1 Ego-trip van cameraman .Frans Bromet Lakenhal exposeert particuliere collectie 'eter Sellers leeft :ich weer lit in dubbelrol Duivelse griezels in Engels landhuis En verder Lancee in Stompwijk Anne Frank expositie in Warmonds raadhuis Ié—MhBMMHIHlÉiilf WMtilHflHlill Kleine „Jaws" zorgen voor bloedbad DEZE WEEK IN DE BIOSCOPEN LB LEIDSE COURANT VRIJDAG 25 APRIL 1980 PAGINA 9 Willem van Mieris bijvoor beeld en het schilderij „Dia ne en Semele" door diens zoon Frans van Mieris de Jonge. Daarnaast zijn er ook enkele Franse schilderijen, onder meer van Tamay en de door Rembrandt beïn vloede Grimou. Het merendeel van de col lectie stamt uit de 19e eeuw. De Belgische vee- en land schapsschilder Eugène Ver- bouckhoven is aanwezig met drie schilderijen, terwijl er ook een groot landschap hangt van zijn leermeester Van Ommeganck. Weinig bekend, maar heel boeiend is de Belg De Mersseman, van wie een zelfportret en een stilleven getoond wor den. Van de Engelsman Dicksée hangt er een fasci nerend damesportret. Bij de 19e eeuwse Nederlan ders ontbreken bekende na men niet: Leickert, Sprin ger, K. Karsen en Bakker kor Peter Sellers is het leien van een dubbelrol jets nieuws. In de ruim Ijftig films, die hij nu op naam heeft staan deed j dat meermalen. Vijf rol- i zijn eerste film, (echts drie in „Dr. Strange- en in „Soft beds and ferd battles" waren het er Jefst zes. In de jongste ver- llming van Anthony Hope's Bassiek geworden romatisch jvontuur „The prisoner of fenda" speelt hij er weer bie, de rollen van koning ludolph of Ruritania, van dubbelganger die dit keer gewoon Syd heet en aapjeskoetsier is en dan pakt hij ook nog even de rol van de oude koning Rudolph mee, die uit een ballon in een put valt. Uit bovenstaande mag blij ken, dat er weinig van het hoogdravende avontuur van Anthony Hope is overgeble ven behalve dan de dubbel ganger, die de plaats moet innemen van de ontvoerde koning tijdens diens kro ning. En Sellers speelt deze rollen niet zoals Lewis Sto ne, Robert Colman en Ste wart Granger dat vopr hem Sellers met Lynn Frederick aan de speeltafel. Koning of aapjeskoetsier? TRIANON - The Amityvile horror (16) met Katherine Ross en Sam Elliot. Re gie: Richard Marquand. Als het Amerikaanse stadje Amityville een duivels spookhuis heeft, nou dan moet je eens in Engeland gaan rondneuzen. Daar kunnen de duivelse grie zels, gesteund door een eeuwenoude traditie, er ook wat van. En als je dan nog de van de Hammer-studio's overgelopen scenarioschrij ver Jimmy Sangster tot je beschikking hebt, zet dan de bakken filmbloed maar klaar. Want waar Stuart Ro senberg's „The Amityville horror" nog de verhitte ver beelding van de bewoners een rol zou kunnen spelen, „The legacy" doet de gru welen eerlijk uit de doeken. Wat zou u zeggen van een soort Esther Williams, die in een luxueus zwembad ver zuipt. of een sinistere wapen fabrikant, die levend geroos terd wordt waarna de opge warmde resten aan de hon den worden gevoerd? Of een geweer dat in het gezicht van de schutter explodeert en een popzanger, die in een kippebotje stikt en een dame, die met spiegelglas wordt doorzeefd? Al dit fraais gebeurt tijdens een weekend ten huize van de stervende Jason Mounto- live, een eeuwenoude duivel die voor hij ter helle gaat een opvolger moet aanwijzen on der de zes dragers van zijn ring, die recht op onbeperkte macht en rijkdom geeft tot de oude Jason er een gruwe lijk einde aan maakt. Vreem de eend in dit gezelschap is een Amerikaanse binnenhui- sarchitecte die echter een rechtstreekse afstammelinge van een verbrande heks blijkt te zijn en.u raadt het, de erfgename wordt van de duivelse krachten van Ja son, waar zij dan meteen ge bruik van maakt door haar cynische vriend tot duive- laanbidder te verheffen. Pittig, bloedig griezelwerk. Een soort omgekeerde „Ro semary's baby", maar