1
Ego-trip van cameraman
.Frans Bromet
Lakenhal exposeert particuliere collectie
'eter Sellers leeft
:ich weer
lit in dubbelrol
Duivelse
griezels in
Engels
landhuis
En verder
Lancee in Stompwijk
Anne Frank expositie
in Warmonds raadhuis
Ié—MhBMMHIHlÉiilf WMtilHflHlill
Kleine „Jaws" zorgen
voor bloedbad
DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN
LB
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 25 APRIL 1980 PAGINA 9
Willem van Mieris bijvoor
beeld en het schilderij „Dia
ne en Semele" door diens
zoon Frans van Mieris de
Jonge. Daarnaast zijn er ook
enkele Franse schilderijen,
onder meer van Tamay en
de door Rembrandt beïn
vloede Grimou.
Het merendeel van de col
lectie stamt uit de 19e eeuw.
De Belgische vee- en land
schapsschilder Eugène Ver-
bouckhoven is aanwezig met
drie schilderijen, terwijl er
ook een groot landschap
hangt van zijn leermeester
Van Ommeganck. Weinig
bekend, maar heel boeiend
is de Belg De Mersseman,
van wie een zelfportret en
een stilleven getoond wor
den. Van de Engelsman
Dicksée hangt er een fasci
nerend damesportret.
Bij de 19e eeuwse Nederlan
ders ontbreken bekende na
men niet: Leickert, Sprin
ger, K. Karsen en Bakker
kor Peter Sellers is het
leien van een dubbelrol
jets nieuws. In de ruim
Ijftig films, die hij nu op
naam heeft staan deed
j dat meermalen. Vijf rol-
i zijn eerste film,
(echts drie in „Dr. Strange-
en in „Soft beds and
ferd battles" waren het er
Jefst zes. In de jongste ver-
llming van Anthony Hope's
Bassiek geworden romatisch
jvontuur „The prisoner of
fenda" speelt hij er weer
bie, de rollen van koning
ludolph of Ruritania, van
dubbelganger die dit
keer gewoon Syd heet en
aapjeskoetsier is en dan pakt
hij ook nog even de rol van
de oude koning Rudolph
mee, die uit een ballon in
een put valt.
Uit bovenstaande mag blij
ken, dat er weinig van het
hoogdravende avontuur van
Anthony Hope is overgeble
ven behalve dan de dubbel
ganger, die de plaats moet
innemen van de ontvoerde
koning tijdens diens kro
ning. En Sellers speelt deze
rollen niet zoals Lewis Sto
ne, Robert Colman en Ste
wart Granger dat vopr hem
Sellers met Lynn Frederick aan de speeltafel. Koning of aapjeskoetsier?
TRIANON - The Amityvile
horror (16) met Katherine
Ross en Sam Elliot. Re
gie: Richard Marquand.
Als het Amerikaanse stadje
Amityville een duivels
spookhuis heeft, nou dan
moet je eens in Engeland
gaan rondneuzen. Daar
kunnen de duivelse grie
zels, gesteund door een
eeuwenoude traditie, er ook
wat van. En als je dan nog
de van de Hammer-studio's
overgelopen scenarioschrij
ver Jimmy Sangster tot je
beschikking hebt, zet dan
de bakken filmbloed maar
klaar. Want waar Stuart Ro
senberg's „The Amityville
horror" nog de verhitte ver
beelding van de bewoners
een rol zou kunnen spelen,
„The legacy" doet de gru
welen eerlijk uit de doeken.
Wat zou u zeggen van een
soort Esther Williams, die in
een luxueus zwembad ver
zuipt. of een sinistere wapen
fabrikant, die levend geroos
terd wordt waarna de opge
warmde resten aan de hon
den worden gevoerd? Of een
geweer dat in het gezicht van
de schutter explodeert en
een popzanger, die in een
kippebotje stikt en een
dame, die met spiegelglas
wordt doorzeefd?
Al dit fraais gebeurt tijdens
een weekend ten huize van
de stervende Jason Mounto-
live, een eeuwenoude duivel
die voor hij ter helle gaat een
opvolger moet aanwijzen on
der de zes dragers van zijn
ring, die recht op onbeperkte
macht en rijkdom geeft tot
de oude Jason er een gruwe
lijk einde aan maakt. Vreem
de eend in dit gezelschap is
een Amerikaanse binnenhui-
sarchitecte die echter een
rechtstreekse afstammelinge
van een verbrande heks
blijkt te zijn en.u raadt
het, de erfgename wordt van
de duivelse krachten van Ja
son, waar zij dan meteen ge
bruik van maakt door haar
cynische vriend tot duive-
laanbidder te verheffen.
Pittig, bloedig griezelwerk.
