„Ik ben
niet bang om
te falen'
ACV: tegenstander van
formaat voor Noordwijk
MAJA VAN KAPEL,
NIEUWE STUURVROUW VAN HELLAS:
SPORT LEIDSE COURANT ZATERDAG 24 MEI 1980
DEN HAAG Maja
van Kapel. Veelvoudig
zaalhandbal-internatio
nal! Tweeëndertig jaar
nu. In Hellas groot ge
worden. In Hellas ge
vormd. Nog altijd goed
voor een gedegen partij
zaalhandbal, afgelopen
seizoen werd dat tegen
rivale Quintus nog dui
delijk. Haar 32 jaren le
ken in die partij geen
problemen op te leveren.
Ze herinnert zich een Eu
ropa Cupwedstrijd. Bij
de tegenpartij, het Noor
se Velstar speelde Karin
Fladset een berepartij.
Die was toen ook 32,
scoorde wel negen tref
fers. „Leeftijd is natuur
lijk wel belangrijk.
Maar als je een beetje op
jezelf past, hoef je niet
zo snel uitgeteld te zijn".
Toch koos Maja van Ka
pel voor een andere posi
tie. Die van trainster-
coach van Hellas.
Op de vraag of ze naar de
nieuwe positie, die ze nu bij
Hellas inneemt, heeft ge
streefd en met haar staat
van dienst in de blauwwitte
gelederen was dat zeer begrij
pelijk geweest antwoordt ze
besfist: „Neen. Ik vond het rot
voor Jan Alma. Ik heb veel
van hem geleerd en wie van
Hellas zal mij durven tegen
spreken dat Hellas veel, zo
niet alles wat we hebben be
reikt grotendeels aan hem te
danken hebben? Niemand
toch?. Ik heb het wel zien aan
komen. De selectie was niet
meer voort te branden, niet
meer te motiveren. Ja, ze de
den de oefeningen wel Jan
is een genie in het vinden en
opsporen van steeds weer
nieuwe oefenstof maar de
oefeningen werden plichtma
tig afgewerkt. Zo op de manier
van „het moet nou eenmaal,
dus vooruit dan maar". Maar
het „heilig vuur" zat er ge
woon niet meer bij. Natuurlijk
moet je niet alle speelsters
over een kam scheren, maar
na de W.K., waar voor Hellas
de nodige speelsters aantra
den, was de spirit er niet meer.
Die W.K. waren wel een suc
ces. We haalden daar, dankzij
Jan Alma laten we dat niet
vergeten de A-groep en dat
is nog geen enkele Nederland
se ploeg, dames of heren, ooit
tevoren gelukt. De groep was
toen ook erg gemotiveerd, ge
weldig begeleid en we hadden
kwaliteit met Jenny Rogge en
Sandra Reinders als doelver-
dedigsters, Hannie de Kok,
Mieke Pottuyt, Ingrid van
Koppen. Die valworp van In
grid, haar specialiteit, heeft ze
aan Jan Alma te danken. Die
heeft er eindeloos met haar op
getraind, oefeningen voor haar
ingewerkt. Neen, ik heb dit
beslist niet gewild. Ik was met
vorige positie in Hellas, de
jeugd opkweken, best tevre
den, maar nu de zaken zo lig
gen, zal ik me er voor 100% en
méér voor inzetten. Weet je,
da&r komt het voor een train-
ster/trainer en speelsters/spe
lers voor het grootste deel op
aan, op dat „méér geven. Dat
kan je er bij de jeugd wel wat
inbrengen, dat heb ik ook
steeds gedaan. Wil je iets be
reiken, wil je eruit halen wat
er inzit, dan moet je gewoon
„alles" geven wat je hebt.
Maar eigenlijk is het zo dat je
er mee geboren wordt. Dat ge
loof ik tenminste. Je heb iets
in je, echte grote klasse, en
dan wil je dat eruit halen.
Brandt in je. Je kan niet an
ders. Of je nu musicus, schil
der, schrijver, wetenschaps
mens, voetballer, noem maar
op wat danook bent".
En als het je nu niet lukt om
Hellas op het hoge niveau te
houden, waar het met Jan
Alma is gekomen?
Maja van Kapel kijkt pein
zend voor zich uit en zegt dan
„ja, dat zal me aan m'n hart
gaan en ik moet zeggen dat de
kans op afglijden zeker be
staat. Al heerst er nu een goe
de sfeer en hebben ze toch iets
bewezen met het kampioen
schap toen Jan met de laatste
fase van de competitie in zicht
opstapte.