dan recht voor zijn raap. MILO CAMERA 1941 (12) Hu moristische spektakelfilm die vele miljoenen aan pro- duktiekosten heeft verslon den. (reprise) LUXOR Kramer versus Kramer (a.l.) Rijkelijk met Oscars overladen film met voortreffelijk acteerwerk van o.m. Dustin Hoffmann. Het verhaal gaat over een jong echtpaar dat uit elkaar gaat en strijdt om de gene genheid van het zoontje, (tweede week) STUDIO One flew over the cuckoo's nest (16) Voor- Korff zijn vertegenwoor digd, evenals de genreschil der David Bles, van wiens hand drie schilderijen vol met de voor de schilder zo kenmerkende humor op de expositie aanwezig zijn. Zijn Franse rivaal Meissonier be concurreert hem ook hier nog met twee kleine schilde rijen, die reliëf krijgen door de aanwezigheid van enkele andere genreschilders uit de tweede helft van de 19e deden. Evenmin kan men Richard Quine's regie verge lijken met die van Rex In gram, John Cromwell of Ri chard Thorpe. Het is lachten geblazen om de rare fratsen van Peter Sellers en niemand zal daar nog boos over kunnen zijn. Anthony Hope's klassiek ge worden dubbelgangers-ver- haal werd immers al eerder geparodiëerd door Harry Langdon in „Soldier man" en later door Blak Edwards aan het slot van zijn „The great race" MILO Hiske en Frans Bromet. Frans Bromet heeft in de achter ons liggende zestien jaar aan een indrukwekken de lijst films en televisie producties meegewerkt. Als chauffeur, stillfotograaf en adviseur, maar het meest als cameraman. In de loop der jaren heeft hij ook een enkele maal een korte film mogen maken, waarbij hij meestal de onderwerpen „dicht bij huis" zocht. Zo ging „De Noord 20-29" over zijn bur en in het huizenrijt je aan de dijk en volgde hij zijn ouders op een vakan tietripje in „Het drielanden punt" uit 1974. Zijn derde film „René Daalder in Holly wood" ging meer over zijn vriend Daalder dan over Hollywood. Bromet komt nu met een avondvullende film „Een tip van de sluier", maar ook dit keer is duidelijk dat hij meer cameraman dan regisseur is. Dat hij het niet kan laten om zelf ook eens voor de lens te verschijnen om aan de actie - voor zover aanwezig - deel te nemen en eigenlijk zo met zijn eigen film bezig is, dat het niet bij hem opkomt of het publiek - zijn publiek - het nu wel zo interessant of zo leuk vindt. „Een tip van de sluier" is een ego-trip van een cameraman, die via een advertentie dan wel een ge scheiden vrouw met twee kinderen heeft gevonden om de hoofdrol te spelen in zijn „gedocumentiseerd drama" zoals hij het noemt, maar al spoedig genoeg heeft van het observeren van deze vrouw en achter de camera Lido III Een tip van de sluier (16) met Hiske en Frans Bromet. Regie: Frans Bromet. vandaan komt om zeer na drukkelijk zijn eigen inbreng in de film te verhogen. Het uigangspunt had een zeer intéressante film kun nen opleveren. Verontrust door het grote aantal echt scheidingen in zijn naaste omgeving en gedreven door het feit dat het in zijn eigen huwelijk ook niet meer zo best ging, probeerde Bromet al filmend meer inzicht te krijgen in de oorzaken van deze echtscheidingsepidemie en zo zijn eigen huwelijk be tere overlevingskansen te geven. Bij Bromet is de speurtocht uit de hand gelo pen. Het is geen speelfilm geworden over het echt scheidingsprobleem a la „Kramer versus Kramer" maar een wel zeer persoon lijke visie op de hedendaag se samenleving en de vraag waarom de sexen steeds moeilijker met elkaar om kunnen gaan. En daar zit 'm de kneep. Wie bereid is Frans Bromet te volgen naar het „Laboratori um van het geluk" - een fraaie benaming voor een soort sex-speeltuin - en zich daarbij geen voyeur voelt, steekt misschien iets op van deze film wat hem later in zijn of haar huwelijk van pas kan komen. Wie zich daartoe niet geroe pen voelt, gaat zich al spoe dig ergeren aan de wijze waarop Bromet aan