Een soort omgekeerde „Ro
semary's baby", maar dan
recht voor zijn raap.
MILO
CAMERA 1941 (12) Hu
moristische spektakelfilm
die vele miljoenen aan pro-
duktiekosten heeft verslon
den. (reprise)
LUXOR Kramer versus
Kramer (a.l.) Rijkelijk met
Oscars overladen film met
voortreffelijk acteerwerk
van o.m. Dustin Hoffmann.
Het verhaal gaat over een
jong echtpaar dat uit elkaar
gaat en strijdt om de gene
genheid van het zoontje,
(tweede week)
STUDIO One flew over
the cuckoo's nest (16) Voor-
Korff zijn vertegenwoor
digd, evenals de genreschil
der David Bles, van wiens
hand drie schilderijen vol
met de voor de schilder zo
kenmerkende humor op de
expositie aanwezig zijn. Zijn
Franse rivaal Meissonier be
concurreert hem ook hier
nog met twee kleine schilde
rijen, die reliëf krijgen door
de aanwezigheid van enkele
andere genreschilders uit de
tweede helft van de 19e
deden. Evenmin kan men
Richard Quine's regie verge
lijken met die van Rex In
gram, John Cromwell of Ri
chard Thorpe.
Het is lachten geblazen om
de rare fratsen van Peter
Sellers en niemand zal daar
nog boos over kunnen zijn.
Anthony Hope's klassiek ge
worden dubbelgangers-ver-
haal werd immers al eerder
geparodiëerd door Harry
Langdon in „Soldier man"
en later door Blak Edwards
aan het slot van zijn „The
great race"
MILO
Hiske en Frans Bromet.
Frans Bromet heeft in de
achter ons liggende zestien
jaar aan een indrukwekken
de lijst films en televisie
producties meegewerkt. Als
chauffeur, stillfotograaf en
adviseur, maar het meest
als cameraman. In de loop
der jaren heeft hij ook een
enkele maal een korte film
mogen maken, waarbij hij
meestal de onderwerpen
„dicht bij huis" zocht. Zo
ging „De Noord 20-29" over
zijn bur en in het huizenrijt
je aan de dijk en volgde hij
zijn ouders op een vakan
tietripje in „Het drielanden
punt" uit 1974. Zijn derde
film „René Daalder in Holly
wood" ging meer over zijn
vriend Daalder dan over
Hollywood.
Bromet komt nu met een
avondvullende film „Een tip
van de sluier", maar ook dit
keer is duidelijk dat hij meer
cameraman dan regisseur is.
Dat hij het niet kan laten om
zelf ook eens voor de lens te
verschijnen om aan de actie
- voor zover aanwezig - deel
te nemen en eigenlijk zo met
zijn eigen film bezig is, dat
het niet bij hem opkomt of
het publiek - zijn publiek -
het nu wel zo interessant of
zo leuk vindt. „Een tip van
de sluier" is een ego-trip van
een cameraman, die via een
advertentie dan wel een ge
scheiden vrouw met twee
kinderen heeft gevonden om
de hoofdrol te spelen in zijn
„gedocumentiseerd drama"
zoals hij het noemt, maar al
spoedig genoeg heeft van
het observeren van deze
vrouw en achter de camera
Lido III Een tip van de
sluier (16) met Hiske en
Frans Bromet. Regie:
Frans Bromet.
vandaan komt om zeer na
drukkelijk zijn eigen inbreng
in de film te verhogen.
Het uigangspunt had een
zeer intéressante film kun
nen opleveren. Verontrust
door het grote aantal echt
scheidingen in zijn naaste
omgeving en gedreven door
het feit dat het in zijn eigen
huwelijk ook niet meer zo
best ging, probeerde Bromet
al filmend meer inzicht te
krijgen in de oorzaken van
deze echtscheidingsepidemie
en zo zijn eigen huwelijk be
tere overlevingskansen te
geven. Bij Bromet is de
speurtocht uit de hand gelo
pen. Het is geen speelfilm
geworden over het echt
scheidingsprobleem a la
„Kramer versus Kramer"
maar een wel zeer persoon
lijke visie op de hedendaag
se samenleving en de vraag
waarom de sexen steeds
moeilijker met elkaar om
kunnen gaan.
En daar zit 'm de kneep. Wie
bereid is Frans Bromet te
volgen naar het „Laboratori
um van het geluk" - een
fraaie benaming voor een
soort sex-speeltuin - en zich
daarbij geen voyeur voelt,
steekt misschien iets op van
deze film wat hem later in
zijn of haar huwelijk van pas
kan komen.
