'1000 Years of
Jazz' tweemaal
in Circustheater
Cubaanse vluchtelingen
dreigen met hongerstaking
Wim lbo heeft zijn leven
eindelijk overgebriefd
sportprogramma
Partijen proberen
nieuwe
verkiezingen te
voorkomen
BUITENLAND LEIDSE COURANT DONDERDAG 10 APRIL 1980 PAGINA 10 y|J[
(Van onze correspondent
Mare de Koninck)
BRUSSEL De regeringscrisis in België is nu com
pleet. Koning Boudewijn heeft gisteren het ontslag
van het kabinet Martens definitief aanvaard. Hij is
meteen beg- anen met de raadpleging van alle politie
ke leiders voor de vorming van een nieuwe regering,
maar deze kabinetsformatie dreigt uitzichtloos te wor
den. Weinigen zien heil in vervroegde verkiezingen en
de vijandigheid tussen Vlaamse en Franstalige politie
ke partijen is schelder dat ooit. Alleen de liberale op
positie, die zowel in Vlaanderen als in Wallonië op
winst mag rekenen, wil de stembusstrijd wel aan.
Aftredend premier Martens verklaarde gisteren dat tussen
de vier partijen van zijn Rooms-rode regering „het mini
mum aan wederzijds vertrouwen niet meer kon worden
opgebracht". Dat vertrouwen is nodig voor nieuwe onder
handelingen over het fataal geworden struikelblok: Een
vetorecht voor de Vlaamse minderheid in het toekomstige
deelparlement van het overwegend Franstalige gewest
Brussel.
Martens liet slechts in theorie de mogelijkheid open dat hij
terugkomt als premier van een kabinet met een gewijzigd
regeerprogramma en eventueel een andere samenstelling.
Als mogelijke kandidaat voor een toekomstig premierschap
is de laatste maanden veelvuldig de minister van ontwik
kelingssamenwerking Mare Eyskens (CVP) genoemd, zoon
van de vroegere eerste minister Gaston Eyskens.
De Vlaamse en Waalse christen-democraten zouden wel
een regering van nationale eenheid met zowel liberalen als
socialisten willen, maar de politieke tegenstellingen lijken
daarvoor veel te groot. Een coalitie van christen- democra
ten en liberalen zou op zijn beurt in het parlement slechts
een smalle basis hebben en met een crisis-beleid hevige
maatschappelijke onrust teweeg brengen.
Premier Martens wilde zich niet uitspreken over de schuld
van de regeringscrisis, op een moment dat de sociale kas
sen van België leeg zijn en de waarde van de franc on
houdbaar lijkt geworden. Zoals gemeld zette vorige week
de crisis in toen enkele senaatsleden van Martens' eigen
partij, de Vlaamse CVP, tijdens een stemming over de ge
westvorming weigerden het vertrouwen uit te spreken
waar de premier om had gevraagd. De Waalse regerings
partijen leggen daarom alle verantwoordelijkheid voor de
crisis bij de CVP en zijn partijvoorzitter Leo Tindemans.
De laatste daarentegen verklaarde gisteren, dat de Fransta-
ligen de angstwekkende sociaal-economische toestand van
het land willen laten „verrotten" zolang ze hun zin niet
krijgen op het terrein van de staatshervorming, waarop de
Vlamingen hun gerechtvaardigde belangen wensen te ver
dedigen.
Voor de CVP en de Vlaams-socialistische SP van voorzit
ter Karei van Miert mag het hele vraagstuk van de vor
ming van een Vlaams, Waals en eventueel Brussels gewest
uit het programma van de toekomstige regering blijven en
op ander niveau tussen de partijen worden besproken.
Maar Van Miert heeft weinig vertrouwen dat zoiets in Bel
gië mogelijk is. „Alle problemen zijn geladen met aspecten
van gewestvorming. Men kan dat betreuren maar elke re
gering zal in dit opzicht iets moeten regelen".
Intussen proberen de Franstalige partijen, die de opdeling
van België in drie gewesten altijd het vurigst hebben nage
streefd, weer van links tot rechts een front tegen de
Vlaamse partijen te vormen. Voorzitter André Cools van
de Waalse socialisten nam gisteren het initiatief tot zo'n
„gemeenschappelijk francofoon overleg". Cools zei dat de
CVP overduidelijk weigert de grondwet uit te voeren die
sedert 1971 een drieledige gewestvorming in België voor
schrijft.
Premier Martens op zijn persconferentie, kort nadat koning
Boudewijn het ontslag van zijn regering definitief had
aanvaard.
