappij. Het uitvinden is
een uiting van de creativiteit. En deze
is nu eenmaal voor mannen en vrou
wen verschillend gericht. Bovendien is
de man veel meer geneigd grotere risi
co's te nemen. Misschien is de vrouw in
dit opzicht verstandiger dan de man".
GERARD CRONE
Jarenlang was de Rotterdamse eetgelegenheid van de heer Cheung (links op de foto) het enige
Chinese restaurant in ons land. In de jaren dertig verhuisde hij naar de Laan van Meerdervoort
in Den Haag. Dochter Winny Cheung en haar man Jan Pieters zetten het bedrijf in 1959 voort
aan het Gevers Deijnootplein in Scheveningen. Tot tevredenheid van de Leidse sinoloog prof.
Zürcher (rechts).
DEN HAAG Als aanko
mend klokkenmaker in het
dorp Sam Tjang verdiende
Cheung Kwok Shu precies
1 tai yuen per maand. Zeg
maar 8,28 liter rijst. Slecht
betaald kon je dat niet noe
men, in het China van 1908.
Maar pezen was het wel.
Zeven dagen per week;
twee snipperdagen per
jaar. En het ondernemings
klimaat nodigde ook niet
direct uit om de handel in
eigen beheer te gaan ver
vaardigen. De ene boere
nopstand was nog niet
neergeslagen of de andere
stak alweer de kop op. Het
Hemelse Mandaat aan de
keizers kon elk ogenblik
worden ingetrokken. Toen
zelfs zijn eigen moeder
hem aanspoorde zijn jonge
leven elders gestalte te ge
ven, durfde Cheung de stap
te wagen. Hij emigreerde.
In eerste instantie naar
Groot-Brittannië en van-
daaruit naar Rotterdam
waar hij in 1920 aan de De-
listraat 24 restaurant
Tjong Seng Low opende.
Hoe gaat dat als je jong bent.
Cheung raakte onder de in
druk van de onversneden
Hollandse charmes van
Sjaantje Wesie, die hem daar
na ook nog een jongen en
drie meisjes schonk. Dochter
Winny trouwde op haar
beurt met Jan Pieters en dit
tweetal opende weer een
Chinese eetgelegenheid in
Scheveningen.
Zodoende had de klokken
maker zijn inmiddels 90-jari-
ge lijf afgelopen zaterdag in
een fauteuil van restaurant
het Verre Oosten genesteld
om een kookboek in ont
vangst te nemen van de hand
van zijn schoonzoon Jan.
Jans vriend prof. E. Zürcher,
sinoloog te Leiden, bege-
leiddde de ceremonie met
een toespraakje. In zijn beste
Kantonees beklemtoonde de
hoogleraar het bijzondere ka
rakter van het werkje, dat
meer behelst dan de opsom
ming van een reeks recepten.
De auteur doet niet alleen de
bereiding van sneeuwwitte
kippepoten, zandpaardjes en
gestoomd lang leven-brood
uit de doeken; hij serveert de
lezer tevens een flink portie
informatie over de cultuur
die deze heerlijkheden heeft
voortgebracht. Tussendoor
verhaalt Jan Pieters van al
lerhande curieuze voorvallen
die hij en zijn lieftallige
Winny meemaakten in de
ruim 20 jaar dat hun restau
rant nu bestaat. Anecdotes
waarin Danny Kaye en Petu-
la Clark even geestig ten to
nele worden gevoerd als
Frieda Boccara en Demis
Roussos. Toon Hermans net
zo goed als koningin Beatrix
en prins Claus.
SNOEPEN
Trouwens, het hof was op de
bijeenkomst van zaterdag
ook weer vertegenwoordigd.
De grootmeester van Hare
Majesteit, Zijn Excellentie
mr. C.J. van Schelle, snoepte
even smakelijk van de pau
tjei als zijn buurvrouw Hare
Execellentie mevrouw Ding
Xuisong, ambassadeur de
Volksrepubliek China.
De heer Cheung zelf consu
meerde thee, zij het met
mate. De oudste in ons land
wonende Chinees wijkt ook
op hoogtijdagen niet van het
smalle pad naar de vrijheid,
dat immers „onthouding"
heet Schoonzoon Jan door
ziet die wijsheid inmiddels
evenzeer, maar kan, net als
wijlen Ho Tsji Minh, niet van
de Camel afblijven.