Wie zich daartoe niet geroe
pen voelt, gaat zich al spoe
dig ergeren aan de wijze
waarop Bromet aan het do
ceren slaat over problemen,
die bij een ieder anders lig
gen, maar volgens „dokter
Bromet" allemaal onder een
noemertje te vangen zijn.
Anderhalf jaar heeft Frans
Bromet aan deze film ge
werkt en die gedachte mag
je misschien vertederen. Bij
het zien van „Een tip van de
sluier" echter moet je con
stateren dat Bromet zich zo
volkomen heeft blind ge
staard op een onderwerp,
dat hij zijn publiek totaal
heeft vergeten. En dat terwijl
er toch ervaren producen
ten/filmmakers als Frans
Rasker en Olga Madsen aan
het roer stonden, die hem
toch tot de orde hadden
moeten roepen als hij op zijn
egotrip te ver ging.
Het wordt hoog tijd dat Ne
derland een paar werkelijk
kritische producenten ople
vert, die een dolgedraaide
regisseur in de hand kunnen
houden. Wat nu gebeurt zou
wel eens de dood van de Ne
derlandse speelfilm kunnen
betekenen, net op een mo
ment dat men de drempel
vrees voor het nationale pro-
dukt leek te hebben over
wonnen.
Films worden gemaakt om
door een zo groot mogelijk
publiek gezien te worden.
Men hoeft daarvoor in artis
tiek opzicht geen consessies
te doen, maar de ivoren to
ren waarin vele filmmakers
zich opsluiten is natuurlijk
ook uit deri boze.
MILO
treffelijke film met o.m.
Jack Nicholson als psychia
trisch patiënt. Enkele jaren
geleden rijkelijk overladen
met Oscars, (reprise, vierde
week)
REX Sex in de klas (16)
Pornofilm.
EUROCINEMA I (Alphen
aan den Rijn) Ten (16)
Een al wat oudere Ameri
kaanse man op vrijersvoe
ten. Met de nieuwe sexbom
van de jaren tachtig Bo De-
rek.
EUROCINEMA II (Alphen
aan den Rijn) Once upon a
time in the west (16) 'Ever
green' onder de westerns
(reprise)
EUROCINEMA III (Alphen
aan den Rijn) Meteor (12)
Spionagefilm met onder
meer Sean Connery (tweede
week)
EUROCINEMA IV (Alphen
aan den Rijn) Coogans
Bluff (16) Oorlogsfilm, (eer
ste week).
STOMPWIJK In het Dorpshuis in Stompwijk treedt
vrijdag 25 april de Nederlandse rockgroep Lancee op.
Het concert van deze vijfmansformatie begint om 21.00
uur.
De popgroep Lancee is ontstaan uit de solo-aktiviteiten van
zanger en gitarist Ferdy Lancee. Hij zocht de verschillende
bandleden uit ter ondersteuning van zijn solo-elpee. De sa
menwerking beviel echter zo goed, dat Ferdy Lancee, toet
senman Frank, basgitarist Pieter Korremans en drummer
Jos van der Dries besloten bij elkaar te blijven. Halverwe
ge 1979 sloten zij, inmiddels versterkt door gitarist Leon
van de Akker, een platencontract met CBS. Hun eerste el
pee „Models" wordt binnenkort uitgebracht.
WARMOND In de hal van het gemeentehuis van
Warmond is vanaf 3 mei een tentoonstelling ingericht
van foto's en teksten uit de Tweede Wereldoorlog. De
expositie is een duplicaat van de tentoonstelling die in
het Anne Frankhuis in Amsterdam te zien is.
Ongeveer tweehonderd foto's met bijbehorende teksten
vertellen het verhaal van de verschrikkelijke geschiedenis
van de Tweede Wereldoorlog. De tentoonstelling is mede
bedoeld voor jongeren die de oorlog niet hebben meege
maakt. De Anne Frank stichting stelt zich op het stand
punt dat het speciaal voor jongeren goed is te weten wat er
in de oo»iog heeft plaatsgevonden. Het gemeentehuis is op
3 mei \an 11.00 tot 15.00 uur geopend. Verder is de ten-
toonsteJing de gehele maand mei te zien tijdens de ope
ningsuren van het raadhuis.
LIDO II The prisoner
of Zenda (a.l.) met Peter
Sellers en Lionel Jeffries.
Regie: Richard Quine.
eeuw.
Aparte vermelding verdie
nen nog de zeegezichten uit
de 18e en 19e eeuw die een
fascinerende kijk bieden op
de Hollandse schepen, zeega
ten en havens van die tijd.
P.J. Schotel, C. Dommers-
huizen en L. Meyer zijn spe
cialisten op dit gebied ge
weest.
Het stedelijk museum voegt
een fraaie catalogus bij deze
bijzondere expositie, waarin
alle werken staan afgebeeld.