BELGISCHE REGERINGSCRISIS
COMPLEET
DEN HAAG Morgen en overmorgen
vindt in het Circustheater te Scheveningen
een bijzonder jazz-evenement plaats: optre
den van 'The Legends of Jazz' en 'The Origi
nal Hoofers' in de show '1000 Years of Jazz'
Het wordt niet, zoals de naam lijkt aan te geven
een geschiedenis van de jazz van de laatste dui
zend jaar; '1000 years' slaat op het totaal aantal
levensjaren van de musici en dansers van de
troep. Hun leeftijd ligt namelijk tussen de 50 en
5 jaar.
In 1972 werd de all-star band The Legends of
Jazz geformeerd door drummer Barry Martin.
Zoals zovele groten uit de jazzwereld, zijn ook
deze musici grotendeels voortgekomen uit de
cotton clubs van New Orleans anno 1920. Sinds
die tijd hebben zij een belangrijke bijdrage gele
verd aan de grote bloeiperiode van de jazz.
The Original Hoofers manifesteren zich als for
midabele tap-dancers. Ondanks hun jaren pre
senteren zij de authentieke vormen van deze
specifieke dansstijl op virtuose wijze. Enkele
namen: Raymond Kaalund (geboren in 1913)
trad regelmatig op met de bands van Duke El
lington, Count Basie en Cab Calloway in het
Mekka van de oeriazz, Harlem's Cotton Club.
Buster Brown heeft meegewerkt aan de New
Yorkse produktie van Bubbling Brown Sugar,
de show die ook in ons land te zien is geweest.
De enige uitzondering op dit illustere gezel
schap vormt de enkele decennia jongere, over
rompelend charmante zangeres Carol Cass.
Haar persoonlijkheid een individuele stijl com
pleteren deze 'swinging show'.
TOESTAND OP AMBASSADE CHAOTISCH
HAVANNA,— De vele duizenden Cu
banen die zijn samengepakt op het ter
rein van de Peruaanse ambassade in
Havanna, hebben gedreigd in honger
staking te gaan. Het doel van hun drei
gement is de aandacht van de wereld te
vestigen op hun pogingen Cuba te ver
laten. Tevens willen zij verlichting
verkrijgen van de uiterst moeilijke
omstandigheden die op het ambassade
terrein zijn ontstaan, sinds zij daar vijf
dagen geleden massaal htm toevlucht
zochten.
De Cubanen hebben petities gezonden aan
paus Johannes Paulus II om diens hulp bij
het vinden van een oplossing en aan pre
sident Carter, die hun visa zou moeten
verstrekken om de Verenigde Staten bin
nen te komen. Gelijkluidende verzoeken
zijn gestuurd naar Venezuela, Costa Rica,
Spanje en Peru. Dit laatste land is druk
bezig de steun van zijn bondgenoten in
het Andespact te krijgen om de crisis rond
de Cubaanse vluchtelingen het hoofd te
kunnen bieden.
Het dreigement van de vluchtelingen om
een hongerstaking te beginnen lijkt een
georganiseerde vorm te worden van wat
tot nu toe een sporadisch protest was.
Dinsdagavond werd een emotionele aan
val gedaan op de vluchtelingen vanuit een
geluidswagen, die met grote luidsprekers
langs de Peruaanse ambassade reed. Er
werd een boodschap omgeroepen met de
eis dat de „landlopers, de anti-sociale ele
menten, de delinkwenten en het uitschot
uit Cuba verdwijnen".
Betaald voetbal
EREDIVISIE
in IIFC
i JCHaarlem, FC 1
JC—Go Ahead Eagles.
•)PSV—A|ax, MWExcelsior. *)FC
ifschapSVV. VeendamSC
SC CambuurFC Amsterdam.
FC Den BoschWageningen. Elndho-
roningen, HeraclesDS '79.
Jeugd BV
AFDELING A
r. FC D«i HaagFC Vlaar-
AFDELING B
Fortune S FC VW.
AFDELING C
mF
Eagles—FC 7
Amateurs
Hoofdklaase A: Aalsmeer-DHC. EDO—
inkwijk—VUC. HilversumDWV.
v Wit—AFC. RVC—Neptu-
htDHS. OtympiaGouda. De Mus-
>nWestlandia. Harmes-DVS—Wllhel-
i. HIONDBGC.
TWEEDE KLA8SE A
LFCVerburch, LugdunumBlauw Zwart.
SC Usse—TexaaVDHB. OranjepleinRoo-
denburg. DHL—LDWS. LENS—Delft.
DERDE KLASSE A
TeljlingenWSB. PDK—Hlllegom. Quick—
"""""O. Oelfla—HBS, BEC—Fortune VI..
IlspenSJC.
