Consumentenbond: gebruik
goedkopere medicijnen
SMü--
asassQo
Gallup: christelijk godsdienstige
heropleving in Verenigde Staten
Duitse „Katholikentag"
naar record
met 100.000 deelnemers
Gunstig weer in tweede
etappe Specerijenrace
„Sjaranski-
tribunaal
is inmenging
^olitieman zeer
ernstig gewond
bij vechtpartij
Dode en acht gewonden
Bevrijding
Korte
metten
3INNENLAND
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 1 MEI 1980 PAGINA 9
)EN HAAG Op de kosten van genees*
niddelen kan op eenvoudige wijze worden
lezuinigd, zo schrijft de Consumentengids.
)e kosten zouden belangrijk dalen als de
rtsen hun patiënten waar mogelijk uitslui-
end loco's zouden voorschrijven: genees-
niddelen zonder naam die dure naamge-
teesmiddelen kunnen vervangen omdat zij
lezelfde werking hebben.
)e loco's zijn dikwijls aanzienlijk goedkoper
dan de naamgeneesmiddelen soms scheelt
het wel 70 pet. De artsen zouden naar de me
ning van de Consumentengids door de apothe
kers moeten worden voorgelicht over de ver
vangende geneesmiddelen die er bestaan. De
artsen missen de tijd zichzelf te oriënteren en
baseren zich daarom maar op routine en beken
de namen.
De fabrikanten van naamgeneesmiddelen zeg
gen dat loco's niet gelijkwaardig zijn aan hun
produkten. Niettemin heeft een commissie van
artsen, apothekers en ziekenhuizen een prijs
vergelijking voor ziekenfondsverzekerden ge
maakt. Het resultaat daarvan is gepubliceerd in
het boekje Voorlichting prijzen geneesmidde
len. Volgens de Consumentenbond zouden de
artsen van deze informatie gebruik moeten ma
ken om de kosten van de gezondheidszorg te
drukken. De bond vindt ook dat de artsen de
hoeveelheden medicijnen per recept zouden
moeten beperken. Zij schrijven dikwijls veel te
grote hoeveelheden voor, die de patiënt lang
niet opmaakt.
In een commentaar schrijft de Nederlandse as-'
sociatie van de farmaceutische industrie dat er
van de 2400 loco's in Nederland maar 90 zijn in
geschreven in het geneesmiddelenregister, zo
dat de kwaliteit ervan niet vaststaat. Eenzelfde
loco, afkomstig van verschillende fabrikanten,
kan andere eigenschappen hebben. Meestal zijn
er vijf tot zes verschillende fabrikaten.
99
)EN HAAG De Sovjet-Unie beschouwt het Sjaranski-tri-
iunaal dat 12 en 13 mei in Amsterdam wordt gehouyden als
;en inmenging in haar binnenlandse aangelegenheden, zo
schrijft het persbureau Novosti in een artikel dat door de
Russische ambassade in Den Haag wordt verspreid. De
stichting „Vrienden van Anatoli Sjaranski" wil met dit tri-
lunaal aantonen dat deze joodse activist, die in 1977 wegens
spionage dertien jaar gevangenisstraf kreeg, ten onrechte is
veroordeeld.
)nder de kop „luchthartigheid of naïviteit" noemt Novosti het
',niet verwonderlijk" dat thans een dergelijke conferentie wordt
'ehouden: „De anti-Sovjets en tegenstanders van de ontspan-
ïing en internationale samenwerking willen hun steentje bijdra-
;en tot de anti-Sovjet-hysterie die door het Witte Huis wordt
- intketend".
De Russische ambassadeur in Den Haag, Vassili Tolstikov, heeft
il laten blijken dat er geen schijn van kans is dat vertegenwoor-
ligers van zijn regering het tribunaal zullen bijwonen. De am-
assadeur heeft tot nu toe niet tegen het tribuinaal geprotesteerd
Dij het ministerie van buitenlandse zaken.
IELMOND Een jonge
lelmondse politieman is
isternacht bij een vechtpar-
ij met feestende bruilofts-
angers zo ernstig gewond
Han pleegt
lubbele moord
IMBT DELDEN In een
/laag van verstandsverbijs-
ering heeft gistermiddag
en 56-jarige man zijn 69-ja-
ige broer en diens 65-jarige
touw met een jachtgeweer
;edood. De 25-jarige zoon
fan het echtpaar wist te ont-
lomen door het geweer uit
landen van zijn oom te ruk
ten en daarna naar de wo-
ling van de buren te vluch-
en.
