A quarellen en bloembollen
drijven op oosters geduld
en westerse gedrevenheid
Professor
Zertgh Ping
donderdag
avond in
Leiden
'•J Stichting bundelt
begeleiding van
?)urinamers in Leiden
SYNTAXIS OP DE GRENS VAN LISSE EN HILLEGOM
Kölner Kurrende
trekt weinig publiek
Dansgroep
Achalay
nu echt
uit de
brand
^STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 26 MAART 1980 PAGINA 5
Aquarellen en
bloembollen hebben
elkaar gevonden. Op de
grens tussen Lisse en
Hillegom, aan de
Veenenburgerlaan, waar
de teeltvelden nu nog
kaal en zanderig ogen,
maar waar ook over
nauwelijks een week de
jaarlijks terugkerende,
binnen de keerkringen
gecontractueerde,
kleurenpracht langzaam
uit het groen begint te
kruipen, naar de
onherroepelijke zomer
toe. Aquarellen en
bollen. Overgeleverde
verf en opgeranselde
teelt. Een vreemd
gezelschap. Maar het is
en blijft commercie. Dan
is het dus zo vreemd
niet meer.
Koppelverkoop in een
onverwacht, edoch
verbloemd verband. In
de bedrijfsruimten van
Dick Buschman,
specialist op het gebied
van de nanus (dwerg
gladiool) en de normale
gladiool, trof ik
gistermiddag
Noordwijkerhoutse
Carolyn Beek, die sinds
een jaar of vijf volop
getrouwd is met de
Baskische Shell-
ingenieur Iflaki
Legorburu. Boeh, een
Bask, zeggen ze in
Madrid. Vanaf die tijd
vormen beiden niet
alleen een hechte
levensband (met twee
wilde zoons), maar hun
namen zijn bovendien
vervat in een
„handelsmerk":
„Carifla"; vertederende
samensmelting van
Carolyn en Iflaki. Als
het een beetje meeloopt
is het mannelijk deel
van de verbintenis van
plan, Shell de rug toe te
keren, want de toekomst
lacht „Carifla" toe,
vanaf vele tientallen
waterverfschilderijen
van oosterse origine.
Het is vrij snel gegaan met
de aspiraties van Carolyn en
haar man (geboren uit naar
Engeland gevluchte
Baskische ouders en
derhalve „puur" Engels in
de omgang). Het paar
woonde twee jaar in Noord-
Borneo, het vroegere Britse
Serawak, thans een
onderdeel van Maleisië.
Carolyn Beek: „we zaten
daar in een Shell-kamp, met
veel Shell-vrouwen, met als
enige afleiding koffie
drinken en tennissen.
Vreselijk, vreselijk, wat erg
was dat. Maar het is er een
grandioos land, geweldig
mooi en boeiend, tussen de
koppensnellers uit het
stenen tijdperk. Ik ben vaak
de bush bush ingetrokken.
In augustus van het vorig
jaar kwamen we terug naar
Nederland, in
Noordwijkerhout, waar we
al een huis hadden.
Onderweg hebben we
„ergens" in het Verre
Oosten nog even vakantie
gehouden. Daar werd onze
nobby geboren".
Mevrouw Legorburu,
geboren Beek, wil dat verre
land niet noemen, anders
zou ze zichzelf in haar
handel behoorlijk
benadelen. In dat „ergens"
ontdekten de Legorburu's
stomtoevallig een groot gat
in de markt. Al winkelend
(oh, ze zijn alle twee gek op
winkelen) stuitten ze op
aquarellen; erg goedkope
schilderijen van oosterse
schilders, die, geïnstrueerd
door boeddhistische
monniken (ik kan het ook
niet helpen, dat ik op het
moment tot aan m'n nek toe
zie prof. Ping in de
boeddhistische monniken
zit), erg fijne schilderingen
neerleggen op papier.
Leerlingen die er wezen
mogen. Zuiver massawerk;
gespeend van bijgedachten.
