F weer bezig met verkoop
oningbestand in Oegstgeest
Kanten en kazuifels
Jonkheer Gevers
Deynoot: onder
Nederlandse adel
heerst veel
stille armoe
:RUCHTEN STEKEN OPNIEUW DE KOP OP:
Jonkheer Gevers Deynoot: „Het is jammer, dat Hare Majesteit vrijwel niemand meer in de
adel verheft".
WASSENAAR Menigeen denkt bij echte adel nog aan mensen, die zich hoog verheven
voelen boven Jan met de Pet. Baronnen, graven, ridders en jonkheren, die minzaam knikken
naar de 'minderen' onder ons, althans wanneer deze bezitters van indrukwekkende landgoe
deren zich verwaardigen eens buiten de poorten van hun kastelen te komen. Hoewel het niet
onmogelijk is dat zich in Nederland nog steeds dergelijke adellijke van een lange deftige
naam voorziene nazaten ophouden, oogsten deze ideeën bij de voorzitter van de Nederlandse
Adelsvereniging, jonkheer mr. G.Th. Gevers Deynoot (70) slechts een glimlach. Hij geeft
overigens ruiterlijk toe, dat hij gewoon rood bloed heeft. „De adel is niet zo bijzonder meer.
Ze heeft hoogstens wat meer morele verplichtingen tegenover de maatschappij dan de gewo
ne burger", peinst hij hardop.
Wat houdt zo n Adelsvereni- NFDFRT A NDSF A T)F.T
staat het met de Nederlandse VERENIGING DOET SOCIAAL WERK
adel? De heer Gevers Dey
noot kan als voorzitter van
de Adelsvereniging en lid
van de Johannieter Orde
„een soort protestants*adellijk
Rode Kruis" veel vertel
len over de nazaten van de
vroegere bestuurders van de
Lage Landen. De Nederland
se Adelsvereniging, waarvan
de driehonderd leden alleen
betalend lid zijn, bestaat al
zo'n tachtig jaar. Hoeveel
mensen in Nederland werke
lijk van adel zijn, valt echter
niet te zeggen. De heer
Gevers Deynoot schat het
aantal op een kleine tweedui
zend. „Sommige mensen ko
men niet meer uit voor hun
band met de Nederlandse
adel door hun titel niet meer
te voeren", verzucht de heer
Gevers. „Die schakel met het
verleden, je adellijke titel
geeft tenslotte aan, dat je
voorvaderen Nederland heb
ben opgebouwd, althans lei
ding hebben gegeven in de
maatschappij. Die titel zou op z'n minst altijd van een stuk erfgoed, dat niet verloren zou
in het telefoonboek vermeld moeten zijn", moeten gaan".
Hoewel de vereniging het aanhalen van de
onderlinge band tussen de diverse adellijke j Afnrlaal
lieden wel in haar statuten heeft staan, heeft Jan IrlOuaal
het accent vanaf het begin <18 april 1899) Voorzitter Gevers is ban& dat Nederland
vooral gelegen op het chantat.eve of liefdadi- iangzamerhand afdaalt „aar een soort grauwe
ge aspect. De vereniging ondersteunt name- a „Inderdaad, een soort nivellering naar
lijk merendee s adellijke personen die in fi- beneden. Alles wordt afgestemd op Jan Mo-
nancièle moeilijkheden rijn geraakt, waarbij d Het verantwoordelijkheidsgevoel wordt
doorgaans, zo verzekert voorzitter Gevers te weinig gestimuleerd". Terwijl hij de laatste
Deynoot, zeer selectief te werk wordt gegaan, woordei? Sitspreekt, wordt er geklopt op de
deur van de sober ingerichte 'herenkamer',
die uitkijkt op veel groen lover. „Dag, opa",
klinkt een klein stemmetje om de hoek van
de deur. „Oma vraagt, wat u en die meneer
willen drinken". „Kom maar binnen, liefje
en stel je maar eens voor aan die meneer".
Studentencorps
„Wat de meeste mensen vergeten", legt de
beminnelijke 65-plusser uit. „is dat onder een cii oici c lliaai cclia VW1 aail U1C 1IICliCC1
deel van de Nederlandse adel een hoop stille kiefne"'meisje"kliVim'verïegên op'opa's
heerst. Daar heeft de gemiddelde Ne- schoot en ^g, Jdan benepen „Christine".
derlander vaak geen notie van. Deze mensen
durven er namelijk vaak amper voor uit te
komen, dat ze geldgebrek hebben. Het is dan
„Hoe nog meer", dringt opa Gevers aan.