het do ceren slaat over problemen, die bij een ieder anders lig gen, maar volgens „dokter Bromet" allemaal onder een noemertje te vangen zijn. Anderhalf jaar heeft Frans Bromet aan deze film ge werkt en die gedachte mag je misschien vertederen. Bij het zien van „Een tip van de sluier" echter moet je con stateren dat Bromet zich zo volkomen heeft blind ge staard op een onderwerp, dat hij zijn publiek totaal heeft vergeten. En dat terwijl er toch ervaren producen ten/filmmakers als Frans Rasker en Olga Madsen aan het roer stonden, die hem toch tot de orde hadden moeten roepen als hij op zijn egotrip te ver ging. Het wordt hoog tijd dat Ne derland een paar werkelijk kritische producenten ople vert, die een dolgedraaide regisseur in de hand kunnen houden. Wat nu gebeurt zou wel eens de dood van de Ne derlandse speelfilm kunnen betekenen, net op een mo ment dat men de drempel vrees voor het nationale pro- dukt leek te hebben over wonnen. Films worden gemaakt om door een zo groot mogelijk publiek gezien te worden. Men hoeft daarvoor in artis tiek opzicht geen consessies te doen, maar de ivoren to ren waarin vele filmmakers zich opsluiten is natuurlijk ook uit deri boze. MILO treffelijke film met o.m. Jack Nicholson als psychia trisch patiënt. Enkele jaren geleden rijkelijk overladen met Oscars, (reprise, vierde week) REX Sex in de klas (16) Pornofilm. EUROCINEMA I (Alphen aan den Rijn) Ten (16) Een al wat oudere Ameri kaanse man op vrijersvoe ten. Met de nieuwe sexbom van de jaren tachtig Bo De- rek. EUROCINEMA II (Alphen aan den Rijn) Once upon a time in the west (16) 'Ever green' onder de westerns (reprise) EUROCINEMA III (Alphen aan den Rijn) Meteor (12) Spionagefilm met onder meer Sean Connery (tweede week) EUROCINEMA IV (Alphen aan den Rijn) Coogans Bluff (16) Oorlogsfilm, (eer ste week). STOMPWIJK In het Dorpshuis in Stompwijk treedt vrijdag 25 april de Nederlandse rockgroep Lancee op. Het concert van deze vijfmansformatie begint om 21.00 uur. De popgroep Lancee is ontstaan uit de solo-aktiviteiten van zanger en gitarist Ferdy Lancee. Hij zocht de verschillende bandleden uit ter ondersteuning van zijn solo-elpee. De sa menwerking beviel echter zo goed, dat Ferdy Lancee, toet senman Frank, basgitarist Pieter Korremans en drummer Jos van der Dries besloten bij elkaar te blijven. Halverwe ge 1979 sloten zij, inmiddels versterkt door gitarist Leon van de Akker, een platencontract met CBS. Hun eerste el pee „Models" wordt binnenkort uitgebracht. WARMOND In de hal van het gemeentehuis van Warmond is vanaf 3 mei een tentoonstelling ingericht van foto's en teksten uit de Tweede Wereldoorlog. De expositie is een duplicaat van de tentoonstelling die in het Anne Frankhuis in Amsterdam te zien is. Ongeveer tweehonderd foto's met bijbehorende teksten vertellen het verhaal van de verschrikkelijke geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog. De tentoonstelling is mede bedoeld voor jongeren die de oorlog niet hebben meege maakt. De Anne Frank stichting stelt zich op het stand punt dat het speciaal voor jongeren goed is te weten wat er in de oo»iog heeft plaatsgevonden. Het gemeentehuis is op 3 mei \an 11.00 tot 15.00 uur geopend. Verder is de ten- toonsteJing de gehele maand mei te zien tijdens de ope ningsuren van het raadhuis. LIDO II The prisoner of Zenda (a.l.) met Peter Sellers en Lionel Jeffries. Regie: Richard Quine. eeuw. Aparte vermelding verdie nen nog de zeegezichten uit de 18e en 19e eeuw die een fascinerende kijk bieden op de Hollandse schepen, zeega ten en havens van die tijd. P.J. Schotel, C. Dommers- huizen en L. Meyer zijn spe cialisten op dit gebied ge weest. Het stedelijk museum voegt een fraaie catalogus bij deze bijzondere expositie, waarin alle werken staan afgebeeld. Wandkleden van de Dordrechtse Betty Appelman worden tot medio mei tentoongesteld in de "Eendenkooi" in Zoe- terwoude. Zij past in haar werk verschillende technieken toe. Bij het bekijken van haar wandkleden valt vooral de groei naar een andere vormgeving op; het ordeloze speelse gaat over in een strak lijnenspel. Veel waardering voor haar werk ondervond zij ondermeer in Duitsland. 