Zaterdagvoetbal
EERSTE KLASSE A
RWH—Kozakken Boys. OWIOS—OOVO.
Zwart Wit '2&—RCL, DETO—Spakenburg.
Vitesse (D)Barendrecht, Nunspeet
Noordwijk. Altena—WHC.
Rl|nsb. BoysVolendam, IJmuldenSpl|-
kenlsse. Quick BoysHarkemase Boys. IJs-
selmeervogelsACV. ONSBennekom.
SDCPHulzen. DOSKZwaluwen VI.
DERDE KLASSE B
's-Gravenz. SV—ARC. Die Haghe—SV '35.
XerxesJAC. DUNOKatwijk. SC Voor-
neSVPTT. Koudekerk—DSS "26.
DSVPMVSVGEBNaaldwijk. Duinoord^
VIERDE KLASSE B
Hazerw. Boys—OEVJO. SC Lisse—DORR.
ScheveningenOegstgeest. SEVDe Sleu
tels. KMOROHDA "76. Monster'e-Gra-
RVVH* ZaSrt Wit '28 2. Capelle 2—Rljs-
oord 2. Noordwijk 2—RCL 2. Vitesse (D)
2—Katwijk 2. Lyra 2—Barendrecht 2.
zakken Boys 2Zwaluwen VI. 2.
MW '27 2—ARC 2. OSVP 2—flljnsb. Boys
Programma afdeling Leiden
zaterdag 12 en zondag 13
april.
AMSTERDAM Het is er
uiteindelijk dan toch nog
van gekomen: Wim lbo,
sinds jaar en dag het uiter
ste mededeelzame orakel
van het Nederlandse caba-
Iret, die indertijd het aanbod
van een uitgever om zijn me
moires te schrijven veront
waardigd van de hand wees
met de kreet: „word ik dan
nu al opgebaard?", acht nu
de tijd gekomen om opening
van zaken te geven over zijn
zwerftochten door het groe
ne grollenland van onze va
derlandse kleinkunst.
In veertien brieven en één
postscriptum, die door uitgeve
rij Kosmos in Amsterdam met
liefdevolle aandacht zijn ge
bundeld, heeft lbo de balans
van 62 jaar leven opgemaakt.
Het resultaat van zijn pel
grimstocht naar het voltooid
verleden, heeft hij vanmiddag
in het Amsterdamse Concert
gebouw in het bijzijn van hon
derden vrienden ten doop ge
houden. Tijdens dit feestelijke
samenzijn werd ook het feit
herdacht, dat lbo reeds veertig
jaar met koppige volharding
actief is als cabaretier, cabare-
toloog en cabaretiater.
In „Brieven aan jou" een
bundel herinneringen heeft
lbo een even kostelijk als kost
baar boekje opengedaan over
zichzelf en over de vele land
genoten, die hebben meege-
bouwd aan het monument van
het Nederlandse cabaret.
Eén van die dierbaren is Fien
de la Mar „een vrouw, van
wie ik als jongen van zestien
al bezeten was. Ik verzamelde
alle foto's, die ik maar vinden
kon en volgde haar overal. Ik
liep zelfs vóór haar huis in de
Beethovenstraat te Amsterdam
heen en weer om alleen maar
het gevoel te hebben dicht bij
haar te zijn".
In zijn vijfde brief citeert lbo
deze legendarische actrice, die
alle rampen in haar leven
schijnbaar heelhuids had over
leefd: de dood van haar man,
de vlucht in de alcohol, een
zelfmoordpoging, waardoor ze
haar linkerarm niet meer kon
gebruiken en het verblijf in
een zenuwinrichting. „Het valt
niet mee om met droge ogen
naar haar levensverhaal te
luisteren", waarschuwt hij te-
„Het is een ellende", ver
trouwde ze hem toen, „als je
vroeger jong en mooi bent ge
weest, als je succes hebt gehad
en de wereld aan je voeten
heeft gelegen. Er zijn mensen
die mij schrijven: „waar blijf je
toch Fien? Vroeger was je zo
geweldig". Ja, vroeger. Maar
dat is al jaren geleden. Verga
ne glorie, Ik wil er best nog bij
horen, ik wil geen vergeten
vrouw worden.. Maar ik kan
mezelf helaas ook niet veran
deren".
„Ik ben later nog wel eens op
gebeld door gevoelige perso-
n", tekent lbo bij dit credo
a, „die me niet konden ver
geven. dat het graf van Fien
de la Mar verwaarloosd werd.