Eén zo'n geïnspireerde
schilder, volkomen
wezensvreemd aan de
westerse
consumptiemaatschappij,
penseelt op een dag een
produktie van twintig tot
dertig aquarellen. Hij telt
het resultaat niet. Denkt
hooguit, dat er weer een dag
voorbij is. Maar in het verre
Europa zitten ze min of
meer te springen om die
verfijnde, eerlijke
penseelstreken.
Oosters geduld; gelaten,
maar oprechte werkdrift. De
uitingen van deze
samenhang zijn sinds kort te
koop op de geestgronden
van Zuid-Holland. Ertussen
(van Oost tot West) ligt
twintig uur vliegen, of
daaromtrent; van een
ervaren samenlevingtot een
zich nauwelijks voor te
stellen wereld. De rijken
worden rijker, de armen
steeds armer. Daar wil zelfs
O.L.Heer, ingevolge Zijn
raadsbesluiten, niets aan
veranderen. We hebben
naar „de lering" slechts af te
wachten. Maar
„sophisticated Europeans"
hebben voor dit soort zaken
nog steeds een heidens open
oog. Een tweede natuur, die
vaak een eerste geworden is.
Op voorhand neem ik aan,
dat een dergelijke impuls bij
het echtpaar Legorburu-
Beek niet is opgekomen.
Maar er is een stoot gegeven
in de goede aanbiedende
richting. Langs de
bollenroute. Want over
enkele weken rijden tussen
De Keukenhof en het
„noorderkwartier" weer
honderden bussen vol
begeesterde toeristen. En dat
is precies de plek, waar
Carolyn en bollenman
Buschman, volgens een
afleidingsmanoeuvre hun
brandpunt hebben. En als
het een beetje meezit kan
echtgenoot Ifïaki, die allerlei
Passar Gambirs in den lande
wil afgaan met de
verworven kunst, Shell
eindelijk de rug toekeren.
Want daar krijgt ie wat van.
Van die olie, bedoel ik.
Ik keer nog even terug naar
het vakantieverblijf van de
echtelieden, in dat verre
oosterse land. Daar gingen
hun ogen open. Wat ze aan
aquarellen zagen, was van
een technische perfectie, erg
aansprekelijk voor
inboorlingen op een
noordelijke breedtegraad;
lieflijk ook. Ik heb dit zelf
kunnen zien, gisteren. Geen
reprodukties, maar helemaal
echt, levend en eerstegraads.
Tintelend handwerk, dat
voor een Nederlandse artiest
minstens enkele honderden
guldens zou moeten
opbrengen. Zoals „Carifla"
het presenteert, is bijna
waanzinnig: het kleinste
aquarel, oningelijst, maar
achter glas, moet 23 gulden
opbrengen. En dan heb je
handwerk, dat met overgave
gepenseeld is, vanaf een
vanuit Nederland
opgestuurd voorbeeld met
molens, crocussen, of welke
Europese bolbloem ook.
Monnikenstreken, aan het
licht komend tegen de
duinrand aan. Opdrachten,
sedert enkele maanden in
hondervoud, die de
toegewijde Aziatische
schilders aan het werk
zetten. Een stuk van 70 bij
50 centimeter, ingelijst, komt
op 135 gulden. Die
produkties koop ie niet bij
een „kunsthandelaar" in een
Hollandse dwarsstraat. Zelfs
reprodukties komen daar
nauwelijks aan die verheven
prijs.
De komende twee maanden,
in april en mei, kan men de
aquarellen gaan zien,
temidden van kassen vol
kleine en grote gladiolen en
met een voortuin vol
duizenden andere
bolbloemen, aan de
Veenenburgerlaan in de
buurt van Hillegom, vlak bij
De Keukenhof. „Toen we in
augustus terugkwamen in
Nederland, hadden we een
stel van die aquarellen
meegenomen, voor vrienden
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
en bekenden. Ze waren zó
weg. Daar zit handel in",
dacht Carolyn, min of meer
verrast, meteen, en haar
man ging in november,
helemaal overtuigd en
profetisch, even terug naar
dat verre oosterse land om
een nieuwe lading op te
halen. Goed voor ongewone
relatiegeschenken. Een
originele aquarel is weer iets
anders dan een fles cognac.
