Warm pleidooi voor
vakantie in eigen land
I
Starlords
kregen
vliegende
start van
Keith
Anderson
Onder het motto „Nederland als vakantieland" wordt op 18
april in de Amsterdamse RAI een symposium gehouden. On
der de sprekers ook G. Kamphorst uit Voorthuizen, voorzitter-
van de streek-VVV voor Noord- en Midden-Veluwe. Hij zal die
dag twee stellingen verdedigen, waarop hij fiks tegengas ver
wacht. De heer Kamphorst is van mening, dat „het sociaal be
grip en het milieubesef van de Nederlandse vakantieganger
ophouden zodra hij de grens overschrijdt". Het argument dat
Nederland te duur zou zijn vindt hij daarom niet steekhou
dend, omdat in de prijzen juist de sociale verworvenheden en
de zorg voor het milieu liggen opgesloten.
Het tweede standpunt, dat Kamphorst in Amsterdam zal uit
dragen, is „dat veel meer moet worden gedaan aan imago-ver-
betering, omdat het eigen land te veel wordt gezien als vakan
tieland voor de sociaal zwakkeren".
VOORTHUIZEN Een gerichte reclamecampagne, compleet
met spotjes op de beeldbuis. Dat wapen wil de voorzitter van de
streek-VVV voor Noord- en Midden-Veluwe. de heer G. Kamp
horst. in de strijd brengen tegen de massale vakantievlucht van
de Nederlanders naar het buitenland. Een reclamecampagne, die
volgens Kamphorst het imago van Holland moet verbeteren.
„Want", zo zegt hij, „we hebben nog zoveel plekjes die een be
zoek waard zijn. Het eigen land heeft echter het predikaat gekre
gen van een vakantieland voor de sociaal zwakkeren. Dat idee
moet worden uitgebannen".
„Neem bijvoorbeeld een bekende Nederlander die voor zijn ca- I
ravan in het zonnetje zit en zegt: „Ik ben met vakantie in Neder-
land gebleven. U ook?" Die kant moet het op". Dat meer men
sen hun vakantie In Nederland doorbrengen Is nodig om het te
kort op de Nederlandse handelsbalans te beperken. Vorig jaar
sloeg de weegschaal 4,6 miljard gulden in het voordeel van het
buitenland uit. „Die roep om de deviezen In eigen land te houden
is natuurlijk prima. Daar wil elke VW graag haar steentje aan bij- f
dragen", zegt Kamphorst. „Maar we beschikken over een zeer
beperkt budget. Om iets te kunnen bereiken hebben de VVV's
een grotere financiële steun nodig".
„De VVV vervult een groot aantal taken voor het algemeen maat-
schappelijk belang. Het is geen organisatie meer die alleen maar
kamers in een hotel bespreekt. Het VVV biedt een breed infor
matiepakket. Daarom dienen de verenigingen geld uit de pot al
gemene middelen te krijgen. We horen niet thuis in het rijtje van
de voetbal- of de toneelclubs, die allemaal door de gemeente ge
subsidieerd moeten worden".
Een probleem vormt volgens Kamphorst onder meer dat de
VVV's geen éénvormig dienstenpakket kunnen aanbieden. „De
bedragen die de gemeenten aan subsidies geven variëren van
een paar centen tot enkele guldens. De ene plaats kan daarom
wel over een mooi kantoor beschikken terwijl in de andere plaats
zo'n voorziening ontbreekt. En de sterkte van de ketting wordt
nu eenmaal bepaald door de kracht van de zwakste schakel".
„Daarbij moeten wij concurreren met zeer professioneel opge
zette reisbureaus. Die pakken de zaken commercieel aan. Een
fraaie folder met een mooie gebruinde dame in badpak op het
strand van een of ander zonnig land. Ze zijn er in geslaagd om
die vakanties als warme broodjes te verkopen. Zo'n folder varf
een reisbureau toont natuurlijk prachtig. Maar op die stranden
liggen ook maatjes 48 en je ligt veertien dagen lang te puffen. w.