„Von Balluseck", fluistert ze er achter aan.
Von Balluseck is de familienaam van een ge-
coknietvreemd.abecnfamüielidonsvraagt slacht da, veel mensen met vooraanstaande
functies heeft voortgebracht. De heer Gevers
Deynoot haakt hier met „enige trots op in.
„Dit meisje heeft een oudoom, waar ik altijd
een groot respect voor heb gehad. Dat was
die zich vanuit plichts- en verant-
t van
of we niet bij kunnen staan". De Adelsvere
niging voorziet per jaar zo'n vijftig adellijke
mensen van financiële steun. Het gaat dan
vaak om weduwen, die met een klein pen
sioen in een bejaardenhuis zitten. Het komt
echter ook voor dat adellijke studenten met wóórdeiijksgev^ï vooruit hêe^gewerkt °v
een te kleine studietoelage een jaarlijkse bij- journalist buitenland bij het Handelsblad 1
drage krijgen om lid te kunnen worden van ambassadeur van Nederland eerst in Indië en
bijvoorbeeld een studentencorps. Het heeft in later bij ae Verenigde Naties",
die gevallen te maken met een soort stand jn vervlogen tijden had de adel in Nederland
ophouden, het voorkomen, dat de student hoe aanzienlijke voorrechten. De staatkundige
Y^l asseert zoa^s de heer voorrechten bestonden onder meer uit het
aanwijzen van leden van Provinciale Staten.
Nu heeft de adel alleen nog maar het voeren
van de titel. Of de heer Gevers Deynoot dat
jammer vindt? „Betreuren doe ik het niet. Ik
heb voldoende realiteitszin, om te weten dat
de sfeer van vroeger nooit meer terug komt.
De verankering in de traditie blijf ik echter
belangrijk vindén. Je weet waar je vandaan
komt. waar je wortels zitten. Vernieuwing
van de adel kan een oplossing zijn. Mensen,
die geen leidinggevende aspiraties en verant
woordelijkheidsgevoel hebben eruit, anderen
erin. Het gaat niet aan alleen knappe koppen
in de regering te hebben. Belangrijker is het
karakter van een aspirant-leider. Adellijke
families hebben volgens mij vaak een streepje
voor door de goede opvoeding en de in de
traditie verankerde karaktertraining. De
laatste tientallen jaren begint dat onderscheid
echter enigszins te verdwijnen.
Dessa - vrou wen
Mensen van lage komaf 'blijken tegenwoordig
echter ook veel in hun mars te hebben. Dat is
natuurlijk een verheugende zaak. Daarente-
Gevers dat uitdrukt.
Op stand
„Indertijd hebben we een adellijke priester
student in Rolduc (seminarie van mgr. Gijsen
in Limburg-red) een toelage verstrekt om fi
nancieel, buiten de opleiding zelf. wat beter
uit de voeten te komen", licht de heer Gevers
Deynoot toe. Hij onderkent daarbij nadruk
kelijk de opvoedende taak van de Adelsvere
niging om de adellijke jongelieden, die den
ken met een bijdrage van de Adelsvereniging
en een titel wel door het leven te komen, op
hun verantwoordelijkheden te wijzen. Het
gaat er volgens hem niet alleen niet om 'de
stand op te houden'. „Op een gegeven mo
ment moeten deze heren toch op eigen benen
staan. Als ze niets uitvoeren bij hun studie,
dan stoppen we er natuurlijk mee. Het komt
wel voor, dat we aanvragen moeten afwijzen.
Wanneer iemand een buitenlandse nationali
teit heeft aangenomen, bijvoorbeeld, of in het
geval dat de persoon nog geen bijstandsuitke
ring heeft. Het komt een enkele keer voor.
dat we iemand helpen, zonder dat hij bijstand
trekt. Wanneer iemand bijvoorbeeld moeilijk gen declasseren adellijke families soms lang
de onderhoudskosten van zijn huis kan op
brengen, en de persoon voelt zich met dat
zaam, zij vormen een soort afgezakte adel.