Maar daar kon ik me niet
druk over maken. In mijn
simpele huis-tuin-en keuken
filosofie ligt het leven nu een
maal tussen geboren worden
en dood gaan. Mijn moeder
zegt altijd: „Als ik dood ben
hoef ik geen bloemen. Geef ze
nu maar dan heb ik er zelf ook
nog wat aan". Dit advies heb
ik overgenomen: leven, hier
en nu. Mijn doden zitten niet
ergens op een wolk toe te kij
ken of ze er op het kerkhof
wel netjes bij liggen. Ze wonen
binnen in mij. En daar spre
ken ze een hartig woordje
Van Fien de la Mar heb ik bo
vendien nog het schilderij dat
Isaac Israels van haar gemaakt
heeft. En ik heb ook de zilve-
De Amsterdamse tekenaar Dick van der Maat, vaste huisteke
naar van romancier-politicus Jan Terlouw, heeft een trefzeke
re bijdrage geleverd voor „Brieven aan jou", die illustratief zijn
voor de bedoelingen van de afzender. Onder andere tekende
hij de schrijver, van de rug af gezien, mediterend vóór het
schilderij van de legendarische Fien de la Mar.
ren ring die ze droeg toen ze
van haar balkon is gespron
gen. Voor mij symboliseert die
ring haar hele wezen. Want
door die val is hij misvormd".
Amateurisme
In „Brieven aan jou" is lbo
niet alleen een gewetensvolle
chroniqueur, maar springt hij
ook van tijd tot tijd op de bar
ricaden om zijn kokendhete
pek te gieten over mensen die
hij verfoeit. „In de journalis
tiek", noteert hij in zijn zeven
de brief, „bestaat minstens zo
veel amateurisme als in ons
cabaretvak. Het valt alleen
minder op. Maar de domste
amateurs zijn nog heilig verge
leken bij hun zogenaamde col
lega's die de roddelblaadjes vol
schrijven.
Het journalistieke vak heeft in
dat minderwaardige milieu
zijn absolute dieptepunt be
reikt. Deze gluiperige en glib
berige slangen hebben bij ons
een wantrouwen en een ach
terdocht opgeroepen, waar we
vroeger geen last van hadden.
Vroeger was ik bij een inter
view nooit op mijn hoede. Nu
stel ik als voorwaarde het ver
haal te mogen lezen, vóór het
gepubliceerd wordt. En zelfs
dan worden we er nog dikwijls
ingeluisd.
Het toppunt in mijn publicitai
re leventje bestond uit een in
terview, dat niet had plaatsge
had. Onze strafwetten zijn he
laas ontoereikend om de infe
rieure praktijken van de ge
wetenloze beunhazen te be
strijden. Maar eigenlijk zijn die
blaadjes niet eens de hoofd
schuldigen. De veroordeling
geldt in de eerste plaats de
stompzinnige, kleinburgerlijke
massa, die dat stinkende var
kensvoer wellustig opvreet.
Cabaretiers, die direct of indi
rect aan deze onfrisse blaadjes
meewerken, beschouw ik op
zijn zachtst gezegd als goedko
pe hoeren, nee, nee. nee, na
men noemen we niet".
Zelfbeheersing
lbo haalt ook allersappigste
herinneringen op aan de door
hem geproduceerde radio- en
televisieprogramma's als „De
familie Doorsnee", „Pension
Hommeles" en „Artiestenca
fé". Dit onder het motto:
„Roddelen mag, als je jezelf
maar niet vergeet". Van lbo
merkt hij dan ook deemoedig
op: „Als ik geconfronteerd
word met domheid of onrede
lijkheid, verlies ik het kleine
beetje zelfbeheersing, dat ik
bezit en is een mild begrip
voor mijn medemensen mijlen
ver te zoeken. Ik probeer daar
al 62 jaar wat aan te doen,
maar ik geloof, dat ik de po
gingen om mijn leven te bete
ren nu maar zuchtend op moet
geven".
Deze door hem gesignaleerde
karaktertrek heeft in elk ge
val een boek opgeleverd, dat je
als een schelmenroman in één
ruk uitleest. Voor de omstre
den tekstdichter Jacques van
Tol. die tijdens de Tweede We
reldoorlog als Paulus de Ruiter
in zijn wekelijks radiocabaret
schaamteloos heulde met de
Duitsers, wenst hij echter een
lans te breken: „Ik vond Jaco
bus Franciscus van Tol een
gladde, ongrijpbare man, met
wie ik geen enkel wezenlijk
contact heb kunnen krijgen.
Toch aarzel ik niet om hem
ondanks alles een uniek feno
meen te noemen. „Geniaal in
zijn karakterloosheid", schreef
Rinus Ferdinandusse terecht.