)e dader woonde bij zijn broer
n op diens boerderij. In een
luis vlakbij deze boerderij
iverd een half jaar geleden een
door een inbreker ver
moord.
geraakt dat hij in de intensi
ve care afdeling van het
Helmonds ziekenhuis moest
worden opgenomen. Hij liep
een doorgesneden halsslaga
der en een dichtgeklapte
long op, maar verkeerde
vanmorgen niet meer in le
vensgevaar.
Bij het bruilofsfeest waren
zo n driehonderd mensen aan
wezig, waarvan een aantal op
straat ruzie kreeg met een po
litiepatrouille. Deze ruzie liep
zodanig uit de hand dat in
korte tijd een massale vecht
partij ontstond. Toen de jonge
agent wilde verhinderen, dat
enige gearresteerde feestgan
gers uit de politiewagen wer
den gehaald werd hij op vier
plaatsen door een tot nu toe
onbekende feestganger gesto
ken. Terwijl hij bewusteloos
op de grond lag werd hij nog
geslagen en geschopt. De ar
restanten hebben niets met de
steekpartij t.e maken gehad.
De politie stelt een uitgebreid
onderzoek in naar de dader.
Bij een verkeersongeval in Arnhem kwam 1 man om het
leven en werden achtmensen, allen inzittenden van het
busje op de foto, gewond. Verplegers van de GGD zijn
bezig een van de slachtoffers eerste hulp te verlenen.
KAAPSTAD Onder bijzonder fraaie
omstandigheden is gisteren in Kaap
stad de tweede etappe van de NedL-
loyds Specerijenrace van start gegaan.
Aanvankelijk zouden zes schepen star
ten in deze stopdivisie, maar de Kaleo-
bemanning is er niet in geslaagd om
het schip, dat veel averij opliep, tijdig
klaar te krijgen.
Schipper Rob Kwekkeboom uit Amster
dam bleef met het jacht achter. De Kaleo
zal morgen starten, tenminste wanneer
een voorstag die nog ergens onderweg is
tussen Australië en Kaapstad aankomt.
Van de vijf jachten die wel starten had de
Prodent van Dirk Nauta direkt al de beste
positie. „Het was hier bijzonder licht-
weer", aldus Kwekkeboom. „Ik geloof
vast dat de Prodent nu al aanmerkelijk de
achterstand op Handicap is ingelopen. De
Prodent moet het immers hebben van
licht weer".
De Flying Wilma van schipper Dijkstra is
inmiddels de Doldrums gepasseerd. Zoals
bekend doet dit schip samen met De Gau-
loises en de Batavier mee in de non stop
divisie. Hoewel het Franse jacht aanvan
kelijk duidelijk op de Flying Wilma in
liep, moet het nu boeten voor de route die
het had gekozen. De achterstand op de
Flying Wilma bedraagt intussen weer zo'n
400 mijl. Op handicap leidt Dijkstra met
een voorsprong van 28 uur op de Gauloi-
ses en 192 uur op de Batavier, die nu is ge
vorderd tot ongeveer 900 mijl van Kaap-
Sinds de winter van 1943 had moeder met stijgend enthou
siasme het gerucht verspreid, dat je van suikerbietenpulp
zulke uitzonderlijk smakelijke pannekoeken kon bakken.
Maar toen de eerste Canadezen onze stad binnen reden,
zat ze huilend in de keuken tulpenbollen te schillen voor het
avondeten. Eindelijk hoefde ze niet meer te doen alsof. En
op zo'n moment komen de waterlanders vanzelf weer terug.
Om twee uur kwam vader terug van zijn dagelijkse stroop
tocht langs weldoeners en aasgieren, die in ruil voor het ta
felzilver en de inhoud van de linnenkast ons gezin van hun
overvloed mondjesmaat hadden mee laten profiteren.
,,Je raadt nooit wat ik bij me heb", riep hij op de gang,
„dat raden jullie nooit". In de voorkamer haalde hij twee
prachtige witte broden uit zijn tas, die aan de bovenkant
glommen, alsof ze door een non met een wel uitzonderlijk
sterke roeping in de boenwas waren gezet.
„Stientje", riep hij in de richting van moeder, „heb je voor
deze speciale gelegenheid misschien nog een mooi schoon
tafellaken?". Uit de bijna lege kast kwam het dikke, damas
ten kleed dat alleen tijdens de kerstdagen en soms op eer
ste paasdag op de tafel lag. Toen vader en moeder 25 jaar
getrouwd waren kwam het ook tevoorschijn, meen ik me te
herinneren. Maar zeker weten doe ik dat niet.