De kwaliteit die er nog steeds
is, zal dat kan niet uitblij
ven in de misschien wel di
recte toekomst tekenen van
slijtage gaan vertonen. We zijn
nog steeds geen profs („Ik ben
overigens helemaal niet tegen
betaalde sport. Als ik erg goed
zou zijn op dit moment en ik
zou een bod van een ton krij
gen om, ik zeg maar wal, in
Sittardia te gaan handballen,
zou ik het doen, hoezeer mijn
hart ook bij Hellas ligt. Je zou
toch gek zijn om zoiets te laten
lopen"). De meesten van onze
ploeg hebben naast hun studie
of werk nog andere hobbies
dan alleen hun sport. Alleen
die gedrevenen, de echte grote
klasse, die hebben hun „ziel en
zaligheid" over voor het berei
ken van de top. Maar die ras-
paardjes kun je, tenminste bij
ons in Nederland, op de vin
gers van je beide handen tel
len. Het merendeel van de na
tionale top, Hellas inbegrepen,
wil best werken, maar niet tot
op het bot. Bovendien raak je
op een gegeven moment ver
zadigd. Als je het gevoel hebt
dat je het allemaal wel hebt
gezien en beleefd, zak je terug
in je prestaties. We hebben
jonge, nieuwe speelsters hard
nodig. Van Athene zijn Els
Buys en keepster Laura Win-
termans gekomen, uit Vlissin-
gen Diana Niemantsverdriet
en dat kunnen grote speelsters
worden, maar het is niet ge-
Het is geen optelsommetje. „Ze
beweegt nog niet goed op haar
voeten, ze „danst" niet genoeg
als je voelt wat ik bedoel. Dat
spelen op je voeten, dat is een
eerste vereiste voor alle sport
en en zeker voor de topsport.
Vroeger met Jan Alma deden
we, juist daarom veel ritmi
sche oefeningen. Op „tam
tam" begeleiding, zegt ze la
chend. En het heeft resultaat
gehad".
Minder
Jan heeft een geweldige staat
van dienst bij Hellas en een
grote naam in Handbal-Neder
land. Zelf zei je al dat hij jul
lie naar de A-groep heeft ge
bracht bij de W.K. (in 1977 en
in 1978 volgde direct weer de
degradatie"). Ben je nu niet
bang dat je het minder zal
doen?
„Voor wie en wat bang?",
vraagt Maja van Kapel en ze
gooit haar blonde lokken
bruusk naar achteren. Haar
blauwe ogen krijgen een harde
glans. „Ik ben niet bang om te
falen. Als je dat bent, ben je bij
voorbaat verloren. Ik geloof in
mezelf, ik heb de kwaliteiten
en de ervaring en ik heb ge
lukkig nog altijd een groep
speelsters achter me met kwa
liteiten en mentaliteit. Neen,
ik ben niet bang. Niet voor
wat ze in ons handbalwereldje
zullen zeggen als ik het niet
zou maken. Als ik Hellas niet
weer een nationale titel be
zorg. Met de groep natuurlijk,
want alleen kan niemand het.
En voor wat de pers zal schrij
ven, want daar doel je natuur
lijk ook op, ben ik helemaal
niet bang. Het zal langs me
heen gaan".
Vind je de pers zo ondeskun
dig?
„Nou, ik wil over andere tak
ken van sport niet praten, al
denk ik daar soms wel het mij
ne van, maar voor handbal
heeft de pers in ons land te
weinig interesse om er werke
lijk deskundig over te kunnen
oordelen. Enkele uitzonderin
gen daargelaten, kletst de rest
maar wat raak. Sorry hoor, ik
bedoel het niet persoonlijk,
maar zo zie ik het nu eenmaal
en wie niet blind en doof is zal
het met mij eens zijn. Mis
schien als we nog weer eens
de A-groep halen, dat er dan
met meer public-relations,
zoals b.v. een man als Frits
Wijk, de vice-voorzitter van
het N.H.V. dat al doet, zaal
handbal meer in de aandacht
van het publiek wordt ge
bracht. Met name de T.V. kan
daar veel meer aan doen. Als
zij maar eens, misschien zeg ik
het technisch verkeerd, meer
aandacht zouden geVen aan
hun opname-techniek. Dan
zien de kijkers ook meer van
het spel dan alleen zoals nu de
hardheid, die ik overigens ver
afschuw. Die maakt het spel
op den duur gewoon kapot. In
ternationaal zou daar op het
punt van de arbitrage wat aan
moeten worden gedaan. Ons
koppel van Gerrit van der
Ham en Gerard Houtbraken
gaan, naar ik heb begrepen,
naar Moskou, en daar zullen
ze anders moeten fluiten dan
ze kunnen en zouden willen,
anders kunnen ze direct weer
naar huis.