De mensen werden
enthousiast, volgens
Carolyn. Bollenman Dick
Buschman, vader van de
babysit van de Legorburu's,
had het direct in de gaten.
„Komen jullie hier maar
exposeren, dan doe ik mee",
zei hij. En Buschman
voorzag op zijn beurt, als een
late pionier, in
voorzieningen die pasten in
de nabijheid van de
almachtige Keukenhof.
Deze eerste keer zullen er
minstens honderd bussen vol
toeristen de aquarellen-
bollen-expositie tussen Lisse
en Hillegom moeten
aandoen. Lukt dat, dan
wordt volgend jaar een flink
parkeerterrein bij Buschman
ingericht en komt er een
vergrote showruimte bij.
Even zich afzetten tegen
nabije Frans Roozen, de
professioneel
onverbiddelijke, met z'n
ogenverblindende, luidkeels
verkondigde bollenpracht,
die tot in verre werelddelen
zijn weerklank heeft
gevonden. Een voordeel is,
dat Carolyn en Iflaki er fris
van de lever tegenaan gaan,
geruggesteund door
monnikenwerk. „Carifla"
heeft minstens 15.000
brochures verspreid in de
regio, tot Amsterdam aan
toe. VVV's zijn op de hoogte,
contactpunten aangescherpt
Het wachten is straks op de
genegenheid van reisleiders
in bussen, die na De
Keukenhof nog enige ruimte
in het dagprogramma
hebben. „Carifla" heeft nog
andere wegen te
bewandelen. Nou ja, te
bewandelen: te beracen.
liever. Om der
snelheidswille.
Zoals daar onherroepelijk
zijn de kunsthandel, de
sector der
relatiegeschenken, de
woninginrichting,
bloemenzaken,
projectontwikkeling (in een
brede opzet), toerisme, en
gift shops, ofwel cadeau
artikelenzaken. De kwaliteit
is werkelijk buiten kijf, de
intentie is begrijpelijk, de
middelen zijn bedenkelijk;
want de maatstaven tussen
oost en west zijn nog steeds
onverenigbaar. Maar ik
moet bekennen: de
waterverfschilderijen (één
van de meest subtiele
picturele scheppingen) zijn
op de bollengronden een
werkelijke verrassing
gebleken. Of hier sprake is
van een „fijne neus", zal
moeten blijken. Maar je blijft
proberen, als trachtend
zakenmens Je moet maar
lef hebben, als Carolyn en
liefhebbende Iflaki, tot in
voorlopige eeuwigheid.
Carolyn Legorburu-Beek bij haar ingevoerde aquarellen en bedrijfsklare nanus-bolletjes, In een hoopvolle samenhang.
Degenen die zich
onlangs via de redactie
hebben opgegeven voor
een contact met de op
het ogenblik in ons land
verblijvende
boeddhistische monnik-
arts prof.Guo Zengh
Ping maak ik er attent
op, dat deze bestrijder
van rheumatische
kwalen en andere
gewrichtspijnen
morgenavond,
donderdag 27 maart
„mensen wil helpen".
Patiënten genezen dus.
Ook andere
belangstellenden zijn
dan welkom vanaf 's
avonds zes tot negen uur
in Bar 't Diefje",
Lange Diefsteeg in
Leiden. Ook 's middags
van een tot vier uur is
Ping in 't Diefje"
aanwezig voor
oriënterende, religieus-
cultureel getinte,
ontmoetingen.