„Ik weet dat ik er mijn vrij
heid mee inperk", erkent
Jan, die - voor een Nederlan-
CHEUNG KWOK
SHU (90)
„DE TIJDEN
ZOUDEN
KUNNEN ZIJN
WAT ZE
GEWEEST ZIJN"
der - ook een opmerkelijke
kwiebus is. „De niet-roker is
vrij om desgewenst wèl te ro
ken, terwijl de roker niet de
vrijheid bezit om niet te ro
ken. Een levenswijsheid, zon
der meer. Maar ik vind het
zo immens lekker dat ik het
me niet wil ontzeggen. Ro
ken schenkt mij een even
grote voldoening als muziek
maken
Naast zijn restaurant is het de
muziek die de nu 52-jarige
Jan Pieters in brede kring
vermaardheid heeft bezorgd.
Als werknemer van de Vere
nigde Staten reisde hij jaren
lang de wereld af om trompet
en piano te spelen voor her
en der oorlogvoerende on
derdanen van deze natie.
Tussen 1950 en 1960 trad hij
in ons land met een eigen or
kest op, waarvan ook Pia
Beek deel uitmaakte. De ont
moeting met Winny Cheung
(ook alweer 52 jaar) beteken
de min of meer de afsluiting
van een carrière als uitvoe
rend musicus. En de inlei
ding tot een periode van za
kendoen, waaraan hij nog
een bedrijf met 120 man per
soneel overhield, dat ie in
1975 toch maar weer ver
kocht.
BESTAAN
„Big business?", relativeert
hij nu, op zijn riante terras
uitblazend van de verwelko
ming van alle vips, „ach,
zoiets gebeurt en passant.
Kwestie van schimmelvor
ming. Wat je met inzet doet,
dijt altijd vanzelf uit. Een
veel belangrijker gevolg van
mijn ontmoeting met Winny
was de kennismaking met
haar schoonvader en met het
Oosterse denken. Daardoor is
bij mij een gordijn wegge
trokken dat mijn zicht op de
essentie van dit bestaan ver
borgen hield. Westerlingen
komen doorgaans pas op hun
sterfbed toe aan een bezin
ning op „het grote waarom
De Oosterling beseft dat het
tegen die tijd echt te laat is.
Een besef dat op een traditie
van 5000jaar berust en waar
in wegen zijn gevonden om
met het mysterie te kunnen
leven. Wie dat inziet gaat zelf
ook proberen zich die onver
woestbare levensstijl eigen te
maken. Eerst en vooral ben
ik in de leer gegaan bij mijn
schoonvader, maar ook van
de colleges van mijn vriend
Eric Zürcher heb ik heel veel
opgestoken. Winnie en ik zit
ten nu trouwens al geruime
tijd beiden bij hem in de col
legebanken. Nou, en wat je
zelf hebt verworven wil je
natuurlijk graag weer op
jouw beurt uitdragen. In '78
en '79 heb ik voor de radio
een lezingen-cyclus verzorgd
over toegepaste psychologie
vanuit de Oosterse filosofie.
Het verhalen- en recepten-
boekje wat hu is verschenen,
mag je als een tweede vrucht
beschouwen
Schoon vader Cheung Kwok
Shu, zijn stramme maar nog
immer sterke botten koeste
rend in het Scheveningse
zonnetje, bladert het boekje
inmiddels nog eens welwil
lend door.
De tijden zijn wèl veranderd,
meneer Cheung?
„Ach meneer, laat ik u zeg
gen wat de beroemde letter
kundige Lu Hsün aan het be
gin van deze eeuw op een
soortgelijke spirituele vraag
heeft geantwoord. „Zeker",
zei Lu Hsün. „De tijden zijn
niet meer wat ze geweest
zijn, en weet u waarom?
Precies, omdat teveel mensen
hebben verzucht: „De tijden
zijn niet meer wat ze geweest
zijn
WIM SCHEER
Het Verre Oosten. Auteur
Jan Pieters. Uitgeverij Tie-
bosch. Prijs 19,50.
Van links naar rechts auteur Jan Pieters, hare excellentie mevrouw Ding Xuisong (ambassadeur
der Volksrepubliek China) en de heer Cheung Kwok Shu voor het Scheveningse bruqqehoofd
van het verre oosten. a