Niet dat deze mensen van minder allooi zijn.
huis verbonden, wil de vereniging nog wel Ik bedoel meer, dat zij de historie van hun
eens de helpende hand bieden
Van Agt
Jonkheer Gevers Deynoot woont geenszins in
geslacht amper in ere houden. Bijvoorbeeld
de adellijke lieden, die in het toenmalige Ne-
derlands-Indië een nakomeling hebben
voortgebracht. Zij voelden zich verplicht die
dessa-vrouwen te trouwen. Dat gaat mijns in
ziens te ver. Financiële steun, allah. De kin-
een 'kasf van een huis. Weliswaar ligt zijn deren zijn door zo'n huwelijk automatisch
j u u...» van adel, of zij dat nou serieus nemen of niet.
In Engeland was vroeger minder risico voor
'twee-onder-een-kap buiten'
Wassenaars groene dreven, maar van enige
overdadigheid aan huis en tuin lijkt geen vermenging. Engelsën?~dië"ïn"het verleden
1 onverhoopt een zoon kregen van een inland
se vrouw, behoefden niet met die vrouw te
trouwen.
sprake te zijn. Goed, de heer Gevers praat
een tikje geaffecteerd en hij is trots op zijn
adellijke titel. Hij heeft echter bijzonder wei
nig illusies, dat de adel ooit nog in haar oude De jonkheer loopt naar het raam. Zijn ferme
luister zal worden bijgezet. „Ergens is het 1
jammer, dat Hare Majesteit vrijwel niemand
meer in de adel verheft. Vooral sommige lei
houding doet in de verte denken aan een mi
litair. Het actieve leven van vroeger is voor
bij. Bij de catagorie afgezakte adel behoort hij
dinggevende figuren uit de hedendaagse niet. „Ik heb altijd een leidende functie mo-
maatschappij zouden eigenlijk in de adelstand gen vervullen". Zo was hij onder meer secre-
moeten worden verheven. Ik denk hierbij taris van de Sociale Raad van 's-Gravenhage
aan een man als onze minister-president
A. van Agt en de oud-minister-presidenten
Drees en De Jong. Ook captains of industry
(leidinggevende, figuren in het bedrijfsleven-
en secretaris bij de Gezondheidsraad. De
jonkheer heeft aan den lijve ondervonden,
dat adel niet altijd een pré is. Bij een sollicita
tieprocedure voor burgemeester is de heer
red) zouden soms een adellijke titel kunnen Gevers Deynoot volgens zijn zeggen wel eens
verdienen. Bij de criteria voor adeldom be- gepasseerd omdat hij van adel was. „Waar,
hoort mijns inziens dan ook een soort moreel dat vertel ik u niet. Oude koeien horen in de
verantwoordelijkheidsgevoel, een inzet voor sloot te blijven", voegt hij daar glimlachend
het behouden van waarden. Het bewaken aan toe.
DONDERDAG 17 APRIL 1980 PAGINA 5
Êgp^EGIO
LEIDSE COURANT
In Oegst-
an opnieuw geruch-
het Algemeen Mijn-
Pensioenfonds be-
zijn haar woningbe-
in Oegstgeest te verko-
pensioenfonds bezit
sgezinswoningen en
in Oegstgeest. Op 15
van dit jaar heeft
»rek tussen het ge-
van Oegst-
van het
plaatsgevon-
de verkoop aan
is geweest. De direc-
ran het pensioenfonds
I bij die gelegenheid la-
keten inderdaad plan-
[voor verkoop van de
jngen te hebben maar
toegezegd het gemeen-
uur op de hoogte te
indien de plannen
definitief karakter zou-
trijgen. Op het gemeen-
van Oegstgeest zegt
me 1 op de hoogte te zijn
Be geruchten maar nog
I officiéél bericht van
HF te hebben ontvan-
mings
een Jaar Sleden niaakte
ld 20 ^gemeen Mijnwerkers
'orste jenfonds in Heerlen be-
3\?re ^at a' ^aar ^atwonin'
en éénsgezinswoningen
'PnJs de Rozenlaan, Ridder-
jaari) Akeleilaan, Anemo-
.SU an en Lelielaan wilde af-
ieinkgehele complex
trurn „gen zou jn één geheel
laan. worden aan een tot
afdepden onbekend gebleven
as bn rend-goed speculant. De
zaten 'ers van de woningen in
uk Oegstgeestse Floraplan
plan] Igden z'ch sis reactie op
Licht i verkoop in een bewo-
?rg er ereniging om zodoende
plaat ^et hoofd te kunnen bie-
gang ian de plannen van het
De huurders vreesden
e nieuwe eigenaar de wo-.
n voor woekerprijzen
Ie huidige bewoners zou
oobrii1 verk°Pen- °ok de Se-
nwerlte OeSstëeest toonde zich
irg tevreden met de ver-
AMF-woningen aan de Ridderspoorlaan.
van de woningen in de toe
komst wilde de heer Hansen
toen niets zeggen.