Prof. Ping, die gisteravond
ook aldaar zitting hield,
heeft al een Leidse
„clientele" om zich heen
verzameld. Maandagavond
waren het enkele theologie
studenten die baat vonden
bij zijn wrijvende en
knedende therapie. Zegsman
Lui Mo Yo Sie, bar- eigenaar
en organisator-manager van
Pings omtrekkende
bewegingen in ons land,
vertelde me, dat die avond
iedereen verkwikt en ontlast
van smarten huiswaarts
trok. De enige die tot en met
vermoeid was, was prof.
Ping zelf: „hij had geen rug
meer over, omdat hij veel
van zijn eigen krachten in
de geneeswijze legt. Maar
het is zijn roeping, daarom
hoeft niemand wroeging te
hebben over prof. Pings
uitputtingen".
Ook in andere steden, zoals
Apeldoorn, Amsterdam en
Utrecht, spreekt men al over
de opzienbarende
handelwijze van deze in
West-Europa opererende
Chinese medicus. Aldus Lui
Mo Yo Sie.
w<
SIDEN Om bepaalde
tiviteiten van en voor de
nrinamers in Leiden beter
organiseren en te begelei-
n is deze week de „Stich-
Surinamers Lei-
i"(SSL) opgericht. Het
v( el van de stichting is op
Role mogelijke manieren de
*g v ijd voor lotsverbetering
>P°l a de Surinamer te onder-
ïlijid tunen. De stichting zal
:t voorlopig bezighouden
,^]et maatschappelijke zorg
begeleiding, recreatie en
voorlichting over alle za-
reid n <üe voor Surinamers
n belang zijn.
vele Nederlandse steden
lgel* n er gemeenschappen van
P rinamers ontstaan, die wor
ses11 !en met tal van speciale
,jj nblemen. De Stichting
emt hierbij bijvoorbeeld de
jsvesting, recreatie, onder-
'js, rascisme en het willekeu-
qq 7 optreden van de politie te-
de Surinamers. De stich
ting gelooft dat in bepaalde
wijken van grote steden de si
tuatie zo gespannen is, dat het
goed mogelijk is dat door een
kleine gebeurtenis de spaninn-
gen tot een uitbarsting komen.
De stichting meent dat in Lei
den nog wel sprake is van een
vreedzaam bestaan van de Su
rinaamse gemeenschap binnen
de Leidse samenleving, hoe
wel deze problemen ook wel
in Leiden aanwezig zijn. Net
als elders zouden in de Sleutel
stad vele Surinamers dagelijks
strijd moeten leveren voor een
betere en rechtvaardiger toe
komst.
Reeds enkele jaren houden
Surinaamse vrijwilligers zich
bezig met sport, huiswerkbe
geleiding en sociaal opvan-
gwerk voor hun landgenoten.
Meestal werkte iedereen een
beetje op 'eigen houtje'. De op
richting van de Stichting Suri
namers Leiden moet er voor
zorgen dat deze arbeid beter
wordt georganiseerd en effi
ciënter aangepakt.
Staatsgreep
Het stichtingsbestuur is van
mening dat meningsverschil
len over de Surinaamse poli
tieke situatie geen belemme
ring mogen zijn om in Neder
land gezamenlijk op te komen
voor eigen belangen. Dit bete
kent echter niet dat de politie
ke situatie in het moederland
de Surinamers niet interes
seert. Integendeel, men is be
nieuwd naar wat er in Surina
me gaat gebeuren en of de
hoge verwachtingen van velen
worden vervuld of dat alles bij
het oude blijft. Om hierover
een beter beeld te krijgen,
houdt de Stichting Surinamers
Leiden vrijdag 28 maart een
forumdiscussie in het buurt
huis 'Eigen Wieken' aan het
Valkenpad 2 in de Meren wijk
een forumdiscussie. De bijeen
komst begint om acht uur.
LEIDEN - Het koor dat gis
teravond in de Hartebrug-
kerk te horen was, had een
grotere belangstelling ver
diend dan het kreeg. De op
komst zou beslist groter zijn
geweest als het gebeuren pu
blicitair beter begeleid was.
Over het algemeen hebben
optredende koren in Leiden
over toeloop niet te klagen.