1980 in De Lakenhal geëx poseerd. Het gaat om 63 werken van voornamelijk Nederlandse meesters. Er zijn ook schil derijen bij uit België, Frank rijk, Engeland, Duitsland en Italië. De verzamelaar heeft zich niet tot één genre beperkt. De afbeeldingen variëren van portretten, stillevens en figuurstukken tot landschap pen, zeegezichten en kerkin terieurs. De 17e eeuw is ver tegenwoordigd met figuur stukken en enkele stillevens, waaronder pronkstillevens van Van Beyeren, Benedetti en Simon Luttichuys. Tot de portretten behoren Flinck's ovaal portret van een onbe kende vrouw en het portret van de Amsterdamse koop man Gaertz van de hand van Isaac Luttichuys. Voorts zijn er twee schilderijen van de door Carvaggio beïnvloe de Jan van Bijlert en genre voorstellingen door Duck en Eglon van der Meer. Enkele 18e eeuwse schilderijen ke ren tijdelijk terug naar de stad waar ze geschilderd zijn: twee genrestukken van Lee Majors, de man van zes miljoen, heeft aan de televi sieserie kennelijk zoveel overgehouden, dat hij kan participeren in bioscoop films, waarin hij zelf dan de hoofdrol speelt, zoals „Kil- lerfish", dat als een mis daadthriller begint en ver volgens een uurtje voort kabbelt als een mini- „Jaws", waarinvraatzuchti ge piranha's enkele heb zuchtige bendeleden oppeu zelen om tenslotte via een heuse typhoon op een zin kend schip voor een bloede rige climax te zorgen. De opnamen van het tro pisch noodweer en de over stroming, nadat een stuw dam het begeven heeft vor men de hoogtepunten van dit allegaartje, waarin regis seur Anthony M. Dawson niet eens de moeite genomen heeft enige acteerprestatie uit zijn hoofdrolspelers te persen. Majors is de stoere avonturier, James Francis- cus de koele slechterik en Karen Black diens wat meer geëmotioneerde vriendin. Margaux Hemingway is wat ze is, een fotomodel en Mari- sa Berenson uit Kubrick's „Barry Lyndon" verspilt haar talent aan de rol van een moderedactrice. LIDO I Killerfish (12) met Lee Majors en Karen Black. Regie: Anthony M. Dawson. Voor wie nog wil weten waar het allemaal over gaat, het volgende: Een zekere Diller heeft een aantal avon turiers gehuurd om nog voor de begintitels de re servecollectie edelstenen van een mijn in de -binnen landen van Brazilië te ro ven. De. buit wordt verbor gen op de bodem van een meer, maar om te voorko men dat zijn bendeleden er mee vandoor gaan, heeft Diller in dat meer 50 paar hongerige piranha's uitgezet, die braaf hun werk doen als een paar ongeduldige part ners op eigen gelegenheid naar de buit willen duiken. Maar de kleine roofvissen keren zich ook tegen Diller als deze er tijdens een hevig noodweer zelf met de buit vandoor wil gaan. Het schip strandt en dreigt te zinken in het piranha-gebied, wat voor Dawson weer aanlei ding is om enkele vrij on smakelijke en bloedige de tails op het doek te toveren. MILO V.l.n.r.: Karen Black, John Franciscus, Margaux Hemmingway en Lee Majors. Betty Appelman in de Eendenkooi LEIDEN Particuliere schilderijenverzamelingen van enige omvang zijn er niet zoveel in Nederland. Stedelijk museum De La kenhal aan de Oude Singel 28-32 is er niettemin in ge slaagd een interessante collectie in het museum te krijgen waaruit tot dusver maar één of twee schilde rijen incidenteel op een tentoonstelling te zien zijn geweest. Deze particuliere collectie wordt onder de ti tel „Een verzameling schil derijen uit de 17e, 18e en 19e eeuw" tot en met 8 juni

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1980 | | pagina 9