Verrukkelijke ariettes uit
vroege opéras eomiques
Boudewijn
de Groot
is volop
bezig met
zijn come-ba
POP
CHRISTIANE EDA-DIERRE: BIJZONDERE STEM
Groningse rockgroep
9fWhite Honey9
doet Den Haag aan
Kees Meerman, dieg
vroeger bij Hermar
Brood bis Wildl
Romance achter de)
drums zat, is voor
zichzelf begonnen.
groep heet „Eyes"
bestaat uit behalvel
zelf, uit de Amerik
popmuzikanten: Mi
Willes, Neil
Merryweather en J
Spencer.
Ken Hensley van l
Heep ziet het niet i
zitten. Onlangs is h
beroofd van zijn
instrumen tari um.
Waarde: 15.000 gul A
Maar het ergste is
dat de inbrekers o
twee lievelingsgita
hebben meegenomei
Binnenkort zal Am
de zanger die voora
bekend werd door i
optreden met Sandi
later met Rosie, wet
zich later horen. Op
stapel staan de sing
„Love on, living on,
on" en een Engelsta
langspeler.
Het bruist van lev
het Nederpopfront
ook Harry Muskee
de Blizzards (en lai
van o.a. Red, White
Blue) heeft zich v
het muziekleven g
Met een sessiegroep
waarin klinkende i
als Hans Lafaille
(drummer), Rudi
Dijk (tenorsaxofoni
Cees van
(basgitarist), toer
momenteel door
En nu maar
dit keer
zich kan
De vier concerten
Only Ones in ons la ifjDE
zou geven, zijn niet |{jarT
doorgegaan, omdat npa|
zanger-gitarist Peter zoe|i
Perrett ineens
werd door een uuws
longontsteking. e||ar<
Earth, Wind
nemen hun nieuwe A|,
op in het Caraibisch
gebied. Ze gaan
eiland Montserrat &iaïr
alles meezit moet ht r 0f
dubbel-LP worden.
Toots Thielemans
momenteel bezig
tournee door ons
gezelschap van MaXj"^
Bakker, Emmy VeWveiiik
Ramses Shaffy en T.
Liesbeth List treedt r
vanavond op in het ZC
Nederlands °ers
Congresgebouw.
The Temptations zijfl kui
weer helemaal terug 'n
weggeweest Ze hebb p-
de LP „Power" 10uv
opgenomen die al ze J®61"
enthousiast ontvangt ei
Van dit album werd
titelstuk „Power" als
single uitgekozen.
Het is jammer voor sommige mu
ziek maar het is wel begrijpelijk
dat er uit de begintijd van de opéra
comique in het huidige muziekdra
matische repertoire vrijwel niets
meer is terug te vinden. Toen de o-
péra comique in de eerste helft van
de 18e eeuw in Parijs ontstond, wa
ren de stukken die tot het genre
werden gerekend, eigenlijk hele
maal geen opera's en ze waren ook
lang niet altijd komisch. Het etiket
moest de aandacht van de heersen
de aristocratie afleiden van een
ruig soort volkstoneel waarin 'het
respect voor de meerdere lang niet
meer zo zwaar woog als in de echte
maatschappij toen nog terdege het
geval was. Gewone burgers en bui
tenlui leverden de helden voor dit
toneel waarin liedjes en dansjes als
vaudevilles een plaatsje vonden.
De moraal van de stukken zat vaak
verpakt in een slotkoor dat door de
schouwburgbezoekers werd meege
zongen, net als de liedjes die zij al
kenden voor ze naar het theater
gingen.