Geen consequenties
In een gesprek tussen de di
rectie van het AMF en verte
genwoordigers van de ge
meente Oegstgeest op 15 fe
bruari kwamen de verkoop
plannen van het AMF nog
eens naar voren. Gemeentese
cretaris Noordermeer van
Oegstgeest zegt hierover: „In
dit gesprek heeft het AMF
aangekondigd voort te gaan
met de voorbereiding van de
verkoop van de flats. Er is
toen ook gezegd dat verkoop
geen consequenties voor de
huurders zou hebben. Ik be
grijp hieruit dat dit laatste niet
alleen voor de flats geldt maar
ook op gaat wanneer de wo
ningen verkocht gaan worden.
Het gemeentebestuur zou ver
trouwelijk op de hoogte ge
steld worden." De heer Van
Benten, voorzitter van de Be
wonersvereniging Floraplan:
„Dat het AMF ernst maakt
met de verkoop wordt duide
lijk uit het feit dat men bezig
is de flatwoningen, die per
groep in het kadaster stonden
ingeschreven, gescheiden on
der te brengen. Dat de ver
koop nu al aan de orde zou
zijn is mij echter niet bekend."
Wethoudser mevr. Blom van
welzijnszaken, waarin ook
huisvesting, zegt ook nog geen
definitieve berichten over de
verkoop te hebben ontvangen.
De geruchten heeft zij wel
vernomen. Mevrouw Blom:
„Ik heb officiëel nog niets ver
nomen van de zijde van de ei
genaar. Dat er verhalen de
ronde doen over de verkoop is
mij wel bekend. De verkoop
van de huizen zou een verve
lende zaak zijn waar ik echter
wel begrip voor op kan bren
gen. Het pensioenfonds heeft
zijn verantwoordelijkheden je
gens zijn leden die recht heb
ben op hun geld. Als de ver
koop van de huizen daarvoor
noodzakelijk is dan is dat jam
mer maar blijkbaar nodig."
Huidige bewoners
De verkoopplannen die het
AMF zou hebben, zien er ge
heel anders uit dan een jaar
geleden. De flats en éénsge
zinswoningen zouden nu niet
in één geheel worden ver
kocht maar allemaal los van
elkaar. Dat is ook de reden
waarom de eigenaar ze ge
scheiden in het kadaster onder
brengt. Volgens de geruchten
zouden zij ook eerst aan de
huidige bewoner te koop wor
den aangeboden. Het woning
bestand van het AMF wordt
beheerd door het Administra
tiekantoor Zuid-Limburg. Een
woordvoerder van dit kantoor
zei over een eventuele ver
koop niets te kunnen zeggen.
„Ik heb van de geruchten ge
hoord en meer wil ik er niet
over zeggen. Ik wil deze ge
ruchten niet ontkennen en
niet bevestigen," aldus de
woordvoerder. Als tussenper
soon van het pensioenfonds en
de bewoners treedt het make-
laarsbedrijf Kok b.v. op. Ook
hier is men niet op de hoogte
van een eventuele verkoop
van de 158 woningen. Eén van
de medewerkers van dit be
drijf zegt de verkoop van der
gelijke woningen wel te kun
nen begrijpen. „Hoewel er mo
menteel de klad in de verkoop
van woningen zit, is het met
de huidige lage huren toch
voordeliger dit soort woningen
te verkopen dan te blijven
verhuren. Dit geldt echter in
het algemeen en staat op zich
los van de AMF-woningen",
aldus de medewerker: „Wan
neer de woningen verkocht
zouden gaan worden, zouden
wij op de hoogte moeten zijn.
Wellicht is er over een paar
weken meer bekend."
Te duur
Met ingang van 1 juni zou de
gemeente Oegstgeest in het
kader van de nieuwe woon
ruimteverordening het toewij-
zingsrecht hebben gekregen
voor deze catagorie huizen.