Wandkleden van de Dordrechtse Betty Appelman worden
tot medio mei tentoongesteld in de "Eendenkooi" in Zoe-
terwoude. Zij past in haar werk verschillende technieken
toe. Bij het bekijken van haar wandkleden valt vooral de
groei naar een andere vormgeving op; het ordeloze speelse
gaat over in een strak lijnenspel. Veel waardering voor
haar werk ondervond zij ondermeer in Duitsland.
1980 in De Lakenhal geëx
poseerd.
Het gaat om 63 werken van
voornamelijk Nederlandse
meesters. Er zijn ook schil
derijen bij uit België, Frank
rijk, Engeland, Duitsland en
Italië.
De verzamelaar heeft zich
niet tot één genre beperkt.
De afbeeldingen variëren
van portretten, stillevens en
figuurstukken tot landschap
pen, zeegezichten en kerkin
terieurs. De 17e eeuw is ver
tegenwoordigd met figuur
stukken en enkele stillevens,
waaronder pronkstillevens
van Van Beyeren, Benedetti
en Simon Luttichuys. Tot de
portretten behoren Flinck's
ovaal portret van een onbe
kende vrouw en het portret
van de Amsterdamse koop
man Gaertz van de hand
van Isaac Luttichuys. Voorts
zijn er twee schilderijen van
de door Carvaggio beïnvloe
de Jan van Bijlert en genre
voorstellingen door Duck en
Eglon van der Meer. Enkele
18e eeuwse schilderijen ke
ren tijdelijk terug naar de
stad waar ze geschilderd
zijn: twee genrestukken van
Lee Majors, de man van zes
miljoen, heeft aan de televi
sieserie kennelijk zoveel
overgehouden, dat hij kan
participeren in bioscoop
films, waarin hij zelf dan de
hoofdrol speelt, zoals „Kil-
lerfish", dat als een mis
daadthriller begint en ver
volgens een uurtje voort
kabbelt als een mini-
„Jaws", waarinvraatzuchti
ge piranha's enkele heb
zuchtige bendeleden oppeu
zelen om tenslotte via een
heuse typhoon op een zin
kend schip voor een bloede
rige climax te zorgen.
De opnamen van het tro
pisch noodweer en de over
stroming, nadat een stuw
dam het begeven heeft vor
men de hoogtepunten van
dit allegaartje, waarin regis
seur Anthony M. Dawson
niet eens de moeite genomen
heeft enige acteerprestatie
uit zijn hoofdrolspelers te
persen. Majors is de stoere
avonturier, James Francis-
cus de koele slechterik en
Karen Black diens wat meer
geëmotioneerde vriendin.
Margaux Hemingway is wat
ze is, een fotomodel en Mari-
sa Berenson uit Kubrick's
„Barry Lyndon" verspilt
haar talent aan de rol van
een moderedactrice.
LIDO I Killerfish (12)
met Lee Majors en Karen
Black. Regie: Anthony M.
Dawson.
Voor wie nog wil weten
waar het allemaal over gaat,
het volgende: Een zekere
Diller heeft een aantal avon
turiers gehuurd om nog
voor de begintitels de re
servecollectie edelstenen
van een mijn in de -binnen
landen van Brazilië te ro
ven. De. buit wordt verbor
gen op de bodem van een
meer, maar om te voorko
men dat zijn bendeleden er
mee vandoor gaan, heeft
Diller in dat meer 50 paar
hongerige piranha's uitgezet,
die braaf hun werk doen als
een paar ongeduldige part
ners op eigen gelegenheid
naar de buit willen duiken.
Maar de kleine roofvissen
keren zich ook tegen Diller
als deze er tijdens een hevig
noodweer zelf met de buit
vandoor wil gaan. Het schip
strandt en dreigt te zinken
in het piranha-gebied, wat
voor Dawson weer aanlei
ding is om enkele vrij on
smakelijke en bloedige de
tails op het doek te toveren.
MILO
V.l.n.r.: Karen Black, John Franciscus, Margaux
Hemmingway en Lee Majors.
Betty Appelman in de Eendenkooi
LEIDEN Particuliere
schilderijenverzamelingen
van enige omvang zijn er
niet zoveel in Nederland.
Stedelijk museum De La
kenhal aan de Oude Singel
28-32 is er niettemin in ge
slaagd een interessante
collectie in het museum te
krijgen waaruit tot dusver
maar één of twee schilde
rijen incidenteel op een
tentoonstelling te zien zijn
geweest. Deze particuliere
collectie wordt onder de ti
tel „Een verzameling schil
derijen uit de 17e, 18e en
19e eeuw" tot en met 8 juni