Mogelijk door het tot misverstand
aanleiding gevende etiket ontwikkel
de de opéra comique zich tegen alle
logica in al heel gauw tot het typisch
Franse pendant van de Italiaanse ope
ra buffo en het Duitse Singspiel. Hoe
wel de Franse revolutie zijn schadu
wen vooruit wierp, verloor de hande
ling veel van de maatschappij-criti-
sche scherpte en kreeg gevoelige, zelfs
sentimentele trekken. Aan de muziek
werd steeds meer ruimte gegeven
maar de gesproken dialogen bleven
gehandhaafd en maakten geen plaats
voor de gezongen en begeleide recita
tieven van de echte opera. Het pu
bliek wilde tenslotte toch goed kun
nen volgen waar het allemaal over
ging. Zo 'ontstonden de „comédes mê-
lées d'ariettes", die niemand aanstoot
gaven en met ruig volkstoneel niets
meer hadden uit te staan. Deze toneel
stukken met muziek, zang en vaak
ook met dans gingen zich in een grote
populariteit verheugen toen zich com
ponisten 'aandienden die vat kregen
op muziekliefhebbers die zich op een
beschaafde manier met bekoorlijke,
bevallige melodieën wilden amuseren
zonder zich al te veel in te spannen of
emotioneel al te zeer te worden ge
raakt.
Dat dit muzikale amusement op de
hellingen van een sociale vulkaan ook
nu nog uiterst genietbaar is, kan blij
ken uit een in vocaal opzicht prachti
ge plaat die Philips onder nummer
9500 609 uitbracht en waarvan onder
nummer 7300 800 ook een musicasset-
te verkrijgbaar is. De Franse, uit Ma-
rinique afkomstige coloratuursopraan
Christiane Eda-Pierre die al een jaar
of twintig de aandacht trekt en ook al
eensaan een „Rigoletto" van de Ne
derlandse Opera meewerkte, zingt op
deze plaat negen ariettes met de voor
het genre zo karakteristieke (want
meezingbare) refreinen ut opéras eo
miques van Frangois André Danican
Philidor (1726-1795) en van André-Er-
nest-Modeste Grétry (1741-1813).
Philidor was een lid van een uitge
breide familie van musici en in zijn
dagen bovendien een bekend schaak-
wonder, als levendig componist en
vindingrijk vakman bracht hij zo'n
twintig opéras comique op zijn naam,
waaronder een die is gebaseerd op de
grote Engelse succesroman van die
tijd „The History of Tom Jones" van
Henry Fielding. Uit die opera bevat
de plaat dan ook een heel aantrekke
lijk fragment.
Hoewel dat uit de korte stukken op de
plaat niet zo dadelijk valt af te leiden,
was Grétry Philidors meerdere en be
slist niet alleen omdat zijn oeuvre veel
omvangrijker en veel gevarieerder is.
Tot zijn talrijke bijdragen tot wat men
in Frankrijk „het lyrische toneel
noemde, behoorden ook „Cêphale
Procis" waarmee hij een aanval
op Gluck, en „Richard Coeur de
Lioneen opmerkelijk stuk over Ri
chard Leeuwenhart dat door Voltaire
en de Encyclopaedisten hoog weid ge
waardeerd en ook bij de gewone mu
ziekliefhebbers in 1784 geweldig in
sloeg. Met begeleiding van de Aca
demy of St. Martin-in-the-Fields on
der Neville Marriner zingt madame
Eda-Pierre onder meer uit de beide
genoemde opera's heel typerende
ariettes.
Afgezien van het weinig bekende
maar in zijn soort verrukkelijke re
pertoire is ook de stem van de zange
res zeer bijzonder. In de loop van de
jaren is deze stem zwaarder en don-
derder geworden en daarom, ondanks
de overrompelende hoogte, misschien
niet zo licht en hel als men voor de Jent
betrokken, naar het soubrette-vak
tenderende muziek zou verwachten.
Ik tel dat bezwaar gering bij zoveel
vocale weelde en zo'n meeslepende
voordracht. De instrumentale begelei
ding is niet slecht maar tamelijk vlak
en weinig spiritueel. Daar merk je
echter nauwelijks wat van als deze Op
Concertagenda
6 juni Styx, Jaap Edenhal
in Amsterdam.
6 juni Santana, Groenoord-
hal in Leiden.
6 juni Saga, Jaap Edenhal
in Amsterdam.
7 juni Sweet d'Buster.
openluchttheater Zuiderpark
in Den Haag.
7 juni Roxy Music, Ahoy in
Rotterdam.
9 juni Beach Boys, Con
gresgebouw in Den Haag.