Momenteel bestaat de afspraak
dat dë gemeente één van de
drie vrijkomende woningen
mag toewijzen. Het in werking
treden van de woonruimteve
rordening heeft volgens secre
taris Noordermeer niets te ma
ken met de komende verkoop.
„Uit de toezegging dat de ver
koop voor de huurders geen
consequenties zal hebben blijkt
dat de woningen bewoond
worden verkocht. In dat geval
staat de nieuwe verordening
hier los van." Hoewel het ge
meentebestuur de huidige
plannen veel positiever be
kijkt dan de plannen van een
jaar geleden, verliest de ge
meente Oegstgeest met de ver
koop het toewijzingsrecht voor
ruim 150 woningen. Wethoud-
ster Blom: „We hadden als ge
meente het complex huizen
graag zelf gekocht, maar he
laas beschikt de gemeente
Oegstgeest over te weinig geld
om dat plan uit te voeren."
GERT VISSER
Kt mr.Van Eysinga,
n dat de verkoop van
ingen niet door zou
rer mogelijke verkoop
kverep 20 langzamerhand traditie ge-
an erp om na afsluiting van een Ker-
doenf-hoofdstuk wat kerkelijk ongere-
inatop°edin de aanbieding te brengen.
>rt rustpunt na een moeilijk
renigFerk °f 'ets van dien aard; „deel-
klaar" voor de volgende hin-
dirigf- Het derde hoofdstuk van Leids
iekstifP3^ wordt eèn hele klim, want ik
U tóch mee gaan nemen naar de
•skerk. Ik word min of meer ge-
gen tot het doen afdrukken van
D.i ieterskerkverhaal nu om te voor-
19 aj n wat me al eerder overkomen is:
n gr en gaan met mijn tekst aan de
dat ci en geven een verminkt boek uit,
begi andelt over een kerk in Leiden.
ld, 1 zij een tip van een niet zo kleine
Dn ver in Nederland kan ik voorko
pen dat U voor veel geld een Pieters-
Ka 'erhaal moet aanschaffen, terwijl
o.l.v, t in Uw dagblad kunt lezen en
ïun r hien wel uitknippen om het later
hillei innen bundelen. Neen, doe dat
nemi e maar niet, want ooit zal Leids
ten 1 pad wel in boekvorm uit komen
len 1 n is het misschien wèl zo leuk om
'aties onder ogen te krijgen, die U
n of nooit gezien hebt. Hoe ik aan
De lustra ties kom? Er bestaan lezers
en Ta leressen, die mij ruimschoots be
vond met oude foto's waar zelfs het ge
le le te-archief jaloers op zou zijn. Die
amiri komen meestal te laat binnen om
ïgebi 'erwerkt te kunnen worden, maar
al g nijnheer. wiens naam ik niet noe-
is mag, mag hier best wel openlijk
beste jkt worden voor dertig Harte-
in 1! 'oto's vol bouw, rouw en trouw.
vrij* ak nog even aan en in op de Har-
stie. g. Op 25 maart stond er in deze
lenbi t een verhaal over een zestiende
het s kazuifel, dat geborduurd zou zijn
de middeleeuwse nonnetjes van
'looster Mariënpoel. Stel ik Uw ge-
J Isrust erg prijs aan de koude wan-
rna U vertel, dat er in dat afge-
j I te verhaal geen woord historische
0 h( le'd werd verteld? Een hypothese
bren ^'nt ^avo u't ^et Jaar 1898,
Inschreven door een mijnheer Aal-
r W,°rdf anno 1980 als werkelijkheid
°pedi etenschappelijk bewezen juistheid
8 ondigd. Dat gaat mij nu net een
'Xf e te ver. Ik weet van borduerwerc-
legwerckers. cussemaeckers en
e die mensen verder geheten mogen
TL Tjten helemaal niets, maar er is één
Leiden, die daar alles van af-
dr. J. D. Bangs. Telefonische na-
Lrt kern leert, dat het kazuifel
°P door de nonnekens van Marien-
°P geborduurd is in het eerste kwart
Een kazuifel uit de Petruskerk.
van de 16e e.euw, maar dat het kazuifel
via de familie van Swieten in het
klooster terecht is gekomen voor litur
gisch gebruik en dat het via onnaspeur
lijke wegen via een familielid van
Swieten bij de paters Franciscanen is
terecht gekomen.