„Promotion"
Maar de T.V. zou de kijkers
moeten laten zien wat zaal
handbal kan zijn. Zoals de
Hongaarse dames dat vorig
jaar in het „Holland Toer
nooi" een goed stukje pro
motion lieten zien, dat was
zaalhandbal. Maar de pers
moet het spel willen ontdek
ken. Er zijn meer takken van
sport dan voetbal (hoe graag
ik ook naar een goede wed
strijd kijk, al zijn die er van
daag nog maar weinig, ook al
omdat hardheid prevaleert),
wielrennen, auto- en motorra
ces.
Erg enerverend dat laatste,
Kampioen
Jan Willem Bogers: belangrijke schakel In het Noordwijk-geheel.
NOORDWIJK In ACV ontmoet
Noordwijk zaterdag (16.00 uur in
Assen) een tegenstander van for
maat. Een conclusie die kan wor
den getrokken aan de hand van
de standenlijst van dit seizoen
(ACV kwam met negen punten
voorsprong op Quick Boys over
de streep in de eerste klasse B)
maar ook de eerdere confronta
ties tussen de Noordwijkse en de
Asser-elf leveren dit beeld op.
Versperde ACV immers Noord-
wijk twee jaar geleden al niet de
weg naar het landskampioen
schap bij de zaterdagamatcurs?
Toen gebeurde dat overigens pas in een
derde duel. Nadat beide teams elkaar
tweemaal in evenwicht hadden gehouden
(mdt name de uitwedstrijd in Assen lever
de Via een 4-4 gelijkspel veel sensatie en
goA voetbal op) schoot Noordwijk in de
derde partij tekort. Op het VVOG-terrein
in Harderwijk werden fouten van doel-
verdediger Ab van der Niet Noordwijk fa
taal.
In vergelijking met twee jaar terug, lijken
Noordwijks kansen op de algemene zater-
dagtitel (en daarmee het vervolg om het
amateurkampioenschap van Nederland
tegen de zondagse titelhouder) iets groter
geworden. Natuurlijk, ACV bezit in men
sen als Ronald Manders, Jack Soumeru,
Hooyer en Veneboer nog altijd over een
uiterst sterke, goed ingespeelde kern.
Maar ook Noordwijk, gisteren al vertrok
de ploeg richting Assen, kent die knappe
basis in de naar Telstar vertrekkende
Sjoerd Boot, de van een blessure herstel
lende Jan Willem Bogers, Ruud Bröring,
John Manuputty en Albert Spaanderman.
Verder lijkt Noordwijk in vergelijking
met twee jaar geleden een completere for
matie te hebben. In Dick Dortmundt is
een aanzienlijk betrouwbaardere sluitpost
gevonden en voorts heeft Noordwijk in
oud-middenvelder Albert Spaanderman
een sterk opbouwende laatste man gekre
gen.
In ieder geval zullen de wedstrijden tus
sen beide zaterdagtoppers goed en aan
trekkelijk voetbal gaan brengen. ACV
mag dan, evenals Noordwijk, graag op de
counter spelen, aanvallend voetbal staat
bij beide teams voorop. Niet zo vreemd
dus dat routiniers Bröring en Van der
Veen direct na het behalen van het kam
pioenschap al uitriepen dat er hoe dan
ook twee, en waarschijnlijk drie, leuke
duels resteerden.
Zaterdag wordt de eerste in die rij
in Assen gespeeld. De Eelman-elf
mag daarin hopen op een gelijkspel.
Een remise die dan een week later
een goede basis zou kunnen vormen
voor de algemene zaterdagtitel. Een
titel die met name door vertrekken
de oefenmeester John Eelman
(„Beide ploegen hebben vijftig pro
cent kans, niet meer en niet min
der") bijzonder op prijs zou worden
gesteld...
noeg. Natuurlijk werken we
bij Hellas op onze jeugd. Zelf
ben ik er jaren mee bezig ge
weest. Het resultaat is een
sterk tweede team, dat weer
promoveerde naar de eerste
divisie, maar van dat team was
er toen in het eerste door bles
sures de nood aan de man,
vrouw bedoel ik natuurlijk,
kwam alleen één speelster, die
voor de aanvulling in aanmer
king kwam, Els Buys. Ze heeft
de test geweldig doorstaan.
Het is wat als je zo van een
tweede divisie in de eredivisie
moet aantreden. Dat scheelt
veel meer dan twee klassen.
maar ik zet een groot vraagti
ken bij dat spelen met je
ven. Enfin, ik hoop maar
de dag nog eens komt dat wro*
net zoals in
met zaalhandbal echt de T.
halen. Misschien gebeurt
als we weer de A-groep
len". Zie je dat zitten in de
komst met Ilona Venema?