13 juni Fleetwood Mac,
Ahoy' in Rotterdam.
14 juni Boudewijn de Groot,
Circustheater in Den Haag.
17 juni Fisher Z, Open
luchttheater Zuiderpark in
Den Haag.
21 juni Led Zeppelin, Ahoy'
in Rotterdam.
23 juni Bob Marley, Ahoy'
in Rotterdam.
28 juni Rod Stewart, Ahoy'
in Rotterdam.
Roxy Music
vanavond in
Rotterdamse Ahoy9
Reünies van topgroepen blijken niet altijd
een succes te zijn. Het initiatief van Roxy
Music (eind 1978) om weer bij elkaar te ko
men werd dan ook met gemengde gevoelens
begroet. De eerste elpee die uit de nieuwe sa
menwerking tevoorschijn kwam, „Manifes
to", overtrof echter zelfs de hooggestemde
verwachtingen van de meest fervente aan
hangers van deze Engelse rockgroep en was
een bewijs dat Bryan Ferry en de zijnen
nieuwe impulsen hadden opgedaan uit hun
hereniging.
Op 31 mei jongstleden begon Roxy Music aan
een tournee door Europa. Zij deden steden aan
in Duitsland, België, Zwitserland, Zweden en
Portugal. Vanavond komt Rotterdam aan de
beurt, waar zij ongetwijfeld het publiek zullen
vergasten op nummers van hun nieuwste elpee
„Flesh and Blood".
Wim T. Schippers,
Fred Haclié en Sjef 1 "de
Oekel tot nationale de
beroemdheden
heeft zich in de plait z
gestort Onder
Jacques Plafond
Plafonnières
hij met de LP
Afgelopen zondag h
I
André Grétry, de succesvolle componist uit de begintijd van de Parijse opéra comi
que, werd in het Belgische Luik geboren. Na omzwervingen in Italië en Zwitserland
ging hij op aanraden van Voltaire naar de Franse hoofdstad waar hij als 25-jarige ai
gauw triomfen vierde en lang in hoog aanzien bleef.
De laatste jaren was het
nogal stil rond Boude
wijn de Groot, de protest
zanger die in de jaren zes
tig gelanceerd werd als de
Nederlandse Bob Dylan
(„Welterusten, meneer de
president"). Maar dat is
nu voorbij. Onlangs
maakte hij de elpee Van
een afstand" en deze
maand maakt hij een
tournee door ons land, on
der andere op 14 juni in
het Haagse Circustheater.
Daarna gaat hij weer te
rug naar Amerika om
zijn muziekstudie af te
maken. Echter niet voor
lang, want hij wil zich
weer volledig storten in
de Nederlandse muziek
wereld en alles wat daar
mee samenhangt
Boudewijn, in 1944 geboren
op Java, had er in eerste in
stantie nooit aan gedacht
nog eens als zanger zijn
brood te verdienen. Hij had
maar één ideaal voor ogen:
films maken, liefst van die
hele subtiele en vooral niet
commercieel. Na de middel
bare school ging hij dan ook
naar de Filmacademie in
Amsterdam en maakte
daar, samen met Lennaert
Nijgh, in 1964 zijn eerste
filmpje „Feestje bouwen".
Wat wil nu het geval? Niet
zijn draaiboek maakte in
druk, maar zijn liedjes.
Vooral tv-commentator Ed
Lautenschlager was enthou
siast Die adviseerde hem
ook hiermee door te gaan.
Boudewijn liet zich dit niet'
voor een tweede keer zeg
gen en aan het eind van zijn
film-opleiding verschenen
al zijn eerste singles „Elégie
prénatale" en „Strand", op
de tekst van Lennaert. Dit
betekende de start van hun
vruchtbare co-produktie,
maar een definitief einde
aan Boudewijns mogelijke
carrière als filmer.