Het was te mooi om waar te zijn. Vader zei: „Jongens kom
eens hier". Wij stelden ons rondom het dressoir op en na
dat vader de spanning enige seconden lang ondragelijk had
opgevoerd, legde hij de broden op de kruising van twee lin
ten. „Van de Zweden", zei hij en zijn stem trilde duidelijk.
„Die hebben ons meel gestuurd. Hoe vinden jullie dat?".
Nou, wat denk je: opeens konden we geen kwaad woord
meer horen over die luidkeels öjebrötende blonde reuzen,
die daarginds in hun eeuwig zingende bossen achter het
Kattegat hun nobele gevoelens de vrije loop lieten.
Vader deed een stap achteruit en keek verzaligd naar de
broden, die als huifkarren in de witte oneindigheid waren
blijven steken. Op dat moment zei Hans, mijn oudste broer,
dromerig: „Ik zou best een sneetje lusten".
Vader keek hem pijnlijk getroffen aan. Aan de mogelijkheid,
dat je brood ook kon eten, had hij namelijk nog niet ge
dacht. Als je jarenlang je duurzame goederen stuk voor
stuk bij de boeren hebt geruild voor handjes tarwe en bo
nen en tenslotte ook je gouden trouwring van je vinger hebt
geschoven om op je verjaardag gebakken aardappelen te
kunnen eten, is brood immers een kostbaar bezit, dat je
plechtig uitstalt als de Engelse kroonjuwelen. Daar behoor
je alleen maar naar te kijken. Maar aankomen, ho maar.
Vader schudde zijn hoofd. „Nu niet", besliste hij, „daar
wachten we het juiste moment voor af. Ik heb namelijk nog
iets anders voor jullie". Hij deed zijn tas weer open en haal
de er een minuscuul pakje uit.
„Ik was ook nog even bij onze buurman", hoorde ik hem
zeggen. „En ik geef jullie te raden, wat hij zei. Hij nam me
mee naar de kelder en daar haalde hij vóór mijn ogen dit
uit de kast". Er liep een traan over zijn wang, toen hij het
pakje open maakte. „Weet je wat hij zei?", fluisterde vader.
„Meester zei: jij hebt de zorg voor zeven kinderen buur
man. En die zijn een hoop tekort gekomen de laatste tijd.
En daarom wil ik je graag wat gehakt meegeven. Als je
vrouw een beetje zuinig draait, is er voor iedereen een bal
letje".
Met de zeven stemmen van zijn gezinsleden besloot vader
vervolgens om met het consumeren van het wittebrood en
de gehaktballen te wachten tot na de dankdienst, die de
pastoor spontaan had ingelast, toen de eerste tanks de
stad waren binnegerold. Het laatste lied na de zegen zat ik
uit als een lijfstraf. En trillend over mijn hele lichaam liep ik
daarna achter vader naar de serre, waar hij de schaal met
de gehaktballen op tafel had gezet, voordat hij met ons
naar de kerk was gegaan.
De schaal was leeg. „Maar dat is niet mogelijk", fluisterde
vader met een stem, die vliesdun was geworden.
Hij inspecteerde elke meter van de serre en riep opeens:
„Waar is de hond? Waar heb je Terry gelaten moeder?".
Vol afschuw wees hij op wat kruimels vlees, die tussen de
tafel en de deur lagen. De hond vonden we even later terug
op de kruipzolder, waar hij zich behaaglijk had genesteld
met de schamele restanten van negen ballen gehad tussen
zijn poten. Boven zijn snor, die droop van het vet, stonden
zijn ogen op oneindig.
Vader pakte de hond bij zijn nekvel en droeg hem tot in het
voorportaal. „En nou d'r uit. En nooit meer d'r in", riep hij,
„nooit meer, hoor je dat?". Een half uur later werd er be
heerst tegen de voordeur gekrabt.
„Stien, ga jij eens kijken wie er is", vroeg vader.
Moeder kwam even later terug met Terry, die vadsig in haar
armen lag als iemand, die te rijkelijk heeft getafeld.
„Hij heeft er spijt van", stelde vader onmiddellijk vast,, „en
dat waardeer ik. Wat mij betreft mag ie blijven". Omdat hij
toevallig met zijn rug naar de serre stond kon hij niet zien,
dat Terry inmiddels zijn tanden had gezet in èén van de
broden. Dat moet voor die hond een bevrijdend gevoel zijn
geweest.