Van Tol schreef een halve
eeuw lang liedjes, sketches,
monologen, conferences en
volledige revues voor prak
tisch alle Nederlandse amuse
mentsartiesten. Dat deed hij
onder ontelbare pseudonie
men vóór, tijdens en i
oorlog tot de dood er op volg.
de. Als je rond de 5e mei jc
omgeving ontroerd hoort luis
teren naar het lied „Als op het
Leidseplein de lichtjes weer
eens branden gaan", moet je er
wel even bij bedenken, dat het
in 1943 geschreven werd door
de NSB-er Jacques van
Jarenlang was hij ook de ano
nieme lijfdichter van zijn boei'
zemvriend Louis Davids. Maat
in de oorlog verloochende hl
die vriendschap met een teks
als „Dat is de kleine mai
uitgekookte, gaargestoomde jo
denman". Van diezelfde Va
Tol merkte de dochter va
Koos Speenhoff eens tegen m
op: „Hij probeerde Jezus tl
wezen. Maar heeft het nié
verder gebracht dan Judas".
Pisuisse
Twee uitvoerige brieverr heeft
lbo gewijd aan de actrice Fie
Carelsen en aan Jean Louis
Pisuisse, die ze tot aan haat
dood heeft lief gehad,
Swiep", bekende ze tegenover
lbo, „heb ik tegen geen enkele
andere man nog kunnen zeg
gen: „Ik houd van jc
ja", liet ze er onmiddellijk op
volgen, „ik weet wel, dat
mensen zijn, die me hier
uitlachten. Ik neem het ze r
eens kwalijk, want ze wetei 'schappi
niet, wat liefde is".
In 1967, veertig jaar
dood van haar geliefde Pisuis
se, zei Fie Carelsen ii
levisiedocumentaire i
„Een man, die een x
een tiental jaren zoveel leifde
kan schenken, dat ze er
heel leven lang genoeg
had, moet wel een heel bijzon
der mens zijn geweest. Een
man met fouten en zwakhe
den, natuurlijk. Maar
zo warm hart en zo grote char
me, dat men hem wel alles
moest vergeven. Hij leefde
stierf als een ridder".
Haagse crème
(Van on
MARSI
lov is r
riode ii
t-Unie
ke zin
Sovjetr
in Man
(rek va
De prél
Souche
seille c
rich er
trek v
m»ar j
dat de
leeld
le) dooi
deling
dat hij
yoor d
Fianse
De Sov
ke repi
Diplom
betrapt
tenwoo
denten.
{ttijd
neraal
spionne
ste Ru
land, g
naam I
celli. I
maal g
andere
sonen
"Als Fie zich fit genoeg voelj
de", herinnert lbo zich, „v
ze het heerlijk om haar
jaardag te vieren. En ik v
het heerlijk om er bij te mogenj
zijn. Niet alleen om haar tej
aanschouwen in de rol
een koninklijke gastvrouw J
maar ook vanwege de Haags«
crème de la crème, die haaf
huis vulde met een soort fj/?J
de-siècle prietpraat. Ik gaf <3
ook maar eens een kushai
weg of stak bij een gl
de pink omhoog om zc
dig onder te duiken
voltooid verleden tijd. Coupe
rus knikte mij dan goedkeu
rend toe".
Zijn Post Schriptum besluil
,Ibo met een hoofse groet aar
de lezer: „Ik wil je nu alvast^
bedanken voor je reacties,
voor je hosannas en je kruisin- J)e uit i
gen. In 1966 hield Willen Duys 0 mjp
een sportief toespraakje, her- (jj^fio
3, toen hij de groep
van „Zo is het toevallig ook
nog een keer" de Televizier-
ring aan de vingers schoof. Hij
stelde daarbij, dat ieder mens
het produkt is van zijn milieu
en zei over zichzelf: „Mijn hele
bestaan steunt eigenlijk op
drie beginselen: „Oranje Bo
ven, Vlieg KLM en Heb eer
bied voor Gert Timmerman".
Welnu, bij Willem lbo ligt dat
toevallig nog eens een keer
een beetje anders. Wanneer jij,
lezer tot de conclusie komt, dat
ik ondanks alles het aardig
met het leven en mezelf ge
troffen heb, dan geef ik je ge
lijk".
Wie de kostelijke brieven
lbo gelezen heeft, zal er
overtuigd zijn, dat ie ook dit-,
maal weer het gelijk
zijde heeft.
LEO
iliegve
Twee van de „legendes" van de jazz aan het werk: De 69-jarlge klarinettist en saxo
fonist Sam Lee naast de 83 (!>-jarige grijze trompettist Andrew Blakeney, ooit nog
spelend In de fameuze band van Kld Ory.