Als je gaat zwemmen moet je daarna een overhemd aan doen
om niet te verbranden".
Reclame
„Het weer is in
Nederland zo
slecht nog niet. En
mocht het weer te
genvallen dan zijn
er tal van voorzie
ningen. .Er zijn
maar weinig lan
den waar voor de
vakantieganger </-■
zoveel te doen is.
Voor een goed so
ciaal contact is
Nederland natuur
lijk bij uitstek ge
schikt. Vooral om
dat je de taal ver
staat. Punt is ech
ter dat ons land
moet worden ver
kocht. Reclame
maken en geen
anti-reclame. In
een advertentie
.stelde een reisbu
reau: „Als u niets
anders weet dan
een vakantie op de
Veluwe...". Nou,
daar heb ik scherp
tegen geprotes
teerd en ik heb die
zaak ook gewon
nen bij de Recl-
meraad".
„Vaak verweren
mensen zich met
het argument dat
Nederland zo duur
is. Maar hoe komt
dat? Gelukkig ken
nen we hier een
sociaal klimaat
waar bijvoorbeeld
kinderen van 14
jaar niet mogen
werken. Voorts
een vijfdaagse
werkweek en goe
de sociale verze
keringen. Cam-
pingbedrijven met
een goede riole
ring, enzovoorts.
Allemaal verwor
ven rechten, die we moeten behouden. Maar maak dan eens een
vergelijking met een willekeurig hotel in het buitenland met vier
honderd bedden, waar het afval zo van de berg de zee inloopt en
waar datzelfde leuke llftjongetje van twaalf jaar dat je 's mor
gens gedag zegt er ook 's avonds laat nog-staat als je uit de bar'
komt..., en dat veelal zeven dagen per week. Dan vieren wij va-,
kantle over de rug van de sociaal arme bevolking. En ook ons
begrip over het milieu houdt op zodra we de grens over zijn. Na
tuurlijk willen we hier een leuke beplanting om de camping, maar
al die zaken werken wel kostprijsverhogend".
„De bevordering van de vakantie In eigen land dient algemeen te
worden aangepakt. Daarom ben ik ook blij dat staatssecretaris
Hazekamp een werkgroep wil inrichten, die zich daarmee gaat
bezighouden. In die groep zitten behalve de VVV en CRM ook
toeristenorganisaties zoals de Recron, ANWB, ANVV en de Ne
derlandse Toeristen Bond".
Druk
Toenemend binnenlands toerisme zal de druk op de recreatie-
en natuurgebieden doen toenemen. Volgens Kamphorst biedt
Nederland echter nog voldoende mogelijkheden In de randgebie
den en bijvoorbeeld de polder. „Voor de vakantieganger telt
vooral de sfeer. De mooie natuur zien de toeristen meer als een
decor voor hun vakantie".
„Uiteraard moeten we het moois dat we bezitten zo gaaf moge
lijk houden. We moeten daarvoor met elkaar goede afspraken
maken. Voorlichting geven is daarbij een eerste vereiste". Kamp
horst wil niet ontkennen dat er plaatsen zijn waar de recreatie
schade toebrengt aan het milieu. „Ja, bijvoorbeeld de wildwis-
sels. Er zijn piaatsen waar door de recreatiedruk minder uitwis
seling van wild plaats vindt. Het is van belang dat die druk af
neemt, maar de kosten die daarmee gemoeid zijn mogen niet al
leen voor rekening van de ondernemer komen". Q
„De streek-VVV zou een klankbord moeten zijn voor de plaatse- t,
lijke verenigingen. Een overkoepelende organisatie van alle grote r n
en kleine VVV's bij elkaar. De plaatselijke vereniging moet echter
blijven bestaan, want niemand kent de streek beter dan juist de J
eigen mensen. De streek-WV vult meer de gaten op. Samen zor- d
gen we voor een goede informatie, maar steeds weer stuiten we v
op één groot probleem: geld".