Het uit Duitsland afkomstige
koor (de Kölner Kurrende)
zingt uitsluitend geestelijke
muziek en het programma
bleek binnen die begrenzing
verrassend veelzijdig. Er wer
den niet alleen oude werken
gezongen, ook de nieuwe gar
de kreeg aandacht Helaas
werden „Herr, erbarme dich"
en „Womit" van'Peter Bares
zonder uitleg van het pro
gramma geschrapt, juist de
modernste werken.
De leiding van het koor is in
handenvan Elke Masche
Blankenburg, naar bleek, een
getalenteerd dirigente. De
meeste koren zijn al blij met
een redelijk zuivere toon, de
Kölner Kurrende kon ook met
de interpretatie uit de voeten.
Een helder en homogeen ge
vormde toon hadden alle par
tijen, alleen de sopranen wa
ren wat gespannen, iets dat
zich vooral in de hoge regio
nen manifesteerde. Hoogte
punten in dit concert waren
zonder twijfel „Duo Seraphim
clamabant" van Gallus en „Ich
lieg und schlaf ganz in Frie-
den" van J. C. F. Bach.
Het eerste werk is een motet
voor achtstemmig koor. Het
telkens terugkerend echo-ef
fect werd versterkt door het
apart opstellen van een klein
groepje zangers en zangeres
sen. Het tweede werk is een
vierstemmig koraalmotet. Im
ponerend was de doordachte
en beheerste dynamiekwer-
king. „Jesus und die Kramer"
van Zoltan Kodély besloot het
programma. Het is een afwis-
seld en boeiend werk mét veel
melodische en dynamische
vondsten. Dit a capella te zin
gen is wel de moeilijkst denk
bare opgave, maar dit koor
wist zich er uitstekend door te
slaan met te verwaarlozen on
zuivere momenten. Het is te
hopen dat ze een keer terug
keren in Leiden.
OPTREDEN IN LEIDSE
SCHOUWBURG
LEIDEN Het folkloris
tisch dansgezelschap Acha
lay treedt zaterdag 5 april
op in de Leidse Schouwburg.
Het dansgezelschap is de
brand van 1979 weer te bo
ven gekomen. Dankzij de
hulp uit alle delen van het
land, maar vooral uit de om
geving van Leiden, is het nu
weer mogelijk om op te tre
den. Dit heugelijke feit en
het feit dat Achalay twaalf
en een half jaar bestaat is de
reden van het optreden in de
Schouwburg.
Zoals bekend werd het onder
komen van Achalay ruim een
jaar geleden getroffen door
een brand. Hierbij verloor het
dansensemble ruim 100 kost
bare kostuums. In het afgelo-.
pen jaar werd actie gevoerd
Het folkloristisch
voor de aanschaf van nieuwe
kostuums maar tevens werd
door het dansgezelschap een
groot aantal nieuwe dansnum-
mers ingestudeerd. Het pro-'
framma op 5 april in de
chouwburg zal voornamelijk
bestaan uit de nieuwe dans-
nummers.
Het folkloristisch dansensem
ble Achalay en het Leids zi
geunerorkest Csérdés zijn
twee niet-professionele gezel
schappen, bestaande uit jonge
mensen tussen de 16 en 26
jaar, die op theaterniveau fol
kloristische voorstellingen ge
ven. De 24 dansers en danse-
Achalay.
ressen van Achalay en het li
mans sterke zigeunerorkest
Csérdés, bijgestaan door de
Roemeense zangeres Floricica
Doinas showen tijdens de
nummers de ruim 120 ver
schillende danskostuums en
laten een aantal authentieke
instrumenten horen.
Plaatsen voor de voorstelling
kunnen vanaf zaterdag 29
maart worden besteld bij bu
reau K&O, Oude Vest 45 in
Leiden, tel. 071-141200. Toe
gangsprijzen zijn negen gulden
vijftig en zes gulden vijftig
voor CJP-houders en 65-plus-
sers.