Toen ik dat hoorde, kon ik ook verkla
ren waarom op de Achterkant van de
gouden vioolkist de apostelen Petrus en
Paulus staan afgebeeld. Boudewijn van
Swieten, groot begunstiger van het
klooster Mariënpoel, had tevens een
zwak voor de Pieterskerk. Hij fundeer
de in de vijftiende eeuw het dagelijks
zingen van de Zevengetijden en stichtte
in de kooromgang van de Pieterskerk
een eigen kapel. Uit kerkmuzikaal en
kunstzinnig opzicht zou Boudewijn in
de Sleutelstad een standbeeld verdie
nen. In het Stedelijk Museum de La
kenhal hangen een paar aan van Swie
ten en het middeleeuwse klooster Ma
riënpoel herinnerende schilderingen, in
de Harteburg hangt een rond de laatste
eeuwwisseling gerestaureerd gaffel
kruisborduurwerk, dat een verdoken
leven is gaan leiden in de Hartebrug-
kasten. Binds mensenheugenis" is dat
kazuifel niet gebruikt, lees ik. Klets
koek. Toen mijn grootouders in 1946
vijftig jaar getrouwd waren, droeg pas
toor Smitz het gouden kazuifel en wan
neer ik ooit in de eeuwigheid de paters
Booms en Louwe tegenkom, zal ik hen
vragen of ze het nog kunnen herinne
ren. Trouwens, als kind zag ik iedere
Paaszondag dat dat kazuifel gedragen
werd, de kruisigingsafbeelding ten
spijt. Later zag ik in de Petruskerk heel
andere kazuifels gedragen worden, met
pastoor Beukers, die tegen mannelijk
kant dragen gekant was, met blauw
borduurwerk getooid op onder andere
zestiende eeuwse kerkgewaden. Er
wordt in Leiden wat verborgen waarde
aan liturgisch gewaad bewaard.
Er is ook wat waardevol bezit ver
kwanseld. Zowel de orde van Petrus als
die der Minderbroeders heeft daar
schuld aan, om overigens de Kruishe
ren, de Carmelieten en de Dominica
nen er niet bij uit te schakelen, want
ook die eerwaarde heren wisten wat
vervreemden uit de dode hand was. In
1926 werd de achttiende eeuwse doop
vont uit de in 1857 opgeheven Bakker-
steegstatie door de paters Franciscanen
ingeruild voor een modernistische gift
en deken van Noort O.S.C. presteerde
het om de kelk van pastoor Beukers te
verkopen voor de aanschafgelden van
een modernistische twingtigste eeuwse
ciborieschaal in de Lodewijkskerk. 'Het
schilderij, dat in de afgebrande Petrus
kerk aan de Langebrug achter het al
taar heeft gehangen en dat daarna in
een pendant van de Lodewijkskerk ge
hangen heeft, is in de restauratie der
jaren vijftig gewoon met de muziek
mee gegaan en historisch onvindbaar.
Moet dat Neen, maar het gebeurt wel.
Eerwaarde heren met kunstzin zijn
veelal met een lantaarntje te zoeken. In
de Leonarduskerk aan de Haagweg is
een wandschildering weggetimmerd
achter schrootjes en in de Petruskerk
ging een tegeltableau van niemand
minder dan Felix Timmermans zomaar
opeens schuil achter een triplex-missie-
bord. En wanneer je daar iets over
schrijft dat uitgelegd kan worden als
kritiek, hangt een ieder aan de telefoon
om ie te kapittelen, want over Leidse
kerken mag je niets nadeligs zeggen,
want geloof is iets heiligs; dat geloof
niets met iets uiterlijks in eredienst te
maken heeft, schijnt men te willen ver
geten. Ik ga maar op mijn eigen weg
voort en citeer de woorden van wijlen
mgr. Huibers bij een openluchtgebeu-
ren in de ronding van de Leidse Burcht
toen ik hem als minister ad mi tram de
mijter verkeerd aanreikte en me dood
schaamde: ..Ach joh, er zijn van die
momenten, dat je moet doen alsof het
zo hoort, want trek je maar geen mieter
aan van kwezels, die zelfs een paus lie
ver een kanten broek zouden willen
aantrekken.
Jan Doove