Na zijn eerste singles kreeg
Boudewijn enige bekend
heid in ons land. Hij trad
her en der op. In café-chan-
tants, jeugdclubs en klein-
kunstzolders. Echt beroemd
werd hij pas na zijn vierde
grammofoonplaat „Een
meisje van zestien die met
een overdonderend enthou
siasme door het Nederlands
èn Vlaams publiek werd
ontvangen. Vanaf die tijd
verscheen van hem, met
zeer korte tussenpozen, een
hele rits elpees. Ondermeer
„Voor de overlevenden",
die bekroond werd met pla
tina.
In 1969 kwam er een eind
aan de roem van deze ge
vierde protestzangeren
troubadour Het merendeel
van zijn fans vond het na
melijk niet zo geslaagd, dat
hij gebruik maakte van de
elektrisch versterkte bege
leidingsgroep „Names and
Faces". Zijn platen werden
minder goed verkocht en de
uitnodigingen die hij kreeg,
waren op één hand te tel
len. Kort daarna zag Boude
wijn de showbizz niet meer
zitten en nam afscheid van
zijn publiek. Hij ging met
een paar andere mensen op
een boerderij in Drente wo
nen, met de bedoeling een
groep op te richten en En-
gels talig repertoire te zin
gen. Dit liep allemaal op
niets uit en nadat iedereen
weer vertrokken was, richt
te hij zich op een nieuwe
L.P. in het Nederlands
„Hoe sterk is de eenzame
fietser", die in 1973 op de
markt verscheen. Dat zijn
publiek fjpm nog niet ver
geten was, bleek uit de
enorme verkoop van deze
plaat, die eveneens met pla
tina bekroond werd.
Twee jaar later kreeg Bou
dewijn het weer moeilijk.
Zijn uitgebrachte album
„Waar ik woon en wie ik
ben" werd niet door ieder
een in dank afgenomen.
Men vond dat zijn teksten
ontzettend veel slechter wa
ren dan die van Lennaert,
de muziek niet zo mooi, het
geheel te simpel en de sym
boliek loodzwaarEen
handjevol mensen vond
evenwel, dat zijn elpee ont
roerend, verrassend eerlijk
en eenvoudig was. De voor
standers spraken zelfs van
een „zeer gedurfd album
De negatieve kritieken
heeft Boudewijn intussen
verwerkt en hij is nu weer
volop bezig met zijn come
back. Op stapel staat weer
een nieuwe langspeelplaat,
waarvan hij verklapt dat
daar geen protestliedjes op
zullen staan. „Want", zegt
hij, „ik kan alleen maar
vanuit mijn emoties zingen.
En tegenwoordig heb ik het
zo goed, dat er gewoonweg
niet valt te klagen. Boven
dien ben ik geen Bob Dy
lan. Die kon alleen maar
denken aan bedrijven en
huizen. Die was, wat je
noemt, een bikkelharde dol
larvreter".
LUDUINA SALTERS
De uit Groningen afkomstige rockgroep „White Honey"
treedt donderdag 12 juni op in het Paard van Troje. Deze
groep, bestaande uit zangeres Giny de Bruin, bassist Derek
Jolink, de gitaristen Erwin Java en Robbie Elzenga en
drummer Tonnie Jansen, zal dan de rocksongs van de de-
buut-LP „Some Kinda Woman" live ten gehore geven.
Halverwege 1978 richtten zij in het Hoge Noorden hun groep op
en wierpen zich meteen op het Nederlandse rockgebeuren. Hun
doel was ervaring opdoen en het publiek op de stoelen spelen.
Hiermee lukte het White Honey de aandacht van een platen
maatschappij te trekken en eind van het vorig jaar kwamen zij
met hun eerste album uit. Kort daarna kregen zij problemen,
omdat drummer Peter Walrecht naar de Wild Romance van
Herman Brood ging en zangeres Hanneke Kappen er helemaal
mee stopte. Onlangs konden de ovetgebleven leden de groep
weer completeren met Tonnie en Giny. En nu de problemen
van de baan zijn, zullen zij weer regelmatig te zien zijn op de va
derlandse muziekpodia.
Voor hun album „Manifesto" mochten de leden van Roxy Music
verleden jaar een Gouden Plaat in ontvangst nemen.
Boudewijn de Groot: Protesteren doe ik niet meer..."