jtu d
Miljoenen J h
„Om de zaak goed op poten te zetten zouden onmiddellijk tien- -1 c
tallen miljoenen nodig zijn. Het rendement is volgens ons het vijf- v
voudige. Die ontwikkeling verloopt echter stapvoets. De gemeen-
ten verschuilen zich nog te veel achter het bedrijfsleven. We 41'
moeten de gemeentebesturen doordringen van het belang van r
het toerisme. De beleldsmolens malen langzaam, maar het ont-: v
breekt toch ook wel aan slagvaardigheid". - f
RONNIE HENDRIKS k
I
RIJSWIJK „Dat ene, ver
rukkelijke moment, waarop je
voelt: ik ben nu los van de
aarde; ik vlieg. Telkens op
nieuw is het een bedwelmende
sensatie, die helaas nooit lan
ger duurt dan een paar secon
den: je laat je trapeze los en
zeilt door de circushemel, bui
telend als een jonge vogel, die
voor het eerst in zijn leven
ontdekt, wat ie met zijn vleu
gels kan doen. Wat er dan
door Je heen gaat", zegt Keith
Anderson, „is onbeschrijfelijk.
Dat kun je ook nauwelijks uit
leggen aan mensen, die zelt
nooit aan een trapeze hebben
gewerkt. Die vragen onmid
dellijk: „Was je nou niet
bang? Dacht je niet: Ik kan te
pletter vallen." Probeer ze
dan maar eens aan het ver
stand te brengen, dat je geen
tijd hebt om bang te worden.
Die angst komt pas later, wan
neer je alweer veilig aan de
overkant bent".
„Maar zolang je zweeft, kun je
niet eens aan gevaren denken.
Wat dat betreft is het net een
drug. Je kunt het misschien
vergelijken met een dubbele
shot heroïne In je lijf. Ik zeg
met opzet „misschien", want
ik haat drugs en ik weet ook
niet, wat de uitwerking ervan
is. Qe mensen in mijn groepen
weten donders goed, dat ze er
van af moeten blijven. Als ik
zou merken, dat er één drugs
gebruikt, zet ik hem gelijk op
her eerste het beste vliegtuig
naar Zuid-A frlka. Verder mo
gen ze doen, wat ze willen. Ik
zal ze geen strobreed in de
weg leggen. Van mijn part ver
sieren ze de halve wereld en
drinken ze in hun vrije tijd net
zolang, totdat ze er bij neer
vallen. Allemaal tot je dienst.
Maar van de drugs blijven ze
af. Ik gebruikte die vergelij
king alleen om duidelijk te
maken, wat je voelt, wanneer
je merkt: ik ben los. Op zo'n
moment raak je in een roes,
die je verstand buiten spel
zet".
Vogelverschrikker
Keith Anderson, een brood
magere vogelverschrikker van
de jaargang 1938 „ik ben
een rasechte schorpioen. Als
ik wat wil bereiken, bijt ik me
er in vast" is al jaren het
brein van drie trapezegroe-
pen, die in Europese circussen
hun bloedstollende luchtbal
letten uitvoeren. Zijn Flying
Marillees werken momenteel
bij Circus Americano, zijn
oude gabber Freddy Osier
rijgt met zijn uiterst fraai ge
boetseerde vrouw Carrol de
driedubbele salto's in een En
gels circus en zelf trekt Keith
sinds 22 maart met The Star-
lords" op in het kielzog van
Nederlands brandnieuwe cir
cus „Holiday".
In zijn caravan, die waar
schijnlijk door Stiefbeen
Zoon is ingericht, probeert
Keith zijn opmerkelijke levens
loop chronologisch op een rij
te krijgen. „Ik behoor tot de
categorie van mafkezen", be
kent hij, „die in hun jeugd
over niets anders dromen dan
over het circus. Een andere
film zat er blijkbaar niet in
mijn hersens. Waar ik die tic
vandaan heb, is me een raad
sel tot op de dag van van
daag. Ik hoef er mijn ouders In
elk geval niet voor te bedan-
ARTS UIT GROTE
SCHUURZIEKENHUIS
HANGT NU AAN ZIJN
VOETZOLEN IN
CIRCUS HOLIDAY
ken, want die hadden uitslui
tend mooie burgerlijke idealen
in hun bagage. Zoals iedere
doorsnee Zuidafrikaan ver
langden ze naar een eigen
huis en een Amerikaanse
auto, waarin ze op zon- en
feestdagen uitstapjes konden
maken. En ze hebben net zo
lang gespaard totdat ze het
bereikt hadden".