„Ik ken Ilona Venema
maal niet. Ik heb ..«6
contact met haar gehad. EefV
gemis overigens in ons
nerswereldje. het
of iedereen bang
kennis te spuien, en daar
deren van te laten
Het is begrijpelijk aan
kant, maar je moet toch,
ik aan het totaal denken,
is natuurlijk
maar of haar
best past bij ons, dat betwijff:ei
ik. Ze is veel te Oost-Europee &e
georiënteerd. Bij ons moet
over bepaalde dingen
worden gepraat. Bij haar is
doen geblazen en verder
teveel je mond roeren. Dat
denk ik, haar grote probleen ,oc
Maar, ik kom terug op wat i e.r
al zei, ik hoop gewoon dat d
pers zaalhandbal, en dat
geldt voor andere sportf
gewoon niet aan bod komerieI
zoals tennis (heerlijke
en de nieuwe sport in
land, die ik zelf sinds kort
vuur beoefen, squash, meer
met aandacht op de buis
brengen.
Wat zit er niet in
bal? Snelheid, kracht, cond se
tie, mentaliteit, combinath
vermogen, het is en kan rag
fijn zijn. Ik kan nog wel
doorgaan zo, maar je
wel waar het mij om
doen. Ik hoop dat ik het
meemaak dat een
bal-interland net zo
verslagen op de T.V.
krant als een
land. Dan zou je een
krijgen in onze
reld. Let maar eens op".
FRANK
Lugdunum is kampioen.
De 0-2 bij Oranjeplein
bleek ruim voldoende om
de titel van de tweede klas
se A en de promotie naar
de eerste klasse te bewerk
stelligen.
Een goede zaak, dat kam
pioenschap. In de nog im
mer naar lagere niveaus af
glijdende Leidse voetbal
wereld, betekent de promo
tie van Lugdunum meer
dan zo maar een stap om
hoog.
Nu maar afwachten of de
Kikkers zich in de eerste
klasse (toch allemaal weer
een tempo hoger, sneller en
beter) eveneens op niveau
zullen kunnen manifeste
ren.
En of doel verdediger Wim
„Bluf" Eradus dan op
nieuw een sterk seizoen op
de schouders kan afsluiten.
Erelid
Piet Weduwer is sinds deze
week erelid van de Voor-
schotense voetbalvereniging
Randstad Sport. Afgelopen
maandag werd door een in
historische klederdracht ge
stoken heraut de proclamatie
voorgelezen waarbij het ere
lidmaatschap bekend werd
gemaakt.
Een terechte eretitel voor nu
63-jarige Weduwer. Sedert
1955 nu al is Weduwer actief
voor de Voorschotense club.
Eerst even als jeugdleider
(zoon Jan), daarna steeds ge-
zichtsbepalender. Als voorzit
ter, als „gewoon bestuurslid,
als pr-man, als redacteur
clubblad, als elftalbegeleider
van zondag 1.
Meest saillante uitspraak van
Weduwer, gedurende die 25
jaar: „Je hoeft niet in een be
stuur te zitten om toch veel
voor een vereniging te kun
nen doen."
Een uitspraak die hij tot op
de dag van vandaag waar
maakt.
Ongeslagen
Ajax Cricket, een afdeling
van de voetbalvereniging
ASC, startte het nieuwe
seizoen uitstekend. Eerst
werd met 6-1 gewonnen
van Quick Nijmegen, ver-
volgens werd gelijk ge
speeld tegen Hilversum.
„Ongeslagen nog", meldde
teamcaptain Rens de Graaf
niet zonder trots.
Toch een gekke sport, dat
Maja van Kapel: „Ik ben niet bang om te falen".
Wim Eradus terecht op de
cricket. Want tegen Hilver
sum mocht dan een remise
uit het vuur worden ge
sleept, na verdeling van de
bonuspunten kwam er toch
een nadelige 2-4 score voor
Ajax Leiden uit de bus.
En toch ongeslagen blijven.
Dat is klasse...
schouders.
Routine
Waar LDWS het karwei uit
eindelijk nog geroutineerd
klaarde, slaagde LFC dus
niet De Kanaries, in potentie
ge talen teerder dan de Vliet-'
bewoners van Henk Piket en
Wil Sanders, dienen komend
seizoen in de derde klasse uit
te komen.
Een op zich af triest gegeven,
dat dubbel triest wordt als
men bedenkt op welke wijze
LFC een klas lager werd ge
stuurd.
Inzet en mentaliteit; je kunt
echt niet meer zonder...