Een christelijk godsdienstig reveil. Zo beti
telt George Gallup, directeur van het ge
lijknamige instituut voor opinie-onderzoek
een ontwikkeling, die hij afleest uit de re
sultaten van een door zijn instituut in 1977
uitgevoerd gedetailleerd onderzoek naar de
godsdienst in de Verenigde Staten.
Uit dit onderzoek komt naar voren, dat het
aantal Amerikanen, dat gelooft, dat de invloed
van de godsdienst op het Amerikaanse leven
toeneemt, sinds 1970 is verdrievoudigd. Voorts
blijkt, dat voor het eerst sinds twintig jaar het
aantal praktiserende gelovigen opmerkelijk
stijgt. Tweeënveertig procent van alle volwas
sen Amerikanen neemt momenteel eens per
week aan een godsdienstige bijeenkomst deel.
Tenslotte kan worden geconstateerd, dat steeds
meer Amerikanen hun godsdienstbeleving
vinden in kleine groepen, dit in tegenstelling
tot de jaren vijftig en zestig, toen er sprake was
van meer formele en meer onpersoonlijke be
leving.
Volgens Gallup moet de voornaamste reden
voor deze hernieuwde belangstelling voor de
godsdienst worden gezocht in' de wens tot „in
keer" om een toevlucht te zoeken tegen de da
gelijkse druk van buitenaf en in het zoeken
naar niet-materiële waarden tegen de achter
grond van de vervagende „American dream".
Als de tendensen, die zich in de Amerikaanse
samenleving beginnen af te tekenen doorzet
ten, dan zou, volgens Gallup, het Amerikaanse
levensklimaat voor de eerstvolgende eeuw
duurzaam kunnen worden beinvloed.
Het centrum van deze ontwikkeling is de be
weging van de „evangelicals". Er zijn er tegen
woordig 45 miljoen van in de Verenigde Sta
ten. Hoewel er nuances zijn, kan in het alge
meen worden gesteld, dat het om christenen
gaat, die uitgaan van een persoonlijke ervaring
van de verlossing door Jezus Christus, de bijbel
hooghouden als het geinspireerde woord van
God en bereid zijn zich persoonlijk in te zetten
voor evangelisatie en zending.
Tot voor enkele jaren kon men hen kenschet
sen als de „zwijgende meerderheid", maar nu
de politiek zich gaat distanciëren van de libe
rale filosofie en ernstige economische moeilijk
heden opduiken, begint deze zwijgende meer
derheid een eigen stem te krijgen, die een at
tent auditorium vindt in een Amerika, dat de
eerste stappen zet in de jaren tachtig.
Het aantal mensen, dat zich
heeft aangemeld voor de ze-
sentachtigste Duitse Katho
liekendag, die van 4 tot 8
juni in Berlijn wordt ge-
jouden, is al boven de ze
ventigduizend gekomen.
Daarbij moeten nog de naar
schatting 25.000 deelnemers
uit Berlijn zelf worden ge
rekend, alsmede de uit het
buitenland komende gasten.
Volgens de president van het
centrale comité der Duitse
katholieken, tevens minister
van cultuur van de deelstaat
Beieren, Hans Maier, worden
daarmee niet alleen alle ver
wachtingen van de organisa
toren overtroffen, maar wordt
bovendien in de rij van Duitse
katholiekendagen een record
bereikt. Alleen al het aantal
deelnemers, dat alle dagen zal
meemaken, is vergeleken bij
de vorige bijeenkomst in 1978
in Freiburg, meer dan twee
maal zo groot. De helft van de
deelnemers zal bestaan uit
jongeren.
Het zwaartepunt van de bij
eenkomst, die wordt gehou
den onder het algemene the
ma „De liefde van Christus is
sterker", wordt gevormd door
vijfenveertig forums en meer
dan vijftien inleidingen. Tal
van persoonlijkheden uit bin
nen- en buitenland, zoals
moeder Teresa uit Calcutta,
zullen aanwezig zijn als deel
nemer of belangstellende en
de meest uiteenlopende on
derwerpen zullen aan de orde
komen.
Daarbij behoren ook de pro
blemen van de derde wereld
met forums over Azië, Afrika
en Latijns-Amerika, waaraan
bisschoppen uit die landen
zullen deelnemen, zoals de
voorzitter van de Braziliaanse
bisschoppenconferentie, Ivo
Lorscheiter en de apostolisch
prefect van de jezuietenmissie
in Zimbabwe, pater Helmut
Reckter sj.