„In ons gezin was Ik dus dui
delijk een buitenbeentje. Zo
dra er een circus in Kaapstad
gesignaleerd was, dook ik on
der en bleef soms dagen van
huis weg. Ik hielp mee met het
opzetten van de tent en met
het voederen van de beesten..
En 's nachts sliep ik op een
bos stro onder een van de wa
gens. En mijn vader, de goed
zak, die altijd het ergste
vreesde, zat al die tijd nachten
vóór het raam van de huiska
mer op me te wachten. Als ik
eindelijk weer eens boven wa
ter kwam en vol trots vertelde,
dat ik in het circus had ge
werkt, zei hij steevast: „Dat is
toch niks voor jou Keith. Daar
ben je veel te fijn voor
gebouwd". Ik heb later vaak
gedacht: misschien had die
Twee jaar geleden was John Storr nog een der assistenten van dokter Barnard in het Grote
Schuur-ziekenhuis in Kaapstad. Nu hangt hij twee keer per dag aan zijn voeten in de nok
van circus Holiday,
ouwe toch gelijk, want toen ik
eenmaal zover was, dat ik
mocht meedoen aan het pro
gramma, bakte ik er inder
daad niks van".
Gewoon bluf
„Ik stond als jongen van veer
tien in een draadnummer, wat
pure bluf was, want ik kon op
de begane grond niet eens
behoorlijk overeind blijven. Ik
heb in die tijd dan ook zo
vaak mijn benen gebroken,
dat ik wel gedwongen was om
over te schakelen op de vlie
gende trapeze. Op die manier
kon ik tenminste driekwart
van mijn optreden hangen en
voelde Ik die pijn in mijn be
nen niet".
„Op mijn tweeëntwintigste
miste ik tijdens een avond
voorstelling de handen van
mijn vanger. Mijn eigen, stom
me schuld: ik was er gewoon
met mijn gedachten niet bij.
En prompt viel ik via het vang
net tegen een paal. Sindsdien
zit er voor zo'n twee mille aan
schroeven en moeren in mijn
linkerheup en ben ik afge
schreven voor het echte, grote
werk".
Als een steen
„Ik treed nu alleen nog op als
komische trapezewerker. Je
zult dat werk wel kennen. Je
mist zogenaamd de vanger en
dondert als een steen omlaag.
Zo'n truc maak Ik nog steeds
met mijn ogen dicht, want in
vallen ben Ik nu eenmaal we
reldrecordhouder".
„Je moet overigens niet den
ken, dat ik op mijn tweeën
veertigste te oud ben voor een
dubbele salto. Dat denkt een
leek al gauw, maar ik weet wel
beter. Mijn eigen leraar was al
ver over de zestig, toen hij
nog steeds als een jonge god
door de circuskoepel vloog.
Vliegen heeft niks met leeftijd
te maken. Pas heb ik nog een
reportage gelezen over een
trapezewerker van 76, die zijn
hand niet omdraait voor een
enkelvoudige salto. Ik bedoel
maar".
„Met mij is het alleen duidelijk
anders gelopen. Ik lag met die
opgelapte heup maanden lang
in een bungalowtje even bul
ten Kaapstad en ik had dus
plenty tijd om over mijn toe
komst na te denken. Terwijl ik
daar nog volop mee bezig
was, kreeg ik een aanbieding
van de YMCA. Zo'n soort or
ganisatie zal er ongetwijfeld
ook in Nederland zijn. Ze or
ganiseren allerlei dingen voor
jonge mensen en proberen ze
op die manier van de straat te
houden".