Volgens minister Maier zullen
de oecumene, de verhouding
tussen christenen en joden en
het jongste Duitse verleden
een bijzondere plaats innemen
tijdens de katholiekendag. Zo
zullen joden en christenen ge
zamenlijk deelnemen aan een
stille tocht van de plek in de
Fasanenstraat waar eens een
synagoge stond naar een sy
nagoge in de Pestalozzistraat.
Tentoonstellingen,. toneel
voorstellingen en concerten
zullen een tegenwicht vormen
voor het verbale deel van het
programma. Uiteraard zullen
er ook vele kerkelijke plech
tigheden zijn, die mede het
bedevaartkarakter, dat de
katholiekendagen altijd heeft
gekenmerkt, moeten bena
drukken.
Ér zijn stemmen opgegaan om
de katholiekendag, die eens in
de twee jaar wordt gehouden,
een wat minder grote fre
quentie te geven, omdat zeer
velen, naast hun eigenlijke
werk, zwaar belast zijn met de
voorbereiding en ook, omdat
er nauwelijks tijd is om de re-
sulaten van de manifestatie
goed te laten doorwerken.
Maar tot 1984 in München zal
de frequentie van één keer in
de twee jaar gehandhaafd blij
ven. Daarna zal men de kwes
tie bezien. In elk geval wordt
vastgesteld, dat de enorme be
langstelling voor de manifes
tatie in Berlijn aantoont, dat
de wens van de katholieke
kerk in Duitsland om zichzelf
te manifesteren nog altijd
aanwezig is.
De katholieke Duitse vrou
wenhond heeft paus Johan
nes Paulus II gevraagd om
de zaligverklaring van zus
ter Theresia Benedicta van
het Kruis, ook in Nederland
beter bekend als Edith
Stein, de katholiek gewor
den Duitse joodse vrouw,
die door de nazi's vanuit
een Nederlands klooster
naar Auschwitz werd ge
voerd en daar de dood vond.
Zuster Theresia Benedicta,
aldus de bond, is bereid ge
weest te boeten voor de mis
stappen, dwalingen en
wreedheden van het natio-
naal-socialistische regime
tegen God en de mensen.
Door de naastenliefde, die
zij voorleefde in gruwelijke
omstandigheden tot aan
haar dood in het concentra
tiekamp Auschwitz kan
Edith Stein voorbeeld en
voorspreekster zijn voor de
vele onderdrukte en ver
volgde mensen in landen
van alle werelddelen.
De gemeenschap van Nes
Ammim, de christelijke ne
derzetting in Israël, heeft een
beroep gedaan op drs. A. J.
Boersma, gereformeerd predi
kant te Ens in de Noordoost
polder, om met ingang van I
oktober predikant van de ne
derzetting te worden. Het
echtpaar Boersma heeft gedu
rende enkele weken het leven
met de bewoners van Nes
Ammim gedeeld en is bereid
een benoeming te aanvaar
den. Ds. Boersma zal, na in
stemming van de betrokken
bestuurlijke organen, drs. S.
Schoon opvolgen, die vanaf
juni 1974 in Nes Ammim
werkzaam is geweest en naar
Nederland wil terugkeren.
Het is de bedoeling, dat er ook
nog een Duitse predikant in
Nes Ammim zal komen.
De Benedictijner abdij Et-
tal in Beieren viert deze we
ken het 650-jarig bestaan.
De stichting van de abdij
werd mogelijk gemaakt
door Lodewijk van Beieren,
die na zijn terugkeer uit
Rome in 1330 een sticht
voor monniken en ridders
in het leven riep en een uit
Italië meegebracht madon
nabeeld schonk, dat tot op
heden doel is van talrijke
bedevaartgangers. Het
sticht overleefde de keizer
nauwelijks, maar het kloos
ter bleef bestaan tot 1803. In
1900 vestigden er zich weer
monniken uit de abdij
Scheyern.
Het meinummer van het jon
gerenblad „Jonge Kerk",
postbus 418, 6500 AK Nijme
gen, gaat over Maria en de
vrouw. De redactie schrijft:
Vooral het feminisme heeft
de laatste tijd de schijnwerper
weer op Maria gezet. Haar
beeld, vroeger in de mei
maand met veel bloemen en
kaarsen versierd, komt weer
terug. Maar wel anders. Jon
geren blijken nauwelijks meer
iets van haar te weten, tot je
wat dieper graaft. Onder de
gedichten, die het blad inge
zonden krijgt, gingen er op
vallend veel over haar.