„De mensen van de YMCA
boden me een zaal aan, waar
in ik mijn eigen clrcusschool
kon beginnen. En dat leek me
wel wat. Ik kon weliswaar nau
welijks staan, toen ik met mijn
eerste leerlingen begon te oe
fenen. Maar dat was geen en
kel bezwaar, want ze wilden
immers zelf zo graag en klun
gelden net zolang, totdat ze
de slag te pakken hadden.
Daar hadden ze mij eigenlijk
niet eens bi) nodig. Ik kon vol
staan met het geven van aan
wijzingen".
Uitdaging
„Weet je, wat namelijk het
grote geheim is van het wer
ken aan een trapezeHet is
een keiharde uitdaging, waar-
In Je al je frustatles frunt afrea
geren. Daarom werk ik ook
het liefst met jongens en
meisjes tussen de twaalf en
zeventien jaar. Die zitten mid
den in hun puberteit en daar
mee in de problemen. Die we
ten met hun energie geen
raad. En als je ze vertelt, dat
ze door keihard trainen kun
nen leren vliegen, heb je geen
kind meer aan ze. Dan gaan
ze door dik en dun voor je en
zijn ze je beste leerlingen".
Uit het keurkorps van 150
leerlingen, die Keith Anderson
tot nog toe op Spartaanse wij
ze heeft opgeleid tot volleerd
trapezewerker (120 jongens
en 30 meisjes) zijn er nu ruim
40 werkzaam in zijn drie groe
pen. Een van hen is de 27-jari-
ge arts John Storr, die tot
1978 In het befaamde Grote
Schuur-ziekenhuis in Kaap
stad stafmedewerker was van
de hartchirurg Barnard.
Toen ik hem voor de eerste
keer zag", herinnert Keith zich
met veel smaak, „kon ik niet
geloven, dat hij dokter was.
Stel je voor: er kwam een ver
fomfaaide knaap op blote
voeten bij me, die een bundel
tje foto's op tafel legde. Die
had hij genomen tijdens een
openluchtvoorstelling bij het
Jan van Riebeeckhuis in
Kaapstad. Hij was de enige
geweest, die niet in paniek
was geraakt, toen één van
mijn leerlingen tijdens zijn act
van de draad viel. Van dat on
geluk had hij dan ook een se
rie prima opnamen gemaakt".
„Langs zijn neus weg vroeg-ie
toen, of er voor hem mis
schien een plaatsje was in
mijn schoot. Ik riep: „Het Is al
tijd handig als je een dokter
bij je hebt. Wat mij betreft
mag je morgen al komen trai
nen". En dat heeft-ie ge
daan".
„Eerst dachten we, dat het
een bevlieging van hem was,
maar het beviel hem blijkbaar
zo goed, dat hij zijn afscheid
almaar bleef uitstellen. Eind
1978 is hij ook met ons mee
gegaan op tournee en heeft hij
als vanger prima gefunctio
neerd In Parijs, Denemarken
en Engeland".
Eind vorig jaar besloot hij
toch om er mee te kappen. Ik
zei: „Dat lijkt me verstandig
van je. John, want als arts in
Zuid-Afrika kun je heel wat
comfortabeler leven dan als
trapezewerker bij de The Star-
lords". Maar na veertien da
gen kreeg ik al een telegram
van hem. Hij hield het niet lan
ger uit in Kaapstad en of hij
alsjeblieft weer bij The Star-
lords kon komen".
„Natuurlijk had ik moeten te
rugschrijven: „Gebruik je ver
stand, John. Blijf waar Je zit",
maar uit eigen ervaring weet
ik, dat zo'n goede raad niks
uithaalt bij iemand, die door
die geheimzinnige bacil be
smet is. Ik heb hem gebeld en
gezegd: „We zullen je lucht
bed vast opblazen".
En nu hangt dokter John weer
twee maal per dag aan zijn
voeten in de nok van circus
Holiday. Vertederd zegt Keith:
„Hij is en blijft een bovenste
beste vanger. Maar als straks
mijn blindedarm er uit moet,
bel ik wél een andere dokter
op".
LEO THURING
FOTO'S: MILAN KONVALIN-
KA
